လူတစ္ေယာက္ဟာ အိမ္မက္တခုတည္းကို အမ်ားဆံုး ဘယ္ႏွၾကိမ္ေလာက္မက္ဖူးမယ္ထင္သလဲ…….?

          က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က အိမ္မက္တခုကို အၾကိမ္းေပါင္းမ်ားစြာမက္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အိမ္မက္ထဲက ျမင္ကြင္းေတြ၊ အေရာင္ေတြ၊ အိမ္မက္က လန္႔နိုး ရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြက တစ္ၾကိမ္နဲ႔ တၾကိမ္ ကြဲျပားသြားတာမ်ိဳးမရွိ တပံုစံထဲပါ။ ဘယ္အရြယ္ေလာက္အထိလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ၄ တန္းေလာက္အထိပဲ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းလံုး၀ထက္မမက္ေတာ့ဘူး။

            က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့ထက္နဲနဲၾကီး မယ့္ေကာင္မေလးတေယာက္ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚမွာ တေယာက္လက္ကိုတေယာက္ကိုင္ထားတယ္။က်ေနာ္တို႔နွစ္ေယာက္လံုး ေက်ာင္းစိမ္းေဘာင္းဘီ အတိုေလးေတြ၀တ္ထားတယ္။ ေၾကာက္လြန္းလို႔ သူမေရာ က်ေနာ္ ရဲ႔ လက္ေတြတုန္ေနၾကတယ္။ အဲဒီသစ္ပင္ရဲ႔ ေအာက္မွာ ကၽြဲတေကာင္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကနီရဲေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆင္းအလာကို ေစာင့္ေနတာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီသတၱ၀ါ ဟာ က်ေနာ္တို႔ ကို ရန္ျပဳ မယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေနာက္တခု က သစ္ပင္ေျခရင္းက ညပ္ဖိနပ္ေလးတစ္ရန္။ အဲဒီဖိနပ္ကေလးကလည္း ခုန သတၱ၀ါရဲ႕ မ်က္လံုးလို ပဲ နီရဲေနတယ္။ က်ေနာ့ရဲ႕ဖိနပ္လားသူမရဲ႕ ဖိနပ္လား ေသခ်ာမသိပါဘူး။ က်ေနာ္မွာေရာသူမ မွာပါ ဖိနပ္မရွိပါ ဘူး။ ခဏ ေန ေတာ့ အဲဒီ ေကာင္မေလးက ဖိနပ္အနီေလးကိုယူဖို႔ က်ေနာ့လက္ကို ျဖဳတ္ျပီး သစ္ပင္ေအာက္ကိုတြယ္ဆင္းသြားတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ သူ႔ကိုမဆင္းဖို႔လွမ္းဆြဲတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ အိပ္မက္ကေန က်ေနာ္ လန္႔နိုးခဲ့ပါတယ္။

              အဲဒီအိမ္မက္ကိုမက္တိုင္း အဲဒီေနရာမွာပဲလန္႔နိုးပါတယ္။

              ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္ အဲဒီအိမ္မက္ကို ၄ တန္း ေနာက္ပိုင္းလံုး၀မမက္ေတာ့ပါဘူး။

              ၂၀၀၁ လား ၂၀၀၂ လားေသျခာေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒီ နွစ္သၾကၤန္ က စိန္ကၽြန္း မွာ IC မန္းတပ္ လုပ္တဲ့နွစ္။ အက်က္ေန႔။ က်ေနာ္က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပဲခူးကလပ္မွာေနတယ္။

              အက်က္ေန ညေန ၅ နာရီခြဲေလာက္ က်ေနာ္တို႔ ကားနဲ႔ ေလ်ာက္လည္တာကေန နားလိုက္ၾကပါတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရင္ ပို႔ေပးျပီး က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ ပဲခူးကလပ္ကို ျပန္လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လြတ္ေတာ္ နဲ႔ ျပည္သူ႔ ဥယ်ာဥ္ေရွ့ေရာက္ေတာ့ ဘီးေပါက္ပါတယ္။ ကားက ကန္တာ ပါ။ ဘီး ၆ ဘီးပါပါတယ္။ အခုေပါက္သြားတာက အေနာက္ဘီး ၄ ဘီးထဲ က တစ္ဘီးပါ။ ဒီေတာ့ ေပါက္သြားတဲ့ ဘီးကိုျဖဳတ္ ျပီး က်န္တဲ့ ၅ ဘီးနဲ႔ ဆက္ေမာင္းလာခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို ဆယ့္ငါးမိနစ္ မိနစ္ နွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပဲခူးကလပ္ေရွ့ေရာက္ေတာ့ နိုင္ငံျခားေရးရံုးေရွ့မွာ ကားေတြပိတ္ေနလို႔က်ေနာ္တို႔ ဆင္းျပီးလမ္းဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ နိုင္ငံျခားေရးရံုး ဆိုင္းဘုတ္နားေရာက္္ေတြ႔ ေတြ႔လိုက္ရတာ ဒိုင္နာတစီးက အဲဒီေရွ့ကေျမာင္းထဲကိုေခါင္းစိုက္ေနတယ္။ လိုက္အိပ္စ္ တစီးကေတာ့ ပလက္  ကားရုပ္ေတာင္မေပါက္ေတာ့ဘူး ေသြးေတြဆိုတာ ျပည္လမ္းတခုလံုးနီရဲေနတယ္။ ေခါင္းမွာေသြးေတြနဲ႔ ေျပးတဲ့လူေတြကေျပး လမ္းေပၚမွာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္တဲ့လူေတြက ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခဏေနေတာ့ေဆးရံုကားေတြေရာက္လာျပီး လူနာေတြကိုတင္။ ေနာက္ပိုင္း ေဆးရံုကားမေလာက္လို႔ မာစတာဂ်စ္ေတြနဲ႔ အေလာင္းေတြသယ္တဲ့လူကသယ္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က လည္း၀င္ကူေပါ့။စိန္ကြ်န္းမန္းတပ္က အထြက္ကားနွစ္စီးဖိုက္ၾကတာတဲ့။

                 က်ေနာ့အကၤ်ီအျဖဴတခုလံုးလဲနီရဲေနပါျပီ။က်ေနာ္နဲ႔ခက္လွမ္းလွမ္းမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္ ေသြးအိုင္ထဲမွာျငိမ္ေနတယ္။ ျဖစ္နိုင္တာေတာ့    သူအသက္မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ လူနွစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးကို သယ္ျပီး ကားတစီးေပၚတင္သြားတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႔ ရုပ္ကိုက်ေနာ္ေသခ်ာမမွတ္မိလိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသြးအိုင္ထဲမွ သူက်န္ခဲ့တဲ့ ညွပ္ဖိနပ္အနီေလးတရန္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ရင္းရင္းနီးနွီးျမင္ဖူးပါတယ္ဗ်ာ။………..

                                                                                                                              ( ကိုငယ္ )

                                                                                                                             May 16 2012