မေန.က ကုိခင္ေမာင္ေ၀နဲ.ေတြ.ေတာ. သူအိမ္က အလုပ္သမားတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေျပာလာပါတယ္။
သူတုိ.အိမ္က မုန္.ထုတ္လုပ္တဲ.လုပ္ငန္းကုိအိမ္မွာတင္ လုပ္ပါတယ္။
သည္ေတာ.လည္း မုန္လုပ္တဲ.ေယာက္်ားေလးေတြေရာ မုန္.ထုပ္တဲ.ေကာင္မေလးေတြပါေရေထြးျပီးလုပ္ရတဲ.အလုပ္ေပါ.။
ေယာက္်ားေလးေတြကုိ ေတာ. သူတုိ.ဆီမွာ ညသိပ္ျပီး မိန္းကေလးေတြကေတာ. အလုပ္ျပီးရင္ျပန္ေပါ.။
သည္ေတာ.လဲ မုန္.ထုပ္တဲ.ေကာင္မေလးေတြကုိ အလုပ္နဲ.နီးတဲ.ကေလးမေလးေတြကုိ ေခၚလုိ.ခိုင္းတာမ်ားပါတယ္။
ေယာက္်ားေလးေရာမိန္းကေလးပါ သူတုိ.လုပ္ခက ေန.ခ်င္းရွင္းစနစ္နဲ.ထားတာပါ။
စန္းေအာင္ဆုိတဲ.အလုပ္သမားေလးက” ဖုိ္ကို္င္ “တဲ.ေကာင္ေလးပါ။
“ဖုိကုိင္”ဆုိတာ အလြယ္တကူေျပာရ ရင္ မုန္.အစိမ္းေတြကိုက်က္ေအာင္ ဖုတ္တဲ.မီးဖုိ္ကုိတာ၀န္ယူရတဲ.သူပါ။
သူ.တာ၀န္္က ၾကီးသလုိ အဓိကလဲက်ပါတယ္ ဒီေတာ. ေၾကးေကာင္းေကာင္းလဲေပးရပါတယ္။ လုပ္ငန္းအတြက္အားထားရတဲ.သူလည္းျဖစ္တယ္ေပါ.ဗ်ာ။
သူက ညဆုိရင္ အားလုံးအလုပ္ျပီးရင္ မနက္အဆင္.သင္.ျဖစ္ေအာင္ မီးဖုိကို ေနာက္ေန.အတြက္မီးေသြးထည္.ျပီးမွ အလုပ္သိမ္းရသလုိ မနက္ဆုိရင္လဲ အားလုံးမထခင္ ေလးနာရီေလာက္မွာ ထလုိ. မီးေမႊးျပီး အဆင္.သင္.ျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားရပါတယ္။
သူက အလုပ္ထဲက မုန္.ထုပ္တဲ.ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ.ၾကီဳက္ေနပါတယ္။
ညဆုိ သူ.ေကာင္မေလးအိမ္ကုိ သြားေလ.ရွိပါတယ္။
အစကေတာ. ေစာေစာ ကုိးနာရီေလာက္ျပန္လာေပမဲ. ခုရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ ည 12နာရီေလာက္မွ ျပန္လာပါသတဲ.။
တစ္ညေတာ. ကုိခင္ေမာင္ေ၀ အေမက သူတစ္ေရးနုိးတဲ.အခ်ိန္နဲ. စန္းေအာင္ျပန္လာတဲ.အခ်ိန္ကြက္တိျဖစ္ေနေတာ.ညအျပန္မုိးခ်ဳပ္တာသိသြားပါသတဲ.။
လူၾကီးဆုိေတာ.လဲ မျဖစ္သင္.တာကုိ အေတြးပိုတာရယ္ ည ညအိပ္ေရးပ်က္ေတာ.အလုပ္ထိခုိ္က္မွာစုိးတာရယ္ေပါင္းလုိ.
နည္းနည္းေလာက္ဆူမိပါသတဲ.။
စန္းေအာင္ကဘာမွေတာ.ျပန္မေျပာေပမဲ. တစ္ေန.လုံး ၀ုန္းဒုိင္းနဲ.ေဆာင္.ေအာင္.လုပ္ေနပါသတဲ.။
ကိုခင္ေမာင္ေ၀တုိ.ကေတာ. ဘာမွမေျပာဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလုိ္က္ပါသတဲ.။
ဒါေပမဲ. မနက္မုိးလင္းလုိ. အလုပ္လဲစေရာ မီးဖုိ္က မီးမေမႊးရေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္။
စန္းေအာင္က ဘယ္အခ်ိန္ထထြက္သြားမွန္းမသိလုိက္ဘူး။
အလုပ္ကေတာ. နည္းနည္းေႏွာင္.ေႏွးသြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ. အခ်ိန္တန္ေတာ.လည္း တစ္ေနကုန္ေတာ.အလုပ္ေတြျပီးသြားတာပါဘဲ။
ေနာက္ဇာတ္လမ္းကေတာ. က်ေနာ္ အလုပ္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတာပါ။
က်ေနာ္တုိ.အလုပ္က ပုိ္င္ရွင္ကသေဘာေကာင္းပါတယ္။
သူက အလုပ္ကုိ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးလုပ္တာရယ္ အခ်င္းခ်င္း အေပၚမွာ ပညာျပတာရယ္ မရုိးသားတာရယ္က လြဲလုိ.ေတာ္ရုံတန္ရုံကိစၥဆုိ ခြင္.လႊတ္တတ္ပါတယ္။
အစကေတာ. လူနည္းနည္းေလး ဆုိေတာ.သိပ္ျပသနာမရွိပါဘူး။
ဒါေပမဲ.လုပ္ငန္းက ၾကီးလာ ေတာ. ၀န္ထမ္းကလဲ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာတယ္ဆုိေတာ. လူစုံ စရုိ္က္စုံျဖစ္လာပါတယ္။
အခြင္.အေရးယူတတ္သူလဲပါလာေတာ. ခြင္.ကုိ အလကားေနရင္းခဏခဏယူၾကတာ အလုပ္ခ်ိန္လာခ်ိန္ျပန္ခ်ိန္ကုိသတ္မွတ္ေပးထားေပမဲ. ေနာက္က်လာျပီးေစာျပန္တာ ေတြျဖစ္လာပါတယ္။
လူစိတ္ဆုိတာကလဲ မ်ားေသာအားျဖင္.မေကာင္းတာ ကုိအားက်တာ သဘာ၀ကုိး။
သူ ဒီေလာက္လုပ္ရင္ ငါဒီေလာက္လုပ္မယ္ဆုိတာမ်ဳိးမရွိေပမဲ. သူေနာက္က်ရင္ေတာ. ငါလဲေနာက္က်မွာဘဲဆုိတဲ.စိတ္က အျပည္.ကုိးဗ်။
ၾကာေတာ. လာခ်င္တဲ.အခ်ိန္လာ ျပန္ခ်င္သလုိျပန္ ဆုိတာမ်ဳိးျဖစ္လာေတာ.
ေကာင္းေသာ၀န္ထမ္းနဲ. မေကာင္းေသာ၀န္ထမ္းအၾကားမွာ မသင္.တင္.တာေတြ ေျပာစရာေတြျဖစ္လာပါေတာ.တယ္။
ဒီေတာ.လဲ ပုိင္ရွင္ဘက္က မေနသာေတာ.ဘဲ
လာခ်ိန္ျပန္ခ်ိန္ေတြ ခြင္.ယူတာေတြ စတဲ. အလုပ္ခြင္စည္းကမ္းေတြ အသစ္ထုတ္ပါေတာ.တယ္။
တစ္နွစ္တစ္ၾကိမ္ ေပးေနက်ေဘာနပ္စ္ကုိ လည္း စည္းကမ္းမလိုက္နာရင္ျဖတ္မယ္ဆိုျပီး တိတိက်က်လုပ္လာပါတယ္။
ဒီေနရာေဘာနပ္စ္ဆုိလုိ ေျပာရအုံးမယ္။
ခါတုိင္းဆုိရင္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မူ. အျမတ္အစြန္းေပၚမွာ မူတည္ျပီး ဒီႏွစ္ေတာ. ေဘာနပ္အတြက္ေငြဘယ္ေလာက္သုံးမယ္ လခ တုိးမယ္ မတုိးဘူး ဆုံးျဖတ္သလုိ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ျခင္း ရဲ ရတဲ. ေဘာနပ္တုိ .တုိးေပးမဲ.လခတုိ.ဆုိတာကလဲ တစ္ႏွစ္လုံးသူ.လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ကုိၾကည္.ျပီးအနည္းအမ်ားဆုံးျဖတ္တယ္ဆုိေတာ. တစ္ေယာက္နဲ.တစ္ေယာက္ကလည္းဘယ္တူနုိင္ပါမလဲေနာ္။
ႏွစ္တုိင္း သည္လုိေပးျပီးခ်ိန္ဆုိရင္ ကြိစိ ကြစိေလးေတြ မ်ားတတ္ပါတယ္။
သူ.ၾကဘယ္လုိ ငါၾကဘယ္လုိဆုိေၾကးတန္းညွီလုိ.ညိၾက ထိၾက ပါေတာ.တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ .ေက်ာ္စိန္ဆုိတဲ.၀န္ထမ္းေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က သည္.ျပင္ ကုမၸဏီဆုိရင္ ဘယ္လုိေပးတာတုိ. 6လတၾကိ္မ္ လခတုိးတာတုိ. ဆုိျပီး ေလွ်ာက္ပြားလုိက္တာ သတင္းေတြပ်ံ.ျပီး ေရွာ.ေတြျဖစ္ကုန္ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ပုိင္ရွင္ကလဲ စိတ္ဆုိး ျပီး သာတယ္ထင္တဲ.ေနရာကုိ အခိ်န္မေရြးေျပာင္းနုိင္တယ္လုိ. သေဘာေဆာင္တဲ.စကားမ်ဳိးကုိ
အဲဒီေကာင္ေလးကုိေခၚေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဒီေတာ.ေကာင္ေလးကလည္းထြက္မယ္ဆုိျပီးေလသံပစ္လာပါတယ္။လကုန္ဘုိ.ကလည္း 10ရက္ေလာက္လုိ.ေတာ.လကုန္ရင္ဆက္မလုပ္ဘူးဆုိျပီးေျပာလာပါတယ္။
ေနာက္ေန.ကေစလုိ. အလုပ္ကုိ အရင္ကလုိဘဲ လာခ်င္သလိုလာပါတယ္။
အလုပ္ထဲမွာေရာက္ေတာ.လဲ သူတာ၀န္ယူထားတဲ. ကုန္ၾကမ္းကုန္လက္က်န္အလုပ္ကုိ အရင္လုိတစ္ေန.စာ တစ္ေန.မလုပ္ဘဲ
စားပြဲခုံတစ္ကာလုိက္လုိ. ေလေပါေန တာကုိေတြ.ေနရပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ.ျမန္မာစကားအသုံးထဲမွာ ထြက္ကန္ ကန္တယ္ တုိ. ထြက္ခတ္ခတ္တယ္တုိ.ရွိပါတယ္ ။
ျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ. စန္းေအာင္ေရာ က်ေနာ္.ရုံးက ေကာင္ေလးေရာသည္သေဘာပါ။
ကုိမုိး လုိ.ေခၚတဲ.က်ေနာ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ ျမင္.ေသာ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ရေသာေနရာတစ္ခုကိုပုိင္ဆုိင္ထားသူပါ။
သူက အလုပ္ေျပာင္းလုပ္တာ ေလးငါးမ်ဳိးရွိပါတယ္။
သူ.အလုပ္ေျပာင္းတဲ.ကိစၥကို ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမဲ. သူထြက္ခဲ.တဲ.အလုပ္တုိင္းမွာ အလုပ္ရွင္ ကုိ သူထြက္မဲ.အေၾကာင္းၾကဳိတင္
အသိေပးတယ္ ေနာက္ဆုံးထြက္တဲ.ရက္အထိ သူ.အလုပ္ကို တာ၀န္ေက်ေအာင္လုပ္တယ္။
လုပ္ေဘာ္ကုိင္ဘက္ေတြ ေရာ အလုပ္ရွင္ကုိပါ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ႏုတ္ဆက္ျပီးမွခဲြခဲ.တယ္။
ဒါေၾကာင္.သူထြက္ခဲ.တဲ.အလုပ္ကလူတုိင္းပုိင္ရွင္တုိင္းက သူနဲ.အခင္အမင္မပ်က္ၾကဘူး ။
ေတြ.ျပန္ရင္လဲ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြလုိပါဘဲ။
ဒါနဲ.တစ္ရက္ ကုိမုိးကုိ သည္ကိစၥနဲ.ပါတ္သက္လုိ.ေမးၾကည္.ေတာ. သူေျပာျပတာက
” ေလာက ထုံးစံအရ တစ္ေယာက္နဲ.တစ္ေယာက္ ခြဲရမွာဘဲ
ေလာကက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ျပန္ေတြ.ေနအုံးမွာဘဲံ။
တြဲလုပ္စဥ္မွာ ေက်နပ္တာ မေက်နပ္တာ ေတြရွီခဲ.မွာပါ
ဒါေပမဲ. ခြဲျပီဆုိရင္ ဒါေတြကို ခ်န္ထားခဲ.ေတာ. ဒီမွာဆက္မလုပ္မွေတာ. ဒါေတြက
မလုိေတာ.ဘူးေလ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ.လမ္းခြဲတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ မ်က္ႏွာပူစရာမလုိဘူးကြ “
လုိ.ျပန္ေျဖဘူးပါတယ္။
ကဲ မိတ္ေဆြတုိ.ကေရာ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ က်ေနာ္ကေတာ. ကုိမုိးကုိ အားက်ပါတယ္။

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္, အေတြးပါးပါးေလး