တစ္ခါသားမွာ ဂ်ပန္က သုေတသနအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔က မန္းေလးကိုေရာက္လာပါတယ္။
ေနာက္ျပီး မန္းေလးသားအမ်ားစုေသာက္တဲ႔ က်ဳံးေရကိုလည္းသုေတသနျပဳသြားျပီး ပုိးမႊားကင္းစင္မူ႔မရွိလုိ႔ မေသာက္သင္႔ေၾကာင္းေျပာသြားပါတယ္။
သူတုိ႔ဘာေတြမွတ္ခ်က္ခ်ခ် ဘာေတြေျပာေျပာ ဒါေပမယ္႔က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ ဆက္ေသာက ္ဆက္သုံးတာပါဘဲ။
က်ဳံးနံေဘးေနတဲ႔သူက က်ဳံးေရမသုံးလုိ႔ဘာသုံးမလဲေနာ။
အခုေတာ႔ အစားထုိးစရာ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕ရပ္ကြက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ “မီတာေရ”လုိ႔ေခၚတဲ႔ ေရေပးေရး စံနစ္ရွိေနပါျပီ။
ေရျဖန္႔ေ၀ေပးေနတဲ႔ ေရတြန္းစက္ရွိတဲ႔ ရပ္ကြက္ေနရာမွာ မီးလာရင္ ေရလာပါတယ္။
မီးမလာရင္ေရမလာပါဘူး။
တုိက္ခန္းအေပၚထပ္မွာေနတဲ႔ သူမ်ား မေတာ႔ မီးလာခ်ိန္နဲ႔ေရလာခ်ိန္ ထပ္တူထပ္မွ်က်ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးေနရပါတယ္။
တကယ္ေျပာခ်င္တာက ေရအေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။
ၾကဳံတုံးသတိရတုန္းေလးမွာ ပြား ၾကည္႔တာပါ၊

အဲဒီ က်ဳံးေရကုိ သုေတသနလုပ္တဲ႔ ဂ်ပန္ေတြအေၾကာင္း ကို က်ေနာ္တုိ႔အရပ္သတင္းၾကားရတာေတာ႔ ဒီဂ်ပန္ေတြ စိတ္၀င္စာတာက က်ဳံးေရမဟုတ္ဘူး
သူတုိ႔ တကယ္စိတ္၀င္စားတာကေတာ႔ က်ဳံးအတြင္းမွာ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ႔ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြကုိပါတဲ႔။
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္တုံးကလဲ လူၾကီးေတြေျပာျပတဲ႔ ပါးစပ္ပုံျပင္ေတြရွိပါတယ္။
ဟုိးေရွးေရွး ဘုရင္ေတြလက္ထက္ကေပါ႔။
ျမန္မာဘုရင္ကုိ ကုလားျဖဴနယ္ခ်ဲ႕ေတြက ၾကက္ကေလးငွက္ကေလး ဖမ္းသလုိ လာဖမ္းၾကတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။(ဒါက သမုိင္းစာအုပ္ထဲကလုိ ေျပာၾကည္႔တာ)
ဘုရင္ေတြပါေတာ္မူသြားတယ္ဆုိေတာ႔ နန္းေတာ္တစ္ခုလုံးမွာ ရွိတဲ႔ လူအားလုံး ေျပးၾကလႊားၾကနဲ႔ ကမၻာပ်က္သလုိျဖစ္ကုန္ပါသတဲ႔။
တစ္ခ်ဳိ႔ကလဲ ေျပးရင္းလႊားရင္းကေန ပါလာတဲ႔ ရသေလာက္သယ္လာတဲ႔ အဘုိးတန္လက္၀တ္ရတနာေတြ နန္းစဥ္ပစၥည္းေတြကို အာဠ၀ီတံတားက ထြက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ဳးံထဲကုိ ပစ္ခ်ထားခဲ႔ၾကပါသတဲ႔။ က်ေနာ္ ငယ္ကထဲက ၾကားဘူးတဲ့ဒီက်ဳံးထဲမွာ လက္၀တ္ရတာ အဘုိးတန္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္ ဆုိတာကို မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြ႔မယ္လုိ႔လဲ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကပါတယ္။ ကံေကာငး္ရင္ က်ဳံးၾကီးကို ဆယ္နုိင္ရင္ေပါ႔ေလ။

အဲဒီ ဂ်ပန္အဖြဲ႔ကလဲ ဒီအေၾကာင္းကို သိတဲ႔အတြက္ သက္ဆုိင္ရာနဲ႔ ညွိနုိင္းပါသတဲ႔။
ဒီက်ဳံးက ေျမသားက်ဳံးျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ မခိုင္ခန္႔ဘူး မသန္႔ရွင္းဘူး။
ဒီေတာ႔ ဒီက်ဳံးကုိဆယ္မယ္ ျပီးရင္ ကြန္ကရစ္ေအာက္ခံနဲ႔ အသစ္ျပင္ေဆာက္ေပးမယ္ ေနာက္က်ဳံးေဘးႏွစ္ဖက္က အကာအရံမရွိတဲ႔အတြက္ တိရိစၦာန္ေတြလဲ၀င္ လူေတြကလဲ ခဏခဏေသတယ္ ဒီေတာ႔ က်ဳံးကိုလည္း ေကာင္းေကာငး္မြန္မြန္ျဖစ္ေအာင္ အကာအရံလုပ္ေပးမယ္ ဒါေပမယ္႔ က်ဳံးထဲက ဆယ္ယူလုိ႔ရတ႔ဲပစၥည္းကုိေတာ႔သူုတုိ႔ ယူမယ္လုိ႔ ကမ္းလွမ္းပါသတဲ႔။ဒါေပမယ့္ ဒီဂ်ပန္ေတြ က်ဳံးဆယ္မယ္ဆုိတာက အေကာင္အထည္မေပၚခဲ႔ပါဘူး။
ဒါက က်ေနာ္တုိ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကပါ။

ဒီဘက္ေခတ္ 8888 အျပီးမွာေတာ႔ ဒီဂ်ပန္ေတြစခဲ႔တဲ႔ဇာတ္လမ္းကို ျပန္လည္လုိ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါေတာ႔ တယ္။
ဒီက်ဳံးဆယ္မယ္ဆုိတဲ႔ သတင္းစထြက္စက ေတာ့ ၾကားၾကားသမ်ွမန္းေလးသူ မန္းေလးသားေတြၾကားထဲမွာ မဟုတ္ဘူး ဟုတ္တယ္ ျငင္းလိုက္ၾကရတာ အေမာပါဘဲ။
ဒီက်ဳံးၾကီးထဲမွာ ေရွးကတည္းက ရွိေနတဲ႔ ငါးအၾကီးၾကီးေတြကို ဘယ္လုိဆယ္မလဲတုိ႔ အသက္တစ္ရာေက်ာ္တဲ႔ ကမၻာလိပ္ၾကီးကုိေရာ ဘယ္လုိလုပ္မလဲတုိ႔ကအစ ေရာက္တတ္ရာရာေပါ႔။
မျဖစ္နုိင္ဘူး ဆုိတဲ႔ သူေရာ လုပ္ခ်င္ရင္ ျဖစ္မွာဘဲဆုိတဲ႔ သူေရာ ေမာေလာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ဳံးထဲကုိေရသြင္းတာ စျပီးရပ္လုိက္တာနဲ႔ အေျဖေပၚသြားပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ က်ဳံးေရေတြတစ္စထက္ တစ္စခမ္းေျခာက္သြားျပီး ႏြံေတြေပၚလာပါတယ္။
က်ဳံးထဲမွာငါးအၾကီးၾကီးရွိတယ္ဆုိတဲ႔ ပုံျပင္ကလဲ ဒီေနရာမွအဆုံးသတ္သြားပါတယ္ ။ငါးအၾကီးၾကီးတေကာင္မွ မေတြ႔ဘူးကုိဗ်။
က်ဳံးထဲမွာ ငါးအၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ ကူးေနတာေတြ႔တယ္ ဆုိတာကို က်ေနာ္ 6တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တုံးက မန္ေလးမွာ တကယ္ကိုျဖစ္ခဲ႔ဘူးတာပါ။
ေတာင္ဘက္က်ဳံးလမ္း 26ဘီလမ္းေပၚ 74-75လမ္းၾကား မွာရွိတဲ႔ မက္သဒစ္ ခ်ပ္ခ်္ေရွ႔မွာပါ။
ငါးၾကီးေပၚတယ္ဆိုလုိ႔ မန္းေလးသူ မန္းေလးသားမ်ား လာလာေစာင္႔ၾကည္႔ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက မ်ား လာၾကည္႔သူေတြ အစားအေသာက္ေရာင္းသူေတြနဲ႔ ေစ်းတန္းေလးကို ျဖစ္သြားပါတယ္။
နည္းနည္းေ၀းတဲ႔အရပ္ကလူေတြကေတာ႔ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလုိ ထမင္းခ်ိဳင္႔နဲ႔ကုိ မိသားစုလုိက္လာၾကည္႔ၾကတာပါ။
ငါးရယ္လုိ႔ အေကာင္အထည္ၾကီးနဲ႔ ဘယ္သူမွ ထင္ထင္ရွားရွားမေတြ႔လုိက္ၾကရေပမယ္႔ အေကာင္အၾကီးၾကီးကူးသြားသလုိ ေရယက္ေတြထထ သြားတာကေတာ့ျမင္ၾကရပါတယ္။
ေနာက္က်ဳံးဆယ္ဘုိ႔အတြက္က ေတာ ႔တပ္မေတာ္သားေတြရယ္ အက်ဥ္းက်ေနတဲ႔ ေထာင္သားေတြရယ္က ေန႔စဥ္လာလုိ႔ လုပ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုံးကမ်ား ေထာင္က်ေနတဲ႔ သူေတြ႔ရဲ႕ေဆြမ်ဳးိသားခ်ငး္မ်ားက လာေရာက္လုိ႔ ေဆးလိပ္ေတြမုန္႔ေတြ စားစရာေတြလာလာေပးၾကတာကိုေတာ႔ မွတ္မိေနပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ လဲ ေျမသားသက္သက္သာရွိေနတဲ႔ က်ံဳးနံရံေတြကုိ ေက်ာက္စီနံရံေတြနဲ႔ အစားထုိးလုိက္ပါတယ္။
က်ဳံးေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကုိလဲ အရင္က ကာထားတဲ႔ သံဇကာေနရာမွာ သံတုိင္ေတြအစားထုိးလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ က်ဳံးေရျပင္နဲ႔ထိစပ္ေနတဲ့ေျမသားမ်က္နွာျပင္ကို လည္းအဂၤေတကိုင္လုိက္ပါတယ္။
အခုျမင္ေနရတဲ႔က်ဳံးျမင္ကြင္း ကေတာ႔ ျပင္ဆင္ထားလုိ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေနတဲ႔ျမင္ကြင္းပါဘဲ။

ဒီက်ဳံးၾကီးဆယ္လုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာဘဲ က်ဳံးေဘးက ေရေပးေနတဲ႔ ေရကန္ေလးေတြကို ပိတ္လုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လမ္းနဲ႔ လြတ္တဲ႔ကန္ေလးတစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ ေရွးမူမပ်က္ ရွိေနတာကိုေတြ႔ရပါေသးတယ္။

“ေအာ္ …က်ဳံးၾကီးကိုဆယ္ေတာ႔ ေတြ႔တာေလးေတြလား?”
ဘာမွထူးထူးျခားျခားေတြ႔တယ္လုိ႔ေတာ႔ မၾကားရပါဘူး။
အာဠ၀ီတံတားနားမွာ ေရွးေဟာင္းေလွတစ္စင္းကိုဘဲေတြ႔ပါသတဲ႔။
ငါးအၾကီးၾကီးလဲ မေတြ႔ပါဘူး။ဒါေပမယ္႔လည္းငါးၾကီးရွိတယ္ဆုိသူမ်ားကေတာ႔ မရွိဘူးဆုိတာလက္မခံပါဘူး။
ေျမာက္ဘက္က်ဳံးနားမွာ အေပါက္အၾကီးၾကီးရွိတယ္ အဲဒီအေပါက္က ဧရာ၀တီျမစ္နဲ႔ဆက္ေနတယ္ အဲဒီအေပါက္ကေနျဖစ္ထဲကို ထြက္သြားတာလုိ႔ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ကိုေျပာေနပါေသးသဗ်ာ။
ေနာက္မန္းေလးမွာက စက္ဘီးေတြေပါ ကားေတြကလဲေပါ ေနာက္တုိးတဲ႔ ဆုိင္ကယ္ကလဲေပါဆုိေတာ႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ သြားရလာရတာ ပုိျပီးရုွပ္ယွက္ခပ္လုိ႔ လာပါတယ္။
ဒီေတာ႔လည္းယာဥ္တုိက္မူ႔ေတြကလဲ မၾကာခဏျဖစ္လာပါတယ္။
ေနာက္ မီးေရးထင္းေရးလုိအေၾကာင္းကိစၥေတြေပၚလာရင္ လမ္းက်ဥ္းေတာ့အခက္ေတြ႔လာတဲ႔အခါမွာ လမ္းခ်ဲ႔ဘုိ႔အတြက္ စီစဥ္ၾကရပါေတာ႔တယ္။
မန္းေလးျမဳိ႔ကို စတင္တည္ေထာင္သူက မင္းတုန္းမင္းၾကီးျဖစ္ေပမယ္႔ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္တာရယ္ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္လုိက္ေတာ႔ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ ဗုံးဒဏ္ခံလုိက္ရတဲ႔ အတြက္
ျမဳိ႔အဂၤါရပ္ကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပ်က္စီးသြားခဲ႔ပါတယ္။
ေနာက္ေခတ္ေတြအဆင္႔ဆင္႔ေျပာင္းသြားတာရယ္ ပိုင္ရွင္လက္အဆင္႔ဆင္႔ေျပာင္းသြားတာရယ္ေၾကာင္႔ လူေတြကလည္းေဆာက္ခ်င္သလုိေဆာက္ လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ဆုိေတာ႔
ေျမေနရာဘယ္ေလာက္ထိ အိမ္ရွင္ကပိုင္တယ္ စည္ပင္က ဘယ္ေနရာကစပိုင္တယ္ဆိုတာကို မသိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္သြားပါတယ္။
အဲေတာ႔ လမ္းေတြခ်ဲ႔မယ္လဲဆုိေရာ စည္ပင္သာယာနယ္နိမိတ္ကို က်ဳးထားတဲ႔ ေျမေတြျပန္ေပးရမယ္ဆုိျပီး သတင္းေတြထြက္လာပါေတာ႔တယ္။

အဦးဆုံးကေတာ႔ လူသြားအမ်ားဆုံး26ဘီလမ္းကစတာပါဘဲ။
ေတာင္ဘက္ျခမ္းကေတာ႔ လူေနအိမ္ေျခမ်ားပါတယ္။ေျမာက္ဘက္ျခမ္းက ျမန္မာ႔စီးပြားေရးဘဏ္ရွိေနတာ အစုိးရရုံးေရာဖ်က္မွာလား မဖ်က္ရဘူးလားဆုိတဲ့ဘယ္သူမွ ေရေရရာရာ
မေျဖနုိင္တဲ့ေမးခြန္းေတြထြက္လာပါတယ္။
ဟုတ္ေတာ႔လဲဟုတ္ပါတယ္။ဒီ26ဘီလမ္းၾကီးကလည္း အေရွ႔ဘက္အစ 62လမ္း (အခုေတာ႔ ေအာင္ပင္လယ္ကန္ေဘာင္ရုိးထိေတာက္ေလွ်ာက္လမ္းေပါက္သြားပါျပီ) အဆုံးဧရာ၀တီျမစ္တာရုိးၾကီး ပါ။ဒါေပမယ္႔လည္း လမ္းကေကြ႔ေကြ႔ေကာက္ေကာက္ၾကီးပါ။
အဲေတာ႔ ဖ်က္ရမယ္႔ အထဲပါသူေရာ မပါသူေရာ ျဖစ္နုိင္တယ္ မျဖစ္နုိင္ဘူးေ၀ဖန္ေရးေတြကို လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ အရက္ဆုိင္ေစ်းထဲ အရပ္ထဲ မွာ လူစုစု ေတြ႔တာနဲ႔ေျပာၾကရတဲ႔
ထိပ္တန္းသတင္းေပါ႔ဗ်ာ၊
စစျခင္းလမ္းေပၚမွာ ေျမတုိင္းအဖြဲ႔ကလူေတြလာလုိ႔ မွန္ဘီလူးေတြ တုိင္ေတြၾကဳိးေတြနုဲ႔ ကြင္းဆင္းလုိ႔တုိင္းၾကပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ လမ္းေပၚမွာ မ်ဥ္းအနီၾကီးေတြ တားၾကပါတယ္။
ျပီးေတာ႔ ဘယ္ေနရာအထိက စည္ပင္သာယာေျမေပၚမွာ က်ဳးေက်ာ္ထားတဲ့အတြက္ဖယ္ေပးရမယ္ဆုိတာ ရုံးစာနဲ႔ တရား၀င္စာထြက္လာပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လည္းဘယ္သူကမွ ထြက္လာတဲ႔အမိန္႔အတုိငး္ က်ဳးေနတယ္ဆုိတဲ႔အိမ္ေတြကိုဖ်က္ေပးတာ မေတြ႔ပါဘူး။
ဘယ္သူမ်ား စျပီးဖ်က္မလဲလုိ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကတာပါ။
ဒါမွမဟုတ္ မင္းေပါက္စုိးေပါက္ ေျပာတတ္ဆုိတတ္ ဘယ္သူကမ်ား ကန္႔ကြက္တာျဖစ္ျဖစ္ အသားနားခံတာျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ျမင္ခဲ႔ရင္ဖ်က္စရာမလုိေတာ့ဘူးဆုိတဲ႔ အေတြးေတြကလဲ လူတုိင္းကိုယ္စီ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ပါ။

ေနာက္မန္းေလး အေနာက္ဖက္က်ဳံးလမ္းကို ဘူဒုိဇာေတြနဲ႔ထိုးလုိ႔ စဖ်က္ပါတယ္။
သူကေတာ႔က်ဳံးဖက္ကိုကပ္ျပီးလမး္ေဖာက္ေတာ႔ က်ဳံးနံေဘးမွာရွိေနတဲ႔ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ရွိေနတဲ႔                                                             သက္တမ္းရင္႔ ကုကၠဳိလ္ပင္ၾကီးေတြ ေရာ က်ဳံးနံေဘးမွာရွိေနတဲ႔ ေရတမာပင္လုိ႔လဲေခၚ တယ္ပင္လုိ႔လဲေခၚတဲ႔အပင္ေလးေတြေရာ ထေနာင္းပင္ေတြပါ                       ဘူဒုိဇာထုိးတဲ႔ေအာက္မွာပါကုန္ျပီးထင္းျဖစ္သြားပါတယ္။                                                                                                                                     (လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပန္အစားမရနုိင္တာေတြက ခဏေလးနဲ႔ေပ်ာက္သြားပါတယ္။)
လမ္းအေနာက္ဖက္မွာရွိေနတဲ႔မလြတ္တဲ႔အိမ္မွန္သမွ်လည္းဖယ္ေပးရသလုိ အခုိင္အမာေဆာက္ထားရင္လဲဖ်က္ေပါ႔။
အဲဒီဘက္မွာေတာ႔ မွတ္မိေနတာက မန္းက်ည္းပင္အၾကီးၾကီးေတြ လမ္းဖ်က္တဲ႔အထဲပါသြားတာပါဘဲ။
က်ဳံးေျမာက္ဘက္မွာ ရွိေနတဲ႔ အိမ္တစ္အိမ္ဆုိရင္ အဖ်က္ခံရတဲ႔ အထဲပါတဲ႔ အခါ က်န္ေနတဲ႔ေျမက မ်က္ႏွာဖြင္႔ 12ေပ ေရွ႔ေနာက္ က 6ေပဘဲက်န္ေတာ႔ ဘယ္လုိမွ ေနလုိ႔ မရေတာ႔ တဲ႔အတြက္ ကပ္ရက္က အိမ္ကုိေစ်းေပါေပါနဲ႔ ခ်ေရာင္းျပီး ရွိတာေလးနဲ႔ စုလုိ႔ ပုသိမ္ၾကီးဘက္ မွာေျပာင္းေနရပါတယ္။
သူလုပ္လက္စလုပ္ငန္းလဲ ပ်က္သြားတာေပါ႔ဗ်ာ။
ဒီလုိလမ္းခ်ဲ႔တဲ႔အခါမွာ တစ္ခ်ဳိ႔ကအိမ္ေရွ႔တစ္ျခမ္း တစ္ခ်ဳိ႔ကေလွခါးအတက္လုပ္ထားတဲ႔ အုဌ္ခုံ လမ္းမတန္းမွာေနတဲ႔ အိမ္ မဖ်က္ရတဲ႔ အိမ္မရွိသေလာက္ပါ။
အစကေတာ႔ ဒီအစီအစဥ္ပ်က္သလုိလုိ ဘာလုိလုိ နဲ႔ ျဖစ္ေနေပမယ္႔ တကယ္လဲ ဖ်က္ရမယ္႔ ေနာက္ဆုံးေန႔ကိုလဲေရာက္ေရာ ဖ်က္လုိ္က္ၾကရတာပါဘဲ။
အဲဒီအခ်ိန္ကမ်ားဆုိရင္ အိမ္ေတြအဖ်က္ခံရတဲ႔ လမ္းမတန္းေတြၾကည္႔ရတာ ျမဳိ႔ပ်က္ၾကီးနဲ႔  တူေနပါတယ္။
လမး္ဖ်က္တယ္ဆုိျပန္ေတာ႔ လမး္ေဘးမွာ ရွိေနတဲ႔ တယ္လီဖုနး္တုိင္ ေတြ ဓါတ္တုိင္ေတြပါဖ်က္ရေျပာင္းရပါတယ္။
မီးလဲျပတ္ေရလဲျပတ္နဲ႔ အိမ္ဖ်က္တယ္ဆုိေတာ႔ ပစၥည္းေတြ ေရႊ႔ရေျပာင္းရ အေတာ္ေလးကို ကသီလင္တ နုိင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္စဥး္စားမရတာေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။
အိမ္တစ္အိမ္ေဆာက္မယ္ဆုိရင္ ကို္ယ္ေဆာက္ခ်င္သလုိေဆာက္လုိ႔ မရပါတာကေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။
သက္ဆုိင္ရာ ေျမနဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ရုံးေတြမွာ ေဆာက္မိန္႔ေတြတင္ရမွာပါ။
စတင္ေဆာက္ကတည္းက လမး္ေျမ စည္ပင္သာယာပုိင္တဲ႔ေျမေတြမွာ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ က်ဳးေက်ာ္ျပီးေဆာက္ခြင္႔မေပးဘူးဆုိရင္ အခုလုိ ဆုံးရုွံးနစ္နာတာေတြျဖစ္မလာနုိင္ေတာ႔ပါဘူး။
အရင္ကေတာ႔ က်ဳးေက်ာ္ရင္ ဒဏ္ေၾကးေပးေဆာင္လုိ႔ေနခဲ႔ ရတယ္လုိ႔လဲ ၾကားဘူးတာေတာ႔ ရွိပါတယ္။
အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာလဲ ဒီလမး္အသုံးျပဳေနတဲ႔ကားေတြ စက္ဘီးေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြတဲ႔ လမ္းအက်ယ္ ဘယ္လုိမွ မမွ်တေတာ႔တဲ႔ စစ္ကုိင္းမန္းေလး လမ္းမကို က်ဴးေက်ာ္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ဧရိယာအတုိင္းဖယ္ရွားေနပါျပီ။
တစ္ခ်ဳိအိမ္ေတြဆုိက်ေနာ္တစ္သက္ေတာင္ ဒီအတုိင္းေနလာတယ္ဆုိတာကိုေတာ႔ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
ဒီလမး္ကလဲ လြန္ခဲ႔ေသာေလးငါးႏွစ္ကတည္းက ဖ်က္မယ္ေျပာလုိက္ မဖ်က္ဘူးေျပာလုိက္နဲ႔ ျဖစ္ေနရာတာၾကာပါျပီ။
မဖ်က္ေတာ႔ ဘူးေျပာလုိ႔ အုဌ္ခုံအသစ္ေတြခင္းတဲ႔လူကခင္းေနခ်ိန္မွာေျမတုိင္းအဖြဲ႔က မ်ဥး္နီၾကီးေတြလာတားလုိက္ျပန္ေရာ။
ျပီးေတာ႔ ဘာမွမဟုတ္ဘဲ ရပ္သြားျပန္ေရာ။ အခုေတာ႔တကယ္ဖ်က္ရမယ္ဆုိတာကို ေသခ်ာသြားလုိ႔ ရသေလာက္ေလးျပန္ယူမယ္ဆုိျပီး က်ဳးထားတာေလးေတြ ဖ်က္ေနတုန္႔း
မဖ်က္ဘူူးလုိ႔ ယုံၾကည္ေနတဲ႔ သူေတြကလဲ အိမ္ေရွ႔ကို သံတံခါးျပင္ ေက်ာက္ေသးေတြေတာင္ေလာင္းေနရတာကို ေတြ႔ျပန္ေတာ႔ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။
အခုေတာ႔ ဘူဒူိဇာေတြနဲ႔ထုိး ခ်ေတာ႔ အားလုံးလဲ ေနာက္ဆုတ္ေပးလုိ႔ ဖ်က္ထားတဲ႔အိမ္ကို ျပန္ျပင္ျပီးတဲ႔လူက ျပင္ျပီးသြားပါျပီ။
အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ ကိုယ္႔ေျမမဟုတ္မွန္းမသိလုိ က်ဳးမိသလုိ သိသိၾကီးနဲ႔ ေနရသမွ်အျမတ္ဆုိျပီး ေနရသေလာက္ေနတာကိုလည္းေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အညာမိကုန္ၾကပါတယ္။
ဖ်က္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တဲ႔သူက ေနာက္လူကို ေအာက္ေစ်းနဲ႔ေရာင္းပါတယ္။
၀ယ္သူကလဲ အခ်ဥ္ဆုိျပီး၀ယ္လုိက္ပါေလေရာ ေနာက္ဖ်က္လဲ အဖ်က္ခံရေရာ သူသက္သာတယ္ဆုိတဲ႔ေျမက ေသးေသးေလးဘဲ က်န္ခဲ႔လုိ႕ မတန္ဘူးဆုိျပီး ျဖစ္တဲ႔လူလဲရွိပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႔တနယ္တေက်းက လာေတာ႔ မသိလုိ႔ အထဲ႔ခံလုိက္ရသူလဲရွိပါတယ္။
အမ်ဳးိမ်ဳးိေပါ႔။ အေကာင္းဆုံးကေတာ႔ ကိုယ္ဘက္ကလဲ ကိုယ္ေျမမဟုတ္မွန္းမသိရင္ မက်ဳးနဲ႔။
ခြင္႔ျပဳနိုင္တဲ႔ လူကလဲ မလြတ္မကင္းမွန္း သိရဲ႕သားနဲ႔ အခေၾကးေငြယူျပီး ဥပေဒလြတ္ရုံေလးခြင္႔မျပဳဘူးဆုိရင္ ဒီလုိ သံသရာရွည္တဲ႔အလုပ္ေတြ မျဖစ္ပါဘူး။
လမး္ေဘးမွာေနလုိ႔ အိမ္ေဆာက္မယ္ဆုိရင္လဲ ေျမကုန္မေဆာက္ဘဲ အိမ္ေရွ႔မွာ ကြက္လပ္ေတာ႔ ဆယ္ေရးတစ္ေရးကိုးေရးတစ္ရာ ခ်န္ထားသင္႔ပါတယ္။
အခုၾကဳံတုံးေျပာရရင္ ျမဳိ႔သစ္ထဲက ေျမကြက္ေတြ မွာ ေက်ာခ်င္းကပ္ ျခံတုိင္းရဲ႕ ေနာက္ဘက္မွာ ဒူးၾကားလမ္းေလးေတြကို ေျမကြက္ စျပီး အကြက္ရုိက္ကတည္းက ခ်န္ထားပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ လူေတြတကယ္ေနတဲ႔ အခါမွာ ဒီဒူးၾကားလမ္းက သူခုိး၀င္တဲ႔လမ္းျဖစ္သြားပါေလေရာ။
အဲေတာ႔ အေရွ႔ဘက္အိမ္နဲ႔ အေနာက္ဘက္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီမူ႔နဲ႔ ထက္၀က္စီယူလုိ႔ ျခံကာလုိက္ၾကပါတယ္။
ေနာက္မွ ဒီေျမကြက္ကို ၀ယ္လုိက္သူက ေတာ႔ ျခံခတ္တဲ႔ေနရာအထိ ကိုယ္အပိုင္ဘဲဆုိ အိမ္ေတြကို ေျမကုန္နယ္ကုန္ေဆာက္လုိက္ၾကပါတယ္။
ေနာင္ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ ဒီလမး္ၾကားေျမကို ျပန္သိမ္းမယ္ဆုိတာကုိ မသိနုိင္ပါဘူး။

ဒီလမး္ခ်ဲ႔လိုက္တဲ႔အတြက္ တစ္ခ်ဳိ႔ေသာအိမ္ေတြမွာ ဖြင္႔ထားတဲ႔ စားေသာက္ဆုိင္ေလးေတြက ေနရာထုိင္ခင္းက်ဥ္းက်ပ္သြားေတာ႔ ဆုိင္မဖြင္႔ေတာ႔ ဘဲ လုပ္ငန္းေတြေျပာင္းကုန္ပါတယ္။
တစ္ရက္ မွာ က်ေနာ္ ရယ္ က်ေနာ္႔ ရုံးက ကေလးေတြရယ္ လမ္း30 (82-83)ၾကားမွာဖြင္႔ထားတဲ႔ ေရႊျပည္မုိး မွာလက္ဖက္ရည္သြားေသာက္ၾကပါတယ္။
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေရာက္ေတာ႔ ဆုိင္ရွည္႔မွာဖြင္႔ထားတဲ႔ အထမ္းသည္ဆီက ျမီးရွည္ကို က်ေနာ္မွာစားပါတယ္။
အဲဒီမွာကေလးတစ္ေယာက္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲမွာစားရင္း ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါတယ။္
“ေလးေပါက္ ေရ  အခုမန္းေလးမွာဘယ္ေနရာၾကည္႔ ၾကည္႔ မနက္ဆုိရင္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ညေနဆုိရင္၀က္သား ဒုတ္ထုိးနဲ႔ ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္ ဆုိင္က အမ်ားဆုံး ေလးေပါက္တုိ႔ငယ္ငယ္တုန္းကေရာ မနက္ဆုိရင္ ဘာစား ၾကသလဲ? “ဆုိတာေလးကို ေမးလုိက္တဲ႔အခါ ကိုယ္ငယ္ငယ္က မနက္ထတာနဲ႔ ဘာမ်ားစားသလဲ ညေနဆုိရင္ အဆာေျပဘာစားသလဲလုိ႔ ျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ႔………………………………………..
 ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး