သည္ႏွစ္ 2010 ခုႏွစ္ သၾကၤန္မွာ က်ေနာ္တုိ. လုပ္ငန္းကေနျပီး ကုိယ္စားလွယ္ရထားတဲ. စီးကရက္တံဆိပ္အသစ္တစ္ခုကို
ေၾကာ္ျငာတဲ.သေဘာ ဒါမွမဟုတ္ လူသိေအာင္လုပ္တဲ.အေနနဲ.
သၾကၤန္မ႑ပ္ကတစ္ခုခုကေနျပီးေရပက္ခံထြက္တဲ.လူေတြကို ၾကဲမယ္စီးကရက္တံဆိပ္ရုိ္က္ထားတဲ.တီရွပ္ေတြကိုလဲၾကဲမယ္
လုိ.လူၾကီးေတြကတာ၀န္ေပးတဲ.အတြက္
မ႑ပ္တစ္ခုနဲ.ဆက္သြယ္ျပီးစပြန္စာေပးခြင္.ရဘုိ.လုိက္လုပ္ရပါတယ္။
စပြန္ဆာေပးရမဲ့ မ႑ပ္ကုိရျပီဆုိေတာ. သည္မ႑ပ္္မွာပုံေတြတင္ခ်ိတ္ဘုိ.အတြက္
ဒီဇုိ္င္းေတြလုပ္ဘုိ. ဓါတ္ပုံေတြရုိက္ ပုံၾကမ္းေတြကိုဆြဲ
္ ဗြီနိင္းေတြ အပ္ဘုိ.ဗြီနိင္းလုပ္တဲ.ဆုိင္ကုိသြား ကြန္ျပဴတာ ပညာသည္ေလးေတြနဲ.တုိင္ပင္
လုိခ်င္တာေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေလးေတြကိုေျပာနဲ.ေတာ္ေတာ္ေလး အလုပ္ရွုပ္သြားပါတယ္။
ေနာက္တီရွပ္ေတြကုိလည္းတံဆိပ္ရုိ္က္ဘုိ. စီစဥ္ တစ္ရက္ထဲနဲ.သည္အလုပ္ကျပီးသြားပါတယ္။
သည္အလုပ္ေတြျပီးလုိ.လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၀င္ထုိင္ေနတုန္းလမ္းေပၚမွာ စက္ဘီး စီးသြားတဲ.အသိတစ္ေယာက္ကိုေတြ.လုိက္ရပါတယ္။
သူကေတာ. က်ေနာ္.ကိုမျမင္ပါဘူး ။
သူကေတာ.ဟုိအရင္တုံးက သၾကၤန္ေရာက္ျပီဆုိရင္ သူ.ကိုလမ္းေပၚေတြ.ဘုိ.ေ၀လာေ၀းပါ။
မ႑ပ္္ရွင္ေတြေခ်ာ.ေနခေနရတဲ. ပန္းခ်ီဆရာေလးပါ။
အရင္တုန္းကသည္လုိသၾကၤန္အခ်ိန္ေရာက္လုိ.မ႑ပ္္ကုိအလွဆင္မယ္ဆုိရင္ပန္းခ်ီဆရာေတြကိုလုိ္က္လုိ. ငွားရပါတယ္။
မေရာက္ခင္တစ္လေလာက္က ၾကိဳလုိ.စီစဥ္ရပါတယ္။
သူတုိ.ကုိကုိ္ယ္လုိခ်င္တာေလးေတြေျပာျပရပါတယ္။
ဒါေပမဲ.ကုိယ္ကသာေလာေနတာ သူတုိ.ကေတာ.ေအးေဆးပါ။
က်ေနာ္ကသိပ္ေလာရင္ သူျပန္ေျဖတာ ကေတာ.
” ငါ.ေကာင္ ငါတုိ.ကစက္မဟုတ္ဘူး အႏုပညာဆုိတာခံစားလုိ.ရမွာ ေရးလုိ.ေကာင္းတာ ေကာင္းတာလုိခ်င္ရင္ လာမေလာနဲ.”
က်ေနာ္လဲမေျပာရဲေတာ.ပါဘူး။
ဒါေပမဲ.နက္ျဖန္အၾကိဳေန.ေရာက္တာေတာင္ မျပီးေသးေတာ. ရင္တမမနဲ. ညအိပ္ေတာင္မေပ်ာ္ပါဘူး။
ဒါ1990ပါတ္၀န္းက်င္ကၾကဳံခဲ.ရတဲ.အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
အခု2000ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ ေခတ္ၾကီးက ကြန္ျပဴတာ ဒီဇုိ္င္းေတြဗီြနုိ္္င္းေတြ ေပၚလာတဲ.အခါမွာ ပန္းခ်ီဆရာေတြေခတ္မွိန္သြားပါတယ္။
အခုေတာ.ေပ်ာက္သေလာက္ကုိျဖစ္သြားပါတယ္။
ပန္းခ်ီဆရာနဲ.ေခၚျပီးမ႑ပ္ကုိအလွဆင္ဘုိ.ထက္ ဗီြနုိ္င္းကုိဘဲအားကုိးလာပါတယ္။
အႏုပညာေျမာက္တာ မေျမာက္တာ ေနာက္ထား အခိ်န္လုလုပ္ရတဲ.ေခတ္ၾကီးမွာ အျမန္ဆုံးျပီးမွ ကုိယ္.ကုိ္ခုိင္းထားတဲ.ဆရာတုိ.ပုိင္ရွင္တုိ.အျပစ္တင္ခံရတာကလြတ္မွာပါ။
ေနာက္တစ္ခါတုံးက ၾကဳံရတာေလးကုိလည္းေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
က်ေနာ္တုိ. ထုတ္လုပ္တဲ.ကုန္ပစၥည္းအသစ္ကေလးကုိ ပက္ကင္ေကာင္းေကာင္းေလး ဒီဇုိင္းအသစ္ကေလးနဲ.ထုပ္ပုိးခ်င္တယ္ဆုိတာနဲ.
က်ေနာ္ကဘဲတာ၀န္ယူလုိ.အသိပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ပုံၾကမ္းေလးဆြဲေပးျပီး အလုပ္အပ္လုိက္ပါတယ္။
“ညီေရ တစ္ပါတ္ေလာက္ဆုိလာယူလွဲ.ပါ “ဆုိလုိ.အဟုတ္မွတ္ျပီး ထားလုိက္မိပါတယ္ တစ္ပါတ္လဲမရ နွစ္ပါတ္လဲမရနဲ.ေနာက္ဆုံးတစ္လျပည္.လဲမရျပန္ပါဘူး။
ေမးလုိက္ရင္သည္ေန.ရမွာလုိလုိ ဟုိေန.ရမွာလုိလုိ ေန.ေပါင္းမ်ားစြာသာကုန္သြားတယ္မရပါဘူး။
ဒီအလုပ္မျပီးေတာ. ကုန္အသစ္ကုိျဖန္.ခ်င္လုိ.လဲျဖန္.မရေတာ.က်ေနာ္.မွာေန.တုိင္းအဆူခံရပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးဒီပန္းခ်ီဆရာေလး အိပ္ယာမထခင္ သူ.အိမ္သြား လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိေခၚျပီးဧည္.ခံ ျပီးရင္ကုိယ္ေရွ.မွာတင္ထုိင္ေရးခုိင္းဆြဲခုိ္င္းတာေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ ဖီးမလာဘူးဆုိျပီးေ၀.၀ုိက္ေနလုိက္တာ ေန.တုိင္းသြားလုိ.တစ္ပါတ္ျပည္.တဲ.ေနမွာမွ လုိခ်င္တာကုိရပါေတာ.တယ္တယ္။
ခုေခတ္မွာ ကြန္ျပဴတာနဲ.အလုပ္လုပ္တဲ.ေခတ္ကုိေျပာင္းသြားပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာ အကူအညီယူလုပ္တဲ.အခါ နဂုိရ္ကတည္းက ဒီဇုိင္းအျမင္ရွိသူ ပန္းခ်ီမ်က္ေစ.ရွိသူဆုိရင္ ခဏေလးနဲ.ပုိပုိေကာင္းေအာင္လုပ္နုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ.အျမင္က်ဥ္းေသာ အႏုပညာသည္ပန္းခ်ီဆရာတစ္ခ်ဳိ.က ပညာမပါဘူး အႏွပညာတန္ဘုိးမရွိဘူးဆုိျပီး ပစ္ပယ္ခဲ.ၾကပါတယ္။
ဒါနဲ.ဘဲ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုအျမန္ဆုံးျပီးေအာင္ စက္အကူအညီနဲ.လုပ္ၾကတဲ.ေခတ္ၾကီးမွာ အဲဒီလုိလူမ်ဳးိေတြကုိ အျမန္လုိခ်င္သူေတြက အလုပ္အပ္ဘုိ.မစဥ္းစားေတာ.တဲ.အတြက္စီးပြားေရးေစ်းကြက္မွာ ေနာက္အက်ၾကီးက်လုိ.က်န္ေနခဲ.ျပီး လမ္းမွာေတြ.လုိက္ရတဲ.ပန္းခ်ီဆရာလုိ
သူမ်ားေတြ အလုပ္ေတြအရမ္းလုပ္ရတဲ.အခ်ိန္မွာ လမး္ေပၚေရာက္ေနပါေတာ.တယ္။

က်ေနာ္တုိ.ငယ္ငယ္က အရုပ္ပုံပါတဲ.ကားခ်ပ္ေတြကုိသိပ္မက္ပါတယ္။
အိမ္ကေပးတဲ.မုန္.ဘုိးနဲ.၀ယ္ရုံတင္ကိုမေက်နပ္နုိင္ မေလာက္နုိင္ပါဘူး။
အိမ္နားေလးက ပုံႏွိပ္စက္က ေဆးေပလုိ.ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ပုံထြက္မေကာင္းလုိ.ဘဲ.ျဖစ္ျဖစ္ပယ္ထားလႊင္.ပစ္ထားတဲ. ကားခ်ပ္ေလးေတြကုိ ေတာင္းယူၾက မက္မက္ေမာေမာ ေကာက္ယူ ပါတယ္။
သည္လုိနဲ.က်ေနာ္တုိ. အသက္ေတြၾကီးလာသလုိ ပုံႏွိပ္တဲ.ေခတ္ေတြလည္းေျပာင္းလုိ.လာပါတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက မက္မက္ေမာေမာ ေကာက္ယူခဲ.တဲ.ပုံႏွိပ္စက္ ကထြက္လာတဲ.စာရြက္ေတြမွာေရနံဆီေစာ္ဘဲနံတာလုိလုိ ပုံထြက္ဘဲမေကာင္းတာလုိလုိ ထင္လုိ.လာပါတယ္။
ပုံႏွိပ္စက္ပုိင္ရွင္ဦးေလးၾကီးကုိ စက္အသစ္ပုံစံေျပာင္းဘုိ.တုိက္တြန္းပါေသးတယ္။
ဒါေပမဲ.သူတုိ.က ေခတ္ေပၚစက္ကရိယာကို သူ.ရဲ.တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းျမည္ေန.တဲ.စက္ေလာက္ေကာင္းတယ္မထင္သလို ေျပာင္းလဲ မေျပာင္းဘဲ
အေဟာင္းကုိသာဖက္တြယ္လုိ.ေနပါတယ္။
ဒီလုိနဲ.ဘဲအသစ္ေတြေျပာင္းလုိ. ေအာ.ဖ္ဆက္ ဆုိတာေတြေပၚလာလဲ က်ေနာ္တုိ.ရဲ.ေလးေလးၾကီးကေတာ.္ပါတယ္။
သည္လုိနဲ.က်ေနာ္တုိ. အသက္ေတြၾကီးလာသလုိ ပုံႏွိပ္တဲ.ေခတ္ေတြလည္းေျပာင္းလုိ.လာပါတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက မက္မက္ေမာေမာ ေကာက္ယူခဲ.တဲ.ပုံႏွိပ္စက္ ကထြက္လာတဲ.စာရြက္ေတြမွာေရနံဆီေစာ္ဘဲနံတာလုိလုိ ပုံထြက္ဘဲမေကာင္းတာလုိလုိ ကာလာကဘဲမစိုတာလုိလုိ ထင္လုိ.လာပါတယ္။
ပုံႏွိပ္စက္ပုိင္ရွင္ဦးေလးၾကီးကုိ စက္အသစ္ပုံစံေျပာင္းဘုိ.တုိက္တြန္းပါေသးတယ္။
ဒါေပမဲ.သူက ေခတ္ေပၚစက္ကရိယာကို သူ.ရဲ.လက္ထုိးစက္ေလာက္မက္ပါဘူး။
သူမ်ားေတြကသာ အလုိက္သင္.ေျပာင္းသြားၾကတတယ္ သူကေတာ.သူ.ရဲ.တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းျမည္လုိ.ေကာင္းတုန္းပါဘဲ။
သူကမေျပာင္းေပမဲ.အလုပ္အပ္တဲ.လူေတြက ေတာ.ေျပာင္းကုန္ပါတယ္။
အရင္ကဘာလုပ္လုပ္ေလးေလးၾကီးဆီအပ္မွဆုိတဲ.သူေတြက ခုမ်ားမွာေတာ.နာေရးဖိတ္စာကုိေတာင္ကြန္ျပဴတာေအာဖ္.ဆက္ကုိမွအပ္တဲ.ေခတ္ကုိေရာက္လာပါတယ္။
ခုလား ေလးေလးၾကီးရဲ.ပုံႏွိပ္စက္ကေလးက ဖုံအလိမ္းလိမ္းနဲ.စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က က်ေနာ္.ဘၾကီးေအာင္ ဓါတ္ပုံရုိက္တဲ.အိမ္ကုိေရာက္တယ္ဆုိရင္ ေငးလုိ.ေမာ.လုိကုိ မဆုံးနုိင္ေအာင္ပါဘဲ။
ဓါတ္ပုံရုိက္ခါနီးမီးလုံးၾကီးေတြဖြင္.လုိ.သူကလဲ အမဲေရာင္အ၀တ္ၾကီးေအာက္ကေန၀င္လုိ.ကင္မရာေပါက္ကေနေခ်ာင္းျပီး ဓါတ္ပုံရုိက္ဘုိ.ျပင္ဆင္ေနတယ္ဆုိရင္ သူ.လုိငါလဲ တစ္ေန.လုပ္မွာလုိ. အရမ္းကုိအားက်ခဲ.ပါတယ္။
ဓါတ္ပုံကူးတဲ.အေမွာင္ခန္းမွာဆုိရင္လဲကေလး မ၀င္ရဘူးဆုိလုိ.အေပါက္ကေနေခ်ာင္းၾကည္.ရတာ အေမာပါဘဲ။
ဒါေပမဲ.ဓါတ္ပုံပညာကိုက်ေနာ္မတတ္ခဲ. မသင္ျဖစ္ခဲ.ပါဘူး။
ကုန္က်စရိတ္အရမး္ကုိၾကီးလုိ.မတတ္နုိင္လုိ.ပါ။
အဲဒီေခတ္ကဓါတ္ပုံေလးမ်ားရုိက္ျပီးလိုိ.ကေတာ. ေစာင္.ေပေတာ.တစ္ပါတ္ဆယ္ရယ္။
ကုိယ္ပုံေလးကိုၾကည္.ခ်င္ေပမဲ.လည္း ကင္မရာထဲက ဖလင္တစ္လိပ္လုံးမကုန္မခ်င္းေစာင္.ေပေတာ.။
အေစာင္.ၾကီးေစာင္.ျပီးမွဖလင္ပ်က္သြားတယ္ဆုိျပန္ရင္လဲ ေသျပီဆရာလုိ. ေအာ္ရုံကလြဲလုိ.ဘာမွ မတတ္နုိင္ပါဘူး။
သည္လုိနဲ.ေခတ္ေတြေျပာင္း အေဟာင္းေတြသြားနည္းပညာအသစ္ေတြ ပစၥည္းအသစ္ေတြ၀င္လာေတာ.လုပ္ရတာလြယ္လာ ျမန္လာပါတယ္။
ဘၾကီးေအာင္ကုိေခတ္နဲအမွီလုိက္ေျပာင္းရေအာင္ ဘယ္လိုဘဲေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ ဘယ္လုိဘဲနားခ်နားခ် သူကေတာ. ပညာမပါတဲ.အလုပ္ကုိစိတ္မ၀င္စားပါတဲ.ခင္ဗ်ား။
ေအာ္အခုလား သူ.ဓါတ္ပုံဆုိင္ပိတ္တာၾကာရုံတင္မကဘူး ဘၾကီးေအာင္ဓါတ္ပုံဆရာၾကီးဆုိတာကုိသိသူမရွိေတာ.ပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ.အိမ္ရဲ.ေတာင္ဘက္မွေနတဲ. ကုိခင္စန္းတုိ.မိသားစုမွာ ဆုိက္ကားနင္းသူႏွစ္ေယာက္ ျမင္းလွညး္ေမာင္းသူက ႏွစ္ေယာက္ပါ။
မနက္ေလးနာရီမထုိးခင္းျမင္းလွည္းဆရာႏွစ္ေယာက္ ျမင္းလွည္းဘီးထဲကုိ ႏွင္တံေလးထည္.လုိ.တေတာက္ေတာက္ျမည္ေအာင္အသံေပးလို.ေစ်းကုိသြားပါတယ္။
ေနာက္ငါးနာရီေလာက္ဆုိ ဆုိက္ကားဆရာႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဘဲသံေလးကလင္ကလင္ေပးလုိ. ဆုိက္ကားအနင္းထြက္ၾကပါတယ္။
ဒါေလးက ေန.စဥ္မပ်က္ေသာ သာယာေသာ နံက္ခင္းဂီတေလးပါ.
သည္လုိနဲ.တႏွစ္မွာ ရန္ကုန္မွာ သုံးဘီးကားေတြကုိနယ္ႏွင္မယ္ဆုိတဲ.သတင္းေတြထြက္လာပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ျမင္းလွည္းေမာင္းတဲ.ႏွစ္ေယာက္က သုံးဘီးစပ္၀ယ္ရေအာင္လုိ. ဆုိက္ကားဆရာႏွစ္ေယာက္ကုိ တုိင္ပင္ပါတယ္။
ဆုိက္ကားဆရာႏွစ္ေယာက္က လုံး၀ပါဘဲ။
“မင္းတို.ရဲ.ျမင္းလွည္းကလည္း ျမင္းစာကုိေန.တုိင္းေကြ်းမွ အလုပ္လုပ္နုိင္တာ။
ကားဆုိတာလဲ ဆီထည္.မွေမာင္းရတာ ငါတုိ.ဆုိ္က္ကားက လူရွိရင္ျပီးျပီ”
ဆုိျပီး ေနျမဲအတုိ္င္းေနပါတယ္။
ျမင္းလွည္းဆရာႏွစ္ေယာက္ကေတာ. ျမင္းလွည္းေတြကိုေရာင္းနွစ္ေယာက္ေပါင္းလုိ.သုံးဘီးကားေလးတစ္စီးကိုညမနက္ႏွစ္ေယာက္ခြဲလုိ.ေမာင္းၾကပါတယ္။
အခုေတာ. လူရွိရင္ျပီးတဲ.ဆုိက္ကားဆရာႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ ဟုိလမ္းမ၀င္ရ သည္လမး္မ၀င္ရ ကန္.သတ္ခ်က္ေတြနဲ.အတူ ေစ်းဦးေပါက္ေအာင္
မနည္းကုိဟဲေနရတဲ.အခ်ိန္မွာ ျမင္းလွည္းဆရာႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိေလးဘီးတစ္စီး စီနဲ.ဟန္ကုိက်လုိ.ပါဗ်ာ။

တစ္ခါက က်ေနာ္ေတးသံသြင္းဆုိင္ကုိ သီခ်င္းေခြသြား၀ယ္ပါတယ္။
က်ေနာ္.လုိဘဲေခြလာ၀ယ္သူတစ္ေယာက္နဲ. ဆုိင္ကအေရာင္းေကာင္ေလး အခ်ီအခ်ေျပာေနၾကပါတယ္။
၀ယ္သူက ဟစ္တာခ်ီတိတ္ေခြ အျဖဴေရာင္အပိတ္ နဲ.သြင္းထားတဲ.ေခြကိုလုိခ်င္တာ။
ဆုိင္ကေကာင္ေလးက ေျပာတာက ဒါမ်ဳးိက မလာေတာ.ဘူး အၾကည္ေခြဘဲလာတယ္ ဒါကပိုေကာင္းတယ္ေပါ.။
ဟုိလူကလည္းလက္ေဟာင္းကမွပုိေကာင္းလုိ.လုိခ်င္တာဆုိတာနဲ.ဇာတ္လမး္က ေပရွည္လုိ.လာပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဆုိင္အတြင္းထဲက ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ.လူလတ္ပုိင္း တစ္ေယာက္ကထြက္လာျပီးေမးပါတယ္။
သူ.ေကာင္ေလးက အက်ဳးိအေၾကာငး္ေျပာျပတာနားေထာင္ျပီး လက္ေဟာင္းလုိခ်င္တယ္ဆိုတဲ.သူကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရွင္းျပေပမဲ.မရပါဘူး။
လက္ေဟာင္းမွလက္ေဟာင္းပါဘဲ။
ၾကာေတာ.ဆံရွည္ကုိယ္ေတာ္လညး္ေျပာရတာစိတ္ပ်က္လာပါတယ္။
ဆံရွည္ကုိ္ယ္ေတာ္ က အေဟာင္းၾကိဳက္ကုိေလးေလး ဆုိင္ကုိဘာနဲ.လာတာလဲလုိ.ေမးေတာ.
” ငါ.ကားနဲ.ငါလာတာေပါ.”လုိ.ျပန္ေျဖလုိက္တဲ.အခါ ဆံရွည္ကုိယ္ေတာ္က
” ေလးေလး သည္ေလာက္အေဟာင္းၾကဳိက္တာ ကားနဲ.မလာရဘူး ႏြားလွည္းစီးလာရမွာလုိ. “ေျပာလုိက္ေရာ ေဘးကလူေတြလဲ မရီရဲေတာ.ျပဳံးေစ.ေစ.ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။
ခုေခတ္ေပၚေန လူငယ္ေတြအေျပာမ်ားေနတဲ.” ငါ.ဒိန္ခဲကုိဘယ္သူေရြ.တာလဲ”တုိ.ဘာတုိ.ကုိ ဖတ္ျပီး သိပ္ဦးေႏွာက္အစားခံမေနပါနဲ.
က်ေနာ္ေရးတာေလးကုိဖတ္ျပီး က်ေနာ္ဘာကုိ ေျပာခ်င္ေနတယ္ဆုိတာကုိ စဥး္စားရင္းဦးစားလုိက္ၾကစမ္းပါေနာ္။

Tags: 32, ကုိေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး