“ဒီရင္ခြင္ေလးမွာ ခုိလွဳံဘူးသူတုိငး္ ဒီေနရာေလးေရာက္ခဲ႔ရင္ ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာကို ”

မနး္ေလးတကၠသုိလ္ဘက္ထဲမွာ ငု၀ါပင္ရွိမလားလုိ႔ အလုပ္အားတဲ႔တစ္ရက္မွာသြားရွာလုိ္က္ပါတယ္။

၀င္၀င္ခ်င္း အရင္ ရုကၡေဗဒ ဌာန နားမွာ တစ္ပင္ေတြ႔လုိက္ပါတယ္။

အဲဒါနဲဲ႔ သံဇကာနဲ႔ပိတ္ထားတဲ႔အထဲကို ခပ္တည္တည္နဲ႔၀င္သြားလုိက္ေတာ႔ အဲဒီနားမွာခုံေတြနဲ႔

ထုိင္ေနသူေတြက ဘယ္လဲလုိ႔ေမးပါတယ္။

ဓါတ္ပုံခဏရုိက္မယ္လုိ႔ေျပာရင္း ဆက္၀င္သြားလုိက္ပါတယ္။

အထဲေရာက္ေတာ႔စိတ္ေျပာင္းသြားပါတယ္။

မိနး္အေဆာက္အဦးၾကီးကုိလဲျမင္မိေရာ ေက်ာင္းအတူတက္ခဲ့တဲ႔ရက္မ်ားက သူငယ္ခ်င္းေတြကို

သတိရမိပါတယ္။

မိန္းေလွခါးထစ္မ်ားမွာထုိင္။

လာသမ်ွေကာင္မေလးေတြကုိ မထိတထိစ။

အခ်င္းခ်ငး္လဲတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စ။

လွတယ္ဆုိရင္ေငးၾကည႔္၊

သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေပါက္ကေတြေျပာျပိီးရီၾက။

ညေနခင္းမ်ားမွာ မေတာက္တစ္ေခါက္ ဂစ္တာတီးတာကို အားလုံးက ကီးေၾကာင္ေတြနဲ႔

၀ုိင္းဆုိၾက။

အဲဒီတုံးက မနး္ေလးတကၠသုိလ္ေျမမွာဘုိထီး သီခ်င္းမ်ား ေခတ္စားခဲ႔။

ညညဆုိရင္ ေရႊမနး္ သစၥာအနားမွာ သြားလုိ႔ အခမဲ႔ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြလုပ္ၾက။

မေမ႔နုိင္စရာရက္မ်ားပါဘဲ.။

မိန္းေရွ႕ကေနထြက္လာျပီး တမာလမး္ေလးအတုိငး္  အေရွ႔ဘက္ကိုထြက္လာခဲ႔။

ေရႊမနး္ေဆာင္အေရွ႔အျဖတ္ ေနာက္ဆုံးနွစ္အေရာက္ ဒီအေဆာင္အေနာက္ဘက္ေဒါင္႔မွာ

ဖြင္႔ထားတဲ႔ကင္းတင္းမွာထုိင္ျပီးမုန္႔အတူစားခဲ႔ၾကတာကို ဖ်ပ္ကနဲ႔သတိရမိ။

ေရႊမနး္ေဆာင္အေရွ႔ဘက္မွာရွိတဲ႔ တင္းနစ္စ္ကြင္းကိုျမင္ေတာ႔ အရင္က ဒီကြင္းမွာ

အျမဲကစားေလ႔ရွိတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေလးကိုအမွတ္ရ။

အခုေတာ႔ ဒီတင္းနစ္ကြင္းေလးက ျခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမး္ပ်က္စီးေနတာကိုျမင္ရ။

ေရႊမနး္ေဆာင္အေရွ႔ဘက္ကလမ္းေလးအတုိင္းလာရင္း ဘတ္စကက္ေဘာကြင္းနားအေရာက္

တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္လက္ေရြးစဥ္ေတြေတာင္ထြက္ေအာင္စြမး္ေဆာင္ခဲ႔တဲ႔ ကြင္းၾကီးက အခုေတာ႔

အထီးက်န္တစ္ကုိယ္ေရ။

သူ႔ေရွ႔နားက တမာပင္တန္းကိုျမင္ေတာ႔ အျပန္အလွန္စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔လမး္ခြဲစကားဆုိေနၾကတဲ႔

ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ဇာတ္သိမး္ခန္းမွာ တမာပင္ရိပ္ေအာက္မွာ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ နားေထာင္ရင္း

ရပ္ေစာင္႔ခဲ႔ရတာကိုသတိရ။

အခုေတာ႔ တစ္ေယာက္က အပ်ဳိၾကီးဆရာမၾကီးျဖစ္လုိ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိ။

ရတနာပုံအေဆာင္နားအေရာက္သူ႔ေျမာက္ဘက္မွာေတာ႔ အရင္က ကင္းတင္းေလးတစ္ခုရွိခဲ႔။

အဲဒီအထဲကမွ က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ထုိင္ေနက် ေဒၚသန္းအေၾကာ္ဆုိင္ကုိသတိရမိ။

အေနေတာ္ေလာက္ေၾကာ္ထားတဲ႔ဘူးသီးေၾကာ္ မန္းက်ည္းအခ်ဥ္ရည ္ေကာင္းေကာင္း

ေကာက္ညွင္းေပါင္ းပူေႏြးေႏြး  ျခံထြက္နြားနုိ႔စစ္စစ္ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ကုိ ျပန္လည္တမ္းတ။

အခုေတာ႔ဒီေနရာေလးမွာ အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ျဖစ္။

ေဒၚသန္းလဲဘယ္ဆီကုိေရာက္တယ္မသိႏုိင္ေတာ႔။

သစၥာေဆာင္ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က စာေမးပြဲေျဖရ စာသင္ခဲ႔ရတဲ႔ ကပ္တဲေတြကို သတိရမိ။

အရင္က ဘာသာေပါင္းစုံက တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔စည္ကားခဲ႔တဲ႔  စာသင္ခန္းမ်ားက အုတ္တုိ္က္အျဖစ္ေျပာင္းသြားေပမယ္႔ အသုံးျပဳျခငး္မရွိတာကုိ ေတြ႔ရ။

အရင္က ဥဒဟုိ ၀င္ထြက္သြားလာခဲ႔တဲ႔ အင္း၀အေဆာင္မ်ား  ဦးရာဇတ္စာၾကည္႔တုိက္ အပန္းေျဖရိပ္သာ

ရူပေဗဒ လက္ေတြ႔ခနး္ သခ်ၤာစာသင္ခနး္ မိန္းအေပၚထပ္မွ ဓါတုေဗဒခန္းမ အားလုံးအမွတ္ရစရာ။

အင္မတန္မာနၾကီးေသာအလွမယ္ကုိ ခပ္ေနာက္ေနာက္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က

အင္း၀နဲ႔ ဦးရာဇတ္ခန္းမၾကားကလမး္ကေလးေဘးမွာေပါက္ေနတဲ႔ အပင္က ပနး္ကုိခူးျပီး

လုိက္ေပးလုိ႔ ျပႆနာတက္ခဲ႔တာကုိ ျပန္အမွတ္ရမိ။

အခုေတာ႔ ဒါေတြကလြမး္စရာေတြျဖစ္။

အေပ်ာ္ေတြကို ျဖစ္တည္ေစခဲ႔ေသာ စာသင္ခန္းမရဲ႕ ေကာ္ရစ္ဒါမ်ား၊

အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွ တကၠသုိလ္အကူး  လြယ္အိတ္လြယ္စရာမလုိ

ပုံနွိပ္စာအုပ္ေဆာင္စရာမလုိ ေရွ႔က ဆရာသင္ေပးတာကို ကိုယ္႔နည္းကိုယ္႔ဟန္နဲ႔မွတ္ရတဲ႔

အေနအထားက ဘ၀င္ခပ္ပါးပါးေလးျမင္႔စရာ။

ဆရာေတြသင္ၾကားေပးတဲ႔ ဗဟုသုတအေၾကာင္းေတြ တုိးတုိးတိတ္တိတ္မထိတထိနဲ႔

အငံု႔စိတ္ကုိႏုးိဆြေပးခဲ႔ေသာ စာသင္ခနး္မမ်ား။

အခုေတာ႔ ၀င္ခြင္႔မရွိ။

သံတုိင္မ်ားနဲ႔ ပိတ္ေႏွာင္ထား၊

ျမန္မာ႔ ျပည္ သမုိင္းမွာ ဂႏၳ၀င္အေမြအနွစ္ ျဖစ္တဲ႔ မန္းေလးတကၠသုိလ္ေျမရဲ႕

လြန္ေလျပီးေသာကာလမ်ားက လြမ္းဆြတ္စရာ။

စာသင္ခန္းမမ်ား ပိတ္။

ေက်ာင္းၾကီးကတိတ္ဆိတ္။

ပညာသင္ခြင္႔ေတြပိတ္၊

စိတ္တံခါးမ်ားပိတ္။

အနုပညာခန္းမက သံစဥ္မ်ားေပ်ာက္ဆုံး။

ယဥ္ေက်းမူ႔ေတြဆိတ္သုဥ္း။

စာၾကည္႔တုိ္က္ထဲကစာအုပ္မ်ား ဖုံတက္။

အေတြးအေခၚမ်ားလဲ မူိတက္။

တိတ္ဆိတ္သည္ထက္တိတ္ဆိတ္၊

ခန္႔ညားထည္၀ါေသာ တကၠသုိလ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရမ်ားေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ဆုံးခဲ႔။

မိန္းေတာင္ဘက္ေလွခါးထစ္မ်ားမွာစင္ထုိးလုိ႔ ႏွစ္စဥ္က်င္းပျမဲ ဂီတပေဒသာကပြဲကိုသတိရခဲ႔။

ဒီေနရာေလးက ဘဲ “ေမာေတာ႔ ေမာတာေပါ႔ ဒါေပမယ္႔ မေမာဘူး”ဆုိတဲ႔ သီခ်ငး္ေလးပ်ံ႔လြင္႔ခဲ႔

“ဂစ္တာေခါက္ျပီး သီခ်င္းဆုိေတာ႔  အာေခါင္ေျခာက္ျပီး ကြဲအက္ေန”လုိ႔ ဆုိတဲ႔                                                                 ေႏြနံနက္ခငး္ သီခ်ငး္ကို နားဆင္ဘုိ႔

ညသန္းေခါင္ယံအထိရပ္ေစာင္႔ခဲ႔ရတာေတြကအိပ္မက္ပမာ။

တကၠသုိလ္ညခင္းမ်ားမွ ျမန္မာျပည္အႏွ႔ံအျပား ေက်ာ္ၾကားလာမယ္႔ ဂီတသမား အသစ္မ်ားေပၚထြက္ခဲ႔။

နံရံကပ္စာေစာင္မ်ားမွတစ္ဆင္႔ လူငယ္စာေရးဆရာမ်ားေပၚထြက္ခဲ႔။

ဒါေတြကေတာ႔ အခုခ်ိန္ေျပာရင္ယုံတမ္းစကားလုိလုိ။

ကိုယ္ထင္ရာစုိငး္လုိ႔ရခဲ႔တဲပ ဦးအုနး္မဲလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေလးလဲေပ်ာက္ဆုံး။

ဒီလုိနဲ႔ဘဲသတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျပန္ခဲ႔ရပါတယ္၊။

ဒီရင္ခြင္ေလးမွာ ခုိလွဳံဘူးသူတုိငး္ ဒီေနရာေလးေရာက္ခဲ႔ရင္

ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာကို ေတာ႔ အသိခ်င္သားဗ်ာ။

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး။

20-4-2013