တကယ္ေတာ့…ငါက…
အေရာင္းဆိုင္တခုရဲ႕စင္ေပၚက..အလွၾကည့္ပစၥည္းတခုလိုပဲ..
အပိုင္၀ယ္ရမွာကို..စိုးရြံ႔ၾကေပမယ့္…..
ကိုင္ၾကည့္လိုက္….ၿပန္ခ်သြားလိုက္….
ငါ့ရင္ခုန္သံကို…………ေၿပာင္းၿပန္လွန္ၾကပါတယ္ … ။
..
..
ကေလးအေတြးနဲ႔….လက္သာတဲ့ဖက္ကို..ပါတတ္ၾကတာလား..
အၿမင္လွလွေလးေတာ့မရွိေပမယ့္……
ငါဘယ္ေနရာမွာအသံုး၀င္သလဲဆိုတာ…
ငါကိုယ္တိုင္လည္း……ေၿပာၿပပိုင္ခြင့္…မရွိၿပန္ပါဘူး ။
..
..
ေန႔နဲ႔ညနဲ႔…..ညနဲ႔ေန႔နဲ႔….
တလွည့္စီ…ေၿပာင္းလဲ…ေၿပာင္းလဲသြားေပမယ့္..
ဆုတ္ယုတ္….ဆုတ္ယုတ္လို႔လာတာ…
အသက္နဲ႔ခႏၶာအၿပင္….
ငါ့အတြက္ေတာ့…..ေနာက္တခုပိုပါေသးတယ္ ။
..
..
သီခ်င္းေတြဆိုေနရံု…ကဗ်ာေတြေရးေနရံုနဲ႔..
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ….လံုေလာက္ၿပီလားလို႔ေမးရင္ေတာ့..
အဲ့လိုလည္း…မဟုတ္ေသးပါဘူး…။
..
ေဆာင္းဦးလိႈင္ေၿပာသလိုပဲ…
ငါက..သီခ်င္းပဲေရးႏိုင္တာ..သံစဥ္မ်ားကလြဲလို႔မခ်မ္းသာ..
မင္းအတြက္…ခဏေတာ့..ငါ..အသံုးက်မွာပါေပါ့…။
..
..
သိပ္ေတာ့လည္း….အဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး….
ေက်ာက္ဖ်ာတခုကို….ေရာင္ၿပန္ဟပ္ႏိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတာ..
မွန္တခ်ပ္မဟုတ္မွန္း….မသိလို႔မွမဟုတ္တာ..
..
..
လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို….အၿပည့္အ၀အသံုးခ်တတ္တဲ့မင္းက..
ေတာ္ရာမွာ…ေပ်ာ္သလိုသာေန…
ေပ်ာ္သူနဲ႔တြဲ….အေပ်ာ္ပြဲေတြႏြဲလို႔…
မလိုသူ…မုန္းရံုမွအပ…..ဘာမ်ားဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးၿဖစ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ..
..
..
မ်က္ရည္ကေန…ေရႊၿဖစ္ဖို႔…မရည္ရြယ္ပါဘူး..
အေၿခအေနက..ေ၀ေလေလအဆင့္ပဲမို႔
လုပ္ယူလို႔မရပါဘူးဆိုတဲ့အခ်စ္ကို…
ထိုင္ေစာင့္ေနရံုကလြဲၿပီး….ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ…
..
သူက…လုပ္ယူလို႔မွ….မရတာခ်ည္း