မေန႕က အိမ္မက္အတြက္
ယေန႕ညေနမွာ ငါ ရုပ္ရွင္ရုံသြားခဲ့တယ္
ငိုေနတဲ့ မင္းသမီး
အျပင္မွာ သူ တကယ့္ ရယ္ေနခဲ့တာ ငါေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္
ဟာသျပက္လုံးေတြ အလူးအလဲသုံးခဲ့တဲ့
အရံမင္းသားတစ္ေယာက္
လမ္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ေျခေခ်ာ္လဲွက်ခဲ့တာ
ငါ့မ်က္ေစ့ထဲ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ. . .

အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာနွင့္ ငါတို႕ေတြ
ရုပ္ရွင္ေတြ တစ္ကားျပီးတစ္ကားၾကည့္ေနခဲ့တယ္
ဒါေပမဲ့ေလး ငါ့တို႕ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ဘ၀ျပဇာတ္ကေတာ့
ေတြးေထာင့္တစ္ေနရာ ဦးေနွာက္ျပဇတ္ရုံထဲမွာ
တစ္ခါတစ္ရံ မေခၚပဲ အလည္လာကာ
ေတးသြားတစ္ပုဒ္လို႕ တင္ဆက္ခဲ့ၾကေသးတယ္
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လြမ္းစရာဇာတ္ကြက္ေတြက
ငါ တစ္ေခါက္ ျပန္ရစ္ၾကည့္ေတာ့
ဟာသတစ္ကြက္ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္. . .

သေျပခက္ေတြ ေ၀ေနမယ့္လို႕ ေျပာသံေတြၾကား
ငါ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့
အလြမ္းအို သစ္ပင္ေတြက မားမားမတ္မတ္နွင့္. . .
စမ္းက်ေရသံေတြထဲက သည္ရုပ္ရွင္
အျပင္မွာေတာ့ ေျမနီလမ္းကေလးတစ္ခုေပါ႕. . .

မေန႕က ကဖို႕အတြက္
ေဆာက္ထားတဲ့ စဥ္တစ္ခု
ဒီေန႕မွာေတာ့ ကြက္လပ္တစ္ခုေျမျပင္တစ္ေနရာေပါ႕
ဒါေပမဲ့ေလး ငါကိုယ္တိုင္ကေတာ့
ဘ၀ဇတ္လမ္းေတြ ကျပေနရတုန္းပါပဲ. . .
သည္ ရုပ္ရွင္ေတြရယ္
ရွင္သန္ဖို႕အတြက္ ရွင္ေစခဲ့တာလား. . .
ရွင္ရုပ္ေတြလို႕ပဲ ဆိုလိုက္ပါရေစ. . .

နရီထက္
( ၀၂ ၊ နို၀င္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )