၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကြ်တ္

သီတင္းကြ်တ္ ဟု ဆုိလုိက္လွ်င္ ကေလး ဘ၀ ကတည္းက စည္ကားလွေသာမီးထြန္းပဲြေတာ္မ်ား ၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွေသာ မီးရွူးမီးပန္းမ်ား ၊ ေပ်ာ္ပဲြရြင္ပြဲ ဇာတ္ပဲြ စတိတ္ရွိုးမ်ား ၊ ထုိ ့ေနာက္ ခမး္နားလွေသာ မဂၤလာေဆာင္ အလွူပဲြမ်ား စသည့္ ပဲြလမ္းသဘင္တုိ ့ႏွင့္ ၿပည့္ႏွက္ လ်က္ ရွိေသာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းဆံုး လ ဟု သိနားလည္ထားပါသည္။
ဤ လ သုိ ့ေရာက္တုိင္း သီတင္းကြ်တ္ၿပယုဂ္ အၿဖစ္ အိမ္တုိင္းတြင္လည္း ေရာင္စံုမီးပံုးေလးမ်ား ထိန္ညီးစြာ ထြန္းညွီထားႀကသည္။

ထို ့ၿပင္ ေရႊတိဂံုဘုရား ႀကီးမွ ႏွင့္တကြ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ရွိဘုရားပုထုိးေစတီမ်ားတြင္လည္း ဗုဒၶပူဇနိယ ပဲြေတာ္မ်ား ၿဖင့္ ႀကက္ပံ်မက် စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိး က်င္းပႀကသည္။

သီတင္းကြ်တ္မီးထြန္းပဲြေတာ္ ၿဖစ္ေပၚလာပံု

ၿမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ မိမိအား ေမြးေက်းဇူးရွိခဲ့ေသာ မယ္ေတာ္ မိ နတ္သားကို ေက်းဇူးဆပ္သည့္ အေနၿဖင့္ တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္တြင္ ဓမၼစႀကၤာတရားေဟာႀကားအၿပီး လူ ့ၿပည္သို ့ၿပန္ အႀကြ တြင္ နတ္ၿဗဟၼာ မ်ားက ေရႊေစာင္းတန္း ေငြ ေစာင္းတန္း ပတၱၿမားေစာင္းတန္း စသည္ၿဖင့္ ေစာင္းတန္းသံုးသြယ္ၿဖင့္ ပူေဇာ္ႀကသလုိ ၊ လူ ့ၿပည္မွ ရဟန္းရွင္လူ ၿပည္သူမ်ားကလည္း ဆီမီးေရာင္တထိန္ထိန္ ၿဖင့္ထြန္းညီွ ပူေဇာ္ႀကသည္ကို အစဲြၿပဳ ေရြ ့သီတင္းကြ်တ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ကုိ ဆင္ႏဲြ ခဲ့ႀကသည္။

ၿမတ္စြာဘုရား တာ၀တိ ံသာ မွ ၿပန္လည္ႀကြခ်ီေတာ္မူခန္း

ထုိ ့ၿပင္ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ မုိးတြင္းအခါ ၀ါတြင္းကာလ မ်ားတြင္ သက္ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းတုိက္မ်ား ၌ ၀ါဆိုၿခင္းအမွူ ့ကို ၿပဳၿပီးေနာက္ ယခုလုိ သီတင္းကြ်တ္တြင္ ၀ါဆုိၿခင္း ၿပီးေၿမာက္ သည့္အတြက္ ၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကြ်တ္ ဟု ဆုိႀကသည္။

ၿမန္မာတုိ ့၏ ခ်စ္စရာ ရုိးရာယဥ္ေက်းမွူ ့တြင္လည္း သီတင္းကြ်တ္ လတြင္ မိမိထက္ အသက္ ၀ါ ႀကီးၿမတ္သူမ်ားကို ဤလတြင္ လက္အုပ္စံုမုိးကာ ရွိခုိး ေတာင္းပန္ႀကရင္း အၿပစ္တုိ ့ကို ခြင့္လြတ္ေက်ေအး ေစပါသည္။ လူႀကီးသူမ မ်ားကလည္း ထုိသုိ ့လာေရာက္ ဂါရ၀ ၿပဳရွိခုိးကန္ေတာ့ႀကသည့္ လူငယ္မ်ားကို စိတ္ေပ်ာ္ရြင္ေစရန္ရည္စူးၿပီး အသၿပာမုန္ ့ဖုိးမ်ား ေပးကမ္းစြန္ ့ႀကဲႀကသည္။

အထူသၿဖင့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအတြက္ သီတင္းကြ်တ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႀကီးတြင္ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေအးခ်မ္းစြာေပ်ာ္ပါးႏုိင္ေပၿပီ ။ လူႀကီးမိဘမ်ားက ေပးကမး္ေသာ မုန္ ့ဖုိးေငြမ်ားၿဖင့္ ပဲြလမ္းသဘင္မ်ားတြင္ စိတ္တုိင္းက် ေဖာေဖာသီသီ သံုးစဲြႏုိင္ႀကေပသည္။ ထုိကာလသည္ ကေလးမ်ားအတြက္ လြန္စြာေပ်ာ္ရြင္စရာေကာင္းေသာ လ ဟုဆုိရေပမည္။

ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ ့ကေလးဘ၀

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကလည္း သီတင္းကြ်တ္ ကို လြန္စြာတမ္းတသည္။ အဘယ္ေႀကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်ာင္းမ်ားက ပထမအစမ္းစာေမးပဲြႀကီး ၿပီးဆံုးသၿဖင့္ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ခန္ ့ေက်ာင္းပိတ္သည့္အတြက္ေႀကာင့္ၿဖစ္သည္။ ကေလးသဘာ၀ အရ မီးရွူးမီးပန္းလြတ္ၿခင္း ၊ ပဲြလမး္သဘင္ သြားၿခင္းတုိ ့ကိုလည္း လြန္စြာ ၀ါသနာထံုသူၿဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္သည္ ပိုက္ဆံစုကာ မီးပံုးမ်ား ၀ယ္ႀကကာ . ည အခါတြင္ မီးစာ မွုိင္းတုိက္ ၿပီး ေကာင္းကင္ယံသို ့လြင့္တင္ႀကသည္။ ဂြ်တ္ဂြ်တ္အိတ္ၿဖင့္ ၿပဳလုပ္ထားေသာမွိုင္း၀ ေနသည့္ မီးပံုးပ်ံေလးမ်ား ေကာင္းကင္ တြင္ ၀င့္ႀကြားစြာ တလြင့္လြင့္ တက္သြားသည္ကို ႀကည့္ကာ ေပ်ာ္မဆံုး ေမာ္မဆံုး ၿဖစ္ႀကသည္။ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးကာ ခုန္ေပါက္ ၿမဴးထူးႀကသည္။

သို ့ေသာ္ တခါတရံ လြင့္တင္လုိက္သည့္ မီးပံုးပ်ံမ်ားသည္ ေကာင္းစြာမွူိုင္း မ၀ လွ်င္ေသာ္ ၄င္း ၊ ေလတုိက္ႏွူန္း မမွန္လွ်င္ေသာ္ ၄င္း ေကာင္းကင္ယံသို ့လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္မတက္ႏုိင္ပဲ . တုိက္ေခါင္မိုးမ်ား ၊ သစ္ပင္ မ်ားႏွင့္ ၿငိကာ မီးေလာင္ ပ်က္စြား သြားတတ္သည္။ ထုိ အခါမ်ိဳးတြင္ လည္း လြန္စြာ ႏွေၿမာတသ ၿဖစ္ႀကရသည္။

လူႀကီးမ်ားကမူ မီးပံုးပ်ံလြတ္ၿခင္းကို သိပ္မႀကိဳက္ေပ ။ မီးေဘးအႏၱရာယ္ ရွိသည္ ဟု ဆုိႀကသည္။ ထရံကာ ဓနီမုိး တဲအိမ္မ်ား အတြက္ မီးပံုးပ်ံေလးမ်ားသည္ လြန္စြာေႀကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။

သီတင္းကြ်တ္တြင္ ေနာက္ထပ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသည္မွာ ေဗ်ာက္အုိးေဖာက္ၿခင္း ၊ ရွူးဒုိင္း ဟုေခၚသည့္ မီးရွူးမ်ား ၊ ေကာင္းကင္ယံတြင္ မီးပြားေရာင္စံုမ်ား ဖြာကနဲ ဖ်ာသြားေသာ မီးရွူးပန္းမ်ား ပစ္ေဖာက္လြင့္တင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေရာင္စံုမီးပန္းမ်ားကို လက္တြင္ေ၀ွ ့ယမး္ကာ ေပ်ာ္ၿမဴးခဲ့ဖူးသည္။ မာက်ဴရီ ဟုေခၚသည့္ လြန္စြာ အားေကာငး္ေသာ မီးပန္းတမ်ိဳးကို အခ်ိန္အတန္ႀကာေအာင္မီးညွိရသည္။ ၿပီးေနာက္ ရာဘာဖိနပ္ ၿဖင့္ တေဖာင္းေဖာင္းၿမည္ေအာင္ ရုိက္ႀကရသည။္

ယမ္းေသနတ္ မ်ား တဒိုင္းဒုိင္း ပစ္ကာ ေပသီး မ်ား တေဖာင္းေဖာင္းၿဖင့္ စစ္တုိက္တမ္း လည္း ကစား ဖူးသည္။

စစ္တုိက္သည့္အခါ ဇာတ္လိုက္မင္းသား လုပ္သူသည္ ဘယ္ေတာ့မွ မေသေစရ ။ အၿခားသူမ်ားသာ ေသ ရမည္ ဟု စည္းမ်ဥ္းထုတ္ထားသည္။

မင္းသား လုပ္ခ်င္ေသာ သူသည္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေကြ်းရသည္။ လက္ဖက္ရည္ အ၀ တုိက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အၿမဲလုိလို လူႀကမး္သာ လုပ္ရသည္။

မုန္ ့ဖုိးကို ေခြ်တာသည့္အေနၿဖင့္ ၄င္း ၊ သူမ်ားေကြ်းတာ စား ခ်င္သည့္အတြက္ေႀကာင့္ ၄င္း လူႀကမ္းအၿဖစ္ ကို ေက်နပ္စြာခံယူရေလသည္။

ခ်ိန္ကိုက္ဗံုး အလား တရုတ္နီ စြမ္းအား

မွတ္မိပါေသးသည္။ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ လမ္းထိပ္က ပန္းၿခံမ်ားတြင္ အတဲြမ်ားကို အထိတ္တလန္ ့ၿဖစ္ေအာင္ ေဗ်ာက္အိုးေလးမ်ားၿဖင့္ က်ီစား ႀကသည္။ တရုတ္နီ ဟုေခၚေသာ အလြန္ အသံက်ယ္သည့္ ေဗ်ာက္အုိး ၏ စနစ္တံေလးကို အေမြးတုိင္တုတ္တြင္ ပူးကပ္ၿပီး အပ္ခ်ည္ႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္သည္။ အေမြးတုိင္ က တၿဖည္းၿဖည္းမီးေလာင္ၿပီး တုိလာလွ်င္ . ေဗ်ာက္အုိး စနစ္တံ ကို မီးကူးေစရန္စီမံထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ ေဖာက္ခဲြေရး တပ္သား ဟု အေပ်ာ္ သေဘာၿဖင့္နာမည္ေပးကာ ပန္းၿခံေထာင့္ ရွိ စုံတဲြ ထုိ္င္ခံုေအာက္တြင္ အေမြးတုိင္ကို မသိမသာ မီးညွိၿပီး စုိက္ထားလုိက္သည္။ ထုိစဥ္ကတည္းက ခ်ိန္ကိုက္ဗံုး ၏ သေဘာသဘာ၀ ကို နားလည္ထားပါသည္။

သိပ္မႀကာပါ။ လမး္ထဲမွ လူပ်ိဳႀကီး ကိုတင္ေမာင္ ႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာမ မသိန္းၿမ တုိ ့ခ်ိန္းေတြ ့ႀကသည္။ မသိန္းၿမ သည္ ဆရာမ ပီပီ လြန္စြာ မွ အသံက်ယ္သည္။ ကိုတင္ေမာင္ကလည္ လူပ်ိဳႀကီးပီပီ လြန္စြာ အရွက္ႀကီးသည္။ သူတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ ႀကိဳက္ေနေႀကာင္းကို အၿမဲလုိလုိသိုသိ္ပ္တတ္သည္။ ယခုလည္း ေမွာင္ရိပ္သန္းခ်ိန္တြင္ လမး္ထိပ္ပန္းၿခံထဲတြင္ ေခတၱခဏ ၀င္ေရာက္ကာ ခ်ိန္းေတြ ့ႀကၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ သီတင္းကြ်တ္ လွ်င္ လက္ထပ္ရန္စီစဥ္ထားသည္။

မရည္ရြယ္ပဲ ပစ္ကြင္းထဲေရာက္လာေသာ စံုတဲြ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့၏ ေဖာက္ခဲြေရး ပစၥည္းကလည္း ခ်ိန္သားကိုက္ပင္ လွူပ္ရွားလာသည္။ ေလေအ၀ွ ့ တြင္အေငြ ့တလူလူၿဖင့္ မီးေတာက္ေနေသာ အေမြးတုိင္ကို ခ်စ္စ ခင္စ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကမူ မုိးမၿမင္ ေလမၿမင္ ၿဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ကာ တြတ္ထုိးေနႀကပံုမ်ားသည္ တကယ့္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္စံုတဲြ ေလးမ်ားအတုိင္းပင္ ။

ရင္တမမ ၿဖင့္ ပုန္းကြယ္ကာႀကည့္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ဆရမ မသိန္းၿမ ၏ အသံ၀ါ ႀကီးကို မရဲတရဲ နားစြင့္ေနႀကသည္။

တေအာင့္မွ်အႀကာတြင္ . ဒုိင္း .. ဟူေသာ ေဗ်ာက္အုိး ကဲြသံႏွင့္ အတူ . အမေလး ဘုရားႀကီး ငုတ္တုပ္ႀကြ ဟူေသာ ဆရာမေလး၏ က်ယ္ေလာင္သည့္ အာေမဋိတ္သံႀကီးကိုလည္း ႀကားလုိက္ရသည္။ ယမ္းေငြ ့တေ၀ေ၀ ထဲတြင္ ဆရာမေလး၏ ေႀကာက္လန္ ့တႀကား ၿဖင့္ သူ ့ခ်စ္သူ လူပ်ိဳႀကီးကို ဖက္ထားပံုမွာတကယ့္ရုပ္ရွင္ ထဲကအတုိင္းပင္။

တဆက္တည္းမွာပင္ . ရွက္ရမ္း ရမ္းကာ . ဟို ႀကည့္ဒီႀကည့္ၿဖင့္ တရားခံရွာေနေသာ လူပ်ိဳႀကီး ၏ မေက်မခ်မး္ ေရရြတ္ သံကိုလည္း အတုိင္းသားႀကားေနရသည္။

ပန္းၿခံေထာင့္ တြင္ ရပ္ထားေသာ ကား တစ္စီးေနာက္ကြယ္မွ ကေလး တသိုက္ကမူ အဆုိပါ ၿမင္ကြင္းကို အူတက္မတက္ တခီြးခြီးၿဖင့္ ရယ္ ေနႀကသည္။

ဒီလုိ ကိစၥမ်ိဳးကို အိမ္က လူႀကီးေတြကိုလည္း ၿပန္တုိင္လုိ ့ရမည္ မဟုတ္ေပ။ ေဒါသၿဖင့္ ထုိင္ခံုေအာက္မွ အေမြးတုိင္ကေလးကို ေၿခၿဖင့္ တဖုန္းဖုန္း နင္း ေနေသာ လူပ်ိဳႀကီး ကိုတင္ေမာင္ကို ယေန ့အထိ မ်က္စိ ထဲတြင္ၿမင္ေယာင္ေနမိပါသည္။

လူ ့သဘာ၀ သည္ သူတပါး ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ေခ်ာက္တြနး္ လုိ္က္ရမွ ေပ်ာ္ရြင္ပါသည္။ ကေလးသဘာ၀ အရ အေပ်ာ္သေဘာၿဖင့္သာ စ.ေနာက္ ႀကၿခင္း သာၿဖစ္သည္။ မည္သို ့မွ် ထိခုိက္နစ္နာေစရန္ မရည္ရြယ္။ အၿဖဴထည္ စိတ္ၿဖင့္ အေပ်ာ္ရွာၿခင္းသာၿဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ မိမိေႀကာင့္ ယခုလို ေႀကာက္လန္ ့တႀကား ၿဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ လြန္စြာ သေဘာက် ေႀကာင္း၀န္ခံရပါမည္။

သီတင္းကြ်တ္ သည္ ပဲြလမ္းသဘင္မ်ားၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနေသာ လ ၿဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ငယ္စဥ္တုန္းက . သီတင္းကြ်တ္ ေရေက်ာ္ ေစ်းပဲြေတာ္သည္ လြန္စြာမွ စည္ကားသည္။ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ . ပဲြေတာ္လာသူမ်ားႏွင့္ စည္ကားလွသည္။ ဇာတ္ပဲြသဘင္ႀကီးမ်ား ၊ စတိတ္ရွိးမ်ား ၊ မ်က္လွည့္ပဲြမ်ား ၊ ကို ပဲြေစ်းတေလွ်ာက္ မေမာတမး္ လုိက္ႀကည့္ရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေမာ လာလွ်င္ ႀကံရည္ေသာက္ႀကသည္ ၊ ေရမုန္ ့စားသည္။ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္စားႀကသည္။
ထုိစဥ္က နာမည္ႀကီးေသာ ပုလင္းစိန္ ၊ ဇလံုစိ္န္ ၊ ဖန္ခြက္စိန္ ဇာတ္အဖဲြ ့မ်ာ ၊ သစၥာေမတၱာ ေရႊမန္းသဘင္ ဇာတ္အဖဲြ ့မ်ား ၏ ဇာတ္ပဲြ မစမီတြင္ ဇာတ္ရံုထဲသို ့၀င္ႀကည့္ ႀကသည္။ အိမ္က လူႀကီးမိဘ မ်ားက ညဥ့္နက္ ဇာတ္ပဲြ မႀကည့္ရဟု အမိန္ ့ထုတ္ထားသၿဖင့္ ထုိ မွ်ႏွင့္ သာ တင္းတိမ္ရေတာ့သည။္

Merry-go-round ဟုဆုိသည့္ ကားပံုစံ ၿမင္းပံုစံ ကေလးစီး ေၿမရွပ္ရဟတ္ေလးမ်ားကို မလြတ္တမး္စီးမိသည္။ တကယ့္ကားႀကီးကို ၊ ၿမင္းအစစ္ႀကီးကိုစီးသလုိ ပါးစပ္မွလည္း .. ကား စက္သံ ၊ ၿမင္းေမာင္းသံမ်ား တေႀကာ္ေႀကာ္ေအာ္ေလသည္။ .. ၀ူး..၀ူး… တီတီ ….. ေဟာ့ ၿမင္းႀကီးလားၿပီကြ..ေဖ့သားႀကီး ဟိုင္း၇ား..

Big Wheel ဆယ့္ႏွစ္တဲြ ခ်ားရဟတ္မ်ား

သီတင္းကြ်တ္ ပဲြေစ်း ၏ အထင္ရွားဆံုး ၿပယုဂ္ၿဖစ္သည္။. ဆယ္ႏွစ္တဲြ ရဟတ္ ဟုေခၚေသာ အလြန္ႀကီးမားသည့္ ခ်ားရဟတ္ႀကီးမ်ားကို လူတိုင္း စီးဖူးႀကေပမည္။ မီးေခ်ာင္းေရာင္စံုမ်ားၿဖင့္ အလွ ဆင္ ထားေသာ ခ်ားရဟတ္ႀကီးသည္ ေအာက္မွ ႀကည့္ေနသူမ်ားကို လာလွည့္ စီးလွည့္ ဟု ဖိတ္ေခၚေနသေယာင္ ။

ခ်ားရဟတ္ႀကီးသည္ အခု ခ်က္ခ်င္း ဟုိး အၿမင့္ႀကီးကို တက္သြားလိုက္ ၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၿပန္က် လုိ္က္ၿဖင့္ အသည္းေအး စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရင္ထဲကို တလွစ္လွစ္ ၿဖစ္ရသည္။ ဤ သည္က ခ်ားရဟတ္စီးၿခင္း ၏ အရသာ ပင္ၿဖစ္သည္။ ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ တစ္ခါ စီးၿပီးသည္ႏွင့္ ႀကဴႀကဴပါေအာင္ ငို ေလသည္။ ရင္ထဲတြင္ လွပ္ ခနဲ ေအးခနဲ ၿဖစ္သြားသေယာင္ ၊ ေအာက္ကို ၿပဳတ္က်ေတာ့မေယာင္ အသည္းေအးစဖြယ္ ေႀကာက္စရာႀကီးဟု ထင္မွတ္ခဲ့ဖူးသည္။

ေနာင္ေသာ္ . အဆုိပါ အသည္းေအး ကနဲ ၿဖစ္သြားတာကိုပင္ အရသာ ခံကာ စီးခ်င္ေနမိသည္။ ထို ့ၿပင္ ရဟတ္ ေမာင္းသည့္ လူမ်ားကိုလည္း စိတ္၀င္စားမိပါသည္။ သန္စြမး္ဖ်တ္လတ္ၿခင္း ၊ လက္ ၏ ၿမဲၿမံၿခင္း ကို အားၿပဳကာ ရဟတ္တစ္စီးမွ တစ္စီးသို ့ လူးလာေၿပးလႊားေနႀကသည္။ ရဟတ္ အရွိန္ကိုလည္း အေႏွး အၿမန္ လို သလုိ ပင္ ခ်ိန္ညိွႏုိင္ႀကသည္ ။ တခါတရံၿပဳတ္က်ေတာ့မေယာင္ . အသည္းယား စရာ ဘားကြ်မး္ ဆပ္ကပ္မ်ားၿပေနသည္ဟုပင္ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ႀကည့္ေကာင္းလွပါသည္။

ခ်ားရဟတ္ စီးၿခင္းသည္ ႀကည့္တတ္လွ်င္ လြန္စြာ တရားက် ဖုိ ့ေကာင္းသည္။ အတက္ အက် လြန္စြာၿမန္ဆန္လွသည္။ လူ ့ဘ၀ ဆုိသည္ကလည္း ႀကမၼာရဟတ္ ၏ ေစစားရာ ကို ခံႀကရသည္ မဟုတ္ပါလား ။ အၿမင့္ကိုေရာက္လွ်င္လည္း ခဏ ၊ မႀကာခင္ ၿပန္က် ေပမည္။ ေအာက္အနိမ့္ ဆံုးကိုေရာက္လွ်င္လည္း ခဏ . မႀကာခင္ ႀကိဳးစားမွူတြန္းအားမ်ားၿဖင့္ ၿပန္တတ္ေပမည္။ ဤသည္က ႀကမၼာရဟတ္ ဥပမာ ပင္ၿဖစ္ေပသည္။

ကမၻာေက်ာ္မည့္ စိတ္ကူး (သို ့) လွ်ပ္စစ္မဲ ့. ခ်ားရဟတ္ႀကီး

လြန္ခဲ့ေသာလ က စင္ကာပူ ႏုိင္ငံရွိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက . ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ခ်ားရဟတ္ႀကီးကို စီးကာ ဓာတ္ပံုမ်ား ရုိက္ၿပီး လွမး္ႀကြားလုိက္သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ရွူခင္းသာ တြင္ရွိေသာ ခ်ားရဟတ္ထက္ လြန္စြာႀကီးမားပါသည္ ဟု ဆုိေလသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ရွခင္းမ်ားလည္း လြန္စြာလွပပါသည္။

သို ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္မူ . ငယ္စဥ္က ဘုရားပဲြတြင္စီးရေသာ လူ အား ၿဖင့္ လည္ပတ္သည့္ ခ်ားရဟတ္ကိုသာ ႏွစ္သက္သေဘာက်မိပါသည္။

စင္ကာပူ ႏုိင္ငံရွိ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ခ်ားရဟတ္ႀကီးသည္ . လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ၿဖင့္သာ လည္ပတ္ေနရပါသည္။ သို ့ေသာ္ သီတင္းကြ်တ္ဘုရားပဲြေစ်းရွိ ခ်ားရဟတ္ကမူ မည္သည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားမွ မလုိအပ္ေပ ။ လူ ၏လုပ္အားသာ လုိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ၿမန္မာႏုိင္ငံ အေၿခအေနႏွင့္လြန္စြာ ကိုက္ညီပါသည္။

ယေန ့ကမၻာေပၚတြင္ လွ်ပ္စစ္စြမး္အင္ ေခြ်တာေသာ ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ၿမန္မာႏုိင္ငံသည္ ထိပ္တန္းအဆင့္တြင္ရွိသည္။ လြန္စြာေခြ်တာေသာ ႏုိင္ငံၿဖစ္ေႀကာင္း စာဖဲြ ့ရန္မလို ။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္က . စင္ကာပူႏုိင္ငံရွိ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ခ်ားရဟတ္ႀကီးကို . လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားၿဖင့္ မလည္ပတ္ေစပဲ . ၿမန္မာႏုိင္ငံမွ “ဒိုးကေလး” ခ်ားရဟတ္အဖဲြ ့မွ လူမ်ားၿဖင့္ လည္ပတ္ေစမည္။ ၿပီးလွ်င္ . ကမၻာ့ ပထမဦးဆံုး လွ်ပ္စစ္မဲ ့. ခ်ားရဟတ္ႀကီး ဟု ေႀကာ္ၿငာကာ ဂရင္းနစ္ စာအုပ္ထဲတြင္ မွတ္တမး္ ၀င္ေစမည္။ .Green city . Green environment ဟုေႀကြးေႀကာ္ေနေသာ စင္ကာပူႏုိင္ငံသည္ ယခုလို လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ေခြ်တာေရး အစီအစဥ္ကို ၿပဳလုပ္ေစခ်င္သည္။ ေန ့ခ်င္းညခ်င္း ကမၻာေက်ာ္ေစမည့္ . လွ်ပ္စစ္ေခြ်တာေရး ဗ်ဴဟာ အသစ္ဟုဆုိခ်င္ပါသည္။

သီတင္းကြ်တ္မီးထြန္းပဲြေတာ္၏ အမွတ္အသားၿဖစ္ေသာ မီးပံုးေလးမ်ားကိုလည္း ငယ္စဥ္က အၿမဲပူဆာတတ္သည္။ ေရာင္စံု ဆီစိမ္စကၠဴၿဖင့္ ၿပဳလုပ္ထားေသာ တြန္းလွည္း မီးပံုး ေလးမ်ားသည္ လြန္စြာခ်စ္စဖြယ္ၿဖစ္သည္။ ကေလးတုိ ့၏ အသည္းေက်ာ္ လည္းၿဖစ္၏။ ထုိ ့ၿပင္ အိမ္တုိင္းလုိလုိပင္ အလွခ်ိတ္ မီးပံုးေလးမ်ား ထြန္းညွိထားတတ္ႀကသည္။

ၿမင္သာၿမင္ မႀကင္ရေသာ သီတင္းကြ်တ္ မုန္ ့ဖုိး

ပဲြေတာ္ရက္မတုိင္ခင္ကပင္ လူႀကီးမိဘမ်ားက . ေဆြမ်ိဳးထဲရွိ သက္ႀကီး၀ါႀကီး ပုဂၢိဳလ္ မ်ားကိုသြားေရာက္ ဂါရ၀ၿပဳ ရွိခုိးကန္ေတာ့ႀကသည္။ ထုိ ့ေနာက္ . အဘုိးအဘြား ဦးႀကီး အေဒၚတုိ ့က . ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ကေလး မ်ားကို မုန္ ့ဖုိုးမ်ားေပးလုိက္ႀကသည္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္ ထုိ သို ့သီတင္းကြ်တ္တြင္ရေသာမုန္ ့ဖုိးမ်ားကို လြန္စြာတန္ဖုိးထားပါသည္။

အေႀကာင္းဆုိေသာ္.. ကြ်န္ေတာ္တုိ ့မိဘမ်ားသည္ အၿခားေသာ မိဘမ်ားႏွင့္မတူေသာ လြန္စြာထူးၿခားသည့္အယူအဆတစ္ခုရွိသည္။

ကေလး ဆုိတာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ပိုက္ဆံ ကိုင္သံုးရင္ ပ်က္စီးတတ္သည္ဟု ဆုိေသာ အယူအဆႀကီးကို လက္ခံက်င့္သံုးႀကေသာေႀကာင့္ၿဖစ္သည္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ သူငယ္တန္းမွ . အထက္တန္း ေရာက္သည့္ အထိပင္ မုန္ ့ဖုိး ဟူ ၍ သတ္မွတ္ၿပီးေပးေလ့ မရွိေပ။ ေန ့စဥ္ဆုိသလိုပင္ အေမသည္ ရံုးမွ ၿပန္လာတုိင္း သူ ့သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ မုန္ ့မ်ား တေန ့တမ်ိဳးမရိုးေအာင္ ၀ယ္လာတတ္သည္။ မိဘ က ၀ယ္ေကြ်းေသာမုန္ ့သည္ အႏၱရာယ္ကင္းသည္ ဟုဆုိေလသည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ပိုက္ဆံသံုးလွ်င္ ပ်က္စီးလြယ္သည္ ဟုလည္း မႀကာခဏ ေၿပာေလ့ရွိသည္။

ေက်ာင္းစရိတ္မ်ား ၊ စာအုပ္ဖုိးစသည့္ အေထြေထြကုန္က်စရိ္တ္ရွိလွ်င္ အက်ိဳးအေႀကာင္းေၿပာကာ ေတာင္းရသည္။ အေႀကာင္းၿပခ်က္မရွိပဲႏွင့္ မုန္ ့ဖုိး ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာဘယ္ေတာ့မွ မေပးေခ်။ ထုိ ့ေႀကာင့္ . ငယ္စဥ္ကတည္းက အၿခားသူမ်ားကေမးေသာ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ဦးအတြက္ လြန္စြာ အေၿဖရခက္ေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုရွိေလသည္ …

သား တုိ ့တစ္ေန ့ကို မုန္ ့ဖုိး ဘယ္ေလာက္ ရသလဲ ဟူေသာေမးခြန္းၿဖစ္သည္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ယခုလို သီတင္းကြ်တ္လမ်ားတြင္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ၊ အဖုိးအဖြားမ်ားက မုန္ ့ဖိုး မ်ားေဖာေဖာသီသီေပးလွ်င္ လြန္စြာေပ်ာ္သည္။ စားခ်င္တာကို၀ယ္စား ။ ၀တ္ခ်င္တာကို၀ယ္ ၀တ္ႏုိင္သည္။

ဒါကိုလည္း အေဖႏွင့္အေမက သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ေပ။ လူႀကီးမ်ားက ေပးလို ့သာ ဘာမွ ၀င္မေၿပာေသာ္လည္း . ေဆြမိ်ဳးမ်ားကို ကန္ေတာ့အၿပီး အိမ္အၿပန္ ကားေပၚတြင္ . အေမ က ရသမွ်ေသာ မုန္ ့ဖုိးမ်ားကို သိမ္းတတ္သည္။ ထုိ မုန္ ့ဖုိးမ်ားကိုလည္း . သားတုိ ့တေန ့ႀကီ၊းလာလွ်င္ ၿပန္ေပးမည္ . ယခု ခဏ သိမ္းထားေပးမည္ ဟု ဆုိကာ သိမ္းတတ္သည္။ ထို ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္အဖုိ ့သီတင္းကြ်တ္ မုန္ ့ဖုိး အမ်ားစုသည္ ၿမင္သာၿမင္ မႀကင္ရဟု ဆုိလွ်င္ မွားမည္ မထင္။

အဲဒီ ကန္ေတာ့လုိ ့ရတဲ ့မုန္ ့ဖုိးေတြ ဘယ္ေတာ့ၿပန္ေပးမွာလဲ အေမ ဟု ေမးလွ်င္ . သားတုိ ့အသက္ႀကီးလုိ ့မိန္းမ ရလွ်င္ ၿပန္ေပးမည္ဟု ဆုိေလသည္။ ၿပီးလွ်င္ ကုိယ္ စုထားေသာ ပုိက္ဆံကို ဘယ္ေရြ ့ဘယ္မွ် ရွိေႀကာင္းမွတ္ထားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိသည္က . အေမ ့ထံတြင္ စုထားေငြ သံုးေထာင္ ေက်ာ္မွ် ရွိေပမည္။ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ တစ္က်ပ္ ၊ မုန္ ့ဟင္းခါးတစ္ပဲြ ႏွစ္က်ပ္ သာ ေပးရေသာ ေခတ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ၏ စုေငြသည္ သံုးေထာင္ေက်ာ္မွ်ရွိေပမည္။

(၀န္ခံခ်က္ :: အေမ ့စကားအတုိင္းဆုိလွ်င္ ထုိေငြမ်ားသည္ .ကြ်န္ေတာ္.. မိန္းမ ရေသာ ေန ့တြင္ ၿပန္ရဖြယ္ရာ ရွိသည္။ သုိ ့ေသာ္ ယခုအထိေတာ့
ရဖုိ ့လမး္ မၿမင္မိေသးပါ..)

သို ့ေသာ္ . ညီေလးကေတာ့ ရသည့္မုန္းဖိုးမ်ားကို ဒီလို သိမ္းတာ သိပ္မႀကိဳက္ . လက္မခံခ်င္။ သား ဘာသာ .. သိမ္းတတ္တယ္ ဟု ဆုိကာ ဘူး ခံၿပီး ၿငင္း ေလသည။္

ဒီလို ကိစၥ မ်ိဳးဆုိလွ်င္ အငယ္ေကာင္ေလးက ကြ်န္ေတာ့္ထက္ ပိုမို လက္ေစာင္းထက္သည္။ ႀကာေသာ္ . အေမ လည္း လက္ေလ်ာ့ကာ . သီတင္းကြ်တ္မုန္ ့ဖုိး သိမး္ ၿခင္း အမွူကို စြန္ ့လြတ္ လုိက္ရေလသည္။

ထုိ ့ၿပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေဆြမ်ိဳးမ်ား ၏ သီတင္းကြ်တ္မုန္ ့ဖုိးေပးသည့္ အစဥ္အလာ တရပ္လည္းရွိေသးသည္။ လူႀကီးမ်ားက ကေလးမ်ားကို မုန္ ့ဖိုးေပးရာတြင္ အသက္ အရြယ္ ႏွင့္ မတုိင္းတာ မသတ္မွတ္ ။ ကန္ေတာ့သည့္ သူသည္ အိမ္ေထာင္ၿပဳၿပီးသား ၿဖစ္ေနလွ်င္ မုန္ ့ဖုိးေပးၿခင္း အမွူ ့ကို မၿပဳေတာ့ေခ်။ အိမ္ေထာင္က်လွ်င္ လူႀကီး ဟု သတ္မွတ္သည္။ ထို ့ေႀကာင့္ အခ်ိဳ ့သည္ အရြယ္ ငယ္ပါလ်က္ႏွင့္ ေစာစီးစြာ အိမ္ေထာင္က်သည့္အတြက္ သီတင္းကြ်တ္မုန္ ့ဖုိးမ်ား မရႀကေတာ့ေခ်။ အခ်ိဳ ့ကမူ အေတာ္အတန္ အသက္ႀကီးသည့္တုိင္ အိမ္ေထာင္မက်ေသးသည့္အတြက္ ကေလး ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ရွိကာ မုန္ ့ဖုိးမ်ား ရေလသည္။

သီတင္းလည္း ကြ်တ္ေပါင္းမ်ားလွၿပီ

၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကြ်တ္လသည္ . ကေလးမ်ားအတြက္သာ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာ မဟုတ္ ။ ေမတၱာမွ်ေနသူ မ်ား ႏွင့္ မဂၤလာပြဲ ဆင္ၿမန္း ႀကမည့္သူမ်ားအတြက္လည္း ရင္ခုန္ဖြယ္ရာေကာင္းေသာလ ၿဖစ္သည္။

ၿမန္မာ့ရုိးရာ ဓေလ့အရ . ၀ါတြင္းကာလတြင္ မဂၤလာေဆာင္ ၊ အိ္္မ္ေထာင္ၿပဳၿခင္းအမွူ ့ကို မၿပဳစေကာင္း ေပ။ ယခုလုိ ၀ါကြ်တ္သည့္အခါမွသာ ၿပဳလုပ္ေလ့ရွိႀကသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ သီတင္းကြ်တ္ၿပီဆုိ သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဟုိတယ္ မ်ား ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ မဂၤလာေဆာင္မ်ား တစ္ပဲြၿပီးတစ္ပဲြ ပင္။

ထုိ ့အတူ . တစ္ကုိယ္တည္း အပ်ိဳႀကီးမ်ား ၊ ေဂၚမစြံလူပ်ဳိႀကီးမ်ား အတြက္လည္း ႀကိမ္မီးအံုးသလုိ အေမးခံရေသာ ေမးခြန္ တစ္ခုရွိေလသည္။

အပ်ိဳႀကီးေရ သီတင္းကြ်တ္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ဘာမွ အေႀကာင္းမထူးေသးဘူးလား …

ေဟာ ့..လူပ်ိဳႀကီး .. သီတင္းလည္း ကြ်တ္ေပါင္းမ်ားၿပီေနာ္။ ဘယ္ေတာ့ စားရမွာလဲ ။ ႀကိဳးစားပါအံုး။

ထုိသို ့ေမးလာလွ်င္လည္း . စိတ္ဆုိး၍လည္းမၿဖစ္ ။ ရန္ၿဖစ္လုိ ့လည္း မသင့္ေပ။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ရယ္ က်ဲက်ဲသာ ေနႀကသည္ကို ေတြ ့ဖူးေပလိမ့္မည္။

မခ်ိလို ့သြားၿဖဲတာကို ရယ္ တယ္ လုိ ့မမွတ္ပါႏွင့္ ဟူေသာ ဦးပုည စာခ်ိဳးေလးအတုိင္းပင္။

ထုိ ့သို ့ေသာ အပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးမ်ားအတြက္မူ သီတင္းကြ်တ္သည္ သူမ်ားတကာလုိ.ေပ်ာ္စရာမေကာင္းလွေပ။

မလံုၿခံဳ လုိ ့မစည္ကားေတာ့ ေသာ သီတင္းကြ်တ္ပဲြမ်ား

ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္မူ သီတင္းကြ်တ္သည္ ငယ္စဥ္တုန္းကေလာက္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းလွေတာ့ ဟု ခံစားမိပါသည္။ အေႀကာင္းေႀကာင္းေႀကာင့္ ပြဲလမး္သဘင္မ်ားကို က်င္းပၿခင္းမၿပဳေတာ့ ။ လံုၿခဳံေရးေႀကင့္ ပဲြမိန္ ့မေပး ေတာ့ ဟု သိရပါသည္။

ေအာ္.. ဘာၿဖစ္လုိ ့မ်ား မလံုၿခံဳပါလိမ့္ေနာ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ သီတင္းကြ်တ္မီးထြန္းပဲြေလးကို ၿပန္ၿမင္ရပါလိမ့္ ။

ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္ေသာ ခ်ားရဟတ္ႀကီးကိုလည္း မစီးႏုိင္ေတာ့ေခ်။ ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္ေသာ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ ႏွင့္ ေရမုန္ ့ကိုလည္ မၿမည္းႏုိင္ေတာ့ေပ။

မိန္းမလ်ာ မ်ား ကၿပေဖ်ာ္ေၿဖေသာ မုိးႀကိဳးဌက္ငယ္ေလးမ်ား စတိတ္ရွိုးလည္း မၿမင္ရေတာ့ေခ်။

ထုိ ့ၿပင္ ေဗ်ာက္အိုးမ်ား မီးရွူးဒိုင္းမ်ား ပစ္ေဖာက္ၿခင္းကိုလည္း မၿပဳလုပ္ရဟု တာၿမစ္ထားေလသည္။

ေပ်ာ္စရာ အေပ်ာ္မ်ား မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ သီတင္းကြ်တ္တြင္ တန္ခုိးႀကီးဘုရားမ်ား ၏ ဆီမီးတစ္ေထာင္ ပူေဇာ္ပဲြမ်ားကို သာ အားသန္လ်က္ရွိပါသည္။

ငယ္ငယ္တုနး္က အတူေဆာ့ ခဲ့ေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကလည္ ယခုခ်ိန္တြင္ ေရႀကည္ရာၿမက္ႏု ရာသို ့ တကဲြတၿပားစီ ..

ကြ်န္ေတာ္ကမူ တမူထူးၿခားစြာ. ေရလည္း မႀကည္ . ၿမက္လည္းမႏုေသာ .ကႏၱာရ ထဲတြင္သာ တစ္ေယာက္တည္း ေရာက္ေနရပါသည္။

ထုိ ့ၿပင္ ့အလုိက္မသိေသာ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ ့ကလည္း . ေဟာ့ေကာင္ႀကီး သီတင္းကြ်တ္ၿပီေနာ္ ဟု အဓိပၸာယ္ ပါပါ ေၿပာတတ္သည္။

သုိ ့ဆုိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း . ေအးေလ.. သူ ့ဘာသာ သီတင္းကြ်တ္ တာ . ဘာၿဖစ္လဲ ။ ငါ နဲ ့ဘာဆုိင္တာမွတ္လို ့. ဟု . ခပ္တည္တည္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ကာ ၿပန္ေၿပာရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ .ေပ။

ဆယ့္ႏွစ္လ ရာသီတြင္ ဤ သီတင္းကြ်တ္ လ ေရာက္မွပင္ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ အဘယ္ေႀကာင့္ . သီတင္းကြ်တ္ၿပီေနာ္ ဟု ဆုိႀကပါအံံ့နည္း ။

အခ်ဳပ္အားၿဖင့္ ဆုိရပါမူ .. ယခုအထိေတာ့ . အေမ ့ဆီမွ ေငြသံုးေထာင္ကို လည္း ၿပန္ရဖုိ ့အေႀကာင္းက မေပၚေသး ပါ။

လူႀကီးမ်ားေပးေသာ မုန္ ့ဖုိးကုိလည္း ဆက္လက္ ရယူႏုိင္မည့္ အေၿခအေန တြင္သာရွိပါသည္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ယခု သီတင္းကြ်တ္သည္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ ေတာ့ ထူးမၿခားနားသာ ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္ တကား ။

အမွတ္တရ သီတင္းကြ်တ္ ခံစားမွူ ့

ေဇာ္ၿပည့္

ဤ ပုိစ့္ကို www.roadtoarabian.blogspot.com တြင္ ရွူရန္