၀ဋ္

ငါေလခ်စ္၍
ျဖစ္မိေသာ၀န္
ငါ့အလြန္တည္း။

မွားသူျဖစ္၏
နစ္မိေသာ၀န္
ကိုယ့္အကၽြံ၌………

ရိွဳက္သံတိုးတိုး
ကိုယ္လန္.နိုးစဥ္
အဆိုးျဖစ္ခဲ့
အျပစ္မဲ့ပန္း ေႂကြၿပီကိုး။

မနမ္းပဲေႁခြ
ႏြမ္းေၾကေျခာက္လို.
ပန္းေႂကြေကာက္သူ မွားေခ်ၿပီလား။

အလြမ္းလဲမေျပ
လမ္းေတြေပ်ာက္လို.
စမ္းေရေႏွာက္သူ သြားေလၿပီတကား။

ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္
ရင္ခြင္ညႊတ္ေအာင္
လြမ္းဆြတ္ရသူ ျဖစ္ပါ၏။

မွားသူျဖစ္၏
ခ်စ္မိေသာ၀န္
ငါ့အလြန္သာ ရိွပါေစ။ ။

(၁၀.၁၁.၁၉၉၇ အဲဒီတုန္းကစိတ္ကူးယဥ္တာ။အခုတိုက္ဆိုင္ေနတယ္)

In: ကဗ်ာ Posted By: ေမာ္နီ Date: Sep 9, 2010

Leave comment commentinfo

1 Comment & 301 views

အင္းးးးးးးးးးး………..
ဘာ ဘာ ဘာမွမေျပာတတ္ပါ…
သက္ျပင္းတာ ခ်မိပါ၏..း))