“မ်က္ႏွာမ်ား၏………….မမ်ား၏”

ဒီေန႔ မနက္ပုိင္းမွာ က်ေနာ္အကိုၾကီးၾကက္ေတာ ဆီက ဖုနး္လာပါတယ္။
ညေနအလုပ္ျပန္ရင္သူ႔အိမ္ကုိ၀င္ခဲ႔ဘုိ႔လွမ္းမွာတာပါ။
ဒါနဲ႔ဘဲ ညေနအလုပ္ဆင္းေတာ႔ နန္းေရွ႔က သူ႔အိမ္ကို ၀င္သြားလုိက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေရာက္ေတာ႔ ကုိၾကက္ေတာ ကအဆင္႔သင္႔ေစာင္႔ေနပါတယ္။
“ေျပာအကို ဘာကိစၥလဲ………”
“မင္းတူေတာ္ေမာင္မဂၤလာကိစၥဟ မင္းအမေတြက သေဘာမတူေတာ႔ဘူး ေျပာေနၾကလုိ႔”
“ဖုိးလုံး အရင္တြဲေနတဲ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ဘဲမဟုတ္လား ဘာျဖစ္ရျပန္ျပီလဲ”
အဲဒီအခ်ိန္ ေဘးနားမွာထုိင္ေနတဲ႔ “မမေရႊ “က
“အဲဒီကေလးမေလးက မ်က္နွာမ်ားသတဲ႔ ငေပါက္ေရ”လုိ႔
အလုိမက်တဲ႔အသံနဲ႔၀င္ေျပာပါတယ္။
“ေသခ်ာလုိ႔လားအမရ သူတုိ႔တြဲေနတာျဖင္႔ႏွစ္ေတာင္ေပါက္ေနမင္႔ဟာ”လုိ႔က်ေနာ္ကေမးေတာ႔
“သူ႔ေကာင္မေလးက ေယာက်္ားေလးေတြတရုန္းရုနး္နဲ႔သြားလာေနတာ သိေန ျမင္ေနရတာၾကီး”လုိ႔ေျပာေတာ႔
“မမေရႊရာ ခုေခတ္ကေလးေတြက ဒီလုိသြားလာေနၾကတာဘဲဟာ။
သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္မွာပါ”လုိ႔ေျပာေတာ႔
“ငါတုိ႔ကေတာ႔ ဒါမ်ဳိးၾကဳိက္ေပါင္”လုိ႔ ေမးေလးေင႔ါေျပာပါတယ္။
“မမေရႊအဲဒါေၾကာင္႔ အပ်ုိၾကီးျဖစ္ေနတာ”လုိ႔က်ေနာ္က စေတာ႔
“အမေလး………ကိုိယ္မလုိခ်င္လုိ႔ ကိုယ္မယူတာ ။
အျဖစ္မရွိလုိ႔မွတ္မေနနဲ႔။
ငါငယ္ငယ္က သာ နန္႔နန္႔တက္ခဲ့ရင္ နင္တုိ႔ေျမးေတာင္ခ်ီေနရျပီ”လုိ႔ ႏုပ္ခမ္းတလန္ပန္းတလန္နဲ႔ျပန္စြာေနတဲ႔
သူ႔အမကုိၾကည္႔ျပီး ကုိၾကက္ေတာက ျပံဳးပါတယ္။

ဒီမိသားစုေလးက က်ေနာ္နဲ႔ဆုိ တ၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြပါ။
ကိုၾကက္ေတာ႔ တုိ႔ မမေရႊတုိ႔ အေမနဲ႔က်ေနာ္အေမက ညီအမအရင္း သူတုိ႔အေမကအၾကီး က်ေနာ္႔အေမကအငယ္။
သူတုိ႔နဲ႔ဲၾကျပန္ေတာ႔လဲ က်ေနာ္ကအငယ္သူတုိ႔ကအၾကီး။
အရင္တုံးကေတာ႔ တစ္၀င္းထဲ တစ္၀ိုငး္တဲအတူေနခဲ႔ၾကေပမယ္႔ အသီးသီးအိမ္ေထာင္ေတြက်
ေတာ႔ တကြဲတျပားစီ။
ဒါေပမယ္႔ ေမာင္ႏွမအရငး္ေတြလုိ ဆုိးတုိင္ပင္ေကာင္းတုိင္ပင္။
“ငေပါက္ေရ ညေနအိမ္လာခဲအုံး”ဆုိရင္သူတုိ႔အိမ္တခုခုျဖစ္တာေသခ်ာျပီ။
ေရာက္မွသာ အေကာငး္အဆုိးသိရတာပါ။

ကိုၾကက္ေတာက သားတစ္ေယာက္ထဲရွိပါတယ္။
သူကလဲေအးေအးေဆးေဆးသမား။
လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဘာမွ၀င္မပါဘူး။
မမေရႊကေတာ႔ ေရွးအပ်ုဳိၾကီး မ်ားထုံးစံအတုိင္းေ နရာတကာပြစိပြစိ။
က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က အဖုိးအဖြားေတြရဲ႕ ဆုံးမပဲ႔ျပင္မူ႔ေအာက္မွာေနလာေတာ႔ ပိပိျပားျပား။
အျပင္ကိုလည္းသိပ္မထြက္ေတာ႔ အခုေခတ္ၾကီးနဲ႔လုိက္မမွီျပန္။
ကိုၾကက္ေတာ မိန္းမ “မမေအး”နဲ႔သူနဲ႔ကေတာ႔ အင္မတန္လုိ္က္ဖက္ညီိတဲ႔ သမီးေယာင္းမႏွစ္ေယာက္။
မမေရႊလုပ္သမွ် မေအးက ေထာက္ခံသလုိ မေအးလုပ္သမွ် လည္းမမေရႊက ေကာင္းတယ္လုိ႔လက္ခံပါတယ္။
အဲေတာ႔ အိမ္မွတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကတစ္ဖက္ကိုၾကက္ေတာက တစ္ဖက္။
ကိုၾကက္ေတာကလဲ သူေျပာလုိ႔မွ မနုိင္ရင္ က်ေနာ္႔ကိုလွမး္ေခၚတတ္ပါတယ္။.

ခဏေနေတာ႔ မမေအးအျပင္ထြက္လာပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔စားဘုိ႔ လက္ဖက္သုတ္ပန္းကန္နဲ႔ေပါ႔။
ကိုၾကက္ေတာက ေတာ႔
“ငေပါက္ မင္းအမေတြ မင္းသာၾကည္႔နားခ်ေပေတာ႔ တြဲေနတုံးက ဘာမွမေျပာဘဲ
အခုယူခါနီးမွသေဘာမတူဘူးလုပ္လုိ႔ရမလားဟ”ဆိုျပီး အျပင္ထြက္ခ်သြားပါတယ္။
က်ေနာ္႔မွာအမႏွစ္ေယာက္ကို ခုေခတ္ကေလးမ်ားက က်ားရယ္မရယ္သိပ္မခြဲဘဲ
သူငယ္ခ်ငး္ေပါငး္ ေပါငး္ၾကတဲ႔အေၾကာငး္ ၊
ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ခါးဖက္လုိက္သြားလဲ သမီးရီးစားမဟုတ္တဲ႔အေၾကာင္း၊
ညဥ္႔နက္သန္းေခါင္ အတူသြားၾကလာၾကတာ မထူးဆနး္တဲ႔အေၾကာင္း၊
ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးေတြနဲ႔အတူတြဲသြားတုိင္းလဲ မ်က္နွာမ်ားတယ္ေျပာလုိ႔မရဘူးေပါ႔ဆုိတာေတြကုိ
ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေျပာျပေတာ႔မွ မတတ္သာလုိ႔ေလွ်ာ႔လုိက္ရတဲ႔ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔
“ရွပ္ရွပ္ယွက္ယွက္ေအ ကိုယ္ၾကဳိက္ရင္ကုိယ္ယူၾက”ဆူုိျပီးထသြားပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ မ်က္နွာက ခပ္ျပဳံးျပဳံးဆုိေတာ႔ ေျပလည္ျပီလု႔ိ ေအာင္႔ေမ႔ရပါတယ္.။

လက္ဖက္သုတ္စားရင္းရီ ၾကေမာၾကနဲ႔ ေရွးေဟာငး္ေနွာင္းျဖစ္ေတြေျပာေကာငး္ေနတုန္း
“ၾကီးေရႊ”လုိ႔ေခၚသံၾကားလုိက္တာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးစကားေျပာတာရပ္သြားပါတယ္။
အသံပုိင္ရွင္ကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႔တူေတာ္ေမာင္ ေမာင္ကိုကုိ ပါ။
အလုပ္မယ္မယ္ရရ မလုပ္ အိမ္ကေပးသမွ်ပုိက္ဆံကုိသုံးခ်င္ရာသုံး။
မေလာက္ရင္ အေဒၚေတြဦးေလးေတြဆီလုိက္ေတာငး္။
မေပးရင္ဂ်ီတုိက္ဆုိေတာ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္ကီးမကိုက္ပါဘူး။
က်ေနာ္က သူနဲ႔ဆုိခပ္တည္တည္ ခပ္တင္းတင္းဘဲေနပါတယ္။
သူက “ဦးေပါက္ေရာက္ေနတာလား”က်ေနာ္ကို ႏုတ္ဆက္ေပမယ္႔
“ ေအး “လုိ႔တစ္ခြန္းထဲဘဲ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ခဏေနေတာ႔ သူထျပန္သြားမွဘဲ စိတ္သက္သာရာရပါတယ္။
ျပန္ဆုိသူ႔လက္ထဲကို မမေအးက တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ထည္႔ေပးလုိက္တာကုိး။
က်ေနာ္ထျပန္မယ္လုပ္ခါနီးမွာ ကိုၾကက္ေတာတုိ႔သားဖုိးလုံးေရာက္လာပါတယ္။
သူက “ေလးေပါက္ မျပန္နဲ႔အုံး ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္ေတြ၀ယ္လာတယ္ အဆာေျပစားျပီးမွျပန္”
လုိ႔ေျပာပါတယ္။.
အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲ ျပန္ထုိင္ ေစာေစာက မူန္မဲေနတဲ႔မ်က္နွာေတြေပ်ာက္ျပီး
စၾကေနာက္ၾကနဲ႔ ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။
စားေသာက္ျပီးက်ေနာ္လဲအိမ္ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။
အိမ္အျပန္လမး္မွာေတာ႔ မစဥ္းစားပါဘဲ စိတ္ထဲေရာက္လာတာကေတာ႔” မ်က္နွာမ်ားတယ္”
ဆုိတဲ႔စကားလုံးေလးပါဘဲ။
ဟုတ္ပ မ်က္ႏွာမ်ားတယ္ဆုိတာကို က်ေနာ္တုိ႔ တစ္ေတြက မေကာငး္ဘူးလုိ႔သတ္မွတ္ထားသကိုးဗ်။
ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ေတြးၾကည္႔ေတာ႔မွ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ကလည္းမ်က္ႏွာမ်ားတဲ႔လူျဖစ္ေနပါကလားလုိ႔
သိလုိက္ရပါတယ္။
စစျခင္းအကိုအမေတြနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ျပဳံးေပ်ာ္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာေပးနဲ႔။
ေနာက္မႏွစ္သက္တဲ႔တူေတာ္ေမာင္ေရာက္လာေတာ႔ ခပ္တည္တည္ျဖစ္သြား။
ေဟာခ်စ္တဲ႔ တူကေလးေရာက္လာျပန္ေတာ႔ တျပဳံးျပဳံး။
ဒါလဲ မ်က္နွာမ်ားတာဘဲလုိ႔ေျပာရင္ရျပန္ပါတယ္။
ျပန္ေတြးရင္းေတြးရင္းကိုယ္လဲမ်က္နွာမ်ားခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းေလးေတြစဥ္းစားမိေတာ႔ ျပဳံးမိျပန္ပါတယ္။

က်ေနာ္႔ဘ၀ကုိ ျပန္တြက္ၾကည္႔တဲ႔အခါ နာမည္ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ေန႔စဥ္ဘ၀ေတြကို ျဖတ္သန္းေနတာကုိေတြ႔မိပါရဲ႕။
ကိုေပါက္ဆုိတဲ႔နာမယ္နဲ႔ကတစ္ဘ၀ မွတ္ပုံတင္ထဲမွာပါတဲ႔နာမယ္နဲ႔ကတစ္ဘ၀ေပါ႔။
ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀မွာအဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ကိုေပါက္ဆုိတဲ႔နာမယ္နဲ႔က်င္လည္ခဲ႔ေပမယ္႔ အလည္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက ဒီနာမယ္ကိုိ မသုံးဘဲေဖ်ာက္လုိက္ေတာ႔ ဒီနာမယ္ကိုသိသူအေတာ္ေလးနည္းသြားပါတယ္။
“ေပါက္”ဆိုတဲ႔စကားလုံးေလးက က်ေနာ္တုိ႔လူငယ္ဘ၀မွာ ရူးသြပ္တယ္လုိ႔ သေဘာေဆာင္တဲ႔အတြက္
ဒီနာမယ္ကို ဆက္မသုံးေတာ႔တာပါ။
အဲဒီေက်ာင္းသားဘ၀ကစလုိ႔ က်ေနာ္နဲ႔ပါတ္သက္သမွ် သူငယ္ခ်ငး္ေတြ မိတ္ေဆြေတြ အလုပ္နဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ သူမွန္သမွ်ကုိမွတ္ပုံတင္ထဲက နာမယ္နဲ႔ ဘဲဆက္သြယ္လာခဲ႔လုိက္တာ 2009ခုႏွစ္အထိပါဘဲ။
သကၠရာဇ္2009မွာေတာ႔က်ေနာ္႔ဘ၀အခ်ဳိးအေျပာင္းတစ္ခုနဲ႔ၾကဳံရပါတယ္။
တစ္ရက္ အလုပ္ထဲက ကေလးေတြက အင္တာနက္မွာျမန္မာစာလုံးသုံးျပီးစာေရးလုိ႔ရျပိလုိ႔သတင္းေပးပါတယ္။
ေနာက္ အင္တာနက္မွာ ဘေလာ႔ဂါေတြက ျမန္မာစာနဲ႔စာေရးေနၾကျပီဆုိတာကို သိလုိက္ရခ်ိန္မွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိနး္ေအာင္းေနတဲ႔ “ေရးခ်င္ပုိး”ေလးက ထလာျပန္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ အင္တာနက္သုံးတတ္ေအာင္သင္ ပုိစ္ေတြတင္လုိ႔ ဘေလာ႔ဂါျဖစ္လာေတာ႔သုံးတဲ႔နာမည္က
ကိုေပါက္(မႏၱေလး)။
စာေတြေရး ခ်က္တင္ေတြထုိင္ေတာ႔ ေလလွဴိင္းထဲကမိတ္ေဆြေတြတစ္စထက္ တစ္တုိးပြားလာပါတယ္။
က်ေနာ္ဂ်ီေတာ႔ထဲမွာလာျပိး အက္တဲ႔သူဆုိရင္တကယ္႔ကိုေလးေလးစားစား ဆက္ဆံပါတယ္။
ကုိယ္႔စာဖတ္သူဆုိျပီးေတာ႔ေပါ႔။
တစ္ခါကေတာ႔ လူတစ္ေယာက္က အက္လာလုိ႔ တကယ္႔ကိုယဥ္ေက်းလိမၼာလုပ္မိပါတယ္။
ေျပာျပီးမွ “ဖြတ္ေကာင္က လိမၼာေနလုိက္တာ ငါမ်ားဘယ္သူမွတ္ေနလဲ က်ီးကန္း ကြ။
မဖားနဲ႔ ပုံမွန္ဆက္ဆံ” လုိ႔ေျပာမွ ကိုယ္နဲ႔ေျပာတဲ႔သူက ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆဲမနာ ဆုိမနာ
အေကာင္ျဖစ္ေနတာကုိ သိရျပန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကိုေပါက္ လုိ႔ေခၚတဲ႔သူအားလုံးကို ေလးစားစြာဆက္ဆံပါတယ္။
ဒီနာမယ္ေခၚသူအားလုံးက ကိုယ္မျမင္မသိဘူးသူ ေတြျဖစ္ေနတတ္ျပီး ေလထဲက မိတ္ေဆြေတြအမ်ားစုရွိေနလုိ႔ပါဘဲ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီ နာမယ္နဲ႔ဆက္ဆံသူအားလုံးက က်ေနာ္နဲ႔ ၀ါသနာတူ စာေပကို ခ်စ္ျမတ္နုိးသူ
ေတြ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။
ထပ္ေျပာရင္ ဒီလူေတြက က်ေနာ္နဲ႔ အေပးအယူ ေတြေမ််ာ္လင္႔ခ်က္ေတြမရွိဘဲဆက္ဆံၾကတဲ႔
မိတ္ေဆြေတြျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘဲ။
အဲေတာ႔ ကိုေပါက္လုိ႔ေခၚသူမွန္သမွ်လူေတြအားလုံးကို စီးပြားေရးေၾကာင္႔ဆက္ဆံေနသူေတြနဲ႔
မတူတဲ႔ ေလးစားျခငး္နဲ႔ခင္မင္ျခငး္နဲ႔ဆက္ဆံပါတယ္။

က်ေနာ္႔ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမူ႔ကေစ်းသည္ဘ၀ပါဘဲ။
နုိင္ငံျခားက လူေတြ ဘယ္လိုေရာင္းၾက၀ယ္ၾကတယ္ဆိုတာကို ေတာ႔ မသိတတ္ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ေရႊမႏၱေလးမွာေတာ႔ ျမန္မာျပည္ထုံးစံအတုိင္းအေၾကြးေရာငး္ရတာပါဘဲ။
အေၾကြးေရာင္းရတယ္ဆုိေတာ႔ ေဖာက္သည္အဆင္႔ေတြကြဲကုန္တာပါဘဲ။
တစ္ခ်ဳိ႔ကေငြျမန္တယ္ သူမွာတဲ႔ ပစၥည္းမပုိ႔ခင္ကတည္းက ေငြလႊဲေပးတယ္
(အလြန္ရွားေသာအမ်ဳိးအစားလူနည္းစု)
တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ မဆုိးဘူး ပစၥည္းေရာက္တာနဲ႔ေငြလႊဲေပးတယ္။
အခ်ဳိ႔ကေတာ႔ တစ္ပါတ္ အခ်ုိ႔ကတစ္လ အခ်ဳိ႔ကႏွစ္လ
အခ်ဳိ႔ကအေဟာင္းေပးအသစ္ယူ။
(အဲလုိလူမ်ဳိးက ပစၥည္းမကုန္မခ်င္းပုိက္ဆံမရေတာ႔ သုံးေလးလ)
အခ်ဳိ႔ကေတာ႔ မေတာင္းမျခင္းမေပး ၊
တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ ေတာင္းတာေတာင္မေပး ဆုိေတာ႔ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ဆုံရတာပါ။
အဲေတာ႔ေငြလုိခ်င္လုိ႔ပစၥည္းေရာင္းတဲ႔က်နာ္မွာလည္း လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီအေပၚမွာလိုက္ျပီး အေနအထားအမ်ုိးမ်ဳးိ ေလသံအမ်ဳိးမ်ဳိး မ်က္နွာထားအမ်ဳိးမ်ဳးိနဲ႔ဆက္ဆံရေတာ႔တာပါဘဲ။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“က်ေနာ္မွာထားတာ မေရာက္ေသးလုိ႔လွမ္းဆက္တာ”
“ ခင္ဗ်ားအရင္ေပးစရာတစ္ေစာင္က်န္ေသးတာေပးျပီးမွာရမွာ “
“ ဟာ……အဲဒါက ေလးေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ေလဗ်ာ “
“ ဒါေပမယ္႔ ႏွစ္လေတာင္ရွိျပီေလဗ်ာ ေငြအေမာင္႔မ်ားတာ ကိစၥမရွိဘူးဗ်ာ ၊
ရက္ၾကာေတာ႔ က်ေနာ္လဲေငြမလည္ဘူးေလ “
“ ဒါဆုိလဲ နက္ျဖန္လႊဲေပးလုိက္မယ္ဗ်ာ “
“ ရပါတယ္ ေက်းဇူးပါ ေငြလႊဲေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ျခငး္ပုိ႔ေပးလုိက္မယ္ ေနာက္သာ အဲေလာက္ၾကာေအာင္မထားပါနဲ႔ ေနာ္ “

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“ အက်ိေရ …………မ၀ယ္တာၾကာျပီေနာ္ ။
ေရာင္းမေကာင္းတာေတာ႔ မျဖစ္နုိ္င္ဘူး ဘယ္သူဆီ၀ယ္ေနလဲမွ မသိတာ “
“ …………………………………………………………….. “
“ က်ေနာ္က အမတုိ႔ကို အားကိုးျပီးေရာင္းေနရတာေနာ္ သူမ်ားနဲ႔ေစ်းကြာေနရင္ေျပာပါ ညွိေပးပါမယ္ “
“………………………………….. “
“စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ အမရယ္ လူသစ္ေတြက အက်ိ မွန္းမသိလုိ႔ အဲလုိေျပာလုိက္တာေနမွာပါ
က်ေနာ္ေတာငး္ပန္ပါတယ္ “
“ …………………………………..“
“ ရတယ္ ေနာက္က်ေနာ္ဖုနး္သာတုိက္ရုိက္ဆက္လုိက္ အဆင္ေျပေစရမယ္“

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“ ကိုေသာ႔ ျပီးခဲ႔တဲ႔လက က်န္တာေလး လႊဲလုိက္ျပီလား “
“ ………………………………. “
“ ပစၥည္းေရာက္ရင္လႊဲေပးမယ္ေျပာလုိ႔ ပုိ႔လုိက္တာ အခုတစ္လေတာင္ေက်ာ္ေနျပီ “
“ …………………………….. “
“ခင္ဗ်ားေျပာလုိက္ရင္ဒါမ်ဳိးခ်ည္းဘဲဗ်ာ”
“…………………………………. “
“ခင္ဗ်ားကသာေဆာရီးလုပ္ေန ေဘာစိက က်ဳပ္ကုိေန႔တုိင္းထုေနတာ “
“…………………………………………………………. “
“ေတာ္ျပီ ေနာက္ဆုိ ေငြေရာက္မွ ခင္ဗ်ားမွာတာပုိ႔ေတာ႔မယ္ “
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“မင္း ေမာင္ထူးမွာတာေတြထပ္ပုိ႔လုိက္တယ္ဆုိ “
“ ဟုတ္ဆရာ………….“
“ေငြက ဘယ္လုိေပးမွာတဲ႔လဲ “
“ သူက ဘဏ္ဖြင္႔ရက္လႊဲမယ္ေျပာတယ္ အာစရိ “
“မင္းရူးေနလားသူက ပစၥည္းမွာရင္ ေသာၾကာေန႔ညေနမွ ဘဏ္ပိတ္ခ်ိန္မွ မွာတာ။
ပုိက္ဆံေတာင္းရင္ ဘဏ္ဖြင္႔တဲ႔ေန႔လႊဲမယ္ေျပာတာထုံးစံေလ ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွလႊဲတာလဲမဟုတ္ဘူး “
“ ဒီတစ္ခါေသခ်ာလႊဲမယ္ေျပာပါတယ္“
“ မင္းအဲေလာက္ ‘အ’လားကြာ သူက ယူျပီးတာနဲ႔ သူေပးခ်င္တဲ႔အခ်ိန္မွေပးတဲ႔လူကုိ မင္းမုိ႔ယုံတယ္ “
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“ ………………………………..“
“ ရတယ္ အကိုလုိခ်င္တာသာ ေျပာလုိက္ပါ ဒီက ပုိ႔ေပးလုိက္ပါမယ္ “
“ …………………………………………“
“ စီးပြားဖက္ေတြဘဲအကိုရာ ေငြအေၾကာင္းထည္႔ေျပာမေနနဲ႔ အကုိက ထြက္ေျပးမယ္႔သူမွ မဟုတ္တာ “
“……………………………………………… “
“ စိတ္ခ် နက္ျဖန္မနက္ေစာေစာ ကားဂိတ္ေရာက္ေအာင္ပုိ႔ေပးလုိက္မယ္ ေက်းဇူးပါအကိုေရ “

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“……………………………. “
“ ငါ႔ေကာင္ရ ခဏခဏခြင္႔ယူလုိ႔ မရဘူးေလကြာ “
“ ………………………………….“
“ငါကအလုပ္နဲ႔လူကြက္တိထားတာဟလူမ်ားေနရင္ မင္းတုိ႔ ၀င္ေငြနည္းမွာစုိးလုိ႔ “
“ ……………………………………… “
“ ဟ သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္တာ မနက္ပုိငး္ကူလုိ္က္ေလကြာ တစ္ေနကုန္ဆုိေတာ႔ ငါက ဒီမွာခက္ျပီေပါ႔ “
“ ……………………………. “
“ ရတယ္ မင္းတုိ႔က ငါ႔ကိုခြင္႔ေတာင္းတာမဟုတ္ဘူး အသိေပးတာ ၾကဳိက္သလုိသာလုပ္ၾက“

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“ ………………………………. “
“ ရပါတယ္အမ ေရ က်ေနာ္ခြင္႔တင္ေပးထားလုိက္ပါမယ္ “
“ ………………………………………………. “
“ အားမနာပါနဲ႔ ေနေကာငး္မွာသာ အလုပ္ဆင္းခုိင္းလုိက္ပါ “
“ …………………………………. “
“ ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စရာမလုိပါဘူး အမရယ္ လူရငး္ေတြဘဲဥစၥာ “
“………………………………………….. “

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“……………………………..”
“မငး္လစာၾကဳိထုတ္ရေအာင္ ဒီေန႔မွာ ဆယ္ရက္ဘဲရွီေသးတယ္”
“……………………………..”
“ဟ မင္းတုိ႔က လစာၾကဳိထုတ္လုိ႔ရတယ္ဆုိျပီး စြတ္သုံးေတာ႔ ဘယ္ေလာက္မလဲဟ”
“……………………………..”
“ရတယ္ ဒီတစ္ခါေတာ႔ ထုတ္ေပးလုိက္မယ္ ေနာက္ဆုိ လ၀က္ေက်ာ္မွၾကဳိသုံးထုတ္ေပးမယ္.တစ္ ႏွစ္ သုံးေလးလဲ ေလွ်ာ႔လုပ္အုံး”
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

“……………………………..”
“ဟ ငါ႔ေကာင္ရ မင္းတကယ္ထြက္မွာလား”
“……………………………..”
“ငါကမင္းတုိ႔ေကာင္ေတြကို ေခါင္တည္ျပီးခရီးထြက္ဘုိ႔စီစဥ္ထားတာေလ”
“……………………………..”
“ေအးေျပာမရလဲ ဘယ္တတ္နုိင္မလဲ ထြက္ေပ႔ါကြာ၊
ေအးထြက္ျပီးရင္ေတာ႔ ငါ႔ဆီဘယ္ေတာ႔မွျပန္မလာခဲ႔နဲ႔”
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“……………………………..”
“အကိုတုိ႔လုပ္ေပးရင္ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ”
“……………………………..”
“အားမနာပါနဲ႔လုိတာျပဳတာေျပာလုိက္ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါမယ္”
“……………………………..”
“အေပးအယူသေဘာလုိ႔ေတာ႔သေဘာမထားပါနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ဂါရ၀ျပဳ တဲ႔ သေဘာသက္သက္ပါ”
“……………………………..”
“အခုလုိေစာင္႔ေရွာက္ေပးတာ ေက်းဇူးပါအကိုရာ.”

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“……………………………..”
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ဆရာနဲ႔က်ေနာ္ေျပာျပီးသားဗ်”
“……………………………..”
“အဖြဲ႔ခ်င္းမတူဘူး ဟုတ္လား”
“……………………………..”
“ဒီလုိသာတစ္ေယာက္ျခင္းလုိက္ေပးေနရရင္ ငါတုိ႔ကေသေရာေပါ႔ကြာ”
“……………………………..”
“ေတာ္ျပီ မင္းၾကဳိက္တာသာလုပ္ေပေတာ႔ ငါကေတာ႔ ထပ္မေပးနုိင္ဘူး
“……………………………..”
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

“……………………………..”
“ငါ႔လဲလခစားေလကြာ သူမ်ားကိုေခ်းဘုိ႔ပုိက္ဆံအပုိမရွိဘူးဟ”
“……………………………..”
“တကယ္မရွိလုိ႔ေျပာတာ ဟ”
“……………………………..”
“မင္းစိတ္ဆုိးလဲဆုိးေတာ႔ ငါတကယ္မရွိလုိ႔ေျပာတာ”
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“……………………………..”
“ရပါတယ္ဗ်ာ အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ.”
“……………………………..”
“အားမနာပါနဲ႔ လုိတယ္ဆုိဖုန္းဆက္လုိက္ .”
“……………………………..”
“လာပုိ႔ခုိင္းလုိက္ပါမယ္”
“……………………………..”
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“……………………………..”
“ဟုတ္ကဲ႔ခင္ဗ်.”
“……………………………..”
“ကေလးေတြက မသိလုိ႔ေျပာလုိ္က္တာေနမွာပါ”
“……………………………..”
“စိတ္ခ်ပါ ေနာင္ဒီလုိမျဖစ္ေစရပါဘူး”
“……………………………..”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.”
**************************************************************

ဒါကေတာ႔ မွတ္ပုံတင္ထဲက နာမယ္နဲ႔က်ေနာ္ေန႔စဥ္လွူပ္ယွားေနရတဲ႔ဘ၀ပါဘဲ။
လူအမ်ဳးိမ်ဳးိကုိ မ်က္ႏွာေပးအမ်ဳိးမ်ဳးိ ေလသံအမ်ုိးမ်ဳိးနဲ႔ဆက္ဆံေနရတဲ႔ဘ၀ပါဘဲ။
လက္ေတာင္အတုိအရွည္မညီေတာ႔ အေနအထားအလုိက္ဆက္ဆံရတာပါဘဲ။
ဒါလည္းမ်က္ႏွာမ်ားျခင္းတစ္မ်ဳိ႔လုိ႔ ဆုိနုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔
မ်က္ႏွာမ်ားသင္႔ မမ်ားသင္႔ဆုိတာကေတာ႔………………………….
……………………………………………….

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး
(27-5-2012)
(ဒီအေတြးေလးကိုခ်ေပးတဲ႔ မနး္ေလးေဂဇက္ရြာသူ မမ ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ)