အို… မိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔
ႏွစ္ေတြၾကာေညာင္း
ဘ၀ေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ခဲြခြာ၊ ေနရွိန္ထိုးက်
ေလာကပိန္းေမွာင္၊ အလင္းေရာင္ေပ်ာက္
မိုးေအာက္ေလရင္၊ ဆူပြက္လတ္ေသာ္
လႈိင္းေတြရပ္သမုဒၵရာ၊ ၿငိမ္သက္ရွာၾက
တဒဂၤလွ်င္
ငါတို႔အားလုံး
၀မ္းနည္းပူေဆြးဦးညြတ္ၾကကုန္၏။
အို… သခၤါရ၊ အနိစၥတည္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔သြားႏွင့္၊ ျဖစ္သျဖင့္ေၾကာင့္
ေအာက္ေမ့ခြင့္ၾကံဳ၊ ငါတို႔ဆုံရ
ဤဘ၀
ေသာကေတာင္ထုရွိေခ်ၿပီတကား….
ထြက္ခြာသြားၿပီ၊ တို႔မ်က္ရည္မ်ား
ျဖည္မဆည္ႏိုင္၊ မိုးႏွင့္ ၿပိဳင္ၿပီ
ေအာက္ေမ့တမ္းတ၊ လြမ္းရက္ရွည္ၾကာ
ေနာက္ဆုံးေတာ့
ဘ၀ ေတြ႕ၾကံဳဆုံကဲြတည္း….