တစ္ရက္မေတြ႔တာၾကာတဲ႔ ကိုေအာင္ေမာင္းနဲ႔ 34လမ္းက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ မထင္မွတ္ဘဲဆုံၾကပါတယ္။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔သူေတြဆုိတာ တစ္ရက္နဲ႔တစ္ရက္ ကုိယ္႔အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ကို္ယ္က်င္လည္ေနရတယ္ဆုိေတာ႔
အရင္ငယ္ငယ္ကလုိ ခဏခဏ မေတြ႔နုိင္ၾကတာကလည္းအမွန္ပါဘဲ။
ေတြ႔ၾကျပီဆုိေတာ႔မွ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မေတြ႔တဲ႔အခိ်န္က သတင္းပလင္းေလးေတြေမးၾကရပါတယ္။
ဟုိရက္က ကိုေက်ာ္ၾကီးနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ ေအာင္ေမာင္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ရွုပ္ေနတယ္ဆုိတာေတာ႔ၾကားမိပါတယ္။
ေနာက္ေအာင္ေမာင္းတစ္ေယာက္သူ႔အလုပ္မွာသူ႔၀န္ထမ္းေတြနဲ႔လည္းျပသနာတက္တယ္လုိ႔လဲေျပာသြားပါေသးတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲေအာင္ေမာင္းၾကီးကိုအက်ဳိးအေၾကာင္းေမးရပါတယ္။
အဲေတာ႔ေအာင္ေမာင္းၾကီးကလဲ မေတြ႔ၾကလုိ႔မေျပာျဖစ္တာေတြကုိေျပာျပပါေတာ႔တယ္။

“ဟုတ္တယ္ကုိေပါက္ေရ ျပီးခဲ႔တဲ႔လက ငါ႔မွာအေတာ္ကုိစိတ္ေတြေလသြားတာ။
၀န္ထမ္းျပသနာေပါ႔ကြာ၊၊ဒီျပသနာကျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ရင္ ပုိင္ရွင္နဲ႔ျဖစ္ရမွာ။
တကယ္ျဖစ္ေတာ႔အားလုံးနဲ႔ငါတယ္ရေတာ႔တာဘဲ။
အားလုံးဆုိတာ ၀န္ထမ္းအားလုံးနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါေပမဲ႔ငါကမေနတတ္တာလဲပါတယ္၊
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ငါ႔ကုိ ကြယ္ရာမွာေမးေငါ႔တာေပါ႔။
“၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းကုိ နွိပ္ကြပ္တယ္၊ပုိင္ရွင္ထက္ေတာင္ေၾကာက္ေနရတယ္”လုိ႔ေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ငါက ဒီလုိေ၀ဖန္တာေတြကို ေခါင္းထဲသိပ္မထည္႔ပါဘူး။
ငါက အားနည္းတဲ႔ဘက္ရပ္တဲ႔လူမဟုတ္ဘူး မွန္တဲ႔ဘက္ကိုရပ္တဲ႔ေကာင္ဘဲဟာ၊
ခက္တာက ငါတုိ႔ဆီကလူေတြရဲ႕ျပင္မရတဲ႔စရုိက္ဘဲ။
ျပသနာရယ္လုိ႔ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ မွန္တာမွားတာ အပထား အားနည္းသူဘက္ကေန၀ုိင္းျပီးရပ္တည္လုိက္ၾကတာဘဲ။
ငါေျပာခ်င္တာက အားနည္းတယ္ဆုိတုိင္းအျမဲမွန္တယ္လုိ႔ လက္ခံမလားဆုိတာကုိေပါ႕။
ဥပမာကြာ လမ္းေျပာင္းျပန္စီး၀င္လာတဲ႕ စက္ဘီးနဲ႔လမ္းမွန္အတုိင္း ၀င္လာတဲ႔ကားတုိက္မိတယ္ဆုိရင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားက စက္ဘီးသမားကုိ သနားလုိက္ၾကတယ္။
ကားသမားကို ဇြတ္၀ုိင္းျပီး အေလ်ာ္ခုိင္းၾကတယ္။ ဒါအားနည္းသူဘက္က၀ုိင္းရပ္တည္တယ္ဆုိတဲ႔သေဘာေပါ႕။
ငါကေတာ႔ ကားသမားဘက္ကေနမွာဘဲ၊ စက္ဘီးသာလမ္းေျပာင္းျပန္၀င္မလာရင္ တုိက္မိစရာအေၾကာင္းမရိွဘူးေလ၊”
သူကေျပာရင္းေမာလာတယ္ထင္တယ္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ကုိေမာ႔ေသာက္လုိက္ပါတယ္။
“ဇာတ္လမ္းအစက ငါတုိ႔အလုပ္က ႏွစ္တုိင္းျမန္မာသၾကၤန္မွာစာရင္းခ်ဳပ္တာကုိး။
အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ လုပ္ငန္းအရွဳံးအျမတ္ေတြတြက္။သူတုိ႔ပုိင္ရွင္ ရွယ္ယာ၀င္ေတြက အစည္းအေ၀းေတြထုိ္င္ၾက
၀န္ထမ္းေတြလခဘယ္လုိတုိးမယ္၊ေဘာနပ္ဆုေၾကးဘယ္လုိေပးမယ္၊
တစ္ႏွစ္တာအတြင္းမွာလုပ္တာကုိင္တာ ေတြကိုၾကည္႔ျပီး ဘယ္၀န္ထမ္းကုိဘယ္ေလာက္လခတုိးမယ္၊ဆုေၾကးဘယ္ေလာက္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ဘာသာဆုံးျဖတ္ပါတယ္။
ငါကုိ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕အေျခအေနကုိေမးရင္ေတာ႔ အမွန္အတုိင္းေျဖေပးရတာေပါ႕။
ဒါကို၀န္ထမ္းတုိင္းကလဲသိတယ္။ဒီေတာ႔မတုိးတဲ႔သူ တုိးေပးတာကုိ နည္းတယ္ထင္တဲ႔သူက ငါ႔ေၾကာင္႔လုိ႔ ငါေျပာလုိ႔ဆုိျဖစ္လာေတာ႔တာေပါ.။
အဲေတာ႔ငါကလဲဘယ္ခံမလဲ ကြယ္ရာမွာေျပာတဲ႔သူကုိ ငါကဒဲ႔ေခၚျပီးေမးေတာ႔ ျပသနာတက္ေတာ႔တာေပါ.၊
စဥ္းစားၾကည္႔ကြာ တစ္ႏွစ္လုံးက်ေတာ႔ျဖစ္သလုိေန အလုပ္က်ေတာ႔နည္းနည္းေလးတုိးတာနဲ႔ ညည္းညဴေနေရာ
ေဟာႏွစ္ခ်ဳပ္လုိ႔ ရတာနည္းျပီဆုိရင္ေတာ႔ ငါက ေျပာလုိ႔ဆုိျဖစ္ေရာ။
ငါကလဲ ေျပာထည္႔လုိက္တယ္ “ဒီအလုပ္ကေပးတာနည္းလုိ႔ မတန္ဘူးထင္ရင္ခုထြက္လုိက္ ကုိ္ယ္အစြမ္းအစနဲ႔ ဒီထက္ေကာင္းတဲ႔ေနရာကို ရွာျပီးလုပ္လုိက္၊
ေဗ်ာက္ေတာ႔လာမေဖာက္နဲ႔၊အလုပ္လုပ္တဲ႔လူထြက္သြားလုိ႔ ဆုိင္ပိတ္လုိ္က္ရတယ္ဆုိတာမရွိဘူး ၊ေအး ပုိင္ရွင္အရင္းျပဳတ္လုိ႔ဆုိင္ပိတ္မွ ၀န္ထမ္းအလုပ္လက္မဲ႕ျဖစ္တာဘဲရွိတယ္”
လုုိ႔ အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ ေျပာထဲ႔လုိက္တာ အဲဒီစကားက ပုိင္ရွင္ဆီေရာက္သြားေရာ။
ဒီေတာ႔ငါ႕ကုိ ငါ႔အလုပ္ရွင္က “ကိုေအာင္ေမာင္းၾကီး ကေလးေတြဘဲ ခြင္႔လႊတ္ေပးလုိက္ပါဗ်ာ”လုိ႔လာလဲေျပာေရာ ငါကပုိစိတ္တုိသြားတာ။
“ထြက္သြားမွာစုိးလုိ႔လား ဒီလုိတြက္တီးတြက္ကပ္လုပ္ေနတဲ႔လူ ထြက္သြားရင္လုပ္ငန္းအတြက္ပုိေကာင္းတယ္” စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေျပာထဲ႔လုိက္တယ္။

ေနာက္ေတာ႔ေအာင္ေမာင္းၾကီးလဲ အလုပ္ရွိေသးတယ္ဆုိျပီး ျပန္ခ်သြားပါတယ္။
သူနဲ႔လမ္းခြဲလုိ႔ အလုပ္စားပြဲမွာထုိင္မိမွ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေတြက  က်ေနာ္လဲဒီလုိအျဖစ္မ်ဳိးၾကဳံခဲ႔တာကုိ ျပန္သတိရမိပါတယ္။
တစ္ခါက က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္ကုိ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းမိတ္ေဆြတစ္ဦးက တစ္ဆင္႔ အလုပ္လုပ္ခ်င္လုိ႔ပါဆုိတဲ႔ကေလးမတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။
ေမးၾကည္႔ေတာ႔ အျပင္အလုပ္ ဘာမွမလုပ္ဘူးဘူး၊အိမ္မွာဘဲေစ်းကူေရာင္းဘူးတယ္၊အတန္းပညာက အေ၀းသင္ ဒုတိယႏွစ္ (2)ခါက်။
ဒါနဲ႔ဘဲေခၚထားလုိက္ပါတယ္။စကတည္းကေျပာထားတယ္ က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က စစခ်င္းလခေတာ႔သိပ္မမ်ားဘူး၊ေနာက္ ကုိယ္ၾကိဳးစားတယ္ ဆုိရင္ေတာ႔တက္လာနုိ္င္တယ္ေပါ႔။
အဲဒီတုန္းကေတာ႔ အခုလုိ အလုပ္ရတာကုိ ၀မ္းသာလွပါျပီတုိ႔ တစ္လကုိ ႏွစ္ေသာင္းသုံးေသာင္းေလာက္ ရရင္ကို အဆင္ေျပပါတယ္လုိ႔ေျပာျပီး အလုပ္ထဲကုိေရာက္လာပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔က လူသုံးကုန္ပစၥည္းေတြကုိလက္ကားေရာလက္လီပါေရာင္းတာပါ။
၀န္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ႕က ေတာ႔ အေရာင္းကားနဲ႔လွည္႔ျပီးေရာင္းတယ္ ေယာက္်ားေလးေတြေပါ႕။သူတုိ႔ကနယ္ေတြကုိလဲနီးရင္တစ္ပါတ္ေ၀းတယ္ဆုိရင္ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာေအာင္
အေရာင္းထြက္ရပါတယ္။မိန္းကေလးေတြက ေတာ႔ ဆုိင္မွာ showroom ဖြင္႔ထားေပးပါတယ္။
အေရာင္း၀န္ထမ္းအားလုံးကုိ တစ္လတစ္ခါ သူုတုိ႔ေရာင္းခ်တဲ႔ပစၥည္းအေရအတြက္အေပၚမွာ မွာမူတည္လုိ႔သတ္မွတ္ထားတဲ႔ အေရာင္းေကာ္မရွင္ေပးပါတယ္။
သူတုိ႔ကုိအစကတည္းက သတ္မွတ္ေပးထားကေတာ႔ အေရာင္းေကာ္မရွင္က အေရာင္း၀န္ထမ္းေတြေရာင္းတာကိုဘဲခြဲေပးမယ္၊သူတုိ႔ေရာင္းတာမဟုတ္ရင္သူတုိ႔
အတြက္ေကာ္မရွင္ မရဘူးလုိ႔ ေျပာထားပါတယ္။
 ေနာက္ျပီး ကုိယ္ရကုိ္ယ္ယူစနစ္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ ရတဲ႔ေကာ္မရွင္ေငြကုိ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္နုိင္တဲ႔ အေပၚမွာမူတည္ျပီးခြဲေပးမယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဖြဲ႔ကေတာ႔ ရုံးအဖြဲ႕နဲ႔စာရင္းကုိင္ေတြပါ။သူတုိ႔ကေတာ႔ ေကာ္မရွင္မရပါဘူး။ဒါေပမဲ႔ႏွစ္တႏွစ္ကုန္တုိင္း ေဘာနပ္စ္ဆုေၾကးေငြေပးပါတယ္။
ေဘာနပ္စ္ရတဲ႔အဖြဲ႕ကေတာ႔ နွစ္ကုန္မွရတာရယ္ ဒီတစ္ႏွစ္က လုပ္ငန္းအရွဳံးေပၚတယ္ဆုိရင္ေတာ႔ နည္းသြားတာေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔လုပ္ငန္းစကတည္းက ေဘာနပ္မရတဲ႔ႏွစ္လည္းမရွိသလုိ အရင္ႏွစ္ထက္ေလ်ာ႔သြားတယ္ဆုိတဲ႔ႏွစ္လဲမရွိပါဘူး။
မႏွစ္ကရတာထက္နည္းသြားတယ္ဆုိတာမရွိပါဘူး တုိးမလာတာဘဲ႔ရွိပါတယ္။
အဲဒီေကာင္မေလး ကိုေတာ႔ အေရာင္းအဖြဲ႔ထဲ႔ေပးထားတယ္ဆုိေတာ႔လစဥ္ေကာ္မရွင္မွန္မွန္ရတယ္ေပါ႕။
အရင္က သူတုိ႔ေကာ္မရွင္က တစ္လ တစ္လကုိ တစ္ေသာင္း တစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ လခကေတာ႔ပုံမွန္ သုံးေသာင္းဆုိေတာ႔ ေလးေသာင္းခြဲေလာက္ရတယ္ေပါ႕။
အစက သတ္မွတ္ထားတာ က ရုံးကေရာင္းတာသူတုိ႔ကုိမေပးဘူးဆုိေပမဲ႔ ရုံးက အေရာင္းမန္ေနဂ်ာလုပ္တဲ႔သူက သူေရာင္းလုိ႔ရတာေတြကုိ အေရာင္းအဖြဲ႔ကုိေကာ္မရွင္ေပးတဲ႔စာရင္းထဲကိုထည္႔ေပးပါတယ္။သူတုိ႔ရတာ နည္းမွာစုိးလုိ႔ပါ။
ျဖစ္ခ်င္တုိ႔ အဲဒီအေရာင္းမန္ေနဂ်ာက သူတုိ႔ေရာင္းတဲ႔ ပစၥည္းတမ်ဳိးကုိ ပုံစံေျပာင္းျပီးေစ်းကြက္ကုိတင္လုိက္တဲ႔အခါထင္တာထက္ပုိေပါက္သြားပါတယ္။
အဲဒီမွာ သူတုိ႔တစ္လတစ္လရတဲ႔ေကာ္မရွင္ကလည္းတက္လာပါတယ္။ဒီေတာ႔အေရာင္းမန္ေနဂ်ာက သူတုိ႔အလုပ္ပုိ္င္ရွင္နဲ႕တုိင္ပင္လုိ႔ ေကာ္မရွင္ရေငြအားလုံးကုိ အေရာင္းသမားေတြကုိ
အရင္လုိခြဲမေပးေတာ႔ပါဘူး။ သူတုိ႔အေရာင္းသမားကုိ အရင္ကထက္(2)ဆ ဘဲခြဲေပးပါတယ္။အရင္က ႏွစ္ေသာင္းရသူကေလးေသာင္း တစ္ေသာင္းခြဲရသူက သုံးေသာငး္ေပါ႔။
သူတုိ႔အေရာင္းသမားေတြကို ခြဲေပးလုိ႔ ပုိတဲ႔ပုိက္ဆံကို စာရင္းမွတ္ျပီး ရန္ပုံေငြသေဘာနဲ႔သိမ္းထားပါတယ္။
တကယ္ေရာင္းရတယ္ဆုိတာ ကလည္း အေရာင္းမန္ေနဂ်ာေၾကာင္႔ပါ၊အရင္သတ္မွတ္ထားတဲ႔အတုိ္င္းသာခြဲေပးမယ္ဆုိရင္လဲ သူ႔တုိ႔အခုရသေလာက္မရတာကေတာ႔ေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္ ေလးလေလာက္ၾကာေတာ႔ဘာျဖစ္လာလဲဆုိေတာ႔ သူတုိ႔ရတဲ႔ေကာ္မရွင္အျပည္႔အ၀မရဘူးတုိ႔ ေခါင္းပုံျဖတ္ခံရတယ္ဆုိတဲ႔စကားမ်ဳိးကုိကြယ္ရာမွာက်ိတ္က်ိတ္ က်ိတ္ ……..တိုးတုိး တုိးတုိးနဲ႔ မၾကားတၾကား ေဗ်ာက္ေဖာက္ၾကပါေတာ႔တယ္။
ေဗ်ာက္ေဖာက္တာအသံအက်ယ္ဆုံးကေတာ႔ ေစာေစာက အလုပ္ရရင္ကုိ၀မ္းသာပါတယ္ ဆုိတဲ႔အားနာလုိ႔ေခၚထားလုိက္ရတဲ႔ကေလးမပါ။
အလုပ္ေတြသာမ်ားလာတယ္တုိးတက္မူ႔မရွိဘူးတုိ႔ ဘာတုိ႔အသံေတြထြက္လာပါတယ္။
အလုပ္မွာစျပီး ေပတိေပကပ္လုပ္တာဘာေတြျဖစ္လာပါေရာ။
က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေတြးေတြးျပီးရီခ်င္စိတ္သာေပါက္လာပါတယ္။

 ေစာေစာက ေကာင္မေလးလုိဘဲလုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံမရွိဘူး  အလုပ္ရရင္ကုိေက်နပ္ပါျပီဆုိျပီး ၀င္လာတဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လဲထပ္ေရာက္လာပါေသးတယ္။
သူက ႏွစ္ကုန္ခါနီးေလးငါးလ အလုိေလာက္မွာေရာက္လာတာပါ။သူကေတာ႔ ဘာစာရင္းမွ မတတ္တဲ႔အတြက္ စာရင္းလုပ္ပုံလုပ္နည္းကုိ သင္ေပးျပီး စာရင္းကုိင္ရာထူးေပးထားပါတယ္။
 တစ္ရက္ေတာ႔အဲဒီေကာင္မေလး က က်ေနာ္႔ကုိလာေျပာပါတယ္။
္ “က်မအလုပ္စ၀င္တုန္းက သုံးလျပည္႔ရင္လခတုိးမယ္ဆုိတုိးမေပးဘူး၊အခုႏွစ္ကုန္ေတာ႔လဲတုိးမေပးဘူး၊
အရင္က အိမ္နီးေတာ႔ စက္ဘီးနဲ႔လာလုိ႔ရတယ္ အခု အိမ္ေျပာင္းသြားေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ဆီဘုိးကုန္ေတာ႔မေလာက္ဘူး”လုိ႔လာေျပာပါတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီႏွစ္က လုပ္ငန္းမွာ ဆုံးရွုံးမူ႔တစ္ခုေပၚလာေတာ႔  ႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ ဘယ္သူမွ ေဘာနပ္လည္းမတုိး လခလည္းမတုိးဆုိတာနဲ႕ၾကဳံရပါတယ္။
အဲေတာ႔ ရုံးအဖြဲ႕က လူတစ္ခ်ိဳ႕က “ဒီအတုိင္းဆုိရင္ေကာ္မရွင္ရတဲ႔လူက မွ တန္ေသးတယ္”တုိ႔ ဆုိတဲ႔အသံေတြၾကားလာရပါတယ္။
ေနာက္ေပးတဲ႔လခလည္းနည္းတယ္ဆုိတဲ႔အသံေတြၾကားလာရပါတယ္။ဘယ္ေနရာမွာဘယ္ေလာက္ရတာတုိ႔ဘာညာကြိကြနဲ႔ ေပါက္ေပါက္ေတြေဖာက္တဲ႔လူလဲရွိလာပါတယ္။
အားလုံးေတာ႔လဲမဟုတ္ဘူးေပါ႔။ အဲဒီအထဲမွာေယာက္်ားေလးေတြမပါဘူး။မိန္းမေတြခ်ည္းဘဲ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ၾကတာ။
က်ေနာ္ကဒီႏွစ္ကေတာ႔အားလုံးမတုိးတဲ႔အတြက္သည္းခံေပးဘုိ႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လုပ္ငန္းမွာ ဒီတစ္ႏွစ္လုပ္ငန္းအျမတ္အစြန္းမရွိလုိ႔ တုိးမေပးခဲ႔ရင္ ေနာက္ႏွစ္ေတြက သူမ်ားထက္ပုိေပးပါတယ္လုိ႔ေျပာေပးပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔သူက သူ႔ဆုိင္ကယ္နဲ႔လာရတာကိုဘဲဇြတ္ေျပာေနေတာ႔ က်ေနာ္လဲစိတ္နည္းနည္းတုိသြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔(ေအး-ဒါဆုိရင္ ငါပုိင္ရွင္လာရင္ေျပာေပးမယ္ သူက ညည္းကုိ အိမ္နီးတယ္ဆုိလုိ႔ခန္႔ထားေပးတာ
တကယ္လုိ႔ ညည္းအိမ္ကေျပာင္းသြားေတာ႔ေ၀းသြားတယ္ ညည္းဆုိင္ကယ္နဲ႔လာရေတာ႔ ညည္းမကုိက္ဘူးဆုိတာကိုလည္းငါေျပာေပးလုိက္မယ္၊
ညည္းနဲ႔သူနဲ႔ ညွိလုိက္ေပါ႔လုိက္၊ဒါေပမဲ႔ ညည္းအိမ္ေ၀းလုိ႔လစာ နဲ႔မကိုိက္လုိ႔ ထြက္ခ်င္ရင္ ထြက္လုိ႔ရတယ္လုိ႔ေျပာရင္ ငါ႔တာ၀န္မဟုတ္ဘူး)လုိ႔ခပ္မာမာေျပာလုိက္ပါတယ္။
သူက ဒါဆုိ အလုပ္ထြက္မယ္ဘာညာေလသံ လဲပစ္ေရာ ပုိင္ရွင္က လူသစ္ႏွစ္ေယာက္အလုပ္ေခၚျပီးခန္႔ထားလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔မွဘာသံမွ ထြက္မလာေတာ႔ဘဲ ျငိမ္သြားပါတယ္။

သူေရာက္မလာခင္ တစ္လေလာက္မွာ စာရင္းကို္င္(LCCI) လက္မွတ္ရျပီးသားတစ္ေယာက္ကိုလဲ လုပ္ငန္းတစ္ခုထပ္တုိးတဲ႔အတြက္ လုိအပ္လုိ႔ေခၚလုိက္ရပါတယ္။
သူကလဲ ဒီႏွစ္ မွစေရာက္တယ္ဆုိေတာ႔ သူလဲ လစာမတုိးပါဘူး။သူကေတာ႔ ဘာမွမေျပာဘဲ အလုပ္ကိုလုပ္ျမဲတုိင္းလုပ္ပါတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီႏွစ္မွာ ပစၥည္းအသစ္တစ္ခုထပ္ျပီးကိုယ္စားလွယ္ရပါတယ္။
အဲဒီစာရင္းကုိေစာေစာက ဆီဘုိးမေလာက္ဘူးဆုိတဲ႔ေကာင္မေလးကုိ စာရင္းကုိင္ခုိင္းေတာ႔ စာရင္းမ်ားလာရင္ မနုိ္င္ဘူးမွားမွာေၾကာက္တယ္ဆုိတဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ျငင္းပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ သူလုိဘဲ လခမတုိးတဲ႔ (LCCI) လက္မွတ္ရျပီးသားေကာင္မေလးကေတာ႔ သူၾကဳိးစားလုပ္ၾကည္႔ပါမယ္။
လုပ္ၾကည္႔လုိ႔ မနုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္အကူလူတစ္ေယာက္ေပးဘုိ႔ေျပာပါတယ္။
တကယ္လုပ္ၾကည္႔ေတာ႔ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ စာရင္းကုိင္ အဆင္႔ျမင္႔သင္တန္းကုိ ဆက္တက္ဘုိ႔လုပ္ပါတယ္။
သူက ဒီသင္တန္းကုိတက္တာက အားလုံးစီစဥ္ျပီးမွ ဒီအခ်ိန္က ဒီအခ်ိန္ကုိသင္တန္းတက္မယ္လုိ႔ အသိေပးတာပါ။
ခြင္႔ေတာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။က်ေနာ္တုိ႔ပုိင္ရွင္က ေကာင္းတာလုပ္တာဘဲတက္ပါေစလုိ႔ေျပာပါတယ္။
သင္တန္းတက္တယ္ဆုိေတာ႔ ညေန(5)နာရီဆုိ ဒီမွာအလုပ္ရွိရွိ မရွိရွိ သင္တန္းမွီေအာင္ေျပးရပါတယ္။
မနက္သင္တန္းရွိတဲ႔ရက္ဆုိလဲ တစ္ခါတစ္ေလ အလုပ္ခ်ိန္(9)နာရီေက်ာ္မွေရာက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ပုိင္ရွင္က ေကာင္းတာလုပ္တာဘဲဆုိျပီးခြင္႔လႊတ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က ဥပုဒ္ေန႔ပိတ္ပါတယ္။သူတုိ႔သင္တန္းက အလုပ္ခြင္ကလူေတြလဲတက္ေတာ႔ တနဂၤေႏြဆုိရင္ အခ်ိန္ပုိေခၚပါတယ္။
ဒီေတာ႔အပါတ္တုိင္း တနဂၤေႏြဆုိရင္ ေန႔တစ္၀က္အလုပ္ပ်က္ပါတယ္။
စာေမးပြဲေျဖျပီဆုိေတာ႔လဲ ခြင္႔ယူပါတယ္ ဆယ္ရက္တိတိေပါ႔။
သူစာေမးပြဲ တစ္ဆင္႔ေအာင္သြားပါတယ္။
အဲဒီႏွစ္ ႏွစ္ခ်ဳပ္ေတာ႔ သူ႔ကို တစ္ေသာင္းဘဲတုိးေပးပါတယ္။
အဲဒီမယ္ သူက မေက်မနပ္ေတြျဖစ္ျပီး လာေျပာပါတယ္။
ပုိင္ရွင္က တစ္ႏွစ္လုံးလုပ္တဲ႔အေပၚမွာ မူတည္ျပီးေပးတယ္ဆုိတာကုိလက္မခံပါဘူး။
သူကဘာေျပာလဲဆုိေတာ႔ ဒီျပင္company ေတြမွာ ေအာင္လက္မွတ္တစ္ခုရရင္ လစာႏွစ္ေသာင္းတုိးေပးတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။
အဲဒီမွာက်ေနာ္က သူ႔ကိုေမးခြန္းတစ္ခုျပန္ေမးလုိက္ပါတယ္။
(ေကာင္းျပီ မင္းသင္ျပီးေအာင္ထားတဲ႔ ပညာနဲ႔ ငါတုိ႔လုပ္ငန္း ကုိ ဘယ္ေနရာမွာ ပုိေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးထားသလဲ။အေထာက္အကူျပဳေအာင္ဘာလုပ္ေပးထားလဲ။
မင္းလုပ္ငန္းခြင္ထဲကေန သင္တန္းသြားတက္တဲ႔အခ်ိန္ေတြအတြက္ ဘာအစားျပန္ေပးထားလဲ၊)လုိ႔ေမးလုိက္ပါတယ္။

ေနာက္နွစ္ ႏွစ္ခ်ဳပ္တဲ႔အခါၾကေတာ႔ လစာအသစ္ေတြတုိးေပးပါတယ္။
ဆီဘုိးမေလာက္တဲ႕ေကာင္မေလးကုိ တစ္ေသာင္းတုိးေပးပါတယ္။
(LCCI) လက္မွတ္ရထားတဲ႔ေကာင္မေလးကုိ သုံးေသာင္းတုိးေပးပါတယ္။
ေကာ္မရွင္ေတြ ကုိေခါင္းပုံျဖတ္တယ္လုိ႔ ေျပာတဲ႔ အဖြဲ႕ကေတာ႔ အခုႏွစ္ကစလုိ႔ အေရာင္းမန္ေနဂ်ာေရာင္းတာကုိ ေကာ္မရွင္ေပးတဲ႔စာရင္း ထည္႔ျပီး အရင္လုိအေရာင္းအဖြဲ႔ကိုခြဲေပးတာ ခြင္႔မျပဳေတာ႔ဘူး။ သူတုိ႔ေရာင္းရသေလာက္သာ ယူခြင္႔ျပဳပါေတာ႔တယ္။
ခုနက သင္တန္းေအာင္လက္မွတ္တစ္ခုရရင္ ႏွစ္ေသာင္းပုိရတယ္ဆုိတဲ႔ေကာင္မေလးကိုေတာ႔ ေပးတဲ႔ ဆီကုိေျပာင္းလုပ္ခ်င္ရင္လုပ္ပါလုိ႔ ခြင္႔ေပးလုိက္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔က လူသားေတြ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ေလာဘရွိမွာ ပုိလုိခ်င္တာေတာ႔ သူသူ ကုိယ္ကုိယ္ လုိခ်င္သူေတြပါဘဲ။
ဒါေပမဲ႔ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ မရ ရင္ အလုပ္ထြက္မယ္လုိ႔ ျခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္ျပီးေတာင္းမလား ?
၊ကြယ္ရာမွာ မတရားဘူးတုိ႔ဘာညာကြိကြလုပ္ျပီးတရားမ၀င္ေျပာျပီး ေတာင္းမလား?
ဟုိမွာေတာ႔ ဒီေလာက္ေပးတာ ဘယ္လုိေပးတာ ဆုိျပီး နုိင္းယွဥ္ျပီးေတာင္းမလား?
အလုပ္နည္းနည္းတုိးလုပ္ရျပီဆုိတာနဲ႔ လုပ္ခကုိ တုိးေတာင္းမလား ?
တကယ္ေတာ႔ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ၀န္ထမ္းဆုိတာ ကြ်န္းကုိင္းမွီ ကုိင္းကြ်န္းမွီပါ။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္အမွီသဟဲ ျပဳျပီး ကုိယ္လုပ္တဲ႔လုပ္ငန္းတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ၾကရတာပါ။
တကယ္လုိ႔ လုပ္ငန္းနစ္နာဆုံးရွုံးၾကျပီဆုိရင္ ၀န္ထမ္းက တုိးတက္မူ႔တန္႔သြားသလုိ ပုိင္ရွင္က အရင္းအႏွီးေငြေၾကးဆုံးရွုံးပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လုပ္ငန္းမွာမဆုိ ၀န္ထမ္းေတြထြက္သြားလုိ႔ လုပ္ငန္းပိတ္လုိ္က္ရတယ္ဆုိတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္တဲ႕
ပုိင္ရွင္စီးပြားပ်က္သြားလုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ငန္းရပ္ဆုိင္းလုိက္လုိ႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀န္ထမ္းေတြ အလုပ္လက္မဲ႔ျဖစ္လုိ႔ ကေမာက္ကမျဖစ္သြားတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကပုိမ်ားပါတယ္။
တစ္ခုေတာ႔ရွိတာေပါ႔ ပုိင္ရွင္ဘက္ကလည္း နည္းမွန္လမ္းမွန္ဆုံးျဖစ္ဘုိ႔ေတာ႔လုိပါမယ္။
တစ္ကယ္လုိ႔ ပုိင္ရွင္ဘက္ကသာ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ခဲ႔ရင္ တရားမွ်တမူ႔မရွိဘူးဆုိရင္ေတာ႔ ဘာမွေျပာေနစရာမလုိဘဲ စြန္႔ခြာသြားလုိက္ရုံပါဘဲ။
ဒါေပမဲ႔ ဒီလုပ္ငန္းကုိ မစြန္႔ခြာႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ ေတာ႔ ဒီလုပ္ငန္းထဲမွာရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ မဖြတာ ေဗ်ာက္မေဖာက္တာ မပြားတာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ထင္ပါတယ္.

ပုံျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါဘဲကြယ္လုိ႔ေျပာရုံပါဘဲ။
ကဲခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာ ဒီလုိအျဖစ္မ်ဳးိၾကဳံလာရင္ ဘယ္လုိေတာင္းမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားပါသလဲ…………………………………………………
ကုိေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး