ေနာက္ဆံုးေန့မို့လို့လား မသိဘူး ေတာ္ေတာ္ေၿဖလို့ေကာင္းတယ္ ကံေကာင္းရင္ဂုဏိထူးေတာင္ပါႏိုင္တယ္ သူမေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ့ အခန္းအၿပင္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေစာင့္ေနၾကသည္ အခန္းအၿပင္ေရာက္ေတာ့ သူမတစံုတေယာက္ကိုလိုက္ရွာ
ေနမိသည္လိုက္ရွာရင္းနဲ့ရင္ခုန္းသံေတြၿမန္လာသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူမကိုအံ့ၾသစြာၾကည့္ေနၾကသည္
ဘယ္သူကိုလိုက္ရွာေနတာလဲ ယုယ
ေကာင္းကင္ ကိုေလ မေတြ့မိဘူးလား
မေတြ့မိပါဘူး
သူက ေနာက္ဆံုးေနက်ရင္ေစာင့္ေနမယ္လုိ့ေၿပာလို့
ဟုတ္လား သူေစာင့္မယ္ဆို အေစာၾကီးကထဲကလာေစာင့္ေနမွာပါ ကဲဟိုဘက္နားသြားရွာရေအာင္
သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေနရာအႏွ့ံလိုက္ရွာခဲ့ၾကသည္ အခ်ိန္ၾကာလာေလေလ သူမ ၀မ္းနည္းလာသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ သူနဲ့သိသမ်ွလူေတြကို ေမးၾကည့္ၾကသည္ ဘယ္သူကမွ မသိေပ သူမ ငိုခ်င္လာသည္
ေကာင္းကင္လား ေတြ့တယ္ စာေမးပြဲေတာ့လာေၿဖတယ္ ခဏပဲ ေနာက္က်ေတာ့ အေၿဖလြွာအပ္ၿပီးထြက္သြားတယ္ အေရးၾကီးကိစၥရွိေနသလိုပဲ
သူ့ သူငယ္ခ်င္းေၿပာေသာ သူ့အေၾကာင္းကဒီေလာက္ပါပဲ သူမ စိတ္မထိ္န္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ငိုကာ ေၿပးထြက္လာခဲ့သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ့ လွမ္းေခၚသံကိုလဲ မၾကားေတာ့ေပ အိမ္ေရာက္ေတာ့အခန္းထဲ၀င္ကာ ငိုပစ္လိုက္သည္ သူဘာလို့ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ သူမကိုေစာင့္ေနမယ္ေၿပာၿပီး ဘာလို့မေစာင့္ရတာလဲ အေရးၾကီးကိစၥရွိရင္လဲ ေစာေစာစီးစီးထဲကေၿပာပါလား တေယာက္ေယာက္နဲ့မွာ
ထားခဲ့ပါလား အခုေတာ့သူလုပ္ပံုက မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္လုပ္သလိုပင္ သူမ၇ွက္လဲရွက္ ၀မ္းလဲနည္းသည္ မၾကာမီ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရာက္
လာသည္ ဘာၿဖစ္တာလဲလို့ေမးၾကသည္ သူမကဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးဟုသာၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ငိုပဲငိုခ်င္ေနမိသည္..
ရက္ေတြ တရက္ၿပီး တရက္ကုန္လြန္လာခဲ့ေပမယ့္ သူ အေၾကာင္းကေတာ့ ဘာမွမၾကားေပ သူမအတြက္ေတာ့ သူ့ကိုေစာင့္ေမ်ာ္ေနဆဲပါပဲ.. ဒီၾကားထဲ သူမကိုႏိုင္ငံၿခားသို့ အလုပ္မွပညာေတာ္သင္ေစလြတ္ရန္ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္ ၃ႏွစ္ေလာက္ၾကာမည္ သူမေမ်ာ္လင့္ေသာအခြင့္အေရးပါ ဘ၀အတြက္အေရးပါေသာ အခြင့္အေရးတခုပါ ဒါေပမယ့္ သူမမေပ်ာ္ရြင္ခဲ့
ပါ သြားရင္ေကာင္းမလား မသြားရင္ေကာင္းမလား ေ၀ခြဲမရၿဖစ္ေနသည္ သူ၇ွိေနေသာ ဒီေနရာေလးမွာပဲ ေစာင့္ေမ်ာ္ခ်င္ေနမိသည္
တကယ္လို့ သူမကိုလာရွာတဲ့အခါ မေတြ့သြားခဲံရင္… ဆိုေသာ အေတြးက ေ၀ခြဲမရေပ တကယ္ေတာ့ သူ သူမကိုခ်စ္ခဲ့တာ သူမသိ
သည္ သူမ်က္၀န္းေတြကို သူမယံုၾကည္သည္ နားလည္သည္ ဘာလို့သူမကိုအဲဒီလို ထားခဲ့ရတာလဲဆိုတာ မသိေပမယ့္ သူမ နားလည္ခြင့္လြတ္သည္ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနသည္ ဒါကို သူသိေစခ်င္လွသည္…… တေန့ေတာ့ သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအိမ္သို့ေရာက္လာ
သည္ ေနာက္ၿပီး လူတေယာက္လဲပါလာသည္ သူကိုေတာ့ သူမ မသိေပ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ မ်က္ႏွာကေတာ့ မေကာင္းေပ
ယုယ
ဟင္ ဘာလဲ နင္တို့ဘာၿဖစ္ေနက်တာလဲ မ်က္ႏွာလဲမေကာင္းပါလား
အင္း သူက ေကာင္းကင္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း
သူမ အံ့ၾသသြားသည္ သူကိုၾကည့္ကာ
ေကာင္းကင္ ေကာင္းကင္ေရာဟင္ သူဘယ္မွာလဲ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ
သူမ မနားတမ္းေမးလိုက္သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူမကို ၾကည့္ေနၾကသည္
ေကာင္းကင္ ….. က်ြန္ေတာ္ဘယ္လိုေၿပာရမလဲ မယုယ က်ြန္ေတာ္ေၿပာႏိုင္တဲ့ အင္းအားမရွိဘူး
သူကိုယ္တိုင္က ေၿပာရင္ငိုေလသည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲငိုၾကသည္ ဘယ္လိုၿဖစ္ၾကတာလဲ ဘာေတြၿဖစ္ၾကတာလဲ ေကာင္းကင္ေရာ
ဘယ္မွာလဲ သူမရဲ့ေကာင္းကင္ေလ သူမရဲ့ အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္ေလ သူမရဲ့အခ်စ္ဦး အၿမတ္ႏိုးရဆံုးေသာ တခုတည္းေသာ ေကာင္းကင္ေလ သူဘယ္မွာလဲ ……
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
ယုယ
ဟင္ သူမအတိတ္မွ လန့္ႏိုးလာခဲ့သည္
နင္ ယုယပါေနာ္
္ သဇင္ သူငယ္ခ်င္း
နင္ဘယ္တုန္းကၿပန္ေရာက္တာလဲ
ငါ အခုေလဆိပ္ကေန ဒီကိုလာတာ
သူငယ္ခ်င္းရယ္
သူမရဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သူမကိုသနားစြာၾကည့္ေနသည္
ေက်ာင္းကေတာ့ဘာမွမေၿပာင္းလဲဘူးေနာ္ နင္ကဒီမွာတာ၀န္က်တာလား
အင္း ဟုတ္တယ္ နင္လဲ ပညာေတာ္သင္သြားတာ ၃ႏွစ္မကဘူးေနာ္
အင္း ဟုတ္တယ္ ဟိုမွာ ငါ master ပါတက္ေတာ့ ၅ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ကဲ သူငယ္ခ်င္း ငါ ဟိုဘက္ကို ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္ ေနာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆးေတြ့တာေပါ့
သူမႏွုတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္ သူမ သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္သြားမွာလဲ မေမးေပ သူလဲသိေနမွာပါ သူမဘယ္သြားမလဲဆိုတာ
သူမရဲ့ ထာ၀ရ အမွတ္ရေစေသာ အမွတ္တရေနရာ..သူမ စာသင္ခဲ့ေသာ အခန္းသို့ေရာက္လာခဲ့သည္ သူမႏွင့္သူ ထိုင္ခဲ့ေသာစားပြဲခံု
စာေရးစာပြဲခံုေပၚမွာကေတာ့ ရွင္းလင္းေနသည္ သူမလက္ကေလးၿဖင့္ စားပြဲေလးကို ပြတ္သပ္ေနမိသည္ မ်က္ရည္မ်ားက မရည္ရြယ္
ပါပဲက်လာသည္ သူမ အိတ္ထဲမွ ခဲတံေလးကိုထုတ္လိုက္သည္…
ယုယၿပန္လာၿပီးေနာ္ ေကာင္းကင္ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီးလား
သူမ စာတန္းေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ၿပီး အခန္းၿပင္သို့ေၿပးထြက္လာခဲ့သည္…
စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန့ မတိုင္မီညက ေကာင္းကင္ဆီကို သူ့အိမ္ကဖုန္းလာတယ္ သူ့အေမေနမေကာင္းလို့ အၿမန္ၿပန္လာပါဆိုၿပီးေတာ့ေလ သူ စာေမးပြဲေတာင္မေၿဖေတာ့ဘူးဆိုၿပီးသြားမယ္လုပ္ေနတာသူငယ္ခ်င္း ေတြကတားလို့  စာေမးပြဲေတာ့ေၿဖသြားတယ္ေနာက္ေန့က်ေတာ့ ေက်ာင္းကေနသြားတာပဲ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူ့အေမက တပတ္ေလာက္ပဲခံတယ္ ဆံုးသြားတယ္ သူလဲအဲဒီမွာ၂လ ၃လေလာက္ေနတယ္ စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူဆီသြားတာေပါ့ သူ့အေမအတြက္ သူ့လံုးပန္းေနတာပါပဲ သူအေမလဲဆံုးၿပီးေတာ့မွ သူကေၿပာတာ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန့က သူ့ယုယနဲ့ေတြ့ဖို့ေၿပာထားတယ္ ယုယ သူကိုေစာင့္ေနမွာတဲ့ သူလဲဘာမွအေၾကာင္းမၾကားခဲ့ရဘူးတဲ့ ဒီကေနၿပန္ေတာ့မွ နားလည္ေအာင္ရွင္းၿပရမွာပဲ ယုယကိုဘာေၿပာမလို့လဲလို့ ေမးေတာ့ ခ်စ္တယ္ လို့
ေၿပာမလို့တဲ့ ငါ ယုယကိုခ်စ္တယ္တဲ့… ဒီမွာ ခဏေနၿပီးရင္ ရန္ကုန္ၿပန္မယ္ ယုယ ကိုခ်စ္ခြင့္ပန္မယ္ ေနာက္ၿပီး လက္ထပ္ၿပီး သာယာတဲ့ဘ၀တခုတည္ေဆာက္မယ္တဲ့  ေနာက္ေန့က်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကၿပန္သြားတယ္ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ သူနဲ့ေနခဲ့တယ္ရန္ကုန္ကို အတူတူၿပန္မလို့ေလ ရန္ကုန္မၿပန္ခင္ညက သူအရမ္းေပ်ာ္ေနတာ ယုယ ကိုေတြ့ရေတာ့မွာဆိုၿပီးေလ သူနဲ့က်ြန္ေတာ္စကားေတြ အမ်ားၾကီးေၿပာတယ္ ယုယကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ဘယ္လိုခ်စ္ေၾကာင္းေပါ့ ယုယ ရဲ့လက္ေရးေလးကိုစ ၿမင္ကထဲကခ်စ္တာေတြေပါ့ အဲဒါကေတာ့ သူနဲ့က်ြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးေတြ့ခဲ့တဲ့ည ေနာက္ဆံုးေၿပာခဲ့တဲ့ စကားေတြပါပဲ ေနာက္ေန့မနက္က်ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ေနမေကာင္းၿဖစ္တာနဲ့ သူနဲ့မလိုက္ၿဖစ္လိုက္ဘူး သူကလဲသြားခ်င္ေနၿပီး က်ြန္ေတာ္က သြားပါလို့ေၿပာမွ သြားတာညေနက်ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ သတင္းဆိုးတခုၾကားလိုက္ရတယ္ ေကာင္းကင္စီးသြားတဲ့ ကားအက္ဆီဒက္ၿဖစ္ၿပီး အဲဒီမွာတင္ ေကာင္းကင္ ဆံုးသြားခဲ့တယ္ က်ြန္ေတာ္ ေဆးရံုလိုက္သြားခဲ့တယ္ မယံုလို့ေလ အဲဒီမွာပဲ သူ့လက္ထဲမွာ ဒီစာအုပ္ေလးကိုတင္းတင္း
ဆုတ္ထားတယ္ ဘယ္သူမွဆြဲထုတ္လို့မရဘူး က်ြန္ေတာ္က ေပးပါဆိုၿပီး ဆြဲယူေတာ့မွစာအုပ္ကိုရတယ္ သူရဲ့ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးပါ
ေကာင္းကင္ေလ မယုယကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့ပါတယ္……..
လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေလာက္ကေကာင္းကင္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေၿပာၿပတဲ့ စကားေတြက သူမရဲ့နားထဲမွာ အခုထိၾကားေယာင္ဆဲပါ မေန့တေန့ကလိုပါပဲ ……. ေက်ာင္းထဲကေန သူမထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အရာအားလံုးကတိတ္ဆိတိၿငိမ္သက္ေနပါၿပီး
သူမေကာင္းကင္ ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမရဲ့ေကာင္းကင္လိုပါပဲ ၿပာလဲ့ၿပီးေအးခ်မ္းေနတာပါပဲ…
ခ်စ္တယ္..ေကာင္းကင္ရယ္ ယုယေလအခုထိေကာင္းကင္ရဲ့ ေအးၿမေႏြးေထြးတဲ့ အရိပ္ေအာက္မွာရွိတုန္းပါပဲ ထာ၀ရရွိေနဦးမွာပါယုယတို့ရဲ့အခ်စ္က ေကာင္းကင္ၾကီးလိုပဲ ထာ၀ရတည္ရွိေနမွာပါ……