***သံေယာဇဥ္ေလးသို႔…..***

နင္ရွိတဲ့အရပ္မွာ ေန႔ဆို….
ငါေနထိုင္ရာ ေဒသက ည….
ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္မက္ေတြ မတူညီႏိုင္ေတာ့ေျကာင္း
စာဖြဲ႔တဲ့အခါ…ငါတို႔ မ်က္ရည္၀ဲရရုံေပါ့…။

ႏွလံုးသားခ်င္း အလင္းေပးဖို႔
အရည္အခ်င္းေတြလည္း နည္းပါးေနသူေတြမို႔
ရင္ခုန္သံေတြ အက်အဆံုးမ်ားလာခဲ့တယ္…။
အရင္လိုပဲေပါ့ တီးတိုးေဖာ္ေလးရယ္
ေ၀ဒနာေတြ နာဖ်ားလာတိုင္း…
ရန္စကားေလးေတြဆီက ခြန္အားေတြ ယူခ်င္ေနတုန္းပဲ။

သတိရျခင္းေတြ တစ္စုတစ္ေ၀းရွိလာတိုင္း
မာနေတြကို delete လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္…..။
ရည္ရြယ္ခဲ့ဖူးသမွ်….သို၀ွက္ထားခဲ့ၿကေတာ့
ခုဆို…..
နင္က ငါ့ရဲ႕ အေ၀း…..
ငါက နင့္ရဲ႕အေ၀း….
အလြမ္းေတြကို ဦးေႏွာက္ေတြနဲ႕ ေျပး…ေျပးတိုက္ခဲ့…
ငါတို႔ရစ္သမ္ေတြ ကဗ်ာဆန္ေအာင္
ဘယ္နတ္ေဒ၀တာကို အားကိုးခြင့္ရွိမလဲကြယ္ ။

တစ္နာရီခ်င္း…..ငါတို႔ နီးဖို႔ေနာက္က်လာၿပီ…
ခုနစ္သံခ်ီတတ္ တတ္ေနတဲ့ တမ္းတျခင္းေတြကို
ျဖစ္သင့္သမွ်နဲ႔ ကန္႔သတ္လာလိုက္တာ
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း…
ႏြမ္း ေၾကြ ေမာ ေနပါၿပီ။

ငါ့ သံေယာဇဥ္ေလးေရ….
ခ်စ္ျခင္းေတြ တေငြ႕ေငြ႔ လင္းလာတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြထဲ
၀ကၤ၀ုတၳိစကားေတြ ပယ္ခ်လို႔
အေဆြးေတြထဲက တြယ္တာမႈေလးကို
တစ္ရက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ကယ္တင္ၾကရေအာင္…
အနာဂတ္ တည္ရွိရာသို႔ မေရာက္ခင္….
(မ်ဳိသိပ္ျခင္းေတြ ခ၀ါခ်လွ်က္….)
တစ္ရက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြယ္….။ ။

အလြမ္းေကသရီ