မႈန္ရည္ေ၀တဲ့..တိမ္ညိဳ
တိမ္စိုင္ေတြ
တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ စီးဆင္းလြင့္ေမ်ာလာခဲ့တာ..
…အခ်ိန္တန္ေတာ့..ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီပဲ..
ရာသီေတြ
ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီ..အလြမ္းေန႔ရက္ေတြလဲ..
ရပ္တန္႔မရပဲ စီးဆင္းဆဲ…
ဖမ္းဆုပ္မရတဲ့
တို႔လက္တစ္စံု
ေလထုထဲမွာ လြင့္ေမ်ာဆဲေပါ့…
ၿဖတ္သန္းၿခင္းမၿပဳခဲ့ရတဲ့..ဒီလမ္းေတြလဲ..
အခုဆိုလမ္းမၿမင္လို႔…ေပ်ာက္ကြယ္စၿပဳေနၿပီ..
ရင္ခုန္စြာ
စြဲလန္းခဲ့ရတဲ့ မင္းမ်က္၀န္းေတြလဲ..
တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ေ၀းကြာရင္း..
အတိတ္က
အိမ္မက္ဆိုးေတြနဲ႔…
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညတိုင္း လန္႔လန္႔ႏိုးေနတယ္..
.ညဥ္႔နက္နက္ရဲ႔ေကာင္းကင္ကို

ေမာ့ၾကည့္ရင္းသက္ၿပင္းေတြ ခ်ခဲ့တာ
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္မွန္းေတာင္
မသိေတာ့ပါဘူး..
ဒါေပမဲ့…အခုအခ်ိန္ထိ ငါ့အလြမ္းေတြရပ္တန္႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး…..

ဒဏ္ရာ