ေ၀းေ၀းက အိမ္ကေလးေရ
မင္းေျခေထာက္ေတြ ျခစားခံေနရတယ္ဆို
အေမေျပာမွ ငါသိရတယ္။
ႏွစ္ရွည္လမ်ား တို႔မိသားစုအတြက္
ဥတုသံုးပါးဒဏ္ဆို ဘာမထီဟန္နဲ႔
အကာအကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းဟာ
မင္းပဲ မဟုတ္လား အိမ္ကေလးေရ
ဒီေတာ့ အားတင္းထားစမ္းပါကြယ္။
ငါျပန္လာတဲ့အခါ
မင္းကို မင္းပတ္၀န္းက်င္မွာ
အလွဆံုးအိမ္ကေလးျဖစ္ေအာင္
ဖန္ဆင္းေပးရင္း ေက်းဇူးဆပ္ပါ့မယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါေလ
ဒီေရျခားေျမျခားမွာ ေငြရွာဖို႔ရာ
မင္းရဲ႔အသက္၀ိဥာဥ္ကို
သူတစ္ပါးထံမွာ အေပါင္ထားျပီး
အရင္းအႏွီးလုပ္ခဲ့တာပါ အိမ္ကေလးရာ။
မင္း မွတ္မိေသးလား
မင္းရင္ခြင္ထဲ ပထမဆံုးအိပ္ခြင့္ရတဲ့ညက
တို႔ေမာင္ႏွမေတြေလ
သိပ္ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အိပ္မေပ်ာ္ၾကဘူးရယ္
(ဒါဟာ တို႔ရဲ႔ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကေလးပါလားဆိုတဲ့
၀မ္းသာစိတ္ကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့)။
အခုေတာ့
ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ
အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ငါ
မင္းရဲ႔ ေလွကားထစ္ေလးသံုးထစ္ကို လြမ္းတယ္
မင္းရဲ႔ ၾကမ္းခင္းမွာဖ်ာခင္းျပီး အိပ္ရတာကို လြမ္းတယ္
မင္းရဲ႔ နံရံကပ္စာအုပ္စင္နားက
ျပတင္းေပါက္မွာတပ္ထားတဲ့
သံဇကာကြက္ေလးေတြကုိလည္း လြမ္းတယ္
လြမ္းတယ္ အိမ္ကေလးေရ ငါ သိပ္လြမ္းေနတယ္…..။