တစ္ရက္က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြအိမ္မွာ သံဃာေတာ္မ်ားဆြမ္းပင္႔ေၾကြးတာကုိ ကူညီလုပ္ကုိင္ဘုိ႔အတြက္ေရာက္သြားပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကုိ ဆြန္းဘုန္းေပးေနေတာ္မူၾကတဲ႔အခ်ိန္ လုိအပ္ခ်က္ရွိရင္ ျဖည္႔ဆည္းေပးဘုိ႔ က်ေနာ္အသင္႔ေစာင္႔ေနပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြထဲမွာ အသက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္တဲ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးလည္းပါ ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးဆြမ္းဘုန္းေပးေနခ်ိန္မွာ ဆီျပန္အသားဟင္းေတြကိုလုံး၀မထိဘဲအသီးအရြက္ေၾကာ္ေလးနည္းနည္း အသုတ္ေလးနည္းနည္း အသီးအရြက္အတုိ႔အျမဳတ္ေလးနဲ႔ဘဲ ဘုန္းေပးေတာ္မူတာေတြ႔ရပါတယ္။ဒါနဲ႔ဘဲ “အရွင္ဘုရား သတ္သတ္လြတ္ဘုန္းေပးေတာ္မူပါသလားဘုရား”လုိ႔ေလ်ွာက္လုိက္ေတာ႔ အသာအယာေခါင္းယမး္ျပေတာ္မူပါတယ္။ ေနာက္ သံဃာေတာ္မ်ားဆြမ္းဘုန္းေပးျပီး အခ်ိဳပြဲကပ္ တဲ႔အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ၾကီးက က်ေနာ္ကုိ႔ သူ႔အနားလာဘုိ႔လက္ယပ္ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္အနားေရာက္ေတာ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဒီလုိ႔မိန္႔ပါတယ္။ “ဒကာေလး ေရ ဘုန္းဘုန္းက အသက္ၾကီးျပီဆုိေတာ႔ တတ္နုိင္သေလာက္ ဆီပါတဲ႔အစားအစာကုိ ေရွာင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ဆီျပန္ဟင္းေတြကုိေပါ႔၊ခုေခတ္မွာပုိဆုိးတာက ဘာကုိမွ သန္႔သန္႔ေလးမရနုိင္တာကုိေတြ႔ေနရတယ္။ ဘုနး္ဘုန္းတုိ႔ငယ္ငယ္ကဆုိ ႏွမ္းဆီဆုိလဲခပ္သက္သက္နဲ႔ သန္႔သန္႔ေလး ပဲဆီဆုိလဲ ဆုံဆီေမႊးေမြႊးေလး အခုေခတ္မွာေတာ႔ စားအုန္းဆီ ဆုိတာကေပၚလာျပန္ေရာ။ ဘုနး္ဘုနး္တုိ႔ကအေသးစိတ္ေတာ႔မသိပါဘူးကြယ္ စားအုန္းဆီလုိ ဆီမ်ဳိးက လူကုိ သိပ္ေကာင္းက်ဳိးမေပးဘူးလုိ႔ၾကားမိေတာ႔လဲ တတ္နုိင္သမွ်ေရွာင္တာေပါ႔ကြယ္။ ေခတ္က တုိးတက္လာတာေတာ႔ မွန္ပါတယ္။ဒါေပမယ္႔ေနရာတကာမွာ လွသထက္လွေအာင္ လူတင္မကဘူး ပစၥည္းေတြကိုပါ အေရာင္ျခယ္ၾကေတာ႔တာကုိးဒကာေလးရဲ႕။ အဲပုိဆုိးလာတာကေတာ႔ အ၀တ္အထည္ကုိလဲအေရာင္ဆုိး ဘုရားတင္ဘုိ႔ပန္းကုိလဲအေရာင္ဆုိး အပယိက အသုံးအေဆာင္ေတြ တင္မကဘဲ စားတဲ႔ေသာက္တဲ႔ပစၥည္းေတြကုိပါ အေရာင္ဆုိးလာၾကေတာ႔ ခက္သေပါ႔ကြယ္၊၊ ဒါေပမယ္႔လည္း ဒကာေလးေရ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လုိ အလွဴခံစားရတဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကေတာ႔ လူေတြက အထြဋ္အျမတ္ထားျပီး ဆက္ကပ္ၾကတာကို သိပ္ေခ်းမ်ားလုိ႔ေတာ႔မသင္႔ေတာ္ဘူးေပါ႔ကြယ္၊ဒီေတာ႔လဲဘုန္းဘုန္းကေတာ႔ အသက္ရွည္ေအာင္ ဆင္ျခင္ျပီး သန္႔မယ္ထင္တာေလးေရြးလုိ႔ဘုန္းေပးရတာေပါ႔ ဒကာေလးရဲ႕” အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ ညေနထမင္းစားၾကေတာ႔ မနက္က ဘုန္းဘုန္းမိန္႔ခဲ႔တာေတြကုိသတိရမိေတာ႔ ဆီေတြေ၀႔ေနတဲ႔ ဟင္းခြက္ေတြျမင္ေတာ႔ ႏိွုက္ရမွာလက္တြန္႔သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ မဒမ္ေပါက္ကုိ ဟင္းခ်က္ရင္ ဆီေလွ်ာ႔ထည္႔ဘုိ႔လဲေျပာလုိက္ေရာ “ကုိကိုေပါက္ေရ မီးေသြးေစ်းကၾကီးေတာ႔ ညမနက္ေပါင္းလုိ႔ခ်က္ရတယ္ေတာ္ေရ႕ ဆီႏွေမ်ာလုိ႔ေရက်န္ရင္ ဟင္းေတြသုိးကုန္မွာေပါ႔”လုိ႔ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ႔ “ဒါလဲ ဟုတ္ျပန္တာဘဲ”ဆုိျပီး ဆက္မေျပာတတ္ေတာ႔ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အိမ္က” မငယ္” ငွက္ေပ်ာသီး အုန္းသီးေတြေရာင္းပါတယ္။ ဟုိဘက္ရပ္ကြက္မွေနတဲ႔ ေဒၚခင္ဆင္႔က ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း” မငယ္” တုိ႔ဆီကုိ အုန္းသီးအစိမ္းလာ၀ယ္ပါတယ္။ တစ္ရက္ေတာ႔ ေဒၚခင္ဆင္႔ၾကီး ကုိ “အုန္းသီးေတြ၀ယ္လွခ်ည္းလား”လို႔ေမးမိေတာ႔ “အုန္းသီးစိမ္းေရကုိေသာက္ရင္ အသဲအဆီဖုံးတာ သက္သာတယ္ ဆုိလုိ႔ပါ။က်မတုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး အသဲအဆီဖုံးေနတယ္ဆိုျပီးဆရာ၀န္ကေျပာထားလုိ႔ ကိုေပါက္ေရ “လို႔ျပန္ေျဖသြားပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕သားေလး ေစ႔စပ္ပြဲလုပ္ေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ ဆိတ္သားပတ္၊ ကိတ္မုန္႔ေပါင္းစုံနဲ႔ဧည္႔ခံပါတယ္။ ကိတ္မုန္႔ကေတာ႔ စားခ်င္စရာ လွတပတ ေရာင္စုံ ခရင္မ္ေလးေတြနဲ႔ေပါ႔။က်ေနာ္က လည္း လူက သာ ၀ တာ အခ်ိဳမုန္႔ဆုိ္ရင္ သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲေတာ႔ ခရင္မ္ပါတဲ႔ကိတ္မုန္႔ကုိစားမလုိ႔လက္လည္းလွမ္းလုိက္ေရာ ကိုထြန္းက က်ေနာ္႔လက္ကုိဖမ္းတားထားပါတယ္။ ” မစားနဲ႔ကုိေပါက္ေရ က်ဳပ္တုိ႔ ေတာ္ေလး၀ မဟုတ္ေပမယ္႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ၀တဲ႔စာရင္းထဲ၀င္ေနျပီ ဒီကိတ္မုန္႔ကုိစားခ်င္ရင္ အေပၚက ခရင္မ္ေတြဖယ္စား”လုိ႔ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္က “ဘာလုိ႔လဲ” ဆုိတဲ႔သေဘာနဲ႔ေမးဆတ္ျပေတာ႔ ” ဒီခရင္မ္ေတြက ႏြားနုိ႔နဲ႔ုလုပ္ထားတဲ႔ခရင္မ္ မဟုတ္ဘူးဗ် နုိင္ငံျခားကလာတဲ႔ အသီးအႏွံဆီဆုိတဲ႔ အဆီခဲေတြကုိ သၾကားမူန္႔နဲ႔ ေရာ စက္ထဲ ထည္႔ေမႊထားတာဆုိေတာ႔ က်ဳပ္တုိ႔လုိ အသက္ၾကီးတဲ႔လူေတြအေနနဲ႔မစားသင္႔ေတာ႔ဘူး” ေျပာပါတယ္။ သူေျပာတာၾကားေတာ႔လဲ ” ဟုတ္ေပတာဘဲ”လုိ႔ ဆုိျပီး ဆိတ္သားပပ္ဖ္ ကိုဘဲစားလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က အိမ္ျပန္ရတာ မုိးခ်ဳပ္တတ္ပါတယ္။ဒီေတာ႔လဲ ညေန 6နာရီဆုိရင္ အဆာေျပ တစ္ခုခုေလာက္ေတာ႔၀ယ္စားေလ႔ရွိပါတယ္။ ညေနက်န္ေနတတ္တဲ့သူက 8ေယာက္ေလာက္ဆုိေတာ႔ ေစ်းလဲသိပ္မၾကီး အဆာေျပလဲျဖစ္တဲ့ အေၾကာ္ေတြဘဲ၀ယ္စားတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ရက္ ကုိေအာင္ေဖ ဆုိတဲ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေရာက္လာေတာ႔ အေၾကာ္စားဘုိ႔ေျပာေတာ႔ သူကေခါင္းရမး္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးတစ္ေယာက္က မေလာက္မွာစုိးလုိ႔အားနာျပီးမစားတာထင္လုိ႔”ေလးေလး အေၾကာ္ေတြအမ်ားၾကီး ေလာက္ပါတယ္”လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ႔ “မဟုတ္ဘူးကြ အေၾကာ္ဆုိင္ေတြက သုံးတဲ႔ဆီေတြက မသန္႔ဘူးကြ မင္းတုိ႔ငယ္တဲ့လူေတြအတြက္ကေတာ႔ ကိစၥမရွိဘူးကြ ေလးေလးတုိ႔လုိအသက္ၾကီးတဲ႔လူေတြက ဒီလုိ ဆီနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ အစားအစာေတြကုိ ေလွ်ာ႔စားမွေတာ္ကာက်မယ္ “လုိ႔ ေအးေအးေဆးေဆးရွင္းျပပါတယ္။ မနက္မနက္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ အေၾကာ္ပူပူေႏြးေႏြးေလးမွာစားမိရင္ ကိုေအာင္ေဖ ေျပာတာကို သြား သြားသတိရေတာ႔ စားရင္းေတာင္ နင္သြားသလုိပါဘဲ။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ေလးရက္ေလာက္က က်ေနာ္နဲ႔အေတာ္ေလးကုိ ရင္းနွီးတဲ႔လူလတ္ပုိင္းေလးတစ္ေယာက္ဆုံးသြားတယ္လုိ႔ဖုန္းလာပါတယ္။ အသက္မွေလးဆယ္ေက်ာ္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ထက္စာရင္ငယ္ေသးတယ္ အလုပ္လုပ္ဘုိ႔အမ်ားၾကီးအခြင္႔အေရးရနုိင္တယ္ဆုိတာ႔ ဒီလုိေစာေစာစီးစီးကြယ္လြန္သြားတာ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ဒါနဲ႔ဘဲနာေရးသြားေမးၾကေတာ႔ မွ အသဲထိသြားတာပါတဲ႔။ သူက ငရုတ္သီးကို အလြန္အမင္းၾကိဳက္ အလြန္အမင္းစားပါသတဲ႔။ဘာစားစား ငရုတ္သီးကုိရဲပေဒါင္းခတ္ေနေအာင္ထည္႔စားရမွ အာသာေျပပါသတဲ႔။ ေနာက္ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ေရေသာက္တာနဲ႔ အခ်ိဳရည္ေသာက္တာ ယွဥ္လုိက္ရင္ အခ်ိဳရည္ေသာက္တာပုိမ်ားပါသတ႔ဲ။ ေနာက္ သူကမနက္လင္းတာနဲ႔ေစ်းလာ ဆုိင္ဖြင္႔ ညမုိးခ်ဳပ္မွျပန္ ဆုိေတာ႔ ေန႔လည္ဆာတယ္ဆုိရင္ ဆုိင္မွာ အဆင္သင္႔ရွိတဲ႔ ရယ္ဒီိမိတ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္တုိ႔ ၾကာဇံေျခာက္ေတြကုိဘဲျပဳတ္စားတတ္ပါသတဲ႔။ဆရာ၀န္ကေျပာတာေတာ႔ မူိတက္ေနတဲ႔အစားအစာကုိစားမိတာေၾကာင္႔ပါလုိ႔ ေျပာပါသတဲ႔။ ဥပုဒ္ေန႔တစ္ရက္ ရွမ္းပြဲနားမွာ ေနတဲ႔ ကုိသန္း ကို ၀င္ေခၚ စားေနက် 29လမ္းက ဦးစိန္ေခါက္ဆြဲဆုိင္ကုိသြားၾကပါတယ္။ ေရာက္လုိ႔မွ မ၀င္ရေသးဘူး ဆုိင္ကယ္ရပ္ေနတုံးရွိေသးတယ္ အေၾကာင္းသိေနတဲ့ တီးတီးက ကိုေပါက္တုိ႔စားမယ္( ဂ်ဳံအၾကီးႏွစ္လုံး၀က္သား နံရုိးေပါင္းႏွစ္ပြဲ)လုိ႔လဲေအာ္လုိက္ေရာ ကိုသန္းၾကီးက တစ္ဟုိးဟုိးနဲ႔တားပါေတာ႔တယ္။ က်ေနာ္က”ဘာလဲဟ”လုိ႔ေမးေတာ႔ “ဆရာ၀န္က ငါ႔ကို၀က္သားမစားရဘူးလုိ႔မွာထားတယ္”လုိ႔ ကုိသန္းက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ျပန္ေျဖပါတယ္။ ” ဒါဆုိမင္းလဲ အဆီပိတ္ျပီေပါ႔”လုိ႔ေမးေတာ႔ ၀က္သားဆုိသုံးထပ္သားမွ ၾကိဳက္တဲ့ေကာင္က မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႕ေခါင္းျငိတ္ျပပါတယ္။ သူလဲ အဆီေတြမ်ားလုိ႔ ႏွလုံးေသြးေၾကာက်ဥ္းပါသတဲ႔။ က်ေနာ္လည္း”ဘယ္ေန႔ ငါ႔အလွည္႔လဲ”လုိ႔သာေတြးမိပါတယ္။ တစ္ရက္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က သူ႔ဟန္းဖုန္းကို GSM ကုိျပန္ေရာင္းလုိ႔ CDMA ျပန္၀ယ္ဘုိ႔လုပ္ပါတယ္။ သူ႔ GSM ကုိျပန္၀ယ္ခ်င္တဲ႔လူဆီကုိ ဖုန္းသြားပို႔တဲ႔ေန႔က က်ေနာ္ပါ အေဖာ္ပါသြားပါတယ္။ သြားရင္းနဲ႔လမ္းမွာ ပန္းေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ေတြနားကုိ ျဖတ္သြားေတာ့ အနီေရာင္ အ၀ါေရာင္ ပန္းတိမ္ငုိ ပန္းေလးေတြ ကိုလွမ္းေတြ႔လုိက္ေတာ႔ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ေနာက္မွ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ မွ အျဖဴေရာင္ပန္းေလးေတြကို အေရာင္ဆုိးထားတယ္ဆုိတာကုိ သိရပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီဖုန္း၀ယ္တဲ႔ဆုိင္ေဘးက ဆုိင္က ဆီေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ပါ။ ေစ်း၀ယ္တစ္ေယာက္အေရာင္း ေကာင္တာမွာပုိက္ဆံရွင္းျပီးလုိ႔ ဆီခ်ိန္တဲ႔လူဆီကုိ ပုံးေလးကိုင္သြားျပီဆုိရင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က (ပဲငါး စားသုံး)တုိ႔ (ပဲေျခာက္စားေလး)တုိ႔ (ႏွမ္းရွစ္စားႏွစ္)တုိ႔ (ႏွမ္းေလး ပဲႏွစ္)တုိ႔ေအာ္ေနသံကုိၾကားေတာ႔ က်ေနာ္နားထဲမွာ ထူးလဲထူးဆန္း နားလည္းနားမလည္နုိင္ေတာ႔ အဲဒီဆုိင္က ဖုနး္၀ယ္တဲ႔ ေကာင္ေလးကုိ “ဘာေတြေအာ္ေနတာလဲ “လုိ႔ေမးလုိက္ေတာ႔လုိ႔ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖတာေလးကုိလည္းၾကားလုိက္ေရာ စိတ္ေတြေလသြားပါေတာ႔တယ္။ ဒါေတြက တပါတ္အတြင္းမွာတုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ေလးၾကဳံခဲ႔ရတာပါ။ အဲေတာ႔ မွက်ေနာ္တုိ႔လူေတြ ေန႔စဥ္မလုပ္မျဖစ္လုပ္ေနၾကရတဲ႔ အဟာရျဖည္႔တင္းတယ္ဆုိတဲ႔အစားအေသာက္ အေၾကာင္းကုိ နက္နက္နဲနဲေတြးမိလာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက မနက္လင္းတာနဲ႔ မနက္စာ စစားေတာ႔တာပါဘဲ။ တခ်ိဳ႕ကထမင္းဆီဆမ္း ဒါမွမဟုတ္ထမင္းေၾကာ္ တုိ႔ကုိ ပဲျပဳတ္တုိ႔ အေၾကာ္တုိ႔နဲ႔စားတတ္ပါတယ္။ဒါေတြက ေစ်းလဲသက္သာ ဘုိက္လဲျပည္႔ အဆာလဲခံကုိးဗ်။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ေကာ္ဖီနဲ႔ ပဲနံျပား ထတၱရာ ပလာတာ စမူဆာ တုိေရွ အစရွိတဲ႔ ကုလားစာ။ ဒါေတြမစားခ်င္ရင္ ေပါက္စီအီၾကာေကြး ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲ ၊ဆန္ျပား တုိ႔ ဆန္ေခါက္ဆြဲ ဆုိတဲ႔ တရုပ္စာ။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဆန္စီး တုိ႔ဆုိတဲ႔ရွမ္းစာ။ ဘုိဆန္သူမ်ားကေတာ႔ ေပါင္မုန္႔မီးကင္ ၾကက္ဥေၾကာ္ေပါ့။ ဒါေတြမဟုတ္ေသးဘူးမန္းေလးစာ ျမန္မာအစားအစာမွစားခ်င္တယ္ဆုိရင္ ျမီးရွည္ မုန္႔တီ ေခါက္ဆြဲ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ငခ်ိတ္ေပါင္း အေၾကာ္ မုန္႔ပ်စ္စလက္ စားစရာမ်ားစုံမွစုံပါ။ ေန႔လည္စာထမင္းစားျပီဆုိျပန္ေတာ႔ ဗမာပီပီ အသားဆီျပန္ အသီးအရြက္ေၾကာ္ ဟင္းခ်ဳိ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ဥ္ေရဟင္း။ ေန႔လည္ေန႔ခင္းအဆာေျပစားမလား မုန္႔လုံးၾကီးေၾကာ္ ငွက္ေပ်ာ္သီးကိုဂ်ဳံနဲ႔ကပ္ေၾကာ္ မုန္႔လက္ေကာက္ေၾကာ္။ ေဟာ ညေနထမင္းစားျပန္ေတာ႔လည္းမနက္ကအတုိင္းပါဘဲ။ ဒါေတာင္တစ္ခ်ဳိ႔က တစ္ေနကုန္စားတာေတာင္ မ၀လုိ႔ ညလည္စာထပ္တီးေသးတယ္။ တစ္ရက္တစ္ရက္က်ေနာ္တုိ႔စားတာက မနည္းဘူးေနာ္။ အဲဒီမွာ စဥး္စားမိလာတာတစ္ခ်က္ရွိလာပါတယ္။ တစ္ခုခုကို က်ေနာ္တုိ႔စားေတာ႔မယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံးၾကည္႔မိတာက ဇြန္းေတြ ပုဂံေတြ ဒါမွ မဟုတ္ႏွုိက္စားမယ္႔လက္ သန္႔မသန္႔ အရင္ဆုံးၾကည္႔မိတာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္စားမယ္ဆုိတဲ႔ အစားအေသာက္ထဲမွာ စားဘုိ႔မသင္႔ေတာ္တဲ႔ဓါတ္ပစၥည္း ေတြပါမပါကေတာ႔ ေယာင္လုိ႔ေတာင္မွမေတြးမိခဲ႔ပါဘူး။ အိမ္ရွင္မေတြကလဲ ေစ်း၀ယ္ရင္ အသားလတ္မလတ္ ငါးလတ္မလတ္ အသီးအႏွံႏြမ္းမႏြမ္း အလုံးၾကီးမၾကီး အေရာင္လွမလွ ကုိသာအဓိကထားၾကည္႔တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္၀ယ္တဲ႔ဆီ ကအေရာပါမပါ ကုိယ္သုံးတဲ႔နႏြင္းမူံ႕တုိ႔ အေရာင္တင္မူ႔ံတုိ႔မွာ လူကုိ ဒုကၡေပးနုိင္တဲ႔ ဓါတုေဗဒပစၥည္း ေတြပါမပါ ကိုေတာ႔သတိမရတာမ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ႔လဲ အေပၚယံေကာင္းမေကာင္းကုိၾကည္႔လုိ႔ ၀ယ္မိ စားမိတဲ႔ဒဏ္ေတြက ေနာက္ၾကာမွ လြန္မွ ေဘးေတြ႔မွသာ ေနာင္တေတြရၾကရပါတယ္။ က်ေနာ္႔တုိ႔ျမန္မာလူမ်ဳိးကလဲ ယုံလြယ္တဲ႔ေနရာ သူမ်ားလုပ္ရင္လုိက္လုပ္ၾကတဲ႔ေနရာမွာေတာ႔ထိပ္တန္းကပါဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔အရင္က ထမင္းသုတ္ဆုိရင္ ထမင္းကုိရဲေနေအာင္ေဆးဆုိးၾကပါတယ္။ ေနာက္ေရႊႈဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ေတာ္မူတဲ႔ တတ္ေယာင္ကားလူတခ်ိဳ႕ကအစားအေသာက္အတြက္အသုံးျပဳတဲ႔ဆုိးေဆးကေစ်းၾကီးတယ္ ဆုိျပီးေစ်းသက္သာတဲ႔ ဘယ္ေနရာကုိ သုံးဘုိ႔ ထုတ္လုပ္ထားမွန္းမသိတဲ႔ ဓါတုေဗဒဆုိးေဆးေတြကုိ ရမး္သမ္းျပီး သုံးၾကည္႔ပါေရာ လုိခ်င္တဲ႔အေရာင္ေတာ႔ ရပါတယ္ ဘယ္ပစၥည္း ကိုဘယ္လုိ စံနစ္တက်သုံးရမယ္ဆုိတာကုိ သူမသိတဲ႔အတြက္ ေနာင္မွာဘယ္လုိဆုိးက်ဳိးေတြရွိမယ္ဆုိတာကုိ လုံ၀သူမသိပါဘူး။ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းေပါ႔။ ဒီလုိလူမ်ဳးိက လူတတ္ၾကီးလုပ္လုိ႔ သူသိတဲ႔ပညာေတြကို ျဖန္႔ေ၀ပါေတာ႔တယ္။ လူတစ္ေယာက္လုိက္လုပ္ရင္ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ေနာက္ကလုိက္လုပ္တတ္ၾကတဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳးိေတြကလည္းေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးကုိ လုိက္လုပ္ၾကေတာ႔တာပါဘဲ။ ငရုတ္ဆီဆုိလဲအေရာင္ရဲရဲ ျဖစ္ေအာင္ေဆးေတြဆုိး ၊ျဖဴေဖြးေနျပီး မူိတက္ေနတဲ႔ ငရုတ္သီး ဖလံေတြကို လဲအေရာင္ေတြဆုိးအမူံ႕ၾကိတ္လုိ႔ေရာင္း၊နႏြင္းမူံ႔ဆုိရင္လဲ သဘာ၀အတုိင္းၾကိတ္မေရာင္းေတာ့ဘူး ေရာခ်င္ရာေတြေရာ အေရာင္ေတြဆုိးလုိ႔ေရာင္းၾကပါတယ္။ ၾကံခင္းေတြပ်က္ ေတာ႔ သကာရည္မထြက္ ၊သကာရည္မထြက္ေတာ႔ သၾကားရွားတာေပါ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကလူေတြအတြက္ကေတာ႔မခက္ပါဘူး။ ဓါတုေဗဒနဲ႔ဖန္တီးထားတဲ႔ သၾကားဆီဆုိတာလဲသုံးထည္႔လုိက္တာပယ္။အခုေနာက္ဆုံးေပၚ ဓါတုေဗဒ သၾကားခဲဆုိလဲ သုံးထည္႔လုိက္တာပါဘဲ သက္သာရင္ျပီးေရာ ေနာက္မွ ဘာျဖစ္ျဖစ္။ အရင္က မုန္လာခ်ဥ္တုိ႔ သရက္ခ်ဥ္တုိ႔ဗူးခ်ဥ္အစရွိတဲ႔ လက္လုပ္ခ်ဥ္ဆုိရင္လဲ ထမင္းရည္သန္႔သန္႔ေလးကုိ အသုံးျပဳလုိ႔ ခ်ဥ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါတယ္။ အဆင္႔ဆင္႔လုပ္ရေတာ႔ အခ်ိန္ေတာ႔ေစာင္႔ရတယ္ နည္းပညာလည္းပါတယ္ေပါ့။ အခုေခတ္မွာေတာ႔ ဘာပညာမွမလုိ ဘာနည္းစနစ္မွမလုိ အခ်ဥ္မွုန္႔ဆုိတာနဲ႔ေရာနယ္လုိက္ ျပီးျပီ။ ေနာက္မွ ဘာျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔။ ေနာက္ ေန႔စဥ္မသုံးမျဖစ္သုံးေနရတဲ႔ ဆီ ေပါ႔။ ဟုိးေရွးေရွးကဆုိရင္ ေျမပဲကုိ ႏြားနဲ႔လွည္႔ၾကိတ္တဲ႔ ဆုံဆီေမႊးေမႊး ေလး ႏွမ္းဆီေမႊးေမြႊးေလးေတြကို သုံးေနရာကေန စက္နဲ႔ၾကိတ္တဲ႔ဆီကုိ ေျပာင္းသူံးၾကပါတယ္။ အခုေခတ္မွာ စားအုန္းဆီဆုိတာေပၚလာပါတယ္။ စားအုံးဆီနဲ႔ပဲဆီ ေစ်းႏုန္းကလဲထက္၀က္ေလာက္ကြာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးဆုိတဲ႔စကားလုံးကုိ ခုတုံးလုပ္လုိ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေရာင္းမယ္ဆုိတာကုိ ေမ႔ထားျပီးတစ္ေယာက္ထက္တစ္ေယာက္ေစ်းအျပဳိင္အဆုိင္ေလွ်ာ႔ေရာင္းဘုိ႔ၾကဳိးစားၾကပါေတာ႔တယ္။ ေစ်းေလ်ာ႔ေရာင္းမယ္ဆုိေတာ႔ သူတုိ႔ကေတာ့ဘယ္အရူံးခံေရာင္းမလဲ ေနာ္။ ေစ်းၾကီးတဲ႔ပစၥည္း ထဲကိုေစ်းေပါတာေတြကိုေရာထည္႔ေတာ႔တာေပါ႔။ အဲဒီအခါမွာ က်ေနာ္ၾကားခဲ႕ရတယ္ဆုိတဲ႕ (ပဲငါး စားသုံး)တုိ႔ (ပဲေျခာက္စားေလး)တုိ႔ (ႏွမ္းရွစ္စားႏွစ္)တုိ႔ (ႏွမ္းေလး ပဲႏွစ္)ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္လာတာပါဘဲ။ (ပဲငါး စားသုံး)ဆုိတာ ပဲဆီအစစ္ငါးပိႆာထဲကုိ စားအုံးဆီ 3ပိႆာေရာတာ (ပဲေျခာက္စားေလး)ဆုိတာ ပဲဆီအစစ္6 ပိႆာထဲကုိ စားအုံးဆီ 4ပိႆာေရာတာ ျပီးေတာ႔မွ ဒါေတြကို ေျမပဲဆီလုိ႔ေျပာျပီး ေစ်းသက္သာတယ္ထင္ရေအာင္ေလွ်ာ႔ေရာင္းတာ။ ေနာက္ဒီထက္ပုိဆုိးလာတာက ေျမပဲဆီကုိပါတယ္ဆုိရုံေလာက္ထဲ႔စားအုန္းဆီေတြေရာ ျပီးေတာ႔မွ ပဲဆီအန႔ံ ရေအာင္ဖန္တီးထားတဲ႕ ဓါတုေဗဒ ေဆးေတြထည္႔ပါေတာ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမ်ားေရာက္ရင္ ဆီေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ေတြမွာ အေအးဓါတ္ေၾကာင္႔ခဲေနတဲ႔ စားအုန္းဆီေပပါေတြကို မီးတုိ္က္ေနတာကို ျမင္ဘူးမွာပါ။ အဲလုိစားအုန္းဆီေတြကို စားမိတဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ေသြးေၾကာေတြထဲမွာ အဆီေတြဘယ္ေလာက္မ်ားခဲေနမယ္ဆုိတာကုိ ေတာ႔ စဥ္းစားမိၾကမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါထက္ပုိဆုိးတာက ဘာေတြနဲ႔ဘယ္လုိလုပ္ထားမွန္းမသိရတဲ႔ အသီးအနွံဆီဆုိျပီးနုိင္ငံျခားက၀င္လာတဲ႔ အဆီခဲၾကီးေတြပါ။ဒီဆီေတြက အေၾကာ္အေလွာ္ေတြမွာသုံးၾကတာမ်ားပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္အိမ္မွာ ေကာင္းေအာင္ သန္႔ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ေရြး၀ယ္၀ယ္ ဘယ္လုိသန္႔ေအာင္ဘဲခ်က္ခ်က္ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးသည္ အျပင္ဆုိင္ေတြမွာ၀ယ္စားတာကုိေတာ႔ဘယ္သူမွမကင္းနုိင္တာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။ ဒီေတာ႔လဲ ေကာင္းတာသန္႔တာကုိ စားမိတာကုိလည္းရွိမယ္ ျဖစ္သလုိ ခ်က္ျပဳတ္ထားတာကုိလဲၾကဳံရမယ္။ ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ အျပင္ဆုိင္က ၀ယ္မစားဘူး အိမ္ကခ်က္တာ ဘဲစားမယ္ဆုိတာကလဲ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ဘဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိေတြ႔ကရာေတြဆုိး ေတြ႔႕ကရာေတြေရာေရာင္းၾကလုိ႔ဘဲ မႏွစ္ပိုင္းက လက္ဘက္မွာ လူကုိ ေသေစတဲ႔အထိ ဒုကၡေပးနုိင္တဲ႔ အေနအထားေတြကိုေရာက္မွန္းမသိေရာက္ကုန္ၾကတာပါဘဲ။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ သန္႔သန္႔ေလးဆုိတဲ့ေ၀ါဟာရေပ်ာက္သြားေလာက္ေအာင္ကုိေရာၾကပါေတာ႔တယ္၊ ႏွမ္းဆီ ပဲဆီထဲကိုေစ်းေပါတဲ႔ စားအုံးဆီေတြကိုေရာတယ္။ ေကာ္ဖီမူန႔္ထဲကုိပဲမူန္႔ကုိေလွာ္လုိ႔ေရာတယ္ မက်ည္းေစ႔ကို ေလွာ္ျပီးေရာတယ္၊ ေကာက္ညွင္းမူန္႔ထဲကုိ ဆန္မူန္႔ေရာတယ္ ၊ ေရာလုိ႔ရသမွ် အကုန္ေရာေတာ႔တာပါဘဲ ေနာက္ဆုံးလူနားေထာင္တဲ႔သီခ်င္းေတာင္ မွ “ေရာသမေမႊ”လုိ႔နာမယ္တပ္ျပီးေရာၾကတဲ႔ေခတ္ၾကီးေပါ႔။ ဒီလုိမသန္႔တာေတြေၾကာင္႔လဲ ႏွလုံးေသြးေၾကာပိတ္တာ အသဲအဆီဖုံးတာ အသဲေျခာက္တာ အစာအိမ္ကင္ဆာျဖစ္တာစတဲ႔ေရာဂါေတြ၀င္လာလုိ႔ အရြယ္မတုိင္ခင္ ကြယ္လြန္သြားတဲ႔သူေတြ လူလတ္ပုိင္းအရြယ္မွာတင္ကုိ မအုိဘဲနာေနတဲ႔သူ လူဦးေရမ်ားသထက္မ်ားလာတာကေတာ႔ ဘယ္သူမွ မျငင္းနုိင္တဲ႔အမွန္တရားပါ။ မီဒီယာေတြကလဲ အသက္ရွည္ရွည္အနာကင္းကင္းေနနုိင္ဘုိ႔အတြက္ က်န္းမာေရးပညာေရး ေတြကုိ သတင္းစာေတြ ဂ်ာနယ္ေတြ ေရဒီယုိေတြ တီဗြီေတြကေန ဘက္ေပါင္းစုံကေန မျမင္မၾကား မသိမရွိလုိက္ရေအာင္အမွန္တကယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ႔ ပညာရွင္ေတြကို ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းလုိ႔ အျမဲတမ္း ပညာေပးေနပါတယ္။ ဘယ္ဟာက ဘယ္လုိဒုကၡေပးတယ္ ဆုိတဲ႔အေသးစိတ္အေၾကာင္းအရာေတြကိုေတာ့ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေျပာေနေရးေနၾကတာ နားေတာင္မဆန္႔ေတာ႔လုိ႔ က်ေနာ္က ထပ္လွ်ာမရွည္ေတာ႔ပါဘူး။ ေရာင္းခ်သူေတြအမ်ားၾကီး ဆုိင္ေတြအမ်ားၾကီးရွိၾကတဲ႔အထဲမွာ လဲ စားသုံးသူေတြရဲ႕က်န္းမာေရးကို ကုိယ္ခ်င္းစာတရားထားလုိ႔ ထည္႔စဥ္းစားျပီး ကုန္ၾကမ္းေကာင္းေကာင္းကုိ သုံးလုိ႔ အေရာအေႏွာမပါသန္႔သန္႔ေလး ထုတ္လုပ္ ထုတ္လုပ္သူေတြ ရွိသလုိ ေကာင္းတာကုိမွေရြးလုိ႔ေရာင္းခ်သူေတြလဲ ေသခ်ာေပါက္ရွိပါတယ္။ကုိယ္႔ေရြးခ်ယ္မူ႔မွန္ကန္ဘုိ႔ သာလုိအပ္တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔လဲမိတ္ေဆြမ်ားကုိ တုိက္တြန္းခ်င္တာကေတာ႔ အနာကင္းကင္း အသက္ရွည္ရွည္ေနနုိင္ဘုိ႔ကေတာ႔ အစားထုိးမရတဲ႔ အဘုိးတန္လွတဲ႔ ကိုယ္႔အစာအိမ္ထဲကို ထည္႔မယ္႔ အစားအေသာက္ပစၥည္း မ်ားကိုေတာ႔ ေစ်းေပါတာကုိမျမင္ဘဲ “သန္႔မွသန္႔” ဆိုတာေလးကိုဘဲေရာင္းခ်တဲ႔ဆုိင္ေတြ တံဆိပ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္လုိ႔၀ယ္ၾကပါ သုံးစြဲၾက စားသုံးၾကပါလုိ႔တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးမိန္႔ခဲ႔တာေလးကုိ ေနာက္ဆုံးပိတ္အေနနဲ႔ေျပာလုိက္ပါရေစအုံးေနာ္။ “ဒကာေလးေရ အခုဘုန္းဘုန္းေျပာတဲ႔ အစားအေသာက္ကုိ သန္႔တာေလးေတြေရြးလုိ႔စားဆုိတာက လက္ရွိဘ၀အတြက္ကြဲ႔ ေနာင္သံသရာအတြက္ပါေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ဥစၥာ ေငြေၾကးကုိ ရွာေဖြၾကတဲ႔ေနရာမွာလဲ သန္႔ရွင္းေအာင္                                   သ မၼာအာဇီ၀က်က်ရွာေဖြပါ” တဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ကဲက်ေနာ္တုိ႔ခင္ဗ်ားတုိ႔ သန္႔ေအာင္ ၾကဳိးစားလုိက္ၾကရေအာင္…………………..

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး