အေမ ေမြးစဥ္က
ကေလးသာသာမို႔
လူ႔ျပည္မွာ ပထမ
သုညက စခဲ့ရာ
လူသားမွန္ အရြယ္ရင့္ကာမွ
ၾကာျမင့္ခ်ိန္ တာရွည္ခဲ့ေပါ့
ၾကီးခဲ့ရျပန္
လူဟူသည္ လူသားအတြက္ေပေပါ့
လူဟူသည္ လူအမ်ားအတြက္ေပမို႔
ကိုယ့္တြက္သာ ဘယ္မဟုတ္ေလဟု
လူ႔သရုပ္ပီျပင္စြာ
ထင္လာခဲ့ စိတ္အေတြး
လႈပ္ရွားရုန္းကန္
ဘ၀လႈိင္းဒဏ္အၾကား
ေခ်ာ္လဲတစ္ခါ
ျပန္ထ တစ္လွည့္
ျဖတ္သန္းခဲ့ရ
ဒီလူ႔ေဘာင္တြင္
႐ႈံးတစ္ခါ ႏိုင္တစ္လွည့္
သံသရာကို ရွည္ေစခဲ့
ဆိုးေကာင္း အတူျမဲပါလို႔
ဒြန္တဲြလာ သခၤါရေပမို႔
လူ႔ရြာမွာ လူပီသေအာင္
အားတင္းကာ ႀကိဳးစားေနဆဲ…..