“ မလြြမ္းစေကာငး္ လြမ္းစေကာငး္ ေရွးေရွးက မႏၱေလး-အပုိငး္(16)“                                                     

မႏၱေလးျမဳိ႔သစ္ကိုေျပာင္းေနၾကတဲ႔ လူေတြအၾကားမွာ ဥစၥာေစာင္႔လုိလုိ သူရဲလုိလုိပုံျပင္ေလးက ေခတ္စားလာခဲဲ႔ပါတယ္။ ညေမွာင္တယ္ဆုိရင္ ရွင္ပင္အုံးအင္ဘုရားနားက မိန္းမတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္ ဒီဘုရားမွာေစာင္႔ေနတဲ႔အေစာင္႔ေတြက လူလဲခ်ိန္တန္ျပီတုိ႔ဘာတုိ႔ဆုိျပီး ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘယ္သူစလုိက္တဲ႔ဇာတ္လမ္းလဲေတာ႔မသိပါဘူး ညကိုးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ မွာစက္ဘီးနင္းလာတဲ့လူကုိ လက္ျပတားတဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လုိက္ရလုိ႔ လွည္႔မၾကည္႔ဘဲဒုန္းစုိင္းေျပးလာလုိက္ တာတစ္ပါတ္ေလာက္ေတာင္ဖ်ားျပီး ကေယာင္ကတမ္းေတြေျပာေနလုိ႔ေဆးေတာင္အေတာ္ကုယူရတယ္ဆုိတာတုိ႔၊ တစ္ညေမွာင္မဲေနတဲ႔အခ်ိန္လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာတဲ႔သူကုိ မီးတတုိ႔ေလာက္ဆုိတဲ႔အသံၾကားလုိ႔လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အရပ္အျမင္႔ၾကီးနဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္တုိ႔ဆုိတဲ႔အရပ္ပုံျပင္ ေတြကို ၾကားလာရေတာ႔ ဟုတ္ေသာ္ရွိမဟုတ္ေသာ္ရွိ ညေမွာင္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲလည္းျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ အဲဒီဘုရားနားကို ေတာ္ရုံတန္ရုံသတၱိနဲ႔မျဖတ္ရဲၾကေတာ႔ပါဘူး အဲဒီအခ်ိန္ ျမဳိ႔သစ္ကို မီးေလာင္တဲ႔အရပ္ကလူေတြစေနစတုန္းက ရွင္ပင္အုန္းအင္ ဘုရားနားမွာလူေနအိမ္ေျခကလည္းမရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ေနာက္ေတာ႔မွဇာတ္ရည္လည္သြားၾကတာကေတာ႔ ဒီဘုရားနဲ႔အေရွ႔ဘက္ နားမွာေနတဲ႔ စိတ္သိပ္မႏွံ႔တဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္က ညည ဆုိရင္ ဖီးလိမ္း၀တ္စားျပီးထြက္လာတတ္ပါသတဲ႔။ သနပ္ခါးကိုဘဲၾကား ရုိ္က္တဲ႔အခါရုိက္ မိတ္ကပ္ေတြလိမ္းတဲ႔အခါလိမ္းဆုိေတာ႔ ျပဴးတူးျပဲတဲျဖစ္ေနတာရယ္ ေန၀င္ရီတစ္ေယာရယ္ျဗဳန္းဒိုင္းၾကီးျမင္ရေတာ႔ လန္႔တဲ႔သူကလန္႔ျပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေလွ်ာက္ေပးၾကေတာ႔တာေပါ႔။                                                                                                         ျမဳိ႔သစ္ကို ပုိုိမုိစည္ကားေအာင္ဖန္တီးလုိက္တဲ႔အေၾကာင္းတရားက 1984ခုႏွစ္ေမလေနာက္ဆုံးပါတ္ တေပါင္းလျပည္႔ေန႔နာမယ္ေက်ာ္ “ေရႊစာရံဘုရားပြဲ”ေနာက္ဆုံးေန႔ကေတာ႔မန္းေလးျမဳိ႕အသဲကြဲတဲ႔ေန႔လုိ႔ေျပာရင္ရနုိင္သလုိ ေရွးကတည္းကရွိေနတဲ႔ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕ယဥ္ေက်းမူ႔ေတြေပ်ာက္ကြယ္ဘုိ႔ စတင္တဲ႔ေန႔လုိ႔ေျပာရင္ရပါတယ္။ အဲဒီေန႔မတုိင္ခင္အဖိတ္ေန႔ကတည္းကမန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ရင္ ေရႊစာရံဘုရားပြဲသြားဘုိ႔ဘဲအားခဲထားၾကပါတယ္။ တကယ္လဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သြားေနက်အတုိင္းသြားျဖစ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္ထိေအးေအးေဆးေဆးပါ။ အဲဒီေန႔ မနက္11နာရီေလာက္မွာ 33လမ္း (83-84)ၾကား လူထုၾကီးပြားေရးစာအုပ္ဆုိင္ရဲ႕အေရွ႔ဘက္ကပ္ရက္မွာဖြင္႔ထားတဲ႔ ထမင္းဆုိင္မွာက်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ထမင္းသြားစားခဲ႔ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္လမ္း80တရုပ္တန္းမစုိးရိမ္ရုပ္ရွင္ရုံရဲ႕မ်က္ေစာင္းထုိးမွာေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းရယ္က်ေနာ္ရယ္က 26ဘီလမ္း (82-81)လမ္းၾကားမွာဖြင္႔ထားတဲ႔ရွဲလ္မွာလက္ဖက္ရည္သြားေသာက္ဘုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ မီးသတ္ကားေတြက ဥၾသသံေတြေပးလုိ႔ေတာင္ဘက္ကိုသြားၾကတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။                                                              က်ေနာ္တုိ႔မန္းေလးသားေတြက မီးသတ္ဥၾသသံကို (ေႏြဦးေတးသံ)လုိ႔တင္စားလုိ႔ေခၚပါတယ္။                                                      

အဲဒါနဲ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိေရာက္ေတာ႔စပ္စုၾကည္႔ေတာ႔ 35ေအလမ္း ကဦးက်ားၾကီး၀င္းမွာမီးေလာင္ေနတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ေန႔လည္ (2)နာရီပါတ္၀န္းက်င္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက35လမ္းမွာမီးရထားသံလမ္းရွိပါေသးတယ္။လမ္းေျမာက္ဘက္ျခမ္းသံလမ္းေဘးမွာ မီးရထား၀န္ထမ္းေတြေနတဲ႕ေနတဲ႔ သစ္သားတန္းလ်ားေလးေတြရွိျပီးအဲဒီအိမ္ေတြမွာက ေဆးဆုိးပန္းရိုက္လုပ္ငန္းေတြလုပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ မီးစေလာင္စကေတာ႔အားလုံးအမွတ္တမဲ႔ပါဘဲ။ေႏြရာသီေရာက္တုိင္းမန္းေလးမွာမီးသတ္ကားဥၾသသံကေတာ႔ၾကားေနက် မဆန္းတဲ႔အသံလုိ႔ေတာင္ေျပာနုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကျပန္လာတဲ႔လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးမွာ မီးေျပးလာတဲ႔ သူေတြကခါတုိင္းထက္ပုိမ်ားတယ္လုိ႔ထင္မိပါတယ္။မီးေလာင္တာက ပုိျပီး မီးၾကီးလာတယ္ 35လမ္းေျမာက္ဘက္ျခမ္းက မီးရထားတန္းလ်ားပါသြားျပီဆုိတဲ႔အသံေတြၾကားလာရပါတယ္။အဲဒီေတာင္ဘက္ျခမး္မွာေနတဲ႔သူေတြကက်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ႔25လမး္ ေျမာက္ဘက္ျခမ္းကုိပစၥည္းေတြလာထားၾကပါတယ္။က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေဘးက အိမ္ကို 83လမ္း 36လမ္းမွာေနတဲ႔သူတုိ႔အသိေတြကမီးေျပးလာျပီး ပစၥည္းေတြကုိခ်ထားပါတယ္။သူ႔တုိ႔က ကားလည္းရွိေတာ႔သယ္လာလုိက္တာ အိမ္မွာကုတင္နဲ႔စားပြဲခုံေလာက္သာက်န္မယ္ထင္ရပါတယ္။                                                                      မီးကေလာင္ရင္းနဲ႔ပုိပုိမ်ားလာ သလုိလမ္းေပၚမွာမီးေလာင္တာလုိ္က္ၾကည္႔တဲ႔သူေတြေရာ မီးေဘးကနုိင္သေလာက္သယ္လုိ႔ ေျပးၾကတဲ႔သူေတြေရာျပည္႔ညပ္လုိ႔ေနပါတယ္။ဒီတစ္ခါမွာေတာ႔ထူးျခားတယ္ဆိုနုိင္တာက မန္းေလးဆုိင္းတန္းမီးေလာင္တုနး္က ေ၀းေသးတယ္ဆုိျပီးမသယ္ခဲ႔လုိ ဘာမွမရလုိက္တဲ႔အေတြ႔အၾကဳံကသင္ေပးလုိက္ေတာ႔ ရွိသမွ်အိမ္တုိင္းက လက္တြန္းလွည္းေလးေတြ လုပ္ထားၾကျပီး ဒီတစ္ခါမီးေလာင္ေတာ႔ တြနး္လွည္းေပၚမွာနုိင္သေလာက္တင္လုိ႔မီးေျပးၾကပါတယ္။   

က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းက ေတာင္ဘက္ျခမ္းကမီးေလာင္တဲ႔အသိအိမ္ကိုသြားကူမယ္လုိ႔လုပ္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းအေမက မသြားဘုိ႔တားျပီး သူတုိ႔အိမ္ကပစၥည္း ေတြကို ၀ိုင္းသိမ္းခုိင္းေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အေမကို အပုိအလုပ္ေတြလုပ္တယ္ဆုိျပီး ေျပာေနပါေသးတယ္။ ညေနသုံးနာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႔ မီးကလမး္30ကုိေရာက္လာျပီးဆိုျပီး လမး္ေပၚကေနေျပးရင္းလႊားရင္း သတင္းေတြ ေပးသြားၾကပါတယ္။ မီးစေလာင္တဲ႔အိမ္နားက ဓါတ္ဆီဆုိင္ေတြျဖစ္ေနေတာ႔ ဓါတ္ဆီပုံးေတြထထကြဲေတာ႔ မီးကိုဘယ္လုိမွနုိင္ေအာင္မျငိမ္းနုိင္ဘူးဆုိတာကိုလည္းၾကားေနရပါတယ္။ သူတုိ႔အိမ္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ျခမး္ကေကာင္းကင္မွာ မီးေတြရဲေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူးမီးက28လမ္းေရာက္လာျပီဆုိျပီးေျပာလဲေျပာေရာသူ႔အေမက က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးကုိအထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ေျပးခုိင္းပါတယ္။ သူတုိ႔အိ္မ္ကပစၥည္းေတြကုိ က်ဳံးေဘးက 76လမ္းမွာေနတဲ႔သူတုိ႔အမ်ဳိးအိမ္ကိုသြားပို႔ခုိင္းပါတယ္။ ညေနေလးနာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာသူတုိ႔အိမ္ရဲ႕ ခဏေနေတာ႔ အျပင္ကိုထြက္ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါမွာေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးမီးခုိးလုံးေတြနဲ႔ျပည္႔ေနသလုိ အေနာက္ဘက္ေလလာ၀င္းကိုတ၀င္းလုံးကို ျပာက်သြားျပီး ေရႊတုိ္က္၀င္းနဲ႔အတူသူတုိ႔အိ္မ္လဲပါသြားပါတယ္။ ပူျပင္းတဲ႔ရာသီတုေၾကာင္႔ သစ္သားအိမ္ေတြ ၀ါးထရံကာကပ္မုိးအိမ္ေတြသာမ်ားတဲ႔မန္းေလးျမဳိကအိမ္ေတြက မီးေလာင္ဘုိ႔အတြက္အဆင္႔သင္ျဖစ္သလုိၾကြပ္ရြလုိ႔ေနပါတယ္။ အဲဒီတုံးကအိမ္တစ္လုံးမီးေလာင္တာဟာစကၠန္႔ပိုင္းေလာက္အတြင္းမွာ၀ုနး္ကနဲျပာျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီမီးေလာင္လုိ္က္တာကအရွိန္ေတာ္ေတာ္ေလးျပင္းတယ္လုိ႔ ေျပာနုိင္ပါတယ္။ နာရီ ပုိင္းေလးအတြင္းမွာရပ္ကြက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ျပာပုံဘ၀ေျပာင္းသြားေစပါတယ္။35လမ္းကစလိုက္တဲ႔မီးဟာ ေျမာက္ဘက္25လမ္း (80-81)လမ္းၾကား အမွတ္တစ္ေက်ာင္းေတာင္ဘက္ကခုံေတာ္မင္း၀င္းနဲ႔ရွင္အိေျႏၵ၀င္းကိုျပာက်ျပီးမွရပ္သြားပါတယ္။ ဒီရပ္ကြက္ကိုေလာင္ျပီးမ သူ႔ေတာင္ဘက္မွာရွိတဲ႔ အခုေအာ္တုိဖုနး္ရုံးလုိ႔ေခၚျပီးအရင္က ေၾကးနန္း၀င္းလုိ႔ေခၚတဲ႕ရုံးၾကီး ကုိျပန္ျပီးေလာင္ပါတယ္။ ဒီမီးက ေတာင္ေျမာက္ဆုိရင္ (35ေအလမ္းကေန 25လမး္)၊အေရွ႔နဲ႔အေနာက္ဆုိရင္ လမ္း80နဲ႔84လမ္းၾကားရွိတဲ႔ရပ္ကြက္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကိုကြက္တိကြက္ၾကားေလာင္သြားတာပါ။ ည(7)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေတာ႔ မီးစြယ္က်ဳိးသြားျပီဆုိျပီး 84လမ္းဘက္အိမ္တစ္ခ်ဳိ႔က သူမ်ားဆီပုိ႔ထားတဲ႔ ပစၥညး္ေတြကိုျပန္သယ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ေရာက္လုိ႔မွ အထုပ္အပိုးေတြခ်ျပီးလုိ႔မွအေမာမေျပေသးဘူး မီး မီးဆုိျပီးမီးလုံးေတြတက္လာျပီးေစာေစာကလြတ္တယ္ဆုိတဲ႔ရပ္ကြက္တစ္ခ်ိဳ႔က ညရွစ္နာရီေလာက္မွာတစ္ခါျပန္ေလာင္ပါတယ္။                                                                                           

က်ေနာ္ၾကားလုိက္ရတဲ႔ သတင္းတပုဒ္ကေတာ႔ 82လမ္း (28-29)ၾကားကအိ္မ္တစ္အိမ္ဆုိရင္ မနက္ပုိင္းမွာ အိမ္သစ္တက္ပြဲလုပ္တယ္ငွားထားတဲ႔ စားပြဲေတြပုဂံေတြျပန္ပုိ႔မယ္လုပ္တုန္း မီး မီး ဆုိလုိ႔အကုန္ထားျပီးေျပးၾကရပါတယ္ ဘာမွကုိမသယ္နုိင္ဘဲ မီးထဲပါကုန္ပါတယ္။ အိမ္တစ္အိမ္ကေတာ႔ ညေနပုိငး္မဂၤလာေဆာင္ကားတန္းေတြနဲ႔လွည္႔ဘုိ႔ျပင္ေနတုန္း မီးဆုိတာေန႔ေျပးလုိက္ၾကရေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္လဲပ်က္ေပါ႔ ။ ေနာက္စုံတြဲတစ္တြဲကေတာ႔ မနက္ပိုင္းမွာ မဂၤလာေဆာင္ညေနေရာက္ေတာ႔ ေနစရာေပ်ာက္။ နာေရးရွိတဲ႔အိမ္က်ျပန္ေတာ႔လည္႔ ဘာလုပ္လုိ႔ လုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ကိုျဖစ္ကုန္ပါေတာ႔တယ္။ မီးစြယ္ေတြက်ဳိးလုိ႔ မီးအေလာင္ရပ္သြားတဲ႔ညအခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ က်ဳံးေဘးတစ္ေလ်ာက္လုံးမွာအထုပ္အပိုးကုိယ္စီနဲ႔မီးေဘးဒုကၡသည္ေတြအျပည္႔။ လူေပ်ာက္ရွာၾက အသိေတြ႔တာနဲ႔ ၀မ္းသာအားရေအာ္ဟစ္ႏုတ္ဆက္ၾကနဲ႔ ဆူညံရွုပ္ေထြးလုိ႔ေနပါတယ္။ ခဏေနေတာ႔မီးလြတ္တဲ႔သူေတြက မီးေဘးဒုကၡသည္ေတြကုိ ထမင္းထုပ္ေတြလာေ၀ၾကနဲ႔ အုံးအုံးထလုိ႔ေနျပန္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ကုိမႏၱေလးျမဳိ႕ရဲ႕အသဲႏွလုံးေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ေန႔ပါ။ ငုိအားထက္ရီအားသန္ျဖစ္ရတဲ႔အျဖစ္ကေလးေတြကလဲရွိပါတယ္။36လမ္း 37လမ္းဘက္က မီးစေလာင္တဲ႔အရပ္နဲ႕ကပ္ေနတဲ႔ အိမ္ေတြကမီးနဲ႔ေ၀းတဲ႔ 26လမ္းဘက္ကအိမ္ကိုအထုပ္အပိုးေတြလာထားၾကတဲ႔သူေတြရွိပါတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူတုိ႔ကမီးလြတ္ျပီး ပစၥည္းသြားထားတဲ႔အိ္မ္ကမီးထဲပါသြားလုိ႔ ပစၥည္းေတြ အကုန္ဆုံးရွုုံးသြားတာကိုလဲေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာဒီမီးက အနွစ္ႏွစ္အလလ လူအင္အားေငြအင္အားေတြ နဲ႔ ၾကီးစားလုိ႔တည္ေဆာက္ထားခဲ႔တဲ႔အိမ္ေတြ ယဥ္ေက်းမူ႔ေတြ လူမူ႔ဆက္ဆံေရးေတြကို နာရီပုိင္းေလးအတြင္း ဘယ္လုိမွျပန္မရနိုင္ေလာက္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးလိုက္တဲ႔မီးပါဘဲ။ေရွးကတည္းကတည္ေဆာက္ခဲ႔အတဲ႔ ေရွးအေမြအႏွစ္အိမ္ေတြပါသြားသလုိ ဒီအိမ္ေတြမွာေနထုိင္ခဲ႔ၾကတဲ႔လူေတြရဲ႕ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကလဲ ဒီမီးနဲ႔အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါတယ္။ရုတ္တရက္ထေျပးလုိက္ရလုိ႔ဘာမွမရလုိက္တဲ႔သူေတြ၊ အိမ္လုံးကြ်တ္ ေရႊစာရံဘုရားပြဲသြားေနလုိ႔ ဘာမွမသယ္လုိက္ရဘဲမီးပါသြားတဲ႔သူ၊ မီးစေလာင္တဲ႔အရပ္က အသိမိတ္ေဆြေတြကို သြားကူေနလုိက္တာ ျပန္လာမွ သူ႔ေနတဲ႔အိ္မ္ကမီးထဲပါသြားလုိ႔ ဘာမွမရလုိက္တဲ႔သူ၊ ရသေလာက္ေတာ႔ သယ္လုိက္ပါတယ္ လမ္းမွာေတြ႔တဲ႔လူက“ ေပး ေပး“ဆုိလုိ႔ေပးလုိက္မိလုိ႔ “အေခ်ာင္သမား ေတာေၾကာင္ “လက္ထဲပါသြားလုိ႔ ဘာမွမရလုိက္တဲ႔သူ နဲ႔ ရင္နာစရာဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားၾကီးပါဘဲ။ ေနာက္အသိမိတ္ေဆြေပါမ်ားတဲ႔သူမ်ားၾကျပန္ေတာ႔လည္း ၀ို္င္းသယ္သြားလိုက္ၾကတာဘယ္သူ႔ဆီမွာ ဘာပါသြားတယ္ဆုိတာကို မသိလုိက္ၾကပါဘူး။ေနာက္မီးမပါေတာ႔မွာ အိမ္ကုိ အလွ်ုိလ်ဳိျပန္လာပုိ႔ေတာ႔မွသာ “ေအာ္ငါပစၥည္းေတြရွိေသးသားဘဲ” လုိ႔မွတ္ရပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ႔ အိ္မ္မီးလြတ္တယ္ဆုိရင္ကုိသိန္းထီေပါက္တာထက္ ၀မ္းသာရ စိတ္ခ်မ္းသာရနဲ႔ “ေတာ္ေသးလုိ႔ဟဲ႕”လုိ႔ဆုိတဲ႔အေတြးနဲ႔ေပ်ာ္ရပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေျပးရင္းလႊားရင္း ယာဥ္တုိက္မူ႔ျဖစ္ၾကတာေတြ ကားေမွာက္တာေတြဆုိတာကလဲ ရွိပါေသးတယ္။ တုိက္ဆုိလဲတုိက္ခ်င္စရာပါ အားလုံးစိတ္ထဲမွာ မီးအႏၱရာယ္ကလြတ္ရာကင္းရာေရာက္ဘုိ႔ရယ္ အခ်ိန္ရရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သယ္နုိင္ေအာင္ လုိရာခရီးကို ျမန္ျမန္ေရာက္ဘုိ႔ဆုိေတာ႔ ယာဥ္စည္းကမ္းေတြ လမ္းမွန္တာေတြ ေခါငး္ထဲမွာမရွိၾကေတာ႔ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္အိမ္ေထာင္က်ျပီး လုိ႔ (19လမ္း လမး္80)မွာအိမ္ငွားေနပါတယ္။ အဲဒီေန႔တုံးက မီးမေလာင္ခင္အခ်ိန္ေလးမွာရွိေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ရယ္ အဲဒီနားက မိတ္ေဆြအိမ္ေတြကို ကူသယ္ေပးေနတာနဲ႔ ကိုယ္႔အိမ္ကုိျပန္ျပီး ပစၥည္းသယ္ဘုိ႔ရယ္ ရုံးအလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ မိန္းမကုိ သြားမၾကိဳမိတာရယ္ေၾကာင္ ႔ အိမ္လဲျပန္ေရာက္ေရာ အကြိဳင္ခံရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကေလးဘ၀ထဲ႕ေနခဲ႔တဲ႕25လမ္းက အမ်ဳိးေတြအိ္မ္ကုိသြားကူမသယ္ဘဲ 26လမ္းနဲ႔ တရုပ္တန္းတ၀ိုက္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ဘဲ သြားသယ္ေပးတာေၾကာင္႔မီးေလာင္ျပီးသြားတဲ႔အခါမွာ မီးထဲပါသြားတဲ႔ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြရဲ႕ျငဴစူမူ႔ကိုလည္းခံခဲ႔ရပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရေလးေျပာလုိက္ရရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုံးက မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံးေခတ္စားေနတဲ႔ သီခ်င္းေလးကေတာ႔ မန္းေလးသား ေဂ်ေမာင္ေမာင္ သီဆုိထားတဲ႔ “ အခ်စ္ေရ႕ ေနလုိ႔မွေကာင္းရဲ႕လားကြယ္ အိပ္လုိ႔ေပ်ာ္ပါေစ အခ်စ္ေရ႕သနပ္ခါးေလးလွေအာင္လူးျပီးရင္“ ဆုိျပီးသီခ်ငး္ထဲက ေမးေနေပမယ္႔ ဒီဦးက်ားၾကီးမီးေလာင္ျပီးသြားကတည္းက မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြမွာ သနပ္ခါးမလူးနုိင္ ပန္းမပန္နုိင္ဘဲ အိပ္မေပ်ာ္တဲ႔ညေတြသာ မ်ားမ်ားလာခဲ႔တာေတာ႔အမွန္ပါဘဲ။ ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ႔မီးေလာင္ျပင္ကို သြားၾကည္႔ၾကျပီးဘယ္အိမ္ကေတာ႔ပါသြားျပီ ဘယ္သူကေတာ႔ရလုိက္တယ္ မရလုိက္နုိင္ဘူးဆုိတာတုိ ႔ မီးထဲပါသြားတဲ႔အသိမိတ္ေဆြေတြ ဘယ္အိမ္မွာေရာက္ေနတယ္တို႔ ဘယ္မီးေဘးကယ္ဆယ္ေရးစခန္းကုိ ေရာက္ေနတယ္ဆုိတဲ႔သတင္းေတြကုိ တစ္ေယာက္စကားတစ္ေယာက္နားနဲ႔ နားေထာင္ၾက လက္လွမ္းမီရာသြားေတြ႔လုိ႔မီးေမးၾကရပါတယ္ ။ မီးေလာင္ျပင္ၾကီးကလဲအက်ယ္ၾကီး ေလာင္လက္စမျငိမ္းေသးတဲ႔ေနရာေတြကလဲ မီးခုိးေတြတအူအူ မီးထဲပါသြားတဲ႔လူေတြကလည္းသူ တုိ႔အိမ္ေနရာေတြမွာ မေလာင္ဘဲဘာေတြမ်ားက်န္ေသးသလဲလုိ႔ ၀င္ၾကည္႔ခ်င္တာ သက္ဆုိင္ရာက အႏၱရယ္ရွိေသးလုိ႔၀င္ဘုိ႔ ခြင္႔မျပဳေတာ႔ တစ္ဆူဆူနဲ႔အေတာ္ေလးကို ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနပါတယ္။ဒီအထဲမွာ သူမ်ားမီးေလာင္တာကုိ ပြဲၾကည္႔သလုိ အပ်င္းေျပလာၾကည္႔သူမ်ားကလည္း ၀င္လာမစဲတသဲသဲပါ။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ႔ မီးေလာင္ျပင္က အပူဒဏ္လဲေရာ႔ပါးသြားျပီဆုိေတာ႔ မွ                                 အိမ္ပုိင္ရွင္ေတြကုိ ေသခ်ာစြာ စီစစ္ျပီးမွ၀င္ျပီးရွာခြင္႔ျပဳပါတယ္။ က်ေနာ္႔တုိ႔လည္းအသိမိတ္ေဆြအိမ္ေတြကို                         တတ္နုိင္သေလာက္၀င္ကူ ျပီး ရွင္းလင္းေပးၾကရပါတယ္။ငုိအားထက္ရီအားသန္ဆုိတာလုိမ်ဳိး                   သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္က အိမ္ထဲမွာေရကန္ၾကီးတည္ထားပါတယ္။အဲဒီေရကန္ၾကီးထဲကို                                  သူညီမအငယ္က အိမ္ေပၚကေနျပီး အထုပ္ေတြပစ္ပစ္ခ်တာကို သူတုိ႔ကေရကန္ထဲကို ထည္႔ထည္႔ေပးပါတယ္။အထုပ္ေတြထည္႔လုိ႔ေတာင္မျပီးေသးဘူး ေနာက္ေဖးအိမ္မီးေလာင္ေနျပီဆုိေတာ႔ အိမ္ေရွ႕ကေနျပီး အျပင္ထြက္ဘုိ႔ ေအာ္ေခၚေနၾကတာရယ္ မီးကအိမ္ေနာက္ဘက္ကိုေလာင္ေတာ႔ မီးေတာက္ေတြေတာင္ျမင္ေနရျပီး မီးခုိးလုံးေတြနဲ႔အသက္ရွူေတာင္က်ပ္လာေတာ႔ ထြက္ေျပးခဲ႔ရပါတယ္။အခုမီးလဲျပီးေရာ ေရကန္ထဲထည္႔ထားတာေတြျပန္လဲေဖာ္ ေရာထြက္လာလုိက္တဲ႔အထုပ္ေတြက ေစာင္စုတ္တုိ႔ထမီစုတ္လုံခ်ည္စုတ္ေတြထည္႔ထားတာေတြျဖစ္ေနျပီး မထည္႔လုိက္နုိင္လုိ႔မီးထဲပါသြားတာေတြက အ၀တ္အထည္ေကာင္းေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ကံေကာင္းတဲ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကေတာ႔ အိမ္က အဘုိးနဲ႔အဘြားကိုဘဲ တြဲေခၚေနရေတာ႔ ဘာမွမသယ္လိုက္နုိင္ပါဘူး။ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူတုိ႔အိမ္ေခါင္မုိးက သြတ္ေတြကျပဳတ္က်တဲ႔ေနရာက မီးခံေသတၱာထားတဲ႔ေနရာကို ဖုံးထားေပးသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔အိမ္ကုိျပန္ရွင္းလုိ႔ရတဲ႔အခိ်န္မွာဖုံးေနတဲ႔သြတ္ေတြကိုလဲဖယ္လုိက္ေရာ မီးခံေသတၱာကိုေတြ႔လုိ႔ ဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ အရည္ေပ်ာ္ျပီးခဲေနတဲ႔ လက္၀တ္လက္စားေတြ ေရႊေတြကိုေတြ႔ေတာ႔ ေမ႔လဲသြားမတတ္ကို ေပ်ာ္သြားၾကပါသတဲ႔။ အဆုိးထဲကအေကာင္းလုိ႔ဘဲသတ္မွတ္ရမွာပါ။                                                                                             

တကယ္အမ်ားစုကေတာ႔ ဘာမွမရ ျဖဴခါျပာခါက်သြားလုိ႔ ဒုကၡေတြပင္လယ္ေ၀ခဲ႕ရတာ ကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။ ဒီမီးေလာင္လုိက္တာမွာ အားလုံးအလုပ္ေတြရပ္လုိ႔ စီးပြားေတြပ်က္ သြားၾကတဲ႔သူေတြမ်ားပါတယ္။ ရွိစုမဲ႔စုေလးနဲ႔ လုပ္ေနတဲ႔လုပ္ငန္းမီးထဲပါသြားေတာ႔ ေနာက္ထပ္ထူေထာင္ဘုိ႔အင္အားမရွိေတာ႔ ပိုင္ရွင္ဘ၀ကေန ေလွ်ာက်သြားျပီးသူမ်ားဆီမွာအခစားျပန္လုပ္ရတဲ႔              သူေတြလဲရွိၾကသလုိ ၊ သူ႔ပုိင္ရွင္က ဆုိင္ထပ္ေထာင္ဘုိ႔အင္အားမရွိေတာ႔လုိ႔ ပိုင္ရွင္အသစ္ရွာရတဲ႔လူေတြလဲအမ်ားၾကီးပါ။ တစ္ခ်ဳိ႔ၾကျပန္ေတာ႔လည္းသူမ်ားေနရာေလးမွာငွားဖြင္႔ျပီးဆုိင္ေထာင္ လုပ္ငန္းေတြထူေထာင္လုိ႔အဆင္ေျပေနေပမယ္႔မီးထဲပါသြားေတာ႔ လုပ္ငန္းကေတာ႔ျပန္ေထာင္ေအာင္ လုပ္နုိင္ေပမယ္႔ သူငွားေနတဲ႔ပိုင္ရွင္က ဒီေနရာကုိ အျပီးေရာင္းလုိ႔ ဘ၀ကုိျပန္စမယ္ဆုိေတာ႔ အခက္ေတြ႔ရျပန္တယ္။ သူမ်ားေတြကံဆုိးတဲ႔အခ်ိန္မွာထူးထူးျခားျခား ကံေကာင္းသြားၾကသူမ်ားကေတာ႔ မျပီးဆုံးနိုင္မျပီးျပတ္နုိ္င္တဲ႔အိမ္ရွင္အိမ္ငွားျပႆနာတက္ေနတဲ႔ အိမ္ပုိင္ရွင္ေတြပါ။ မီးေလာင္ျပင္ျဖစ္သြားတဲ႔အခါမွာ က်န္ေနတဲ႔ေျမကြက္အလြတ္ေတြကို မူရင္း ပုိင္ရွင္က ျပန္လည္လုိ႔ ရသြားတာပါ။သူတုိ႔ကေတာ႔ ဥစၥာရင္းမွန္လုိ႔ျပန္ရတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။                                                                                                  

ဒီဦးက်ားၾကီးမီးအျပီးမွာ အရင္ပထမဆုိင္းတန္းမီးကလုိဘဲအိမ္ေထာင္စုဇယားရွိျပီးေနစရာမရွိတဲ႔လူေတြကို ျမဳိ႔သစ္မွာေနရာဆက္ျပီးခ်ထားေပးတဲ႔အတြက္အသစ္တည္တဲ႔ျမဳိ႔သစ္ကပုိစည္ကားလုိ႔လာပါတယ္။ မ်ားတာမွအရင္ကထက္ပုိျပီးမ်ားလာပါတယ္ မ်ားဆုိ မီးေလာင္တဲ႔ဧရိယာ ကလည္းအရင္ကထက္ပုိက်ယ္သလုိ လူေနထူထပ္တဲ႔ဧရိယာျဖစ္တဲ႔အတြက္ မီးထဲပါတဲ႔အိမ္ေထာင္စုေတြပုိပိုမ်ားလာလုိ႔ပါဘဲ။ျမဳိ႔သစ္ေရာက္စကေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္းအထုိိင္မက်ေသးခင္စိတ္ေတြညစ္ရ ဒုကၡေတြေရာက္ၾကရျပန္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ႔သြားေရးလာေရးခက္ခဲတာပါဘဲ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အရင္က ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းေဘးက  ကားသြားေနတဲ႔လမ္းကိုပိတ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီဘက္ကလာမယ္ဆုိရင္ကြ်ဲဆည္ကန္သံလမ္းကုိေက်ာ္ခြလုိ႔စက္ဘီးကို ထမ္းလယ္ကန္သင္းရုိးေပၚကေနစက္ဘီးစီး ျပီးရင္ေက်ာက္လမ္းမက်ေျမလမ္းမက်ေပၚကေနျဖတ္လာရင္ အရင္လုိရွင္ပင္အုံးအင္ဘုရားနားကိုေရာက္လာပါတယ္။ အရင္ကၾကမး္တယ္ထင္ရတဲ႔လမ္းက 65လမ္းကေနပါတ္လာရတာထက္စာရင္နီးသြားျပန္ပါေရာ။ေနာက္အေတာ္ေလးၾကာမွာသာ လမ္းပိတ္ၾကီးျဖစ္ေနတဲ႔ဲ့73လမ္းမေပၚကကန္႔လန္႔ၾကီးျဖစ္ေနတဲ႔အိမ္ေလးေတြကို ကိုဖယ္ခုိိိင္းလုိက္တဲ႔အခါ 73လမ္းက  သိပၸံလမ္းကေန မေနာဟရီလမ္းအထိေတာက္ေလွ်ာက္လမ္းေပါက္သြားပါတယ္ ဒါေပမယ္႔ဒီလမ္းကလည္း  ေက်ာက္ၾကမး္လမ္းျဖစ္ျပီး စက္ဘီးကလမ္းေဘးက ဘဲကပ္နင္းလုိ႔ဘဲရတဲ႔အျပင္ အဆင္မသင္႔ရင္              လမ္းေဘးေပါက္ေနတဲ႔ဆူးပင္က ဆူးျခစ္တာခံရပါေသးတယ္။ ေနာက္စက္ဘီးတစ္စီးထဲသြားသာတဲ႔လမ္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာကေတာ႔ မုိးရြာထားရင္လယ္ေျမေတြျဖစ္ေနေတာ                  ရႊံေတြက စီးကပ္ျပီး စက္ဘီးနင္းဘုိ႔မေျပာနဲ႔ တြန္းလုိ႔မရေလာက္ေအာင္ကုိ ရြံခဲၾကီးေတြကကပ္ေနတတ္တာပါ။ ဒီလမး္က ညဆုိရင္အေရွ႔ဘက္ျခမး္ကလူမေနတဲ႔ရုံးေနရာ အေနာက္ဘက္ကေတာ႔လယ္ကြင္းလူအသြားအလာကလဲမရွိသေလာက္တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ညကိုးနာရီဆယ္နာရီေလာက္မွအလုပ္ျပီးတယ္ဆုိရင္ ဆလိမ္ရပ္ကြက္မွာေနတဲ႔သူမ်ားက 65လမး္ကျပန္ရင္လဲ အသြားအျပန္16ျပေလာက္ပိုျပီးနင္းရမွာဆုိေတာ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ဘဲ ဒီ73လမ္းၾကမး္ၾကီးကို အျပင္းနင္းျပီးအိမ္ေရာက္ေအာင္ေျပးၾကရပါတယ္။ ျမဳိ႔သစ္ကေတာ႔ စံတင္ေလာက္ပါတယ္။အဲမုိးတြင္းေရာက္လုိ႔ေရ၀င္ျပီဆုိျပန္ေတာ႔လည္းဒူးေလာက္ေပါင္ေလာက္ထိေရကရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဒီလုိေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ဘဲ အားလုံးက အသားက်သြားျပန္ပါတယ္။ ေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ႔ဒီတစ္ခါမီးေလာင္လုိ႔ေျမအစားျပန္ေပးတာကအရင္တုံးကေနခဲ႔တဲ႔ရပ္ကြက္အတုိင္း ေျမေနရာရၾကတယ္ဆုိေတာ႔ေနရာကေတာ႔ေရသစ္ေျမသစ္ေနရာသစ္မွာေနၾကရေပမယ္႔ လူအသစ္ကိုမေပါင္းရေတာ႔ စိတ္သက္သာရေတာ႔ရၾကပါတယ္။ ဒီျမဳိ႔သစ္တည္ခါစကလမ္းအေကာင္းဆုံးကေတာ႔ 65လမ္းပါဘဲ။လမ္းေတြကလဲ ကားတစ္စီးသြားသာရုံခပ္က်ဥ္းက်ဥး္။ ရုပ္ရွင္ရုံမရွိဘာမရွိတဲ႔အတြက္ကေတာ႔ အေတာ္ေလးစိတ္ညစ္ၾကရပါတယ္။အရင္က ရုပ္ရွင္ကားအသစ္လဲတုိင္းေျပးၾကည္႔ၾကတဲ႔သူေတြကိုးဗ်။ ဒီေတာ႔လဲရေသ႔စိ္တ္ေျဖဆုိတာလုိ႔ ရုပ္ရွင္မရွိေတာ႔လဲ ဗြီဒီယုိျပတဲ႔ရုံေလးေတြဘဲရွိေတာ႔ မေနနုိင္ရင္ရွိတာကိုဘဲၾကည္႔ၾကရတာေပါ႔။

ျမဳိ႔သစ္ကိုေျပာင္းေနၾကရတဲ႔လူတုိင္းလူတုိင္း ေနရထုိင္ရလုိ႔ အဆင္မေျပတာကုိေတြ႔တုိငး္ ေတြးတုိင္း စိတ္ထဲမွာ “ငါတုိ႔ ျမဳိ႔ထဲေနတုန္းက ဆုိရင္ “ ဆုိတဲ႔အေတြးေလးက စိတ္ထဲကုိ မခ်င္႔မရဲနဲ႔ေရာက္လာစျမဲပါ။ ၾကဳံၾကဳိက္လုိ႔ရီစရာေလးတစ္ခုေျပာရပါအုံးမယ္။အရင္ျမဳိ႔ထဲရုံးက အရာရွိတစ္ေယာက္က စစခ်င္း66လမ္းမွာေနရာရပါသတဲ႔။သူတပည္႔ကေတာ႔ 73လမ္းမေပၚမွာေနရာရပါတယ္။ဆရာကသူရတဲ႔ေျမကြက္ကုိ မေနေသးေပမယ္႔ တပည္႔လုပ္တဲ႔လူကေတာ႔ သူရတဲ႔ေနရာမွာတဲေလးထုိးေနပါတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ 73လမ္းက               တကၠသို္လ္ဘက္အစ သိပၸံလမ္းကေနလမ္းေဖာက္မယ္ လမ္းအသစ္ခင္းမယ္ဆုိျပီးေက်ာက္ၾကမ္းေတြလဲခ်ေရာ ဆရာကသူရတဲ႔ေနရာနဲ႔သူတပည္႔ရတဲ႕ေနရာနဲ႔ေနရာျခငး္လဲဘုိ႔ေျပာပါသတဲ႔။ တပည္႔လုပ္သူက အိမ္ထပ္ေဆာက္ဘုိ႔ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးေတာ႔ေနရာမေျပာင္းခ်င္ အလုပ္ထဲမွာေပါက္ေရာက္တဲ႕သူ႔အထက္ကအရာရွိကလဲျဖစ္ေနျပန္ေတာ႔မလဲဘူးလုိ႔ကလဲမျငင္းရဲ႕နဲ႔ အေတာ္အၾကပ္ရုိက္သြားပါသတဲ႔။ အမွန္ကေတာ႔ သူ႔ဆရာကေလာဘတက္ျပီးးလူလည္က်တာပါ။65လမ္းထက္စာရင္ လမ္းအသစ္ေဖာက္ေတာ႔မယ္႔ 73လမ္းကေျမေစ်းတက္လာမယ္ဆုိတဲ႔ထင္ေၾကးနဲ႔ဇြတ္လဲခ်င္တာပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ အိမ္တလုံးေဆာက္ေပးျပီးအလုိက္မပါဘဲလဲလုိက္ၾကပါတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဒီ73လမ္းက ေက်ာက္ၾကမ္းစခင္းလုိက္တဲ႔အခ်ိန္ကေန သကၠရာဇ္2000ေရာက္တာေတာင္ လမ္းၾကမး္ကလမ္းၾကမ္းျဖစ္ေနျပီး 65လမ္းကေတာ႔ ေစ်းကြက္၀င္လုိ႔ သိန္းရာၾကီးဂဏန္းကိုေရာက္သြားပါတယ္။အလုိၾကီးအရနည္းဆုိတာ ဒါမ်ဳးိလို႔ဘဲထင္မိပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲျမိဳ႔သစ္ကမီးတစ္ခါေလာင္ရင္းတစ္ခါေနရာအသစ္ေတြေပးရင္းနဲ႔ လူေတြမ်ားလာသလုိ သိပၸံလမ္းနံေဘးမွာကလဲ ေျမကြက္အက်ယ္ၾကီးေတြနဲ႔ သီးသန္႔လူတန္းစားတစ္ရပ္အတြက္ ကြက္သစ္တစ္ခုေပၚလာသလို သိပၸံလမ္းကေန65လမ္းအ၀င္မွာလည္းသာမန္အကြက္ထက္ပုိက်ယ္တဲ႔ေျမကြက္ေတြကုိခ်ေပးထားေတာ႔ ပုိျပီးစည္ကားလုိ႔လာပါတယ္။

အခုအခ်ိန္အခါမွာေတာ႔ ျမဳိ႔သစ္က တကယ္ကိုျမဳိ႔သစ္အစစ္ျဖစ္သြားပါျပီ။ လမ္းေတြကလဲ ရွယ္ေကာင္းေနပါျပီ။အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေဆးရုံေတြ ရဲစခန္းေတြ ေစ်းေတြအစုံရွိတဲ႔ ျမဳိ႔သစ္ျဖစ္သြားပါျပီ။ အရင္ျမဳိ႔သစ္တည္စကက်ပ္ေငြေသာင္းဂဏန္းဆုိတဲ႔ ေျမေနရာေတြက အခုအခ်ိန္2010ခုႏွစ္မွာ က်ပ္သိန္းရာဂဏန္း၊က်ပ္သိန္းေထာင္ဂဏန္းျဖစ္လုိ႔သြားပါျပီ။ေနာင္ဆိုရင္က်ပ္သိန္းေပါငး္ေသာင္းဂဏန္းမျဖစ္ဘူးလုိ႔မေျပာနုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္းေပါ႔ေလ လမ္းမတန္းမွာေတာ႔ မန္းေလးသားေတြမေနနုိင္ပါဘူး။အစက 65လမ္းမတုိ႔ 64လမ္းမတုိ႔ မေနာ္ဟရီလမ္းမတုိ႔မွာေနခဲ႔ဘူးတဲ႔ မူလေနထုိင္ခဲ႔သူေတြက ေစ်းေကာင္းရလုိ႔ေရာင္းျပီး အတြင္းပုိင္းကေစ်းေပါတဲ႔အရပ္ေတြကိုေျပာင္းေနၾကပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ 62လမ္းမၾကီးကလဲအက်ယ္ၾကီး၊65လမ္းမကလဲအက်ယ္ၾကီး။အရင္ကမေကာင္းခဲ႔တဲ႔ 66လမ္းတုိ႔ 68လမ္းတုိ႔။73လမ္းတုိ႔ကလဲ ေက်ာက္လမ္းမေတြျဖစ္လုိ႔လမ္းေတြေကာင္းကုန္ပါျပီ။ အဲေတာ႔ေျမေစ်းေတြလဲေကာင္းလာတာဘယ္ဆန္းမလဲေနာ္ ။ဒါေပမယ္႔ အဆုိေတာ”္ေဇာ္၀င္းရွိန္”ဆုိခဲ႔တဲ႔ “ပိုင္ရွင္”ဆုိတဲ႔သီခ်င္းေလးထဲကစားသားေလးလုိပါဘဲ “ တစ္ခုမွကိုယ္မပုိင္ပါ” ဆုိတာကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ လုိသာမန္လုပ္ကိုင္စားၾကရတဲ႔ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ႔ အပုိအလုိမရွိကြက္တိပါဘဲ ။

ဒီ73လမ္းေလးနဲ႔ပါတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာအမွတ္ထင္ထင္အျဖစ္ကေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။က်ေနာ္ဒီလမး္ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းေလးေပၚမွာဆိုင္ကယ္နဲ႔ေရာ စက္ဘီးနဲ႔ေရာေနပူမုိးရြာမေရွာင္ အၾကိမ္ေပါငး္မ်ားစြာျဖစ္သန္းခဲ႔ဘူးပါတယ္။ဒီလမ္းပုံစံေလးကိုျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ လမ္းအလည္ေခါင္မွာက အေတာ္ေလးၾကီးတဲ႔ေက်ာက္ခဲလုံးၾကီးေတြရွိေနတဲ႔လမ္း၊လမ္းေဘးႏွစ္ဘက္ကေတာ႔ စက္ဘီးႏွစ္စီးေရွာင္သာရုံလမ္းကေလးပါ။ ကားေတြကေတာ႔လမ္းအလည္ေခါင္ကေမာင္းစက္ဘီးတုိ႔ ဆုိင္ကယ္တုိ႔ကေတာ႔ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္က ေျမလမး္ေလးေပၚကသြားေပါ.။ဒါေပမယ္႔လည္းလမး္ေဘးက ဆူးပင္သစ္ပင္ေတြက ၾကီးၾကီးလာေတာ႔ လမ္းနဲ႔မလြတ္ေတာ႔ပါဘူး။2008ခုႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။မိသားတစ္စုက ဒီလမ္းေလးကေက်ာက္ခဲအၾကီးၾကီးေတြကို တူး၊ေျမေတြကုိ အားလုံးသြားလုိ႔ရနုိင္ေအာင္ညိွ၊ေဘးနားကဆူးပင္ေတြကိုခုတ္၊ေျမလမ္းေလးကိုလည္းက်ယ္သထက္က်ယ္ေအာင္ဖုိ႔လုိ႔ ေန႔စဥ္လုပ္ကိုင္ေနတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ဒီလုိလုပ္ကို္င္ေပးတာေၾကာင္႔သြားရတာလဲ အရမး္ကိုအဆင္ေျပလာပါတယ္။ အစကေတာ႔ စည္ပင္သာယာကဘဲခုိငး္ထားတာေၾကာင္႔၊ဒါမွမဟုတ္တစ္ေယာက္ေယာက္က အခေၾကးေငြေပးျပီးခို္င္းတယ္ထင္ၾကေပမယ္႔ စပ္စုၾကည္႔ုလိုိက္ေတာ႔မွာ ဘယ္သူမွမခုိင္းဘဲ သူတုိ႔ေစတနာအေလ်ာက္လုပ္တာကိုသိလာရပါတယ္။သူတုိ႔ေျပာတာကေတာ႔ ဒီလုိလမ္းကိုေစတနာနဲ႔လုပ္ကိုင္ေပးတာ                ကိုသိေတာ႔ ဒီလမ္းကို ေန႔စဥ္ျဖတ္ေနၾကတဲ႔သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား 200က်ပ္ 500က်ပ္အစသျဖင္႔ေစတနာတုန္႔ျပန္လာၾကေတာ႔သူတုိ႔မိသားစုေလးရဲ႕စား၀တ္ေနေရးလဲ အဆင္ေျပလာပါသတဲ႔။ေနာက္လမ္းေလးေတြေကာင္းသြားေတာ႔ သူတုိ႔မိသားစုလဲေပ်ာက္သြားပါတယ္။အခု73လမ္းကအေတာ္ေလးကို ေကာင္းတဲ႔ေက်ာက္ေခ်ာလမ္းမျဖစ္ေနပါျပီ။             က်ေနာ္ကေတာ႔ အခုလုိလမ္းေကာင္းေပၚကိုသြားေနရေတာ႔လည္းဒီမိသားစုေလးကိုအျမဲသတိရပါတယ္။                ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဘယ္သူ႔ခုိင္းေစခ်က္မွမပါဘဲ မိမိရဲ႕အသိစိတ္ဓါတ္နဲ႔ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ေစတနာနဲ႔ကူညီသူ စိတ္ဓါတ္မြန္ျမတ္သူမ်ားကိုေတြ႔ရပါတယ္ ။ ဒီလိုလူမ်ားကိုုု ေငြေတြအေျမာက္အမ်ားအကုန္ခံျပီးလွဴဒါန္းသူလုိဘဲတတန္းတစ္စားထဲထားလုိ႔က်ေနာ္ကေတာ႔ေလးစားပါတယ္။

မန္းေလးမွာ ေရွာင္လႊဲမရနုိင္တဲ႔ မီးေလာင္ရာမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရၾကီးရာမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အျမဲတန္းကူညီေစာင္႔ေရွာက္တတ္တဲ႔၊အေရးအေၾကာင္းဆုိတာနဲ႔ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ကူညီတတ္တဲ႔ အင္မတန္မွေလးစားစရာေကာင္းေသာပုဂၢဳိလ္မ်ားကေတာ႔ ………………………………………………. ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး( www.kopauot.myanmarfriendsday.net)