/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

                       “သၾကၤန္ေစ်း……………………..”

 

မတ္လေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ အခ်ဥ္ေပါငး္သယ္ ထီသယ္ေတြဆီက သၾကၤၤန္သီခ်င္းေတြစၾကားရပါျပီ။

ေအပရယ္လ္လဆန္းျပီဆုိတာနဲ႔ သၾကၤန္အထူးေလ်ာ႔ေစ်းဆုိင္ေတြအလ်ဳိလ်ဳိေပၚလာၾကပါျပီ။

အဲဒါက်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕မႏၱေလးျမဳိ႔ရဲ႕ထုံးတမ္းစဥ္လာဆုိရင္လဲမမွားပါဘူး။

က်ေနာ္ညေနအလုပ္ကအျပန္ဆုိရင္ ၈၄ လမ္းအတုိင္းျပန္ေလ႔ရွိပါတယ္။

၃၉လမး္ ေက်ာ္ျပီဆုိတာနဲ႔လမး္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ”သၾကၤန္အထူးေလွ်ာ႔ေစ်း”ဆုိတဲ႔ အထည္ဆုိင္ကေလးေတြကိုစေတြ႔ရပါေတာ႔တယ္။

အေရွ႔ဘက္ျခမ္းမွာေတာ့ အိမ္ထဲမွာအက်အနကိုဖြင္႔ထားျပီးအေနာက္ဘက္ျခမး္ကေတာ႔

ယာယီ၀ါးတဲေလးေတြနဲ႔ ဆုိင္ဖြင္႔ၾကတာပါ။

လမ္း၄၀နဲ႔၄၂လမ္းၾကားမွာေတာ႔  လမ္းအေနာက္ဘက္ျခမး္မွာ” မုိးနတ္မယ္”

ကသူ႔ျခံ၀န္းၾကီးထဲမွာ အတန္းလုိက္ၾကီးခင္းထားလုိက္တာမ်ားအားရပါးရ။

သူ႔နံေဘးမွာလဲ ဆုိင္ကေလးေတြ ရွိေနသလုိ

လမ္းအေရွ႔ဘက္တန္းမွာလဲဆုိ္င္ေတြကတန္းစီလုိ႔။

၀ယ္သူေတြကလဲရွိသမွ်ဆုိင္တုိင္းမွာအုုနး္အုန္းထလုိ႔။

လမး္ေဘးမွာ ကားထုိးရပ္ျပီးေရာင္းတဲ႔အထည္ဆုိင္၊

ယာယီစင္ေလးထုိးျပီးေရာင္းတဲ႔ဆုိင္

ခုံကေလးခ်ျပီးေရာငး္တဲ႔ဆုိင္ ဘယ္ဆုိင္မဆုိေရာင္းရတာပါဘဲ။

ဆုိ္္င္တုိင္းမွာ ၀ယ္သူေတြအျပည္႔နဲ႔ပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ မႏၱေလးမွာေတာ႔ သၾကၤန္ဆုိတာနဲ႔ရင္ထဲကိုအေပ်ာ္ေတြကူးစက္လာသလုိပါဘဲ။

ေနာက္ဒီလုိသၾကၤန္ေရာက္ခါနီးျပီဆုိတာနဲ႔ သၾကၤန္တြင္းမွာ ၀တ္ဘုိ႔စားဘုိ႔လည္ဘုိ႔အတြက္

လုံးပန္းရသလုိ ႏွစ္ဆနး္တစ္ရက္ေန႔မွာ၀တ္ဘုိ႔အတြက္ပါ အ၀တ္အစားအသစ္ေတြ၀ယ္ၾကပါတယ္။

ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔မႏၱေလးက ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ဆုိ္င္ေတြမ်ားေတာ႔

အဲဒီဆုိင္ေတြမွာအလုပ္လုပ္တဲ႔သူေတြလဲမ်ားပါတယ္။

ဒီလုိသၾကၤန္နားနီးရင္ ဆုိင္ရွင္ေတြက သူတုိ႔ဆုိင္မွာအလုပ္လုပ္တ႔ဲသူေတြကို

သၾကၤန္မုန္႔ဘုိးဆုိျပီး တခုတ္တရေပးေလ႔ရိွပါတယ္။

ေနာက္သူတုိ႔ေလးေတြက အလုပ္ရွင္ တုိ႔ဆရာတုိ႔ကုိလဲ သၾကၤန္ေရကန္႔ေတာ႔ေလ႔ရွိပါတယ္။

အဲလုိကန္႔ေတာ႔တယ္ဆုိရင္ မုန္႔ဘုိးျပန္ေပးၾကတာလဲရွိပါတယ္။

ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာ သၾကၤန္နားနီးရင္း မႏၱေလးက လူေတြရဲ႕လက္ထဲမွာေငြရႊင္ေနတာမ်ားပါတယ္။

အဲလုိ၀င္ေငြမရွိသူကေတာ႔ ၾကဳိသုံးထုတ္ျပီးသုံးတာေပါ႔။

အေရးၾကီးတာက သၾကၤန္မွာေပ်ာ္ရဘုိ႔ဘဲ။

ဒီလုိသၾကၤန္ တစ္ထက္တစ္နီးကပ္လာတာနဲ႔မႏၱေလးတျမဳိ႔လုံးကလဲ ပုရြက္အုံတုတ္နဲ႔ထုိးသလုိ

အုံၾကြလုိ႔ေနပါတယ္။

ေစ်းမွန္သမွ်မွလဲ၀ယ္ၾကျခမး္ၾကနဲ႔ စည္ကားလုိ႔ေနတတ္ပါတယ္။

အဲေတာ႔လဲဟုိအရင္ကၾကဳံခဲ႔တဲ႔ သၾကၤန္ေစ်းသည္ေလးဘ၀ကုိျပန္ျပီးသတိရမိပါေသးတယ္။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

**********************  ********************  ************************

လြန္ခဲ႔တဲ႔ဆယ္စုႏွစ္ (၂)ခု ေက်ာ္ေလာက္က က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ေစ်းေရာငး္ခဲ႔ဘူးတဲ႔သၾကၤန္ေစ်းေလးကို သတိရမိပါတယ္။

အစုိးရ ၀န္ထမ္းဘ၀ကေန  စတုိးဆုိင္မွာအေရာင္းသမားအျဖစ္ ေရာက္သြားတဲ႔ကာလေလးေပါ႔။

အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ႔ ၁၉၉၀ ခုနွစ္လြန္ကာလမ်ားလုိ႔ုိဆုိနုိင္ပါတယ္။

 

အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုံးက ရယ္ဒီမိတ္အ၀တ္အစားေတြေဘာင္းဘီေတြက ထုိင္းတုိ႔စကၤာပူတုိ႔ဘက္ေနေအာက္လမ္းက

ရန္ကုန္ေရာက္  အဲဒီကမွတစ္ဆင္႔ က်ေနာ္တုိ႔မႏၱေလးဘက္ကိုလာပါတယ္။

ေတာင္ၾကီးဘက္ကတစ္ဆင္႔ ယုိးဒယားျဖစ္ေတြ၀င္ေပမယ္႔ အေရအတြက္နည္းပါတယ္။

တရုပ္ျပည္ဘက္ကလဲ အ၀တ္အထည္ေတြ ၀င္ေပမယ္႔ အခုေခတ္ေလာက္မမ်ားေသးပါဘူး။

ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ သၾကၤန္ေရာင္းဘုိ႔အတြက္ အထည္ၾကဳိတင္လုိ႔စုရပါေတာ႔တယ္။

ရန္ကုန္ကိုဆင္း တည္းခုိးခန္းမွာရက္ရွည္ေန။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲမွာ ေန႔စဥ္ ၀င္သမွ် အထည္ေတြထဲက သၾကၤန္နဲ႔လုိက္ဖက္မယ္႔ ေၾကာင္ၾကားၾကား

ဒီဇုိင္းအဆန္းေတြကိုေစာင္႔၀ယ္။

အထူးသျဖင္႔ တီရွပ္ဒီဇုိင္းေတြက တစ္ေန႔နဲ႔တစ္ေန႔မရုိးေအာင္ေရာက္ေတာ႔ အ၀ယ္ေတာ္လုပ္သူက

ရန္ကုန္မွာအျမဲေနမွဘဲ ဒီဇုိင္းအသစ္အဆန္းကိုရပါတယ္။

ေနာက္လူငယ္ေတြအ၀တ္မ်ားတဲ႔ အရုိးေခါငး္တုိ႔ ဂ်ာမဏီကထုတ္တဲ႔ ဗင္တီရွပ္ ဒီဇုိင္းကုိအတုလုပ္ထားတာေတြကိုေရြး၀ယ္ရပါတယ္။

အဲလုိ၀ယ္တဲ႔အခါမွာ အ၀ယ္ေတာ္က လူငယ္အၾကဳိက္ကုိ ေရြးတတ္ ျမင္တတ္ဘုိ႔လုိပါတယ္။

ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ဒီဇုိင္း မလွလုိ႔ မေရာင္းရဘဲ ဆုိင္ကပ္သြားရင္အရွဳံးေပၚတာပါဘဲ။

၀ယ္တဲ႔အခါမွာလည္း ဒီဇုိင္းတစ္မ်ဳိးထဲကိုအမ်ားၾကီးမ၀ယ္ဘဲ နည္းနည္းစီစမး္၀ယ္ျပီးမန္းေလးကိုျပန္ပုိ႔။

အဲဒီတုံးက အထည္ေတြကို မီးရထားကယ္ရီနဲ႔ဘဲပုိ႔ၾကရတာပါ။

ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးမွာပစၥည္းအပ္။

အဲဒီကယ္ရီအဖြဲ႔က မန္းေလးဆုိင္အေရာက္လာပုိ႔ေပးပါတယ္။

ပုိ႔လုိက္တဲ႔ဒီဇုိငး္ထဲက မွ လူၾကဳိက္မ်ားတဲ႔ ဒီဇုိင္းကို မ်ားမ်ားထပ္မွာရတာပါ။

 

ဂ်င္း ေဘာင္းဘီ ဆုိရင္ Levis ,Puma ,Lee  , Loisတုိ႔နာမယ္ၾကီးေနတဲ႔အခ်ိန္။

ဟုိအရင္က ဂ်င္းေဘာင္ဘီဆုိရင္ အျပာရင္႔ရင္႔ အျပာႏုႏုဘဲရွိတာကေန

အျဖဴ အနီ သုံးဘီးကားေရာင္ အစိမ္းေရာင္အ၀ါေရာင္ ေရာင္စုံထြက္လာပါတယ္။

စတုိင္ေဘာင္းဘီဆုိရင္ AA ၊၀က္၀ံ၊ S farrisသကၠလပ္ေဘာငး္ဘီ၊

ခါးပတ္ဆုိရင္ ဂ်က္ေကာ႔ ၊ျပည္တြင္းျဖစ္သားေရခါးပါတ္ကို ခါးပါတ္ေခါင္း အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ တြဲလုိ႔၀တ္

ရူးဖိနပ္ဆုိရင္ ကင္ဂရူး ၊ကက္ကလုပ္တူးေ၀း ၊ ေအာလ္စတား၊ဟာရာ၊

စပုိ႔ရွပ္ဆုိရင္ ဂ်ီၾကဴတို႔ ကလပ္ဆဲဗင္း အစင္း။ဘယ္လာမီ၊

ရွပ္အက်ၤ ီဆုိရင္ ရွုိးေဒါင္းျဖတ္ဆက္၊ ခရမး္သီးေကြး၊

ေဇာ္၀င္းထြဋ္ပုလဲသီးအကြက္ ၊ဗဒင္အကြက္ ၊ခရမး္သီးေကြး၊ခုိင္ထူးကြက္ ပိုလုိကြက္၊

တီရွပ္ဆုိရင္ ဒယ္လကိုေျဗာင္ ၊ Face-It ၊ Shiref၊ Ven ၊No problem တီရွပ္ေတြေခတ္စားခဲ႔တာေပါ႔။

ေဂ်ေမာင္ေမာင္ အကၤ် ီလက္တုိကို ေခါက္၀တ္တာကိုလူၾကဳိက္မ်ားခဲ႔၊

ခိုင္ထူး၀တ္တဲ႔ရွပ္အကၤ်ီအကြက္ေတြကုိ  လုိက္၀တ္ၾကတဲ႔ အခ်ိန္၊

ပင္႔ဖလြိဳက္တီရွပ္ဒီဇုိင္းတု႔ိ႔၊ ဟာလီဒက္ဗဆင္အရုိးေခါင္းပုံ သိန္းငွက္ပုံတီရွပ္ေတြ သဲသဲမဲမဲ ၀တ္တဲ႔ကာလ

စုိးသူေဆာင္းတဲ႔ စတီးျပားကြပ္ထားတဲ႔ မီးေတာက္ဦးထုပ္ေတြေခတ္စားခဲ႔တဲ႔ကာလေပါ႔။

ဘာဘဲေျပာေျပာ အ၀တ္အစားဆုိတာ အျမဲေျပာင္းလဲေနတဲ႔ေခတ္ေရစီးတစ္ခုပါဘဲ။

*******************************************************************

သၾကၤန္မျပီးမခ်င္းကေတာ႔ စည္ပင္သာယာနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ အထည္သယ္ကေတာ႔ေျပးတမ္းလုိက္တမ္းပါဘဲ။

စည္ပင္သာယာကလဲ ပလက္ေဖာင္းလူသြားလမ္းမွာ အထည္မေရာင္းဘုိ႔တားပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ ဆုိင္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ဘယ္လုိမွေရာင္းလုိ႔အဆင္မေျပပါဘူး။

အဲေတာ႔ စည္ပင္ကားမလွည္႔ေသးတဲ႔အခ်ိန္ ထိေတာ႔ေအာင္႔အီးလုိ႔ေနပါေသးတယ္။

စည္းမဲ႔ကမ္းမဲ႔ေစ်းသည္ေတြကိုလုိက္ဖမ္းတဲ႔ကားျဖတ္သြားျပီဆုိတာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔လဲပလက္ေဖာင္းေပၚ

ခ်ခင္းေတာ႔တာေပါ႔။

သူတုိ႔ကလည္း လူလည္ေတြပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ခင္းျပီးျပီဆုိမွ ကားတစ္ပါတ္ျပန္လွည္႔လာျပီး တန္းမွာခ်ိန္ထားတဲ႔အထည္ေတြလာျဖဳတ္ပါတယ္။

ေနာက္ရက္မွာေတာ႔ စည္ပင္သာယာရုံးကို သြားျပီး ဒဏ္ေၾကးေဆာင္ျပန္ေရြးေပါ႔။

အဲဒီမွာဘာျပႆနာတက္လဲဆုိေတာ႔ သူတုိ႔သိမ္းသြားတဲ႔ အက်ီအသစ္ေတြကို ထုိးက်ိတ္ျပီး ထည္႔သြားေတာ႔

ေပပြညစ္ပတ္ျပီး ျပန္ေရာင္းလုိ႔မရေတာ႔ပါဘူး။

အဲေတာ႔ ျမန္မာပီပီ လက္တစ္လုံးျခားဥာဏ္သုံးရပါေတာ႔တယ္။

ေပါက္ျပဲေနတဲ႔ အကၤ် ီ သုံးေလးငါးထည္ကို ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ထဲမွာထည္႔ျပီး အဆင္သင္႔ထုပ္ထားလုိက္ပါတယ္။

စည္ပင္သာယာအဖမ္းကားလာျပီဆုိတာနဲ႔အဲဒီအထုပ္ကို တင္ေပးလုိက္ပါေတာ႔တယ္။

အဲလုိအထုပ္ၾကီးၾကီး ဖမ္းသြားေတာ႔သူတုိ႔ကလဲေက်နပ္ပါတယ္။

လူၾကီးေရွ႔မွာ အမ်ားၾကီးဖမး္ထည္႔လုိက္တာဆုိျပီး ျပလုိ႔ရတာကိုး။

 

သၾကၤန္မတုိင္ခင္ကတည္းက သၾကၤန္တြင္းေရာင္းဘုိ႔ အက်ီေဘာင္းဘီေတြကို ေရြးရပါေတာ႔တယ္။

ဆုိင္က ေရာင္းမထြက္ဘဲကပ္ေနတဲ႔ အက်ီေတြတီရွပ္ေတြကို အုပ္စုတစ္ခုခြဲ။

တန္ဘုိးၾကီးတဲ႔ အမွန္အကန္ေတြကိုတစ္အုပ္စု၊

နည္းနည္းေလးေပါက္ေနတာတုိ႔ အနာအဆာနည္းနညး္ပါတာတုိ႔ကို အုပ္စုတစ္စုခြဲ

ျပီး ပုံရပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔မွ

ဆုိင္ထဲက မွန္ေကာင္တာမွာ ဆုိင္နံရံက တနး္ေတြမွာ တန္ဘုိးၾကီးတာေတြခ်ိတ္ထားပါတယ္။

ဆုိင္ေရွ႔မ်က္နွာစာမွာလည ္း တန္ဘုိးၾကီးတဲ႔ ေကာင္းေပ႔ဆုိတာေတြကို ခ်ိတ္။

ျပီးျပီဆုိမွ ဆုိင္ေရွ႔ပလက္ေဖာင္းမွာ ထုိးထားတဲ႔ တနး္ေတြေပၚမွာ ေစ်းေပါတာတုိ႔

အနာအဆာပါတာတုိ႔ အေရာင္းမသြက္တဲ႔ ဒီဇုိင္းေတြကို လွတပတျဖစ္ေအာင္တန္းစီျပီးခ်ိတ္ရပါတယ္။

အဲဒါေတြျပီးမွာ သၾကၤန္အထူးေလ်ာ႔ေစ်းဆုိတဲ႔ ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးကိုခ်ိတ္။

လက္ခုပ္ေတြတီး “လာေနာ္………လာေနာ္…………..”ေအာ္ျပီး သၾကၤန္ေစ်းေရာင္းပြဲၾကီးက်င္းပပါတယ္။

ေရွးတန္းမွာခ်ိတ္ထားတာေတြက အထူးေလ်ာ႔ေစ်း။

အထူးေလ်ာ႔ေစ်းဆုိတာ လဲ တကယ္ပါ။

ပုံမွန္ေရာင္းေနက်ေစ်းထက္အမ်ားၾကီးခြာေရာင္းထားတာပါ။

ဒီေတာ႔ေစ်းဆစ္စရာမလုိ၊

အားလုံးေစ်းႏူန္းတန္းတူ။

လဲစရာအပုိလဲမရွိ ခ်ိတ္ထားတာကို ၾကဳိက္တယ္ဆုိ၀ယ္လုိက္ရုံဘဲ။

ဆုိင္အတြင္း ထဲမွာခ်ိတ္ထားတာေတြက က်ေနာ္တုိ႔အေခၚ ေအာ္ေတြ အမွန္အကန္ေတြေပါ႔။

ဆစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ နည္းနည္းပါးပါး ရမယ္။

 

အဲလုိမွခြဲမထားဘူးဆုိရင္ ေရာင္းတဲ႔သူက ခံရတာမ်ားပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕သေကၤတက အက်ီေကာ္လာေအာက္မွာရွိပါတယ္။

တန္းမွာခ်ိတ္ထားတဲ႔ အက်ီေတြက ဘာအမွတ္အသားမွ မပါ ပါဘူး။

တန္ဘုိးၾကီးတဲ႔ အထည္ေတြရဲ႕ ေကာ္လာေအာက္မွာ ေဘာင္းဘီအတြင္းအိတ္ထဲမွာေစ်းႏူန္းစာရြက္ေလးကပ္ထားပါတယ္။

သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္နားက ျဖဳတ္လာလာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕အမွတ္အသားေလးကို စမး္လုိက္ရင္ အေျဖေပၚတာပါဘဲ။

ဒီအခ်ိန္ေစ်းလာ၀ယ္တဲ႔သူမ်ားကလဲ လူလည္ေတြခ်ည္းပါဘဲ။

ေရွ႔တန္းကခ်ိတ္ထားတာျဖဳတ္ျပခုိင္းလုိက္ ဆုိင္နံရံကဟာျဖဳတ္ျပခိုင္းလုိက္နဲ႔မ်က္ေစ႔ေတြလည္ေအာင္လုပ္တတ္ပါတယ္။

သူဘယ္နားက ျဖဳတ္ခုိင္းျဖဳတ္ခုိ္င္း ကုိယ္႔သေကၤတေလးနဲ႔ကိုယ္ပါဘဲ။

အဲေတာ႔ လြယ္လြယ္ကူကူေတာ႔ အေခ်ာင္ ပါမသြားဘူးလုိ႔ဆုိနုိင္ေပမယ္႔က်ေနာ္တုိ႔ဆုိင္က  

ေရာင္းတဲ႔ေကာင္မအူမလည္နဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ဆုိင္အထာကို သိထားတဲ႔ ခပ္လည္လည္ေစ်း၀ယ္ေကာင္နဲ႔

ေတြ႔သြားရင္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ခံလုိက္ရတာေပါ႔။

**************************************************************

ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔ ဆုိင္ကလူေတြအားလုံးက ဘန္းစကားသင္ထားရပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔သုံးတဲ႔ဘန္းစကားက အမ်ားအားျဖင္႔မန္းေလးက အေျခာက္ေတြေျပာတဲ႔ စကားမ်ဳိးပါဘဲ။

အေျခာက္စကားက စကားလိမ္ေတြကိုသုံးတာပါ။

သူတုိ႔ေျပာတဲ႔စကားလိမ္က သုံးေလးမ်ဳိးေလာက္ရွိပါတယ္။

သူ႔တုိ႔အမ်ားအားျဖင္႔ေျပာၾကတာေတာ႔ ေျပာခ်င္တဲ႔စကားေရွ႔မွာ

စကားလိမ္ထည္႔ေျပာလုိက္တာပါဘဲ။

ဥပမာ အခ်စ္ေရ လုိ႔ေခၚရင္ အေခ်ာ္ရကစ္ေရာ္ရေက

စားမလား ဆုိရင္ ေစာ္ရကား မေလာ္ရကား

မစားဘူး လုိ႔ျပန္ေျဖရင္ မေစာ္ရကား ဘူး

ဒါမွမဟုတ္ စားမယ္ဆုိရင္လဲ ေစာ္ရကားမယ္ေပါ႔

လုိက္မွာလား ဆုိရင ္ေလာ္ရကိုက္မွာလား

မေျပာဘူး ဆုိရင္ မေပ်ာ္ရေကာေဘာ္ရကူး ေပါ႔။

ခ်စ္လားေမးရင္ ေခ်ာ္ရကစ္ေလာ္ရကားေပါ႔။

မခ်စ္ဘူးဆုိ မေခ်ာ္ရကစ္ ေဘာ္ရကူးေပါ႔။

မသိဘူးဆုိရင္  မေသာ္ရကိေဘာ္ရကူး  လုိ႔ ေျပာၾကတာပါ။

 

က်ေနာ္တုိ႔ဆုိင္မွာသုံးတဲ႔စကားကို  ဆန္စကားလုိ႔လဲေခၚပါတယ္။

ေျပာခ်င္တဲ႔ စကားေရွ႔မွာ ဆန္ ထည္႔ျပီး  အဲဒီစာလုံးတြဲၾကီးကို ေျပာင္းျပန္လွန္လုိက္တာပါဘဲ။

ခ်စ္လားလုိ႔ေမးရင္ ဆန္ခ်စ္ ကိုေျပာင္းျပန္လွန္လုိက္ေတာ႔ ဆစ္ခ်န္ ဆန္လား ကုိေျပာငး္ျပန္လွန္ေတာ႔ ဆားလန္

အဲေတာ႔ ဆစ္ခ်စ္ ဆားလန္ေပါ႔။

မခ်စ္ဘူးဆုိရင္ေတာ႔ ဆစ္မခ်န္ဘူးေပါ႔ ။

 

ဥပမာ ေျပာရရင္ ေစ်း၀ယ္တစ္ေယာက္က ေစ်းဆစ္ေနတဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုကို ေရာင္းလုိ႔ရမ မရ အခ်င္းခ်င္းေမးခ်င္တယ္ဆုိပါေတာ႔။

“ေဆာင္းရန္ုလို႔ ဆရန္လား”လုိ႔ေမးတတ္ပါတယ္။

မရဘူးဆုိရင္ေတာ႔ “ဆမရန္ ဘူး “ ေပါ႔။

ေရာငး္လုိ႔ရ ရင္ေတာ႔ “ဆရန္တယ္”ေပါ႔။

တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔ လည္း ေစ်း၀ယ္ထဲမွာလဲ  က်ေနာ္တုိ႔ေျပာတဲ႔ဘန္းစကားတတ္သူပါလာတတ္ပါတယ္။

အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာေတာ႔ ဘန္းစကား ႏွစ္မ်ဳိးကို တစ္ခါထဲေရာေျပာရတာပါဘဲ။

သူခုိးေရာက္ေနတယ္ဆုိတာကို “ဆုိးသခန္ ရေခါက္ေနတယ္ “ဆုိျပီး

ဘန္းစကားႏွစ္မ်ဳိးကိုတြဲသုံးတတ္ျပန္ပါတယ္။

 

တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေစ်း၀ယ္က တကယ္လဲမ၀ယ္ဘဲ ဟုိဟာျပခုိင္းဒီဟာျပခုိင္းနဲ႔ရစ္ေနရင္

“ဆူသန္ ဆြယ္မ၀န္ဘဲ ရခစ္ေနျပီ”လုိ႔ အခ်က္ေပးတတ္ပါတယ္။

ဒါမွမဟုတ္ “ ဆြယ္မ၀န္ဘဲ ဆစ္ရန္ေနတယ္”လုိ႔အခ်င္းခ်င္းအခ်က္ေပးၾကပါတယ္။

ဘန္းစကားသုံးရတဲ႔အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ေစ်း၀ယ္မသိေစခ်င္တဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ့ေစ်းႏူန္းေျပာတာမ်ဳိး

ေစ်း၀ယ္ေရွ႔မွာမေျပာခ်င္တဲ႔ အခ်င္းခ်င္း သတိေပးတာမ်ဳိး အတြက္ ေျပာရတာပါဘဲ။

တကယ္တမ္းေျပာရင္ေတာ႔ လူတစ္ေယာက္ေရွ႔မွာအျခားတစ္ေယာက္ကို သူမသိတဲ႔စကားနဲ႔

ေျပာတာ က ေကာင္းတဲ႔အလုပ္လုိ႔ေတာ႔ မဆုိနုိင္ပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔လည္း ဒီလုိမွ မေျပာရင္ မျဖစ္ေတာ႔ေျပာရတာပါဘဲ။

 

*******************************************************

 

က်ေနာ္တုိ႔ ဆုိင္ေတြမ်ဳိးက သူခိုးမ်က္ေစ႔က်တတ္တဲ႔ဆုိင္မ်ဳိးေပါ႔။

သၾကၤန္တြင္း လူရွုပ္ရွုပ္မွာ ခုိးဘုိ႔ေခ်ာင္းေနတဲ႔ေကာင္ေတြကလဲ တစ္ပုံၾကီး.။

အဲလုိခုိးတတ္တဲ႔ေကာင္ဆုိရင္ လဲ တတ္နုိင္သေလာက္မွတ္ထားရပါတယ္။

 

တကယ္လုိ႔မ်ားဆုိင္ထဲမွာ သူခိုးေရာက္လာတယ္ဆုိရင္။

သူခုိးေရာက္ေနတယ္လုိ႔ တည္႔တည္႔ၾကီးေျပာလုိ႔ဘယ္ျဖစ္မလဲေပါ႔။

အဲဒီအခါမ်ဳးိမွာေတာ႔ သူခုိးေရာက္ေနတယ္ ၾကည္႔ထား ဆုိတာကုိ

“ဆုိးသခန္ေဆာက္ရန္ေနတယ္ ဆိက်န္ထား” လုိ႔ ေျပာျပီး အခ်င္းခ်င္း အခ်က္ေပးေလ႔ရွိပါတယ္။

ဒီလုိအေရာင္းအ၀ယ္မ်ားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူခိုးမွန္းသိေပမယ္႔ ျပႆနာရွာလုိ႔မရ။

ရန္ျဖစ္လုိ႔မရပါဘူူး။

ရန္ျဖစ္လုိက္တယ္ ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ အေရာင္းအ၀ယ္ပ်က္သြားနုိင္ပါတယ္။

ခုိးတာကုိ မိေနေတာင္မွာ လူမသိေအာင္အသာေလးက်ိတ္ျပီး ဟန္မပ်က္ေတာင္းရပါတယ္။

ဒီေတာ႔ အဲလုိခိုးတတ္တဲ႔ေကာင္၀င္လာတာသိရင္ သူ႔ေနာက္ကို တစ္ေယာက္သီးသန႔္ထားျပီးၾကည္႔ရေတာ႔တာပါဘဲ။

 

မွတ္မွတ္ရရ တစ္နွစ္က မနး္ေလးမွာ သၾကၤန္၀တ္ဘုိ႔ ဆုိျပီး အသားကပ္ေဘာင္းဘီ အတုိအရွည္ေတြေခတ္စားလုိက္တဲ႔ႏွစ္ကေပါ႔။

ေဘာင္းဘီအသားကပ္ေလးက အေရာင္စုံ ဒီဇုိင္းစုံအေတာ္ေလးလဲလွသလုိ

အသစ္အဆန္းျဖစ္ေနေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔လုိေရာင္းတဲ့ လူအတြက္လဲ အျမတ္က်န္ပါတယ္။

အဲဒီေဘာင္းဘီက တစ္ကယ္႔ကို ပါးပါးေလး လက္ထဲဆုပ္ထားရင္ေပ်ာက္သြားေလာက္ေအာင္ကိုပါးတာပါ။

တစ္ရက္ ေကာင္ေလးသုံးေယာက္၀င္လာပါတယ္။

ဟုိဟာၾကည္႔မယ္ ဒီဟာၾကည္႔မယ္ဆုိျပီး ရစ္ေတာ႔တာပါဘဲ။

အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ကလဲ သိပ္မူမမွန္ဘူးဆုိျပီး လုိက္ၾကည္႔ေနရတာေပါ႔။

တစ္ေယာက္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၀တ္ၾကည္႔ခ်င္တယ္ဆုိလာပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ အဲဒီေကာင္ေလးက အ၀တ္လဲခန္းထဲမွာ ၀တ္ဘုိ႔၀င္သြားပါတယ္။

သူလဲ၀င္သြားေရာ က်ေနာ္တုိ႔အထဲက ေစာင႔္ၾကည္႔ေနတဲ႔တစ္ေယာက္က

အဲဒီေကာင္လက္ထဲ ကို အသားကပ္ေဘာင္းဘီ ပါသြားျပီဆုိတာကို စကားလိမ္နဲ႔လွမ္းေျပာေတာ႔တာပါဘဲ။

“ဆားအသန္ဆပ္ကပ္ ဆူရန္သြားတယ္ေနာ္”

က်ေနာ္တုိ႔က ဆုိင္အတြင္းအ၀င္၀မွာေရာ ဆုိင္အထဲက နံရံေတြမွာေရာ မွန္အၾကီးၾကီးေတြခ်ိတ္ထားပါတယ္။

အဲဒီမွန္ေတြက သူခိုးဖမ္းတဲ႔မွန္ေတြပါဘဲ။

မွန္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုေရာ  တစ္ခုခ်င္းစီကိုပါ  ေဒါင္႔ေပါငး္စုံကေနၾကည္႔လုိ႔ရေအာင္ ခ်ိန္ကုိက္ျပီးခ်ိတ္ထားတာပါ။

အဲဒီေခတ္က အခုေခတ္လုိ စီစီတီဗြီေတြဘာေတြလဲမေပၚေသးေတာ႔ ကိုယ္႔နည္းကိုယ္ဟန္နဲ႔ကာကြယ္ရတာပါဘဲ။

အဲေတာ႔သူလဲထြက္လာေရာ မသိမသာ၀ုိင္းထားလုိက္ရပါတယ္။

ၾကဳိက္လားေမးေတာ႔ မၾကဳိက္ဘူး  နည္းနည္းက်ပ္တယ္ မယူေတာ႔ဘူးလုိ႔ အေျပာမွာ

သူ႔အနားကို အသာေလးကပ္ျပီး မင္းယူထားတဲ႔ အသားကပ္ေဘာင္းဘီ ျပန္ထားခဲ႔လုိ႔ေျပာလုိက္ရတာေပါ႔။

ဒါေတာင္ျငင္းခ်င္ေသးတာ ရတယ္ ရဲေခၚလုိက္ရုံဘဲဆုိျပီး  ေျပာရင္း တစ္ေယာက္က တယ္လီဖုန္း

ေကာက္လွည္႔မယ္လုပ္ေတာ႔ မွ ခြ်တ္ထားခဲ႔တာပါ။

သူတုိ႔က လူလည္ အသားကပ္ေဘာင္းဘီကို လုံး၀လွည္႔မၾကည္႔ဘဲ လက္ေနာက္ျပန္ဆြဲယူတာကိုမွန္ထဲကေနျမင္လုိက္လုိ႔

ျပန္ရတာပါ။

**************************************************************

တစ္ခါကေတာ႔ တစ္ဆုိင္လုံးကို ၾကည္႔ေနရင္းခံလုိက္တာေလးကလဲအမွတ္တရ။

ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္ေပါ႔။

အဲဒီအခ်ိန္က လူလညး္နည္းနညး္ေလးပါးတဲ႔အခ်ိန္။

ရုပ္ကလဲ ခပ္သန္႔သန္႔ ဆုိင္ကယ္ထုိးရပ္ရင္း ဆုိင္က ကေလးတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေခၚပါတယ္။

အက်ီ၀ယ္မလုိ႔ သူ႔ အိတ္မျဖဳတ္ခ်င္ဘူး ပုိက္ဆံေတြပါတယ္ ၾကည္႔ထားဆုိျပီးခိုင္းပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ဆုိင္ထဲ၀င္လာျပီး သူ႔မ်က္မွန္ကိုခြ်တ္ျပီး ေကာင္တာေပၚတင္။

ျပီးတာနဲ႔ အ၀တ္အစားေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု ျပခုိင္းပါတယ္။

သူၾကည္႔တာေတြအားလုံးက အဖုိးတန္ ကြာလတီေတြခ်ည္းပါဘဲ။

အခုမွ မုိးကုတ္က ဆင္းလာတာ.။

မဂၤလာေဆာင္၀င္စရာရွိလုိ႔ တစ္ခါထဲ၀င္၀ယ္တာ ေျပာပါတယ္။

ဆုိင္ကလူေတြကလဲ အေတာ္မ်ားမ်ား ၀ယ္ထားေတာ႔ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေနေအာင္၀ိုင္းေရာင္းၾကတာေပါ႔။

အဲဒီလူကလဲအေျပာေကာင္း ။

က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ လူတစ္ေယာက္ထဲအမ်ားၾကီးေရာင္းရေတာ႔ ေပ်ာ္တာေပါ႔။

အ၀တ္အစားေတြလဲေရြးျပီးေရာ တစ္ခါထဲ၀တ္ခ်င္တယ္ မ်က္နွာလဲသစ္ခ်င္တယ္ေျပာရင္းက

 ဆုိင္ေရွ႔ထြက္ျပီး ေကာင္ေလးကို အိတ္ေသခ်ာၾကည္႔ထားေနာ္လုိ႔မွာရင္း

အဲဒီအိတ္က သူခ်မ္းသာသမွ် အကုန္ဘဲလုိ႔ ရီက်ဲက်ဲနဲ႔ေျပာပါေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ မ်က္ႏွာသစ္ေျခလက္ေဆး ျပီး အ၀တ္အစားအသစ္ေတြလဲ။

မွန္ေတြၾကည္႔ ျပီး မုိက္လား မုိက္လားေတာင္ေမးေနပါေသးတယ္။

သူ႔အ၀တ္ေဟာင္းေတြကို ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္နဲ႔ထုတ္ခုိင္းပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ဘယ္ေလာက္က်လဲတြက္ခုိင္းပါတယ္။႔ ဒယ္လကိုတီရွပ္ေျဗာင္ႏွစ္ထည္ ကို

ည၀တ္အိပ္ဖုိ႔ုိဆုိ ထပ္ထည္႔ခုိင္းပါတယ္။

ျပီးတာနဲ႔ ပုိက္ဆံယူအုံးမယ္ဆုိျပီး ဆုိင္အျပင္ထြက္ ။

၀ယ္ထားတဲ႔ အိတ္ေတြကိုခ်ိတ္။

သူအိတ္ကို ခ်ျပီးဖြင္႔။

ျပီးေတာ႔မွ သူ႔ုဆုိင္ကယ္ေစာင္ေန႔တဲ႔ေကာင္ေလးကို  ေကာင္တာေပၚခြ်တ္ထားတဲ႔ ပါ၀ါမ်က္မွန္ကိုယူခုိင္းပါတယ္။

ေကာင္ေလးကလ ဆုိင္ထဲ၀င္ျပီး သူ႔မ်က္မွန္သြားယူေနတုန္း ဆုိင္ကယ္ေပၚတက္ခြျပီးေမာင္းေျပးပါေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔လဲ အစက ေၾကာင္ၾကည္႔ ေနၾက သတိရေတာ႔မွလုိက္ေတာ႔ မမွီေတာ႔ပါဘူး။

သူခ်န္ထားခဲ႔တဲ႔အိတ္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ သတင္းစာစကၠဴေတြအျပည္႔အသိပ္။

လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္တစ္က်ပ္ေခတ္က သုံးေထာင္ဘုိးေလာက္ပါသြားတာပါ။

အဲဒီေန႔ညေနက က်ေနာ္တုိ႔တစ္ဆုိင္လုံး ထမင္းေတာင္စားမ၀င္။

ေစ်းေရာငး္ရတာလဲစိတ္မပါ။

အားလုံးလဲ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႔။

အဲဒီကစျပီး တစ္ခါထဲ၀တ္သြားမယ္ဆုိရင္ ဆုိင္အျပင္အထြက္မခံေတာ႔ပါဘူး။

 

 

************************************************************************

 

ဒီလုိသၾကၤန္ကာလကေတာ႔ ေစ်းေရာငး္ေတာ႔ေပ်ာ္ရ ေပမယ္႔ တစ္ေနကုန္နီးပါးေလာက္ မတ္တတ္ရပ္ေနရတာမ်ားပါတယ္။

ေစ်း၀ယ္ကလဲ မနက္ပုိင္းတစ္ခါစည္ပါတယ္။

ေန႔လည္ပုိင္းေတာ႔ ျဖဳိးတုိးေဖ်ာက္ေတာက္ ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္။

ဒါေပမယ္႔ ညေနေစာငး္ျပီဆုိတာနဲ႔ မနားရေတာ႔ပါဘူး။

ဒါက သၾကၤန္မတုိင္ခင္ခပ္ေစာေစာရက္ေတြပါ။

သၾကၤန္ေရာက္ဘုိ႔ နွစ္ရက္သုံးရက္အလုိမွာေတာ႔ အရမး္ေရာင္းေကာင္းပါတယ္။

ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္ပါတယ္။

အဲလုိေန႔မ်ဳိးမွာ ခါတုိင္းလုိ ထမင္းစုမစားနုိင္သလုိ ထမင္းေတြဟင္းေတြနဲ႔လဲခင္းျပီးစားလုိ႔အဆင္မေျပ။

ဒီေတာ႔ ထမင္း ဆီဆမ္းလုိ ထမင္းသုတ္လုိ လုပ္ထားတာကို အသားေၾကာ္တုိ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္တုိနဲ႔စားရပါတယ္။

စားတာကလဲ ထုိင္မစားနုိင္ပါဘူး။

ဇလုံၾကီးထဲမွာ ထမင္းေတြထည္႔ထား ေစ်းေရာင္းလုိက္ ထမင္းတစ္လုပ္စားလုိက္နဲ႔ဘဲ မနက္စာညစာျပီးရတာပါဘဲ။

သၾကၤန္ရက္ေစ်းေရာင္းတဲ႔အခါေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္က ေစ်းမေရာင္းဘဲ လြယ္အိတ္တစ္လုံးနဲ႔ ဆုိင္ထဲမွာလမ္းေလ်ာက္ျပီး ပုိက္ဆံသိမး္ရပါတယ္။

အေရာင္းအ၀ယ္တည္႔ျပီဆုိတာနဲ႔ ပုိက္ဆံသိမး္ရေအာင္ အဆင္႔သင္႔ျဖစ္ေနေအာင္လုိ႔ပါဘဲ။

သၾကၤန္တြင္းေစ်းေရာငး္ျပီဆုိရင္ ေစ်းႏူန္းဖြင္႔တာဂရုိစုိက္ရပါတယ္။

အဲဒီေခတ္က ေတာ႔ တစ္က်ပ္လဲသုံးလုိ႔ရတဲ႔ေခတ္ကိုး။

အစြန္းထြက္ေတြေဖ်ာက္ျပီး သုံးဆယ္ ေလးဆယ္ ငါးဆယ္ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ သုံးရာ အဲလုိေစ်းႏူန္းဖြင္႔ထားပါတယ္။

အားလုံးဆယ္ဂဏန္းကြက္တိေတြဘဲထားေတာ႔ ပုိက္ဆံအမ္းရတဲ႔ ျပႆနာ မရွိေတာ႔ပါဘူး။

အဲလိုမ ဟုတ္ရင္ အမ္းစရာ ငါးက်ပ္တန္ မရွိတာနဲ႔ဘဲ ေစ်း၀ယ္တစ္ေယာက္အတြက္အခ်ိန္အမ်ားၾကီးေပးရ

အမ္းဘုိ႔ အနုတ္လိုက္ရွာရနဲ႔ က်န္တဲ႔ေစ်း၀ယ္ကို လြတ္သြားတတ္ပါတယ္။

ဆယ္ဂဏန္းကြက္တိထားလုိက္ေတာ႔ ေပးပုိက္ဆံ ေရာ႔ အက်ီ ခဏေလးနဲ႔ဇာတ္လမ္းျပီးသြားပါတယ္။

 

မနက္ပုိငး္  ရွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ဆုိင္စဖြင္႔ျပီး တစ္ေနကုန္ေရာင္းၾကတာ

ညဆယ္နာရီ ဆယ္႔တစ္နာရီမွာဆုိင္သိမး္ရပါတယ္။

ညပုိင္း ၇နာရီနဲ႔ကိုးနာရီၾကားကေတာ႔ အစည္ဆုံးလုိ႔ေျပာနုိင္ပါတယ္။

အဲလုိရက္မ်ားကေတာ႔ အလစ္သုတ္ခံရတာလဲအမ်ားၾကီး။

ေရာင္းတာ၀ယ္တာ အုံးအုံးထေနေတာ႔ အမွတ္တမဲ႔ အလစ္သုတ္ျပီးခုိးသြားလဲ မျမင္မိပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက ေစ်း၀ယ္ေတြသိပ္စည္ကားေနတယ္ဆုိရင္လဲ အလစ္သုတ္တာျမင္ေပမယ္႔

မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ရတာမ်ဳိးလဲ ရွိေနျပန္ပါတယ္။

ညဆုိင္သိမး္ျပီဆုိရင္ေတာ႔ တစ္ေန႔တာေရာင္းေၾကးေတြကို ဂ်ဒ္ပုံးၾကီးထဲ ထည္႔

ဆယ္လူတိတ္ေတြနဲ႔ပိတ္ျပီး ဆုိင္ပုိင္ရွင္ကားေပၚကိုတင္ေပးလုိက္ရတာ ညတုိငး္ပါဘဲ.။

ဒီလုိသၾကၤန္ရက္ကေတာ႔ အထည္ေရာင္းရတာ ရက္ရက္စက္စက္ေရာင္းရပါတယ္။

သၾကၤန္လည္ရင္၀တ္ဘုိ႔၊ႏွစ္ဆနး္တစ္ရက္မွာ၀တ္ဘုိ႔ ၊လူၾကီးသူမကို ဂါ ဘို႔

အိမ္ကတူေလးဘုိ႔ ၊ကိုယ္႔အလုပ္ဆုိင္က ကေလးေတြကို လက္ေဆာင္ေပးဘုိ႔

စတဲ႔ ဘုိ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔၀ယ္ၾကေတာ႔ အရမး္ေရာင္းေကာင္းတယ္ဆုိရမွာပါဘဲ။

ေနာက္ဆုံးသၾကၤန္အၾကဳိေန႔ထိ ဆုိင္ဖြင္႔လုိ႔ေရာငး္ၾကပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာက ဆုိင္ကပ္ေနတာေတြကို အစြံထုတ္လုိ႔ေကာင္းတဲ႔အခ်ိန္ကိုးဗ်။

အခုလုိသၾကၤန္မတုိင္ခင္ရက္မွာ အားစိုက္ျပီးေရာင္းထားရပါတယ္။

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သၾကၤန္ျပီးသြားရင္တစ္လေလာက္ထိက အ၀တ္အထည္က

မေရာငး္ရသေလာက္ပါဘဲ.။

သၾကၤန္မွာမိီးကုန္ယမ္းကုန္ သုံးထားၾကေတာ႔ အရွိန္ကုန္သြားလုိ႔ပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြ သၾကၤန္နားနီးရင္ အ၀တ္အစား

၀ယ္ၾကတာကေတာ႔ ေရွးေရွးက အတုိင္းပါဘဲ။

ေအာ္….ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေတြးရင္းေမ႔သြားလုိက္တာ။

သၾကၤန္မ႑ပ္ထုိ္င္တဲ႔အခါ ၀တ္ဘုိ႔ ပါတိတ္ဆင္ေၾကာင္ၾကားၾကားေလးတစ္ထည္ေလာက္ေတာ႔

၀ယ္သြားအုံးမွပါဘဲ။

က်ဳပ္တုိ႔လုိ လူၾကီးေတြကလဲ ဒီလုိသၾကၤန္ေရာက္မွဘဲ ေၾကာင္ၾကားၾကားေလးေတြ၀တ္ရတာကိုးဗ်။

 

 

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

26-3-2013