ငါကိုယ္တိုင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ငါ့ညေနေတြအတြက္
အလင္းေရာင္ဆိုတာ မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး
မႈန္ရီ၀ိုးတ၀ါးညေတြ ငါ က်င့္သားရေနပါၿပီ။

ေခ်ာက္ကမ္းပါး အတားအဆီး
ဘာေတြကို စိုး႐ိပ္ေနအံုးမွာလဲ
ျပဳတ္က်လဲက်သြားပါေစ
ငါ့ေျခ ငါ့လက္ ႐ွိေနေသးတာပဲ
မေလ်ာ့စတမ္း ျပန္ထမယ္။

ဘ၀ဆိုတဲ့ မာယာတိုင္းျပည္မွာ
ငါဟာ ဒူးမညႊတ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္ပါ။

ေလာကဓံလႈိုင္း သူၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းပါေစ
ငါကေတာ့ ငါ့အိပ္မက္နဲ႔ ဆက္ေလွာ္အံုးမယ္
ငါ့အိပ္မက္ေတြ မက်ိဳးပ်က္ေအာင္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေထာက္ကန္ထားတယ္
ပန္းတိုင္ဆိုတာ ေမွ်ာ္ၾကည့္ဖို႔မွ
မဟုတ္ခဲ့တာ…..။    ။