ဟုိလြန္ခဲ့တဲ႔ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္က ဆုိပါေတာ႔ က်ေနာ္ကုိ မႏၱေလး ျမဳိ႕၊လမ္း80 အေနာက္က်ဳံးလမ္း 16လမ္း အခုေရႊဘဲစားေတာ္ဆက္ဖြင္႔ထားတာရဲ႕အေနာက္ဘက္ငါးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ဇူလုိင္လထဲကလကြယ္ရက္ တစ္ရက္ရဲ႕ မုိးေတြသဲေနတဲ႔ညေနေစာင္းမွာေမြးဖြားခဲ႔ပါသတဲ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ အေမဖက္က ဘုိးဘိုးတုိ႔ရဲ႕အိမ္မွာေပါ႔ အရပ္ကေတာ႔ ေမဃဂီရိရပ္ကြက္ၾကီး ၊၀င္းကေတာ႔ ထီးရုိး၀င္းေပါ႔။ က်ေနာ္ေမြးတဲ႔အိမ္ရဲ႕ေတာင္ဘက္က ၀င္းကုိ ေတာ႔ ကသဲ၀င္းလုိ႔ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္အထင္ေတာ႔ အေမတုိ႔ေနတဲ႔ရပ္ကြက္ က ယုိးဒယားတုိ႔ ကသဲလူမ်ဳိးတုိ႔နဲ႔ေသြးမကင္းဘူးထင္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အခုလမ္း30 (82×83)ၾကားမွာရွိတဲ႔ ရာမနတ္စင္ရွိတဲ႔၀င္းထဲကုိခဏခဏသြားျပီးကန္႔ေတာ႔ရတာရယ္ အစိမ္းေရာင္မ၀တ္ရဘူးလုိ႔ အေမကမွာတာကိုရယ္ဆက္စပ္ေတြးမိလုိ႔ပါ။ ေနာက္က်ေနာ္ေမြးတဲ႔ 16လမ္းဘက္က ဘုရားပြဲေတြဆြမး္ေၾကြးေတြအလွဳအတန္းေတြရွိတယ္ဆုိရင္ “ခႏုံထုပ္” လုိ႔ေခၚတဲ႔မုန္႔ကို အျမဲပါေအာင္ထည္႔ပါတယ္။ ဒီမုံ႔က ၾကက္ဥကိုေဖာက္ျပီးေတာ႔အကာနဲ႔ အႏွစ္ေတြကိုေရာျပီးခေလာက္ ျပီးရင္ မီးဖုိေပၚမွာမီးေအးေအးနဲ႔တင္ထားတဲ႔ဒယ္အုိးျပားေပၚကို ဇြန္းေလးနဲ႔ အ၀ိုင္းျပားျပား ပါးပါးေလးေလးျဖစ္ေအာင္ထည္႔လုိက္ပါတယ္။ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ မုန္႔ျပစ္စလက္ ေရပါးလုပ္သလုိေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ ၾကက္ဥပါးပါးေလးက်က္ျပီး၀ါလာျပီေပၚမွာ အခ်ိဳၾကိဳက္ရင္ သၾကားနဲ႔အုန္းသီးထဲ႔ ဒါမွမဟုတ္အသားနဲ႔စားခ်င္တယ္ဆုိရင္ အသားေသးေသးေလးေတြလွီးထားတာကိုၾကက္သြန္နီနဲ႔ မဆလာနဲ႔ေရာေၾကာ္ထားတာကုိထည္႔လုိ႔လုပ္ပါတယ္။ ျပီးမွအဲဒီမုန္႔ေလးက သုံးေဒါင္႔ခြ်န္းခြ်န္းေလးနဲ႔လွတပတျဖစ္ေအာင္ေခါက္ျပီးပုဂံျပားေလးထဲ႔မွာထည္႔ပါတယ္။ (ေျပာရင္းနဲ႔တင္ မ်က္ေစ႔ထဲျမင္လုိ႔ သြားေရေတာင္က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာပါတယ္။) က်ေနာ္တုိ႔အိမ္တန္းေလးက ေတာင္ဘက္လွည္႔ ေျမာက္ဘက္တန္းက်ေနာ္တုိ႔အိမ္ေနာက္ေက်ာဘက္က ၀င္းကုိေတာ႔ထီးရုိး၀င္းလုိ႔ေခၚပါတယ္။ 16လမ္း အေရွ႔ဘက္ထိပ္အခုေရႊဘဲေနရာကေတာ႔ က်ေနာ္႔ကစားေဖာ္ “ကိုနုိင္”တုိ႔အိမ္ပါ။ သူတုိ႔အိမ္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ကစလုိ႔ အိမ္ငါးလုံးဆက္တုိက္က က်ေနာ္႔အေမတုိ႔အမ်ဳိးေတြခ်ည္းပါဘဲ။ အေမတုိ႔ အမ်ဳးိေတြအိမ္က အားလုံး ပန္းဘဲလုပ္ငန္းလုပ္ပါတယ္။ အဲေတာ႔အိ္မ္ေတြရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာ ပန္းဘဲလုပ္ဘုိ႔ ကုန္ၾကမး္ျဖစ္တဲ႔ သံတုိမယ္နေတြက အပုံလုိက္ၾကီး ဟီးဟီးထေနတာပါ။ အဲဒီသံပုံေတြက က်ေနာ္တုိ႔တက္ေဆာ႔ၾကတဲ႔ေနရာေတြပါ။ အဲဒီေခတ္က အခုေခတ္လုိ႔ေမးခိုင္ပုိးေတြဘာေတြလဲ သိလဲမသိေတာ႔ေၾကာက္လဲမေၾကာက္ပါဘူး။ သံျပားရွရင္ လူၾကီးေတြမေျပာဘဲ မန္းက်ည္းရြက္ခူးလုိ႔ အရည္ညွစ္တဲ႔ျပီးအုံထားလုိက္တာပါဘဲ။လူၾကီးေတြသိရင္ မကစားရမွာစုိးလုိ႔ပါ။ ေဆာ႔ရင္းကစားရင္းနဲ႔ဘဲအနာကေပ်ာက္သြားတာပါဘဲ။ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ေတြမွာမနက္ေစာေစာကစလုိ႔ၾကားရတာကေတာ႔ ပန္းဘဲလုပ္တဲ႔အခါသုံးတဲ႔ မီးဖုိကုိေလေပးတဲ႔ ဖားဖုိၾကီးေတြက ထြက္တဲ႔တရူးရူူးအသံေတြရယ္၊ မီးရဲေနေအာင္ဖုတ္ထားတဲ႔ သံျပားေတြကို တူအၾကီးၾကီးေတြနဲ႔လႊဲလႊဲျပီးထုလုိ္က္တဲ႔အခါ ေပတုံးရယ္ သံတူရယ္ၾကားက မီးဖုတ္ထားတဲ႔သံျပားရယ္ ထိခတ္မိလုိ႔ထြက္လာတဲ႔” တဒုန္းဒုန္း”အသံရယ္၊ ပုံေပၚသြားတဲ႔ သံထည္အၾကမး္ကုိ ေရထဲထည္႔လုိက္တဲ႔အခါ ရွဲခနဲ႔ထြက္လာတဲ႔အသံေတြက က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္ကတဲ႔ကၾကားရတဲ႔ဂီတပါ။ အခုေတာ႔ဒီအလုပ္ေတြအားလုံးရပ္ဆုိင္းသြားပါျပီ။ ထူးထူးျခားျခား အမ်ဳိးထဲမွာ ပန္းဘဲမလုပ္တဲ႔အိမ္ ကေတာ႔ ၾကီးၾကီးညြန္႔တုိ႔အိမ္ပါ။ ၾကီးညြန္႔တုိ႔က မုန္႔ဦးေႏွာက္တုိ႔ ငွက္ေပ်ာထုပ္တုိ႔ ျပန္ေပါငး္ထုပ္တုိ႔ မုန္႔ဖက္ထုပ္ အစရွိတဲ႔ျမန္မာမုန္႔ေတြလုပ္ေရာင္းပါတယ္။ (မုန္႔ဖုိကထြက္စ ပူပူေႏြးေႏြးမုန္႔ဖက္ထုပ္ တုိ႔ မုန္႔ဦးေႏွာက္တုိ႔ကို ေန႔လည္ခင္းစားရတာ မေမ႔နုိင္စရာပါဘဲ) ဒီေတာ႔ က်ေနာ္လမ္းစေလ်ွာက္တတ္စအရြယ္ကစလုိ႔ ညေန ညေနတုိင္း က်ဳံးထဲကို ၾကာဖက္ခူးဆင္းတယ္ဆုိရင္က်ေနာ္႔ကိုေခၚသြားေနၾကပါ။ ၾကီးညြန္႔တုိ႔ေရာင္းတဲ႔မုန္႔ေတြရယ္ အိမ္ေနာက္ဘက္ ဇြန္ရုံစံပယ္ရုံေတြက ပြင္႔တဲ႔ ပန္းေတြကုိေရာင္းတဲ႔အခါဒီၾကာဖက္ေတြနဲ႔ထုပ္ေပးတာကုိး။ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ၾကာဖက္ခူးတာက က်ေနာ္တုိ႔တစ္မိသားစုထဲမဟုတ္ပါဘူး။ အခုေရႊဘဲစားေတာ္ဆက္ေတာင္ဘက္ စက္ဘီးေတြဆုိင္ကယ္ေတြထားတဲ႔ေနရာေလးမွာ အရင္က ကင္းတဲေလးရွိပါတယ္။ ကင္းတဲေလးေရွ႔မွာ မနက္မနက္ဆုိရင္ ပလာတာ အၾကြတ္ေၾကာ္ တုိ႔ ပူရီတုိ႔ ေၾကာ္ေရာင္းတဲ႔”ေလးတင္ေမာင္”တုိ႔ကလဲ ၾကာဖက္ခူးပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ၾကာပန္းပြင္႔တဲ႔ရာသီမွာဆုိရင္ က်ေနာ္အမ၀မ္းကြဲ ” မမလွခင္သန္း”က ၾကာလည္ဆြဲေလးလုပ္ေပးတတ္သလို ၾကာခြက္ထဲက ၾကာသီးေလးေတြကုိလဲႏႊင္လုိ႔ေၾကြးတတ္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ၾကာရြက္ခူးတဲ႔ေနရာက (17လမ္းနဲ႔ 16လမ္းၾကား)လမ္း80ေပၚမွာအခုခ်ိန္ထိေတြ႔ႏုိင္ေသးတဲ႔ ေရထဲကုိခါးကုန္းျပီးေရေသာက္ဆင္းေနတဲ႔ထေနာင္းပင္ၾကီးနားမွာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ထေနာင္းပင္ပ်ဳိေလးေပါ႔ က်ေနာ္ကေတာ႔ကေလးေပါက္စဆုိေတာ႔ တြက္ၾကည္႔ရင္သူကက်ေနာ္႔ထက္အသက္ၾကီးတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္က ေျမသားကန္ေဘာင္နဲ႔ပါ။ ေရအျပည္႔နဲ႕က်ဳံးရယ္ (နန္းျမဳိ႕ရုိး၊ျပသာဒ္၊ယင္းတား၊ပစၥင္ ၊ျပအုိး)အစုံအလင္ရွိတယ္ဆုိတဲ႔ ျမဳိ႔ေဟာင္း လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ျမန္မာျပည္မွာ ေရွးကတည္း မူရင္းမပ်က္ရွိတာကေတာ႔ မႏၱေလးျမိဳ႔တစ္ျမဳိ႔ထဲရွိပါတယ္။ဒီျမဳိ႕က က်ေနာ္႔ထက္အသက္ ႏွစ္တစ္ရာတိတိၾကီးပါတယ္။ “အုတ္က်စ္ေက်ာ္ေအးမႏၱေလး”လုိ႔ျမိဳ႔တည္ႏွစ္ကုိ အမွတ္အသားျပဳထားတဲ႔ဲ႔(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၂၁ )ခုႏွစ္မွာ မႏၱေလးကုိေတာ႔မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးကတည္ခဲ႔တယ္ဆုိေတာ႔လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အသက္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီေပါ့ေနာ္။ က်ဳံးရဲ႕အတြင္းဘက္မွာေတာ႔ ခန္႔မွန္းေျခ အလ်ားအနဲ႔ ႏွစ္မုိင္ခန္႔ရွိတဲ႔ ေလးေဒါင္႔စပ္စပ္အုတ္ရိုးနီနီနဲ႔အင္မတန္မွခန္႔ညားတဲ႔ျမဳိ႕ရုိးၾကီးေပါ႔။ ေတာင္ေျမာက္အရွည္လုိက္ လဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ အေရွ႔ဘက္က်ဳံးလမ္းမၾကီးကေတာ႔ (66)လမ္းပါ။ ေျမာက္ဘက္မန္းေတာင္ေျခ 12လမ္းကစလုိက္တာ 26ဘီလမ္းမွာဆုံးတယ္ အဲေတာ႔ လမ္းအစအဆုံး 14ျပရွိပါတယ္။ဒီလမ္းမၾကီးရဲ႕အေရွ႔ဘက္အရပ္က” နန္းေတာ္ေရွ႕”လုိ႔အမည္တြင္သေပါ႔။ ဒီလမး္မၾကီးရဲ႕အလည္ေလာက္ မွာရွိတဲ႔(19လမ္း) မွာ က်ဳံးအတြင္းကုိ၀င္တဲ႔ နန္းေရွ႕တံခါးေပါက္ရွိတယ္ တံတားရွိတယ္ ။ 26ဘီလမ္းက က်ဳံးရဲ႕ေတာင္ဘက္လမ္းမၾကီးပါ။ ေတာင္ဘက္က်ဳံးလမ္းကေတာ႔ အေရွ႔ဘက္ 66လမ္းကစလုိက္တာ အေနာက္ဘက္ လမ္း80မွာဆုံးပါတယ္ ။ သူလဲ 14ျပပါဘဲ လမ္းအလယ္ေလာက္ျဖစ္တဲ႔ 73လမ္းမွာ မဂၤလာတံတားရွိပါတယ္။ ဒီမဂၤလာတံတားကေနေတာင္ဘက္တည္႔တည္႔သြားလုိ႔လမ္းဆုံးကေတာ႔ မန္းေလးတကၠသုိလ္ၾကီးေပါ႔။ ဒီမဂၤလာတံတားအေပါက္ ရဲ႕က်ဳံးအတြင္းဘက္ကစလုိ႔ နာမယ္ေက်ာ္ခဲ႕တဲ႔ “မန္းသီတာဥယ်ာဥ္”က26ဘီလမ္းမေရာက္ခင္ မတၱရာျမဳိ႕ကုိ သြားဘုိ႔အတြက္ နန္းေတာ္ထဲကုိ ၀င္တဲ႔ မီးရထားသံလမ္း ရွိတဲ႔ေနရာမွာဆုံးပါတယ္။ 76လမ္းမွာေတာ႔ ကုန္းတံတားေလးနဲ႔လွပတဲ႔ ေမတၱာေပါင္းကူးတံတားရွိပါတယ္။ သံလမ္းနဲ႔ယွဥ္ရက္ က်ဳံးကိုျဖတ္ေဆာက္ထားတဲ႔ တတိယေျမာက္တံတားျဖဴေလးရွိပါတယ္။ လမ္း80ကေတာ႔ အေနာက္ဘက္က်ဳံးလမး္ေပါ႔။ သူကေတာ႔ 26ဘီလမ္းကစပါတယ္။ 22စီလမ္းမွာ အာဠ၀ီတံတားရွိပါတယ္။ဆက္သြားေတာ႔ 19လမး္ေရာက္ရင္ ေရွးကတဲက က်ဳိးေနတာကို ခုခိ်န္ထိမျပင္တဲ႔ စက္ရွင္တံတားရွိပါတယ္။ စက္ရွင္တံတားလုိ႔ ေခၚတြင္တာကေတာ႔ တံတားအေနာက္ထိပ္မွာ စက္ရွင္တရားသူၾကီးမင္းရဲ႕အိမ္ရွိလုိ႔ပါ။ စက္ရွင္တရားသူၾကီးလုိ႔တာကေတာ႔ ရာဇ၀တ္သားကို ေသဒဏ္ခ်မွတ္ပုိင္႔ခြင္႔ရွိလုိ႔ပါတဲ႔၊ က်ဳံးအေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ႔စက္ရွင္တံတားကေတာ႔ မဂၤလာမရွိေသာကိစၥမ်ားအတြက္သာသုံးပါသတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ေရွးကတဲကက်ဳးိေနတဲ႔တံတားခုခ်ိန္ထိမျပင္တာလုိ႔လဲထင္မိပါတယ္။ 12လမ္းေရာက္ရင္ အေနာက္က်ဳံးလမ္းဆုံးပါတယ္။ ေျမာက္က်ဳံးလမ္းအစကေတာ႔ 12လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ အေရွ႔နဲ႔အေနာက္အလ်ားလုိက္ေပါ႔။ လမ္း80မွာစလုိ႔ 66လမ္းမွာဆုံးျပန္ေတာ႔ သူလဲ 14ျပပါ။ လမ္းအလယ္ေလာက္ 73လမ္းနဲ႔တည္႔တည္႔ေလာက္ ေျမာက္ဘက္ထြက္တဲ႔ မတၱရာ မုိးကုတ္လမ္းမွာ ေျမာက္တံခါးနဲ႔တံတားတစ္စင္းရွိပါတယ္။ ျပန္တြက္ၾကည္႔ရင္ နန္းေတာ္ပါတ္ပါတ္လည္မွာ ေရွးကတည္းက ေဖာက္ခဲ႔တဲ႔ တံတား အေရအတြက္ ကုိ တြက္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ အေရွ႔ဖက္၊ေတာင္ဘက္၊ေျမာက္ဘက္တုိ႔မွာက်ဳံးကိုျဖတ္တဲ႔တံတားတစ္စင္းစီသာရွိေပမယ္႔ အေနာက္ဘက္မွာထူးျခားစြာ တံတားႏွစ္စင္းရွိေနတာပါ။ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္ လမ္းမရဲ႕နားေဘးမွာေတာ႔ သက္တမ္းရင္႕ကုကၠဳိပင္ၾကီးေတြရယ္ သက္လတ္ ထေနာင္းပင္ေတြရယ္ ေရတမာလုိ႕လဲေခၚ တယ္ပင္လုိ႔လဲေခၚတဲ႔ ပင္ပ်ဳိေတြက က်ဳံးေရျပင္ကုိ ေအးျမတဲ႔အရိပ္ေတြေပးဘုိ႔ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္မွာ မတ္မတ္ရပ္ေပးေနၾကပါတယ္။ ပူျပင္းတဲ႔ေႏြရာသီမွာဆုိရင္ ဒီအပင္ၾကီေတြရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ ခုိ၀င္ေဆာ႔ကစားရတာေအးျမလွပါတယ္။ ၾကဳိးၾကား ၾကိဳးၾကားရွိေနတဲ႔ ဗႏၶာပင္ေတြ က အသီးေတြေတြကို အုတ္ခဲနဲ႔ထုခြဲလုိ႔ အထဲက အဆံေလးေတြစားရတာလဲဆိ္မ္႔မွဆိမ္႔ေပါ႔။ ေနာက္ေနပူတဲ႔ေနလယ္ခင္းမွာဆုိရင္ က်ဳံးပါတ္လည္မွာရွိေနတဲ႔ဒီသစ္ပင္ၾကီးေတြက လမ္းကုိေအးေအာင္လဲ အရိပ္ေတြေပးထားေတာ႔ သြားစရာလာစရာရွိရင္ က်ဳံးေဘးက သြားေတာ႔ေနပူသက္သာတာေပါ႔။ က်ဳံးအတြင္းက ေျမသားကန္ေပါင္ေပၚမွာေတာ႔ အဆိပ္ရွိတာေၾကာင္႔ပါးစပ္ထဲကို မထည္႔ဘုိ႔ခဏခဏမွာတဲ႔ ပနး္ေရာင္အပြင္႔အဆုပ္လုိက္ၾကီးေတြပြင္႔ေနတဲ႔ ပန္းပင္ေတြက တန္းစီလုိ႔ေပါက္ေနပါတယ္။ က်ဳံးရဲ႕အျပတုိင္း အျပတုိင္းမွာ က်ဳံးထဲကုိေရခပ္ဆင္းဘုိ႔အတြက္ တံတားအေသးေလးေတြကို တစ္ျပကုိတစ္ခုထုိးေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ က်ဳံးထဲမွာ ေရစစ္ကန္ေလးေတြရွိပါတယ္။ ဒီေရစစ္ကန္ေလးကတစ္ဆင္႔ သန္႔စင္ေအာင္ စစ္ထားတဲ႔ က်ဳံးေရေတြက တစ္ျပမွာတစ္ကန္ သြယ္တန္းလုိ႔ေဖာက္ထားတဲ႔ေရကန္ေလးေတြက ထဲကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ေရွးကက်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္မွာေနထုိင္တဲ႔ မႏ ၱေလးသူ မႏ ၱေလးသားအားလုံးက်ဳံးေရကို သာ သုံးစြဲၾကပါတယ္။ ေသာက္လဲေသာက္ ခ်ဳိးလဲခ်ိဳးေပါ႔။ ဒီေတာ႔က်ဳံးေရဘယ္ကရလာတယ္ဆုိတာကလဲစိတ္၀င္စားစရာပါ။ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕အေရွ႔ဘက္မွာရွိတဲ႔ ဆယ္ေတာ္ၾကီးကေန ရန္ကင္းေတာင္ ရဲ႕အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ႔ေခ်ာင္းၾကီးထဲကုိေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္းၾကီးကမွတစ္ဆင္႔ အခု26ဘီလမ္းရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာလမ္း60ေလာက္မွာ ရွိတဲ႔ နန္းေရွ႔ေရစစ္ကန္ၾကီးထဲကုိေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီေရစစ္ကန္ၾကီးကတစ္ဆင္႔ က်ဳံးထဲကုိေရာက္လာပါတယ္။ (ၾကဳံလုိ႔ေျပာလုိက္ရအုံးမယ္ဆုိရင္ ဒီက်ဳံးထဲကုိ ၀င္လာတဲ႔အေရွ႔ဘက္ကေခ်ာင္းေလးကုိ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ပုံစံေဖာ္လုိ႔ အထစ္ထစ္ကေလးေတြနဲ႔ေခ်ာင္းကုိ ေဖာက္ထားပါသတဲ႔။အမွန္ကေတာ႔ ႏြံေတြ နုန္းေတြ က်ဳံးထဲကို မ၀င္ခင္လမ္းမွာတင္က်န္ေနရစ္ေအာင္ လုပ္ထားတာပါ။ ဒါကိုမသိတဲ႔ လူက ေရ၀င္တာေႏွးတယ္ဆုိျပီး အတည္႔ေဖာက္လုိက္တာ မၾကာခင္အေရွ႔ဖက္က်ဳံးမွာ ႏုံးေတြပုံျပီး ပိတ္ကုန္ပါသတဲ႔ ၾကားဘူးတာေလးေျပာျပတာပါ။) က်ဳံးထဲမွာဘာေတြရွိသလဲဆုိရင္ အထင္ရွားဆုံးကေတာ႔ ၾကည္လင္ေနတဲ႔ က်ဳံးေရထဲမွာ ေတြ႔ေနရတဲ႔ေရေမွာ္ပင္ေတြပါ။ လူၾကီးေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကုိေရဆင္းကူးမွာဆုိေတာ႔ ေရေမွာ္ပင္ထဲမွာႏြယ္ရွင္လုိအပင္ေတြရွိတယ္လုိ႔ ေၾကာက္ေအာင္ေျခာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေနာက္တံတားေပၚကေနၾကည္႔ုလုိက္ရင္ ေရကူးေနတဲ႔ ဗုိက္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ ငါးပူတင္းေလးေတြ အစြယ္ေလးေရွ႔ထြက္ေနတဲ႔ ခြ်န္ခြ်န္ရွည္ရွည္ ငါးေဖာင္ရုိးေလးေတြကုိ ျမင္ေနရပါတယ္။ တစ္ခါက်ေနာ္ခပ္ငယ္ငယ္မွာ က်ဳံးေတာင္ဘက္ မဂၤလာတံတားမေရာက္ခင္ 74 -75လမ္းၾကားက မက္သဒစ္ခ်ပ္္ခ်္ေက်ာင္းေရွ႔မွာ ငါးအၾကီးၾကီးေပၚတယ္ဆုိလုိ႔ တစ္ျမဳိ႔လုံးကို အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းနဲ႔ သြားသြား ၾကည္႔လုိက္ရတာ အေမာပါ။ ဘယ္ေလာက္လူစည္သလဲဆုိရင္ မုန္႔ေစ်းတန္းေလးေတာင္ ျဖစ္သြားတဲ႔အထိပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ ငါးၾကီးကိုေတာ႔ မျမင္လုိက္ရပါဘူး။ အေကာင္ၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ေရကူးသြားသလုိ ေရယက္ေတြထသြားတာကိုဘဲျမင္ရပါတယ္။ ဟုိးေရွးကတည္းက မနက္ခင္းဆုိရင္ က်ဳံးေဘးမွာ က်န္းမာေရးေလ႔က်င္႔ခန္းယူလုိ႔ လမ္းေလ်ွာက္သူေတြရွိပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔အျပန္မွာ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕မနက္ခင္းအစားအစာ တစ္ခုျဖစ္တဲ႔” ႏြားႏုိ႔ဟင္းနဲ႔မလုိင္”ေသာက္ျပီးျပန္ရုံပါဘဲ။ “ႏြားႏို္႔ဟင္း”ဆိုတာကေတာ႔ ဆန္ေလွာ္နဲ႔ႏြားႏုိ႔ကို မပ်စ္မၾကဲေလး ခ်က္ထားတဲ႔ ဘုိဆန္ဆန္ေျပာရင္ နုိ႔စြတ္ျပဳတ္ေပါ႔။ သူ႔အထဲမွာ ပါတဲ႔ နီရဲရဲ ဆန္ဂ်ဳိးေလးေတြကလဲ စားေကာင္းသလုိ ႏြားနုိ႔ဟင္းေပၚမွာ မလုိင္ဖတ္ခပ္ပါးပါးေလး တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အင္မတန္႔မွဆိမ္႔ျပီး အင္အားျဖစ္ေစတ႔ဲအဟာရျဖစ္ေစတဲ႔ အစားအစာတစ္ခုပါ။ ဒီျပင္ျမဳိ႔ေတြမွာရွိမရွိေတာ႔ က်ေနာ္မသိပါဘူး။ မန္းေလးရဲ႕အမွတ္အသားတစ္ခုထည္းမွာပါတယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ က လသာညမ်ားဆုိရင္ က်ဳံးေဘးမွာ ထုိင္ေလ႔ရွိပါတယ္။ လသာညမွာ ၾကာပန္းပြင္႔ေတြကုိ လေရာင္ေအာက္ မွာ အလွၾကီးလွလုိ႔ေနပါတယ္။ လေရာင္ေဖြးေဖြး က်ဳံးေရကိုျဖတ္ျပီးတုိက္လာတဲ႔ေလေအးေအးထဲမွာ ေမွာ္န႔ံသင္းသင္းေလးရယ္ ၾကာပန္းရနံ႔ေလးရယ္က က်ေနာ္႔အေတြးထဲမွာ အခုထိ ခုိေအာင္းေနေသးတဲ႔ ခံစားမူ႔ေလးပါ။ လေရာင္လက္လက္ေအာက္မွာ မုိးကိုေမွ်ာ္ေနတဲ႔ ၾကာပန္းေလးေတြ ၾကာဖက္ေပၚမွာတင္ေနတဲ႔ ေရစက္ကေလးေတြက ေငြရည္လက္လက္ကေလးစုိေတာက္လုိ႔ ဒီေလာက္လွတဲ႔ျမင္ကြင္းေလးကို မေမ႔ေသးတာေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ေလာက သဘာ၀အရ ဘာမွ အကုန္မေကာင္းဘူးဆုိတဲ႔အတုိင္းပါဘဲ ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔က်ဳံးေတာ္မွာလဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။ လူၾကီးေတြက ငယ္ငယ္က အျမဲမွာပါတယ္ က်ဳံးကတစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေတာ႔ “ေအာ္”ပါသတဲ႔။ က်ဳံးေအာ္တယ္ဆုိရင္ ………………………………………………………………………………………..
 ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး