လူေတြရဲ႕ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြကို
လိုတာထက္ပိုၿပီး ငါအေလးထားခဲ႕မိတယ္…
ငါ႕ဘ၀ကို ငါ႕လက္နဲ႕ငါကိုယ္တိုင္
ထုဆစ္ပံုသြင္းရမယ္႕အစား
ေဘးစကားေတြနဲ႕ ထုဆစ္ခဲ႕မိတယ္…
ဘ၀ကို ကိုယ္႕ေၿခလွမ္းနဲ႕ လွမ္းရမယ္႕အစား
ေဘးလူေၿခလွမ္းနဲ႕ လွမ္းခဲ႕မိတယ္…
အခုခ်ိန္မွာ ငါ႕ရပ္တည္ခ်က္ေပ်ာက္ေနၿပီ …..
ငါ႕ဘ၀ရဲ႕ဦးတည္ခ်က္က ဘယ္မွာေနမွန္း ငါမသိေတာ႕ဘူး …
ေပ်ာ႕ညံ႕တဲ႕ငါစိတ္ဓာတ္ကို
ငါမုန္းေနၿပီ ….
လူေတြရဲ႕စကားကို ၾကားေယာင္နားေထာင္မိတဲ႕
ငါ႕နားတစ္စံုကို ငါအရမ္းမုန္းတယ္ …
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာခ်ၿပီး
ကိုယ္႕ခံယူခ်က္အတိုင္း ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႕
မစဥ္းစားခဲ႕မိတဲ႕ ငါ႕ဦးေႏွာက္ကို ငါမုန္းတယ္ …
ကိုယ္ပိုင္ဦးတည္ခ်က္နဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ မဲ႕တဲ႕ငါက
ပဲ႕ကိုင္မဲ႕ေနပါလား

ငါဘာလုပ္ရမွာလဲ ….

——————————————————————————————————–

heh ဒီကဗ်ာေလးေပါ႕ .. မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက desktop မွာ wallpaper လုပ္ထားတာ အဲဒါ မာမီလည္းျမင္သြားေရာ ေမးပါေလေရာ ကြိကြိ စိတ္ပူျပီးေတာ႕ေပါ႕

ဒီကဗ်ာေလးက စဖတ္ခဲ႕တာ ကဗ်ာေတြကို…