“မၾကဳံစေကာင္း ၾကဳံစေကာင္း”

မေကြးကုိေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးထြက္တဲ႔အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔မွ ဒီလမ္းခရီးမွာ သူ႔ကုိ မျဖတ္ဘဲသြားလုိ႔မရတဲ႔ နာမယ္ေက်ာ္” ေဒါင္းေနေခ်ာင္း”
တစ္ခ်ဳိ႕ကလဲ” ေဒါင္းေသေခ်ာင္း “လုိ႔ေခၚတဲ႔ သဲေခ်ာင္းၾကီး နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ပါတ္သက္ခဲ႔တာကုိ သတိရလုိ႔လာပါတယ္။
ဒီေခ်ာင္းနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ အရပ္စကားေလးကေတာ႔ “ေတာင္ေပၚမွာမုိးညဳိ႕လာရင္ ေဒါင္းထပ်ံတာေတာင္ ေျပးမလြတ္ဘူး”ဆုိတာေလးပါ။
တကယ္တမ္းေတာ႔ ေရစီးၾကမ္းတာ ေရစီးသန္တာေရအေရာက္ျမန္တာကုိတင္စားေျပာတာပါ။
ဒီေခ်ာင္းက မုိးတြင္းေတာင္ေပၚေရဆင္းလာခ်ိန္မွာဆုိရင္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ဆင္းလာျပီး ေတြ႔သမ်ွျမင္သမ်ွကုိေရစီးနဲ႔အတူ
ေခၚသြားတတ္ပါသတဲ႔ ဒီလုိေရစီးေနတာကုိေတာ႔ က်ေနာ္လဲ ၾကားသာ ၾကားဘူးပါတယ္ မျမင္ဘူးပါဘူး၊
ဒီသဲေခ်ာင္းၾကီးက ေတာင္ေျမာက္အလ်ားအရွည္လုိက္ၾကီး လဲေလ်ာင္းေနျပီး အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ကေတာ႔ ခန္႔မွန္းေျခ ေပတစ္ရာ
တစ္ရာ႔ငါးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိပါမယ္။ေရနံေခ်ာင္းက ဒီေခ်ာင္းရဲ႕အေရွ႕ဖက္ကမ္း မေကြးက အေနာက္ဖက္ကမ္းမွာရွိတာပါ။
မနး္ေလးဖက္ကေနလာမယ္ဆုိရင္ ဒီေခ်ာင္းကုိျဖတ္မွ မေကြးဘက္ကုိေရာက္တာပါ။
ဒီေခ်ာင္းက အေပၚယံမွာသာေရမရွိေပမဲ႔ေအာက္ခံေျမသားက ေရစပ္စပ္ရွိေနတတ္ပါတယ္။
အဲေတာ႔ လမ္းေၾကာမသိဘဲ ကားျဖတ္လုိက္ရင္ အခ်ိန္မေရြးသဲကၽြံသြားနုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔လဲ အရပ္ခံလူေတြက ေစတနာေၾကးေပးတာကုိ ယူလု႔ိ လမ္းျပဘုိ႔ ကားျဖတ္နုိင္ေအာင္ လမး္ကုိ သံဲဖုိ႔လုိ႔ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေအာင္ ေန႔စဥ္လုပ္ထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီေခ်ာင္းနဲ႔ပါတ္သက္ခဲ႔တာကုိေျပာရရင္က်ေနာ္ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းကပါ။
တစ္ခါက်ေနာ္တုိ႔အဖုိးတုိ႔ရဲရြာကုိ သြားဘုိ႔ျဖစ္လာပါတယ္။အဲဒီရြာက ေရနံေခ်ာင္းမေရာက္ခင္မွာရွိတဲ႔ရြာကေလးပါ။
မန္းေလးမေကြးကားလမ္းမရဲ႕အေရွ႔ဘက္ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းကုိ ၀င္သြားမွေရာကတဲ႔ရြာေလးပါ။
ဒီမေကြးကုိသြားတဲ႔ လူစီးကားေတြက ဟုိးေရွးကတည္းက ညမွသာကားေတြထြက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔အဲဒီရြာကေနျပန္ဘို႔အတြက္ဆုိရင္ ညေနငါးနာရီေလာက္မွာ ရြာကထြက္ မေကြးဘက္ကလာတဲ႔ကားကုိေစာင္႔စီးရပါတယ္။ကားက ညကိုးနာရီေလာက္ဆုိက်ေနာ္တုိ႔ေစာင္႔စီးတဲ႔ေနရာကုိေရာက္ပါတယ္။.
အဲဒီကားကုိေစာင္႔တယ္ဆုိေပမဲ႔လာမလာ မေသခ်ာပါဘူး ေဒါင္းေနေခ်ာင္းမွာေရက်တယ္ဆုိတယ္ရင္ ကားမလာေတာ႔ ေနာက္တစ္ရက္ျပန္ေစာင္႔ရပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခါတုန္းက သုံးရက္တိတိျပန္ေစာင္႔ရပါတယ္။
မွတ္မိတာေလးတစ္ခုက ကားမလာလုိ႔ရြာကုိလွည္းနဲ႔ျပန္ၾကတဲ့အခါပုိးစုန္းၾကဴးအုပ္လုိက္ၾကီးကလွည္းေနာက္ကေနလုိက္လာတတ္တာပါ။
ဒါက ေဒါင္းေနေခ်ာင္းနဲ႔ပါတ္သက္လုိ႔ စသိခဲ႔ရတာေလး က်ေနာ္ေျခာက္ႏွစ္သားေလာက္ကပါ။
ေနာက္ဒီေခ်ာင္းနဲ႔ပါတ္သက္လုိ႔ၾကီးမွသိလာရတာကေတာ႔ တံတားေဆာက္ဘုိ႔ခက္ခဲတယ္ဆုိတာပါ။
ဟုိဘက္နဲ႔ဒီဘက္ကသိပ္အလွမ္းေ၀းေနတာရယ္ ေနာက္ေရနံေခ်ာင္းဖက္က အျမင္႔ မေကြးဘက္က အနိမ္႔ျဖစ္ေနတယ္ရယ္
ေရနံေခ်ာင္းဘက္ကမ္းက ေက်ာက္ေဆာင္ေတြလုိျဖစ္ေနေတာ႔တူးဘုိ႔ခက္ေနတယ္လုိ႔ထင္ရတဲ႔အျပင္ သဲျပင္က်ယ္ၾကီးျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ အလယ္မွာတုိင္မစုိက္ဘဲ တံတားေဆာက္လုိ႔မရနုိင္သလုိ အလယ္မွာတုိင္စုိက္မယ္ဆုိရင္လဲ
ေျမစုိက္နက္ေအာင္ ခုိင္ေအာင္တုိင္စုိက္ဘုိ႔အတြက္ ေအာက္ခံေျမသား က မာေက်ာမူ႔မရွိဘူး ေအာက္ခံေျမသားေပ်ာ႔ေနတာေၾကာင္႔ တံတားမေဆာက္ျဖစ္တာလုိ႔ထင္ပါတယ္။
ဒီေဒါင္းေနေခ်ာင္းနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ က်ေနာ္ၾကားဘူးတဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ႔တစ္ရက္ ေတာင္ေပၚမွာမုိးညဳိ႔တဲ႔အခ်ိန္ကုိ
ကုန္အျပည္႔နဲ႔ေလာ္လီကားတစီးေရာက္လာပါသတဲ့။
ဒီကားျဖတ္မယ္လုပ္ေတာ႔ အရပ္ခံေတြက ၀ုိင္းတားၾကပါသတဲ႔။
ဒါေပမဲ႔ကားဆရာက ဇြတ္ျဖတ္ပါသတဲ႔ ျဖတ္လဲျဖတ္လုိ႔ ကားလဲသဲေခ်ာင္းအလယ္ေလာက္ေရာက္ေရာ ကားဘီးတစ္ဖက္ကသဲထဲ
ကြ်ံသြားတဲ႔အခ်ိန္ေရေတြကလဲ ဒလေဟာဆင္းလာလုိက္တာ ကားၾကီးကေရထဲမွာလိမ္႔လိမ္႔လိမ္႔နဲ႔ပါသြားလုိက္တာ
အားလုံးျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္သြားပါသတဲ့။
ေနာက္တပုဒ္ကေတာ႔ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အေမကုိယ္တုိင္ၾကဳံခဲ႔တာ သူျပန္ေျပာလုိ႔သိရတာပါ။
တစ္ရက္ မုိးေတြေတာ႔ညဳိ႕ေနတယ္ ဒါေပမဲ႔ တစ္ျခားသူကားေတြကလဲျဖတ္ေနတယ္ဆုိေတာ႔ သူတုိ႔ ကားကလဲ ျဖတ္လုိက္မိပါသတဲ႔။
သူတို႔ကားကလဲကုန္ကားပါဘဲ မေကြးဘက္ကေန ကုန္ေတြတင္ျပီးမန္းေလးဘက္ကုိသြားမွာ သူရယ္ ကားေမာင္းတဲ႔သူရယ္ကားေနာက္ခန္းမွာ စပယ္ယာေလးရယ္ သုံးေယာက္ေပါ႔။
ဆင္းလာလုိ႔ ကမ္းနဲ႔ သိပ္မကြာေသးခင္သူတုိ႔ေရွ႕ကကားက သဲကြ်ံသြားလုိ႔ ေကြ႔ျပီးေက်ာ္ေမာင္းမယ္အလုပ္မွာ သူတုိ႔ကားကလဲ သဲကြ်ံသြားလုိ႔ ဟုိအေ၀းက လူေတြက ကားကုိ ၀ုိင္းကူျပီး ဆင္းလာမယ္အလုပ္မွာ ေရေတြရုတ္တရက္ဆင္းလာလုိက္တာလဲျမင္ေရာ
အားလုံးကာမ္းေပၚျပန္တက္ေျပးၾကရပါသတဲ႔။ေရလုံးရုိက္တဲ႔အရွိန္နဲ႔ သူတုိ႔ကားကလဲ တုံးလုံးလဲသြားခ်ိန္ သူ႔အေမက ကားတံခါးကေန ကားေဘးတုိက္လဲေနတဲ႔အေပၚကိုဇြတ္တက္လုိက္ပါသတဲ႔။
ကားေမာင္းတဲ႔သူကေတာ႔ ကားထဲမွာက်န္ခဲ႔ပါသတဲ႔။
ခဏေနေတာ႔ ကမ္းကလူေတြက ၾကိဳးပစ္ေပးတာနဲ႔ ခါးကုိ ၾကိဳးခ်ည္ လူအုပ္ၾကီးကလြန္ဆြဲသလုိ၀ုိင္းဆြဲေပးလုိ႔ အသက္ေဘးကလြတ္လာပါသတဲ႔။
စပယ္ယာေလးရယ္ သူကလြတ္ေပမဲ႔ ဒရုိင္ဘာကေတာ႔ ကားနဲ႔အတူပါသြားခဲ႔ပါသတဲ႔။
ဒီေခ်ာင္းနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔တကယ္႔အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးပါ။
က်ေနာ္ကုိယ္ေတြ႔ကေတာ႔ 2005 ဇူလုိင္လထဲမွာျဖစ္ခဲ႔တာပါ။
တစ္ရက္ေခ်ာက္ကေန ေစ်းေရာင္းျပီး ရုံးရွိတဲ႔မေကြးကုိအျပန္ လမ္းမွာ ေဂြးခ်ဳိေရာက္ကတဲက မုိးေတြသဲသဲမဲမဲရြာပါတယ္၊
ေရနံေခ်ာင္းျမဳိ႕အထြက္ေရာက္ေတာ ဆယ္ေပေလာက္က်ယ္တဲ႔ေခ်ာင္းက ေရက်ေနလုိ႔ျဖတ္မရလုိ႔ေစာင္႔ရပါတယ္။
ေခ်ာင္းျဖတ္လုိ႔ရေတာ႔ ဆက္လာလုိက္တာ ေဒါင္းေနေခ်ာင္းနားမေရာက္ခင္ကတဲက ေရသံေတြတေ၀ါေ၀ါၾကားေနရပါတယ္၊
အနားလဲေရာက္ေရာ မနက္ကျဖတ္လာတုန္းက ေရစပ္စပ္ေလးသာရွိတဲ႔ေခ်ာင္းက ေရျပင္က်ယ္ၾကီးျဖစ္လုိ႔ေနပါတယ္။
ညကုိးနာရီဆုိေတာ႔ ေမွာင္မဲေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူျဖတ္မယ္႔ ပါဂ်ရုိးတစ္စီးကလဲ ရပ္ထားပါတယ္။
သူ႔နဲ႔ ကားကုိ ထြန္စက္နဲ႔ဆြဲေပးမယ္႔ သူေတြနဲ႔ေစ်းညွိေနၾကပါတယ္။
ေတာင္းေစ်းက တစ္ေသာငး္ပါ။
အဲဒီကားပုိင္ရွင္က ဇြတ္ျဖတ္မယ္လုပ္ေတာ႔ အဲဒီကလူေတြက ျဖတ္ခ်င္ရင္ျဖတ္ေရထဲေရာက္လုိ႔ေမ်ာရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးေပးလုိက္မဆယ္နုိင္ဘူးေျပာေတာ႔ အဲဒီလူက စဥ္းစားအုံးမယ္ဆုိေနပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ ၀န္ထမ္းေတြပါလုိ႔ေတာင္းပန္တယ္ ကားကလဲ လုိက္ထရပ္အေသးေလးဆုိေတာ႔ ငါးေထာင္နဲ႔တည္႔ပါတယ္။
ကားေရွ႕ေခါင္းကုိထြန္စက္ေနာက္ကေန သံၾကီးေရာ နုိင္လြန္ၾကဳိးနဲ႔ႏွစ္ခုခ်ိန္ပါတယ္။
ကားကုိ စက္နုိးထား ဂီယာထည္႔ထား လက္ကုိင္ျငိမ္ျငိမ္ကုိင္ မေၾကာက္နဲ႔ဆုိျပီးစဆြဲပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ မွာ ေရသံကတေ၀ါေ၀ါ ေမွာင္ကလဲေမွာင္ ပါတ္၀န္းက်င္ကလဲ ေရျပင္ၾကီးဘဲရွိတယ္ဆုိတာသိရေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေၾကာက္ပါတယ္။
အသက္ဖက္နဲ႔ထုပ္တယ္ဆုိတာ ဒါပဲေနမွာလုိ႔လဲေတြးမိပါတယ္။ဒီေရျပင္ကုိျဖတ္ေနတဲ႔ ဆယ္႔ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာက တစ္သက္စာေလာက္ၾကာတယ္ထင္ခဲ႔ရပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္းကမ္းနဲ႕နီးလာေလ ၀မ္းသာေလပါ။
ေနာက္ဆုံးကမ္းက ကုန္းျမင္႔ပုိင္းဆုိေတာ႔ ထြန္စက္ေဆာင္႔အဆြဲမွာ နုိုင္လြန္ၾကိဳးက ျပတ္ထြက္သြားျပီး ကားက အနိမ္႔ပုိင္းထဲက်သြားေတာ႔ ကားေခါငး္ထဲေရေတြ၀င္လာေတာ႔ ေသျပီလုိ႔ထင္လုိက္မိပါတယ္၊
ဒါေပမယ္႔ကံေကာင္းေတာ႔ ေနာက္တစ္ခ်က္အရုန္းမွာ ကမး္ေပၚကိုလြတ္လြတ္က်ြတ္ကြ်တ္ေရာက္သြားမွ အားလုံးက အားရ၀မ္းသာ ေဟးလုိ႔ ၀ုိင္းေအာ္လုိက္ၾကတဲ႔အသံက ၾကားဖူးသမွ်အသံထဲမွာ အခ်ိဳဆုံးလုိ႔ေတာင္ထင္မိပါတယ္။
 အခုတစ္ေခါက္မေကြးကျပန္လာေတာ႔ ၀မ္းသာစရာသတင္းကေတာ႔ ဒီေခ်ာင္းကို တံတားထုိးဘုိ႔ၾကဳိးစားေနပါျပီတဲ႔။
ဒီတစ္ခါမွာ မဆီမဆုိင္သြားသတိရမိတာက အဂၤလိပ္လက္ထက္က ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္အ၀င္မွာသူတုိ႔ခ်ဳိးခ်ခဲ႔တဲ႔စစ္ကုိင္းတံတားကုိ သူတုိ႔လက္ေရာက္ေတာ႔ ျပန္ေဆာက္ပါသတဲ႔၊
အစက တံတားမရွိေတာ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ကိုျဖတ္ဘုိ႔ ငွက္ေတြ ေလွေတြ သမၼာန္ေတြနဲ႔ကူးရေတာ႔ ကူးတုိ႔သမားေတြအလုပ္ျဖစ္ပါသတဲ႔
တံတားလဲျပန္ေဆာက္ျပီးေရာ သူတုိ႔ေတြအလုပ္မျဖစ္ေတာ႔စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲတာကုိျမင္ေတာ႔ နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္က ဒီလုိစာစီခဲ႔ပါသတဲ႔။
“ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအလုပ္မရွိေတာ႔ တံတားၾကီးကုိၾကည္႔ကာငုိမိသည္” ပါတ႔ဲ” စစ္ကုိင္းတံတား “လုိ႔အမည္ရတဲ႔သီခ်င္းေလးထဲမွာပါ။
ကြယ္လြန္သူ ကုိသုေမာင္ ျပန္ဆုိလုိ႔ၾကားဖူးမိတာပါ။
အခုလဲ ေဒါင္းေနေခ်ာင္းကို သာ တံတားေဆာက္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ တံတားၾကီးျပီးသြားတယ္ဆုိရင္
ဒီအနီးအနားကေန တာ၀န္သိလုိ႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြေၾကးတစုံတရာ ရခ်င္လုိ႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာအေလွ်ာက္ဘဲျဖစ္ျဖစ္
ခရီးသြားေတြကုိ အဆင္ေျပေအာင္ တကယ္ကုိကူညီေပးေနတဲ႔လမ္းလုပ္သားေတြေရာ
ဆရာတင္႔သီခ်င္းထဲလုိမ်ားျဖစ္ေနၾကမလားလုိ႔ ………………………………………………………………………………