ဇူလုိင္လရဲ႕တစ္ရက္မွာ က်ေနာ္ရယ္ ကုိေအးေမာင္ရယ္ ကုိထြန္းထြန္းရယ္အလုပ္ကိစၥနဲ႔ မေကြးဘက္ကို သြားဘုိ႔ျဖစ္လာပါတယ္။
သြားမွာကေတာ႔ေန႔ခ်င္းျပန္ပါ မေကြးမွာနာရီ၀က္ေလာက္ေန ၾကည္႔စရာ ၾကည္႔ေျပာစရာေျပာျပီးခ်က္ျခင္းျပန္မွာပါ။
တကယ္တန္းေျပာရရင္ေတာ႔ လမ္းေပၚမွာဘဲ တစ္ေနကုန္မွာပါ။
က်ေနာ္က အေ၀းေျပးကားစခန္းက ဗင္တစ္စီးကုိငွားဘုိ႔ေျပာေပမယ္႔ ကုိထြန္းက သူ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ကားကိုငွားဘုိ႔ေျပာပါတယ္။
ဆီအက်န္ တစ္ရက္ ခုႏွစ္ေသာင္း ဓါတ္ဆီကား အိမ္မွာကားအားေနလုိ႔လုိက္တာလုိ႔ေျပာပါတယ္။
အေ၀းေျပးေနက်ကားကိုငွားမယ္ဆုိရင္ဆီက်န္တစ္သိန္းလုိ႔ေျပာေတာ႔ သုံးေသာင္းေတာင္ သက္သာေတာ႔ေခၚလုိက္ေပါ႔။
အဲဒါနဲ႕ အငွားလုိက္မယ္႔ကားကုိ လုိအပ္တာေတြျပင္ထားဘုိ႔ ေျပာျပီး ဇူလုိင္(1)ရက္ေန႔မနက္ ေလးနာရီခြဲေလာက္မွာ အိမ္လာေခၚဘုိ႔မွာလုိ္က္ပါတယ္။
ူခရီးထြက္မယ္႔ေန႔တကယ္ေရာက္လာေတာ႔ မနက္ (5)နာရီမွေရာက္လာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲခရီးစထြက္ေတာ႔ က်ေနာ္ကေရွ႕ခန္းမွာကားေမာင္းတဲ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က ေနာက္ခန္းကလုိက္လုိ႔ ကြ်ဲဆည္ကန္မွာဖြင္႔ထားတဲ႔
” မန္းျမဳိ႕ေတာ္လက္ဖက္ရည္”ဆုိင္မွာ၀င္လုိ႔မနက္စာ၀င္စားၾကပါတယ္။
 ကားေမာင္းတဲ႔ကေလးက ေတာ႔အသက္(25)ေလာက္ရွိပါတယ္။
ရည္ရည္မြန္မြန္ကေလးပါ ကြမ္းစားတတ္ေဆးလိပ္ေသာက္ေပမယ္႔ အရက္ေတာ႔ ေသာက္ပုံမရပါဘူး။
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာထုိင္ၾကေတာ႔တစ္ေယာက္ကျမီးရွည္ တစ္ေယာက္ကေပါက္စီမွာေတာ႔မွ ဒီကေလးက ၀က္သားေရွာင္တဲ႔ကေလးျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။
ခရီးအတူသြားၾကမယ္ဆုိရင္ သတိထားရမယ္႔အခ်က္ကေတာ႔ ျဖစ္နုိင္တယ္ဆုိရင္ အစားညီတဲ႔လူခ်င္းသာသြားသင္႔တယ္လုိ႔ယူဆပါတယ္။
စားရာေသာက္ရာမွာ ၾကဳံသလုိစား အားနာစရာမရွိဘူးေပါ႔။
စက္မူ႔(2)ေရာက္ေတာ႔ ကားကုိဆီထည္႔အုံးမလားေမးေတာ႔ ရွိေသးတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ ခရီးစလုိက္ၾကတာ မန္းေလးျမိဳ႕အထြက္မွာလမ္းၾကမ္းပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ျမစ္ငယ္တံတားကအေက်ာ္ကတည္းက လမ္းေကာင္းလာပါတယ္။
ျမစ္ငယ္တံတားစအထြက္မွာ ျဖတ္သန္းခစေပးရပါတယ္။
လမ္းေကာင္းေတာ႔ ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ႔ ျမန္ျမန္ေရာက္တာေပါ႔။
ဒါနဲ႔ထြက္လာလုိ္က္ၾကတာလမ္းေဘးကိုၾကည္႔လုိက္ အိပ္ငုိက္လုိက္နဲ႔ေပါ႔။
စဥ္႔ကုိင္အ၀င္ ကားခေကာက္ခံတဲ႔စခန္းေရာက္ေတာ႔ ျဖတ္သန္းခေပးတစ္ခါထပ္ေပးရျပန္ပါတယ္။
စဥ္႔ကိုင္အထြက္ကတည္းက စေတြ႔ရတာကေတာ႔ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ေက်ာင္းသားေလးေတြပါ။
္ စက္ဘီးနဲ႔လာၾကတာေတြ လမ္းေလ်ွာက္လာၾကတာေတြ အုပ္စုလုိက္ တေပ်ာ္တပါးသြားၾကတာကုိ မနက္ေစာေစာမွာ ျမင္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာပါ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆုိရင္ အေတာ္ေ၀းေ၀းေနရာကေန ပညာသင္ဘုိ႔ အပင္ပန္းခံလာတာျမင္ရေတာ႔ စိတ္ထဲက ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။
ဒီလုိကေလးေတြကို ျမင္ရေတာ႔ ေက်ာင္းတက္ဘုိ႔ အလြယ္တစ္ကူရွိေနရက္ပါနဲ႔ ပညာကုိ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္မသင္ခ်င္ၾကတဲ႔ကေလးမ်ားကုိ
ပညာသင္ခ်င္ၾကရွာတဲ႔ ဒီကေလးေတြနဲ႔လူစားလဲလုိက္ခ်င္ပါတယ္။
ဒီလမ္းကုိမေရာက္တာၾကာေတာ႔ မ်က္ေစ႔ေတြေတာင္လည္သြားပါတယ္။
အရင္ကဆုိ လမး္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ကားႏွစ္စင္းပြတ္သပ္ေရွာင္ၾကရေလာက္ေအာင္က်ဥး္ပါတယ္။
ကားေမာင္းတဲ႔ကေလးကုိ ဟန္ျမင္႔မုိရ္ေက်ာ္ခဲ႔ျပီလားလုိ႔ေမးေတာ႔ “ေလးေလးကလဲေက်ာ္ခဲ႔တာၾကာလွေပါ႔”လုိ႔ေျဖပါတယ္။
လမး္ေတြကိုခ်ဲ႕ဆုိင္ေတြကုိ ေနာက္ဆုတ္ခင္းလုိက္ေတာ႔ အရင္က ရွုပ္ေထြးေပြလီေနတာကုိဘဲျမင္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ က်ေနာ္က ဟန္ျမင္႔မုိရ္ကုိ မမွတ္မိဘူးျဖစ္သြားပါတယ္။
လက္ညဳိးထုိးမေရာက္ခင္မွာ ႏြားေတြကို ဆြဲဆြဲလာတဲ႔ လူအုပ္စုစုကုိေတြ႔လုိ႔ေမးၾကည္႔ေတာ႔ ႏြားပြဲေန႔မုိ႔ပါတဲ့။
ျမဳိႈမွာဆုိင္ကယ္ေတြေရာင္းၾက၀ယ္ အလဲအထပ္လုပ္ၾကသလုိ နယ္မွာေတာ႔လုပ္ငန္းခြင္သုံးဘုိ႔အတြက္ ႏြားကို အလဲအထပ္လုပ္ၾကတာေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ကူမဲ သဲေတာ၀မ္းတြင္းေက်ာ္လာလုိ႔ 8နာရီပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ မိတၱီလာ ကုိ ၀င္လာပါတယ္။
အျမန္ေမာင္းခ်င္တဲ႕ကားဆရာေလးကုိ ျဖည္းျဖည္းေမာင္းခိုင္းရပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္က မနက္ေက်ာင္းတက္ခိ်န္အလုပ္တက္ခိ်န္ဆုိေတာ႔လမ္းက လူအသြားအလာမ်ားလုိ႔ပါ။
နာမယ္ေက်ာ္မိတၱီလာ ကန္စပ္ကုိေရာက္ မွ ကရိ၀ိက္ေဖာင္ၾကီးကုိ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။
ၾကီးလဲၾကီး ခန္႔လဲခန္႔ပါတယ္။
ကန္ေဘာင္ေပၚေရာက္မွ ကားဆရာက ဘယ္ဘက္ကိုခ်ဳိးရမလဲေမးပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔မွ သူက မေကြးဘက္လမ္းကုိ တစ္ခါမွ မေမာင္းဘူး ဘူး ဆုိတာကုိ သိလုိ္က္ရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲကန္ေဘာင္လမ္းေရာက္ရင္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသုိ႕လုိ႕ျပထားတဲ႔လမ္းအတုိင္း၀င္ခုိင္းလုိက္ရပါတယ္။
မိတၱီလာကထြက္ျပီးေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ႔ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ပင္ေတြတန္းစီေနတာကို လွပစြာေတြ႔ရပါတယ္။
အရင္ကဒီလမး္ကုိ လာရင္ ညကစားလာတာမ်ားေတာ႔ ေညာင္ပင္ေတြ ဒီေလာက္မ်ားမွန္း လွမွန္းမသိခဲ႔တာအမွန္ပါ။
တကၠသုိလ္  တက္တုံးက ရုကေဗဒမွာသင္ခဲ႔ရတဲ႔ကုိင္းေထာက္ျမစ္  ဆုိတာကကုိခုမွမ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ရပါေတာ႔တယ္။
ကားလမ္းေဘးႏွစ္ဖက္ကေတာ႔ စိမ္းစိမ္းစုိစုိသာသာယာယာနဲ႔ ထန္းပင္ေတြအမ်ားၾကီးၾကားမွာထန္းလ်က္ဖုိေလးေတြကိုေတြ႔ရပါတယ္။  
ေျမျပန္႔ၾကားထဲမွာ ေတြ႔လုိက္ရတာေတာ႔ စိမ္းစုိလွပတဲ႔ ၾကီးမားတဲ႔ေတာင္ၾကီးပါဘဲ။
ေတာင္ေပၚမွာဘုရားတစ္ဆူကိုေတြ႔ရေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြရဲ႕လွဴဒါန္းလုိတဲ႔စိတ္အင္အား အေတာ္ၾကီးမားတယ္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္အလွေလးကိုျမင္လုိက္ရပါတယ္။
အခုသြားတဲ႔ခရီးမွာ မိတီလာနဲ႔ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၾကားလမ္းက အေတာ္ေလးကုိဆုိးပါတယ္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမေရာက္ခင္မွာ ေတာင္ဘက္ကုိ ျဖတ္ထြက္တဲ႔ တံခါးေလးနဲ႔ပိတ္ထားတဲ႔လမ္းက ဘယ္ကုိသြားသလဲလုိ႔ေမးၾကည္႔ေတာ႔ အဲဒါနတ္ေမာက္ကုိသြားတဲ႔ျဖတ္လမ္းလုိ႔ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲေကာင္းတလွည္႔ဆုိးတစ္လွည္႔လမ္းကုိျဖတ္ရင္းေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမဳိ႕ထဲကုိ၀င္လာပါတယ္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းေရာက္ရင္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကုိ ၀င္ေတြ႔မယ္ဆုိျပီး လက္ဖက္ေတြထုိးမုန္႔ေတြ၀ယ္လာပါေသးတယ္။
ဒါေပမဲ႔ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူ႕ကုိလမ္းမွာဆုိင္ကယ္နဲ႔သြားတာကို လွမ္းျမင္လုိ္က္ရေတာ႔အျပန္မွဘဲ၀င္ေတာ႔မယ္ဆုိျပီးဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲေက်ာက္ပန္းေတာင္းကထြက္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ႔ ကားဆရာေလးက ဆီထည္႔ခ်င္တယ္ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္နည္းနည္းေတာ႔စိတ္တုိသြားပါတယ္။
ဆီထဲ႔လုိ႔ရတဲ႔ဆုိင္ေတြေပါတုံးက မထည္႔ဘဲ လမ္းခုလတ္ဆုိင္ရွားမွဆီထည္႔မယ္ေျပာလုိ႔ပါ။
ဒါနဲ႔ဘဲလမ္းမွာေတြ႔တဲ႔ဆီဆုိင္မွာ ၀င္ထည္႔မယ္လုပ္ေတာ႔ ခဏေစာင္႔ပါတဲ.။
ေဘာက္ဆာကေနဆီခ်ေနလုိ႔ပါဆုိေတာ႔ မထူးဘူးဆုိျပီး ေစာင္႔လုိက္ရပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးေနမွ ဆီထည္႔တဲ႔ကိစၥျပီးေတာ႔ ဆယ္ႈငါးမိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားပါတယ္။
အဲဒီကေနဆက္သြားလုိက္ေတာ႔ လမ္းကလဲ ကုန္းဆင္းကုန္းတက္ေတြမ်ားလာပါတယ္။
ကုန္းေတြက မတ္ေစာက္တယ္ဆုိတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။
ထမင္းဘယ္မွာစားမလဲလုိ႔ေမးေတာ႔ေရနံေခ်ာင္းမွာေရာက္မွစားမယ္လုိ႔ဘဲဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ဒီခရီးကုိ က်ေနာ္က သုံးေလးေခါက္ေရာက္ဘူးတယ္ဆုိေတာ႔ဆရာၾကီးေပါ႔။
ေရနံေခ်ာင္းျမဳိ႕ေလးက ေတာင္ကုန္းေတြေပၚမွာတည္ထားတဲ႔ခ်စ္စရာျမိဳ႔ေလးပါ။
ဒါေပမဲ႕က်ေနာ္အထင္ ျမဳိ႕က အလ်ားရွည္ျပီး အနံတုိတယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။
ထင္တယ္လုိ႔ေျပာရတာ က်ေနာ္က ျဖတ္သာသြားဘူးတာ ျမဳိ႕အႏွံေလွ်ာက္မသြားဘူးဘူးေလ။
ျမဳိ႕ထဲျဖတ္လာလုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး၀င္လာတဲ႕အထိထမင္းဆုိင္ကုိမေရာက္ေသးေတာ႔ က်န္တဲ႔လူေတြက ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ ေမးလာပါတယ္။
က်ေနာ္က ေသခ်ာပါတယ္ ျမဳိ႕အေနာက္ဘက္ အထြက္မွာ သူ႔နဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္မွာ  ဟုိတယ္္တစ္ခုရွိတယ္လုိ႔ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ျမဳိ႔အထြက္ေရာက္လာလုိ႔ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႔မွ က်ေနာ္ေျပာတဲ႔ ဟုိတယ္ကုိလွမ္းျမင္လုိ႔ သူ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာရွိတဲ႔ထမင္းဆုိင္ဘက္ကိုလည္းလွမ္းၾကည္႔လုိက္ေရာ
အရင္က ထမင္းဆုိင္ေနရာမွာ  ျမက္ပင္ေတြဟီးထေနတဲ႔ အိမ္အေဟာင္းၾကီးကုိျမင္လုိ္္က္ရေတာ႔ က်ေနာ္ေတာင္ စိတ္အေတာ္ေမာသြားပါတယ္။
ျမဳိ႕ျပင္ေရာက္မွ ျမဳိ႔ထဲ၀င္ထမင္းျပန္စားမယ္ဆုိရင္ အခ်ိန္ေတြအလကားကုန္ေတာ႔မွာကုိေတြးလုိက္မိလုိ႔ပါ။
အဲဒီအခါက်မွ ကားခဏရပ္တဲ႔ျပီး…………………………………………………….
ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး