မနက္ မနက္ဆို ငါ ထထၾကည့္တတ္တဲ့ နင့္အတြက္နင္မသိေအာင္ပြင့္မယ့္ပန္းေတြရွိတယ္

ဒီလိုနဲ႔ေနာက္တစ္ရက္မွာ ငါ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ နင္မသိေအာင္အလြယ္တကူက်ရွံဳးပစ္လိုက္တယ္

တေစၧပ်ိဳတစ္ေကာင္ရဲ့ ဒဏ္ရာေပါ့ ကဗ်ာ….

နင္အခါခါ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း အျပိဳင္းအရိဳင္းပြင့္ေနတတ္တဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔

တခါတေလ….. ပရိတ္သတ္မပါဘဲ တခဲနက္အားေပးခံရတတ္တဲ့……အလြမ္းေတြနဲ႔

ငါ  မတ္လရဲ႔မိုးေတြၾကားမွာ အခါခါ ျပိဳက်လို႔ ခဏခဏေပါ့ ကဗ်ာရယ္…

ဒါ ျပဇာတ္ဆိုရင္ နင္မသိလိုက္တဲ့အခန္းေတြေပါ့ ကဗ်ာ …..

မသိမသာ ငါနာရီေတြၾကားက ၾကားလိုက္ရတယ္ ဒါမတ္လတဲ့

ခဏေတာ့ ရပ္ထားလိုက္တယ္ ခဏေလးပါ ကဗ်ာ…တကယ္ကိုခဏေလးပါ

နင္ထားသြားတဲ့အရာရာနဲ႔ အသားမက်လိုက္တဲ့ ခဏေလးပါ

နင္ငါနဲ႔ တစ္ကမာၻျခားဖို႔ အဲ့ခဏေလးက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို၀ါးစားသြားတယ္

ကဗ်ာရယ္ …… လူမသိသူမသိေၾကြက်တဲ့ၾကယ္ လူသိေအာင္ ငါ…….ေနခဲ့ရပါတယ္ဟ….

ဘ၀တဲ့….. ခဏေတာ့ ပစ္စလက္ခတ္လြမ္း. ….. အလြမ္းေတြၾကဲျဖန္းထားတဲ့ အခန္းနဲ႔

ငါ မနက္ျဖန္ မနက္ ……………. မတ္လကိုၾကိဳရျပန္ဦးမယ္ ကဗ်ာ……………..

ကဗ်ာေရ..တကယ္ေတာ့ ငါတို႔အတြက္ မတ္လဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိလိုက္တဲ့ ဒဏ္ရာ