လြႇင့္

နင္ျခယ္လွယ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္းကင္

အခုေတာ့ တိမ္ညိဳေတြကင္းလို႔

မိုးစင္စင္လင္းခဲ့ၿပီ….

အနားသတ္ေတြ မတူၾကဘူး

အစျပဳခဲ့တဲ့ လားရာအရပ္က

မႈန္ပ်ပ် ေဝးလို႔က်န္ခဲ့တယ္….

ထြက္ခြာမယ့္ အခ်ိန္အတြက္

ဥၾသသံ မေပးပါနဲ႔….

မုသား နဲ႔ အတၱ ေတြ

ႏိုးထသြားမွာ စိုးမိလို႔ပါ..

ဒီဘူတာအိုမွာ

မုသားဖံုးတဲ့ ရယ္သံေတြ႐ွိခဲ့ဖူးတယ္..

အတၱမ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔

သစၥာတရားကို ပ်က္ရယ္ျပဳတဲ့

လူသားမဆန္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ေဝးရာအရပ္ဆီ

ထြက္ခြာခြင့္ျပဳပါ…

In: ကဗ်ာ Posted By: phyoaung Date: Jul 14, 2017

Leave comment commentinfo