Home
Post Masterpiece
Register
Login
“မလုိစေကာင္း လုိစေကာင္း”
တစ္ရက္က လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၾကရင္း ေအာင္ေမာင္းရယ္ က်ေနာ္ရယ္ကတစ္ဖက္ ေနာက္ကုိစိန္ေမာင္တုိ႔ ကိုေသာင္းေ၀တုိ႔အပါအ၀င္ေလးေယာက္ကတဘက္နဲ႔ အျငင္းအခုံေလးတစ္ခုျဖစ္ၾကပါတယ္။ စတာကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္အတြက္အင္တာဗ်ဴးထုိင္ၾကတဲ႔အေၾကာင္းေျပာတာကေနစတာပါ။
သူတုိ႔ကက်ေနာ္နဲ႔ေအာင္ေမာင္းကို မင္းတုိ႔ company သမားေတြအလုပ္ကိုရွဳပ္တယ္ေပါ႔ လူတစ္ေယာက္အလုပ္ေပးဘုိ႔ကို ဟုိေမးဒီေမး ဟုိစာရြက္ေတာင္းဒီစာရြက္ေတာင္းနဲ႔ေပါ႔။
သူတုိ႔ကေတာ႔ လူတစ္ေယာက္မွာ ေအာင္လက္မွတ္ရွိဘုိ႔မလုိဘူးတုိ႔လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံဆုိတာသင္ယူရင္ျဖစ္ျဖစ္ၾကာလာရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္အလြယ္တကူရႏုိင္တယ္လုိ႔ေျပာတာကုိက်ေနာ္တုိ႔ကလက္မခံတာပါ။
သူတုိ႔က အလုပ္ေလွ်ာက္လာေလွ်ာက္တယ္ဆုိရင္ ေအာင္လက္မွတ္တုိ႔ေထာက္ခံစာတုိ႔မလုိဘူးေပါ႔ ဒါေတြမပါလည္းတတ္ခ်င္တတ္မွာဘဲ လက္မွတ္ရွိလဲမတတ္တဲ႔ေကာင္ေတြအမ်ားၾကီးေပါ႔။
ေနာက္အေတြ႔အၾကဳံမရွိေသးရင္လဲ ဘာမွကိစၥမရွိဘူးေနာက္ၾကာလာရင္တတ္သြားမွာဘဲလုိ႔အလြယ္ေျပာပါတယ္။
အေရးၾကီးတာကေတာ႔ ရုိးသားတဲ႔လူရဘုိ႔ဘဲလုိတယ္တုိ႔ေျပာတာကုိ က်ေနာ္နဲ႔ေအာင္ေမာင္းကလက္မခံေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္းျငင္းၾကတာေပါ႔။
က်ေနာ္တုိ႔တေတြက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲျဖစ္ေတာ႔ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ေျပာမနာဆုိမနာလဲျဖစ္ျပန္ေတာ႔ အားမနာတမ္းျငင္းၾကတာပါ။
အဲဒီအခါမွာ က်ေနာ္က ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို သူတုိ႔ကို အရင္ဆုံးေျပာျပလုိက္ပါတယ္။
(တစ္ခါကလုိ႔ဘဲေျပာလုိက္ပါေတာ့ မယ္ ရုံးကိစၥေလးရွိတဲ႔အတြက္ လ.၀.က လုိ႔ေခၚၾကတဲ႔လူ၀င္မူ႔ၾကီးၾကပ္ေရးရုံးကိုေရာက္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္ဦးစီးမွဴးနဲ႔ေတြ႔ဘုိ႔ေစာင္႔ေနတုန္းစားပြဲတစ္ခုမွာ အသက္အေတာ္ၾကီးၾကီး လူၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔စားပြဲမွာထုိင္ေနတဲ႔ယူနီေဖာင္း၀တ္စာေရးမေလးရယ္
ေဘးမွာမတ္တတ္ရပ္ေနတဲ႔ ယူနီေဖာင္း၀တ္ေကာင္ေလးရယ္သုံးေယာက္သားအေျခအတင္ေျပေနတာကုိ ေသခ်ာမၾကားရေပမယ္႔ ျပႆနာ တက္ေနတယ္ဆုိတာေတာ႔
့ျမင္တာနဲ႔သိႏုိင္ပါတယ္။က်ေနာ္လဲစပ္စုခ်င္တာနဲ႔ေရွ႔နည္းနည္းတုိးထုိင္ျပီး နားစုိက္ေထာင္လုိက္ေတာ႔မွာ
“မင္းတု႔ိဟာက ကြာ လူကုိယ္တုိင္ အရွင္လတ္လတ္ၾကီးလာေနရဲ႕သားနဲ႔ အသက္ရွိထင္ရွားရွိေၾကာင္းေထာက္ခံစာလုိေသးလားကြာ “လုိ႔ မတ္တတ္ရပ္ေနတဲ႔လူၾကီးကေျပာေတာ႔
ထုိင္ေနတဲ႔ေကာင္မေလးက ” ေလးေလး ရဲ႕ကိစၥ အားလုံးျပီးဘုိ႔ဆုိတာ ဒီေထာက္ခံစာပါမွျဖစ္မွာမုိ႔လုိ႔ေတာင္းရတာပါ”လုိ႔ေျပာေတာ႔
” မင္းတုိ႔သက္သက္မယ္႔ရစ္တာပါကြာ လုိခ်င္တာကိုပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းသာေျပာ “လုိ႔ေလသံခပ္မာမာနဲ႔ေျပာေတာ႔
ရပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးက လဲနည္းနည္းေတာ႔ေဒါသျဖစ္သြားတဲ႔ေလသံနဲ႔ “ဒီမယ္ဦးေလး ထင္တာစြတ္တင္မေနနဲ႔ အရွင္းဆုံးေျပာရင္ လုိအပ္တဲ႔စာရြက္စာတမ္းမျပည္႔စုံရင္က်ေနာ္တုိ႔က ဘာမွဆက္လုပ္ေပးလုိ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး “လုိ႔ခပ္မာမာေျပာလုိက္ေတာ႔ ဦးေလးၾကီးက က်ေနာ္တုိ႔ဘက္လွည္႔ျပီး ” ဒီမယ္ဗ်ာ လူကုိယ္တုိင္ မေသလုိ႔လာေနတာေတာင္သက္ရွိထင္ရွားရွိေၾကာင္းေထာက္ခံစာတဲ႔ဗ်ား သက္သက္ရစ္တာ”လုိ႔ အကူညီေတာင္းသလုိလုိ တုိင္တည္သလုိလုိ နဲ႔ေလသံအက်ယ္ၾကီးလဲေျပာလုိက္ေရာ
ရုံးခန္းထဲကေန အရာရွိလုိ႔ယူဆရတဲ႔ ရုပ္ရည္ခပ္သန္႔သန္႔နဲ႔လူလတ္ပုိငး္တစ္ေယာက္ထြက္လာပါတယ္။
သူက ပထမဆုံး သူ႔၀န္ထမ္းေတြကို အက်ဳးိအေၾကာင္းေမးပါတယ္။
ေနာက္ဦးေလးၾကီးဘက္ လွည္႔ျပီး “ဦးေလးက်ေနာ္ကုိသိလား “လုိ႔ခပ္ျပဳံးျပဳံးမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ေမးပါတယ္။
“မသိဘူး”သို႔ေလသံခပ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ေျပာပါတယ္။သူကစိတ္တုိေနတာကိုး။
သူ႔ရုံးက၀န္ထမ္းေတြဘက္လွည္႔ျပီး “ခင္ဗ်ားတုိ႔က်ေနာ္ကိုသိလား”လုိ႔လွည္႔ေမးေတာ႔ “သိပါတယ္ဆရာ”လုိ႔လဲေျဖလုိ္က္ေရာ
ဦးေလးၾကီးဘက္ကုိလွည္႔လုိ႔ “ကဲေလးေလးေရ ၾကားတဲ႔အတုိင္းပါဘဲ ေလးေလးကို က်ေနာ္တုိ႔ရုံးကလူေတြကမသိသလုိ က်ေနာ္ကိုလည္းေလးေလးမသိဘူးေလ
ဒါေၾကာင္႔ရုံးကိစၥေဆာင္ရြက္တဲ႔အခါမွာ ေလးေလးေနာက္ထပ္လူကိုယ္တုိင္လာစရာမလုိေအာင္ ေလးေလးကုိသိတဲ႔လူကေန ဟုတ္ေၾကာင္းမွန္ေၾကာင္းစာရြက္ကေလး
ယူခုိင္းရတာပါ။နုိ႔မဟုတ္ရင္ ရုံးကိစၥရွိတုိင္းေလးေလးထပ္ခါထပ္ခါလာေနရင္ပင္ပန္းမွာစုိးလုိ႔ပါ ေလးေလး လုိခ်င္တာျမန္ျမန္ေလးရေအာင္ေလးေလးကလဲ က်ေနာ္တုိ႔လိုအပ္တာေလးကုိ
ကူညီေပးလုိက္ပါ” လုိ႔ ေလသံေအးေအးေလးနဲ႔ေျပာလုိက္တဲ႔အခါ “ေစာေစာက ဒီလုိေျပာလုိက္ရင္ျပီးေရာ” လို႔ခပ္ေဆာင္႔ေဆာင္႔ေလသံေလးနဲ႔ေျပာလုိက္ေပမယ္႔ေက်နပ္သြားပုံေတာ႔
ရပါတယ္။အဲဒီအခါက်မွ “ဒီ၀န္ထမ္းေလးေတြက အသစ္ေလးေတြဆုိေတာ႔လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံမရွိၾကေသးလုိ႔ပါ”လုိ႔ေျပာရင္းသူ႔ရုံးခန္းထဲျပန္မ၀င္ခင္ေလးမွာ
” ေနာက္ဒီလုိျပႆနာမ်ဳးိၾကဳံလာရင္ မင္းတုိ႔ဘာသာ မေျဖရွင္းနဲ႔အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ႔၀န္ထမ္းၾကီးေတြကုိေခၚေပးလုိက္ပါ ကိုယ္႔ရုံးကုိလာတဲ႔သူကလဲတကယ္ကိုလုိအပ္လုိ႔လာၾကတာ
အဆင္မေျပဘူးဆုိရင္ ကုိယ္ညံ႔ရာတာက်တယ္”လုိ႔ မတင္းမာလြန္းမေလွ်ာ႔လြန္းေသာေလသံနဲ႔ ဆူတာလဲမဟုတ္ေဖ်ာင္႔ဖ်တာလဲမဟုတ္တဲ႔ေလသံနဲ႔ေျပာသြားတာ က်ေနာ္ေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလး သူ႔ေျဖရွင္းပုံကို သေဘာက်သြားပါတယ္။)
အဲဒီမွာဘာသြားေတြ႔လဲဆုိေတာ႔ ေထာက္ခံစာကိစၥနဲ႔လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံဆုိတာကုိပါ။
ဟုတ္ပါတယ္ အလုပ္ ကိစၥတစ္ခုၾကဳံလာရင္ဒါၾကီးကပါလာတာကိုးဗ်။
အလုပ္တစ္ခုေလွ်ာက္မယ္ဆုိရင္ ေအာင္လက္မွတ္တုိ႔ အက်င္႔စာရိတၱေကာင္းေၾကာင္းေထာက္ခံစာတုိ႔ ရပ္ကြက္တြင္းေနထုိင္ေၾကာင္းေထာက္ခံစာတုိ႔ေတြပါမွျဖစ္တာကိုးဗ်။
ဒါေတြကလဲ တကယ္မသိဘူးဆုိရင္လဲလုပ္မေပးတာမ်ားပါတယ္။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ေအာင္လက္မွတ္ပါ။
တကယ္တမ္းေတာ႔ေအာင္လက္မွတ္ဆုိတာသက္ေသခံလက္မွတ္ပါဘဲ။
(အတုမရွိဘူးလားဆုိရင္လဲရွိခ်င္ရွိနုိင္ပါတယ္။မရွက္တတ္တဲ႔သူေတြလုပ္ခ်င္လုပ္ၾကမွာေပါ႔ေနာ္။)
က်ေနာ္ကားေမာင္းတတ္တယ္ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းတတ္တယ္ ေလယာဥ္ပ်ံေမာင္းတတ္တယ္ဆုိတာေတြတုိ႔
ဘြဲ႔ရျပီးသားပါတုိ႔ ဒီပလုိမာရျပီးသားပါတုိ႔ ကြန္ျပဴတာရုိက္တတ္ပါတယ္တုိ႔ ဘာတတ္ပါတယ္ညာတတ္ပါတယ္ဆုိတာ ပါးစပ္ၾကီးနဲ႔ေျပာလုိက္ရုံနဲ႔မွမျပီးတာဗ်ာ.။
သူေျပာတဲ႔အတုိင္းဟုတ္မဟုတ္ဆုိတာကုိ သူေျပာတာေတြနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ႔ဌာနေတြက တရား၀င္ထုတ္ေပးထားတဲ႔ စာရြက္စာတမ္းေတြက သက္ေသခံအေနနဲ႔ျပမွာကုိးဗ်
ကားဆုိင္ကယ္ေမာင္းတတ္တယ္ ဆုိ ကဲျပ သက္ဆုိင္ရာတရား၀င္ထုတ္ေပးထာတဲ႔ “လုိင္စင္”
က်ေနာ္ ဘြဲ႔ရျပီးသားပါ ဒီပလုိမာရျပီးသားပါ ကဲျပ မင္းေျပာတဲ႔ ေက်ာင္း မင္းေျပာတဲ႔ တကၠသို္လ္ကထုတ္ေပးလုိက္တဲ႔ေအာင္လက္မွတ္။
ကြန္ျပဴတာရုိက္တတ္ပါတယ္ ကဲေျပာ မင္းသင္ခဲ႔တဲ႔ေနရာက ထုတ္ေပးလုိက္တဲ႔ေထာက္ခံစာ ……….ဆုိေတာင္းရေတာ႔တာဘဲ။
မျပနုိင္ရင္ ေလာေလာဆယ္ မတတ္ဘူးလုိ႔ဘဲဆုံးျဖတ္ရေတာ႔မွာေပါ႔ သူနဲ႔ကိုယ္က အေၾကာင္းသိတဲ႔လူေတြမွမဟုတ္တာကိုးဗ်။
ဒါေတြသာမလုိဘူးဆုိရင္ သူေျပာတဲ႔အတုိင္းယုံလုိက္ရုံဘဲရွိေတာ႔တာေပါ႔။
ဒါေတြျပနုိင္မွျမင္ရမွသာ သူေျပာတာမွန္တယ္ဆုိတာကုိ တစ္၀က္ယုံရ မွာကုိး။
သူသင္ထားတာေတာ႔ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္တတ္မတတ္ကေတာ႔လုပ္ငန္းခြင္ထဲလက္ေတြ႔ခ်ခုိင္းမွသာ အမွန္အတုိင္းသိလာရမွာကိုးဗ်။ဒါေၾကာင္႔လဲ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို တန္းျပီး အျမဲတန္းအျဖစ္မခန္႔ဘဲ အစမ္းခန္႔ကာလ သုံးလတုိ႔ ေျခာက္လတုိ႔ဆုိတာေပၚလာတာေပါ႔ေနာ္။
ေနာက္အခုက်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ နုိင္ငံေတာ္ကေန မဟုတ္ဘဲထုတ္ေပးတဲ႔ ျပင္ပကဖြင္႔ထားတဲဲ့သင္တန္းေတြက ထုတ္ေပးတဲ့တစ္ခ်ိဳ႕ေသာလက္မွတ္ေတြကေအာင္လက္မွတ္မဟုတ္ဘူး။
(ဥပမာ ကြန္ျပဴတာေအာင္လက္မွတ္ ဆုိပါေတာ႔ သူတုိ႔ေထာက္ခံေပးထားတဲ႔သူက သူတုိ႔ဆီကိုလာျပီး နာရီဘယ္ေလာက္ေလ႔က်င္႔သြားတယ္ဆုိတာကို ေထာက္ခံေပးထားတာပါ)
ကဲဒီေလာက္ဆုိရင္ေအာင္လက္မွတ္လုိမလုိဆုိတာကရွင္းေနျပီဘဲ လုိတယ္ေပါ႔။
အဲဒီေတာ႔ ေမးလာမယ္ ေအာင္လက္မွတ္မရွိဘဲ တတ္ေနတဲ႔သူေတြလဲရွိနုိင္တယ္ေပါ႔။
ဒါလဲလက္ခံပါတယ္ တစ္ခ်ဳိ႔ဆုိ ကြန္ျပဴတာလုိဟာမ်ဳိး စာရင္းကိုင္ပညာလုိဟာမ်ဳိး အခ်ိန္မရလုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေငြမတတ္နုိင္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ေက်ာငး္မွာ
သြားမသင္နုိင္ေပမယ္႔တတ္တဲ႔လူ နီးစပ္ရာလူကေနဆီကေန သင္ရင္းတတ္သြားမ်ဳးိလဲေသခ်ာေပါက္ရွိနုိင္ပါတယ္။
ဒါမ်ဳိးကေတာ႔လူတစ္ေယာက္က ေအာင္လက္မွတ္မျပနုိ္င္ေပမယ္႔လည္းတစ္ကယ္တတ္ကြ်မ္းလုိ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အသုံး၀င္လာတယ္ဆုိရင္သူ႔ရပိုင္ခြင္႔တုိ႔လုပ္ပုိင္ခြင္႔တုိ႔ကလည္း
တျဖည္းျဖည္းျမင္႔လာမွေသခ်ာပါတယ္။
လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံအေၾကာင္းေျပာရင္ က်ေနာ္အစုိးရ၀န္ထမ္းအျဖစ္ရွိစဥ္ကေပါ႔။
သစ္သား မီးျခစ္ေတြလုပ္တဲ႔စက္ရုံလုိ႔ေျပာပါတယ္။
အဲဒီထဲက ယမ္းစပ္ရတဲ႔ဌာနမွာအကူအျဖစ္လုပ္ေနတုံးကပါ။
ယမ္းစပ္တယ္ဆုိတာ ယမ္းရယ္ ဖန္ကြဲပုလင္းကြဲမူံ႕ရယ္ေရရယ္ အျခားလုိအပ္တဲ႔ဓါတုပစၥည္းေတြကုိ သူ႔အခ်ဳိးအတုိင္းစပ္ေပးရတဲ႔ဌာနေပါ႔။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက က်ေနာ္တုိ႔ဌာန ကို အဂၤ်င္နီယာအသစ္ႏွစ္ေယာက္ကလဲေရာက္ေနပါတယ္။တစ္ရက္ယမ္းစပ္မယ္လို႔ျပင္ဆင္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယမ္းစပ္လာတဲ႔ ဦးေလးတင္ကုိက က်ေနာ္ကို ဒီေန႔ယမ္းစပ္ရင္ေရေလွ်ာ႔ထည္႔ဘုိ႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္က ဘာလုိ႔လဲဆုိျပီးေမးဆတ္ျပေတာ႔ ေကာင္းကင္ကို လက္ညဳိွးထုိးျပပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္ မုိးေတြသဲသဲမဲမဲရြာေနတာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ ေစာေစာက အဂ်ၤင္နီယာေလးေတြေရာက္လာျပီး ထည္႔မယ္႔ပစၥည္းေတြကိုျပန္ခ်ိန္ရင္း ေရအေလးခ်ိန္မွားေနတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္က ဦးေလးတင္ကုိ ကေလွ်ာ႔ခုိင္းထားတယ္လုိ႔ေျပာေတာ႔ သူတုိ႔ခုိင္းတဲ႔အတုိ္င္းထည္႔ဘုိ႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္ကဦးေလးတင္ကိုကုိလည္းေၾကာက္ရေတာ႔ သြားေခၚျပီးေျပာေတာ႔ လုိ္က္လာျပီး အဂ်ၤင္နီယာေကာင္ေလးေတြကိုေျပာေတာ႔
အဲဒီထဲကတစ္ေယာက္ ကသူတုိ႔က အရာရွိေတြပါ သူတုိ႔ခိုင္းတဲ႔အတုိင္းအတိအက်လုပ္ပါလုိ႔ ခပ္မာမာေျပာပါတယ္။
အဲဒီမွာဦးေလးတင္ကုိက ဆရာေလးတုိ႔တာ၀န္ယူေနမွေတာ႔သူတုိ႔ခုိင္းတဲ႔အတုိင္းလုပ္ေပးလုိက္လုိ႔ေျပာျပီးထြက္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း သူတုိ႔စာအုပ္ၾကီးတဲ႔မွာပါတဲ႔အတုိင္းအတိအက် ေရကိုခ်ိန္ထဲ႔ေပးလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ထုံးစံအတုိင္း စက္လည္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႔ ေဘးယမ္းဌာနက အလုပ္ၾကပ္ေလးသိန္းေအာင္လုိက္လာပါတယ္။
ေဘးယမ္းေတြက မစြဲဘူး က်ဲေနတယ္ဆုိျပီး လာေျပာတာပါ။
အဲဒီေတာ႔မွ အဂ်ၤင္နီယာေတြ ျပာယာခပ္ကုန္ပါတယ္။
ဒါကလုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံအေပၚမွာ မူတည္ျပီး ဆုံးျဖတ္တာကြာသြားတာကိုး။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ က်ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာျပတာပါ။
တစ္ရက္သူ႔ရုံးမွာ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးနဲ႔ ကုန္သည္တစ္ေယာက္ဖုန္းနဲ႔အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကတာအၾကာၾကီးပါ။
ဟုိဘက္ကဘာေျပာေနတယ္ဆုိတာ မၾကားရေပမယ္႔ ေကာင္မေလးကေတာ႔ “မရဘူး အမ “တုိ႔
“အမေျပာတဲ့ေန႔ကဘဲပုိ႔လုိက္တာ ” တုိ႔ ” မျဖစ္ဘူး အမ “ဆုိတာဘဲထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနတာ ဆယ္႔ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔
က်ေနာ္က ဖုန္းကုိ ေနာက္လုပ္သက္ရင္႔တဲ႔တစ္ေယာက္ကိုေျပာင္းကိုင္ခို္င္းလုိ္က္ပါတယ္။
အဲေတာ႔မွ ေနာက္ဖုန္းကိုင္တဲ႔သူက သူမွာတဲ႔ကုန္ကို သူေျပာတဲ႔ ကားဂိတ္ကုိ အတိအက်ပုိ႔လုိက္တဲ႔အေၾကာင္း။အဲဒီဂိတ္ကခ်က္ျခင္းတင္မေပးတာကိုေတာ႔ ကားဂိတ္နဲ႔ကုန္သည္နဲ႔ရွင္းရမွာျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း။ေနာက္ဒီရုံးမွာကုန္ေရာင္းတဲ႔အခါမွာ ေစ်းတက္သြားရင္ထပ္မေတာင္းသလုိ ေစ်းက်သြားရင္လဲေလ်ာ႔မေပးတဲ႔အေၾကာင္း၊
ဒါေပမယ္႔အေၾကာင္းအားေလ်ွာ္စြာ ေစ်းၾကီးမိသြားတဲ႔ကုန္သည္မနစ္နာေအာင္ေနာက္တၾကိမ္၀ယ္တယ္ဆုိရင္ သက္သာေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ႔အေၾကာင္းရွင္းျပေတာ႔ မွ ကိစၥျပိးသြားပါတယ္။
အမွန္ကေတာ႔ ကုန္သည္ကတမင္ညစ္တာပါ။သူ၀ယ္ထားတဲ႔ကုန္ကို အရင္အေၾကြးေဟာင္းေပးမွ အေၾကြးသစ္ထပ္ေပးမယ္လုိ႔ေျပာထားျပီးသားပါ။
သူကေငြပိုိ႔တာေနာက္က်တာရယ္ ကားဂိတ္ကလဲ ကုန္မ်ားေတာ႔ မတင္ဘဲထားလုိက္တာရယ္မွဆုံတဲ႔အခ်ိန္၀ယ္ထားတဲ႔ကုန္ကေစ်းက်သြားေတာ႔ ကြဳိင္တာပါ။
အေတြ႔အၾကဳံရွိတဲ့၀န္ထမ္းကေတာ႔ သူ႔သေဘာထားကိုတန္းသိတာရယ္ဘယ္လုိေျပလည္ေအာင္ ေျပာရမယ္ဆုိတာ တန္းသိေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းျပီးသြားတာေပါ႔။
တကယ္ေတာ႔လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံအပါအ၀င္ဘယ္အေတြ႔အၾကဳံမဆုိ နွစ္ၾကာေလ အထိအေတြ႔မ်ားေလ မတူညီတဲ႔ အခက္အခဲေတြ႔ေတြေလပုိပုိသိလာေလ ပိုပိုအေတြ႔အၾကဳံမ်ားေလျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတာင္မွ ကို္ယ္နဲ႔မဆုိင္တာလုိလုိ မခုိင္းရင္မလုပ္တဲ႔ အလုိက္မသိတဲ႔သူနဲ႔ သိတတ္စြာလုပ္တတ္တဲ႔ လူခ်င္းမွာကုိ ႏွစ္ၾကာတာခ်င္းတူေပမယ္႔ သိတာျခင္းကြာတတ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ဆရာတစ္ေယာက္က ေတာ႔ ” မနး္ေလးကေန ရန္ကုန္ကုိ မီးရထားနဲ႔ခရီးသြားတယ္ဆုိပါေတာ႔ တစ္ေခါက္ထဲေရာက္ဘူးတဲ႔လူနဲ႔ ဆယ္ေခါက္သြားဘူးတဲ႔လူ သိတာျခင္းကြာမယ္ ေအးဆယ္ေခါက္သြားဘူးတဲ႔လူျခင္းတူရင္ေတာင္ ရထားထြက္ကတည္းက အျမဲတမ္းအိ္ပ္လုိက္သြားတဲ႔သူနဲ႔ ပါတ္၀န္းက်င္ကို တတ္နုိ္င္သေလာက္ ၾကည္႔ျပီး မွတ္ျပီးသြားတဲ႔သူကပုိသာတယ္
ဒါအေတြ႔အၾကဳံယူတယ္လုိ႔ေခၚတယ္ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ႏွစ္ပုိၾကာသူ အၾကိမ္မ်ားသူက ေယ်ဘူယ်အားျဖင္႔သာမယ္ အခိ်န္တူရင္ေလ႔လာသူကပိုသာမယ္”
လုိ႔ေျပာခဲ႔ဘူးပါတယ္။
မွန္ပါတယ္ ဒါေၾကာင္႔လဲ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံဆုိတာႏွစ္ၾကာတာနဲလဲအလုိလုိရွိမလာဘူးကိုယ္တုိင္ေလ႔လာမွ သင္ေပးလုိ႔ရရင္လဲရနုိင္တာမဟုတ္ဘူး။
သင္ေပးလုိ႔ရတယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိလုပ္ရတယ္ဆုိတဲ႔ လုပ္နည္းကုိင္နည္းဘဲသင္ေပးလုိ႔ရမွာပါ။
တစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္ အလုပ္အတြက္အင္တာဗ်ဴးၾကတဲ႔အခါ ေတြ႔ရတဲ႔ဆယ္မိနစ္ ဆယ္ငါ႔းမိနစ္ေလးအတြင္းသိခ်င္တာေလးေမးရတာဆုိေတာ႔ တကယ္ရုိးသလား မရုိးဘူးလားဆုိတာေတာ႔ ၾကာမွဘဲသိရမွာဘဲ ရိုးသားတဲ့လူကိုလုိခ်င္တာကေတာ႔လုပ္ငန္းရွင္တုိင္းပါဗ်ာ……………………………………………………………………
လုိ႔က်ေနာ္က အရွည္ၾကီးေျပာလုိက္ပါတယ္။
စိန္ေမာင္တုိ႔ကိုက်ေနာ္ေျပာတာကုိလက္ခံလား လုိ႔ မေမးခင္ ေမးလုိက္ပါအုံးမယ္
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေရာ စိန္ေမာင္ဘက္ကလား က်ေနာ္႔ဘက္ကလား ေျပာစမ္းပါအုံး………………………………………….
ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး
Comment #1
Ya. Both experience and qualification are important.
However to be reach top management level, qualification is more important. Qualified person can learn work nature in the short time .After he scoped the job, he can manage or modify the system to get more success.
Experienced person (he is only expert in repeated job) may stop in certain point if he won’t learn advance technology or management . Even though he wish to learn, he has to take long time.
(just my opinion only)