မေန.ညက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံၾကေတာ. ကုိညီက သူ TV ၀ယ္တာ
နံမယ္ၾကီးတံဆိပ္ကုိ ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ျပီး
အတုနဲ.မိလာတဲ.အေၾကာင္းကိုေဖာက္သည္ခ်ပါတယ္။
သူစိတ္ၾကိဳက္တံဆိပ္ကုိေသခ်ာေရြးျပီးသူကုိယ္တုိင္၀ယ္လာတာပါ။
အိမ္ေရာက္လုိ.ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေတာ.
လုိင္းစင္းေတြထင္လာတာနဲ.ဆုိင္ကိုျပန္ပုိ.မယ္လုပ္ေနတုန္း
အိမ္ကုိအလည္လာတဲ.သူ.သားသူငယ္ခ်င္းေလးက
စက္နားလည္ေတာ.ဖြင္.ၾကည္.လုိက္မွအတြင္းကဆားကစ္ေတြက
တရုပ္ျပည္ကလာတဲ.ေစ်းေပါတာေတြျဖစ္ေနမွန္းသိရတယ္ေလ။
ဒါေပမဲ.၀ယ္ျပီးသြားေတာ.ျပန္လဲလုိ.မရေတာ.ဘူးေလ။
“ဒီလုိအတုမွန္းသီရင္ဘယ္ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္မလဲ”
လုိ.စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေလသံနဲ.ေျပာပါတယ္။
သူတုိ.ကစကားဆက္ေျပာေနတာ က်ေနာ္.အေတြးထဲမွာ အဖုိးတန္တာကုိ
မတန္တာနဲ.သိသိၾကီးလဲလုိက္လုိ.တန္ဘုိးေတြေလ်ာ.ၾကကုန္တာကုိေတြးေနမိပါတယ္။
သခ်ၤာကိန္းဂဏန္းအရတြက္ရင္ ၁ နဲ.၀နဲ.ေပါင္းရင္ ၁ဘဲက်န္ပါတယ္
ေရာ.ပါးမသြားသလုိ တက္လဲမလာပါဘူး။
ဒါေပမဲ.
အႏုတ္လကၡဏာေဆာင္ေနတာကုိဘာနဲ.ေပါင္းေပါင္းတန္ဘုိးကေတာ.လုံး၀ေရာ.ၾကသြားတာ
အမွန္ပါဘဲ။
ပထမဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကေတာ. သူငယ္ခ်င္းရဲ.ညီမေလးပါ။
တကၠသို္လ္က ဆရာမေလး ေပါ.။
သူငယ္ငယ္ေလးထဲက မိဘအုပ္ထိန္းမူ.ေအာက္မွာ ပိပိျပားျပားနဲ.ေနခဲ.ရတယ္။
အကိုေတြကလဲ ညီကေလးကုိခ်စ္ေတာ. ေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္ကေလးေပါ.။
ပါတ္၀န္းက်င္နဲ.ထိေတြ.မူ.သိပ္မရွိဘူး။
ဆရာမဘ၀သာေရာက္လာတယ္ေက်ာင္းနဲ.အိ္မ္ အိမ္နဲ.ေက်ာင္းကလြဲလုိ.ဘာမွမသိဘူးေပါ.။
သူပထမႏွစ္တက္ေနတုန္းမွာ သူတုိ.နဲ.တစ္ျခံထဲမွာေနတဲ . သူ.ေဖေဖပြဲရုံမွာ
အလုပ္လုပ္တဲ.စာေရးၾကီးသားနဲ.က်ဴရွင္တစ္ခုမွာဆုံၾကရင္း
ခုေခတ္စကားနဲ.ေျပာရင္ညိၾကတယ္ေပါ.။
အိမ္ကလဲသိေရာ ျပသနာေတြတက္ကုန္တာေပါ.။
ကုိယ္အိမ္ကအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ.သားနဲ.ၾကိဳက္စရာလားဆုိတဲ.တန္ဘုိးေတြညွိၾကရင္းက
မစေသးတဲ.ဇာတ္လမ္းေလးကျပီးသြားတယ္ေပါ.။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ.သူက နယ္စပ္ျမဳိ.ကတကၠသုိလ္တစ္ခုကုိေျပာင္းရပါတယ္။
အစကတည္းက လူမူ.ေရးမွာ မ၀င္ဆန္.သူဆုိေတာ.မ်က္ေစ.သူငယ္နားသူငယ္ေပါ.။
တစ္ရက္မွာ သူတုိ.ေနတဲ.ျမဳိ.ကေန
အခုသူေရာက္ေနတဲ.ျမဳ.ကုိလာအလုပ္လုပ္ေနတဲ.ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ.ေတြ.ၾကပါတယ္။
အေ၀းမွာ တစ္ျမိဳ.ထည္းသားခ်င္းေတြ.ေတာ .ေဆြမ်ဳိးေတြ.သလုိေပါ.
ခဏေလးအတြင္းမွာသိပ္ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။
ေကာင္ေလးက သူ.ထက္ငယ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ.သိပ္ကုိလည္ပါတယ္ ဘ၀စုံေနတဲ.သူကုိး။
သူကေတာ.အသိမရွိလုိ.အားကုိးတာ ဟုိေကာင္ေလးကေတာ.ေငြတြင္းေတြ.သလုိသေဘာထားတာ။
ေကာင္ေလးရဲ.ဆြဲေဆာင္ျဖားေယာင္းမူ.ေအာင္မွာ စည္းေတြေက်ာ္ကုန္ပါတယ္။
သည္ေတာ.လက္ထပ္ျဖစ္သြားတယ္ဆုိပါေတာ.။
လက္ထပ္တာလဲသိေရာမိဘေတြက ေကာင္မေလးကုိ အဆက္ျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ေကာင္ေလးကလဲ ရျပီးျပီဆုိတာနဲ. ဇာတိေတြျပလာပါတယ္။
သူက မလြတ္ကင္းေသာပစၥည္းမ်ားကုိ သယ္လဲသယ္ ေရာင္းလဲေရာင္းသလုိ
သုံးလဲသုံးပါသတဲ.။
ဒီေတာ.တစ္ရက္ ဥပေဒေဘာင္ေအာက္ကုိေရာက္သြားတဲ.အခါ
ဘာမွနားမလည္တဲ.ဆရာမေလးခင္ဗ်ာ
လြတ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ဆုိေသာ အလိမ္အညာသူေတြ.စကားကုိယုံေတာ.
ရွိတာေတြကုန္စိတ္ကလဲဆင္းရဲ
ဆုိေတာ. လူကလဲ ဘယ္လန္းေတာ.မလဲဗ်ာ။
တန္ဘုးိမရွိတာကုိ ေၾကးၾကီးၾကီးေပး၀ယ္လုိက္ရတယ္ဆုိပါေတာ.။
တစ္နည္းေျပာရင္ေတာ.အႏုတ္လကၡဏာနဲ.ေပါင္းမိတယ္ေပါ.ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ.တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးရဲ.ဇာတ္လမ္းပါ။
အေမက စာရင္းစစ္အရာရွိ အေဖက ကုန္သည္ၾကီးေပါ.။
သားကေလးတစ္ေယာက္ထည္းဆုိေတာ. ေရႊလုိဥထားတယ္။
ဘာမဆုိအလုိလုိက္တယ္ ကေလးကလဲ စာေတာ္တယ္ လိမၼာတယ္ေပါ.။
သည္လုိနဲ.ေက်ာင္းျပီးေတာ. သူ.အေဖလုပ္ငန္းမွာ၀င္ျပီးလုပ္ရပါတယ္။
သူတုိ.ပြဲရုံနားကုိလာဖြင္.ေနတဲ.အသုတ္ဆုိင္က ေကာင္မေလးနဲ.အီစီကလီျဖစ္ပါတယ္။
ေကာင္မေလးကသူနဲ.ရြယ္တူပါ ေကာင္မေလးကသူကုိ စေတြ.ကတည္းက ” ကုိကုိ
“လုိ.ေခၚပါသတဲ.။
ညီမမရွိ ဘာမရွိဆုိေတာ. သူကလဲ သည္ကေလးမကုိ ခင္တြယ္မိ
သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိပုံရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ.သူတုိ.ႏွစ္ေယာက္ၾကိဳက္သြားပါတယ္။
သည္ေတာ.လဲ တစ္ခါတစ္ေလ အလုပ္ပိတ္ရက္မွာခ်ိန္းေတြ.တာေတြရွိလာပါတယ္။
ေကာင္မေလးအေမက သိေပမဲ.မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနပါတယ္။

ေကာင္မေလးကေတာ.စိတ္ေနစိတ္ထား မဆုိးပါဘူး။
ဒါေပမဲ.ေကာင္မေလးမိဘကေတာ.အေနအထုိင္ေအာက္တန္းက်ပါသတဲ.။
အေနအထုိင္ေအာက္တန္းက်တာနဲ.ပုိက္ဆံမရွိတာ ကေတာ.က်ေနာ္.အျမင္အရ
မသက္ဆုိင္ပါဘူး။
ပုိက္ဆံခ်မ္းသာျပီးေအာက္တန္းက်တာေတြ တပုံၾကီးပါ။
ေအာက္တန္းက်တယ္ဆုိတာ ေနတာထုိင္တာ အဆင္.မရွိတာ
အေတြးအေခၚနိမ္.ပါးတာကုိဆုိလုိတာပါ။
ေကာင္ေလးမိဘခ်မ္းသာမွန္းသိေတာ.ေကာင္မေလး အေမက
အမိဖမ္းဘုိ.ဇာတ္လမ္းေတြဆင္ပါတယ္။
တစ္ရက္သူတုိ.နွစ္ေယာက္ခ်ိန္းေတြ.တာအျပန္ေနာက္က်ေနတာကုိ သိတဲ.ေကာင္မေလးအေမက
ေကာင္ေလးအိမ္ကုိသြား
ျပီး သူ.သမီးကိုခုိးေျပးတဲ.ပုံစံနဲ.သြားျပသနာရွာပါတယ္။
ေကာင္ေလးမိဘကလည္း သူ.သားကလဲၾကိဳက္ေနတယ္
ဆုိတာသိသြားေတာ.သူသားကုိေမးျမန္းျပီးသေဘာတူလက္ခံလုိ.
ေကာင္းေကာင္းမြန္ေပးစားလုိက္ပါသတဲ.။
ေကာင္ေလးလက္ထပ္ျပီးသူတုိ.အိမ္မွာေခၚထားပါသတဲ.။
ေကာင္ေလးတုိ.အိမ္ကေန.ဆုိလူမရွိအားလုံးအလုပ္သြားပါတယ္ ေကာင္မေလးက
အိမ္ေစာင္.ေပါ.။
ေကာင္မေလးအေမက ေကာင္ေလးအိမ္ကုိလာ စည္းမဲ.ကမ္းမဲ.ေတြ.လုပ္
ယူခ်င္ရာေတြခ်ယူေတာ. အားလုံးစိတ္ညစ္လာရေတာ.
ေကာင္ေလးတုိ.ကုိအိမ္ငွားေပးျပီးဆင္းခုိင္းလုိက္ရပါတယ္။
ဒါကလဲ အႏွတ္နဲ.ေပါင္းလုိ.ေရာ.သြားရတာပါဘဲ။
တကယ္ေတာ. တန္ဘုိးမရွိတာကုိ ရွိတာက သိသိၾကီးနဲ.အနာခံလဲလုိက္တဲ.သေဘာပါဘဲ။
က်ေနာ္.သေဘာကေတာ.ေလာက မွာ တန္ဘုိးတူတာခ်င္းဘဲလဲသင္.ပါတယ္။
ေပးလုိက္တာနဲ.ရလုိက္တာ တူရင္အေကာင္းဆုံးပါဘဲလုိ.ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္က ဒါေတြစဥ္းစားေနခ်ိန္ က်ေနာ္.သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလဲ
ေဆြးေႏြးပြဲကအရွိန္ေကာင္းေနပါတယ္။
ျဖစ္ပုံက တုိတုိေျပာရရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ျမဳိ.တစ္ျမဳိ.ကုိ
အလယ္သြားရင္း
ျမစ္ထဲကိုေရဆင္းကူးေနရင္းလူတေယာက္ေရနစ္ေနတာကုိ၀င္ဆယ္ပါသတဲ.။
ဟုိလူကလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္.လန္.နဲံ.ဆြဲေတာ.
အခ်ဳပ္ကေတာ.ႏွစ္ေယာက္လုံးေရနစ္ျပီးဆုံးသြားပါတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ.သူဆင္းဆယ္တဲ.သူက စိတ္မႏွံ.တဲ.သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ.အားလုံးက
မခ်ိတင္ကဲစုပ္တသတ္သတ္နဲ.ပါ။
ဒါကုိျပန္ေျပာေနရင္းတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္ပါတယ္။
“တကယ္လုိ.မ်ား ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရယ္
အေျခအေနမဲ.လူတစ္ေယာက္ရယ္ တစ္ျပဳိင္ထည္းေရနစ္ေနတာကုိျမင္ရင္ ဘယ္သူ.ကုိကယ္မလဲ
“ဆုိတာကုိုုပါ။
အဲသည္မွာအျမင္မတူတာေတြထြက္လာပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ.က အားနည္းသူကုိကယ္ရမယ္။
တစ္ခ်ဳိ.ကေတာ.တန္ဘုိးမရွိသူကုိ ကယ္မဲ.အစားေလာကကုိ အသုံး၀င္သူကုိကယ္ရမယ္။
တစ္ခ်ဳိ.ကေတာ. ဘာျဖစ္ျဖစ္အသက္တစ္ေခ်ာင္းျခင္းအတူတူဘဲခြဲစရာမလုိဘူး။
ဆုိတာေတြ ကုိယ.္သန္ရာေျပာလုိ. ျငင္းၾကပါေတာ.တယ္။
က်ေနာ္သေဘာကုိေတာ.ေျပာျပီးျပီ။
ဒီေတာ.က်ေနာ္သာဆုိရင္ ဆုိတဲ. အေျဖကလည္း
………………………………
မိတ္ေဆြတုိ.အျမင္ေလးကုိလဲ နားေထာင္ပါရေစဦးဗ်ာ။

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး