Professional Authors

ေႏွာင္းရေလၿပီ

ကြ်န္မ ဒီေန႔ အိမ္ျပန္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အရင္ေန႔ေတြထက္ကို ေနာက္က်ေနပါတယ္။
အေမမ်ားစိုးရိမ္ေနမလားလို႔ ခက္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါမိပါတယ္။
အိမ္က ခါတိုင္းနဲ႔ မတူလင္းထိန္ေနပါလား။ လူေတြ ၀င္ထြက္ေနၾကတာလဲ
အမ်ားၿကီးပါဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ ကြ်န္မ အိမ္ထဲ၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဘယ္သူမွ
ကြ်န္မကို သတိဂရုမစိုက္ၾကပါဘူး။ သူတို႔ ၾကည့္ရတာလဲ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာနဲ႔
ကြ်န္မဘာမွ မေမးေတာ့ဘဲ ေတာင့္ေလးတေတာင့္မွာ ထိုင္ေနလိုက္ပါတယ္။
ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္လို႔လဲ ေတြးရင္းလူေတြကိုလိုက္ၾကည့္ေနမိ

ပါတယ္။
အေမကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမငိုေနပါလား။ ကြ်န္မ စိတ္ပူသြားပါတယ္။
အေမ့နားသြားဖို႔အထမွာဘဲ
“ အၿကီး ႏွင္းပြင့္ ဆံုးၿပီဆို ဟုတ္လား။”  ဆိုတဲ့ေအးရဲ့ အေမးသံ
ကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဘုရားေရ …….
ေအးဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ။ မဟုတ္ဘူး……မဟုတ္ဘူူး…..။
အေမမယံုလိုက္ပါနဲ႔။ “ အေမ သမီး ႏွင္းပြင့္ အေမနားမွာေလ။ အေမ မဟုတ္ဘူးလို႔
ေျပာလိုက္ေလ။”
ဟင္……… အေမ ဘာမွမေျပာဘဲ ငိုေနပါလား။ ဘာလို႔လဲ….။
ငါ့ကို လူေတြဘာလို ့မျမင္ၾကတာလဲ။ ဒါဆို ငါ….ငါ……
အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အိမ္ေရွ႕ မွာကားတစီး ရပ္လာပါတယ္။ ကားထဲက
တစံုတခုကိုသယ္ေနၾကပါတယ္။ ဘာပါလိမ့္……….။ ကြ်န္မေတြ႕ လိုက္တာကေတာ့
ကြ်န္မရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ပါလား။ ဘာေတြလဲ………။ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ ကြ်န္မ
တကယ္ေသသြားၿပီလား….။
အေမကေတာ့ ကြ်န္မ ခႏၶာကိုယ္ၿကီးကို ဖက္ၿပီးငိုေနေတာ့ပါတယ္။ ဒါဆို ကြ်န္မ
တကယ္ေသသြားၿပီေပါ့။ ကြ်န္မ ၾကည့္ေနယံုက လြဲၿပီးဘာမွ လုပ္လို႔လဲမရေတာ့သလို
ဘာမွလဲေျပာလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္…..ေမာင္ေရာ သိေနၿပီလား။
ေမာင္မသိပါေစနဲ႔…။ေမာင္ကိုမသိေစခ်င္ဘူး…….။ ကြ်န္မ ဆႏၵ မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။
ေမာင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မေခၚတိုင္းဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မလာ
ခဲ့တဲ့ေမာင္…..အခုေတာ့ ေမာင္ကြ်န္မဆီ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။
ေမာင္ ကြ်န္မရဲ့ခႏၶာကိုယ္ ကိုမ မႈိတ္မသုန္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ေမာင္ မ်က္ရည္ေတြ
က်ေနပါလား။ ပါးစပ္ကလဲ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာေနလိုက္တာ……။
“ေမာင္ ကိုထားခဲ့ၿပီလားတဲ့။”
ေမာင္ ရယ္…….ကြ်န္မနဲ႔ ေတြ႕တုန္းကေတာ့ဘာ လို႔ စကားမေျပာတာလဲ။ ဘာလို႔
ကြ်န္မကို ဂရုမစိုက္ခဲ့တာလဲ။ ကြ်န္မကိုဘာလို
အၿမဲစိတ္ညစ္ေအာင္လုုပ္ခဲ့တာလဲ။ ေမာင္ရဲ့ ေအးစက္တဲ့အမူအယာေတြေၾကာင့္ ေမာင္
ကြ်န္မကိုဒီေလာက္ထိ ခ်စ္လိုုက္မယ္လို႔ မထင္မိခဲ့တာပါေမာင္ရယ္။ မငိုပါနဲ႔
ေမာင္……။ ကြ်န္မကိုခ်စ္ရင္မ ငိုပါနဲ႔ေနာ္။ ကြ်န္မ မၾကည့္ရက္လို႔ပါ
ေမာင္ရယ္…..။ ကြ်န္မ အေၾကာင္းကို လူေတြေျပာမဆံုး ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
ေရွ႕ကလာတဲ့ကားကို ေရွာင္လို႔ ရရဲ့သားနဲ႔ မေရွာင္ခဲ့တာတဲ့ေလ။ ကြ်န္မ မ
ေရွာင္ခဲ့တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေရွာင္ဖို႔ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ခဲ့တာလား ဆိုတာေတာ့
ကြ်န္မကို ကြ်န္မ အသိဆံုး ပါဘဲ။
ေမာင္ ကို အေမကျပန္ဖို႔ ေျပာေနေပမဲ့ ေမာင္မသုန္မလႈပ္ပါဘဲ ထိုင္ေနပါတယ္။
ေဘးက၀ိုင္းေျပာေတာ့မွ ေမာင္ထျပန္သြားပါတယ္။ မျပန္ခင္ ေမာင္ေျပာသြားတာက
ကြ်န္မ ေနရာမွာ ဘယ္သူမွအစားမထိုးပါဘူးတဲ့ေလ။
ေမာင္ရယ္…………..။
ေမာင္သာ ၾကားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ကြ်န္မ လဲေျပာခ်င္ပါတယ္ ေမာင္။
ကြ်န္မ….ေမာင္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္……….။

( ေနာင္တဆိုတာ ေႏွာင္းမွရ ၾကတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ တန္ဖိုးဆိုကို
အဲဒီလူ မရွိေတာ ့မွသိျကတာပါလား။)

In: ေဆာင္းပါး Posted By: Date: Feb 18, 2011
Comment #1

အားေပးသြားပါတယ္… star

commentinfo By: genius.jinx28 at Feb 18, 2011

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment