“ေငြႏွင္းမူံရီထုံေ၀စီေျမာက္ေလေဆာ္ေသြး ေအးတဲ႔လရာသီ သမယခါဆီ “ ဆုိတဲ႔သီခ်င္းစာသားေလးအတုိင္း၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းက်ြတ္လုိ႔ ့ေဆာင္းဥတုစျပီီဆုိတာနဲ႕မႏၱေလးျမဳိ႕အနွံ႕မွာ ရွိတဲ႔ရပ္ကြက္အားလုံးဘုရားပြဲေတြ က်င္းပၾကဘို႔ျပင္ဆင္ၾကတဲ႔အခ်ိန္ပါဘဲ။သီတင္းကြ်တ္ျပီဆုိတာနဲ႔ “ဘုရားပြဲအစ လမ္းလယ္က အဆုံး ရတနာမဥၹဴ” ဆုိတဲ႔စာသားအတုိင္းဘုရားပြဲေတြကုိ သူရက္နဲ႔သူ အစဥ္အလုိ္က္အတုိင္းႏွစ္စဥ္က်င္းပၾကပါတယ္။ စက္တင္ဘာလလယ္ေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ မႏၱေလးျမဳိ႔ 82လမ္း( 29-30)လမ္းၾကားမွာ ရွိတဲ႔ ဘုရားသုံးဆူဘုရားေရွ႕မွာ အုိးပုတ္သယ္ေလးေတြစေရာက္လာပါေတာ႔တယ္။ ဒီအသယ္ေလးေတြေတြ႔ျပီဆုိရင္ မန္းေလးျမဳိ႕မွာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြစေတာ႔မယ္ဆုိတာကို အသိေပးလုိက္တာပါဘဲ။ဒီအခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ ဘုရားပြဲတကာသြားမယ္ အျငိမ္႔ၾကည္႔မယ္ ဇာတ္ၾကည္႔မယ္ အသိမိတ္ေဆြအိမ္ေတြမွာမုန္႔လုိက္စားမယ္ဆုိတာေတြလုပ္ဘုိ႔ အသင္႔ျပင္ၾကပါေတာ႔တယ္။ ဒီမႏၱေလးျမဳိ႕ဘုရားပြဲေတြကမေမ႔နုိင္စရာ က်ေနာ္႔ငယ္ဘ၀နဲ႔အမ်ားၾကီးပါတ္သက္ေနပါတယ္ ၊က်ေနာ္အေဖ႔ရဲ႕မိဘမ်ားက ပန္းကန္ေတြ စားပြဲခုံုေတြကုိ ျပန္ငွားတ႔ဲအလုပ္ကုိလုပ္ပါတယ္္။သာမန္အလွဴအတန္းေတြကလာငွားတယ္ဆုိရင္ ငွားခအတြက္ အဖုိးအခကုိသတ္မွတ္ထားတ႔ဲေၾကးနဲ႔ယူပါတယ္။ ရပ္ကြက္ ဘုရားပြဲေတြက လာငွားတယ္ဆုိရင္ ဘုရားပြဲအတြက္လွဴဒါန္းထားၾကတဲ႔ ဆြမ္းေတာ္ၾကီးပြဲရဲ႕တစ္၀က္ကုိက်ေနာ္တုိ႔ကယူပါတယ္။ ဆြမ္းေတာ္ၾကီးပြဲဆုိတာကေတာ႔ ဘုရားပြဲက်င္းပတဲ႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာေနထုိင္သူေတြက လွဴဒါန္းဘုိ႔အတြက္ မုန္႔ေတြ အသီးအႏွံေတြ ဆြမး္ဟင္းေတြကုိ ဘုရားပြဲရက္မတုိင္ခင္တစ္ရက္မွာ ဘုရားထဲကိုလာျပီးပုိ႔ထားရပါတယ္။ လာပုိ႔ထားၾကတဲ႔ ဆြမး္ေတာ္ပြဲေတြကုိ လွဴဒါန္းတဲ႔လူေတြၾကည္႔ျပီးပီတိျဖစ္ရေအာင္္ဘုရားပြဲကုိ လာၾကည္႔တဲ႔သူေတြ ျမင္ရေတြ႔ရေအာင္ ရည္ရြယ္လု႔ိဘုရားကိုကပ္လွဴရင္းစားပြဲၾကီးေတြေပၚမွာခင္းက်င္းလုိ႔ျပထားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ေစ်းၾကီးျပီးရွားပါးတယ္ဆုိတဲ႔ နံ႔သာပုငွက္ေပ်ာတုိ႔ ေရႊနီငွက္ေပ်ာတုိ႔ကုိ အဖီးလွလွၾကီးေတြကိုလွဴထားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ဘဲဥကိုျပဳတ္ျပီးေတာ႔လူအရုပ္ပုံေဆးေရာင္စုံျခယ္လုိ႔ လွတပတေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီးေတာ႔လွဴပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုံးကအဲဒီဘဲဥေလးမ်ားရလုိ႔ကေတာ႔ မစားနုိင္မေသာက္နုိင္ တကုိင္ကုိင္နဲ႔အရမး္ကုိမက္ေမာခဲ႔ရတာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႔ၾကေတာ႔လဲပုဇြန္ထုပ္အၾကီးၾကီးေတြကိုလွေနေအာင္ျပင္ျပီးလွဴထားတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔လည္း၀က္သားသုံးထပ္သားေပါင္သား အၾကီးၾကီးကုိေၾကာ္ထားတာ တစ္ခ်ိဳ႕ကၾကက္အေကာင္လုိက္ဘဲအေကာင္လုိက္ငါးအၾကီးၾကီးအေကာင္လုိက္ေၾကာ္ထားတာေတြကုိ ျမင္ရတဲ့ကေလးေတြသြားရည္က်ေလာက္ေအာင္ကို လွဴထားတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာဘဲေျပာေျပာ” အရပ္ဘုရားပြဲေဟ့”ဆုိတာနဲ႔ သူမ်ားရပ္ကြက္ထက္ မသာေတာင္ မနိမ္႔ေအာင္လွလွပပျဖစ္ေအာင္ လွဴၾကတာမ်ားပါတယ္။ဒီဆြမ္းေတာ္ပြဲေတြကို ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပျပီးတဲ႔အခါမွာ လွဴဒါန္းထားတ႔ဲအထဲက မုန္႔ပဲသြားေရစာေတြအသီးအနွံေတြကို ဆြမး္ေတာ္ပြဲက်အျဖစ္သတ္မွတ္လုိ႔ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္အရပ္ထဲကကေလးေတြကုိေ၀ပါတယ္။ ၾကဳိတင္လုိ႔ဖယ္ထားတဲ႔လွဴဘြယ္ေတြကိုရပ္ကြက္ကကုိးကြယ္တဲ႔ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ေက်ာင္းကိုပုိ႔လုိ႔လွဴဒါန္းပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစုက ပုဂံေတြ စားပြဲေတြငွားထားတဲ႔ဘုရားပြဲက်င္းပတဲ႔ဆီကုိ ဘုရားပြဲမျပီးခင္တစ္ရက္အလုိမွာသြားျပီး ဆြမ္းေတာ္ၾကီးပြဲကုိစာရင္းခြဲပါတယ္။အမ်ားအားျဖင္႔အသီးအႏွံေတြမုန္႔ေတြကုိယူျပီးဆြမ္းဟင္းကုိမယူပါဘူး။ ဘုရားပြဲျပီးတဲ႔မနက္ေရာက္တာနဲ႕ျမင္းလွည္းေတြနဲ႔သြားျပီး က်ေနာ္တုိ႔ကငွားထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြရယ္ သူတုိ႔ငွားခအျဖစ္ျပန္ေပးလုိက္တဲ႔ဆြမ္းေတာ္ၾကီးပြဲေတြရယ္ကုိသြားသယ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိရလာတဲ႔မုန္႔ေတြအသီးအနွံေတြကုိ ထန္းေခါက္ေတာင္းေတြနဲ႔ထည္႔လုိ႔ တစ္ခါတစ္ခါသယ္ရင္ ရပ္ကြက္ၾကီးရင္ ၾကီးသလုိျမင္းလွည္း ေလးငါးစီးတုိက္သယ္ရပါတယ္။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အဖြားက ဒါေတြကုိျပန္လွဴဘုိ႔အတြက္ ဒါကေတာ႔ ဘယ္ပုိ႔မွာ ဟုိဟာကေတာ႔ ဘယ္အတြက္ ဒါကေတာ႔ ကေလးေတြကုိ ေ၀ဘုိ႔ဆုိျပီး ခြဲတမ္းခ်စီစဥ္ပါေတာ႔တယ္။ အရပ္ထဲကကေလးေတြကုိ အိမ္ေရွ႔မွာတန္းစီခုိင္းျပီး လိေမၼာ္သီး၊သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး၊ကမၻလာသီး စတာေတြကုိ ေ၀ပါေတာ႔တယ္။ဘယ္ကေလးလာလာ ဘယ္အရပ္ကျဖစ္ျဖစ္အကုန္ေ၀တာပါ။ေနာက္မွေဆြမ်ဳိးေတြအိမ္ကုိပုိ႔ခုိင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အဖြားကဒီပစၥည္းငွားတဲ႔အလုပ္ကစလုပ္ကတည္းကရည္ရြယ္ခ်က္ကလွဴခ်င္လုိ႔ပါ။ ဆြမး္ေတာ္ပြဲအက်ေတြကုိ မင္းကြန္းလူအုိရုံ၊မေနာ္ယမံကုိယ္ေရျပားေရာဂါသည္ေဆးရုံ၊မိဘမဲ႔ကေလးေက်ာင္းသုံးေက်ာင္းကုိ တစ္လွည္႔စီပုိ႔လုိ႔လွဴဒါန္းပါတယ္။ ဒီလုိသြားျပီ မုန္႔ေတြပုိ႔ျပီဆုိတဲ႔ေန႔က်ရင္ က်ေနာ္တုိ႔တစ္အိ္မ္သားလုံး ျမင္းလွည္႔းေတြနဲ႔ လွဴဘုိ႔အလွည္႔က်တဲ႔ေနရာကုိ တစ္ေပ်ာ္တပါးၾကီးသြားၾကတာပါ။ ငယ္ငယ္ကမင္းကြနး္လူအုိရုံကုိ ေမာ္ေတာ္ေလးနဲ႔ ဒီလွဴဘြယ္ပစၥည္းေတြကုိသြားပုိ႔ရတာေပ်ာ္စရာပါ။ ေမာ္ေတာ္ေလးက တအိအိ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးရဲ႔လွဳိင္းေလးေတြကလည္႔ တအိအိ ျပန္ေတြးရင္လြမ္းဘုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒီ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရား ပြဲမက်ငး္ပခင္15ရက္ေလာက္အလုိကတည္းက ဘုရားပါတ္၀န္းက်င္ေျမကြက္လပ္ေတြမွာ ရုံသြင္းမယ္႔ ဇာတ္အဖြဲ႔ေတြအတြက္မင္းစင္ေတြ ဇာတ္ရုံေတြေစ်းသည္ေတြအတြက္ဆုိင္ခန္းေတြကုိစေဆာက္ပါျပီ။ ဟုိးအေ၀း ေအာက္ျပည္ကေနလာေရာင္းၾကတဲ႔ “ဖ်ာသယ္”ေတြကလည္းဘုရားပြဲမတုိင္ခင္ၾကိဳတင္လုိ႔ေရာက္လာပါျပီ။ ျပီးရင္ လယ္သမားသုံး၊ေေတာင္သူသုံးပစၥည္းေတြ၊သံထည္ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ေတြေရာက္လာပါတယ္။ ေနာက္ပြဲေတာ္ရက္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကပ္လာျပီဆုိေတာ႔ မွ ” စာကေလးငွက္ေပ်ာတုိ႔ ရခိုင္ငွက္ေပ်ာတုိ႕ငွက္ေပ်ာခ်ဥ္တုိ႔ကုိေရာင္းတဲ႔ငွက္ေပ်ာသီးသယ္ေတြေရာက္လာပါတယ္။ သူ႕ေနာက္မွာမွဒီျပင္႔နတ္ပြဲေတြကေနကူးလာတဲ႔“ကေရကယာ“တုိ႔”စလူမုန႔္(ခ)အညာသားေက်ာကုန္း”မုန္႔သည္ေတြေရာက္လာပါတယ္။ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္ ေရာက္ျပီဆုိမွ ကေလးဘ၀ကမက္မက္ေမာေမာစားခဲ႔ရတဲ႔ “မုန္႔သိုင္းျခဳံ“သယ္တုိ႔“အေၾကာ္ဆုိင္”ေတြကအလ်ဳိလ်ဴိေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာ္ဆုိင္ေတြကလည္းပါခ်ီပါခ်က္ မထင္ပါနဲ႔ ဆုိင္ခန္းအၾကီးၾကီးထဲမွာ မုိးျဗဲဒယ္လုိ ဒယ္အုိးအၾကီးၾကီးနဲ႔ အေၾကာ္မ်ဳိးစုံကုိ ေၾကာ္ ဗန္းေတြထဲမွာထည္႔ထားတာကိုက စားခ်င္စရာပါ။ ခ်ထားလုိက္တဲ႔ စားပြဲခုံ၀ိုင္းေလးေတြကလဲအမ်ားၾကီး လက္သုတ္ပု၀ါအရွည္ၾကီးေတြကုိ တုိင္ေတြမွာခ်ည္ထားတာပါ။ အေၾကာ္ပူပူေႏြးေႏြး ေကာင္းညင္းေပါင္း ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ေၾကာ္ အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူ တြဲဖက္လုိ႔ စားခဲ႔ရတာမ်ား ျပန္စဥ္းစားတာနဲ႔ မ်က္ေစ႔ထဲမွာပြဲခင္းၾကီးကိုျမင္လာပါတယ္။ မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြကလည္း သင္ဖ်ဳးဖ်ာေတြ ႏွီးေခ်ာဖ်ာေတြကို ဒီပြဲေတာ္ကုိေရာက္မွ သာ၀ယ္ၾကပါတယ္ ေစာင္႔ကုိ၀ယ္ၾကတာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔လည္းဘုရားပြဲေတာ္ရက္အတြင္းမွာ မ၀ယ္ဘဲ ပြဲေတာ္ၾကီးျပီးျပီဆုိမွ ဇြတ္ကိုေစ်းဆစ္ျပီး ၀ယ္ၾကတာေတြလဲရွိပါတယ္။ ဟုိအရင္ကမႏၱေလးေတာင္ ရန္ကငး္ေတာင္တုိ႔ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာရွိၾကတဲ႔ ရြာေတြမွာေနထုိင္ၾကသူေတြက တစ္ႏွစ္လုံးအတြက္လုိအပ္တဲ႔လယ္ယာလုပ္ငန္းသုံးပစၥည္းေတြ ၾကာၾကာအထားခံတဲ႔ စားေသာက္ကုန္အေျခာက္အျခမ္းေတြ၊လူသုံးကုန္ပစၥည္းေတြကုိ ဒီေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲက်မွ ၀ယ္ၾကပါသတဲ႔။ အဲဒီဘက္ေတြမွာေနၾကတဲ႔ နယ္သူနယ္သားေတြကလဲ ဒီေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲကို ဘယ္လုိဆင္ႏြဲလုိက္မယ္ဆုိတာကုိ ၾကိဳတင္လုိ႔ ျပင္ဆင္ထားၾကပါသတဲ႔။ တစ္ႏွစ္ပါတ္လုံးအလုပ္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ခဲ႔ရသမွ်ကုိ ဒီပြဲေတာ္ၾကီးက်မွ ၀ယ္မယ္ျခမး္မယ္ သုံးမယ္ အျငိမ္႔ေတြဇာတ္ေတြၾကည္႔ၾကမယ္ ဆုိျပီးစိတ္ကူးေတြယဥ္ရုံမက သုံးစရာေငြပါ စုထားပါသတဲ႔။ ပြဲေတာ္ၾကီးျပီးလုိ႔ ကိုယ္နယ္ကိုယ္ျပန္ေရာက္မွ ဒီပြဲေတာ္ၾကီးအေၾကာင္းကုိ အတူသြားတဲ႔လူအခ်င္းခ်င္းလဲ ေျပာ မလုိက္ခဲ႔တဲ႔သူကိုလဲ လြမး္ေနေအာင္ေျပာနဲ႔ “ေျပာမဆုံးေပါင္ေတာသုံးေတာင္ “ဇာတ္လမ္းခင္းၾကပါသတဲ႔။ ဒီေတာ႔လဲ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးပြဲေတာ္ၾကီးက မႏၱေလးျမဳိ႔သာမကဘဲ ရြာနီးစပ္ခ်ဳပ္နယ္ေတြရြာေတြနဲ႔ုဆုိင္တဲ႔ နယ္လုံးဆုိင္ရာပြဲေတာ္ၾကီးဆုိေတာ႔ စည္မွစည္ေပါ႔ေနာ္။ ဒါေၾကာင္႔လဲဒီပြဲေတာ္ရက္ေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ သုဓမၼာဇရပ္အားလုံးလူအျပည္႔ လွညး္၀ုိင္းၾကီးေတြ အျပည္႔ ေနရာကြက္လပ္မွန္သမွ် ကိုယ္အစုနဲ႔ကိုယ္ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေနၾကတာ တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါးၾကီးပါ။ ညပုိငး္ေရာက္ရင္လဲ လွညး္၀ိုင္းနံေဘးမွာ ပြဲမၾကည္႔ဘဲ အေစာင္႔က်န္ခဲ႔တဲ့လူၾကီးေတြက မီးဖုိေလးပုံ မီေလးလွဳံလုိ႔ ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုံးက ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲေရာက္တယ္ဆုိရင္ ေဆာင္းအေအးဓါတ္က စလုိ႔၀င္လာျပီေလ။ အမွန္က ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲလုိ႔သာေျပာလုိက္တာ ဒီဘုရားနဲ႔တစ္ဆက္ထဲျဖစ္ေနတဲ႔ “စႏၵာမုနိ”နဲ႔ “ကုသုိလ္ေတာ္ “ဘုရားပြဲေတာ္ေတြကိုပါတစ္ဆက္တည္းက်င္းပၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ကေတာ႔ လူၾကီးမိဘေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ေရာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ေတြနဲ႔ တစ္ႏွစ္မပ်က္ဆင္ႏြဲခဲ႔ဘူးပါတယ္။ က်ဳံးေျမာက္ဘက္ သုဓမၼာဇရပ္တန္းနားမွာစက္ဘီးအပ္ ေျမာက္က်ဳံးအစကေနပြဲခင္းၾကီးထဲကုိ စ၀င္လုိက္တယ္ဆုိရင္ဘဲ ဖ်ာသယ္ေတြ ကေရကယာသည္ေတြ ကေလးေတြအၾကိဳက္အရုပ္ဆုိင္ေတြကို ျဖတ္ျပီး ပြဲခင္းထဲကုိေရာက္ပါျပီ။ဇာတ္ပြဲစဘုိ႔အခ်ိန္ေစာေသးတယ္ဆုိရင္ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားရဲ႕အေရွ႔ဘက္ က “စႏၵာမုနိ”နဲ႔ “ကုသုိလ္ေတာ္ ” ၾကားကြက္လပ္ေတြမွာ သက္ဆုိင္ရာရပ္ကြက္ေတြအလုိက္ ေဆာက္ထားၾကတဲ႔ ဧည္႔ခံမ႑ပ္ေတြကတစ္ဆက္ထဲအရွည္ၾကီးပါ။ ဒီပဲြေတာ္ရက္ မတုိင္မွီကတည္းက ဧည္႔ခံၾကမယ္႔ သူေတြက ကိုယ္႔အသိမိတ္ေဆြမွန္သမွ်ကုိ လာဘုိ႔ ဖိတ္ေခၚထားၾကျပီးသားပါ။ မ႑ပ္ ေတြကလည္း တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အျပဳိင္အဆုိင္ေၾကြးၾက လုိေလေသးမရွိဧည္႔ခံၾကတာပါ။ ၾကာဇံဟင္း၊ခႏုံထုပ္၊ထုိးမုန္႔၊လက္ဖက္၊လိေမၼာ္သီး၊သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး၊ကမၻလာသီး အစရွိတဲ႔ရာသီေပၚအသီးအႏွံေတြနဲ႔ဧည္႔ခံၾကပါတယ္။ မ႑ပ္ တုိငး္မွာ မပါမျဖစ္ စားစရာကေတာ႔ ဆီးျဖဴသီးဆားေရစိမ္နဲ႔ ငပိေၾကာ္ပါဘဲ။ ေအးျမတဲ႔ရာသီဥတုနဲ႔ အလြန္လုိက္ဖက္တဲ႔အစားအစာပါ။ဆီးျဖဴသီးေလးကို တကိုိက္ကုိက္လုိက္ ငပိေၾကာ္ေလးကုိေကာ္ယူလုိက္ ျပီးရင္စားလုိက္ သိပ္ကိုအရသာရွိတဲ႔အစား အစာဆုိတာကုိေတာ႔ စားဖူးတဲ႔သူတုိငး္ အခုေလာက္ဆုိရင္ ကို သြားရည္က်ေနေလာက္ပါျပီ။ ဒီဘုရားပြဲေတာ္တစ္ရက္ညေနေစာင္းေလးတစ္ခု 16လမ္းမွာေနတဲ႔ အပ်ဳိတစ္သိုက္ကလဲ အပ်ဳိေခါင္းေတြက ဦးေဆာင္လုိ႔ လွည္းယာဥ္ေတြနဲ႔ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးပြဲကို ပြဲၾကည္႔ ဘုိ႔ အုပ္စုလုိက္ၾကီးလာခဲ႔ပါသတဲ႔။ သူတုိ႔လွည္းတန္းၾကီးေနာက္ကို ပြဲေတာ္ကို စက္ဘီးနဲ႔လာၾကတဲ႔ ကာလသားတစ္သုိက္နဲ႔ အေနာက္က်ဳံးေဒါင္႔မွာ စျပီး ဆုံတယ္ဆုိကတည္းက ေတာက္ေလ်ွာက္လုိက္လာပါသတဲ႔။ တစ္ခုေသာလွည္းေနာက္ျမီးမွာ ေျခတြဲေလာင္းခ်ျပီး လုိက္လာတဲ႔ အသားညဳိညဳိနဲ႔ မိန္းကေလးကို လွညး္ေနာက္ကုိ အသားလတ္လတ္ အရပ္ျမင္႔ျမင္႔နဲ႔လူတစ္ေယာက္ က စက္ဘီးနဲ႔ကပ္လုိက္လာျပီး တတြတ္တြတ္ေျပာေနပါသတဲ႔။ လွညး္ေပၚကေကာင္မေလးကလည္း ပါလာတဲ႔အေဖာ္ေတြက ၀ုိင္းစေတာ႔ ရွက္ေနပါသတဲ႔။ ေသခ်ာမ်ားကပ္နားေထာင္လုိက္ရင္ အခုေခတ္က” ရဲေလးနဲ႔ အစၥဏီ “တုိ႔ လုိ ” ေကာင္ကေလးက ေကာင္မေလးကို ရီးစားျဖစ္ဘုိ႔ခြင္႔ေတာင္းရင္ ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္မွာ ဘယ္လုိျဖစ္သြားမလဲ” ဆုိတဲ႔သီခ်င္းေလးအတုိငး္ျဖစ္သြားမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ က်ေနာ္ ကိုေပါက္ လူျပည္ကုိ ေရာက္လာဘုိ႔ ဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕အစဘဲလုိ႔ အေမရဲ႕အေဒၚ က်ေနာ္ၾကီးၾကီးက က်ေနာ္တုိ႔ကို ပုံေျပာသလုိေျပာျပဘူးလုိ႔လဲ သိေနရတာပါ။ ဒီေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲ ျပီးသြားလုိ႔ကေတာ႔ နယ္ကလာတဲ႔လူေတြမေျပာနဲ႔မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြေတာင္ ညတိုင္းအိပ္ပ်က္ခံျပီးၾကည္႔ခဲ႔ ရတဲ႔ ဇာတ္ပြဲက မင္းသားေတြရဲ႕ဆုိပုံ ငုိပုံ ကပုံ ခြ်ဲႏြ႔ဲလုိ႔ ေျပာတဲ႔အသံေလးေတြကုိ တစ္ေယာက္တည္းစဥ္းစားျပီးခံစားရုံမကဘူး အေဖာ္ေတြစုလုိ႔ ျပန္ျပီးေျပာၾကရတာ အေမာပါဘဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ အဘြားက နားၾကားပ်င္းကပ္လာရင္ “မင္းသားကျဖင္႔ သူ႔အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ သူ႔မိ္န္းမနဲ႔ ေနာက္ကေလးေတာင္ေမြးေတာ႔မယ္ ညည္းတုိ႔က စားျမ႔ဳံျပန္မျပီးၾကေသးဘူးလား” လုိ႔ အေငၚတူးပါသတဲ႔။ဒါေပမယ္႔လည္းေျပာၾကတာပါဘဲ။အဲဒီေခတ္က ၾကည္႔ရူ႔ခံစားစရာကလည္းရွားတာကိုး။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္။စိန္ေအာင္မင္း၊စိန္မာဒင္ ေဟာ သူတုိ႔အေဖေတြေခတ္ကုိလြန္လာေတာ႔ ညြန္႔၀င္း၊၀င္းဗုိလ္၊ဆန္း၀င္း၊ခ်မ္းသာ၊ပန္တ်ာၾကည္လင္၊ မုိး၀င္း ၊မုိးမင္း ေနာက္ေတာ႔ မန္းေလးသိန္းေဇာ္ ဘီအီးဒီေအာင္သုိက္ မ်ဳိးဆက္တစ္ဆက္ျပီးတစ္ဆက္ တစ္ေခတ္ျပီးတစ္ေခတ္ ကျပခဲ႔ၾက အားေပးခဲ႔ၾကပါတယ္။ မန္းေလးျမဳ႔ိအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆုိရင္ ဘုရားပြဲ ဇာတ္နဲ႔ အျငိမ္႔ေတြ စတိတ္ရွဳိးေတြက မပါရင္မျပီးတဲ႔အေၾကာင္းေတြပါ။ မန္းေလးျမဳ႔ိက ဘုရားပြဲေတြဆုိတာ တစ္ရပ္ကြက္နဲ႔တစ္ရပ္ကြက္အျပဳိင္အဆုိင္ သူ႔ထက္ငါသာေအာင္ အၾကီးအက်ယ္ကုိ က်င္းပခဲ႔ၾကတာပါ။ ဘုရားပြဲမတုိင္ခင္ကတည္းက အရပ္ထဲကဦးေဆာင္ဦးရြက္လုပ္နုိင္သူက ေလာေဆာ္လုိ႔ အလွဴေငြေတြေကာက္ ဇာတ္ေတြငွား မင္းစင္လက္မွတ္ေတြကို ေရာင္းနဲ႔ ဘုရားပြဲမတုိင္ခင္ လေပါင္းမ်ားစြာထဲက ၾကိဳတင္လုိ႔ အပင္ပနး္ခံစီစဥ္ၾကသလုိ ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားေတြကလည္း (ဘုရားပြဲက်ရင္) ဆုိတဲ႔အေတြးေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးဆင္ႏြဲဘို႔ စုၾကေဆာင္းၾက ျပင္ဆင္ၾကရတာပါ။ ေနာက္လူၾကီးမိဘေတြကလည္း ဖိတ္ၾကားထားတဲ႔ အသိမိတ္ေဆြမွန္သမွ်ကုိ ဘုရားပြဲရက္မွာဧည္႔ခံဘုိ႔အတြက္ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္မထပ္ရေအာင္ သူထက္ငါသာေအာင္ ဧည္႔ခံဘုိ႔ ေခါင္းစားၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေလးတုံးက ေဆာ႔ဘုိ႔ ပြဲၾကည္႔ဘုိ႔ အိမ္ေပါက္ေစ႔ မုန္႔လုိက္စား ဘုိ႔လူပ်ဳိေပါက္ေလးအရြယ္ ေရာက္လာေတာ႔ တစ္ႏွစ္လုံးအိ္မ္တြင္းပုံးေနတဲ႔ ရြက္ပုံးသီးအပ်ဳိေခ်ာေလးေတြကို ရူ႕စားဘုိ႔ အားေတြခဲထားၾကသလို၊ အပ်ဳိၾကီးမမ အပ်ဳးိေလး လွလွတုိ႔ကလဲ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ ဘယ္လိုအလန္းဇယားေတြဖြင္႔မယ္ဆုိတာကုိ ၾကံစည္ေနၾကပါတယ္။ သီတင္းကြ်တ္လုိ႔ ဘုရားပြဲရာသီစျပီဆုိတာနဲ႔မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံးက လွုပ္လွုပ္ရြရြနဲ႔ အသက္၀င္ေနပါေတာ႔တယ္။ အရင္တုံးက ဘုရားပြဲဆုိရင္ မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြက တစ္ရပ္ကြက္နဲ႔တစ္ရပ္ကြက္ အျပန္အလွန္ဖိတ္လုိ႔ သြားၾက စားၾကတာ အင္မတန္မွခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ဓေလ႔ထုံးစံေလးအျဖစ္ရပ္တည္ခဲ႔ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မန္းေလးသားေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ( ၾကာဆံဟင္း)ဆုိတ႔ဲအရာ ၀ယ္စားစရာမလုိတဲ႔ အစားအစာအျဖစ္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဘုရားပြဲဆုိတာနဲ႔အိမ္တုိင္းနီးပါးေလာက္က ၾကာဇံဟင္းနဲ႔ဧည္႔ခံေတာ႔ အ၀အျပဲတီးၾကတာကုိးဗ်။ ေနာက္ဒီဘုရားပြဲကေနမွီျပီးေပၚလာတာေလးတစ္ခုကေတာ႔ (ရန္ပုံေငြလက္မွတ္)ေရာင္းတယ္ဆုိတာေလးပါ။ အရင္ကေတာ႔ ဘုရားပြဲဆုိတာနဲ႔ အသိမိတ္ေဆြအိမ္လည္ျပီး၀င္စားလုိက္ရုံပါဘဲ။ ေနာက္ဘယ္သူစထြင္လုိက္မွန္းမသိတဲ႔ ရပ္ကြက္ရန္ပုံေငြေစ်းေရာင္းပြဲဆုိတာၾကီးေပၚလာပါတယ္။ ကူပြန္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကုိ တစ္က်ပ္ ႏွစ္က်ပ္ စသည္ျဖင္႔တန္ဘုိးသတ္မွတ္လုိ႔ေရာင္းပါတယ္၊ ေနာက္ရန္ပုံေငြလက္မွတ္ေရာင္းထားတ႔ဲဆုိင္မွာ သြားျပီး လက္မွတ္ျပလုိ႔မုန္႔စားေပါ႔။ အစကေတာ႔ ကိုယ္၀ယ္ခ်င္သေလာက္ ၀ယ္ေပါ႔ ခင္မင္သိကြ်မ္းသူျခင္းေလာက္ဘဲေရာငး္ၾကတာပါ။ ေနာက္က်ေတာ႔ ေစ်းခ်ဳိထဲက ဆုိင္တစ္ဆုိင္ဘယ္ေလာက္ ဘုိး၀ယ္ရမယ္ဆုိတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဇြတ္ကိုေရာင္းပါေတာ႔တယ္။ အဲလုိရာသီမ်ဳးိေရာက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔လက္ထဲမွာ ရန္ပုံေငြလက္မွတ္ကူပြန္ေတြကို ေဖြးလုိ႔ပါ။ မသြားနုိင္ေပမယ္႔လဲ ၀ယ္ထားရတဲ႔သူေတြက သြားမယ္႔သူေတြကိုေပးထားတာပါ။ ဒီအထဲကေနမ်ား ကိုယ္အီေနတဲ႔ေကာင္မေလးကမ်ား ဘယ္ဆုိင္မွာ လုပ္အားေပးေစ်းေရာင္းရမယ္ဆုိတဲ႔ သတင္းရလုိ႔ကေတာ႔ ဘုရားပြဲရက္အတြင္းေန႔တုိင္းသြားနုိင္ေအာင္ အဲဒီဆုိင္က ကူပြန္ေတြကိုရေအာင္ရွာလုိ႔ ၀ယ္သင္႔တာ၀ယ္ လဲသင္႔တာလဲလုိ႔ ဖန္ရပါေတာ႔တယ္။ မန္းေလးက ရပ္ကြက္ဘုရားပြဲေတြက ေတာ႔ နွစ္ရက္ ဒါမွမဟုတ္သုံးရက္က်င္းပေလ႔ရွိပါတယ္။ မန္းေလးသူမန္းေလးသားကေတာ႔ ေဆာင္းေရာက္ရင္ ဘုရားပြဲ ေႏြေရာက္ေတာ႔ သၾကၤန္ ရုိးရာမပ်က္ဆင္နြဲဘုိ႔အားခဲထားၾကတာပါ။ ဘုရားနဲ႔နီးတဲ႔အရပ္က ဘုရားပြဲ ၊တစ္ခ်ိဳ႕ ရပ္ကြက္ဓမၼာရုံရွိတဲ႔အရပ္ကလဲ ဓမၼာရုံ ကိုမွီျပီးဘုရားပြဲက်င္းပတတ္ၾကပါတယ္။ ရပ္ကြက္ဓမၼာရုံတုိ႔ ဘုရားတုိ႔ မရွိတဲ႔အနီးအနားအရပ္ေတြက ရွိတဲ႔အရပ္နဲ႔ေပါင္းလုိ႔က်င္းပၾကပါတယ္။ ဒီလုိက်င္းပေနၾကရင္းက တစ္ရပ္ကြက္နဲ႔တစ္ရပ္ကြက္ေပါင္းလုိ႔က်င္းပေနရင္းက တစ္ရပ္နဲ႔တစ္ရပ္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးလုပ္ရင္းကိုင္းရင္းသူ႔ဘက္ကိုယ္ဘက္အဆင္မေျပတာေလးေတြေပၚလာၾကပါတယ္။ ဒီဘက္ရပ္ကြက္က ဒီအျငိမ္႔ ဒီဇာတ္ထည္႔မယ္ ဟုိဘက္က ဒီျပင္ဇာတ္ထဲ႔မယ္ ဒီအျငိမ္႔ဘဲႏွစ္တုိင္းငွားေနတာ ဒီေက်ာင္းကုိမလွဴဘူး ဟုိေက်ာင္းကိုလွဴမယ္ဆုိတာေလးေတြက စလုိ႔ သေဘာကြဲလြဲလာတဲ႔အခါ ေတြရွိလာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားနဲ႔ေ၀းတဲ႔အရပ္ ဓမၼာရုံမရွိတဲ႔အရပ္ေတြက သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဘုရားတည္ဘုိ႔ဆုိတာ ကေတာ႔ ခက္ခဲတဲ႔အလုပ္ပါ။ ဓမၼာရုံေဆာက္ဘို႔ကလဲ ေငြတတ္နုိင္တယ္ထားရပ္ကြက္ထဲမွာေနရာရွိပါမွကိုး။ အဲဒီအခါမွာ ကိုယ္အရပ္န႔ဲကိုယ္ သတ္သတ္ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္ေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ႔ သူေတြက ေရွးကရွိျပီးသားကို မြမ္းမံလုိ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိက္တာကေတာ႔ …………………………………………………………………….`

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး