့ုေတာင္စဥ္တန္းေတြရဲ ့ကစဥ့္ကလ်ားရယ္သံသဲ့သဲ့အဆံုးမွာႏွလံုးသား.အေတာင္တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ခပ္ျပီး ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုိညဥ္းခြင့္ရရွိခဲ ့တရ္….ေနသားတစ္က်မရွိတဲ ့ဘ၀ရဲ ့တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကုိေနသားတစ္က် ျဖစ္ေအာင္ၾကိတ္မွတ္ျမိဳသိပ္ခဲ့ရတရ္.ေလွ်ာက္လွမ္းရင္နဲ ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါျပီ….. အေရးပါအရာေရာက္တဲ ့လူသားတစ္ေယာက္မျဖစ္ရင္ေနပါေစ…………. အမုန္းတရားကုိလက္၀ယ္ေတြ ့ရွိသူေတြကုိစီရင္ခ်က္ခ်မွတ္တဲ ့လူသားျဖစ္ခြင့္ရရင္ေက်နပ္ျပီ…. သူမ…ကြ်န္ေတာ့္အား.အိပ္မက္ထဲမွာေလွာင္ေျပာင္က်ီစယ္တရ္……. ကြ်န္ေတာ္အိပ္မက္ကုိေခ်ာ့သိပ္တဲ ့အိပ္မက္ျဖစ္ခ်င္တရ္..ဒါမွမဟုတ္….ျဖစ္ခြင့္ရခ်င္တရ္…… အတိတ္ကုိခါးသီးစြာေမြးဖြားသူေတြကုိဘ၀ရဲ ့အခ်ိဳး အေကြ ့မွာျဖတ္ပုိင္းတစ္ခုလုိျဖတ္ေတာက္ပစ္လုိက္ဖုိ ့၀န္ မေလးမိဖူး..အေျပာင္းအလဲတစ္ခုနဲ ့တစ္ခုၾကားမွာမေျပာင္းလဲႏုိင္ဖူးဆုိရင္အရာရာဆိတ္ျငိမ္ႏုိင္ပါ့မလား….. တစ္ထစ္ခ်ိဳးတစ္ေနရာမွာဆိတ္ျငိမ္စြာရပ္တည္ရင္းတုန္လွဳပ္ဖူးပါတရ္…..ဘယ္သူဖန္ဆင္းမွန္းမသိတဲ ့ကံၾကမၼာကအလင္းပ်ပ်သာေပးျပီး.မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္လုပ္သြားတာဘယ္သူသိလုိ ့လဲ….. တစ္ဖန္…………….ကံၾကမၼာထုိးႏွက္မွဳနဲ ့ပဲအလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္ခဲ ့ရတာေပါ့…ဘ၀ကဘ၀နဲ ့မတူေအာင္ကို စုတ္ခ်ာသြားခဲ့ျပီ..ျပန္မခုခံဖူးဆုိ၇င္ေက်နပ္ေတာ့ေပါ့….ဘာအျငိဳးအေတးေတြေၾကာင့္ညွင္းဆဲခ်င္တာလဲ…
                   ေရာင္နီလာဦးခုိက္လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္ ့တန္းထားပါ့မယ္..
                                                                                   ဒီဘ၀ဒီမွ်နဲ ့သာေက်ပါေစ……
                                                                                                                         စိတၱဇ(ကာရံလြင္)