မန္းေလးျမဳိ႕တြင္းမွာေတာ႔ အေရွ႔ျပင္ အေနာက္ျပင္ ေတာင္ျပင္ေျမာက္ျပင္ ေလးျပင္ေလးရပ္စလုံးမွာ ရွိတဲ႔ ရပ္ကြက္တုိင္းရပ္ကြက္တုိင္းမွာနာမယ္ၾကီး တန္ခုိးၾကီးဘုရားေတြ ရွိပါတယ္။
ဟုိးေျမာက္ဘက္အစြန္ဆုံး ကစေျပာရင္ ” အရိပ္မထြက္ဘုရား”ကေနစေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။
သူကေတာ႔ လမ္း80နဲ႔တည္႔တည္႔ေျမာက္ျပင္ (5)လမ္းေလာက္မွာရွိပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ႔ အရိပ္မထြက္ဆုိတာကုိ ေစတီေတာ္က အရိပ္မထြက္ဘူးလုိ႔ထင္မွတ္မွားမိခဲ႔ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ဆုိလုိရင္းကေတာ႔ ဘယ္အခိ်န္ ဘယ္ကာလ ဘယ္ရာသီမွာမဆုိ ေစတီေတာ္ရဲ႕အရိပ္က ဘုရားတံတုိင္းရဲ႕အျပင္ဘက္ကိုမက်ေရာက္ဘူးလုိ႔ဆုိလုိတာပါ။
တနည္းအားျဖင္႔ေျပာရရင္ ေရွးျမန္မာေတြ ေခတ္သစ္ဂဏန္းသခ်ၤာျဖစ္တဲ႔ ၾတီဂုိနုိေမထရီ အတတ္ပညာကိုကြ်မ္းက်င္တယ္ဆုိတာျပလုိက္တာပါဘဲ။

ေနာက္ဘုရားႏွစ္ဆူကေတာ႔ ပုလဲေငြေရာင္ရပ္ကြက္ 81လမ္း (22စီလမ္းနဲ႔ 20လမ္းၾကား)မွာရွိတဲ႔ “ဘုရားနီဘုရား”နဲ႔ “ေဗာင္းေတာ္က်ဘုရား” ျဖစ္ပါတယ္။
ေရွးစကားအၾကားကိုျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ရရင္ျဖင္႔ ဘုရားနီဘုရားကိုေမာ႔ဖူးလုိက္တဲ႔ဘုရင္ရဲ႕ ေခါငး္ေပါငး္ေတာ္ ျပဳတ္က်သြားတဲ႔ေနရာမွာ “ေဗာင္းေတာ္က်ဘုရား”ကိုတည္ထားခဲ႔ပါသတဲ႔။ဒါေၾကာင္႔လဲေဗဒင္ဆရာမ်ားက ယၾတာေခ်ခိုင္းရင္ ဒီဘုရားမွာ ယၾတာမေခ်ဘုိ႔မွာတတ္ပါတယ္။
ယၾကတာမေအာင္မွာစုိးလုိ႔ပါတဲ႔။
ဒီဘုရားႏွစ္ဆူကေနေတာင္ဘက္ ဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ 24လမ္းနဲ႔23လမ္းၾကား 82လမ္းမွာရွိတဲ႔ အရပ္အေခၚ”ေရႊက်ီးျမင္႔” တကယ္ဘြဲ႔ေတာ္က “ေရႊက်ီးျမင္”
လုိ႔နာမေတာ္ရွိတဲ႔ဘုရားကိုဖူးေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ထူးျခားခ်က္လုိ႔ဆုိနုိင္တာက “ေရႊက်ီးျမင္႔”ဘုရားတည္ေနရာက 82လမ္းဆုိတဲ႔လမ္းေဖာက္တဲ႔အခါ လမ္းေၾကာနဲ႔တည္႔တည္႔ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရားပရ၀ုဏ္ကို ကြင္းေရွာင္လုိ႔လမ္းေဖာက္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မုိ႔လဲ 82လမ္းမၾကီးဟာ “ေရႊက်ီးျမင္႔”ဘုရားကုိေရာက္တဲ႔အခါ ဘုရားရဲ႕အေရွ႔ဘက္ကေန ေကြ႔ပါတ္ျပီးေတာ႔ မွ ေျမာက္ဘက္နဲ႔ေတာင္ဘက္ ျပန္ဆက္သြားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ “ေရႊက်ီးျမင္႔”တည္ေနရာအရပ္က ျပည္ၾကီးက်က္သေရ အေရွ႕ နဲ႔ျပည္ၾကီးက်က္သေရအေနာက္ ရပ္ကြက္ႏွစ္ခုၾကားမွာတည္ရွိတဲ႔အတြက္ ဘုရားပြဲက်င္းပတဲ႔အခါမွာ ရပ္ကြက္ၾကီးႏွစ္ခုစလုံးကအေရွ႔ျခမ္းအေနာက္ျခမ္းခြဲလုိ႔ တစ္ရက္တည္းက်င္းပၾကပါတယ္။
ေနာက္ဒီဘုရားထဲမွာေရွးကတည္းက စံပၸါယ္ေတာ္မူတဲ႔ ” စိန္ဘုရား ျမဘုရား”ရွိပါတယ္။
အဲဒီဘုရားႏွစ္ဆူကိုေတာ႔ ေ၇ႊက်ီးျမင္႔ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္ ရယ္ ၀ါဆုိလျပည္႔ေန႔ သီတင္းကြ်တ္လျပည္႔ေန႔နဲ႔ ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မ်ားမွသာ အျပင္ကုိအပူေဇာ္ခံဘုိ႔ ပင္႔ေဆာင္လုိ႔ အမ်ားျပည္သူမ်ားကိုဖူးေမွ်ာ္ခြင္႔ေပးပါတယ္။
က်န္အခ်ိန္မ်ားမွာေတာ႔ ဘုရားအတြင္းေတာ္ထဲမွာသာ စံပၸါယ္ ေတာ္မူၾကပါတယ္။
ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ၾကားခဲ႔ဘူးတာေတာ႔ 82လမ္းတည္႔တည္႔ ဒီဘုရားရဲ႕ေတာင္ဘက္မုဒ္ေစာင္းတန္းဒါယိကာကေတာ႔ အျခားဘာသာကေန ကူးေျပာင္းကိုးကြယ္လာျပီး ဒီတန္ေဆာင္းကို လွဴဒါန္းခဲ႔တယ္ဆုိတာပါဘဲ။
အျခားေသာဘာသာကေျပာင္းျခင္းမေျပာင္းျခင္းက က်ေနာတုိ႔္အတြက္ဘယ္လိုမွသက္ေရာက္မူ႔မရွိေပမယ္႔ ေလဒဏ္ မုိးဒဏ္ကေနကာကြယ္လုိ႔ရေအာင္အမိုးပါတဲ႔
တန္ေဆာင္းကုိေဆာက္လုပ္ေပးထားတာကေတာ႔ အင္မတန္မွကုိ ေက်းဇူးၾကီးလွပါတယ္လုိ႔ဆုိခ်င္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ……………ဆုိျပီးဆက္ေျပာလုိက္ခ်င္ပါေသးတယ္။
အရင္ကေတာ႔ အမုိးအကာပါတဲ႔အတြက္ ဘုရားဖူးလာသူမ်ား မုိးလုံေနလုံရွိေပမယ္႔ အခုအခါမွာ ေစာငး္တန္းအမုိးကုိ ဖ်က္လုိက္ၾကပါတယ္။
ျပီးေတာ႔အရင္က အုဌ္သမံတလင္းေနရာမွာေက်ာက္ေရာင္စုံျပားေလးေတြကုိခင္းလုိ္က္ေတာ႔ မုိးရြာတဲ႔အခါမွာဆုိရင္ ေခ်ာ္မလဲေအာင္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုသတိထားလုိ႔ေလ်ွာက္ရပါတယ္။
ေနပူတဲ႔အခါၾကျပန္ေတာ႔ ေအာက္ကေက်ာက္ျပားေတြက ပူက်က္လုိ႔ေနျပန္ပါေရာ။
ေကာင္းေနတာကုိဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ေျပာင္းလုိက္တယ္ဆုိတာကို စဥ္းစားလုိ႔မရႏိုင္ေအာင္ပါဘဲဗ်ာ။
 
အဲဒီေစာင္းတန္းနဲ႔တဆက္တညး္မွာရွိေနတဲ႔ “ေဒၚဖြားမယ္ဇရပ္”လုိ႔အမည္တြင္တဲ႔ဇရပ္ကေလးျဖစ္ေပၚလာပုံကေတာ႔ပုံျပင္ေလးတပုဒ္ပါဘဲ။
ေဒၚဖြားမယ္ဆုိသူက 25လမ္း သူေဌးတန္းမွာေနပါသတဲ႔။သူေနတဲ႔အိမ္က ေရွးတုိက္အၾကီးၾကီးျဖစ္ျပီး အိမ္အေပၚထပ္ကို သူ႔အိမ္သူအိမ္သားကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ ညအိပ္ညေနတည္းလုိ႔မရပါဘူးတဲ႔။တည္းတယ္ဆုိရင္လဲညအိပ္ျပီဆုိတာနဲ႔အိပ္လုိ႔မရေအာင္ေျခေထာက္ကိုလာဆြဲလုိဆြဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္ရင္လဲေနရာေရႊ႔လိုေရႊ႔
ဆုိျပန္ေတာ႔ ဘယ္လာတည္းရဲပါမလဲေနာ္။
တစ္ရက္မွာ ေဒၚဖြားမယ္ ကို ထူးထူးဆန္းဆန္းအိပ္မက္ေပးတာကေတာ႔ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ သိုက္ရွိတယ္။
ဥစၥာေစာင္႔ေတြကလည္းကြ်တ္ခ်င္လြတ္ခ်င္လွျပီ ဒါေပမယ္႔ ဒီသိုက္ကုိေဖာ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေဖာ္လုိ႔ရသမွ်ထဲကတစ္၀က္တိတိကုိ လွဴဒါန္းရမယ္လုိ႔အိပ္မက္ေပးပါသတဲ႔။
ပထမေတာ႔သူတုိ႔ကလဲ အမူ႔မဲ႔အမွတ္မဲ႔နဲ႔ေနပါသတဲ႔။ေနာက္ထပ္ခါထပ္ခါမက္လာေတာ႔ လူၾကီးသူမေတြနဲ႔တုိင္ပင္ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါ ေဖာ္သင္႔တယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ပါသတဲ႔။
အိပ္မက္ထဲက ညႊန္ျပတဲ႔ေနရာကေတာ႔ အိမ္ေအာက္ဆုံးထပ္အလည္ေခါင္တည္႔တည္႔ျဖစ္ပါသတဲ႔။
စစခ်င္းအိမ္ေအာက္ဆုံးထပ္မွာ ကန္႔ေတာ႔ပြဲေတြေပး သိုက္ဆရာေတြေခၚျပီး သိုိက္တူးဘုိ႔စီစဥ္ပါသတဲ႔။
ပထမဆုံးအၾကိမ္စတူးေတာ႔ အျပင္မွာ စိတ္၀င္တစားနဲ႔လာၾကည္႔ၾကတဲ႔ ပရိသတ္ေတြက အိမ္အျပင္မွာမနည္းဘူးဆုိဘဲ။
စစခ်င္းအေခါက္က တူးလုိ႔ေတာ္ေတာ္ေလးနက္နက္ကိုေရာက္တဲ႔အခါမွာ ေအာက္မွာပစၥညး္ေတြကိုျမင္ရတဲ႔ အခ်ိန္သိုက္ဆရာရဲ႕ပါလာတဲ႔တပည္႔ကစိတ္မထိန္းနုိင္ဘဲ
ေအာင္ျပီေအာင္ျပီလုိ႔ေအာ္လုိက္တဲ႔အတြက္ တြင္းကအလုိလုိပိတ္ျပီးပ်က္သြားပါသတဲ႔။
ေနာက္ထပ္သုိက္ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔တူးျပန္ေတာ႔လည္း တူးလုိ႔ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ ရေရာ အေပၚမွာေစာင္႔ေနတဲ႔သူေတြက ေျမျပင္ကို ေရထင္လုိ႔ကူးေနပါသတဲ႔၊
ေနာက္သုံးေလးၾကိမ္တူးတဲ႔အခါမွာလဲ ဒီလုိဘဲ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင္႔ပ်က္သြားပါသတဲ႔။
ေနာက္ဆုံး ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔တုိင္ပင္လုိက္တဲ႔အခါ တကယ္လုိ႔သုိက္မ်ားေအာင္ခဲ႔ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ႔ ကတိကုိတိတိက်က်ေပးဘုိ႔ အၾကံျပဳပါသတဲ႔။
အဲဒါနဲ႔ဘဲ တကယ္လုိ႔မ်ားတူးလုိ႔ရခဲ႔ရင္ ေရႊက်ီးျမင္႔ဘုရားထဲမွာ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ေဆာက္လုပ္လုိ႔ လွဴဒါန္းျပီးအမွ်အတန္းေ၀ေပးပါမယ္ေနာင္ေဆြစဥ္မ်ဳးိဆက္လဲ ဒီဇရပ္ကိုေစာင္႔ေရွာက္ပါမယ္ဆုိျပီး အဓိဌာန္ျပဳ သိုက္တူးမယ္႔ဆရာအပါအ၀င္ကူညီလုပ္ကို္င္မယ္႔သူေရာအိမ္ပုိင္ရွင္ေရာ သတ္သတ္လြတ္စား ဥပုသ္သီတင္းေဆာက္ည္ျပီး တူးတဲ႔အခါမွာ သို္က္ေအာင္သြားပါသတဲ႔။
လက္စြတ္ေတြ လက္ေကာက္ေတြ ဆြဲၾကိဳးေတြေဒါင္းဘယက္ေတြ ေျခခ်င္းေတြက ကြမ္းအစ္ေတြနဲ႔အမ်ားၾကီးကိုတူးေဖာ္လုိ႔ရခဲ႔ပါသတဲ႔။
ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆုိတာကေတာ႔ ကာယကံရွင္ေတြဘဲသိမွာပါ။
ငယ္ကတည္းၾကားဘူးခဲ႔တဲ႔ ဒီပုံျပင္ေလးက ဟုတ္လား မွန္လားဆုိတာကုိက်ေနာ္ မ်က္ျမင္မဟုတ္လုိ႔  ကံေသကံမေတာ႔ အာမခံရဲပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ ေဒၚဖြားမယ္ဇရပ္ဆုိတာကေတာ႔ ေတာင္ဘက္ေစာငး္တန္းအဆုံးအေရွ႔ဘက္ျခမ္းမွာအခုခ်ိန္ထိေတြ႔နုိင္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ငယ္ငယ္ကလူၾကီးေတြေျပာခဲ႔ဘူးတာက ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးတုံးက ေရႊက်ီးျမင္ဘုရားေခါင္မုိးေပၚကို အဂၤလိပ္ေတြေလယာဥ္ပ်ံေပၚကခ်လုိက္တဲ႔ဗုံးတစ္လုံးလာက်ပါသတဲ႔။
ဒါေပမယ္႔ ဒီဗုံးကလုံး၀မေပါက္ပါဘူးတဲ႔။ေနာက္မွ စစ္သားေတြလာဖယ္ယွားလုိက္ပါသတဲ႔။
ေရႊက်ီးျမင္ဘုရားထဲမွာ သက္တမ္းရင္႔ခေရပင္ၾကီးေတြရွိပါတယ္။
ဘုရားရဲ႕အေနာက္ဘက္ ျခမ္းကဇရပ္ထဲမွာ သူအုိသူနာသူေသသရုပ္ေဖာ္ ရုပ္လုံးၾကြရုပ္ထုေတြက သရုပ္ပါလြန္းေတာ႔ ငယ္ငယ္က အဲဒီအရုပ္ေတြကိုၾကည္႔ရမွာေၾကာက္ပါတယ္။
အဲဒီအထဲမွာလဲ ေရွးက အသူံးျပဳတဲ႔ ေ၀ါၾကီးတစ္ခုက အခုထက္ထိေတြ႔ႏုိင္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ဘုရားရဲ႕ေျမာက္ဘက္ျခမး္မွာ ဘုရားေလးတစ္ဆူရွိပါတယ္။
လူၾကီးေတြေျပာတဲ႔ပါးစပ္ပုံျပင္ကေတာ႔ အဲဒီဘုရားကုိ အသက္ေအာင္႔ျပီး ခုႏွစ္ပါတ္ပါတ္ရင္ လူနီထြက္လာပါသတဲ႔။
(လူနီဆုိတာ မွင္စာအငယ္စားေလးပါ)။လူနီထြက္လာရင္နပန္းလုံးသတ္ျပီး သူေဆာင္းတဲ႔ဦးထုပ္ကုိရေအာင္လုနုိင္ရင္ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကိုဆုေတာင္းလုိ႔ရပါသတဲ႔။
က်ေနာ္တုိ႔အရပ္ထဲမွာ လူနီနဲ႔နပန္းလုံးဘူူးသူရွိခဲ႔ပါသတဲ႔။
သူ16ႏွစ္သားေလာက္ကတုံးကပါတဲ႔။
သူက ဦးထုပ္ကိုရေအာင္လုျပီး ေရႊေခ်ာင္းေပးဘုိ႔ေတာင္းတဲ႔အခါေပးပါသတဲ႔။
ဒါေပမယ္႔ သူအိမ္ကသူေပ်ာက္လုိ႔လုိက္ရွာတဲ႔အခါ မွာ အဲဒီဘုရားေဘးမွာ လက္ထဲမွာ မန္းက်ီးသီးေတာင္႔ေတြကိုဆုပ္ထားျပီးသတိေမ႔ေနတာကို ေတြ႔ရလုိ႔ အေတာ္ေလးကုိေဆးကုယူလုိက္ရပါသတဲ႔။
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး ငယ္ငယ္ကေတာ႔ ေရႊက်ီးျမင္႔ဘုရားထဲသြားမယ္ဆုိရင္လူၾကီးေတြက အဲဒီဘုရားကိုမပါတ္ဘုိ႔ မွာပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လည္း အဲဒီဘုရားရဲ႔အေရွ႔ဘက္မွာရွိတဲ႔ေအာင္ေျမဆုိတဲ႔ ေျမကြက္ကြက္ေလးကိုေတာ႔ အျမဲနင္းခုိင္းပါတယ္။
အခုခိ်န္မွာေတာ႔ ေရႊက်ီးျမင္ဘုရားက ဇရပ္အုိဇရပ္ေဟာင္းေတြကိုဖယ္ယွားလုိ႔ အသစ္ အသစ္ေတြနဲ႔ခန္႔ညားသစ္လြင္လုိ႔ေနပါတယ္။
အရင္ကဆုိ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုဒ္ရက္မ်ားမွာဆုိရင္ မနက္ေစာေစာ မွာ”ဆြမး္ၾကီးခံ “လုိက္ရပါတယ္။
ေရႊေရာင္ဆြမ္းအုပ္ ေရႊေရာင္ဆုိင္းထမ္းမွာပါတဲ႔ ဆြမး္ဟင္းဆြမ္းထမင္းက ေရႊက်ီးျမင္႔ဘုရားအတြက္ ဆြမ္းအုပ္အနီဆုိင္းထမ္းအနီကေတာ႔တရားလာေပးမယ္႔ဘုန္းေတာ္ၾကီးအတြက္ဆုိျပီးခြဲျခားလုိ႔လွဴဒါန္းပါတယ္။
ဘုရားအတြက္လုိ႔သတ္မွတ္ထားတဲ႔ဆုိင္းထမ္းကေတာ႔ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ျပီးေတာ႔စြန္႔ရင္ ဘုရားလူၾကီးေတြအတြက္ေပါ႔။
အရင္က တရားပြဲကိုေဒၚဖြားမယ္ဇရပ္ထဲမွာက်င္းပပါတယ္။
အခုေတာ႔ အသစ္ေဆာက္လုပ္ထားတဲ႔ အေနာက္ဘက္ က ဇရပ္မွာတရားပြဲေတြက်င္းပပါတယ္။
ဒီေလာက္ေျပာနုိင္တာကေတာ႔က်ေနာ္က သူေဌးတန္းအရပ္မွာၾကီးျပင္းခဲ႔တဲ႔လူျဖစ္လုိ႔ပါဘဲ။
ေရႊက်ီးျမင္႔ဘုရားဆုိတာ ကိုယ္အရပ္ဘုရားျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။
ေရႊက်ီးျမင္႔ဘုရားကေန အေနာက္ဘက္ဆက္သြားလု႔ိ 24လမ္းအဆုံးျဖစ္တဲ႔ 86လမ္းကုိေရာက္ရင္ ေတာင္ဘက္ကုိ သြားလုိက္ပါ။
တည္႔တည္႔သြားလုိ႔ ေစ်းခ်ိဳကုိေရာက္ရင္ ဆင္ရုပ္ၾကီးႏွစ္ေကာင္ ကိုေတြ႔တာနဲ႕အေနာက္ဘက္ကိုၾကည္႔လုိ္က္ပါ။႔ ေရႊေရာင္၀င္းေနတဲ႕ဘုရားတစ္ဆူကိုေတြ႔ရပါမယ္။အဲဒါကေတာ႔ “မဟာေလာကရံသီ ဘြဲ႔ခံအိမ္ေတာ္ရာ “ဘုရားပါဘဲ။
ေရွးကဘုရင္တစ္ပါးေခတၱခဏစံေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ အိမ္ေတာ္ရာေနရာမွာ ဘုရားတည္ခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္ရုပ္ရွိတဲ႕တံတားကုိေတာ႔ အလြယ္တကူဘဲ “ အိမ္ေတာ္ရာဆင္တံတား“လုိ႔ေခၚပါတယ္။
ဒီဘုရားကေတာ႔ ျမန္မာ႔လြတ္လပ္ေရးသမုိင္းနဲ႕လဲဆက္စပ္ေနခဲ႔ဘူးပါတယ္။
ျပည္တြင္းျဖစ္ပစၥည္းေတြကိုသာ သုံးစဲြမယ္ဆုိျပီးေတာ႔ရယ္ ကို္ယ္႔ဘာသာကုိယ္ ဘုရားအရိပ္မွာ ေစ်းဖြင္႔ၾကမယ္ဆုိျပီး
မႏၱေလးေစ်းခ်ဳိသူ ေစ်ဳးခ်ဳိသားေတြက အဂၤလိပ္အစုိးရ ကိုဆန္႔က်င္လုိ႔ ရဲရဲ၀႔ံ၀႔ံ ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ေစ်းၾကီးပါ။
“ေလေျပေဆာ္လာရင္ ေညာင္ရြက္သံတရွဲရွဲ ဆည္းလည္းသံညံစီစီ ေအာ္ေတြးမိျပီ ေတြးမိျပီ ေလာကရံသီ အိမ္ေတာ္ရာေစတီ ဘုရားေစ်းေျပးလုိ႔ျမင္နုိင္သည္
ဒုိ႔ျမန္မာ ဂုဏ္ေရာင္ စည္းလုံးေရးေၾကာင္႔ေဆာင္ေပသည္ “လုိ႔ ျမဳိ႔မျငိမ္းက ဂုဏ္ျပဳလုိ႔  “ဘုရားေစ်း “ဆုိတဲ႔သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုစပ္ဆုိခဲ႔ပါတယ္။
ျမိဳ႔မျငိမ္းရဲ႕သီခ်င္းထဲမွာေတာ႔ ညႊန္းထားတဲ႔စားစရာကေတာ႔ “ယုတ္စြအဆုံးပင္ မလုိင္ေပါက္စီသုံးေဆာင္နုိင္ပါသည္ “တဲ႔။

အဲဒီအိမ္ေတာ္ရာဘုရား ပုရ၀ုဏ္အတြင္းက ေျမာက္ဘက္၀င္ေပါက္မွာရွိတဲ႔ (14)ခန္းဇရပ္မွာ ျမန္႔မာ႔သမုိင္း၀င္အစည္းအေ၀းကို စည္းေ၀းလုိ႔ နယ္ခ်ဲ႕ကိုဆန္႔က်င္ဘုိ႔                ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်ခဲ႔ဘူးတယ္လုိ႔လဲ ေရွးလူေျပာစကားနဲ႔မွတ္သားခဲ႔ရပါတယ္။
အိမ္ေတာ္ရာဘုရားရဲ႕အေနာက္ဘက္ေစာင္းတန္းမွာေတာ႔ ငရဲျပည္ကိုေရာက္ရင္ဘယ္လုိဒုကၡေတြခံစားရမယ္ဆုိတာကုိ ပန္းခ်ီကားနဲ႔သရုပ္ေဖာ္ထားတ႔ဲ နာမယ္ေက်ာ္“အိမ္ေတာ္ရာငရဲ ခန္း”ပန္းခ်ီမ်ားကုိ ေတြ႔နုိင္ပါတယ္။
ဘုရားရဲ႕ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာ တရားက်င္႔လုိသူမ်ားအတြက္ ဂူဘုရားေလးေတြရွိပါတယ္။
အဲဒီဘက္ျခမး္မွာရွိတဲ႔ က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားပုံစံတည္ထားတဲ႔ ဘုရားေလးနဲ႔ မနီးမေ၀းကေညာင္ပင္ေအာက္ မွာ
“တရူးရူး တရွဲရွဲ”အသံေတြေပးလုိ႔ ၀င္သက္ထြက္သက္ကုိမွတ္လုိ႔ တရားက်င္႔တဲ႔ အုပ္စုကေလးလည္းရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။
1980ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေတြးၾကည္႔ရင္ ရွက္စရာလုိ႔ ထင္ရတာကေလးကေတာ႔………………….
ေလေဘးထိတဲ႔ နုိင္ငံမ်ားကုိ ၀ုိင္းျပီး လွဴဒါန္းလုိက္တ႔ဲ နုိင္ငံျခားျဖစ္အေဟာင္းထည္ေတြ( က်ေနာ္တုိ႔က “ေလေဘးထည္ “ ေဘထုပ္” ဖ်ာပုံထည္” ပုံပုံ”လုိ႔အမည္ေပါင္းမ်ားစြာေပးထားခဲ႔တဲ့အေဟာင္းထည္ေတြဒီဇုိင္းဆန္းတဲ႔အေႏြးထည္ေတြ အေရာင္စံုအဆင္စုံတဲ႔သုိးေမႊးေတြပါသေပါ႔)
ကို နုိင္ငံျခားျဖစ္ကို ဆန္႔က်င္႔လု႔ိျပည္တြင္းျဖစ္ကုိသုံးစြဲဘုိ႔ တုိက္ပြဲ၀င္ျပီးဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔” အိမ္ေတာ္ရာဘုရားေစ်း”ေနရာမွာဆုိင္ခန္းေတြေဆာက္လုိ႔ ဆုိင္ေတြဖြင္႔ျပီးစတင္ျပီးေရာင္းခ်ခဲ႔ရာကေနျပီး “အေဟာင္းေစ်းတန္းၾကီး”ေပၚထြက္လာတာကိုပါ။
တစ္ျမဳိ႔လုံးအုံးအုံးၾကြက္ၾကြက္နဲ႔ေရာင္းလုိက္ၾက၀ယ္လုိက္ၾကနဲ႔ အေတာ္ေလးကုိ စည္းကားသိုက္ျမဳိက္လုိ႔ အလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ၾကဘူးပါတယ္။
အရင္ကေဘထုပ္ဆုိတာ ဆင္းရဲစသား ေတြသာ သုံးစရာလုိ႔ ယူဆရာကေန ခ်မ္းသာတဲ႔သူေရာ ဆင္းရဲသားပါ အမ်ားသုံးတဲ႔ အထည္ေတြျဖစ္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔မန္းေလးျမဳိ႔မွာအေဟာင္းထည္ကုိ ၀တ္ရေကာင္းမွန္းသိလာ တယ္ထင္ပါတယ္။
မန္းေလးျမဳိ႔မွာ ေဘထုပ္အစ အိမ္ေတာ္ရာကလုိ႔ေတာင္ ဆုိနုိင္ပါေသးတယ္။
အခုေတာ႔လည္း မသင္႔ေတာ္ဘူးဆုိတဲ႔အေတြးနဲ႕ ဒီအေဟာင္းဆုိင္တန္းကုိ 19လမး္ -86လမ္းေရႊတေခ်ာင္းေဘးမွာရွိတဲ႔ေညာင္ပင္ေစ်းကို တရား၀င္ေျပာင္းေရႊ႔ေပးခဲ႔သူကိုေတာင္ ေက်းဇူးတင္သင္႔ပါတယ္။
ဒီအိမ္ေတာ္ရာဘုရားအေနာက္ဘက္ေပါက္ကထြက္လုိက္ရင္ နာမယ္ေက်ာ္ မိေခ်ာင္းတံတားအစကိုျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
မိေခ်ာင္းတံတားလုိ႔ေခၚရျခင္းကေတာ႔ တံတားအစမွာေျမာက္အရပ္ကိုလွည္႔လုိ႔  ပါးစပ္ဟေနတဲ႔မိေခ်ာင္းႏွစ္ေကာင္ပုံကိုထုလုပ္ထားလုိ႔ပါဘဲ။
မိေခ်ာင္းတံတားကိုေတာ႔ အုဌ္စီတံတားအျဖစ္ေရွးက မင္းသားၾကီးဦးေက်ာက္လုံးကေဆာက္ခဲ႔တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႔ မုိးတြင္း အခါသမယမွာ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံၾကြရာမွာ အမ်ားသူငါသြားလာၾကရာမွာ ရႊံ႕ဗြက္ ကင္းေ၀းစြာသြားလာနုိင္ေအာင္ လုိ႔ ခင္းခဲ႔တယ္လုိ႔သိရပါတယ္။
အဲဒီလမ္းကေတာ႔ 89လမ္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအုဌ္စီလမ္းကေတာ႔ ေရွးက အေတာ္ေလးကိုရွည္လ်ားတဲ႔လမ္းျဖစ္ပါတယ္။
အိ္မ္ေတာ္ရာဘုရားတံတုိင္းအဆုံး28လမ္း လမ္းတ၀က္ေလာက္ကစလုိက္တာ 34လမ္းမွာမွ ဆုံးတယ္ဆုိေတာ႔ မန္းေလးအေခၚ(6)ျပေလာက္ေ၀းပါတယ္။
အဲဒီလမ္းအဆုံးမွာေတာ႔ ျခေသၤ႔ၾကီးနွစ္ေကာင္ကုိ ထုလုပ္ထားေပမယ္႔ အခုေတာ႔အိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သလုိျဖစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္တုံးကေတာ႔ အုဌ္စီလမ္းကုိျမင္ခဲ႔ရေသးေပမယ္႔ အခုအခ်ိန္အခါမွာေတာ႔ ေက်ာက္လမ္းျဖစ္သြားတဲ႔အတြက္ မိေခ်ာင္းတံတားအဆုံးဟာ
34လမ္းက ျခေသၤ႔ၾကီးမွာဆုံးတယ္တယ္ဆုိတာကုိ ခုေခတ္ ကေလးေတြမသိနုိင္ေတာ႔ဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။
အိမ္ေတာ္ရာဘုရားအေနာက္ေပါက္ကိုထြက္လုိက္တာနဲ႔ ထီးလင္းတုိက္ ၊မုိးေကာင္းတုိက္၊ ေဂြးခ်ိဳတုိက္၊ခင္ပုဂံတုိက္အစရွိတဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြကို
ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ငယ္ငယ္ကဆုိရင္အိမ္ကလူၾကီးေတြက ကိုးကြယ္တဲ႔ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကုိ သြားေရာက္လုိ႔ လွဴဒါန္းတဲ႔အခါမွာက်ေနာ္တုိ႔ကေလးတစ္သုိက္ကလဲ အတူလုိ္္က္ရေလ႔ရွိပါတယ္။
လူၾကီးေတြကဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ စကားေကာင္းေနခ်ိန္ က်ေနာ္တုိ႔က ဘုန္းဘုန္းခ်ေၾကြးတဲ႔ မုန္႔ပဲသြားေရစာေတြကို လက္နဲ႔ရသေလာက္ကုပ္လုိ႔ ေက်ာင္းေအာက္ ကိုဆင္းေဆာ႔ပါတယ္။
ေက်ာင္း၀င္းၾကီးေတြက က်ယ္က်ယ္ သစ္ပင္ေတြက ၾကီးၾကီး ေအးျမက်ယ္ပ်႕ံတဲ႔လြတ္လပ္မူ႔ကို အျပည္႔အ၀ခံစားလုိ႔တေပ်ာ္တပါးၾကီးကစားၾကပါတယ္။
မာကလာပင္ေတြ႔ရင္မာကလာပင္ ၾသဇာပင္ေတြ႔ရင္ ၾသဇာသီး ဇီးပင္ေတြ႔ေတာ႔ဇီးသီးသရက္ပင္ေတြ႔ေတာ႔သရက္သီးက်ေနာ္တုိ႔လက္နဲ႔လြတ္တာကိုမရွိဘူးထင္ပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရေျပာရင္ ဘယ္ေက်ာင္းလဲလုိ႔ မမွတ္မိေပမယ္႔ သီးသီးပင္ေတြ သစ္ခ်ိဳသီးပင္ေတြရွိတာကုိေတာ႔မွတ္မိပါတယ္။
သစ္ခ်ိဳသီးကေတာ႔ အလြန္စားေကာင္းတဲ႔အသီးပါဘဲ။အထဲက အေစ႔ကၾကီးတာေလးတစ္ခုပါဘဲ။
(အခုစစ္ကုိင္းမန္းေလးလမ္းကုိ သြားလုိ႔ ဘုရားၾကီးေက်ာက္ဆစ္တန္းကလြန္လုိ႔ေအာက္က်င္းေရာက္ရင္လမ္းအေနာက္ဘက္ေဘးမွာ ရွားရွားပါးပါးသစ္ခ်ိဳပင္ၾကီးတပင္ရွိပါတယ္။အသီး သီးခ်ိန္မွာ အသီးေတြေျမေပၚကုိေၾကြက်ေနတာေတြ႔ ေတာ႔ ခုေခတ္ကေလးေတြက သစ္ခ်ိဳသီးကို စားလုိ႔ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး ထင္မိတာပါဘဲံ။တစ္ခါတစ္ေလမွာ သြားရင္းလာရင္ းဆုိင္ကယ္ရပ္လုိ႔ေကာက္စားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပၚလာမိတတ္ပါတယ္။)
ဆက္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က မိဘေတြက ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းကို သြားတုိင္းေခၚပါတယ္။
ဘုန္းၾကီးကုိ ၀တ္ခ်ခုိင္းပါတယ္။ျပီးရင္ ဆရာေတာ္ေတြကိုရုိေသစြာေလွ်ာက္ထားလုိ႔ စကားေျပာခုိင္းပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားကလဲ ကေလးနဲ႔တန္တဲ႔ ဆုံးမစကားမ်ားကို တစ္ခါသြားရင္ နည္းနည္းနဲ႔ ဆုံးမပဲ႔ျပင္ခဲ႔တာေတြက အခုၾကီးတဲ႔အခါမွာ ရင္ထဲထိေရာက္ေနေအာင္ကို ငယ္ကအသိေတြက စြဲျမဲခဲ႔ပါတယ္။
အခုေခတ္ကေလးမ်ားကေတာ႔ အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိလု႔ိဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုမ်ားသြားခုိင္းရင္ ဘုနး္ၾကီးနဲ႔စကားမေျပာတတ္ဘူးကအရင္စလာေတာ႔တာပါဘဲ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတုိင္းတုိင္းေက်ာင္းတုိင္းဟာ က်ယ္၀န္းတယ္ ေအးျမတယ္ လြပ္လပ္တယ္ဆုိတဲ႔ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ျပည္႔စုံေနသလုိ
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာက္တုိင္းမုန္႔ေတြစားရေတာ႔ သြားရတုိင္းကစားရ စားရေတာ႔ေပ်ာ္ပါတယ္။
ပုိေပ်ာ္စရာေကာင္းတာကေတာ႔ ၀ါဆုိပန္းကပ္သြားရတဲ႔၀ါဆုိလျပည္႔ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔ပါ။
အဲဒီေန႔ေရာက္တုိင္းမန္းေလးမွာရွိတဲ႔ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းတုိင္း ေက်ာင္းတုိင္းက ဆရာေတာ္မ်ားက ကုိယ္႔ဒကာ ဒကာမမ်ားကုိ ၀ါမဆုိခင္မွာ ျပန္လည္လုိ႔ ဧည္႔ခံတာၾကတာကေတာ႔ ထုံးစံပါ။
ကေလးဘ၀ကစားခဲ႔ရတဲ႔ ၾကက္သြန္နီဥၾကီးၾကီးကို အကြင္းလုိက္လွီး ပဲၾကီးျခမး္ေၾကာ္ကို ၾကာညဳိ႔ထဲ႔လုိ႔သုတ္ထားတဲ႔ ပဲေလွာ္ေၾကာ္သုတ္နဲ႔ ညဂ်င္းသုတ္ပါဘဲ။
အခုေခတ္မွာေတာ႔ စား၀တ္ေနေရးကိုဦးစားေပးေနရတဲ႔ ဘ၀ေတြနဲ႔လူသားေတြျဖစ္ေနၾကတဲ႔အတြက္ က်ေနာ္အပါအ၀င္မိဘမ်ားဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႔ မိဘမ်ား အဘုိးအဘြားမ်ားလုိ ကိုယ္႔သားသမီးေျမးျမစ္မ်ားကိုဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားနဲ႔ယဥ္ပါးေအာင္ မလုပ္နုိင္ေတာ႔တာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။

ဒီအိ္မ္ေတာ္ရာဘုရားကအေရွ႔ေပါက္ကေနထြက္လုိ႔ 87လမ္းအတုိငး္ေတာင္ဘက္ကုိဆက္ေလွ်ာက္မယ္ 29လမး္ေရာက္ေတာ႔ အေရွ႔ဘက္တက္ ျပီးေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းေဘာင္အတုိင္းဆူညံရွုပ္ေထြးေနတဲ႔ ေနရာေတြကို တုိးေ၀ွ႔လုိ႔သြားလုိ႔ လမ္း30ကုိေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းကုိေက်ာ္
ျပီးလမ္း30အတုိင္းေရွ႔တက္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အရပ္အေခၚ “စၾကၤာသီဟဘုရား” ဘြဲ႔ေတာ္အမွန္က “သက်သီဟဘုရား”ကိုေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။
စၾကၤာသီဟဘုရားကလည္းအေတာ္က်ယ္၀န္းျပီးေလးဘက္ေလးတန္မွာ၀င္ေပါက္ရွိပါတယ္။85လမ္း (31လမ္း32လမ္း တျပလုံးၾကီးက ဘုရားပုရ၀ုဏ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္က အေရွ႔ဘက္လွည္႔ေတာ္မူတဲ႔ထုိင္ကုိယ္ေတာ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားကုိေတာ္ေတာ္ေလးျမင္႔တဲ႔ ေနရာမွာ တည္ထားတဲ႔အတြက္ အုဌ္ေလွခါးကေနတက္မွေရာက္ပါတယ္။
ခ်စ္သူနဲ႔ဒီဘုရားကိုသြားစဥ္အခ်ိန္ကေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ “ေမာင္မယ္တူ ေတာင္ဘက္မုဒ္က တက္ရင္းနဲ႔ေလ ေလွခါးထစ္ေတြ ေရ ၾကည္႔ၾကတာေပါ႔ ရုိးရုိးေလးသာ၀တ္ခဲ႔ပါေနာ္ ေအးျမလုိ႔ ” ဆိုျပီး ညည္းခဲ႔ေသးတာေပါ႔။
ဘုရားရဲ႔ေအာက္ေျခကြက္လပ္မွာ ခုိေတြငွက္ေတြေသာက္ဘုိ႔ စဥ္႔အင္တုံေလးေတြကုိေရအျပည္႔ျဖည္႔လုိ႔ခ်ထားေပးတဲ႔အျပင္ ကုလားပဲေျပာင္းဖူးေစ႔ ဆန္ေစ႔ေတြကိုလာေၾကြးလုိ႔ကုသုိ္လ္ယူေတြလဲရွိၾကပါတယ္။
ဒီဘုရားမွာမန္းေလးျမဳိ႔သမုိင္း ေခတ္အေျပာင္းအလဲမွာေမ႔မရနုိင္တဲ႔ပုံရိပ္ေတြနဲ႔ျပည္႔ႏွက္လုိ႔ေနပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ ဦးသန္႔အေရးအခင္းမွာလဲ ဒီဘုရားက သပိတ္စခန္းျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ေန႔လည္ပုိင္းမွာဆုိရင္ အေရွ႔ဘက္ အုဌ္တံတုိင္းေပၚတက္လုိ႔ တစ္ေယာက္တစ္လဲ တရားေဟာၾကတာေတြကိုလည္းသြားလုိ႔နားေထာင္ဘူးပါတယ္။
အိမ္ကသိေတာ႔ဆူတာေပါ႔။
ေနာက္ျမန္မာျပည္ရဲ႕အၾကီးမားဆုံးေသာေျပာင္းလဲမူ႔ျဖစ္တဲ႔အခါမွာလည္း သပိတ္စခန္းအျဖစ္စခန္းခ်ခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ႔ လဲ ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္ၾကနဲ႔စည္ကားလုိ႔ေနခဲ႔ဘူးပါတယ္။
ဆရာမင္းသိခၤစကားငွားေျပာရင္ေတာ႔ “ျပီးေတာ႔လဲ ျပီးသြားတာပါဘဲ “။
စၾကၤာသီဟဘုရားကေန 85လမ္းအတုိင္းေတာင္ဘက္ကုိဆက္ေလွ်ာက္သြားမယ္ဆုိရင္ျဖင္႔ 34လမ္းမကိုေရာက္လုိ႔ အေနာက္ဘက္ကုိေမွ်ာ္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္
ေတာ႔ ရွင္ပင္ပက္လက္ေရစက္လက္ဆုိတဲ႔ဘုရားေလးကုိလွမး္ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီကေနဆက္ေလွ်ာက္လုိ႔ 35လမး္ေပၚကိုေရာက္ျပီဆုိရင္ ျမန္မာေနာက္ဆုံးဘုရင္လွဴခဲ႔ေပမယ္႔ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ခြင္႔မၾကဳံခဲ႔တဲ႔
ပါေတာ္မူခ်ိန္မွာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မူိင္းရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာမယ္႔ ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္ ေမာင္လြန္းက ေက်ာင္းေပၚကေနရပ္ၾကည္႔ခဲ႔တယ္ဆုိတဲ႔
နာမယ္ေက်ာ္……………………………………………………………………………………
ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး