အနင္းခံဟန္ေရးေသာ(ေျမ)၊ပံုသ႑ာန္မဲ့အမ်ိဳးမ်ိဳးေရးေသာ(ေရ)
ေစာ္ကားေမာ္ၾကြားဟန္ေရးေသာ(ေလ)၊ဆဲဆိုဟန္ေရးေသာ(မီး)
စသည့္ ေခတ္သစ္မ်က္မျမင္ေလးေယာက္တို႔၏ စမ္းသပ္ကဗ်ာတို႔ကို
ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႔ၾကကုန္၏။မင္းကေတာ့ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပရင္း
ေရတိမ္နစ္ေနသည္။အမွန္စင္စစ္ ဖိတ္မေခၚဘဲ ေရာက္ေရာက္လာျခင္းသည္ပင္
အသြန္အသင္မဲ့ ၾကီးျပင္းလာျခင္း၏ျပယုဂ္ဟု ဆိုအပ္၏။သူတို႔ႏွင့္ငါ ေတြ႕ဆံုျခင္းသည္
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္သူအခ်င္းခ်င္း အသိအမွတ္ျပဳရံုသာျဖစ္၏။
မင္း က်င္လည္က်က္စားေသာ ပတ္၀န္းက်င္မွ ေခြးအ,မ်ား အုပ္စုဖြဲ႔ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။
မေန႔က ငါ၏အေတြးအေခၚသည္ ဒီကေန႕မင္းအတြက္ ကဗ်ာေရးရန္ အရင္းအျမစ္
၀မ္းစာျဖစ္ေနျပီ။ဒီကဗ်ာဆရာေတြက ငါ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲဆိုတာ
အခုထိ ခန္႔မွန္းေနၾကဆဲ။