တစ္ရက္ ကုိေအာင္ေမာင္းရယ္က်ေနာ္ရယ္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အိမ္က ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္တာကိုဖိတ္တာနဲ႔ႏွစ္ေယာက္အတူသြားၾကပါတယ္။
အဲဒီမွာ ကိုေအာင္ေမာင္းတုိ႔ ကုမၸဏီက ကိုယ္စားလွယ္ယူထားတဲ႔ ပစၥည္းကုိ ထုတ္လုပ္သူရဲ႕သားေလးေတြနဲ႔ဆုံၾကပါတယ္။
သူတုိ႔ေလးေတြနဲ႔ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာေနၾကရင္း ထုံးစံအတုိင္း အေရာင္းအ၀ယ္အေၾကာင္းေတြကုိေရာက္သြားပါတယ္။
အဲဒီကေလးေလးေတြက အသက္ႏွစ္ဆယ္နဲ႔အစိတ္ၾကားမွာရွိေနတဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ၾကီး ႏွစ္ႏွစ္ငယ္ ညီအကိုသုံးေယာက္ပါ။
သုံးေယာက္စလုံး ပညာတတ္ဘြဲ႔ရေလးေတြလဲျဖစ္သလုိ စကားေျပာတာဆုိတာ မြန္မြန္ရည္ရည္ရွိၾကတဲ႔အျပင္ ေနပုံထုိင္ပုံၾကည႔္တာနဲ႔တင္
မိဘက ေသခ်ာစြာ ဆုံးမပဲ႔ျပင္ထားတဲ႔ကေလးေတြဆုိတာသိႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီးစကားေျပာေနရင္းနဲ႔သိလာတာတစ္ခုက သူတုိ႔အလုပ္အေပၚမွာ အေလးအနက္ထားျပီး စိတ္၀င္စားတယ္
ဘယ္လုိေကာင္းေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတာကို အျမဲစဥ္းစားေနတယ္ဆုိတာကုိလဲ တျဖည္းျဖည္းသိလာရပါတယ္။
ပုိျပီးသိလာတာကေတာ႔ သူတုိ႔ေလးေတြသည္ သူတုိ႔ထုတ္လုပ္တဲ႔ကုန္ပစၥည္းကုိ သိပ္ျပီးအေလးအနက္ထားတယ္ ရွိသမ်ွေစ်းကြက္ကုိ သူတုိ႔အားလုံး စုိးမုိးထားခ်င္တယ္ဆုိတာကိုပါ။
သူတုိ႔ထုတ္လုပ္ေန႔တဲ႔ လူသူုံးကုန္ပစၥည္းကလည္း တျပည္လုံးအတုိငး္အတာနဲ႔ ကိုေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ပစၥည္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနရာတကာမွာ သူတုိ႔မူပုိင္လုပ္ထားတဲ႔ တံဆိပ္က ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ဒီေလာက္ေအာင္ျမင္ေနတာကိုိ သူတုိ႔က လူငယ္ပီပီ အားမရနုိင္ေသးဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အငယ္ဆုံးေကာင္ေလးက ေျပာျပတာက သူျပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္လေလာက္က  ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္မွာရွိတဲ႔  မုိးေကာင္း ျမစ္ၾကီးနား ဟုိပင္အစရွိတဲ႔ျမဳိ႔ေတြ ကို ခရီးထြက္ခဲ႔ပါသတဲ႔။
သြားရင္း လုံခင္း ဖားကန္ ႔ဆုိင္းေတာင္ ဆုိတဲ႔ေမွာ္ထဲထိေရာက္ခဲ႔ပါသတဲ႔။
ေနာက္ဆက္သြားရင္းက မုိင္းရွဴးဆုိတဲ႔နယ္ေျမေတြကိုလည္းသူေရာက္ခဲ႔ပါေသးသတဲ႔။
အဲဒီနယ္ဘက္ မွာ သူတုိ႔နဲ႔အျပိဳင္ထုတ္လုပ္ေနတဲ႔ တံဆိပ္ေတြက သူတုိ႔ တံဆိပ္ထက္ပုိျပီး လူအသုံးမ်ားေန ေရာင္းေကာင္းေနတာကိုေတြ႔ရပါသတဲ႔။
 ဒီရလာဒ္ကအဲဒီကေလးကိုိ သိပ္ေက်နပ္ပုံမရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။
က်န္တဲ႔ေနရာေတြမွာဆုိရင္သူတုိ႔ထုတ္လုပ္တဲ႔ ပစၥည္းကဘဲ ပုိလူသုံးမ်ားတာ ပုိေရာင္းေကာင္းတာကိုေတြ႔ခဲ႔ရေပမယ္႔ ဒီနယ္မွာ သူတုိ႔ပစၥည္းက လူအသုံးနည္းေနတာကို
မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေနပါတယ္။
သူက “က်ေနာ္အဲဒီနယ္က ေစ်းကြက္ ကို က်ေနာ္ရခ်င္တယ္ စဥ္းစားျပီး ေဖာက္ေပးပါအုံး ေလးေအာင္ေရ “လုိ႔ ပူဆာတာလုိ လုိ တုိက္တြန္းတာလုိလုိနဲ႔ေျပာရင္း
က်ေနာ္႔ဘက္လွည္႔ျပီး “ေလးေပါက္ကလဲ အၾကံေကာင္းေလးမ်ားရွိရင္ ေျပာေပးပါအုံးေနာ္ “လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါေသးတယ္။
ကုိေအာင္ေမာင္းကေတာ႔ ဘာမွ မေျပာဘဲ ျပဳံးေနပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ “ေလးေအာင္ေရ က်ေနာ္ကေတာ႔ ဒီေစ်းကြက္ ကို မရ ရေအာင္ယူမွာ “လုိ႔ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ေျပာပါတယ္။
ခဏေနေတာ႔ကေလးေတြကလဲ ႏုတ္ဆက္ျပီးျပန္သြားသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လဲျပန္လာၾကပါတယ္။
လမ္းမွာလက္ဘက္ရည္ဆုိင္၀င္ထုိင္ရင္း က်ေနာ္ကလဲ ကိုေအာင္ေမာင္းကို  ေစာေစာက ကေလးေျပာတာကုိ ျပန္ျပီး စကားစေဖာ္ေပးးပါတယ္။
“ကိုေပါက္ရာ ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ေစ်းကြက္တစ္ခုလုံးကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲရခ်င္လုိ႔ျဖစ္နုိင္ပါ႔မလဲ” လုိ႔ ခပ္ျပဳံးျပဳံးဘဲေျပာပါတယ္။

 @@@@@@@   @@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ေနာက္ႏွစ္လေလာက္ေနေတာ႔ ကိုေအာင္ေမာင္းနဲ႔က်ေနာ္ ျပန္ဆုံတဲ႔အခါ
“ကုိေပါက္ ဟုိတစ္ေလာတုံးက ကေလးေတြနဲ႔ဆြမ္းေကြ်းမွာေတြ႔တာ မွတ္မိလား “လုိ႔ေမးပါတယ္။
မွတ္မိတဲ႔အေၾကာင္းေျပာေတာ႔
” ကေလးေတြက က်ေနာ္ေျပာတာ မရဘူးဗ်ာ အဲဒီေစ်းကြက္ကုိ ရေအာင္ ဇြတ္အတင္းကို လုတာ၊
အဲဒီေစ်းကြက္ကုိေတာ႔ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ႔အတုိငး္ရလုိက္တယ္ ဒါေပမယ္႔ ဟုိဘက္က က်ေနာ္႔အရင္က ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေယာက္ထဲလုပ္ေနတဲ႔ေစ်းကြက္ကုိ ျပန္၀င္ခ်လာတယ္
လုပ္ရတာ ရွုပ္ကုန္ ခက္ကုန္တာေပါ႔”လုိ႔စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲအိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ႔လဲ ဒီအေၾကာင္းက ေခါင္းထဲမွာမေပ်ာက္နုိင္ဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။
လူငယ္ေတြလုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္ရွိတာ ကုိယ္အလုပ္အေပၚမွာစိတ္အားထက္သန္တာ ေကာင္းေသာအေၾကာင္းအရာေလးပါ။
ဒါေပမယ္႔လူငယ္ပီပီ စိတ္ထက္သန္လြန္းေနပါတယ္။
သူတုိ႔သတိမထားလုိက္မိတဲ႔အခ်က္ကေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ျပဳိင္ဘက္ကလဲ ကုိယ္လုိဘဲ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ ဆုိတဲ႔စိတ္ရွိမယ္ဆုိတာကိုပါ။
သူလဲ ေငြအရင္းအႏွီး လူအရင္းအႏွီးေတြနဲ႔လုပ္ငန္းထူေထာင္ထားရတယ္ဆုိေတာ႔ နစ္နာဆုံးရွဳံးမွာကိုေတာ႔ ဘယ္ခံခ်င္ပါ႔မလဲေနာ္။
ကိုယ္ထုတ္လုပ္တာေလးကုိ ကိုယ္႔ေစ်းကြက္နဲ႔ကိုယ္ေရာင္းမယ္။
သူမ်ားက ကိုယ္႔ေစ်းကြက္ထဲ၀င္လာလုိ႔ ကိုယ္အေရာင္းက်သြားမယ္ ဆုိရင္ သူမ်ားေစ်းကြက္ထဲျပန္လုိ႔၀င္ရမွာပါဘဲ။
လုပ္ငန္းဆုိတာရပ္ထားလုိ႔ မရတာကေတာ႔အမွန္ပါဘဲ။
လုပ္ငန္းအတြက္ ၾကဳိတင္လုိ႔ ကုန္ၾကမ္းရင္းႏွီးထားတာရွိတယ္ ။
၀န္ထမ္းေတြကို ေခၚထားရတဲ႔စရိတ္စကေတြရွိမယ္။
ဒီေတာ႔မေရာင္းရဘူးဆုိတာနဲ႔ေငြလည္ပါတ္မွု႔ေတြကလဲ ေႏွးသြားမယ္။
သူ႔ေနာက္ဆက္တြ႕ ကုန္ထုတ္လုပ္မူ႔ေတြကိုေလွ်ာ႔ခ်ရေတာ႔မယ္။
ဒါဆုိရင္ ခန္႔ထားတဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြ လည္း ၀င္ေငြနည္းလာရင္ တစ္ျခားအလုပ္ကိုေျပာင္းသြားတာေတြ ျဖစ္လာနုိင္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ေစ်းကြက္မေပ်ာက္ေအာင္ျပန္ျဖစ္တဲ႔နည္းနဲ႔ျပန္လုရေတာ႔မွာပါဘဲ၊
အဲဒီအခါမွာ အၾကံတူရန္သူ ျဖစ္လာျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျပဳိင္အဆုိင္ေတြလုပ္ၾကရပါေတာ႔တယ္။
ေစ်းေတြေလွ်ာ႔ေပးရမယ္။
ကံစမ္းမဲေတြထည္႔လုိ႔ ၀ယ္ခ်င္ေအာင္ဖန္တီးရမယ္။
ကုန္အေၾကြးကုိ ျမန္ျမန္မေတာင္းေတာ႔ ဘဲ ၾကာၾကာေလးထားေပးရမယ္။
အျပဳိင္အဆုိင္ေၾကာ္ျငာရေတာ႔ ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာ ေၾကာ္ျငာစရိတ္ေတြတက္လာမယ္။
စိတ္ထဲမွာတင္းက်ပ္မူ႔ေတြမ်ားလာမယ္။
မေက်နပ္ခ်က္ေတြမ်ားသထက္မ်ားလာမွာ အမွန္ပါဘဲ။
တြက္ၾကည္႔ရင္ ဘယ္ဘက္ကမွေကာင္းက်ဳိးမရွိပါဘူး။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆုိတာကလည္း ဆီလုိ ေရလုိပါဘဲ။
ပိတ္ထားရင္ ရတဲ႔ေနရာကေနထြက္ေပါက္ရွာလုိ႔ ေဖာက္ထြက္မွာဘဲ။
အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ ကုိယ္႔ေစ်းကြက္နဲ႔ကို္ယ္ မွန္မွန္ျငိမ္ျငိမ္ေလးေရာင္းတာအေကာင္းဆုံးပါ။
တစ္ျခားသူကလဲ လုပ္ငန္းရွင္ဆုိေတာ႔ “သူလဲ ငါလုိ႔ေရာင္းခ်င္မွာဘဲေလ”လုိ႔ေတြးမိရင္ အျပဳိင္အဆုိင္လုပ္ခ်င္စိတ္နည္းသြားေတာ႔
လုပ္ရတာ ပိုစိတ္ခ်မ္းသာလာမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္။
ကို္ယ္လဲ ကို္ယ္႔ေစ်းကြက္နဲ႔ကိုယ္ေရာင္း သူလဲသူ႔ေစ်းကြက္နဲ႔ကိုယ္ေရာင္းဆုိရင္
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပိဳင္အဆုိင္စိတ္ေတြမရွိေတာ႔ ဘဲ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုတည္းကို အတူေရာင္းေပမယ္႔
မိတ္ေဆြေကာင္းေတြလုိ ေပါင္းနုိင္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။
ေခြးေတာင္မွေခ်ာင္ပိတ္ရုိက္ရင္ ျပန္ကုိက္ေသးတာပါဘဲ။
သူ႔ကုိလည္း ထြက္ေပါက္ေလးေပးထားမယ္ဆုိရင္ သူက ကိုယ္အေပါက္ကုိလာမပိတ္မွာကေတာ႔ ေသခ်ာမွာပါ။
ကဲ အခုဘယ္လုိ လုပ္မလဲ………………………………………………………………………

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး