“တစ္ခါစား ……….အပုိစား နဲ႔  အေလ်ာ႔စား”

 

တစ္ရက္လမ္းသြားရင္း ဆုိင္ကယ္ဘီးေပါက္ပါေလေရာ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ နယူးစီပီလုိင္းလို လူေနအိမ္ေျခက်ဲပါးတဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာဆုိေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ဘီးဖာတဲ႔ဆုိင္က အလြယ္တကူနဲ႔ရွာမေတြ႔ျပန္ပါဘူး။

အဲေတာ႔လဲ ဆုိင္ကယ္က လူျပန္စီးသေပါ႔။

ေလးငါးျပေလာက္တြန္းျပီးတဲ႔အခါမွာ စက္ဘီးျပင္တဲ႔ခုံေလးခ်ထားတဲ႔ဆုိင္ေလးေတြ႔ေတာ႔ အေတာ္၀မ္းသာသြားပါတယ္။

အဲဒီဆုိင္ေလးမွာလည္း “ဆုိင္ကယ္ဘီးဖာသည္”လုိ႔ေျမျဖဴခဲနဲ႔ေရးထားတဲ႔ ဆုိင္းဘုတ္ေလးေတြ႔ေတာ႔ ပုိေသခ်ာသြားတာေပါ႔။

လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔လူတစ္ေယာက္ထဲ ေျမၾကီးေပၚဖင္ခ်ထုိင္ျပိးေဆးေပါ႔လိပ္ဖြာေနပါတယ္။

သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာေတာ႔ သူလုိ႔ဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္ေတြ႔ပါတယ္။

အဲဒီဆုိင္ကခ်ထားတဲ႔ခုံတန္းလ်ားေလးမွာ ထုိင္ေနတဲ႔လူနွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ရယ္ ဆုိင္ကယ္ႏွစ္စီးရပ္ထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။

ၾကည္႔ရတာ ဆုိင္ကယ္ဘီးဖာမလုိ႔ေစာင္႔ေနတဲ႔ က်ေနာ္လုိလူေတြဘဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ကလဲ မေစာင္႔ခ်င္တာရယ္ ျမန္ျမန္ျပီးခ်င္တာရယ္ေၾကာင္႔ လူရွင္းတဲ႔ဆုိင္ကို ဘဲ ၀င္လုိက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ဆုိင္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ ေျမၾကီးေပၚထုိင္ေနတဲ႔လူက “ဘီးဖာမွာလား “လုိ႔ေမးသံၾကားေတာ႔

နည္းနည္းေတာ႔ စိတ္တုိသြားပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ “ဟုတ္တယ္”လုိ႔ခပ္တုိတုိေျပာျပီး အဲဒီနားက ခုံေပၚထုိင္ခ်လုိက္ပါတယ္။

အဲဒီကိုစုတ္ဖြားကေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ကို ေဒါက္ေထာက္ျပီး ဘီးျဖဳတ္ပါေတာ႔တယ္။

လုပ္တာကိုင္တာကလဲ စိတ္မရွည္သလုိဟုိေဆာင္႔ခ်ဒီေဆာင္႔ခ်နဲ႔ပါ။

ဘီးျဖဳတ္ျပီးဆုိင္ကယ္ကြ်တ္ကိုေလျပန္ထုိးျပီး ေရသြားစမ္းပါတယ္။

ျပီးေတာ႔မွ သံစူးတာ ဟုိဘက္ဒီဘက္ထုတ္ျခင္းေပါက္သြားတယ္ေျပာပါတယ္။

အခုေပါက္တာနဲ႔ဆုိသုံးေပါက္ေလာက္ရွိေတာ႔ ကြ်တ္အသစ္ဘဲလဲေတာ႔မယ္လုိ႔စိတ္ကူးရလုိ႔ေမးလုိက္ေတာ႔

ကြ်တ္အသစ္မရွိဘူးတဲ႔။

ဆုိင္ကယ္ပစၥည္းေရာငး္တဲ႔ဆုိင္ဒီအနီးအနားရွိလဲေမးေတာ႔ မရွိဘူးဆုိတာနဲ႔ဘဲအေဟာင္းကုိဘဲဖာျပီး

ျပန္သုံးဘုိ႔လုပ္ရပါေတာ႔တယ္။

အဲဒါနဲ႔မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ဖာျပီးသြားပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္က်လဲလုိ႔ေမးလုိက္ေတာ႔ 1400 ပါတဲ႔။

နားၾကားမ်ားလြဲသလားလုိ႔ျပန္ထပ္ေမးေတာ႔ တစ္ေပါက္700ဗ်ာ ႏွစ္ေပါက္1400လုိ႔စိတ္မရွည္တဲ႔ေလသံနဲ႔ေျဖပါတယ္။

မန္းေလးမွာဆုိင္ကယ္ဘယ္နားဖာဖာ 500က်ပ္ခ်ည္းပါဘဲ။

မမ်ားဘူးလားလုိ႔ ျပန္ေမးလုိက္ေတာ႔ ဒါပံုမွန္ေစ်းလုိ႔ေျပာပါတယ္။

က်ေနာ္ဆုိင္ကယ္ဖာျပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဟုိဘက္က ဆုိင္မွာရွိေနတဲ႔ က်ေနာ္အရင္ေရာက္ေနသူေတြကေတာ႔

မျပီးေသးပါဘူး။

အခုမွ ဟုိဘက္က ဆုိင္မွာဆုိင္ကယ္ေတြစုပုံျပီးတန္းစီေနတာဘာေၾကာင္႔လဲဆုိတာေရးေရးေလးသေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ဟုိဘက္ဆုိင္က လူက က်ေနာ္႔ကုိလွမ္းၾကည္႔လိုက္တဲ႔အၾကည္႔မွာ က်ေနာ္ကုိ သနားတဲ႔အၾကည္႔နဲ႔ၾကည္႔ေနသလုိခံစားလုိက္ရပါတယ္။

စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေနာင္အဲဒီဆုိင္ကုိ ဘယ္ေတာ႔မွေျခဦးမလွည္႔ဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ပါတယ္။

အဲဒီေန႔ညေနခင္းမွာ ကိုေအာင္ေမာင္းနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ဒီအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

ကိုေအာင္ေမာင္းမွတ္ခ်က္ကေတာ႔ ရွင္းပါတယ္။

“ကုိေပါက္ရာ ဒီလူက ေရရွည္မၾကည္႔ဘူးေလ။

  ခင္ဗ်ားသူ႕ဆီကိုေနာက္ထပ္လာလာ မလာလာ သူစိတ္မ၀င္စားဘူး။

 သူကေလာေလာဆယ္ တစ္ၾကိ္မ္ထဲနဲ႔ မ်ားမ်ားရဘုိ႔ဘဲ။

 သူ႔အေတြးက တစ္ခါစားဘဲေလ”

သူေျပာမွဘဲ ဒီလူလုပ္ရပ္က လူအမ်ားေျပာေနၾက “တစ္ခါစား”ေလးဆုိတာ ေတြးမိလုိ္က္ပါတယ္။

တစ္ခါစားဆုိတာ မ၀ေပမယ္႔ အဆာေျပတာေပါ႔ေနာ္။

 

ဆက္ေျပာၾကရင္းနဲ႔ ကိုေအာင္ေမာင္းက သူ႔အလုပ္ထဲမွာေတြ႔ရတာေလးကိုေျပာျပပါတယ္။

သူတုိ႔ကုမၸဏီက တစ္ခ်ဳိ႔ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ႔အခါမွာ မ်ားမ်ားေရာင္းရေအာင္၀ယ္သူကုိ

မက္လုံးေပးျပီးေရာင္းတတ္ပါတယ္။

ဥပမာ က်ပ္သုံးေသာငး္ဘုိး၀ယ္ရင္ ကံစမ္းမဲလက္မွတ္တစ္ေစာင္ေပးမယ္တုိ႔

၀ယ္တဲ႔ေငြေပၚမွာ ဘယ္%ႏူန္ုးေလ်ာ႔ေပးမယ္တုိ႔ဆုိတာေတြေပါ႔။

အဲေတာ႔ အေရာင္း၀န္ထမ္းေလးေတြက ၀ယ္သူကုိ တကယ္မ်ားမ်ား၀ယ္ေအာင္ အခြင္႔အေရးေတြရနုိင္တာရွင္းျပ

လက္ေဆာင္ေတြရေအာင္ေျပာလုိ႔ေရာင္းပါတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႔ သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ ပါးနပ္တယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ႔၀န္ထမ္းေလးေတြကေတာ႔ မ၀ယ္ခ်င္၀ယ္ခ်င္ေအာင္ဇြတ္အတင္း

ထုိးေရာငး္ပါတယ္။

လူအမ်ားၾကိးကုိ တစ္ေယာက္ျခငး္ လက္လီလုိက္ေရာင္းတာပါ။

ဒါေပမယ္႔ ရုံးကုိျပန္အပ္တဲ႔အခါေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲကဘဲ အမ်ားၾကီး၀ယ္တဲ႔ပုံစံနဲ႔ေဘာက္ခ်ာဖြင္႔လို႔

ပုိလာတဲ႔ %ႏွုနး္ေတြတုိ႔ ခံစားခြင္႔ေတြတုိ႔ကုိ သူယူလုိက္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ အေရအတြက္မွာမူတည္လုိ႔ေစ်းေလွ်ာ႔ေပးတတ္ၾကပါတယ္။

ဥပမာေျပာရရင္ ပစၥည္းတစ္ခုကို ဆယ္ေသတၱာ၀ယ္ရင္ တစ္ေသတၱာကုိ 100က်ပ္ေလွ်ာ႔ေပးမယ္။

ေသတၱာငါးဆယ္၀ယ္ရင္ တစ္ေသတၱကုိ 150က်ပ္ေလ်ာ႔ေပးမယ္လုိ႔သတ္မွတ္ထားရင္။

အေရာငး္သမားက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီလက္လီေရာင္းတာကို လူနာမယ္တစ္ေယာက္ထဲ နာမယ္တပ္ျပီး

အပုိထြက္လာတဲ႔  ေလ်ာ႔ေပးေငြေတြကို သူ၀ုိက္ထဲ႔လုိက္ပါေတာ႔တယ္။

ျဗဳန္းကနည္းၾကည္႔ရင္ေတာ႔ သူလုပ္တာ မွန္သလုိလုိ ပါဘဲ။

တကယ္ေတာ႔သူက အပုိထြက္လာတာေအာင္လုပ္ျပီး  စားတဲ႔ “အပိုစား”ေလးေပါ႔။

ကိုေအာင္ေမာင္းက အပိုစားေလးေတြအေၾကာငး္ေျပာျပေတာ႔ဟုိလြန္ခဲ႔ေသာဆယ္႔ငါးႏွစ္ေလာက္က

 

ရင္းနွီးခဲ႔ရတဲ႔ မိတ္ေဆြေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ သြားသတိရမိပါတယ္။

တစ္ခါသားမွာေတာ႔ သူတာ၀န္က်တဲ႔ေနရာကေန လုပ္ငန္းအသစ္တည္ေဆာက္တဲ႔ေနရာကိုေျပာင္းရပါသတဲ႔။

သူကေတာ႔ ဟုိေ၀းလံသီေခါင္တဲ႔နယ္ကေန ေျပာငး္လာရတဲ႔သူျဖစ္ေတာ႔ သူမ်ားထက္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္ရပါသတဲ႔။

သူ႔တာ၀န္က်တဲ႔ေနရာအသစ္ကိုေရာက္တဲ႔အခါ အရင္ေရာက္ႏွင္႔တဲ႔၀န္ထမ္းေတြက

လုပ္ကြက္ေကာင္းတာေတြကို ဦးထားနွင္႔ပါျပီတဲ႔။

ဒါေပမယ္႔လည္းသူရတဲ႔လုပ္ကြက္ကေလးကို စစ္စစ္စီစီနဲ႔လုပ္လုိက္ေတာ႔ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္25က်ပ္ေခတ္မွာ

ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ စူပါကပ္တစ္စီးစာထြက္လာပါသတဲ႔။

သူတုိ႔ရဲ႕တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ငနး္ကုန္က်စာရိတ္ရာထားေငြကို တြက္ခ်က္စဥ္ကတည္းက

အပ်က္အစီးအတြက္ ကုိ ၾကဳိတင္တြက္ခ်က္လုိ႔ ရာခုိင္ႏူန္းတစ္ခုနဲ႔ အပိုေဆာင္းေပးပါသတဲ႔။

အဲဒီအပုိေဆာင္းေပးတဲ႔အေလွ်ာ႔တြက္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ေပါ႔ကက္မန္းနီးပါဘဲတဲ႔။

ဒါေပမယ္လဲ သူတစ္ေယာက္ထဲအကုန္မရပါဘူးတဲ႔။

ဒီပေရာဂ်က္မွာပါ၀င္တဲ႔ တြက္ခ်က္သူ ခြင္႔ျပဳသူ ထုတ္ေပးသူထိမ္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ရသူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသူအစရွိတဲ႔

 ေဆာင္ရြက္ရသူအားလုံးက သူ႔အဆင္႔နဲ႔သူအခ်ဳိးက် ခြဲေ၀လုိ႔ယူၾကရတာပါတယ္။

ပ်က္စီးနုိင္တဲ႔အရာမွန္သမွ်အတြက္ အေရာ႔တြက္ကုိ ဘယ္လုိႏုန္းထားနဲ႔ေပးမယ္ဆုိတာ စကတည္းကသတ္မွတ္ျပီးသားပါတဲ႔။

အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္က  အဲလုိအပ်က္အစီးအတြက္ အပုိေဆာင္းေပးလုိက္တာကို တကယ္ပုိလုိ႔ဆုိျပီးျပန္အပ္တဲ႔သူေရာရွိလားလုိ႔

ေမးလုိက္တဲ႔အခါ သူက်ေနာ္ကုိ ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အၾကည္႔ေလးကေတာ႔ မေမ႔နုိ္င္စရာဘဲ။

သူအၾကည္႔ေလးကို ျမင္ရေတာ႔ တီဗြီကလာေနၾက 6လစာေၾကာ္ျငာေလးမွာ ဟဲဗီးျဖဳိးေျပာလုိက္တဲ႔

“အေတာ္ပိနး္တာဘဲ”ဆိုတဲ႔စကားေလးေတာင္ နားထဲမွာ ၾကားလာသလုိပါဘဲ။

တစ္ခါတစ္ရံမွာလူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာအက်ဳိးေပးက အေတာ္ေလးကို ဆန္းၾကယ္တယ္လုိ႔လဲ ထင္မိပါတယ္။

အမ်ားလက္မခံနုိင္တာကုိ လုပ္ၾကတာခ်င္းတူေပမယ္႔ ကံအက်ဳိးေပးေကာငး္သူကေတာ႔ ခ်မ္းသာလုိ႔။

မေကာင္းသူမ်ားကေတာ႔ ဆင္းရဲ ုပုိဆုိးသူမ်ားကေတာ႔ အျပစ္ေပးတာခံရေပါ႔။

မဆီမဆုိင္ ဆက္စပ္လုိ႔စဥ္းစားၾကည္႔လုိက္မိေတာ႔………………………..

“တစ္ခါစား” မ်ားကေတာ႔တကယ္႔ကို တစ္ခါဘဲစားရေတာ႔ ရရစားစား ၀ါး၀ါးျမိဳျမိဳနဲ႔ မေျပာင္ေရာင္တာမ်ားပါတယ္။

“အပိုစား”ေလးမ်ားကေတာ႔ သူတုိ႔လုပ္ရပ္ကုိ နွစ္သက္သူလဲရွိ မႏွစ္သက္သူလဲရွိေပါ႔။

အခ်ိန္ကာလေလးတစ္ခုထိေတာ႔ ဟန္က်ပန္က် စားလုိက္ေသာက္လုိ္က္ သုံးလုိက္ျဖဳန္းလုိက္ပါဘဲ။

အဲ မေတာ္လုိ႔မ်ား ကုမၸဏီက သိသြားရင္ မရုိးသားဘူး နာမယ္တပ္လုိ႔ အဆင္မသင္႔ရင္ အလုပ္ေတာင္ျပဳတ္တတ္ပါေသးတယ္။

ေဟာ ကံေကာင္းလြန္းတဲ႔ “အေလ်ာ႔စား” မ်ားကေတာ႔ လူတကာအားက်တဲ႔ေထာဘဲေတြမ်ားပါတယ္။

သူတုိ႔ရဲ႕၀င္ေငြနဲ႔တြက္ၾကည္႔ရင္ ဘယ္လုိမွမရနုိင္တဲ႔ပုိင္ဆုိင္မူ႔ေတြနဲ႔ေပါ႔။

ေကာငး္တာစား ေကာင္းတာစီး ေကာငး္တာ၀တ္ ေကာငး္တာေလးေတြနဲ႔ေနနုိင္သူေပါ႔။

ဒါကလဲ သူ႔အက်ဳိးေပးနဲ႔သူလုိ႔ ေျပာရင္ေတာ႔ ရသေပါ႔။

ဒါကလဲ ၾကဳံၾကဳိက္လုိ႔  ပါးပါးေတြးမိတာေလးပါ။

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(25-6-2011)