ေလးဘက္ေလးတန္ကာရံထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ

ငါ မြန္းက်ပ္ေလွာင္ပိတ္ …

မင္းစြန္႕ပစ္ထားခဲ့တဲ့ အေမွာင္က

ငါ့အေသြးအသားကို တလႈိက္လႈိက္စားတယ္…..

ငါ တြက္ခဲ့တဲ့ တန္ဖိုးမဲ့ပုစၦာအားလံုး

ငါကိုယ္တိုင္ အေျဖမထုတ္တတ္ေတာ့ဘူး

ခ်စ္ျခင္းတရားဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးလဲကြယ္….

ငါ့ရဲ့ လြတ္ေျမာက္ျခင္း ၀ဲဂယက္ကေလးေရ

မင္းစုပ္ယူလိုက္တဲ့ အေရာင္မဲ့ သေကၤတေတြထဲမွာ

ငါခ်ိဳးထားတဲ့ ဂႏၱ၀င္သီခ်င္းတပုဒ္ပါတယ္

ကြယ္၀ွက္ခြင့္မရတဲ့ မ်က္၀န္းတစံုပါတယ္

အၾကိမ္မ်ားစြာ ေရးျပီး

အၾကိမ္မ်ားစြာ ျပန္ဖ်က္ခဲ့ရတဲ့ စကားလံုး အပိုင္းအစေတြပါတယ္

တိတ္တဆိတ္ေပ်ာက္ရွခဲ့တဲ့ သက္ျပင္းေမာေမာေတြပါတယ္

စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ပ်ိဳေလး

ပ်ိဳးေထာင္တာ မွားသြားလြန္းခဲ့သလား

ဟိုးအျပင္ ဘ၀သစ္တခုမွာ

မင္းကေလးက လြတ္လပ္စြာ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္

ငါ့ေလာင္းရိပ္ေအာက္က လြတ္ရံုေတာ့

အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြကို

ဓားတံုးတံုးနဲ႕ ခုတ္ျဖတ္ဖို႕မလိုပါဘူးကြယ့္

လွပတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြ

၀င္း၀ါေနမဲ့ သစ္သီးေတြ

မူးယစ္ေလာင္ျမိဳက္ေနမဲ့ ရနံ႕ခ်ိဳခ်ိဳေတြ

ေဆးဖက္၀င္ အရြက္ခါးခါးေတြ

…………….

……….

ဒါေတြအားလံုးထက္

ငါ မင္းဆီက ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ

ငါ့ညာလက္ဖ၀ါးလံုရံု အရိပ္ေသးေသးေလးပါ….

ဒါကို ပုထုဇဥ္လို႕ ငါ ေခါင္းစဥ္တပ္ရင္

မင္းက ရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ကေ၀လို ျပဳစားျပန္ဦးမယ္

ဟဲလို ေနေကာင္းရဲ့လား ?????

ထမင္းစားျပီးျပီလား ????

ခု ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ???

(၅မိနစ္ေလာက္ ျငိမ္သက္)

မင္းမွာ လက္က်န္သံေယာဇဥ္ သံုးခြန္းထက္မပိုေတာ့

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့ ငွက္ကေလးရယ္

မင္းပ်ံသန္းခ်င္တယ္ဆိုရင္

ေဟာဒီေလွာင္အိမ္တံခါးကို ၁၁နာရီထိုးဖို႕ သံုးမိနစ္အလိုမွာ

ငါျပန္လည္ဖြင့္ဟေပးပါ့မယ္

ေတာင္ပံတို႕ တျဖန္းျဖန္း ရိုက္လိုက္ပါေတာ့ …

ပ်ံသန္းပါ …

မင္း လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းပါေတာ့ကြယ္….။။။။