(၁) ျမန္မာကဗ်ာ ဘာလဲ ဘယ္လဲ။

ဒီစာကို ဖတ္႐ႈေနကတည္းက သင္ဟာ ကဗ်ာေရးသူကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္တိုင္ ကဗ်ာမေရးေသာ္လည္း ကဗ်ာကို စြဲစြဲျမဲျမဲ ဖတ္႐ႈၿပီး ကဗ်ာမႈမွန္သမွ်ကို အေလးအနက္ စိတ္၀င္စားသူေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ဖို႔ရာ ရာႏႈန္းျပည့္ေလာက္ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားဟာ ကဗ်ာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒုန္းမေ၀းသူလို႔ ယူဆတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စကားဆက္ေျပာလို႔ ရၿပီ။ အထက္က ေခါင္းစဥ္ငယ္ေလးကို အာ႐ံုက်တယ္မဟုတ္လား။

ဒီေတာ့ အေျခခံက စေျပာၾကတာေပါ့။ ဒါမွလည္း လိပ္ပတ္လည္မွာမို႔ပါ။ ဦးစြာ “ျမန္မာကဗ်ာ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို အဓိပၸာယ္ စတင္သတ္မွတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္ရွိေပမဲ့ ဒီစာတမ္းအတြက္ အလုပ္ျဖစ္႐ံု ေျပာရရင္ ျမန္မာကဗ်ာဆိုတာ . . .

“ျမန္မာလူမႈ၀န္းက်င္ကို အေျခခံ၍ ေရးဖြဲ႕ထားေသာကဗ်ာ” လို႔ ဆိုၾကပါစို႔။ ျမန္မာလူမႈ ၀န္းက်င္ကို အေျခခံေရးဖြဲ႕ထားတဲ႔ ကဗ်ာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းအျပင္ မည္သည့္ေနရာကမဆို ေရးဖြဲ႕ထားတဲ႔ကဗ်ာမ်ဳိးလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာရတာက အိုင္တီနည္းပညာေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျပင္ပေရာက္ ျမန္မာတခ်ဳိ႕ကလည္း ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြ ေရးဖြဲ႕ေနၾကလို႔ ပါပဲ။ ေနာက္တစ္နည္းက ျမန္မာဘာသာစကားနဲ႔သာမဟုတ္ (အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား) နဲ႔ ေရးဖြဲ႕ထားတဲ႔ ကဗ်ာေတြပါ အက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္လိုပဲ ကဗ်ာေရးဖြဲ႕ ေနၾကတဲ႔သူေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ရွိေနလို႔ပါပဲ။

“ကဗ်ာ” ဆိုတဲ႔ ေ၀ါဟာရအတြက္ေတာ့ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္က ႐ုပ္ရွင္ပေဒသာမဂၢဇင္းမွာ “ကဗ်ာအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုသတ္မွတ္ခ်က္” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေရးသားခဲ႔တဲ႔ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ထဲကပဲ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ …

“ကဗ်ာဆိုတာ စၾကာ၀ဠာအႏွံ႔ ျပန္႔က်ဲေနတဲ႔ပစၥည္းေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ကိစၥေတြ၊ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ (ေ၀ဒနာ၊ ေစတနာ၊ သိမႈ) ေတြကို ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔သူက သူနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ထိခတ္ သမွ် သူ႔အတတ္ပညာနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္မႈအေလ်ာက္ အခ်ဳိးအစားက်နေျပျပစ္စြာ ဖြဲ႕စည္းတင္ျပတဲ႔ လုပ္ငန္းတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။” လို႔ ဖြင့္ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ ေယဘုယ်သေဘာထားလို႔ မွတ္ယူေစခ်င္ပါတယ္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္အတြင္းက ေရးခဲ႔တဲ႔ “ေခတ္ေပၚကဗ်ာ၏ ဂုဏ္ရည္တခ်ဳိ႕” ဆိုတဲ႔ ေဆာင္းပါး မွာေတာ့ “ကဗ်ာဆိုတာ ကန္႔သတ္ထားတဲ႔အခ်ိန္အတြင္း ကန္႔သတ္ထားတဲ႔ ပမာဏအတြင္း ကန္႔သတ္ ထားတဲ႔ စကားလံုးေတြကို အသံုးျပဳထားတဲ႔ တိက်တဲ႔ေ၀ါဟာရအစုအေ၀း” လို႔ ထပ္ ဖြင့္ဆိုခဲ႔ပါတယ္။

ဒီလိုေရးလိုက္တာ ပလီပလာ စကားလံုးအပိုေတြနဲ႔ ဟန္ျဒပ္ ခုတ္ေနတဲ႔ ကဗ်ာေတြ၊ ေ၀ါဟာရဖက္ရွင္႐ႈိးလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီတဲ႔ကဗ်ာမ်ဳိးေတြ ေတြ႕ေနရလို႔ပါ။ ဒါဟာ လူစည္စည္ ပြဲေစ်းတန္းမွာ ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္တဲ႔ ကေလးစိတ္လို႔ ေျပာခဲ႔ပါေသးတယ္။ ကဗ်ာပကာသနသမားေတြပါ။

အခုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဦးတည္ၿပီး ရည္ရြယ္ေျပာဆိုေနတဲ႔ ကဗ်ာဟာ ဒီေန႔ျမန္မာကဗ်ာ ရဲ႕ အဓိကပင္မေရစီး ကဗ်ာျဖစ္တဲ႔ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကို ရည္ရြယ္တယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ရွိေလာက္ပါတယ္။ modern poetry ေပါ့။ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာကဗ်ာေလာကကိုၾကည့္ရင္ traditionalism ဆိုတဲ႔ ႐ိုးရာအစဥ္အလာ ကဗ်ာအမ်ဳိးအစားေတြ (ေဒြးခ်ဳိး၊ ေလးခ်ဳိး၊ ေတးထပ္၊ ရတုပိုဒ္စံု) ဆိုတာေတြဟာ မရွိသေလာက္ နည္းပါးသြားပါၿပီ။ အခါႀကီးရက္ႀကီးေတြ ပြဲလမ္းသဘင္ ေတြမွာသာ ေရးသားရြတ္ဖတ္တဲ႔အဆင့္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ ေခတ္စမ္းနဲ႔ သူ႔အေမြဆက္ခံတဲ႔ ေခတ္စမ္းသစ္ကဗ်ာမ်ဳိးေတြကို စြဲစြဲျမဲျမဲ ယံုၾကည္ေရးဖြဲ႕တဲ႔သူေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိေနေသးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဥပမာ- ျမ၀တီ၊ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ စတဲ႔မဂၢဇင္းေတြနဲ႔ စာေပဗိမာန္ကဗ်ာစာမူ ၿပိဳင္ပြဲ ေတြအထိေပါ့။ ေတာ္၀င္စာေပအဖြဲ႕အစည္းႀကီးကလည္း ေလးလံုးစပ္လို၊ ေလးခ်ဳိးလို ေရးထံုးကာရန္ အစပ္အဟပ္မွန္တဲ႔ ကဗ်ာမ်ဳိးေတြကိုသာ ကဗ်ာအရာသြင္းတုန္းဆိုတာ ႏွစ္စဥ္ကဗ်ာဆုရေနတဲ႔ စာအုပ္ ေတြကိုၾကည့္ၿပီး အကဲျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ မၾကည့္ခ်င္သာရမယ္ မျမင္ခ်င္လို႔မရတဲ႔အေျခအေနက ဒီေန႔ျမန္မာကဗ်ာေလာက ကို စိုးမိုးလႊမ္းျခံဳထားၿပီး အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး ျဖစ္ထြန္းေနတဲ႔ကဗ်ာဟာ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်က္ပါပဲ။ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဟာ ယေန႔ျမန္မာ့ကဗ်ာရဲ႕ ပင္မေရစီးေနရာကို ေရာက္ရွိေနၿပီဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျငင္းသာတဲ႔အေန ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။

ဒါဆို ဒီေန႔ ျမန္မာေမာ္ဒန္ကဗ်ာရဲ႕ အေနအထားကို သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္။ ခုနေျပာခဲ႔ သလို ဘာလဲ ဘယ္လဲေပါ့။ ျမန္မာကဗ်ာရဲ႕လားရာကို သံုးသပ္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာကဗ်ာရဲ႕ လာရာ ကို ျပန္သံုးသပ္မွ ျပည့္စံုမယ္ထင္တယ္။ ဒီလိုေျပာမွ ေနာင္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ့္ “ဘယ္လဲ” ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖ ျပည့္စံုမွာမို႔ ဒီေနရာမွာ ျမန္မာကဗ်ာအေၾကာင္းကို အနည္းအက်ဥ္း တင္ျပခြင့္ ျပဳေစလိုတယ္။ (အက်ယ္သိခ်င္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ျမန္မာကဗ်ာျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ စာအုပ္ကို ရွာေဖြ ဖတ္႐ႈေစခ်င္ပါတယ္။ သရဖူမဂၢဇင္းမွာ ၅ လဆက္တိုက္ ေရးခဲ႔တာျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္မလံုေလာက္မႈ တစ္ေယာက္တည္း ျပဳစုခဲ႔ရမႈေတြေၾကာင့္ ျပည့္စံုလွပါခ်ည္ရဲ႕ဟု မေျပာႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အထိုက္ အေလ်ာက္ ေက်းဇူးျပဳပါလိမ့္မယ္။)

(၁) ျမန္မာကဗ်ာ စတင္ျဖစ္ထြန္းစမွ ဂႏၴ၀င္ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုးအထိ သက္ဦးဆံပိုင္ မင္းမ်ားလက္ထက္ ျမန္မာကဗ်ာဟာ (ေရေျမေတာေတာင္ ရာသီဥတုအေၾကာင္း)ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕၊ ေနာက္ နည္းနည္းတိုးတက္လာေတာ့ ေမာ္ကြန္းကဗ်ာ အာသံႏိုင္ေမာ္ကြန္း၊ တံတားဦးတည္ေမာ္ကြန္း ဆိုတာမ်ဳိးေတြ၊ စစ္ခ်ီရတုေတြ၊ ေမာင္ဘြဲ႕ မယ္ဘြဲ႕ အလြမ္းေတြ၊ ၀န္ႀကီးပေဒသရာဇာတို႔လို လယ္ သမားဘြဲ႕၊ ထန္းတက္သမားဘြဲ႕ တ်ာခ်င္းေတြဆိုတာေတာ့ အေရအတြက္ တကယ့္ကိုနည္းနည္းေလး ရွိခဲ႔ပါတယ္။

(၂) ပထမကဗ်ာေခတ္ဟာ ပုဂံေခတ္က စတြက္ရင္ (သိုးကေလ၊ ပုပၸါးေတာင္ဘြဲ႕) အႏွစ္တစ္ေထာင္နီးပါး ရွည္လ်ားပါတယ္။ ဒုတိယကဗ်ာေခတ္ဟာလည္း ပထမေခတ္ေလာက္ မရွည္လ်ားေပမဲ့ အေတာ္ရွည္လ်ားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္စနစ္က်ဆံုးၿပီး ကိုလိုနီ ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ၿပီးစျမန္မာႏိုင္ငံ ပထမဒီမိုကေရစီေခတ္၊ ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္အထိ (pre-modernism) အက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ကိုလိုနီ ဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာေတြ ေရးခဲ႔ၾကတယ္။ အစဥ္အလာက လမ္းခြဲထြက္ခဲ႔တဲ႔ ေခတ္စမ္းပံုသဏၭာန္ကို အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး ကိုင္စြဲခဲ႔တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးျပန္ေတာ့လည္း ဒီမိုကေရစီအေရး၊ ဆိုရွယ္လစ္ တည္ေဆာက္ေရး ႏိုင္ငံေရးစံေတြကို ကိုင္စြဲေရးဖြဲ႕ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ စာေပသစ္သေဘာ တရား၊ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြရဲ႕ ျပည္သူ႔ကဗ်ာ အယူအဆေတြဟာ ၿပိဳင္တူထြန္းေတာက္ခဲ႔တယ္။ ပုံသဏၭာန္ ကေတာ့ ေခတ္စမ္းကယူထားတဲ႔ သ႐ုပ္မွန္ (realism) ပံုစံပါပဲ။

(၃) တတိယကဗ်ာေခတ္ကိုေတာ့ ၁၉၇၀ ကေန ဒီေန႔အထိ သတ္မွတ္ၾကရေအာင္။ ေခတ္ဟာ ကမၻာႀကီးနဲ႔အမီ အရွိန္အဟုန္ျမန္ျမန္နဲ႔ပဲ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ေတာ္ဖလာက တတိယလႈိင္း လို႔ ေခၚခဲ႔တယ္။ စက္မႈလြန္ေခတ္က အိုင္တီေခတ္၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္၊ စစ္ေအးလြန္ ကာလမ်ား ေက်ာ္လႊားခဲ႔ၿပီ။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံနဲ႔အတူ ဘာလင္တံတိုင္းလည္း ၿပိဳလဲခဲ႔ၿပီ။ အင္တာနက္ ကြန္ရက္က တစ္ကမၻာလံုး လႊမ္းျခံဳထားလို႔ ဖူကူယားမားက ကမၻာျပားၿပီလို႔ဆိုၿပီ။ သမိုင္းဟာ အလ်ားလိုက္သေဘာနဲ႔ ျပန္႔ကားလာတာပဲ။ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီသေဘာနဲ႔ ဗဟု၀ါဒတရားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကဗ်ာဆရာေတြလည္း မ်က္ႏွာမူလိုက္ရတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဟာ ၁၉၇၀ ေလာက္က စတင္ျဖစ္ထြန္းၿပီး အခိုင္အမာရပ္တည္လာႏိုင္တယ္။ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္အႏုပညာ အရည္တည္လာတယ္။ (ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ေျပာခ်င္တာက (after post modern) ကဗ်ာမ်ားအေၾကာင္းပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္ ေစာင့္စားေစခ်င္ပါတယ္)

ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ ဂုဏ္ရည္တခ်ဳိ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ ထုတ္ႏုတ္ ရွင္းျပခဲ႔တယ္။ ဒီစာတမ္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ႔အတြက္ အတိုေကာက္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပရရင္

(၁) ကဗ်ာမဆန္ရဘူး (anti-poetic) (ကဗ်ာမဆန္ ဆန္ေအာင္ ဇြတ္လုပ္ေနၾကတယ္။)

(၂) ေ၀ါဟာရဖက္ရွင္႐ႈိးမဟုတ္ဘူး (စကားလံုးႏြံထဲ နစ္ေနၾကတယ္။)

(၃) နက္႐ႈိင္းရမယ္ (အႏွစ္မပါဘဲ အဆန္ေခ်ာင္ေနတယ္)

(၄) ၾကည္လင္သန္႔စင္ရမယ္ (purity) (ဖန္တီးမႈမဟုတ္ဘဲ ၀ိုးတိုး၀ါးတားျဖစ္ေနတယ္)

(၅) ႐ိုးသားရမယ္ (ကဗ်ာပကာသနေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတယ္)

(၆) သစ္လြင္ရမယ္ (တစ္ခါလည္း မဲျပာပုဆိုးျဖစ္ေနတယ္)

(၇) ဣေႁႏၵရွိရမယ္ (ကလက္တက္တက္နဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ ကင္းမဲ႔ေနတယ္)

(၈) ခြန္အားရွိရမယ္ (ေပ်ာ့ညံ့ခ်ည့္နဲ႔မေနဘူး)

(၉) တီထြင္မႈရွိရမယ္ (စတန္႔လုပ္တာနဲ႔ မကြဲၾကဘူး)

(၁၀) ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရွိရမယ္။ ဆန္ရဲရမယ္ (နာမည္ႀကီးတဲ႔သူေနာက္၊ ေရစီးေၾကာင္းေနာက္

ေမွ်ာလိုက္ေနၾကတယ္)

(၁၁) အျပည့္အ၀ လြတ္္လပ္မႈရွိရမယ္

(၁၂) အထက္တန္းက်တဲ႔ အလွတရားနဲ႔ ျပည့္စံုရမယ္

(၁၃) ကာလနဲ႔ ေဒသရဲ႕သေဘာက ကင္းလြတ္ေနရမယ္။

ေခတ္ေပၚကဗ်ာကို ကိုယ့္အျမင္နဲ႔ကိုယ္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုေနၾကတဲ႔အထဲက သမုတိသေဘာ တစ္ခုလို႔သာ သေဘာထားၾကေစခ်င္တယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာေခတ္ေပၚကဗ်ာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီ သေဘာတရားေတြနဲ႔ ကိုက္ညီတာလည္းရွိ၊ မကိုက္ညီတာလည္းရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္ဟုတ္တာေတြလည္းပါ၊ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ႔က်ီးေတြလည္းပါတဲ႔ ျမန္မာေခတ္ေပၚကဗ်ာ ဟာ သူ႔သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ အထြန္းေတာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ျငင္းပယ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူလတ္တန္းစားအလႊာ က်ယ္ျပန္႔လာတာကလည္း ျမန္မာေခတ္ေပၚကဗ်ာျဖစ္ထြန္းေရးကို အေထာက္အပံ့ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္သံုးစြဲ လိုက္တဲ႔ လူလတ္တန္းစားအလႊာဆိုတာ ေငြေၾကး စည္းစိမ္ဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္မႈအေပၚ အေျခမခံဘဲ အာ႐ံုခံစားမႈအေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးအေပၚ အေျခခံ ခြဲျခားလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ဖြံ႕ၿဖိဳးစႏိုင္ငံေတြအတြက္ လူလတ္တန္းစားဆိုတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ အထက္တန္း ပညာ သင္ဖူးသူ၊ မဂၢဇင္း ဂ်ာနယ္ ဖတ္ေလ့ရွိသူ၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တတ္သူ၊ အိမ္မွာ တယ္လီ ေဗးရွင္းအေဟာင္းေလး တစ္လံုးေလာက္ရွိသူကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာစစ္စစ္ေတြဟာလည္း လူလတ္တန္းစား ပညာတတ္ေတြထဲကပဲ ေပါက္ဖြားလာၾကပါတယ္။ အçသံုးလံုးေလာက္ေၾကတဲ႔ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဆင္းရဲသား ေတာင္သူေတြဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကို ဖတ္ေလ့မရွိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဖတ္ရင္လည္း အမ်ားစုကို နားလည္သေဘာေပါက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ဟုတ္လို႔ ျမန္မာကဗ်ာ (ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ပင္မေရစီးကဗ်ာ)ဟာ ဘာလဲဆိုတဲ႔အခ်က္ဟာ အထိုက္အေလွ်ာက္ ရွင္းလင္းခဲ႔ၿပီထင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ကဗ်ာဟာ လူလတ္တန္းစားပညာတတ္ေတြရဲ႕ ကိစၥသာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျခံဳေျပာရရင္ ဒီေန႔ ျမန္မာကဗ်ာ အၾကမ္းဖ်င္းေတြ႕ရတဲ႔ ၀ိေသသလကၡဏာ သံုးရပ္ကေတာ့ …

ေနာက္ဆံုး ျခံဳေျပာရရင္ ဒီေန႔ ျမန္မာကဗ်ာ အၾကမ္းဖ်င္းေတြ႕ရတဲ႔ ၀ိေသသလကၡဏာ သံုးရပ္ကေတာ့ …
(၁) Sense က modern sensibility ေခတ္ေပၚအာ႐ံုခံစားမႈ
(၂) Theme က contemporary social life ေခတ္ၿပိဳင္လူေနမႈဘ၀
(၃) Trend က လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္တစ္လမ္းေၾကာင္း ဆို တာပါပဲ။

(တေစၧကဖီး – http://ghost-cafe.blogspot.com/ မွကူးယူပါသည္ ။)