က်ေနာ္ေငးခ်င္ရာေငးေတြးခ်င္ရာေတြးေနတုန္းမွာ ျဗဳန္းဆုိျပီးေနာက္ကေန ပုခုံးကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကလွမ္းတုိ႔လုိက္ေတာ႔လန္႔သြားပါတယ္။
လန္႔တာမွ ဆံပင္ေတြကို ေထာင္ထြက္သြားေလာက္ေအာင္လန္႔တာသြားတာပါဗ်ာ။

လန္႔ဆုိ ဟုိေရွးေရွး ကတည္း က လူေျပာမ်ားတဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္လဲရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။
ဒီက်ဳံးလမ္းမေပၚ မွာ ျမင္းလွည္းေတြသြားခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ကေပါ႔။
ေျမာက္ျပင္မွာေနတဲ႔ ျမင္းလွည္းသမားတစ္ဦး ၾကဳံခဲ႔တဲ့ဇာတ္လမ္းေလးေပါ႔ဗ်ာ။

တစ္ည ညကိုးနာရီပြဲရုပ္ရွင္ျပီးခ်ိန္ဆုိေတာ႔ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေပါ႔။
ဒီအာဠ၀ီတံတားနားေရာက္ေတာ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လက္ျပျပီးတားပါသတဲ႔။
သူျမင္းလွညး္ေပၚတက္လာေတာ႔ အရမး္ကုိေမႊးၾကိဳင္သြားပါသတဲ႔။
ဘယ္ထိလုိက္မွာလဲလုိ႔ ေမးေတာ႔ မေျဖပါဘူးတဲ႔။
လမ္း20ေက်ာ္လာေတာ႔ ျမင္းလွည္းသမားကိုလက္တုိ႔ျပီး လက္ထဲကို ပိုက္ဆံထည္႔ေပးျပီး ေနာက္လွည္႔မၾကည္႔နဲ႔လို႔ ေျပာပါသတဲ႔။
19လမ္းက စက္ရွင္တံတားနားလဲေရာက္ေရာ ျမင္းက တစ္ခ်က္ ဟီပါသတဲ႔။
19လမ္းအလြန္မွာ ျမင္းလွည္းက ျငိမ္႔ကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသလုိခံစားရျပီး အေမႊးရနံ႕ေတြလဲေပ်ာက္သြားလုိ႔ ေနာက္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ေစာေစာကလုိက္လာတဲ႔မိန္းကေလး မရွိေတာ႔ပါဘူးတဲ႔။ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ေနာက္လွည္႔လဲၾကည္႔လုိက္ေရာ လမ္းေပၚမွာ အလြန္ကုိရွည္လ်ားတဲ႔အရပ္အေမာင္းနဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုျမင္လဲျမင္ေရာ ျမင္းလွညး္ကုိ ဒုန္းစိုင္းလုိ႔ေမာင္းေျပးခဲ႔ရပါသတဲ႔။
အဲဒီျမင္းလွည္းဆရာလည္းတစ္ပါတ္ေလာက္ဖ်ားယူပါသတဲ႔။
သူ႔လက္ထဲမွာပါလာကေတာ႔ ေရႊဒဂၤါးျပားေလးေတြပါတဲ႔။
အဲဒီအခိ်န္ကစလုိ႔ ဥစၥာေစာင္႔ဇာတ္လမ္းက မၾကာခဏၾကားရပါေတာ႔တယ္။
အမွန္ကေတာ႔ လက္တုိ႔အခံရလုိက္တဲ႔အခ်ိန္ေလးမွာ ဒီအေၾကာင္းကို သတိရျပီးလန္႔သြားတာပါ။
ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ အဲဒီနားမွာ ေနတဲ႔အရူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။
လက္ဟန္ေျခဟန္ျပျပီး ေဆးလိပ္မီးတုိ႔ခ်င္လုိ႔ မီးျခစ္ေတာင္းလာေတာင္းတာပါ။
လက္ခါျပလုိက္ေတာ႔မွ ေစာင္းငန္းငနး္နဲ႔ထြက္သြားပါတယ္။
အစကေတာ႔ က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေလးကုိလန္႔သြားပါတယ္။
ဒီလူမွန္းသိေတာ႔မွသာ မေၾကာက္ေတာ႔တာပါ။
ဒီလူကယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနသူေပါ႔ ဘယ္သူကိုမွေတာ႔ အႏၱရာယ္ေပးတယ္ဆုိတာကုိမၾကားဘူးပါဘူး။
အဲဒီလူက ေက်ာက္သြားတူးရာကအျပန္ ဦးေႏွာက္ထဲကိုငွက္ဖ်ားပုိးေရာက္ျပီး စိတ္ေနာက္သြားတာလုိ႔သိရပါတယ္။
သူ႕အေၾကာင္းကုိသိေနတာကေတာ႔လူေျပာသူေျပာနဲ႔ၾကားဘူးေနလုိ႔ပါ။

အရင္ေခတ္တုန္းက ည ဆယ္နာရီတစ္ခ်က္ဆုိတာ ေတာ္ရုံလူ အျပင္ထြက္ခဲပါတယ္။
အခုေခတ္မွာသာ ေန႔နဲ႔ည မျခား လည္ပါတ္သြားလာေနၾကတာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔မန္းေလးမွာ အရင္က ပြဲလမ္းသဘင္မရွိတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ခ်င္ရင္ထုိင္။
ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ႔ ညမွာသြားၾကည္႔စရာဆုိလုိ႔ နာမယ္ေက်ာ္ “ညေစ်းတန္း”ဘဲရွိပါတယ္။
မန္းေလးအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆုိရင္ ညေစ်းတန္းမပါရင္မျပည္႔စုံဘူးလုိ႔ေျပာနုိင္ပါတယ္။
26ဘီလမ္းမေပၚမွာဆုိရင္ 83လမ္းကေန84လမ္းအထိရယ္က(တစ္ျပ) 84လမ္းေပၚမွာဆုိရင္ေတာ႔ 26ဘီလမ္းနာရီစင္ကေန 29လမ္းထိပ္အထိ(3)ျပတိတိ ညေစ်းတန္းခင္းၾကတာပါ။
ပုံစံေလးေျပာရင္ေတာ႔ အနံတုိတုိ အလ်ားရွည္ရွည္ အဂၤလိပ္အကၡရာ အယ္(L)ပုံစံေလးရွိေနတာပါ။
ေစ်းသည္ေတြကေတာ႔အားလုံးေပါင္းေလးတန္းရွိပါတယ္။အစြန္ဆုံးမွာတစ္တန္းသူတုိ႔နဲ႔လူသြားလမ္းေလးျခားျပီး မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္မွာ တစ္တန္း၊ေနာက္ သူနဲ႔ေက်ာျခင္းကပ္ကတစ္တန္းျပီးရင္လမ္းေလးျခား သူ႔မ်က္နွာျခင္းဆုိင္မွာ တစ္တန္းဆုိေတာ႔ စုစုေပါင္းေလးတန္းေပါ႔။
ဆုိင္ကေလးေတြက လွ်ပ္စစ္မီးေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔လင္းထိန္ေနတာပါ။
29လမ္းကဘဲ စ၀င္၀င္ 26ဘီလမ္းဘက္ကဘဲစ၀င္၀င္ ၾကိဳက္တဲ႔ဘက္က ၀င္လုိ႔ရပါတယ္။
ဟုိဘက္ေရာ ဒီဘက္ေရာ အ၀င္ထိပ္ေတြမွာ ထုိးမုန္႔သည္ေတြရွိပါတယ္။
၀င္လိုက္တာနဲ႔တစ္ျပဳိင္နက္ လာပါျမည္းၾကည္႔ပါ ေခၚသံေတြက အရင္ ၾကားရေတာ႔တာပါဘဲ။
ိုိထုိးမုန္႔ဆုိင္တုိင္းရဲ႕ေရွ႔မွာ သူတုိ႔ဆုိင္မွာရနုိင္တဲ႔ ထုိးမုန္႔တုိ႔ မာစကပ္တုိ႔ ကန္စြန္းဥယုိတုိ႔ ဆႏြင္းမကင္းတုိ႔ ကို ပုဂံျပားေလးေတြနဲ႔ထည္႔လုိ႔ထားပါတယ္။
လာ၀ယ္တဲ႔သူ ျမည္းၾကည္႔ဘုိ႔ပါ။ျမည္းၾကည္႔ျပီးမ၀ယ္ရင္လဲ စိတ္မဆိုးၾကပါဘူး။ယဥ္ေက်းၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားဘ၀က ညေစ်းတန္းကုိ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ထုိးမုန္႔ဆုိင္ေတြ တစ္ဆုိင္ျခင္းနည္းနည္းျခင္း၀င္ျပီး ျမည္းသလုိနဲ႔စားပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားေတြမွန္းသိေနတာရယ္ မ်က္မွန္းတန္းမိတာရယ္ေၾကာင္ ႔၀င္မစားျဖစ္တဲ႔ေန႔မ်ားဆုိရင္ေတာင္မွ ေရာင္းတဲ႔သူေတြက
“၀င္ျမည္းသြားပါအုံး မ၀ယ္လည္းအလကားစားလုိ႔ရပါတယ္ရွင္ “လုိ႔က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုကို လွမ္းစတတ္ပါတယ္။
အရင္ကညေစ်းတန္းဆုိတာ မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕အသဲႏွလုံးေလးလုိ႔ေတာင္တင္စားလုိက္ခ်င္ပါတယ္။
ညေစ်းကုိမွီျပီး လုပ္ကိုင္စားၾကတဲ႔လူေတြလည္းမနည္းပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳကေတာ႔ ေန႔မွာလည္းတုိက္တန္းၾကီးေပၚမွာဆုိင္ဖြင္႔ ညက်ေတာ့ညေစ်းဆက္ေရာင္း အေတာ္ေလးဟန္က်ပါတယ။္
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ညေစ်းတန္းဆုိတာ လမး္ေပၚမွာ ယာယီခင္းထားတဲ႔ မီနီမတ္ကက္ေလးပါဘဲ။
ရာသီဥတုပူျပင္းတဲ႔ မန္းေလးမွာေန႔ဆုိရင္ အျပင္မထြက္ခ်င္သူမ်ားကလုိတာကို ညေစ်းမွာမွထြက္၀ယ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔လူငယ္ေတြကလဲ ညဆုိညေစ်းတန္းသြားခ်င္သလို လူၾကီးေတြက လဲ အေညာင္းအညာေျပလမ္းေလ်ွာက္တတ္ၾကပါတယ္။
ညအဆာေျပစားစရာေလးေတြကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္းအိမ္ကက်န္ေနတဲ႔ကေလးေတြအတြက္၀ယ္သြားတတ္ၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိေန႔လည္မွာအိမ္အျပင္ကိုမထြက္တတ္တဲ႔ေကာင္မေလးေတြေတာင္ ညက်ေတာ႔ မိဘေတြ အေဒၚေတြ အမေတြနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္တတ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ကလည္း လမ္းေလ်ွာက္ရင္းအားေပးတာေပါ႔။
ညေစ်းတန္းမွာ က်ေနာ္အၾကဳိက္ဆုံးကေတာ႔ စာအုပ္အေဟာင္းဆုိင္ေလးေတြပါ။
ရွားပါးတဲ႔စာအုပ္ေလးမ်ားဆုိရင္ အဖုံးေလးခ်ဳပ္လုိ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးနဲ႔လုိခ်င္စရာပါ။
စာအုပ္ကို မ၀ယ္ဘဲ ထုိင္ျပီးစာျမည္းခ်င္သလား ရတယ္။ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ကို စာဖတ္တာကိုခြင္႔ျပဳထားတာပါ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ညေစ်းတနး္မွာစာအုပ္အေဟာင္းေရာင္းသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က၀မ္းေရးအတြက္သက္သက္မဟုတ္ဘဲ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ကုိက
စာခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘဲ။
က်ေနာ္ဆယ္တန္းေျဖျပီးတဲ႔ႏွစ္မွာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးတစ္ခုမွာလုပ္အားေပးေက်ာင္းဆရာသြားလုပ္ပါတယ္။
အဲဒီေက်ာင္းက ဆရာမတစ္ေယာက္တုိ႔ အိမ္က ညေစ်းတန္းမွာ မိန္းကေလးသုံးတုိလီမုိလီအလွကုန္ေလးေတြေရာင္းပါတယ္။
တုိလီမုိလီလုိ႔သာအလြယ္ေျပာတာ ဒီအလုပ္ကသူတုိ႔မိသားစု ထမင္းအုိးကို ထိန္းထားနုိင္ပါတယ္။
သူတုိ႔ပုိခင္သြားတာကေတာ႔ သူတုိ႔နဲ႔ကပ္ရက္ဆုိင္က စာအုပ္အေဟာင္းေရာင္းတဲ႔ဆုိင္ေလးပါ။
က်ေနာ္အရင္က ပုလင္း၀င္းက ပိႆာခ်ိန္နဲ႔၀ယ္တဲ႔စာအုပ္ေတြကို စာတုိက္ၾကီးနားကဆုိင္ကိုသြားသြင္းပါတယ္။
ေနာက္ ဒီအမနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး စာအုပ္ဆုိင္က အကိုၾကီးနဲ႔လဲခင္သြားေတာ႔ က်ေနာ္ကစာအုပ္ေတြကို ညေစ်းတန္းက အကိုၾကီးကိုဘဲေရာင္းပါေတာ႔တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ မေရာင္းဘဲ က်ေနာ္ၾကိဳက္တဲ႔စာအုပ္ေတြ႔ရင္လဲပါတယ္။
ေနာက္ခင္သြားတာရယ္ က်ေနာ္တကယ္ကို စာဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိတာကုိသိသြားေတာ႔ က်ေနာ္ဖတ္ခ်င္တဲ႔စာအုပ္ေတြကိုငွားေပးပါတယ္။
သူ႔ဆီမွာအဲဒီတုန္းက ထုတ္ေ၀ခြင္႔ပိတ္တယ္ဆုိတဲ႔ ရွားပါးစာအုပ္ေတြကိုေတာင္ေပးဖတ္ပါတယ္။
သူ႔ေက်းဇူးေၾကာင္႔ က်ေနာ္စာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီး ပုိဖတ္ျဖစ္သြားတာပါ။
အရင္ကညေစ်းတန္းဆုိတာ မီးေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ အလြန္လွပတဲ႔ျမင္ကြင္းေလးပါ။
ညေစ်းတန္းကုိ ညေန ေလးနာရီထုိးမွာစခင္းတတ္ၾကပါတယ္။
ကို္ယ္ေရာင္းတဲ႔ပစၥည္းေလးေတြကုိ သစ္သားတြန္းလွည္းေလးေတြ သံတြန္းလွည္းေလးေတြနဲ႔တြန္းျပီးသယ္လာၾကတာပါ။
ညကိုးနာရီေလာက္ဆုိရင္ေစ်းကြဲပါတယ္။တစ္ကယ္တမ္းဆုိင္သိမ္းၾကျပဳၾကနဲ႔ ညဆယ္နာရီေလာက္ထိေရာက္သြားၾကတာပါဘဲ။
ညေစ်းတန္း 26လမ္း 82လမ္းထိပ္က ကာတစ္တုိက္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာ အရင္က အေအးဆုိင္ေလးရွိပါတယ္။
စဖြင္႔စကေတာ႔ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ ေနာက္ေတာ႔လည္းညေစ်းတန္းကိုလာသူေတြနဲ႔ အရမး္ကုိစည္ကားသြားပါတယ္။
ညေစ်းတန္းဆုိတာကုိ မေရာက္ဘူးရင္ မန္းေလးျမဳိ႔ကိုေရာက္တယ္လုိ႔ေတာင္မေျပာနုိင္ဘူးလုိ႔ဆုိနုိင္ေလာက္ေအာင္နာမယ္ၾကီးပါတယ္။
ဒီေလာက္နာမယ္ၾကီးတဲ႔ ညေစ်းတန္းကို မီးေလာင္ရင္ လမ္းပိတ္တယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဒီေနရာကေနေျပာင္းခုိင္းလုိက္ပါတယ္။
79လမ္း တရုပ္တန္းေစ်းဘက္ က လမး္30ဘက္ကိုေရႊ႔ခုိင္းတာပါ။
ညေစ်းတန္းကို မီွျပီးဘ၀ကိုတည္ေဆာက္ထားတဲ့မိသားစုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအခက္ေတြ႔ကုန္ပါတယ္။
အရင္ ကျမဳိ႔လယ္ေခါင္သြားလမ္းလာလမ္းေျဖာင္႔တယ္ လူတုိင္းထြက္ခလုတ္၀င္ခလုတ္တုိ္က္နုိင္တဲ႔ေနရာကေန တကူးတကသြားမွေရာက္ရမယ္႔ေနရာကိုေျပာင္းလုိက္တာပါ။
အဲဒီအက်ဳိးဆက္က ညေစ်းတန္းကုိ သြားတဲ႔လူ မရွိသေလာက္ျဖစ္သြားပါတယ္.။
၀မ္းသာစရာေကာင္းတာကေတာ႔ အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ႔ မူလေနရာကိုျပန္ေရာက္လုိ႔သြားပါျပီ။
အရင္လုိလည္းျပန္စည္ကားလုိ႔ေနပါတယ္။
ထုိးမုန္႔ဆုိင္ေလးေတြကလည္းအရင္လုိဘဲ။လုိခ်င္တာ၀ယ္လုိ႔ရနုိင္တာကလဲအရင္လုိဘဲ။
တုိးလာတာကေတာ႔က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကမရွိတဲ႔ ၀က္သားတုတ္ထုိးသယ္ေလးေတြပါ။
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာကေတာ႔ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕ညေနခင္းနဲ႔ညခ်မ္းေတြမွာ သြားစရာ စူပါမတ္ကက္ေတြ မီနီမတ္ကက္ေတြ စတုိးဆုိင္ေလးေတြက ေနရာအႏွံ႔ ျမဳိ႔အႏွံ႕မွာဖြင့္ထားၾကေတာ႔ ညေစ်းတန္းကေလးက ေစ်းသည္ေလးေတြထဲက ေရွ႔မွီေနာက္မွီလူမ်ားက
၀ယ္သူမလာလုိ႔ ဖုံတက္ေနတဲ႔ ပစၥည္းေလးေတြကုိ ဖုန္ခါရင္း အရင္က ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားခဲ႔တဲ႔ ညေစ်းတန္းရဲ႕ ညေလးေတြကုိ
ရင္ထဲကေန တိတ္တခုိးလြမ္းေနၾကတာကိုပါ…………………………………………………….
ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး