အခုအခ်ိန္မ်ားမွာဆုိရင္ တစ္ခါတစ္ေလ ေသာက္ေရသန္႔မွာလိုက္ရင္ ခ်က္ျခင္းမေရာက္လုိ႔ ဖုန္းခဏခဏဆက္ရေသာက္စရာေရက မရွိေတာ႔။
သုံးေရျပတ္ေတာ႔ ေရထမ္းသမား လုိက္ေခၚေတာ႔ ခဏေနလာမယ္သာေျပာတယ္ ညေနေစာငး္ထိေရာက္မလာ။
ညသန္းေခါင္သန္းလြဲ မီးလာရင္ အိပ္ေရးအပ်က္ခံလုိ႔ ထ ထျပီးေရတင္ရတဲ႔ ဒုကၡ၊
မီးလာတာနဲ႔ေရရေအာင္ေမာ္တာေတြနဲ႔သူအိမ္ကိုယ္႔အိမ္အျပဳိင္အဆုိင္ဆြဲၾကတဲ႔ အခါေမာ္တာသံေတြသာဆူညံေနျပီး ေရမလာေတာ႔ ေမာ္တာေလာင္သြားတယ္ဆုိတ႔ဲ႔ ဒုကၡေတြကိုၾကဳံရတဲ႔အခါ ငယ္ငယ္ကေဖာေဖာသီသီၾကီးကုိတျပားမွမေပးရဘဲ အလကားသုံးခဲ႔ရတဲ႔ က်ဳံးေရကို တမ္းတမိပါတယ္။
မန္းေလးျမဳိ႔မွာ က်ဳံးေဘးပါတ္ပါတ္လယ္က ရပ္ကြက္ေတြက က်ဳံးေရကိုသုံးတာမ်ားပါတယ္။
လမ္းေဘးမွာ က်ဳံးေရကန္ေလးေတြရွိပါတယ္ အလကားျဖန္႔ေ၀ေပးထားတာပါ၊
က်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ႔ က်ဳံးေဘးမွာဆုိရင္ လမ္းအျပတုိင္းမွာ က်ဳံးေရေပးတဲ႔ကန္ တစ္ကန္ ဒါမွမဟုတ္ႏွစ္ကန္ရွိပါတယ္။
အဲဒီကန္ေလးေတြက က်ဳံးကေနပုိက္လုံးၾကီးနဲ႔ဆက္ထားေတာ႔ ေရအျမဲစီးေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔က်ဳံးေရကို ေရရွင္လုိ႔ ေျပာတာပါ။
က်ေနာ္16လမ္းမွာေနတုန္းကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အိ္မ္၀ုိင္း ထဲမွာတင္ က်ဳံးေရနဲ႔အိမ္က ကန္ကိုဆက္ထားပါတယ္။
25လမ္းမွေတာ႔ အမ်ားသုံးက်ဳံးေရကန္ကေနသုံးပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လို၀င္းထဲမွာေနတဲ႔သူေတြက ေရခ်ဳိးရင္အ၀တ္ေလွ်ာ္မယ္ဆုိရင္ ၀င္းအျပင္မွာရွိတဲ႔ ကန္မွာထြက္ခ်ိဳးမယ္။
အိမ္သုံးဘုိ႔ကေတာ႔ မနက္ေစာေစာမွာ က်ေနာ္တုိ႔လုိေယာက္်ားေလးေတြက အိမ္မွာရွိတဲ႔ စဥ္႔အုိးေတြကို ျပည္႔ေအာင္ေရထမ္းလုိ႔ထည္႔ရပါတယ္။
က်ဳံးေရနဲ႔အိမ္ကုိ ေရပုိက္သြယ္ထားရင္ေတာ႔ ေရခြန္ေပးရေပမယ္႔ အမ်ားသုံးေရကန္ေတြကေတာ႔ ေပးစရာမလုိပါဘူး။
အမ်ားအားျဖင္႔ တစ္ျပတစ္ျပမွာအနည္းဆုံးက်ဳံးေရကန္ တကန္ေတာ႔ ရွိပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔အျပေတြမွာတစ္ကန္ တစ္ခ်ဳိ႔အျပကေတာ႔ ႏွစ္ကန္ရွိတတ္ပါတယ္။
ေနာက္ေရကန္ေတြကလည္း တစ္ဖက္တည္းမွာရွိေနတာမဟုတ္ဘဲ လမ္းရဲ႕ဘယ္ဘက္ န႔ဲညာဘက္ မွာ အလ်ဥ္းအသင္႔သလုိေဆာက္ထားေပးတာပါ။
က်ဳံးထဲမွာေရစစ္ကန္အေသးေလးရွိပါတယ္။အဲဒီမွာေရေမွာ္ေတြပါမလာေအာင္ သံဇကာေတြနဲ႔တစ္ခါစစ္ျပီးမွ ကြန္ကရစ္ပိုက္ေတြကတစ္ဆင္႔ ေရကန္ေတြကုိေရေပးတာပါ။ကြန္ကရစ္ပုိက္သုံးတဲ႔အတြက္ သံေခ်းတက္တာ မရွိေတာ႔ ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာသန္႔ရွင္းပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ေနတဲ႔အရပ္ ခုံေတာ္မင္း၀င္း(80-81)လမး္ၾကား 25လမ္းကေတာ႔ ကုန္းျမင္႔က်တဲ႔ အတြက္ကန္ေဘာင္ေအာက္မွာေရက5ေပ 6ေပေလာက္ေရက နက္တာေၾကာင္႔ ေရပုံးကုိၾကိဳးတပ္လုိ႔ခပ္ရပါတယ္။
အနိမ္႔ပုိင္းမွာရွိေနၾကတဲ႔ 83လမ္း 84လမ္းဘက္မွာဆုိရင္ေတာ႔ ေရကို ခြက္နဲ႔ ခပ္သုံးရုံပါဘဲ။
ေရကန္ကုိလည္း သုံးတဲ႔ေရေတြျပန္မ၀င္နုိင္ေအာင္ ကန္ေဘာင္အျမင္႔က သံုးေလးေပေလာက္ျမင္႔တဲ႔ အုတ္ကန္ေလးေဒါင္႔စပ္စပ္ေလးလုပ္ေပးထားတဲ႔အျပင္ ေရကုိလြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်ိဳးနုိင္ေအာင္ ကန္ရဲ႔အေရွ႔မွာငါးေပေလာက္ျမင္႔တဲ႔ အုတ္ရုိးနဲ႔ကာထားေပးတတ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကာထားတဲ႔ကန္ရွိသလုိ ကာမထားတဲ႔ကန္လဲရွိပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔က ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ ကန္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ ႏွစ္တုိင္းဆယ္ပါတယ္။
ကန္ဆယ္မယ္႔ရက္မတုိင္ခင္မွာလဲ ေအာက္ဘက္မွာရွိတဲ႔အရပ္ေတြကုိ ေရကုိ ၾကိဳတင္လုိ႔သယ္ထားနုိင္ေအာင္သတင္းေပးထားရပါတယ္။
ကန္ဆယ္မယ္႔ေန႔ေရာက္ရင္ က်ဳံးထဲေရစစ္ကန္ မွာရွိတဲ႔ ေရလႊတ္ပိုက္ကုိ အရင္ဆုံးသြားပိတ္လုိ႔ အေရွ႔ဘက္ကန္ကစလုိ႔ဆယ္ပါတယ္။
ျပီးမွာအေနာက္ဘက္ကကန္ကိုဆယ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကန္ထဲမွာက်ေနတဲ႔ ေရပုန္း၊ဆပ္ျပာခြက္၊ပိုက္ဆံအေၾကြေတြကိုေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင္႔ေတာ႔ တစ္ႏွစ္လုံးတင္က်န္ေနတဲ႔ ႏုံးေတြကို ဆယ္ရတာမ်ားပါတယ္။
အဲလုိဆယ္ျပီးတယ္ဆုိရင္ တကုိယ္လုံးကိုယ္ ယားေနတာပါ။ဘယ္လုိဘဲေရစစ္ထားထား က်ဳံးထဲမွာရွိတဲ႔ေရေမွာ္ပင္ေတြကထြက္လာတဲ႔ေမွာ္ေတြက ေရထဲမွာစီးျပီးပါလာတာကိုးဗ်။
တစ္ခါက ေရကိုသုေတသနျပဳတဲ႔အဖြဲ႔က ဒီက်ဳံးေရထဲမွာဘက္တီးရီးယားပုိး အမ်ဳးိေပါင္းရွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆုိျပီးသူတုိ႔ေတြ႔ရွိခ်က္ကိုထုတ္ျပန္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသက္(70)ေလာက္ရွိတဲ႔ အဖြားက ရီပါတယ္။
သူ႔တစ္သက္ ဒီက်ဳံးေရကို က်ဳိေတာင္ မက်ဳိဘဲ ဒီအတုိင္းအစိမ္းေသာက္လာတယ္ဆုိဘဲ။
အဖြားကက်န္းက်န္းမာမာဆုိေတာ႔ ဘက္တီးရီးယားပိုးျပီးလုိ႔ေနမွာေပါ႔ေနာ္။
ဟုတ္ေတာ႔လဲဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္တုိ႔ေသာက္ခဲ႔တဲ႔ က်ဳံးေရက ေသာက္ရတာေလးေလးပင္ပင္ရွိပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလသူမ်ားအိမ္ကုိသြားလယ္တဲ႔အခါမွာ အ၀ီစိေရ ျဖစ္ျဖစ္ ျမစ္ေရျဖစ္ျဖစ္ေသာက္ရတယ္ဆုိရင္ ပါးစပ္ထဲမွာေပါ႔ေနျပီးတစ္ခုခုလုိေနသလို ခံစားရတာကေတာ႔အမွန္ပါ။
က်ေနာ္အပိုမေျပာဘူးဆုိတာ က်ဳံးေရကိုေသာက္ဘူးသူတုိင္းကေတာ႔ သိမွာပါ။
ပုိးရွိတယ္မရွိတယ္ေတာ႔ မသိဘူးဗ်ာ က်ေနာ္တုိ႔က်ဳံးေရေသာက္ေနၾက အစာအိမ္ေတြက ပုိးေတြနဲ႔ယဥ္ပါးသြားသလားမသိဘာမွမျဖစ္ဘူး။
(တစ္ခါကက်ေနာ္ရန္ကုန္မွာေရာက္ေနတုန္း၀မ္းကိုက္ပါတယ္။
ဆရာ၀န္သြားျပေတာ႔ ေရေၾကာင္႔ျဖစ္တာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ကဲမဆန္းဘူးလား ပုိးမ်ဳိး 80ပါတယ္ဆုိတဲ႔ေရေသာက္တုံးက ဘာမွမျဖစ္ဘဲ အခုမွလာျဖစ္ေနတယ္။
ေကာင္းၾကေသးသလားဗ်ာတုိ႔လုိ႔သာ တမိပါတယ္)
မန္းေလးမွာ က်ဳံးနဲ႔နီးတဲ႔အိမ္က က်ဳံးေရ ၊တစ္ခ်ဳိ႔က အ၀ီစိတြင္းတူးလုိ႔သုံးသလုိ ဧရာ၀တီျမစ္နဲ႔နီးသူကျမစ္ေရကုိသုံးၾကသေပါ့ဗ်ာ။
အခုေတာ႔လဲမန္းေလးမွာက်ဳံးေရေသာက္တဲ႔အိမ္ရွားသြားပါျပီ။
ဧရာ၀တီျမစ္ေအာက္ၾကမ္းျပင္ကေနတူးျပီးမွ အဆင္႔ဆင္႔စစ္ျပီးမွလာတဲ႔ ေရေပးေရးကေရကိုတစ္ျမဳိ႔လုံးနီးပါးသုံးၾကပါေတာ႔တယ္။
ဒါက ေရခ်ဳးိအ၀တ္ေလွ်ာ္ဘုိ႔ေပါ႔။
ေသာက္တာကေတာ႔ေရသန္႔ေပါ႔ဗ်ာ။
လပ္ကီးလား ခ်စ္ၾကည္ေရးလား အယ္ပိုငး္လား ရတနာပုံလား ၾကိဳက္တာေရြးပါ ၾကဳိက္တာေရြးပါ တစ္ဘူး 500ပါဘဲ။
အဲငယ္ငယ္က ေတာ႔ က်ဳံးေရက အျမဲလာေနေတာ႔ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ကာလမွာမွ ေရျပတ္တယ္ဆုိတာမၾကဳံဘူးဘူး။
ဟုိတေလာက ေရေပးေရး က ေရတြန္းစက္ပ်က္ေတာ႔ မန္းေလးမွာ သုံးေရစြဲေရအတြက္အေတာ္ေလးဒုကၡေရာက္ကုန္ၾကပါတယ္။
အခုေတာ႔ဗ်ာ ေရတြန္းစက္ပ်က္ေနလုိ႔ ေရမလာတာလဲရွိပါတယ္ အဲဒီအခါမ်ဳိးေရစည္လွည္းဆြဲတဲ႔သူကုိ ခခယယ ေခၚလုိ႔ ေရ၀ယ္ရပါတယ္။
ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လို တုိက္ခန္းမွာေနသူေတြၾကေတာ႔ ေမာ္တာနဲ႔ဆြဲတင္မွေရတက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လည္း ေရေပးခ်ိန္ၾကမွသာ ေမာ္တာနဲ႔ေရဆြဲတင္လုိ႔ရပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလမီးလာခိ်န္နဲ႔ေရေပးခ်ိန္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနလုိ႔ကေတာ႔ ေရစည္လွည္းကိုသာအားကိုးရပါတယ္။
သူတုိ႔ကလည္း အေပၚထပ္ဆုိရင္ ေရတင္မေပးခ်င္ပါဘူး။
အဲဒီအခါမ်ဳိးၾကဳံရင္ ငယ္ငယ္ က ၀င္းအျပင္ထြက္လုိ႔ ကိုယ္ေရလုိခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ ထြက္ျပီးခပ္လုိ္က္ရတာေလးကိုလြမ္းပါသဗ်ာ။
ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္က ေရမလာတာေလးငါးရက္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဥပုဒ္ေန႔ေတြ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ျမစ္ဆိပ္မွာေရာ၊
ရန္ကင္းေတာင္သြားတဲ႔လမ္းက ဆယ္ေျမာင္းကေရေပးတဲ႔ ေခ်ာင္းမွာေရာ
ျမဳိ႔ထဲကေန မိသားစုလိုက္ ကားေတြဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာ္စရာဖြတ္စရာအ၀တ္ေတြေရာ ထမင္းဂ်ဳိင္႔ေတြပါတင္လုိ႔ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလုိထြက္လုိက္ၾကတာ စည္မွစည္ပါဘဲ။
အဲဒီအထဲမွာက်ေနာ္လဲပါတယ္ေလဗ်ာ။
@ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @ @@ @ @ @ @@@ @@ @ @ @ @ @ @ @@ @
ေနာက္က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ေရနဲ႔အက်ဳးိေပးပါတယ္။
25လမ္းက်ဳံးထိပ္တန္းမွာေနတုနး္ကလဲ မုိးတြင္းကာလမွာတစ္ၾကိမ္ မုိးကုန္ကာနီးတၾကိမ္ အရပ္ထဲမွာေရ၀င္ပါတယ္။
မုိးေကာင္းတဲ႔ႏွစ္ဆုိရင္ သုံးၾကိမ္ေလာက္ေရ၀င္ပါတယ္၊
မုိးေကာင္းတဲ႔ႏွစ္ဆုိရင္ ဒူးဆစ္ျမဳတ္ေလာက္တဲ႔အထိ နည္းတဲ႔ႏွစ္ဆုိေျခမ်က္စိျမဳတ္ရုံေလာက္ေရစပ္စပ္ေလးကေတာ႔ ၀င္ပါတယ္။
ေရမ်ားတဲ႔ႏွစ္ဆုိအိမ္ေအာက္မွာရွိတဲ႔ ဘီရုိေတြေၾကာင္အိမ္ေတြကို အုတ္ခဲခံ ေအာက္ဆုံးအဆင္႔မွာရွိတဲ႔ ပစၥည္းေတြကိုေရလြတ္ရာေရႊ႔နဲ႔
အေတာ္ကုိအလုပ္ရွုပ္ပါတယ္။
လူၾကီးေတြကသာ စိတ္ေတြညစ္ေနတာက်ေနာ္တုိ႔ကေလးေတြက လူၾကီးလစ္တာနဲ႔ေရထဲမွဆင္းလုိ႔ေဆာ႔ၾကတာ ေပ်ာ္စရာပါ။
အဖြားေျပာျပတာကေတာ႔ အရင္က ဒီေလာက္ေရမ၀င္ဘူးေျပာပါတယ္။
တန္ေဆာင္မုနး္ေရာက္ရင္သာ က်ဳံးနဲ႔နီးေတာ႔ေအာက္မွာေျမအခံမွေရေၾကာရွိတဲ႔အတြက္ အိမ္ေတြအစိုျပန္တာ ေရနည္းနည္းေလးစိမ္႔တာေလာက္သာရွိပါသတဲ႔။
16လမ္းအိမ္ကေတာ႔ ေရ၀င္တာတစ္ခါမွမၾကဳံဘူူးေပမယ္႔။
အေမရဲ႔အေမအိမ္ရွိတဲ႔ ေတာင္ပုလင္း၀င္းအရပ္ကေတာ႔ ေျမအနိမ္႔ပိုငး္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေရအျမဲ၀င္တဲ႔အရပ္ပါ။
တကယ္ေရၾကီးျပီဆုိတဲ႔ နွစ္မ်ားၾကရင္ ၀င္တယ္ဆုိတဲ႔ေရကလဲ ဒူးေလာက္ေပါင္ေလာက္ကိုေရအျမင္႔ရွိပါတယ္။
ထြက္ေပါက္မရွိတဲ႔ေရေတြက ေနပူလာမွာသာ နည္းနည္းခ်င္းခန္းသြားပါတယ္။
ေရကုန္ျပီဆုိရင္လဲဗြက္ထလုိ႔က်န္ခဲ႔တာစိတ္ပ်က္စရာပါ။
အဲဒီရပ္ကြက္ေတြက ေရေျမာင္းမရွိတာရယ္ ဧရာ၀တီျမစ္နဲ႔နီးတဲ႔အရပ္ဆုိေတာ႔ေအာက္ခံေျမမွာေရေၾကာရွိေနတာေၾကာင္႔ရယ္ပါ။
ေတာင္ပုလင္း၀င္းဆုိတဲ႔အရပ္က မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕ ဂုဏ္ယူစရာ ရပ္ကြက္လုိ႔ေခၚနုိင္ပါတယ္။ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ဘုိဆန္ဆန္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ “ရီဆုိက္ကယ္(ဒါမွမဟုတ္)စြန႔္ပစ္ပစၥည္းမ်ားကုိ ျပန္လည္အသုံး၀င္ေအာင္ဖန္တီးေသာေဒသ ” ျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘဲ၊
ဂ်ဒ္စုတ္၊စကၠဴစုတ္၊ေရသန္႔ဘူးခြံ၊ပုလင္းခြံ၊အိတ္ခြံ၊ပီနံအိတ္ခြံအေဟာင္းအစုတ္မွန္သမွ်ကုိ အေကာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္လုိ႔ အသုံး၀င္ေအာင္ဖန္တီးတဲ႔ေဒသမုိ႔ပါ။
ေတာင္ပုလငး္၀င္းကိုေရာက္ဘူးခ်င္တယ္ဆုိရင္ 22စီလမ္းမကေန အေနာက္တဲ႔တဲ႔ဆင္းလုိ္က္ပါ။
84လမး္ေက်ာ္တယ္ဆုိရင္ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းကိုေတြ႔ရပါမယ္။
(အရင္ကေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းကုိေက်ာ္တဲ႔ တံတားၾကီးက သစ္သားတံတားၾကီးပါ။
အမုိးအကာေတြလဲရွိတဲ႔အျပင္တံတားရဲ႔ေဘးကေခါင္မုိးတန္းေတြမွာ သစ္သား ပန္းပုရုပ္ေတြကိုေတြ႔နုိင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကတည္းကကို ၾကမ္းခင္းတစ္ခ်ဳိ႔က က်ဳးိပ်က္လုိ႔ေနပါျပီ။
ပ်က္စီးယုိယြင္းေနတဲ႔ သမိုင္း၀င္ေရွးေဟာင္းတံတားၾကီးကုိထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္သူမရွိေတာ႔ အဆုံးစြန္ထိပ်က္စီးသြားခဲ႔ပါတယ္။ အခုေတာ႔ အုတ္တံတားၾကီးနဲ႔အစားထုိးလုိ႔ထားပါတယ္။
အဲဒီကေနအေနာက္ဘက္ကုိ ဆက္သြားလုိက္ရင္ လမ္းေတာင္ဘက္မွာ ေရွးက သီေပါမင္းတုိ႔လိုမင္းညီမင္းသားေတြ ပညာသင္ခဲ႔တဲ႔ ဆရာမွတ္ရဲ႕ ဒုိင္အုိစီဇင္ေက်ာင္း( အခုအမွတ္(10)ေက်ာင္း ေပါ႔)ျဖစ္ျပီး ေျမာက္ဘက္ကေတာ႔ ေဆြေတာ္မ်ဳးိေတာ္သခ်ိၤဳင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဟုိအရင္က လမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျမင္႔ ျပီး ေက်ာင္းနဲ႔ သခ်ိၤဳင္းကေတာ္ေတာ္ေလးကို နိမ္႔တဲ႔ အနိမ္႔ပုိငး္ျဖစ္ပါတယ္။
ခန္းမွန္းေျခေျပာရရင္လမ္းက ေျခာက္ေပခုႏွစ္ေပေလာက္ ျမင္႔ျပီး အိမ္ေတြက နိမ္႔ေနတာပါ။
ကေလးဘ၀က ဒီသခ်ိဳင္းနားျဖတ္သြားရင္ေၾကာက္ပါတယ္။
အလယ္ေခါင္ေလာက္ မွာ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ႔ ခပ္ျမင္႔ျမင္႔ဂူေလးရွိပါတယ္။
အဲဒီအထဲမွာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္တဲ႔သူေတြရယ္ ဒုစရုိက္သမားေတြရွိတယ္ဆုိတာနဲ႔ဘဲအိမ္ကေပးမသြားသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ မသြားခဲ႔မိတဲ႔ အတြက္ ဒီဂူေတြထဲ႔မွာ ေရွးကသမုိင္း၀င္ မင္းညီမင္းသား မူးမတ္မ်ားထဲက ဘယ္သူေတြ အိပ္စက္လွဲေလွ်ာင္းခဲ႔တယ္ဆုိတာကုိ မသိလုိက္ရပါဘူး။
ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔နည္းနည္းၾကီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဲဒီအထဲမွာေနတဲ႔ အေျခအေနမဲ႔ေတြက ဂူေတြကိုေဖာက္ထြင္းဖ်က္ဆီးၾကတဲ႔အခါ အထဲမွာ ေသဆုံးစဥ္က ရုပ္အေလာင္းနဲ႔ အတူျမဳတ္ႏွံေပးလိုိက္တဲ႔ ေရႊေငြေက်ာက္သံပတၱျ့မားေတြကိုေတြ႔လုိ႔ ေထာသြားတယ္ဆုိတဲ႔ အရပ္သတင္းေၾကာင္႔
လူေတြက ဂူေတြကို ၀င္ဖ်က္ၾကတာ နဲ႔ ေနာက္ပုိငး္မွာ အာဏာနဲ႔ တရား၀င္ တားယူရပါသတဲ႔။
အဲဒီသခ်ိဳင္းအ၀င္၀မွာ ၾကီးမားတဲ႔ဇရပ္ၾကီးတစ္ေဆာင္ရွိပါတယ္။
အဲဒါကေတာ႔ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ အသုဘခ်ရင္ သရဏဂုံတင္တဲ႔ဇရပ္။တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ စာလာသင္တဲ႔ မင္းညီမင္းသားေတြရဲ႕အမူ႔ထမ္းေတြနားတဲ႔ဇရပ္လုိဆုိခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဇရပ္ေဘးမွာရွိတဲ႔ ေညာင္ပင္အုပ္အုပ္ၾကီးနဲ႔ဆုိေတာ႔ ကေလးဘ၀က အဲဒီအနားကိုေရာက္ရင္လွည္႔မၾကည္႔၀ံ႔ပါဘူး။
(အခုေတာ႔ အဲဒီသခ်ုဳိင္းရွိတဲ႔ေနရာကေျမေတြကုိလမ္းနဲ႔ တစ္ညီတည္းျဖစ္ေအာင္ညိွလုိ႔ ေဘးဘယ္ညာမွာအဆင္႔ျမင္႔တုိက္ခန္းေတြေဆာက္လုိ႔ထားပါတယ္။
ေျမာက္ဘက္ျခမ္းတုိက္ခနး္မွာ အခုေနေနၾကတဲ႔မန္းေလးသူမန္းေလးသားမဟုတ္တဲ႔လူေတြနဲ႔ ေနာက္ေပါက္ကေလးေတြကေတာ႔
သခ်ိဳင္းေျမမွာအိမ္ေဆာက္ျပီးသူတုိ႔ေန ေနတယ္ဆုိတာသိမွာမဟုတ္ၾကပါဘူး။)
ဒီဇရပ္ေဘးမွာဘုရားေသးေသးတစ္ဆူရွိပါတယ္၊။
သူ႔အေနာက္ဘက္မွာေတာ႔ နာမယ္ေက်ာ္ျခေသၤ႔ၾကီးႏွစ္ေကာင္ရွိပါတယ္။
ျခေသၤ႔ၾကီးႏွစ္ေကာင္ကေန အေနာက္ဘက္ဆက္ဆင္းမယ္ဆုိရင္ နာမယ္ေက်ာ္”အင္းဘဲအင္း”က လမ္းေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာရွိျပီး ေျမာက္ဘက္ျခမး္မွာေတာ႔ မုိးျဗဲေက်ာင္းတုိက္ကိုေတြ႔ရမွာျဖစ္ျပီး ေျမာက္ဘက္ကုိသြားတဲ႔လမ္းေလးအတုိင္းဆက္သြားရင္ ေတာင္ပုလင္း၀င္းကုိေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္.
ပုလင္း၀င္းဆုိတဲ႔အတိုိင္းအိမ္တုိင္းအိမ္တုိင္းရဲ႕ေရွ႔မွာ ပုလင္းပုံ စကဴၠပုံ အိတ္ခြံပုံေတြေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ဒီပုလင္းခြံအိတ္ခြံစကဴၠဒုိင္လုပ္တဲ႔အိမ္ေတြကေန က်ေနာ္လုိခ်င္တဲ႔စာအုပ္ေတြကို ေရြးလုိ႔ ေခါင္ေကာက္၀ယ္ပါတယ္။
ပုံမွန္ေစ်းက တပိသာကို တစ္က်ပ္ခြဲဆုိရင္ က်ေနာ္က ေရြးယူတဲ႔အတြက္ နွစ္က်ပ္ေပးရပါတယ္။
ဒီအထဲမွာ စာအုပ္ေကာင္းေတြ ပါတတ္ပါတယ္။(ရန္ကုန္ဘေဆြရဲ႕ေရႊ၀ါျပည္လုိ႔ စာအုပ္မ်ဳိး၊ေမာင္သာရရဲ႕ေတာလယ္ေမာတယ္ အေျပာၾကြယ္လုိစာအုပ္မ်ဳိး
နုိင္၀င္းေဆြရဲ႕မသိန္းရွင္ဆီပုိ႔ေပးပါစာအုပ္မ်ဳိး၊)
အဲဒီပိသာခ်ိန္နဲ႔၀ယ္ခဲ႔တဲ႔စာအုပ္ေတြကို က်ေနာ္က စာအုပ္အေဟာငး္တန္းမွာသြားလုိ႔ ရွားတဲ႔ဆုိအုပ္ဆုိရင္ ေစ်းတင္ ေပါတဲ႔စာအုပ္ဆုိရင္ေစ်းတစ္မ်ဳိးနဲ႔ (အမ်ားအားျဖင္႔ ရုိက္ႏွိပ္ထားတဲ႔ စာအုပ္တန္ဘုိးထက္ 25% ႏုန္းေလာက္ေပါ႔)ျပန္ေရာင္းစားပါတယ္။ က်ေနာ္ကစာဖတ္ေတာ႔ ဘယ္စာအုပ္ကရွားတယ္တန္ဘုိးရွိတယ္ဆုိတဲ႔ ျပန္ေရာင္းစားလုိ႔ေကာင္းမယ္႔စာအုပ္ကိုေရြးတတ္ပါတယ္။
ဒါကလဲက်ေနာ္ေက်ာင္းမုန္႔ဘုိးေလာက္ေတာ႔အသာေလးရပါတယ္။
ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ႔စာအုပ္လဲ ဖတ္ရတယ္ေလ။
သူ႔ရဲ႕ေျမာက္ဘက္ 19လမ္းနဲဲ႔နီးတဲ႔ ဘက္ေတာ႔ေျမာက္ပုလင္း၀င္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကေတာ႔ အေမ႔ရဲ႕အေမေတြေနခဲ႔တဲ႔ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ က သုံးေနရာလွည္႔လုိ႔ေနခဲ႔တဲ႔ အရပ္ထဲကတစ္ခုေပါ႔ေနာ္။
ငယ္ငယ္က အေမ႔အေဒၚေတြေနတဲ႔ 16လမ္းထီးရုိး၀င္းမွာတလွည္႔ အေဖအေမေတြေနတဲ႔ 25လမ္း သူေဌးတန္းမွာတလွည္႔
အေမ႔အေမေတြေနတဲ႔ ပုလင္း၀င္းမွာတလွည္႔ တလွည္႔စီေနခဲ႔ပါတယ္။
ပုိေပ်ာ္တာကေတာ႔ 25လမ္းအိမ္ပါဘဲ။

ဒီအရပ္ေတြအေၾကာင္းကို ေျပာျပေနတာကေတာ႔ မန္းေလးျမဳိ႔ ၾကီးမွာ အခုအခိ်န္ဆုိရင္ မုိးေလးမရြာလုိက္နဲ႔ မုိးနည္းနည္းၾကီးျပီ ဆုိတာနဲ႔ေနရာတကာမွာေရၾကီးလမး္ေပၚမွာေရေတြတင္ကားေတြဆုိင္ကယ္ေတြကလမ္းေပၚမွာထုိးရပ္ ဆုိတာေတြကိုေတြ႔ရေတာ႔ ေရွးမန္းတေလးရဲ႕
ေရဆုိးထုတ္ပုံစနစ္ကိုသိသေလာက္ေလးေျပာျပခ်င္လုိ႔ပါ။
ဟုိအရင္ကတည္းက မန္းေလးကလမ္းမၾကီးေတြရဲ႕နံေဘးတုိင္းမွာ ခန္႔မွန္းေျခ လမ္းကေန ေအာက္ကို သုံးေလးေပးေလာက္အထိနက္တဲ႔ ေရဆုိးေျမာင္းေတြရွိခဲ႔ပါတယ္။
လူေတြက စည္းကမ္းရွိေတာ႔ေျမာင္းထဲကိုအမွုိက္မခ်ဘူး ဒီေတာ႔ေရစီးေရလာဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆုိရင္ အဲဒီနားကျဖတ္သြားရင္ေတာင္ ေရဆင္းသံတေ၀ါေ၀ါ ၾကားေနရတဲ႔အျပင္ ေရေျမာင္းထဲလိမ္႔က်မွစုိးလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေျမာင္းနားကပ္ရင္ေတာင္ လူၾကီးေတြ က တဟဲ့ဟဲ႔နဲ႔ေအာ္ရတတ္ပါတယ္။
26ဘီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ေရေျမာင္းေတြဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုနက္သလုိေရစီးလဲေကာင္းပါတယ္။
မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံး ေနရာအႏွံ႔မွာရွိေနတဲ႔ေရဆုိးေျမာင္းထဲကေရေတြက ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းထဲကိုစီး၀င္ပါတယ္။
ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းဆုိတာက 86လမ္းနဲ႔ယွဥ္လ်က္ရွိေနတဲ႔ ေျမာက္ကေနေတာင္ ကို စီးဆင္းေနတဲ႔ မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕အရွည္လ်ားဆုံးေသာေရဆုိးေျမာင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းအစက မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕ဟုိးေျမာက္ဘက္မွာရွိတဲ႔ မတၱရာျမဳိ႔ကေနစတင္ပါသတဲ႔။
မတၱရာျမဳိ႔အစမွာေတာ႔ ဒီေခ်ာင္းက လူအမ်ားသုံးစြဲနုိင္တဲ႔ ေရေကာင္းေရသန္႔ေတြသာစီးဆင္းတဲ႔ေခ်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေတာင္ မတၱရာကိုသြားေတာ႔ ျမဳိ႔အေနာက္ဖက္ ျခံေတြေဘးကျဖတ္စီးလာတဲ႔ေရႊတစ္္ေခ်ာင္းမွာ ေရဆင္းကူးဘူးပါတယ္၊
ေရွးကေတာ႔ ဒီေခ်ာင္းကေန ေလာင္းေလွေတြနဲ႔မန္းေလးအထိ လမ္းေကာင္းေကာင္းေပါက္ပါသတဲ႔။
မန္းေလးျမဳိ႔ မ၀င္ခင္မွာ လူမ်ားသုံးစြဲနုိင္ေအာင္ေကာင္းတဲ႔ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းဟာ ေျမာက္ျပင္ဘီယာစက္ရုံနားကစလုိ႔ ေရဆုိးေျမာင္းလုံးလုံးျဖစ္သြားပါတယ္။
ဘီယာစက္ရုံကထြက္တဲ႔ ေရဆိုးေတြကဒီေခ်ာင္းထဲကိုစြန္႔ပစ္လုိ႔ပါဘဲ။
အဲဒီေနရာကစလုိ႔ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းဟာ လူေတြအမူိက္စြန္႔တဲ႔ ညစ္ပတ္နံေစာ္ေသာ ေျမာင္းအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားလုိက္တာ သူ႔လမ္းဆုံးေနရာ ေတာင္ျပင္ကပ္ေက်ာ္ေကြ႔
အေရာက္မွာမွ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲကို ေရဆုိးေျမာင္းမ်ားကေနတစ္ဆင္႔ပူးေပါင္းသြားပါတယ္။
86လမ္း နဲ႔ 25လမ္းဆုံတဲ႔နားမွာ အရင္ကလမ္းအလယ္ေကာင္မွာေညာင္ပင္ၾကီးတပင္ရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။
အဲဒီအရပ္နာမယ္ျဖစ္တဲ႔”ေရၾကည္အရပ္”နဲ႔ဆပ္စပ္လုိ႔ “ေရၾကည္ေညာင္ပင္ “လုိ႔ေခၚခဲ႔ၾကပါတယ္။
အခုေတာ႔ မရွိေတာ႔ပါဘူး လမ္းနဲ႔မလြတ္လုိ႔ ဆုိျပီး ခုတ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေညာင္ပင္ရဲ႕အနားကေနျပီး ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းကေန ေရဆုိးေတြခြဲထြက္တဲ႔ တုတ္ကေလးရွိပါတယ္။
အဲဒီတုတ္ကေလးကေနတစ္ဆင္႔ေရဆုိးေတြက က်ေနာ္တုိ႔အေခၚသံ၀င္းေပါ႔ (24လမ္းနဲ႔22လမး္ၾကား)(89)လမ္းေလာက္မွာရွိတဲ႔ “အင္းဘဲအင္း “ထဲကိုစီး၀င္ပါတယ္။
ငယ္ငယ္က အဲဒီအင္းထဲမွာ တစ္နာရီကို ငါးမူးေပးျပီးေလွငွားလုိ႔စီးတာကို အိမ္ကသိရင္”ေရနစ္ေသခ်င္သလား”လုိ႔ေမးျပီး ေမးေမးျပီး အရုိက္ခံထိပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လဲ မသိေအာင္ေလွစီးတာပါဘဲ ေပ်ာ္တာကိုးဗ်။
အဲဒီ “အင္းဘဲအင္း “ထဲကေရေတြက သူ႔အေနာက္ဖက္ မွာရွိတဲ႔ “သဂၤဇာေခ်ာင္း ” ထဲကိုစီး၀င္ပါတယ္။
“သဂၤဇာေခ်ာင္း”ကလဲ ဧရာ၀တီျမစ္နဲ႔အျပဳိင္ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အျပဳိင္ ေျမာက္ကေန ေတာင္ကို စီးပါတယ္။
“သဂၤဇာေခ်ာင္း”ကလဲ 22စီလမး္ တာရုိးနားေလးက ေနစလုိက္တာ ျမဳိ႔ေတာင္ဘက္ဖ်ားက ” တက္ေသးအင္း”(အခုေတာ႔မန္းေလးကန္ေတာ္ၾကီး)ထဲကုိစီး၀င္ပါတယ္။
အဲဒီတက္ေသးအင္းကေနမွတစ္ဆင္႔ ေရလႊဲတံခါးေတြအဆင္႔ဆင္႔ကေန ဧရာ၀တီျမစ္ထဲကို ျပန္စီး၀င္ပါတယ္။
အဲေတာ႔ တစ္ျမဳိ႔လုံးမွာေရဆုိးေျမာင္းေတြက ေကာင္းတယ္ ေရဆက္သြားစရာေနရာရွိတယ္ဆုိေတာ႔လမ္းေပၚမွာေရတင္တယ္ဆုိတာ ရွားပါတယ္။
တင္တယ္ဆုိရင္လဲ ခဏဘဲအီေနျပီးေတာ႔ ေရဆင္းသြားတာပါဘဲ။
ေျပာင္းလဲသြားတာကေတာ႔ 1981ေမလ (10)ရက္ေန႔ 26ဘီလမ္းဆုိင္းတန္းရပ္ကြက္ကေနစေလာင္တဲ႔မီးမွာ အငး္ဘဲရပ္ကြက္က မီးထဲပါသြားပါတယ္။
အဲဒီရပ္ကြက္ကလည္း အိမ္ေတြျပြတ္သိပ္ေနတဲ႔ရပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္တဲ႔အျပင္ အမ်ားအားျဖင္႔ ၾကက္သြန္ေၾကာ္လုပ္ငနး္လုပ္တဲ႔ ဖုိေတြရွိပါတယ္။
မီးကတစ္ခါေတာင္မဟုတ္ဘူးအဲဒီအနားေလးက ႏွစ္ခါျပန္ေလာင္တာပါ။
မီးေလာင္ျပီးတဲ႔ေနာက္ပုိင္းမွာ “အငး္ဘဲအင္း “ဆုိတာေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး လူေနတိုက္္ခန္းေတြျဖစ္လာပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕အေနာက္ဘက္နားမွာ သီရိမႏၱလာကားကြင္းေပၚလာပါတယ္။
လူေနရပ္ကြက္ၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားတဲ႔ေနာက္မွာ ေရဆုိးဆင္းစရာ ေရေတြခဏခုိနားစရာေနရာေလးတစ္ခုေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။
အဲဒါေတြရဲ႕အက်ဳိးဆက္ကေတာ႔ မုိးရြာျပီဆုိရင္ လမ္းေပၚကေရေတြက တစ္ခုတည္းေသာေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းထဲကိုဆင္း။
ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းကလဲ နဂိုကမွ ဆယ္ေပေလာက္က်ယ္ျပီး ေျခာက္ေပေလာက္နက္တဲ႔အထဲမွာ စည္းမဲ႔ကမ္းမ႔ဲနဲ႔ အမူိက္ေတြပစ္ခ်ထားေတာ႔ ေျမာင္းကပိတ္။
အဲေတာ႔ေရကေရကမဆင္း။ရွိရွိသမွ်အေပၚပုိင္းအရပ္ကေရေတြက ေရႊတစ္ေခ်ာင္းထဲကိုဆင္းလာ။
သူထဲ႔၀င္လာတဲ႔ေရက မ်ားသထက္မ်ားလာေတာ႔ ေျမာငး္ထဲမွာေရျပည္႔ျပီဆုိတာနဲ႔ ေရေတြက တန္႔သြားျပီး ေရျပင္က်ယ္ၾကီးအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားပါေတာ႔တယ္၊
မွတ္မွတ္ရရ 1998ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလ (29)ရက္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္ကရြာလုိက္တဲ႔မုိးက ညေနငါးနာရီေလာက္မွစဲပါတယ္။
မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံးေရအျပည္႔ျဖစ္သြားပါတယ္။
လမ္းမေပၚမွာကားေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြ ေရ၀င္လုိ႔စက္ရပ္သြားလုိ႔ ဆက္သြားမရတာေတြမွအမ်ားၾကီးပါ။
အထူးျခားဆုံးကေတာ႔ ငါးပိငါးေျခာက္ေတြေရာင္းတဲ႔ကိုင္းတန္းေစ်းသစ္ၾကီးပါဘဲ။
ဒီေစ်းကုိအသစ္ျပန္ေဆာက္ေတာ႔ ကုန္ေလွာင္ဘုိ႔အတြက္ေျမေအာက္ခန္းထည္႔ေပးပါတယ္။
သူကေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းထက္နိမ္႔ပါတယ္။
ခန္႔မွန္းေျခအျမင္႔ကေတာ႔ ဆယ္႔ႏွစ္ေပေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ကရြာတ႔ဲမုိးေၾကာင္႔ ကိုင္းတန္းေစ်းရဲ႕ေျမေအာက္ခန္းမွာေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေရတြင္၀င္တာ ေအာက္ေျခကေနၾကမ္းျပင္ထိေရအျပည္႔ျဖစ္သြားပါတယ္။
ကုန္သည္ေတြခမ်ာမွာလည္း နစ္နာဆုံးရွဳံးလိုက္ၾကတာ ေငြက်ပ္သိမ္းေပါင္းမ်ားစြာပါဘဲ။
ေနာက္ မန္းေလး26ဘီလမ္းမွာ 84လမ္းမီးပိြဳင္႔ရဲ႕အေနာက္ဖက္ျခမ္း ျမဳိ႔ေတာ္ခန္းမ(2)ရဲ႕ေရွ႔မွာ လူကူူးဘုိ႔အတြက္ေျမေအာက္ဥမင္လွုိဏ္ေခါင္းေဆာက္ခဲ႔ဘူူးပါတယ္။
အစကေတာ႔ ဟုတ္လုိ႔ေပါ႔။ေန႔လူျဖတ္ ညက်ေတာ႔ အိမ္မဲ႔ယာမ႔ဲေတြက ၀င္အိပ္ ေသးေပါက္ခ်ီးယုိေတြလုပ္ နံေစာ္လုိ႔ ပုတ္ေဟာင္ေတာ႔ဘယ္သူမွဆင္းမျဖတ္ပါဘူး။
ေနာက္မုိးလဲရြာေရာ ေရေလွာင္ကန္ၾကီးျဖစ္သြားလုိ႔ အခုေတာ႔ အျပီးပိတ္လုိက္ရပါျပီ။
ဒါေတြက တကယ္ေတာ႔ ေနာင္ျဖစ္လာနုိင္တ႔ဲအက်ဳိးဆက္ကိုေသခ်ာမတြက္ဘဲ ထင္ရာလုပ္ခဲ႔လုိ႔ မျဖစ္သင္႔ဘဲျဖစ္လာရတဲ႔ဆုိးက်ဳိးေတြပါ။
အခုအခ်ိန္မွာေကာင္းတာတစ္ခ်က္ကေတာ႔ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းေျမာင္းကုိအရင္ထက္စာရင္ ဂရုတစ္စုိက္ နဲ႔ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္လာတာကိုေတြ႔ရတာကေတာ႔ ၀မ္းသာစရာပါ။
အရင္ကေစ်းခ်ိဳနားတစ္၀ုိက္ဆုိရင္ စည္းမဲ႔ကမ္းမဲ႔ အမူိက္၀ုိင္းပစ္ေတာ႔ ေရေသျဖစ္ေနရာကေန အခုအခိ်န္မွာေရႊတစ္ေခ်ာင္းေရဆုိးေျမာင္းကေရမွန္မွန္ေလးစီးေနတာကုိေတြ႔ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာပါ။
ဒါေပမယ္႔ မုိးအရမး္ရြာလုိ႔ ေရေတြၾကီးလာရင္ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းကလဲအားလုံးကုိလက္မခံနုိင္ မကယ္နုိင္ပါဘူး။
အဲေတာ႔ မုိးေတြအရမ္းရြာလာရင္ ္ဏသိမ္းထားလုိ႔ရမယ္႔ေရကန္ ေရေတြအရမ္းဆင္းလာရင္ ကူျပီးလက္ခံမယ္႔ေရေျမာင္းအသစ္ကေတာ႔လုိအပ္လာျပီ
လုိ႔ထင္ပါတယ္။
ကဲဘယ္လုိလုပ္မလဲ…………………………………………………………….

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး