ဒီရက္ေတြ….
အရမ္းကို အလုပ္မ်ားေနတာ….
ဘာေတြမွန္းကိုမသိဘူး….

ငါ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလး အရာမယြင္းပဲအိမ္ျပန္ျပန္ပါေနတာ….ဘယ္ႏွရက္ရိွျပီလဲမသိဘူး
တစ္ခါတစ္ခါ….ထမင္းစားဖို႕ေတာင္ေမ့ေနတတ္တယ္….
ဒါေပမယ့္…..နင့္အေၾကာင္းေတြေတြးဖို႕ေတာ့…..ငါဘာလို႕ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႕မရတာလဲ….

ဟိုတစ္ရက္က…
မနက္ေက်ာင္းသြားဖို႕ျပင္တာ….မ်က္ႏွာကိုအလွေတြျပင္ျပီး မ်က္ခံုးေမြးကိုတစ္ဖက္ထဲဆြဲလိုက္မိတယ္…
ေက်ာင္းေရာက္မွ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာလို႕သိရတယ္….
ငါလဲ စိတ္နဲ႕ လူနဲ႕မကပ္ဘူးထင္ပါရဲ႕….
ဒါေပမယ့္ နင္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ေတာ့…..ငါအျမဲသတိရိွေနတတ္တာဘာေၾကာင့္လဲ…
ငါ ပိုနာက်င္ေစမယ့္အေၾကာင္းေတြေပါ့….

မအားတဲ့ၾကားထဲက…..နင့္ကိုသတိရေနမိတယ္….
စိတ္ညစ္ေနရင္လဲ….နင့္အေၾကာင္းေတြးျပီးေပ်ာ္ေနတတ္တယ္….
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနေပမယ့္…..လာမွာမဟုတ္တဲ့နင့္ဖုန္းကိုေမွ်ာ္ေနမိတယ္….
တစ္ခါတစ္ခါလဲ….မအားတဲ့ၾကားက….နင္ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္လာမလားေမွ်ာ္မိျပန္တယ္….

ငါနင့္အေၾကာင္းေတြမေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး….
နင့္ေၾကာင့္လဲမနာက်င္ခ်င္ေတာ့ဘူး….
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနခ်င္တယ္….
ဒါဆို နင့္အေၾကာင္းေတြးခ်ိန္ေတြနည္းနည္းေလ်ာ့သြားမလားေပါ့…..
နင့္ေၾကာင့္ နာက်င္ရတာေတြ နည္းနည္းသက္သာမလားေပါ့….

ဒါေပမယ့္….ဘယ္ေလာက္အလုပ္မ်ားမ်ား….
ထမင္းစားဖို႕ ေမ့ရင္ေမ့မယ္….နင့္အေၾကာင္းေတြေမ့မသြားဘူး…..
ေနာက္ေဖးက ဟင္းအိုးတူးနံ႕ကို သတိမထားမိပဲေနရင္ေနမယ္….
လူၾကားထဲျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတုန္း….နင္သံုးတတ္တဲ့ေရေမႊးနံ႕ရရင္….ငါသတိထားမိေနတတ္တုန္း….
ေက်ာင္းကေပးတဲ့ အိမ္စာေတြ လုပ္ဖို႕ ေမ့ရင္ေမ့သြားမယ္….
နင့္အေၾကာင္း…ကဗ်ာျဖစ္ျဖစ္ စာျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ပံုမွန္ေရးျဖစ္ေနတုန္း….

ဒီရက္ေတြ….
ငါအရမ္းအလုပ္မ်ားေနတယ္….
ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အျပဳအမူေတြလုပ္ေနမိတဲ့အထိေပါ့….
ဒါေပမယ့္…နင္နဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ခံစားခ်က္နဲ႕….အျပဳအမူေတြအားလံုးကေတာ့….
ပံုမွန္ပါပဲ……