မင္းဆီမွာ အဲ့ဒီအရိပ္ေတြ ရွိေနတုန္းပဲလား..
အဲ့ဒီအရိပ္ကမင္းရဲ့ဘ၀ကိုဖ်က္မဲ့ အရိပ္မဲ မဟုပ္ဘူးလား..
မင္းအနာဂတ္ကို စုပ္ယူသြားဲ့ အရိပ္မဲ မဟုပ္ဘူးလား…
မင္းမသိတာလား…သိရက္နဲ့ သယ္ေဆာင္ေနတာလား…
မင္းသယ္ေဆာင္လာတဲ့ ရထားၾကီးဟာ ဘယ္ဘူတာထိ သြားေနဦးမွာလဲ…
မင္းမွာ အနားသပ္ဘူတာေရာ ရွိပါ့လား…
ဘူတာမဲ့ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ရထားတစင္းလား…
ညေမွာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ မင္းအတြက္လသာေနတာလား…
ခ်စ္သူေရ မင္းခုတ္ေမာင္းလက္စ ရထားၾကီးကို အခုေရာက္ရာ ေနရာမွာဘဲ..
မင္းခိုနားဘို့ အျဖဴေရာင္ဘူတာေလးက မင္းအတြက္ အေမာေတြ ေျပ မွာပါ…
မင္းေမာလို့ နားခို ခနေလာက္ေနျပီး စိတ္ခ်မ္းသာစြာ မင္းထြက္သြားလည္း..
အျဖဴေရာင္ဘူတာေလးကေတာ့မင္းကို ဘယ္ေလာက္ လြမ္းေနဦးမွာလဲ ဆိုတာေတာ့..
မင္းမ်က္နွာလြဲျပီး ထြက္သြားလိုက္ပါ…က်န္ခဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္ဘူတာေလးက …
ျပန္လာမဲ့ ရထားေလးကိုေမ်ာ္ရင္း….ဒီေနရာမွာဘဲ လာမခ်င္းေစာင့္ေနမွာပါ…..
ေအာ္…ဘာရယ္ဟုပ္..စိတ္ထဲေတြးရင္း..ေရးမိသည္….

အိ္မက္ခ်စ္သူ…ခ်စ္သူအိမ္မက္(20.2.2014)july rain