/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

 

 

 

 

၁၉၈၃ခုနစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ က စလုိ႔ရန္ကုန္ကုိ က်ေနာ္မေရာက္ခဲ႔တာ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ

ေရာက္မွဘဲရန္ကုန္ေရာက္ခြင္႔ၾကဳံခဲ႔ပါတယ္။

အပြင္႔လင္းဆုံးေျပာရရင္ေတာ႔ အဲကြန္းဘတ္စ္ ဆုိသဟာၾကီးကုိ အဲဒီေတာ႔ မွ စစီးဘူးတာပါဘဲ။

တစ္ညလုံးေလေအးေတြလႊတ္ထားျပီး ေမာင္းတဲ႔ကားေပၚမွာ ေစာင္ျခံဳျပီးလုိက္ရေတာ႔တာပါဘဲ။

ဒါေတာင္ က်ေနာ္ရုံးက ကေလးေတြက “ေလးေလး ေစာင္ထည္႔သြားေနာ္”လုိ႔ေျပာလုိ႔ပါ။

ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ခရီးသြားရင္ ဘာမွ မသယ္ခ်င္တဲ႔က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ေအးစိမ္႔ေနတဲ႔ကားေပၚမွာ  အေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္မွာေသခ်ာပါတယ္။

၂၀၁၂ခုႏွစ္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးရက္မွာ မဂၤလာေဆာင္ပြဲတစ္ခုတက္စရာရွိေတာ႔ ခါတုိင္းလုိဘဲ

ကားနဲဲ သြားဘုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ရန္ကုန္သြားမွာကို သိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဖုနး္လွမ္းဆက္ပါတယ္။

“ခုိင္မႏၱေလး”နဲ႔လုိက္ပါလား ကားအသစ္ ပရုိမုိးရွင္းလဲရွိတယ္ လုိ႔ေျပာေပမယ္႔

က်ေနာ္က လက္မွတ္၀ယ္ျပီးပါျပီ။

လက္မွတ္တစ္ေစာင္ ၁၃၈၀၀က်ပ္။

ပုံမွန္ကားကား ၁၀၅၀၀က်ပ္ ဆုိေတာ႔ ေစ်းကေတာ႔ နည္းနည္းေလးကြာပါတယ္။

ပုံမွန္ကားထက္ ထုိ္င္ခုံက ပုိက်ယ္တယ္ လမး္မွာ အစားအေသာက္တစ္ၾကိမ္ေၾကြးတယ္။

ေနာက္လမ္းမွာၾကာၾကာမနားဘဲ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေမာင္းတယ္ဆုိတာကေတာ႔ အၾကဳိက္ဆုံးအခ်က္ပါဘဲ။

ဒါေတြေၾကာင္႔လဲ  ေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာေနၾကတဲ႔ ကားအသင္းနဲ႔ ရန္ကုန္ကုိနဲ႔ခ်ီတက္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာပါ။

ရန္ကုန္သြားမယ္႔ညက  က်ေနာ္လုိက္မယ္႔ကားက ကိုးနာရီခြဲထြက္မယ္ဆုိေတာ႔ ၉နာရီေလာက္အေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္။

ဂိတ္ေရာက္ေတာ႔ ဘယ္ကားနဲ႔လုိက္ရမယ္ဆုိတာ သိေအာင္ လက္မွတ္လဲ မွတ္ပုံတင္နံပါတ္ေတြေပး

ျပီးေတာ႔ ခုံေပၚလဲထုိင္ေရာက္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က ေကာ္ဖီလုိက္တုိက္ပါတယ္။

ေဆာင္းည ေအးေအးမွာ ေကာ္ဖီပူပူေလးဆုိေတာ႔ လုိက္မွလုိက္ပါဘဲ။

ပုံမွန္ခ်ိန္ဆုိရင္ ကားနဲ႔ခရီးသြားရင္ က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ ေကာ္ဖီအေအးစတဲ႔  အရည္ေသာက္ေလ႔မရွိပါဘူး။

အရည္ေသာက္မိလုိ႔ ကားေပၚမွာဒုကၡေရာက္ခဲ႔ဘူးလုိ႔ပါဘဲ။

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

ေရွးလြန္ေလျပီးေသာကာလတစ္ခု ၁၉၉၃-၁၉၉၄ ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္ကေပါ႔။

အဲဒီအခ်ိန္တုံးက က်ေနာ္ ျမင္းျခံ မုံရြာ နဲ႔ မိတၳီလာျမဳိ႔ေတြကို တစ္လတစ္ေခါက္ မွန္မွန္သြားရပါတယ္။

သြားရင္ ဥပုဒ္ေန႔ မွာဘဲ ေန႔ျခငး္ျပန္သြားေလ႔ရွိပါတယ္။

အဲဒီေခတ္တုံးကေတာ႔ မုံရြာနဲ႔မိတၳီလာက ဟုိငး္လတ္ကားေလးေတြသလုိ ကားၾကီးေတြလဲရွိပါတယ္။

ကားလဲေပါျပီး အခ်ိန္မေရြးသြားလုိ႔လာလုိ႔ရပါတယ္။

ျမင္းျခံ ကေတာ႔ ကားရွားပါတယ္။

ကားအသင္းဆုိလုိ႔  ျပည္ေတာ္ေအး နဲ႔ ၀င္းဘဲရိွပါတယ္။

ကားအေသးေတြ အေနနဲ႔ကေတာ႔ဘီအမ္ကားၾကီးေတြရွိမယ္ ကားအေကာင္းဆုိလုိ႔ ဟြန္ဒုိင္းကားၾကီးေတြဘဲရွိပါတယ္။

မန္းေလးကေနျမင္းျခံကုိ အေစာဆုံးထြက္တဲ႔ကားက မနက္ ေလးနာရီခဲြ။

ဟုိေရာက္ေတာ႔ မနက္ကုိးနာရီပါတ္၀န္းက်င္

ျမင္းျခံကေနျပန္လာရင္ေနာက္ဆုံးထြက္တဲ႔ကားက ေန႔လည္ႏွစ္နာရီ။

မန္းေလးျပန္ေရာက္ရင္ ညေန(၇)နာရီ ဒါေတာင္လမး္မွာ ကားမပ်က္ပါမွ။

မနး္ေလးကဘဲသြားသြား ျမင္းျခံကဘဲလာလာ အမ်ားအားျဖင္႔ေညာင္ပင္သာဆုိတဲ႔ေနရာမွာရပ္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ခရီးသြားရင္ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆုံးက ေတာ႔ အိမ္သာ ကိစၥပါဘဲ။

ခရီးသြားကားေတြက အမ်ားၾကီးထဲမွာ ကားနားတဲ႔ေနရာမွာရွိတဲ႔အိမ္သာက တစ္လုံးႏွစ္လုံး။

ကိုယ္႔အလွည္႔ေရာက္ဘုိ႔ကုိ အၾကာၾကီးေစာင္႔ရပါတယ္။

အဲေတာ႔လဲ မေအာင္႔ႏုိင္တဲ႔ေယာက္်ားေလးမ်ားကေတာ႔ လူနည္းနည္းကြယ္တဲ႔ေနရာမွာကိစၥရွင္းရတာေပါ႔။

ပုိစိတ္ပ်က္စရာေကာငး္တာက ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတာပါ။

အသုံးျပဳထားခဲ႔သူမ်ားကလဲ ကုိယ္႔ကိစၥျပီးရင္ေရေလာငး္ရေကာင္းမွန္းမသိ။

ဒီအညစ္အေၾကးေတြကို သန္႔ရွင္းမယ္႔သူလဲမရွိ။

အိ္မ္သာတက္ျပီးလက္ေဆးစရာ ဆပ္ျပာေ၀လာေ၀း ေရကန္ေတာင္မရွိ။

မတတ္သာလုိ႔သာအသုံးျပဳရတယ္ အေတာ္ေလးကို ရြံစရာေကာင္းလွပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔လည္းေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိ။

 

တစ္ခါတစ္ရံကားသြားေနရင္းကေန မေအာင္႔နုိင္လြန္းတဲ႔လူပါလာရင္ေတာ႔

“ ေပါက္ေတာ”လုိ႔ေအာ္လုိက္ရင္ ကားရပ္ေပးပါတယ္။

ဒါကလဲ စပယ္ယာသေဘာေကာင္းမွ ကားလူနည္းနည္းေခ်ာင္မွ ရပ္ေပးတာပါ။

အမ်ားအားျဖင္႔ကေတာ႔ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္  မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာမ်ားပါတယ္။

တစ္ခါကေတာ႔ က်ေနာ္ ျမင္းျခံကအျပန္ကားေစာင္႔ရင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ၾကပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ေရေႏြးၾကမး္ေတြကိုလဲစကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႔ေသာက္မိပါတယ္။

အဲဒီတုံးမွာဘဲ အျခား၀ုိင္းမွာထုိင္ေနတဲ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က က်ေနာ္႔အတြက္ဆုိျပီး

စားပြဲထုိးေလးကို စပါကလင္အေအးတစ္ပုလင္းပုိ႔ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။

က်ေနာ္က  ကားစီးမွာမုိ႔ မေသာက္ခ်င္ဘူးလုိ႔ျငင္းမလုိ႔ၾကံလိုက္မိေပမယ္႔ မွာျပီးသားျဖစ္ေနတာရယ္

အားနာတာရယ္ေၾကာင္႔ေသာက္လုိက္ပါတယ္။

အဲဒီေန႔က ေနနည္းနည္းပူေတာ႔ ျပႆနာမရွိေလာက္ဘူးလုိ႔ေတာ႔ေတြးမိပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ကားက ထြက္လာလု႔ိသိပ္မၾကာခင္ ျမင္းျခံျမဳိ႔အထြက္ေလာက္မွာကားဘီးေပါက္ပါတယ္။

အဲေတာ႔ စပယ္ယာဘီးျဖဳတ္ျပီးလဲတာ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာသြားပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ခရီးဆက္ထြက္လာပါတယ္။

ကားလမး္နံေဘးမွာရွိတဲ႔ေက်ာငး္ေတြရဲ႕ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္နဲ႔ျမင္းျခံကထြက္လာတဲ႔ ဒီေနာက္ဆုံးကားနဲ႔

အခ်ိန္ျခင္းတုိက္တာေၾကာင္႔ ဆရာမေတြေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက ကားၾကဳံလုိက္တတ္ပါတယ္။

အဲဒီေန႔ကေတာ႔ ကားတစ္စီးလုံး မတ္တပ္ရပ္လုိက္လာတဲ႔ေက်ာငး္သူေက်ာငး္သားေတြဆရာဆရာမေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတဲ႔အျပင္ကားေခါင္မုိးေပၚမွာ အထိ လူအျပည္႔ပါဘဲ။

အဲေတာ႔ လမ္းမွာ တက္လုိက္ဆင္းလုိက္နဲ႔ဆုိေတာ႔ အခ်ိန္ေတာ႔ နည္းနည္းေလးဖင္႔ပါတယ္။

ကားကလည္းလူအျပည္႔ဆုိေတာ႔ ျဖည္းျဖည္းဘဲေမာင္းလာပါတယ္။

 

က်ေနာ္႔နဲ႔ခုံျခငး္ကပ္ရက္ ထုိင္လာတဲ႔အမ်ဳးိသမီးကလဲသူလမ္းကေန၀ယ္လာတဲ႔ ဖရဲသီးေတြေၾကြးပါတယ္။

ျငင္းရမွာအားနာေတာ႔ စါးမိတာေပါ႔။

က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ကလဲ ဖရဲသီးကုိၾကဳိက္တာက လဲ တစ္ေၾကာင္းေပါ႔။

ကားသြားေနတုန္းမွာဘဲ ရာသီဥတုကေဖာက္ျပီး  ေနက်ဲက်ဲပူေနရာကေန မုိးေတြအုံ႔လာပါတယ္။

သိပ္မၾကာခင္မွာဘ ဲ က်ေနာ္ေသာက္ထားတဲ႔ အေအးေတြနဲ႔ သူမ်ားေၾကြးတာကို အားမနာပါးမနာ

တစ္၀ၾကီးစားထားတဲ႔ဖရဲသီးတုိ႔က အျပင္ထြက္ခြင္႔ေတာင္းၾကပါေတာ႔တယ္။

ကားကလဲ လူအျပည္႔ဆုိေတာ႔ ေအာက္ဆင္းလုိ႔ မလြယ္သလုိ “ေပါက္ေတာ” လဲ ေအာ္လုိ႔မရ။

ေညာင္ပင္သာေရာက္ရင္ေတာ႔ တဲ႔ထိေတာင္႔ေအာင္႔ထားလုိက္အုံးမယ္လုိ႔  ေတြးရင္း အဲဒီဘက္ကုိစိတ္မေရာက္ေအာင္ဟုိေငးဒီေငးနဲ႔လုိက္ခဲ႔ရပါတယ္။

က်ေနာ္ေဘးနားက အမ်ဳးိသမီးက စကားေတြအမွ်င္မျပတ္လာေျပာေနေတာ႔

အလုိက္သင္႔သာ အင္း လုိက္ေနရတယ္ သူဘာေျပာေနမွန္းမသိ.။

ေနာက္ထပ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ဆုိရင္ ေညာင္ပင္သာ မွာေရာက္ေတာ႔မယ္ဆုိေတာ့

 “ေအာင္႔နုိင္ေကာင္းပါရဲ႕”လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။

ေညာင္ပင္သာအနားေရာက္ခါနီးတဲ႔အခ်ိန္ စပယ္ယာက “ေညာင္ပင္သာအဆင္းပါလား”လုိ႔လွမ္းေမးတဲ႔အခါ

ဆင္းမယ္႔သူတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ႔ မရပ္ဘဲနဲ႔ဆက္ေမာင္းပါေတာ႔တယ္။

အဲဒီမွာက်ေနာ္လဲအေတာ္ေလးစိတ္ေလသြားပါတယ္။

ကားတစ္စီးလုံးလဲအျပည္႔အက်ပ္ ဆင္းမယ္႔သူလဲမရွိ။

က်ေနာ္မွာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေအာင္႔အည္းျပီးေနရပါေတာ႔တယ္။

ဒီအခ်ိန္က်မွ ၀တ္လာတဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက အဲ လူကိုညွစ္ထားသလုိ အစြမး္ေတြျပပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ျပင္စည္မေရာက္ခင္မွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ဆင္းသြားေတာ႔ ကားေခ်ာင္သြားပါတယ္။

ကားဒရုိင္ဘာကလဲ လမ္းမွာ မုိးမိမွာစုိးေတာ႔ ကားကို အျမန္ေမာင္းပါေတာ႔တယ္။

ျမစ္သားမေရာက္ခင္ေလးမွာ လမ္းနံေဘးက ၾကက္သြန္အိတ္ေတြတင္ဘုိ႔

ကားကိုတားေတာ႔ ကားကလမ္းေဘးထုိးရပ္လုိက္တဲ႔အခါ က်ေနာ္မွာအေတာ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။

အၾကာၾကီးေအာင္႔ထားရတဲ႔ ကိစၥရွင္းလုိ႔ရျပီေပါ႔။

ၾကက္သြန္အိတ္ကေတာ႔သိပ္မမ်ားပါဘူး ေလးငါးအိတ္ဘဲရွိတာပါ။

ကားနဲ႔ကပ္ရကလမ္းေတာင္ဘက္မွာေတာ႔ ေကာက္စုိက္သမေတြအလုပ္လုပ္ေနတာကိုလွမ္းျမင္ရတာနဲ႔

လမ္းေျမာက္ဘက္ကို အျမန္ေျပးရပါတယ္။

လယ္ကြက္အစပ္နားက လူနည္းနည္းကြယ္မယ္ထင္ရတဲ႔  ျခံဳပုတ္ေလးနားလဲေရာက္လုိ႔

ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကိုဆြဲ အဖြင္႔

“ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးး”ကနဲေအာ္သံၾကားလုိ႔ အသံလာရာဘက္ကိုအၾကည္႔

အလုပ္ခဏနားလုိ႔ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလြးေနၾကတဲ႔ လယ္သူမ အုပ္စုလုိက္ၾကီးကုိ

ျမင္လုိက္ရတဲ႔အခါ ရွက္တာနဲ႔ လဲေသခ်င္စိတ္ေပါက္ျပီး ဟုိကိစၥေတာင္ေမ႔သြားလုိက္တာ

ကားနားကိုဘယ္လုိေရာက္သြားမွန္းေတာင္မသိလုိက္ေတာ႔ပါဘူး။

ကားကလဲ ၾကက္သြန္အိတ္တင္ျပီးလုိ႔ ဟြန္းတစ္ပြမ္ပြမ္တီးျပီးေခၚေနတာနဲ႔ကားေပၚအျမန္ေျပးတက္ခဲ႔ရပါတယ္။

ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ ခရီးသြားေဖာ္ အမ်ဳိးသမီးက ဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲေမးေတာ႔

က်ေနာ္မွာ မေျဖနုိင္။

ဟုိဆီကိုစိတ္မေရာက္ေအာင္က်ိတ္မွိတ္လာခဲ႔ရပါတယ္။

ကားကလဲ မရပ္ဘဲေမာင္းလုိက္တာ ပုလိပ္ျမဳိ႔ေရာက္ေတာ႔ မွရပ္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ ေမွာင္စလဲျပဳေနေတာ႔ ကုကၠဳိပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္သြားျပိးကိစၥရွင္းလုိ္က္မွ

လူလဲေနသာထုိင္သာရွိသြားပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔ ခရီးသြားရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ အရည္မေသာက္ေတာ႔ပါဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ကားေပၚေရာက္တဲ႔အခါ မွာဆံပင္ကိုေလးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ထုံးထားျပီး ခရမး္ေရာင္ျမန္မာ၀တ္စုံေလးနဲ႔ မိန္းကေလးက က်ေနာ္တုိ႔ခရီးသည္ေတြကို ကူညီေပးမယ္႔ “ကားယာဥ္မယ္”ေလးဆုိတာ ကို သိလုိက္ရပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ပါလာတဲ႔ ပစၥည္းၾကီးၾကီးမားမားကေတာ႔ ကား၀မ္းဘုိက္ထဲမွာထားေပးျပီး

ခရီးလမ္းဆုံးေရာက္တဲ႔အခါ  ျပန္ေရြးဘုိ႔လက္မွတ္ေလးေပးပါတယ္။

အေတာ္အသင္႔ေသးတဲ႔ပစၥည္းေတြအဖိုးတန္ပစၥည္းေလးေတြကေတာ႔ ကိုယ္ထုိင္တဲ႔ခုံရဲ႕အေပၚဘက္က

ေသတၱာေလးထဲမွာထည္႔ရုံပါဘဲ။

ဟုိအရင္ ကားအေဟာာင္းေတြက ဆုိရင္ ေစာေရာက္တဲ႔လူက သူတုိ႔ပါလာတဲ႔ပစၥည္းတပုံတပင္ကို

သူုမ်ားထားရမယ္႔ေနရာမွာလာဦးထားလုိ႔ ဖယ္ခုိင္းရတာ မၾကာခဏ။

အခုကေတာ႔ အလုံပိတ္ေသတၱာေလးထဲမွာကိုယ္႔ပစၥည္းကိုယ္ထည္႔ရုံပါဘဲ။

အဲေသတၱာကုိ ခတ္ထားစရာ  ေသာ႔ေတာ႔ မပါ ပါဘူး။

ကားကေတာ႔ ကိုးနာရီခြဲအခ်ိန္မွန္တုုိင္းဘဲ ကြ်ဲဆည္ကန္ကား၀င္းထဲကေနထြက္ပါတယ္။

ကားထြက္တာနဲ႔ကေလးမေလးက အဆင္ေျပပါရဲ႕လားလုိ႔ခရီးသည္အားလုံးကိုေမးပါတယ္။

ျပီးေတာ႔ သတ္သတ္လြတ္စားပါသလား၊

အသားစားပါသလား၊

 မစားတဲ႔အသားေရာရွိပါသလား လုိ႔ တစ္ေယာက္ျခင္းကိုေမးျပန္ပါတယ္။

ခဏေနေတာ႔  မုိက္ကရုိဖုန္းေလးထုတ္ျပီး နုတ္ခြန္းဆက္စကားေျပာပါေတာ႔တယ္။

သြားလမး္လာလမ္းေျဖာင္႔ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးပါေၾကာင္း။

သူမ အပါအ၀င္ ၀န္ထမ္းမ်ားက ခရီးသည္မ်ားရဲ႕ အသက္လုံျခဳံေရးကိုတစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ

တာ၀န္ယူပါေၾကာင္း၊ လုိ္က္ပါလာသူ ၀န္ထမ္း မ်ား အရက္ေဆးလိပ္ေသာက္ျခငး္ကို တားျမစ္ထားပါေၾကာင္း

ေမာ္ေတာ္ယဥ္ကိုေမာင္းႏွင္သူမ်ားကအေ၀းေျပးကား ေမာင္းသက္ ဆယ္ႏွစ္အထက္မွာရွိတဲ့၀ါရင္႔ကြ်မး္က်င္ေတြျဖစ္ျပီး မြမ္းမံသင္တန္းေပးထားပါေၾကာင္း၊

သူကိုယ္တုိင္ကလဲ ေရွးဦးသူနာျပဳသင္တန္း တက္ထားျပီးသူျဖစ္ပါေၾကာင္း၊

လုိအပ္တဲ႔က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ညလယ္စာ အဆာေျပ ေကြ်းေမြးမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းေတြကို သာယာဖြယ္အသံေလးနဲ႔ေျပာသြားပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ေစာင္ေလးေတြလုိက္ေ၀ပါတယ္။

ေစာင္ထပ္လုိေသးရင္ေျပာပါ ထပ္ေပးမယ္လုိ႔လဲေျပာျပန္ပါတယ္။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ေႏြကေတာင္ၾကီးသြားတုန္းကေစာင္မပါလုိ႔

ဒုကၡေရာက္ခဲ႔တာကို ေတြးမိေတာ႔ျပဳံးမိပါတယ္။

ေႏြေခါင္ေခါင္သြားတာဘဲဆုိျပီး ေစာင္ယူအသြားမိပါဘူူး။

လမး္ေရာက္ေတာ႔ေအးလြန္းလုိ႔ မအိပ္နုိင္.။

စပယ္ယာေလးကို အေအးဒီဂရီေလ်ာ႔ခုိင္းေတာ႔ ပုံေသခ်ိန္ထားေပးတာမုိ႔ ေလ်ာ႔လုိ႔မရတဲ႔။

ခက္ေတာ႔ ခက္ေနပါတယ္ ေအးလြန္းလုိ႔ေသရင္ေတာင္ ဒီအတုိင္း ေသရမယ္ထင္ပါရဲ႕။

အခ်ိန္အခါအလိုက္ရာသီအလုိက္ လုိအပ္သလုိအေျပာငး္အလဲလုပ္ရမွာကို ပုံေသအတုိင္း

ဇြတ္ထားတာကိုျမင္ရေတာ႔ အေျပာငး္အလဲ မလုပ္ရဲတဲ႕၊မလုပ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ အလြယ္တကူျငင္းပယ္တတ္တဲ႔ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ေတြကို ဖ်တ္ကနဲ႔ေတြ႔လုိက္ရေတာ႔ ရင္ေလးမိပါတယ္။

ဒီလုိ၀န္ေဆာင္မူ႔ေတြ ေကာင္းလုိ႔လဲ ေစ်းပုိေပးရတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။

သီခ်င္းကလဲ ခပ္ေအးေအးဖြင္႔ထားျပီး မ်က္ေစ႔ေနာက္တဲ႔ ဗီြဒီယုိကားကိုမၾကည္႔ရတာေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမိပါတယ္။

(ေနာင္ဆုိရင္ေတာ႔ ၾကည္႔ခ်င္ရင္လဲ ၾကည္႔လုိ႔မရေတာ႔ဘူးေနာ္- ကားေပၚမွာဗီြဒီယုိ မျပရေတာ႔ဘူးတဲ႔)

 

အရင္ကားၾကီးေတြတုနး္ကေတာ႔ လူထုိင္တဲ႔ခုံေအာက္မွာ ကုန္ထည္႔လုိ႔ရေအာင္ထုိင္ခုံေတြကို

အေပၚျမင႔္ထားေတာ႔ ထုိင္လုိ္က္ရင္ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက ေလထဲမွာ ေျမာက္ေနပါတယ္.။

ဆုိဖာခုံဆုိေပမယ္႔လဲေပါက္တာေပါက္ ျပဲတာျပဲ။

အခုလုိအျမန္ကားေတြ ေပၚကာစကေတာ႔ ေရွးက ဟီးႏုိလုိ ဟြန္ဒိုင္းလုိကားထက္စာရင္

ထုိင္ရတာ ပုိက်ယ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔လဲ ပစၥည္းတစ္ခုကုိ သုံးသာသုံးေနတယ္ မြမ္းမံျပင္ဆင္တဲ႔အေလ႔အထမရွိေလေတာ႔

ခုံေတြက ေရွ႔တုိးေနာက္ဆုတ္လုပ္ဘုိ႔ တပ္ထားတဲ႔ခလုပ္ေတြက က်ဳိးတာက်ဳိး နဲ႔အလြယ္တကူေရႊ႔မရ။

အမူိက္ထည္႔ဘုိ႔ ဆုိျပီး ကိုယ္႔ေရွ႔က ခုံေနာက္ေက်ာမွာ ကပ္ထားေပးတဲ႔ ဇကာကြက္ ပုိက္ အိပ္ေတြကေပါက္ျပဲလုိ႔အသုံးခ်မရ။

ၾကာေလစုတ္ေလ ဆုိတဲ႔ကားေတြဘဲ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ႔တယ္။

 

အခုစီးလာတဲ႔ကားက ေတာ႔ ဒီခ်ဳိ႔ယြင္းခ်က္ေတြကင္းလုိ႔ သပ္သပ္ယပ္ယပ္။

ထုိ္င္ခုံအေရအတြက္ကလဲ သာမန္ အျမန္ကားထက္ေလ်ာ႔ထားပါတယ္။

တစ္တနး္ကုိ ပုံမွန္ေလးေယာက္ထုိင္ရမွာကို သုံးေယာက္စာဘဲလုပ္ထားေတာ႔က်ယ္က်ယ္လြင္႔လြင္႔။

ေကာငး္ကြက္ေလးေတြရွာျပီး ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင္႔ေနတုန္း ေရွ႔ကထုိင္ေနတဲ႔လူက သူ႔ထုိ္င္ေနတဲ႔ခုံကိုအားရပါးရ

ေနာက္လွန္ခ်လိုက္တာ လူေတာင္႔လန္႔သြားပါတယ္။

အဲဒီလူက ပက္လက္ကုလားထုိင္မ်ားလုိသူထုိင္ေနတဲ႔ခုံကုိ အဆုံးထိလွန္ခ်လုိက္ေတာ႔ က်ေနာ္က ပုံမွန္အတုိင္းထုိင္လုိ႔မရေတာ႔ဘဲ ေနာက္မွီျပီးထုိင္လုိက္ရပါေတာ႔တယ္။

ထုိင္ရတာ စိတ္ထဲမွာက်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ျဖစ္သြားပါတယ္။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ေတြးေနရင္းကေနေမွးကနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႔အခ်ိန္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ “ကားယာဥ္မယ္”

ေလးရဲ႕ အသံၾကားေတာ႔ လန္႔ႏုိးလာပါတယ္။

ယာဥ္ရပ္းနားစခန္းမွာ က်နး္မာေရးအတြက္ ဆယ္မိနစ္ရပ္ေပးမယ့္အေၾကာင္း၊

ကားေပၚက မဆင္းခ်င္ဘူးဆုိရင္လဲ မဆင္းဘဲေနလုိ႔ရတဲ႔အေၾကာင္း၊

သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ပုိျပီး ေက်ာ္လြန္ေအာင္မေနၾကဘုိ႔အတြက္ ေတာင္းပန္တဲ႔အေၾကာင္းကို

ေျပာေနပါတယ္။

ကားေနာက္ပုိင္းကမိန္းမတစ္ေယာက္က  “ကားက ဘယ္နားရပ္မွာလဲ”လုိ႔ ေမးေတာ႔ ဖီးလ္စားေသာက္ဆုိင္နားမွာရပ္မွာရယ္ ဆယ္မိနစ္ဘဲနားမယ္ဆုိတာေျပာေတာ႔

“ခ်ိန္းထားတာရွိလုိ႔” ဆုိျပီးျပန္ေျဖသံေတာ႔ၾကားလုိက္ရပါတယ္၊

 

က်ေနာ္လဲကားေပၚက မဆင္းခ်င္ေတာ႔ ခုံေပၚမွာဆက္ျပီး မွိန္းေနလုိက္ပါတယ္။

ဟိုအရင္ အခ်ိန္က မေကြးျမဳိကုိ အခုလုိညကားနဲ႔ သြားခဲ႔ရတဲ႔အေၾကာင္းကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။

စားေသာက္ဆုိင္တစ္ေနရာမွာရပ္ျပီဆုိရင္ ကားေပါၚကလူေတြကိုအကုန္ဆင္းခုိ္င္းျပီး တံခါးကိုပိတ္ထားပါတယ္။

အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ပစၥည္းေပ်ာက္မွာစုိးလုိ႔ပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ခရီးသည္မ်ားကေတာ ႔သူတုိ႔ရပ္ေပးတဲ႔ဆုိင္မွာ ထုိ္င္ခ်င္ထုိ္င္ မထုိင္ရင္

ဟုိနားဒီနားမုိးတုိးမတ္တပ္နဲ႔ အဆင္ေျပသလုိ ကားမထြက္မခ်င္းေနရပါတယ္။

ျမန္မာ႔ခရီးသြား လုပ္ငန္းမ်ားရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း ဒရုိင္ဘာနဲ႔ အဖြဲ႔ကို သူတုိ႔ကားရပ္ေပးတဲ႔

စားေသာက္ဆုိင္က ထမင္း အရက္ ေဆးလိပ္  ကြမး္ျပည္႔စုံေအာင္တာ၀န္ယူေပးရပါတယ္။

ဒရုိင္ဘာအဖြဲ႔ စားလုိ႔ေသာက္လုိ႔၀ျပီဆုိမွ ဟြန္းတတီတီ တီးျပီးခရီးသည္ေတြကို ကားေပၚတင္ပါေတာ႔တယ္။

အဲေလာက္ၾကာၾကာနားတာေတာင္မွ ကားေပၚကိုေတာ္ေတာ္နဲ႔ေရာက္မလာတတ္တဲ႔ ခရီးသည္ေတြရွိပါေသးတယ္၊

ေနာက္အဲဒီေခတ္က ခရီးသြားျပီဆုိရင္ ျမဳိ႔အ၀င္အထြက္ေတြမွာ မွတ္ပုံတင္စစ္တတ္ပါတယ္။

ညတစ္နာရီႏွစ္နာရီလုိ ကားေပၚမွာအိပ္ေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အားလုံးကိုကားေပၚက ဆင္းခုိင္းျပီး

မွတ္ပုံတင္စစ္တာပါ။

လုံျခံဳေရးအတြက္လုိ႔ဆုိပါတယ္။

မွတ္ပုံတင္မပါတဲ႔သူ အေထာက္အထားမျပည္႔စုံတဲ႔သူ မသကၤာစရာလူေတြရင္ေတာ႔

စစ္ေဆးေမးျမန္းေနတာနဲ႔ ကားက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထြက္ရေတာ႔ပါဘူး။

အမ်ားအားျဖင္႔အဲဒီတုနး္က တစ္ည ႏွစ္ခါေတာ႔ အစစ္ခံရပါတယ္။

ဟုိေတြးဒီေတြး အိပ္ရင္းေတြးေနမိတာ အေတာ္ၾကာတာေတာင္ကားမထြက္တာကို သတိထားမိလာပါတယ္။

ေသခ်ာနားစြင္႔ၾကည္႔မွခရီးသည္တစ္ေယာက္ ျပန္မေရာက္ေသးတာလုိ႔ကားမထြက္နုိင္တာပါတဲ႔။

ေမာ္ေတာ္ယဥ္မွဴးကလဲ ကားယာဥ္မယ္ကို ေသခ်ာ မွာမထားဘူးလား လုိ႔ေမးပါတယ္။

ကေလးမေလးက လဲ သူ ကားမရပ္ခင္မွာေသခ်ာ ေျပာတယ္ဆုိတာကို ျပန္ရွင္းျပေနပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ ယာဥ္ေနာက္လုိက္ေကာင္ေလးကို စားေသာက္ဆုိင္ကေနျပီး မုိက္ကရုိဖုန္းနဲ႔ေအာ္ခုိ္င္းလုိ္က္မွ

မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အေျပးအလြားတက္လာပါတယ္။

ကားယာဥ္မယ္ က အမတုိ႔ေသခ်ာမွာထားရဲနဲ႔ေနာက္က်တယ္ေျပာေတာ႔ ဘာမွအေရးမစိုက္တဲ႔ေလသံနဲ႔

“ငါတုိ႔က အစကတည္းက ဒီမွာခ်ိန္းထားတယ္လုိ႔ ေျပာသြားသားဘဲေအ႔ ”လုိ႔ ခပ္တည္တည္ေျပာပါတယ္။

ကားထြက္ျပီးမၾကာခင္မွာ ကေလးမေလးေတြက မုန္႔ဘူးေလးေတြတင္ထားတဲ႔ တြန္းလွည္းေလးကို

မုန္႔ကို အခုသုံးေဆာင္မလား ေနာက္မွဘဲ သုံးေဆာင္မလား ေမးျပီး အခုစားမယ္ဆုိရင္

ခုံလက္ကိုင္ထဲမွာေခါက္ထည္႔ထားတဲ႔ စားပြဲေလးကို ထုတ္ေပးပါတယ္။

မုန္႔ဘူးေလးထဲမွာေတာ႔ ေပါင္မုန္႔ဒိန္ခဲညွပ္တစ္ခု ပုစြန္ေၾကာ္ႏွစ္ခုနဲ႔ ေနာက္ထပ္မုန္႔သုံးခု ပါတဲ႔ ဒင္ဆမး္ ဘူးေလးတစ္ဘူးရယ္ တူရယ္ ေပးပါတယ္.။

ေနာက္ေတာ႔ စပါကလင္ လိေမၼာ္ နဲ႔ ကိုကာကိုလာ ႏွစ္သက္ရာကို ထည္႔ေပးပါတယ္။

အေအးကေတာ႔ မ၀ေသးရင္ထပ္ယူလုိ႔ရတဲ႔အျပင္အေအးမၾကဳိက္ရင္ ေရေႏြးၾကမး္ေသာက္လုိ႔ရပါတယ္။

စားေသာက္ျပီးခ်ိန္မွာ မုန္႔ဘူးအေဟာင္းနဲ႔ တူေတြကိုလုိက္သိမ္းေပးပါတယ္။

ျပီးမွ ကားခဏရပ္ျပီး တြန္းလွည္းေလးကို ကား၀မး္ဘုိက္ထဲျပန္ထည္႔ပါတယ္။

ေနာက္အစာေၾက ေရွာက္သီးေဆးျပားေလးေတြ ကို လုိက္ျပီးေကြ်းပါတယ္ ၾကဳိက္ရင္စားေပါ႔။

စားေသာက္ျပီးၾကတဲ႔အခါ အေစာက ေနာက္က်ျပီးမွ ကားေပၚတက္လာတဲ႔မိန္းမနဲ႔အေဖာ္က  သူတုိ႔ခ်င္းစကားေျပာခဲ႔ၾကတာကုိ အာက်ယ္ပါက်ယ္နဲ႔စားျမဳံျပန္ေနၾကတာ

တစ္ကားလုံးမွာ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္ထဲ ပါတဲ႔အတုိငး္ပါဘဲ။

ကားယာဥ္မယ္ေလးက အမ်ားအိပ္ေနလုိ႔ စကားတုိးတုိးေျပာဘုိ႔သြားေတာင္းပန္မွဘဲ ရပ္ပါေတာ႔တယ္။

 

က်ေနာ္ကေတာ႔ စားေသာက္ျပီး ဗုိက္ေလးေတာ႔ ခဏေမွးရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ပါတယ္။

ေနာက္စကားေျပာသံၾကားလုိ႔ေခါငး္ေထာင္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ယာဥ္ ဆယ္မိနစ္နားမယ္ဆုိတာသိရသလုိ

ကားယာဥ္မယ္ က ဆယ္မိနစ္ထက္ေနာက္မက်ဘုိ႔ရယ္ ကားအ၀င္ေနာက္က်ရင္သူတုိ႔ အေရးယူခံရမွာရယ္

ျပန္အထြက္ ေနာက္က်လုိ႔ုိဆုိျပိး သတ္မွတ္ထားတဲ႔မုိင္နုန္းထက္ ပုိေမာင္းလုိ႔မရတဲ႔အေၾကာင္းေတြကုိ ရွင္းျပတဲ႔အသံကိုၾကားၾကရတဲ႔အခါတစ္ကားလုံးရဲ႕ မ်က္လုံးကေတာ႔

အေစာက ေနာက္က်မွလာတဲ႔ နွစ္ေယာက္ဆီကိုေရာက္သြားသလုိပါဘဲ။

ဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲေအာက္ခဏဆင္းမယ္လုပ္ေတာ႔ေရွ႔ခုံကလူက ေနာက္ဖက္ကိုအစြမး္ကုန္လွန္ျပီးအိပ္ေနေတာ႔

က်ေနာ္က ထြက္လုိ႔မရ။

ဒါနဲ႔ဘဲ အဲဒီလူကိုႏုိး ခုံကိုမတ္ခုိင္းျပီး မွ အျပင္ထြက္ရပါတယ္။

ေအာက္ေရာက္လုိ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔လုိ ဘဲ ရန္ကုန္ကိုသြားတဲ႔ကားေတြအမ်ားၾကီးပါဘဲ။

 

မီးေတြလင္းထိန္ေနတဲ႔စားေသာက္ဆုိင္နားေရာက္ေတာ႔ အိမ္သာသြားဘုိ႔လမ္းေလးျပထားပါတယ္။

အဲဒီစားေသာက္ဆုိင္ေတြရဲ႔ေနာက္မွာ အမ်ားသုံးအိမ္သာ။

က်ားသတ္သတ္ မသတ္သတ္။

အထဲေရာက္ျပန္ေတာ႔လည္း အိမ္သာက သတ္သတ္ ဆီးသြားစရာေနရာက သတ္သတ္။

ျပီးရင္လက္ေဆးဘုိ႔ ေရစင္ေလးေတြေရာအသုံးျပဳစရာ ဆပ္ျပာေရာ ျပီးရင္

 လက္သုတ္ဘုိ႔ တစ္သွ်ဳးစကၠဴကလဲ အဆင္သင္႔။

အိမ္သာေတြကလဲ ေရအျပည္႔နဲ႔အေတာ္အသင္႔ေလးသန္႔ရွင္းပါတယ္။

ဟုိးအရင္ေခတ္ကလုိ အိမ္သာေလးတစ္လုံးႏွစ္လုံးကိုလူေတြစုျပဳေစာင္႔။

အထဲကလူကလဲေတာ္ေတာ္နဲ႔မထြက္နုိ္င္။

ကိုယ္ကလဲမေအာင္႔နုိင္ေတာ႔ဘူးဆုိရင္အေတာ္ေလးကို စိတ္ပ်က္ရ။

အထဲေရာက္ျပန္ေတာ႔အိမ္သာထဲမွေရမရွိ။

သစ္သားအိမ္သာအျမင္႔ဆုိရင္ ေတာ႔ ေမွာင္မဲမဲမွလဲမက်ေအာင္သတိထားတက္။

အိမ္သာတံခါးက ေသာ႔မရွိေတာ႔ ပါလာတဲ႔အေဖာ္က ေက်ာေပးျပီးေစာင္႔။

နံေစာ္ညစ္ပတ္ေပမယ္႔လဲ မတတ္သာေတာ႔ကိစၥျပီးေအာင္ အျမန္ရွင္းရတာေတြထက္စာရင္

အခုလက္ရွိအေျခအေနက ေရွးကနဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ေအာင္ ေကာင္းလြန္းေနပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔လဲ အိမ္သာေရကန္မွာ ေရအျပည္႔ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ကိုယ္ကိစၥကိုယ္မရွင္းသူေတြ။

စကၠဴမသုံးရဆုိတဲ႔ေရေလာင္းအိမ္သာထဲမွာ စကၠဴေတြထည္႔ထားတာေတြ။

သန္႔ရွင္းထားတဲ႔အိမ္သာေၾကြနံရံမွာကြမ္းေသြးေထြးထားတာေတြ။

အိမ္သာထဲမွာ ေဆးလိပ္အတုိအစေတြပစ္ခ်ထားခဲ႔တာေတြကိုျမင္ရျပန္ေတာ႔

က်ေနာ္တုိ႔ခရီးသြားေတြထဲမွာ စိတ္ဓါတ္အဆင္႔နိမ္႔က်သူေတြရွိေနေသးတယ္ဆုိတာကိုိ သက္ေသျပေနသလုိပါဘဲ။

 

အိမ္သာကအထြက္မလွမ္းမကမး္မွာ မ်က္နွာသစ္ဘုိ႔ ေရေသာက္ဘုိ႔ ေရသန္႔ဘူးေတြ

အဆင္သင္႔ခ်ေပးထားပါတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႔ေသာ ကိုသန္႔ရွင္း မသန္႔ရွင္းမ်ားက အိမ္သာတက္ျပီးရင္လက္ေဆးစရာေနရာ

ရွိေနေပမယ္႔လဲအိမ္သာတက္ျပီးမွ  ဒီမ်က္နွာသစ္ကန္မွာလက္လာေဆးသူကိုေတြ႔ရျပန္ေတာ႔

သူ႔ေနရာနဲ႔သူအသုံးခ်တတ္ဘုိ႔လုိေသးတယ္လုိ႔လဲေတြးမိျပန္ပါတယ္။

 

ဟုိေတြးဒီေတြး ေတြးေနရငး္က ကိစၥ၀ိစၥျပီးေတာ႔ ကားဆီအျမန္ေျပးရပါတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ႔ ေနာက္က်သူမရွိ။

ဒါေပမယ္႔ ကားနံေဘးမွာ စီးကရက္ေသာက္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးသုံးေယာက္ကေတာ႔ မတက္ေသး။

ကားယာဥ္မယ္ က အကိုတုိ႔ထြက္ေတာ႔မယ္ဆုိမွ ေသာက္လက္စ စီးကရက္ကို တစ္၀ရွုိက္ျပီးကားေပၚအေျပးတက္.။

ကားေပၚေရာက္မွ အေစာက ရွုိက္ထားတဲ႔ မီးခုိးေငြ႔ေတြကို ဖူးကနဲ႔ မာန္ပါပါမူတ္ထုတ္လုိက္ၾကေတာ႔

အဲကြန္းဖြင္႔ထားလုိ႔ အလုံပိတ္ထားတဲ႔ကားေပၚမွာ စီးကရက္နံ႔က မေပ်ာက္ဘဲေ၀႔၀ဲလုိ႕ေနပါေတာ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ ကားယာဥ္မယ္ ေလးက ကားထဲကို သံပုရာ ရနံ႔ပါတဲ႔ ေဆးဘူးေလးနဲ႔ တရႊြီးရႊီး လုပ္ရျပန္ပါတယ္။

ကားလဲထြက္ျပီးေရာ ကားယာဥ္မယ္ ေလးက တစ္ဦးခ်င္းဆီကိုလုိက္ျပီး အဆင္ေျပပါသလား

ေစာင္ထပ္ယူအုံးမလား လုိက္ေမးျပီး ျပီဆုိမွ သူ႔အတြက္ေပးထားတဲ႔ ယာဥ္ေမာင္းနံေဘးက ခုံေလးမွာ

အသာေလးေမွးလုိက္လာပါေတာ႔တယ္။

အိပ္မေပ်ာ္တေပ်ာ္နဲ႔ေမွးေနရငး္ က ကားအလည္ေခါင္လူသြားလမး္မွာ ခုံေတြထုိးျပီး ထုိင္ခုိင္းတဲ႔ေခတ္ကုိ

ျပန္သတိရမိပါတယ္။

ျပတင္းေပါက္နဲ႔ကပ္ရက္အစြန္ဘက္မဟုတ္ဘဲ အလည္လမ္းဘက္မ်ားထုိင္ရရင္ စိတ္ညစ္စရာ။

ကိုယ္ထုိင္တဲ႔ခုံက ႏွစ္ေယာက္ထုိင္ရတာကပ္ကပ္သပ္သပ္ က်ပ္ညွပ္ညွပ္။

ကိုယ္႔နံေဘးကလူက ငုိက္ျပီးကိုယ္႔အေပၚမီွလုိက္ ၾကားခုံက လူကလဲကုိယ္႔အေပၚမွီလုိက္နဲ႔

ေကာင္းေကာငး္အိပ္ရတယ္ကိုမရွိ။

ေနာက္ကိုယ္အိပ္ေနတုနး္ ခါးပုိက္ႏူိက္ခံရမွာစုိးေတာ႔ အိပ္ရတာႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္မရွိ။

အခုေခတ္မွာေတာ႔ ကားက လမး္မွာ လူအပုိမတင္ေတာ႔ ခရီးသြားရတာ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။

ေမွးကနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ရာကေန လွဳပ္လွဳပ္ယွားယွားအသံၾကားေတာ႔ ေအာင္မဂၤလာကား၀င္းနားကို

ေရာက္ခါနီးေနပါျပီ။

ကားယာဥ္မယ္ေလးက လဲ မုိက္ကရုိဖုုနး္ေလးနဲ႔ ႏုတ္ခြန္းဆက္ေနပါျပီ။

ခရီးသည္ေတြကိုေဘးမသီရန္မခဘဲလုိရာခရီးကိုအႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔

ေခ်ာေမာစြာပုိ႔ေဆာင္နုိင္လုိ႔၀မး္သာပါေၾကာင္း၊

အလုပ္အကိုင္အစစ အဆင္ေျပလုိ႔ စီးပြားတုိးတက္ပါေစေၾကာင္း၊

ခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္အဆင္မေျပမူ႔မ်ားရွိခဲ႔ရင္ သေဘာထားၾကီးစြာခြင္႔လႊတ္ေစလုိပါေၾကာငး္ေနာင္ကိုလည္း ခရီးသြားမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ကားကို စီးနင္းဘုိ႔သတိရေစလုိပါေၾကာင္း၊

 

ႏုတ္ခြန္းဆက္သေနပုံက မနက္ခင္းေလးအတြက္ၾကည္ႏႈးစရာ။

ကားေပၚက မဆငး္ခင္အေျပးအလႊားေတြးမိျပန္တာက

ကားကလဲ အဆင္႔ျမင္႔ ၀န္ေဆာင္မူ႔ကလဲ အဆင္႔ျမင္႔  ေပမယ္႔ စီးနင္းလုိက္ပါၾကတဲ႔

ခရီးသည္ေတြကေတာ႔ စိတ္ဓါတ္အဆင္႔မျမင္႔ေသးတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။

လူအမ်ားနဲ႔အတူတကြေနထုိင္သြားလာၾကရမွာ ကိုယ္႔ဘက္က စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔

ေနတတ္ဘုိ႔ အေလ႔အက်င္႔လုပ္ေပးဘုိ႔ လုိေသးတယ္လုိ႔ေတြးမိျပန္ပါတယ္။

အခုလုိ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေသေသသပ္သပ္ခရီးသြားရျပန္ေတာ႔

ေရွးတုန္းက ဘတ္စကားဂိတ္ မီးရထားဘူတာေတြမွာလုိက္ျပီး ႕ အာ၀ဇၨာန္းရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေစ်းေရာင္းၾကသူေတြရဲ႕ေအာ္သံကိုေတာ႔လြမး္မိသလုိလုိ။

“တစ္နည္းအားျဖင္႔  ခရီးသြားၾကတဲ႔ မိဘ လုပ္သားျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

 “တစ္နည္းအားျဖင္႔  ခရီးသြားၾကတဲ႔ မိဘ လုပ္သားျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

“တစ္နည္းအားျဖင္႔  ခရီးသြားၾကတဲ႔ မိဘ လုပ္သားျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

“တစ္နည္းအားျဖင္႔  ခရီးသြားၾကတဲ႔ မိဘ လုပ္သားျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(6-2-2012)