အုိ . . . ညေန (ေအာင္ခ်ိမ့္)
ေဟာဟုိက
ဗာဒံရြက္ေႂကြက်ပုံက
လမ္းခုလတ္ေရာက္မွ တစ္စုံတစ္ရာကုိ
အမွတ္ရကာ တန္႕ခနဲ႕ရပ္
ၿပီးမွ
တဟုန္ထုိးခုန္ခ်လုိက္တယ္။
ဗီ႐ုိေပၚမွာ ေရာဂါတစ္ခုခုရေနတဲ့
နာရီဟာ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကုိ ေမးပါတယ္။
တူး . . .
တူ႕ တူး . . .တဲ့
စူးရွစြာ အလန္႕တၾကားေအာ္
ေခ်ာ္လဲမတတ္ သူ႕ခႏၶာကုိ ျပန္ဟန္ကာ
“ဘယ္ၿမိဳ႕ထိေအာင္ သြားမွာလဲ”
မီးရထားတစ္စင္း ျဖတ္ေမာင္းသြားေပါ့။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service