ေမေမ
ဒီတစ္ခါလည္း
ကြ်န္ေတာ္ ရွံဳးၿပန္ၿပီ။

အဲဒီေန႕
ေန႕လည္က
ဒါရိုက္တာက ကြ်န္ေတာ့္ကို
ထုတ္လုပ္သူ သူေ႒း နဲ႕ ေတြ႕ေပးတယ္။

အနားယူ ေရကူးေနရာက
ေရာက္လာတဲ့ သူေ႒း က
သိန္းရာ ေထာင္ အေပးအယူခြင္
စီးပြားေရးအၿမင္ေတြ ေၿပာၿပ
ကြ်န္ေတာ္ အားက်လိုက္တာ ေမေမ။
(မက္ေမာတာ  မဟုတ္ပါဘူး။)

ၿပီးေတာ့မွ ..
ဇာတ္ညႊန္းေရးခ  ေၿပာပါတဲ့
အားမနာပါနဲ႕တဲ့
ဒါနဲ႕ …
ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ ကိန္းဂဏန္းေၿပာလိုက္တယ္။

သူေ႒းက
ဆယ္လူလာဖုန္းကို ခ်
ပိုက္ဆံအိတ္ၾကီးကို  မ
ငါးရာတန္အထပ္လိုက္ ထုတ္ဖြ
ၿပီးေတာ့မွ
ေနာက္လည္းအလုပ္ဆက္လုပ္မွာ
တစ္ေသာင္းေလွ်ာ့ပါ
ေရာ့ … စရံႏွစ္ေသာင္းတဲ့။

အႏုပညာေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ၿပီး
အႏုပညာေၾကးၿပည့္ၿပည့္ဝ၀မေပးခ်င္တဲ့
သူေ႒းဥာဥ္ကို မုန္းေပမယ့္
ရုန္းေနရတဲ့ဘဝ
မာနကိုအလံမထူသာေတာ့
“မယူလိုက္က  မိုက္လို႕ထင္”.. ေနမွ။
ဒီေခတ္ၾကီးထဲ
မမိုက္ရဲပါဘူး ေမေမ။
ရွံဳးေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ္  ၿပံဳးေနခဲ့ပါတယ္။

ၿမင့္ဦးဦးၿမင့္
(၄၊၉၊၉၉ ရက္သို႕ အမွတ္တရ)

“ပင္လယ္ကို လေရာင္နဲ႕မွ်ားရတယ္” စာအုပ္မွ ရုိက္၍တင္ပါသည္။