ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တုိ႔ ေလွ်ာက္တဲ့ ေၿမနီလမ္းေလး၂ခု ေတြ႔ဆုံရာေနရာေလးတစ္ခုေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကေန သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ (အၾကိမ္ေရမတူဘဲ) ေခါက္တုန္႔ေခါက္ၿပန္ ေလွ်ာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နားမလည္တဲ့ အရာေတြကုိ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ တုိင္တည္ၿပီး သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ၿငင္းခုန္ၾကေပမယ့္ ဒီေၿမနီလမ္းႏွစ္ခုဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ အဆံုးသတ္သလား၊ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ခြဲထြက္သြားခဲ့သလားဆုိတာကုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သိေအာင္ မေၿပာၿပၾကဘူး။

    တစ္ခါတုန္းက ဒီေနရာေလးမွာ ပန္းၾကိဳက္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ပံုေၿပာေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးတုိ႔ တြဲခဲတဲ့လက္တစ္စံုရွိတယ္။ အတူတူမက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြ၊ မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ အၿပံဳးေတြ၊ ၾကည္ႏူးစရာ အမွတ္တရေတြနဲ႔ ေန႔ရက္တုိင္းဟာ ေပ်ာ္စရာအတိၿဖစ္တယ္။ သီခ်င္းသံေတြ၊ အိပ္ရာ၀င္ပံုၿပင္ေတြ၊ စီကာပတ္ကုံးေၿပာခဲ့တဲ့ စကားေတြၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ္က မိန္းေမာေနခဲ့ရတာ။
    အခုေတာ့ ဒီေနရာေလးမွာ အသည္းကြဲေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕ ေလာကၾကီးကုိ အလုိမက်တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကဗ်ာဆရာေလးက ဒီေနရာမွာ အၿမဲတမ္း အေဖာ္ေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႔ ကဗ်ာအေၾကာင္း စာအေၾကာင္းေတြ စကားလက္ဆံုက်ေနေလ့ရွိေပမယ့္ အိပ္မႈန္စုတ္ဖြားနဲ႔ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေမ့ေလာက္ရွိမွ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္။ လူတကာကုိ ဧည့္ခံႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာက သူမ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ မသိက်ိဳးကြၽန္ၿပဳေလ့ရွိတယ္။ သူမကလဲ ေၿပာခ်င္ရာ ၀င္ေၿပာၿပီး ၿပန္ထြက္သြားတာပါပဲ။ ၿပီးမွ သူမရဲ႕မ်က္လံုးေမွးေမွးေလးေတြနဲ႔ လူပံုအလယ္က ကဗ်ာဆရာကုိ မၿမင္ကြယ္ရာကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး သက္ၿပင္းေတြ လူနဲ႔မလုိက္ေအာင္ခ်ေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါတေလလဲ ေခါင္းတခါခါနဲ႔ ဘယ္သူမွ မၾကားမယ့္စကားေတြကုိ တစ္ေယာက္ထဲ ေရရြတ္ေနတတ္ေသးတယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကဗ်ာဆရာ
    ကြၽန္ေတာ္က လမ္းဆုံေတြကုိ ၿမတ္ႏုိးသူတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ဆုံေတြ႔မလားရယ္လုိ႔ လမ္းဆံုေတြေရာက္တုိင္း ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေစာင့္ေနေလ့ရွိတယ္။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့ တစ္ခါက တူတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီလမ္းဆံုေလးမွာ ထုိင္ရင္း၊ လူေတြကုိေငးရင္း၊ ကဗ်ာေတြေရးရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဒီလမ္းဆံုေလးနဲ႔ ခြဲမရေအာင္ အကြၽမ္းတ၀င္ၿဖစ္မွန္းမသိ ၿဖစ္ခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။
    ကြၽန္ေတာ္က ဒီလမ္းဆံုေလးမွာ အေနမ်ားသေလာက္ သူမက ဒီလမ္းဆံုေလးကုိ ေရွာင္ဖယ္ေနခဲ့တယ္။ ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူမ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ဒီလမ္းဆံုေလး သာယာေနဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေန႔ေန႔ညည ၾကိဳးပမ္းတယ္။ လြတ္လပ္မႈကုိ ၿမတ္ႏုိးတ့ဲသူမကုိ ထပ္မခ်ဳပ္ေႏွာင္မိေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိယ္ကြၽန္ေတာ္လဲ ကဗ်ာေတြၾကားထဲ ႏွစ္ထားတယ္။ ေနာက္ သူမ ေပးထားခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အလြမ္းေတြကုိ အေ၀းက သူမ ၿမင္သာေစဖုိ႔ ဒီလမ္းဆံုေလးမွာ အစီအရီ ခင္းက်င္းၿပသထားလုိက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ခင္းက်င္းထားတဲ့အလြမ္းေတြကုိ (သူမကလြဲရင္) ဒီလမ္းဆံုေလးကုိ ေရာက္လာသူတုိင္းက အသိအမွတ္ၿပဳၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ အလြမ္းအေဆြးေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ နာၾကင္မႈေတြကုိလဲ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ ထုတ္ေဖာ္ၿပသြားၾကေသးတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ပဲ ဒီလမ္းဆံုေလးမွာ အလြမ္းေတြ တပံုတပင္နဲ႔ ဒီအလြမ္းေတြကုိ သိမ္းထုတ္ေပးဖုိ႔ သူမ ၿပန္လာမယ့္ေန႔ကုိ ေစာင့္လုိ႔ေကာင္းတုန္း။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေကာင္မေလး
    လမ္းခြဲေတြကုိ ကြၽန္မ မုန္းတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ လမ္းခြဲေတြတုိင္းမွာ ၀မ္းနည္းမႈရွိတယ္။ နာၾကည္းမႈရွိတယ္။ အဆံုးသတ္သြားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိတယ္။ မေၿပာၿဖစ္တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ မ်က္ရည္စက္ေတြ ရွိတယ္။ ၾကည္ႏူးရိပ္သန္းတဲ့ လမ္းခြဲေတြ ေယာင္မွားလုိ႔မ်ား ၿမင္ဖူးလု႔ိလား။ ဒီလမ္းခြဲေလးကုိပဲၾကည့္… အလြမ္းေတြ တနင့္တပုိးနဲ႔။
    ကြၽန္မ မေရာက္ၿဖစ္တဲ့ ဒီလမ္းခြဲေလးဟာ ကြၽန္မ မဟုတ္တဲ့သူေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္း စည္ကားေနေလ့ရွိတယ္။ ရာသီေတြေၿပာင္းသြားတဲ့အခါ ဒီလမ္းခြဲေလးက အၿပင္အဆင္ေတြ၊ ၿဖတ္သြားၿဖတ္လာ လုပ္သူေတြ ေၿပာင္းသြားေပမယ့္ သူ ခင္းက်င္းၿပသထားတဲ့ အလြမ္းေတြက ေနရာမလပ္ ရွိေနဆဲပဲ။ ဒီလမ္းခြဲေလးကုိ ေရာက္လာသူတုိင္းက အဲဒီအလြမ္းေတြကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာၾက၊ ဂရုဏာသက္ၾက၊ ခံစားနားလည္ရေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေၿပာေနၾကခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက အေ၀းကေနပဲ မထံုတက္ေတး ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ အေပါင္းပါေတြနဲ႔ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ သူ႔အလြမ္းေတြဟာ မစစ္မွန္ဘူးလုိ႔ ကြၽန္မေတြးတယ္။ ကြၽန္မရပ္ေနရာအရပ္ကုိ တစ္ခ်က္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္တာကုိ ကြၽန္မအံ့ၾသတယ္။ ေနာက္ ကြၽန္မကုိ အလုိမရွိတဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္မ ရွိေနဖုိ႔ မလုိဘူးလုိ႔လဲ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ သတိထပ္ေပးလုိက္တယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ပဲ မေၿပာၿဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြကုိ ဒီလမ္းခြဲေလးက အလြမ္းေတြၾကား ထုိး၀ွက္ၿပီး လွည့္ထြက္ခဲ့လုိက္တယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
    ဒီေနရာဟာ ေၿမနီလမ္းေလး၂ခု ဆံုတ့ဲေနရာပါလုိ႔ ကဗ်ာဆရာေလးက တဖြဖြေၿပာတယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေခါင္းတခါခါနဲ႔ ေၿမနီလမ္းေလး၂ခုက ဒီေနရာကေန ခြဲထြက္သြားတာလဲ ၿဖစ္ႏုိင္တာပဲလုိ႔ ၿငင္းတယ္။ ေၿမနီလမ္းေလးေတြေပၚ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ၿပန္လုိက္သြားလုိက္နဲ႔ လမ္းဆံုတစ္ခုဟာ လမ္းခြဲတစ္ခုလဲ ၿဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ အလြမ္းကုိယ္စီနဲ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သတိမထားမိၾကဘူး။ အဲဒီလုိနဲ႔ပဲ အခုအခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လမ္းဆံုတစ္ခုလား လမ္းခြဲတစ္ခုလားဆုိတာကုိ ေ၀ခြဲမရၿဖစ္ေနဆဲေပါ့။

Tuesday, August 31st 12:28 am
@ Rego Park, NY
 
ေခါင္းစဥ္ကုိ ခ်စ္သုေ၀ရဲ႕ “လမ္းနဲ႔အလြမ္း”သီခ်င္းေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကိုက္ညီေနတဲ့အတြက္ ယူသံုးထားပါတယ္။