ကိုယ္ရွိတဲ့ေနရာကို..လာမယ္ဆိုေပမယ့္..
ကိုယ့္နားကိုလာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့..ခံစားခ်က္က..
လူကို..ၿပင္းၿပင္းၿပၿပ..ေလာင္ကၽြမ္းေစတယ္မဟုတ္လား…။
..
..
ပိုပိုနီးခ်င္ေပမယ့္…နီးလာေလေလ…
ပိုၿပီး..ေ၀းသြားသလိုခံစားေနရတာမ်ိဳးကေရာ…
ကသိကေအာက္ဆန္တာပဲမဟုတ္ဘူးလား…။
..
..
ေနရာတိုင္းမွာ…ကေလးဆန္ေနလို႔မွ..မၿဖစ္တာပဲေလ..
မင္း…မၿမင္ရတဲ့ခံစားခ်က္တခုမွာ…
ငါ့သေဘာနဲ႔ငါ….လူၾကီးဆန္ၿပရဦးမွာပါလား…. ။
..
..
အသက္ကိုခပ္ၿပင္းၿပင္းရႈလိုက္တိုင္း..
ၿပန္ၿပီးကြဲထြက္သြားတဲ့ဒဏ္ရာေပၚ..အရက္ၿပန္ေလာင္းသလို..
မင္းရဲ႔ဟန္က….ငါ့ကိုေလွာင္ရယ္ေနမလား…။
..
..
ငါခြဲၿခမ္းစိတ္ၿဖာၾကည့္လို႔မရတဲ့…မင္းရဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈတခုကို..
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ…ငါဖ်က္ဆီးမပစ္ခ်င္ဘူးေလကြယ္..။
..
..
အရာအားလံုးကို…သမားရိုးက်ဆန္ဆန္ပဲ..
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၿမင္ၾကည့္တဲ့အခါ…ႏွစ္ခါၿပန္စစ္စရာမလိုတဲ့
အေၿဖတခုဆိုတာ….ေသခ်ာေနေပမယ့္…။
..
..
ငါကိုက…ဇြတ္မိုက္ခ်င္ေနခဲ့တာ…
ဘယ္သူကမ်ား..ေထာက္ခံေနခဲ့လို႔ပါလဲ..။
..
..
တခုပါပဲ…..
ရယ္သံေတြ..အားလံုးကို…ငါမက္ေမာပါတယ္..။
..
ငါ့အတြက္လို႔..သတ္မွတ္မခံရတဲ့..အၿပံဳးႏုနုေလးေတြအတြက္..
ဓါးခုတ္ရာလက္၀င္လွ်ိဳသလို…..၀င္ရင္ခုန္မိတယ္ ။
..
ငါ…တေလာကလံုးနဲ႔မပတ္သက္ခ်င္ပါဘူး..။
..
မင္းအသံၾကားရတဲ့တဒဂၤမွာ…
ငါက…စစ္ေၿမၿပင္ရဲ႔…ေနာက္တန္းတေနရာက..အညတရပါ ။
..
ငါက…စစ္ထြက္ခြင့္မရတဲ့….
အေပ်ာ္တမ္းရဲေဘာ္သာသာပါ….
..
ငါက…ဂုဏ္ၿပဳမခံရတဲ့….
မိန္႔ခြန္းေရးသူပါ …။
..
..
ငါက…မတရားတဲ့စစ္ကို…ဆင္ႏႊဲဖို႔
အယူခံ၀င္ရတဲ့သူရယ္ပါ……ခ်စ္သူေရ……… ။