ငယ္ငယ္တုန္းက စားခဲ႔ရတဲ႔ အထဲမွာ သိပ္သေဘာက်တဲ႔ အစားအစာထဲမွာ တရုပ္မုန္႔ျဖစ္တဲ႔ေပါက္စီလဲပါ ပါတယ္။
ဒီေပါက္စီကုိ အမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ႔အေၾကာင္းက ေတာ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္သူပုိင္သိမ္းလုိက္တဲ႔အခါမွာ စာသင္ေက်ာင္းေတြလဲပါပါတယ္။
အရင္ကလမ္း 80 (32-33)လမ္းၾကားမွာ အုိဗာစီးေက်ာင္းလုိ႔ ေခၚတဲ႔ တရုပ္လူမ်ဳိးေတြအမ်ားဆုံးေနတဲ႔ေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာငး္ရွိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက အုိဗာစီးေက်ာင္းမွာ ျမန္မာေတြမေနပါဘူး ျမန္မာျပည္ေပါက္ တရုပ္ေတြဘဲအေနမ်ားပါတယ္။
(ေနာက္ေတာ႔ ေအာင္နန္းေက်ာင္းလုိ႔ေျပာင္းေခၚပါတယ္ အခုအခါမွာေတာ႔ အမွတ္(18)အထက္တန္းေက်ာင္းျဖစ္ေနပါျပီ။)
က်ေနာ္ဦးေလးတစ္ေယာက္က ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီေက်ာင္းကုိေျပာင္းျပီးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္။
အဲဒီေက်ာင္း၀င္းရဲ႕ ေတာင္ဘက္ျခမ္းက တန္းလ်ားမွာ က်ေနာ္႔ဦးေလးကို အိမ္ခန္းေပးထားေတာ႔ ေက်ာင္းထဲမွာဘဲေနရတာေပါ႔။
က်ေနာ္က ေက်ာင္းမေနေသးတဲ႔အရြယ္လဲျဖစ္ျပန္ အိမ္ေထာင္က်ခါစ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚကလဲ က်ေနာ္ကုိ သူတုိ႔ အိမ္ေခၚထားပါတယ္။
ေန႔ဆုိရင္ေက်ာင္းက ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ သားသမီးေတြနဲ႔ ေဆာ႔ရတာေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ၾကာၾကာမေနနုိင္ပါဘူး။အဖြားက အက်င္႔လုပ္ေပးထားေတာ႔ က်ေနာ္က အစားမက္တယ္ ။
ေက်ာင္းထဲမွာက ေက်ာင္းေစာင္႔ တရုပ္အဖုိးၾကိီးလုပ္ေရာင္းတဲ႔ ပဲေပါက္စီကလြဲလုိ႔ ဘာမွ၀ယ္စားစရာဆုိင္မရွိဘူး။
အျပင္ဘက္မွာ ဆုိင္ေလးေတြရွိေပမယ္႔ အိမ္ကပိုက္ဆံေပးမကုိင္သလို ကိုယ္ကလဲ ၀ယ္မစားတတ္ေတာ႔။
ၾကာေတာ႔ ဒီပဲေပါက္စီဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း မစားခ်င္ေတာ႔ အဖြားအိမ္ျပန္ေျပးတာပါဘဲ။

ေနာက္(27-30)လမ္းၾကားလမ္း(79-80)လမ္းၾကားမွာရွိတဲ႔ တရုပ္တန္းေစ်းကုိအဖြားေစ်း၀ယ္သြားရင္ က်ေနာ္ကလုိက္ရွုပ္တတ္ပါတယ္။
အဲဒီအခါ ေစ်းအျပန္မွာ အျမဲတမ္းသြားရည္က်ေအာင္ လုပ္တာေတြကေတာ႔ 29လမ္း-လမ္း80 ေဒါင္႔က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ခ်ထားတဲ႔ ေပါက္စီ လုပ္တဲ႔ေပါင္းအုိးၾကီးေတြပါဘဲ၊
” မန္ထုံ”လုိ႔ေခၚတဲ႔ ဘာမွမပါဘဲ ဂ်ဳံခ်ည္းဘဲသက္သက္ပါတဲ႔ ေပါက္စီကေတာ႔ က်ေနာ္႔အထင္ သူတစ္ဆုိင္ထဲဘဲရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဂ်ဳံအသားခ်ည္းဘဲလုပ္ထားေပမယ္႔စားရတာ ခ်ဳိျပီးအရသာရွိပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင္႔ တရုပ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွန္ရင္ ပဲေပါက္စီ အုန္းသၾကားေပါက္စီ ၀က္သားေပါက္စီ ၾကက္သားေပါက္စီရွိတတ္ပါတယ္။

ရီစရာေကာင္းတာေလးကိုျပန္ေျပာျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ လမ္းမတန္း ေပၚမွာ အေရွ႔ဘက္ေဒါင္႔ကလက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္
အေနာက္ဖက္ေဒါင္႔ကလက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာဖြင္႔ထားၾကပါတယ္။ ဒီေတာ႔လဲ တစ္ဆုိင္နဲ႔ တစ္ဆုိင္အျပဳိင္ေပါ႔။
ဆုိင္ခ်င္းက မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ဆုိေတာ႔ လဲ အျပဳိင္အဆုိင္ျဖစ္တာဘာဆန္းမလဲေနာ႔။
အဲဒီမွာ ဆုိင္ကအလုပ္သမားေလးေတြကလဲ အျပဳိင္အဆုိင္ျဖစ္လာပါတယ္။
ဆုိင္ေရွ႔မွာလူရပ္ျပီဆုိတာနဲ႔ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ေယာက္ က လက္ဖက္ရည္ပါဆယ္ ဆယ္ခြက္ နံျပား အခ်ပ္20 ေပါက္စီ 10လုံးဆုိျပီး ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ ဟုတ္ေလွ်ာက္ေအာ္တတ္ပါတယ္။
ဒီဘက္က ေအာ္သံၾကားတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ဖက္ကလဲ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ အားက်မခံ ေလွ်ာက္ေအာ္ပါေတာ႔တယ္။
အလုပ္သမားေတြက စရင္းေနာက္ရင္း အျပဳိင္အဆုိင္ျဖစ္လာၾကတာကေန ဆုိင္ရွင္ခ်င္းပါ ျပဳိင္လာၾကပါေတာ႔တယ္။
ဒီဘက္က မီးဖုိျပင္ရင္ ဟုိဘက္ကလုိက္ျပင္တယ္ ဒီဘက္က ေဆးအသစ္သုတ္ရင္ ဒီဘက္ကလုိက္သုတ္ျပန္ေရာ။
က်ေနာ္တုိ႔က လဲ ၀င္ ၀င္ျပီးေျမွာက္ေပးတတ္ပါတယ္။ ဟုိဘက္ဆုိင္က လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ရင္ ဘူးႏုိ႔ဆီနဲ႔ ႏုိစိမ္းဘဲသုံးေတာ႔မွာေတာ႔ ၀က္သားေပါက္စီထဲကို ၾကက္သြန္မထည္႔ေတာ႔ ဘူးတုိ႔ဆုိျပီး ေနာက္တတ္ပါတယ္။
တစ္ခါမွေတာ႔ တစ္ဆုိင္က မဂၤလာေဆာင္ရွိေတာ႔ ဆုိင္ပိတ္လုိက္ပါတယ္။
အဲဒါကိုအျငိမ္မေနႏုိင္တဲ႔ တစ္ေယာက္ကခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာမဂၤလာေဆာင္လုိက္မလုပ္ဘူးလားလုိ႔သြားေမးလုိ႔ သမီးအပ်ဳိေလးရွိေတာ႔စိတ္ေတြဆုိးလုိက္ၾကတာ တစ္ပါတ္ေလာက္ အဲဒီဆုိင္ေရွ႔က မျဖတ္ရဲပါဘူး။
အဲဒီႏွစ္ဆုိင္စလုံးက ေပါက္စီက လည္း ပုံစံကြဲေပမယ္႔ တစ္မ်ဳိးစီေကာင္းပါတယ္။
အရင္က မန္းသိရိေစ်းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ 86လမ္းနဲ႔26ဘီလမ္းဆုံတဲ႔ အေနာက္ဖက္ေဒါင္႔အေကြ႔မွာ က်ေနာ္နာမယ္ မမွတ္မိေတာ႔တဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးရွိပါတယ္။
အဲဒီဆုိင္က ေပါက္စီေသးေသးေလးက အရမး္စားလုိ႔ေကာင္းပါတယ္။
သူနဲ႔ပုံစံတူျပီးစားလုိ႔ေကာင္းတာက မဂၤလာေစ်းနား က စိန္ေမာင္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေပါက္စီပါ။
ဒါေပမမယ္႔ သူတုိ႔ေဖ်ာ္တဲ႔လက္ဖက္ရည္ကုိေတာ႔ လုံး၀မၾကိဳက္တာအမွန္ပါဘဲ။
အုတ္ခဲေရာင္ ခ်ဳိရဲရဲလက္ဖက္ရည္က က်ဆိမ္႔မွ လက္ဖက္ရင္ထင္တဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ကီးမကိုက္ပါဘူး
တကၠသုိလ္ေက်ာငး္သားဘ၀က အျပန္မွာ၀င္စားေလ႔ရွိတဲ႔ဆုိင္ေလးပါ။
(မဂၤလာေစ်းဆုိလုိ႔ အရင္ မဂၤလာေစ်းအေဟာင္းတုံးက အေနာက္ဘက္ေပါက္က မန္းက်ည္းပင္ေအာက္က ရွမ္းမၾကီးေရာင္းတဲ႔ တုိဟူူးသုတ္ပါ။
သူ႔လုိေကာင္းတဲ႔အရသာမ်ဳးိရွိတဲ႔ တုိဟူးသုတ္ဆုိင္မ်ဳိးမန္းေလးမွာေတာ႔ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ေမျမဳိ႔ (ခ)ျပင္ဦးလြင္မွာေတာ႔ ဘူတာနားမွာ ညေနေစာင္းဖြင္႔တဲ႔ဆုိင္က ေကာင္းမွေကာင္းပါ)

ေနာက္၀က္သားေပါက္စီနာမယ္ၾကီးတဲ႔ဆုိင္က 29လမ္း 84လမ္းေဒါင္႔ လမ္းအေရွ႔ဘက္ျခမ္းမွာဖြင္႔ထားတဲ႔ထုိင္စိန္ေပါက္စီပါ။
သူကေတာ႔လမ္းဆုံလမ္းခြလဲျဖစ္တယ္ ေစ်းခ်ဳိနဲ႔လဲနီးတယ္ ကားေတြကလဲ သူ႔နားမွာရပ္တယ္ဆုိေတာ႔ အရမ္းကိုစည္ကားတဲ႔ဆုိင္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။

အရင္က မန္းေလးမွာ၀က္သားေပါက္စီဆုိရင္ ၀က္သားအတုံးေလးေတြကို ၾကက္သြန္နီ တရုပ္မဆလာနဲ႔ေရာလုိ႔ ဂ်ဳံလုံးထဲမွာ ဌာပနာထားၾကတာပါ။
1977-78 ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္လုိ႔ထင္ပါတယ္ မန္းေလးျမဳိ႔ 83လမ္း 25-26လမ္းၾကား အခုနုိင္လြန္အေအးဆုိင္ရဲ႕ေတာင္ဖက္ကပ္ရက္မွာ “အုိလံပီယာ “ဆုိတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးေပၚလာပါတယ္။
ထူးျခားတာက ေပါက္စီပါ သူက ေပါက္စီထဲ ထည္႔တဲ႔ အသားကုိ အတုံးလုိက္မဟုတ္ဘဲ စဥ္းျပီးထည္႔ထားလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔ အုိလံပီယာေပါက္စီ တစ္ေခတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ေလာက နိယာမအတုိငး္ သူ႔ထက္သူ လူစြမး္ေကာင္းေပၚစျမဲဆုိသလုိပါဘဲ အခုအခ်ိန္ထိ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ “မန္းျမဳိ႔ေတာ္ေပါက္စီ” ေပၚလာပါတယ္။
သူက အဆီမပါတဲ႔အသားကို ေတာက္ေတာက္စဥး္ျပီးထည္႔ထားတယ္ ေနာက္ဘဲဥျပဳတ္တစ္စိတ္လဲပါတယ္ တကယ္ထူးျခားတာကေတာ႔ ဟုိအရင္ကေပါက္စီေတြလုိ
တရုပ္မဆလာနံ႔စူးစူးၾကီး မပါေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာပါးစပ္နဲ႔ အံကိုက္ေပါ႔။
ေနာက္လမ္း80ေပၚက 32လမ္း ၾကားမွာရွိတဲ႔ ယူနန္ဘုံေက်ာင္း အ၀င္၀မွာဖြင္႔ခဲ႔ဘူးတဲ႔ ခုႏွစ္လႊာေပါက္စီကလဲ ထူးေပဆန္းေပသည္ေပါ႔ဗ်ာ.။
ေပါက္စီဂ်ဳံသားက ပါးပါးေလးနဲ႔လုပ္ထားတာ စားလုိ႔ ႏူးညံ႔သလုိ ေပါက္စီကေသးေတာ႔ ဘယ္ေလာက္စားစား မ၀သလုိထင္ရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ 81လမ္း 31-32ၾကားက ခုႏွစ္လႊာေပါက္စီဆုိင္ကေတာ႔ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ထင္ပါတယ္ ဒီဆုိင္က အခုေတာ႔ 83လမ္း ျမဳိ႔ဂုဏ္ေရာင္ရုပ္ရွင္ရုံနားမွေျပာင္းဖြင္႔ပါတယ္၊
အေတာ္ေလးေရာင္းေကာင္းေတာ႔ ေနျမင္႔ရင္ စားဘုိ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မရွိဆုိေတာ႔ စားခ်င္ရင္ မနက္ေစာေစာ သြားရပါတယ္။
အီၾကာေကြးက ကေတာ႔ က်န္္္တဲ႔ဆုိင္ေတြ ကမနက္မွာေရာင္းေပမယ္႔ 35လမ္း -78လမ္း ေျမာက္ဘက္ေဒါင္႔ကဆုိင္ကေတာ႔ ညေနမွဖြင္႔တဲ႔ အီၾကာေကြးဆုိင္ပါ။
သူတုိ႔ အီၾကာေကြးကေတာ႔ မန္းေလးမွာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ ကြ်တ္ကြ်တ္ရြရြနဲ႔ ပါးစပ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ဆင္းသြားတယ္လို႔ထင္ရေလာက္ေအာင္ႏူးညံ႔ပါတယ္။
အရင္က မန္းေလးသူ မန္းေလးသား မ်ား ညအဆာေျပစားရင္ မလုိင္နဲ႔ အီၾကာေကြးေလြးခဲ႔ၾကရတဲ႔ဆုိင္ပါ။
အဲဒီဆုိင္ကလည္း 35လမ္း ကိုျဖတ္လုိ႔ ကုန္းေက်ာ္တံတားေဆာက္လိုုက္တဲ႔ အခ်ိန္ကစလုိ႔ အေရာင္းပါး လူအ၀င္နည္းသြားတာကုိေတာ႔ ၀မ္းနည္းစရာေတြ႔ရပါတယ္။
ကား ဆုိင္ကယ္ စက္ဘီး ရပ္ဘုိ႔ေနရာ ခက္တာကလဲ ဆုိင္္တစ္ဆုိင္ အတြက္အေရးပါတဲ႔အခ်က္ဆုိတာကေတာ႔ ျငင္းမရပါဘူး။
အရင္ကေတာ႔မန္းေလးမွာ ကုလားလက္ဖက္ရည္ဆုိင္လဲရွိ တရုပ္ဆုိင္လဲရွိ ျမန္မာဆုိင္လဲရွိပါ။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ကေတာ႔ ဘယ္သူမွ ေ၀းေ၀းလံလံဆုိင္က တကူးတက သြားေသာက္ေလ႔မရွိဘဲ ကိုယ္အိမ္နဲ႔နီးတဲ႔ဆုိင္ လမ္းၾကဳံတဲ႔ဆုိင္မွာဘဲ အလြယ္တကူေသာက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။
အဲဒီလုိမ်ဳးိက မန္းေလးျမဳိ႔မွာ “မင္းမင္းေက်ာ္ “ကေဖး မေပၚခင္ကေပါ႔။
မွတ္မွတ္ရရေျပာရရင္ မင္းမင္းေက်ာ္ကေဖးက လက္ဖက္ရည္ေကာင္းတယ္ “အဟာရ “လုိ႔အမည္တြင္တဲ႔ ေပါင္မုန္႔မီးကင္ထဲကုိ ၾကက္ဥမက်က္တက်က္ျပဳတ္တစ္လုံး ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လုံး
စေတာ္ဘယ္ရီယုိ ေထာပါတ္ နုိ႔ဆီ ႏြားႏုိ႔ေတြ႔ထည္႔လုိ႔ လုပ္ထားတဲ႔ မုန္႔ေလးနဲ႔ မန္းေလးျမဳိ႕ကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္ဆုိရင္မမွားဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။
သူလဲအစကေတာ႔ လူသိ္ပ္မ၀င္ေပမယ္႔ ဆုိင္ရွင္ကိုယ္တုိင္ အ၀တ္ကေလးပုခုံးေပၚတင္လုိ႔ စားပြဲထုိးတာရယ္ အလုပ္သမားေတြက ဆက္ဆံေရးေကာင္းတာရယ္ေၾကာင္႔ တစ္စထက္တစ္စ နာမယ္ၾကီးလုိ႔လာပါတယ္။
83လမ္း 33-34ၾကားမွာဖြင္႔ထားတဲ႔ သူ႔ဆုိင္နားမေရာက္ခင္ေလာက္ကတည္႔းက ဆုိင္ထဲကလူေတြစကားေျပာနဲ႔ၾကတဲ႔ တအုန္းအုန္းအသံကိုၾကားေနရတတ္ပါတယ္။
အဲဒီဆုိင္က ေနရာထုိင္ခင္းက်ယ္ျပန္႔တယ္ စားပြဲမ်ားတယ္ဆုိေတာ႔ တကူးတကကိုလာလုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ၾကပါတယ္။
ဒီလုိထုိင္ရင္းကေန မိတ္ေဆြအေပါင္းအသငး္ေတြရဲ႕စုရပ္လုိျဖစ္သြားပါတယ္။
ဘယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ႔ခ်င္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္သြား မင္းမငး္ေက်ာ္မွာ ရွိတယ္ဆုိျပီး လူရွာလုိ႔ ရတဲ႔အထိကုိ ထုိင္တဲ႔လူမ်ားလာပါတယ္။
မင္းမင္းေက်ာ္လုူိ လူမမ်ားေပမယ္႔ 26ဘီလမ္း ျမန္မာစီးပြားေရး ဘဏ္နားမွာ ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ နာမယ္ေက်ာ္ မန္းေလးျမဳိ႔ ရဲ႕ တီး၀ုိင္းျဖစ္တဲ႔ “ရွဲလ္တီး၀ုိင္း”ပုိင္ရွင္ေတြကေန
ရွဲလ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိ ဖြင္႔လုိက္ပါတယ္။
သူကေတာ႔ ဘုိဆန္ဆန္ ဆိပ္သားပဖ္ ေပါင္မုန္႔ဆင္းဒ၀စ္ခ်္ ကိတ္မုန္႔စတဲ႔ မုန္႔ေတြကိုေရာင္းပါတယ္။
မန္းေလးမွာ အဲကြန္းထားေပးျပီးဖြင္႔တဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေတာ႔ ရွဲလ္ ပထမဆုံးပါ။
ဒါေပမယ္႔ တံခါးပိတ္ထားရင္ ဖြင္႔မ၀င္ရဲ ဆုိင္ကတခန္းတနားဆုိရင္ ၀င္ရမွာစုိးရြ႔ံတဲ႔ မန္းေလးသားေတြေၾကာင္႔ စစခ်င္း ဆုိင္ကမေရာင္းရပါဘူး။
ေနာက္ေတာ႔မွ တံခါးတစ္ျခမ္းဖြင္႔ေပးလုိက္တာရယ္ ဆုိင္အျပင္အဆင္က ေခတ္မွီျပီးသားနားေပမယ္႔ ေစ်းကေတာ႔ သူမ်ားဆုိင္ေတြနဲ႔ အတူတူဘဲလုိ႔ သိလာတဲ႔အခါမွာ အလြန္ေရာင္းေကာင္းတဲ႔ ဆုိင္တစ္ဆုိင္အျဖစ္ရပ္တည္နုိင္ခဲ႔ပါတယ္။
က်ေနာ္မနက္တုိင္းထုိင္ခဲ႔တဲ႔ဆုိင္ေလးလဲျဖစ္ပါတယ္ လက္ဖက္ရည္ တစ္က်ပ္ ဆိတ္သားပါဖ္တစ္က်ပ္ ဆုိရင္ဘုိက္၀ပါတယ္။
ျပန္ေျပာရင္းေတာင္ မ်က္ေစ႔ထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာပါတယ္။
သူ႔ဆုိင္က နာမယ္ေက်ာ္မုန္႔ကေတာ႔ ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္မွာ မွရတဲ႔ ပူပူေႏြးေႏြးနဲ႔စားလုိ႔အလြန္ေကာင္းတဲ႔ဆိတ္သားေပါင္မုန္႔ပါ။
အခုေတာ႔ ဒီဆုိင္က လည္းပိတ္သြားတာၾကာခဲ႔ပါျပီ။မုန္႔ဆုိင္ေလးကေတာ႔ ရွိေနပါေသးတယ္။
ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားဘ၀ညမင္းသားလုပ္တဲ႔အခါမွာ ထုိင္တဲ႔ဆုိင္ကေတာ႔ ေဆးေက်ာင္းေဒါင္႔က ၀င္းသီတာနဲ႔ မ်ဳိးျမင္႔ေက်ာ္ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဆုိင္ျဖစ္ပါတယ္။
၀င္းသီတာက လမ္း30 74လမ္းေဒါင္႔ သူ႔ညီရဲ႕ဆုိင္ မ်ဳိးျမင္႔ေက်ာ္ကေတာ႔ သူဆုိင္ရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာပါ။
အဲဒီနွစ္ဆုိင္လုးံက ေဆးေက်ာင္းသား ေဆးေက်ာင္းသူေတြ မိန္းဘက္ကေန အလည္လြန္လာတဲ႔သူေတြထုိင္ေနၾက စုရပ္ပါ။
က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက မိန္းထဲမွာလဲရွိတယ္ (မိန္းဆုိတာ မန္းေလးတကၠသို္လ္ကိုေခၚတာပါ) 35လမ္းမွာလဲရွိတယ္ ေအာင္ေတာ္မူကလာတဲ႔လူရွိတယ္ က်ေနာ္တုိ႔က 26လမ္း လမ္း80ကလာတယ္ဆုိေတာ႔ အားလုံးနဲ႔ ဗဟုုိက်တဲ႔ ဒီဆုိင္ေတြမွာထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ေက်ာင္းျပီးလုိ႔လုပ္ငန္းခြင္ေတြထဲေရာက္ေတာ႔ အဖြဲေတြလဲကြဲကုန္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ညအလင္းဆုိင္ေတြျဖစ္တဲ႔ 26ဘီလမ္း83လမ္းက ကရ၀ိက္မွာအထိုိင္မ်ားပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔လဲ ထူးထူးဆန္းဆန္းေလးေတြလုပ္ျပတတ္တဲ႔ “ရွိန္ၾကီး”မွာထုိင္ပါတယ္။
အဲဒီဆုိင္ကိုက်ေနာ္တုိ႔ထုိင္တဲ႔အခ်ိန္က 79လမ္း 33-34ၾကားက သံတံတားအနက္ၾကီးမွာပါ။
အဲဒီဆုိင္က မုန္႔ပန္႔ကန္ေတြက အဆင္႔ျမင္႔ပါတယ္ ဘာမုန္႔ကိုဘဲ လာခ်ခ် ပန္းကန္ႏွစ္ထပ္နဲ႔ ဇြနး္ခရင္းနဲ႔ပါ။
သူကေတာ႔ အဆင္႔ျမင္႔ေအာင္လုပ္ေပမယ္႔က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ ရွုပ္တယ္ဆုိျပီးပန္ကန္ေတြက အထပ္လုိက္ေဘးပုံထားတာျပီး
ျမန္မာနည္းျမန္မာ႔ဟန္လက္နဲ႔ဘဲ တီးၾကတာမ်ားပါတယ္။
အဲဒီဆုိင္က ေကာင္းတဲ႔ ဟင္းကေတာ႔ ကုလားပဲနဲ႔ဆိတ္သားဟင္းပါ။
မန္းေလးျမဳိ႔ ဘယ္ဆုိင္မွာမွ မရတဲ႔ ပစၥည္းကေတာ႔ ပ်စ္ပ်စ္ အီအီ “ကြ်ဲနုိ႔”ပါ။
မန္းေလးမွာ သူတစ္ဆုိင္ထဲဘဲ ကြ်ဲနုိ႔ရပါတယ္။
ဒီဆုိင္ေလးကေရာင္းေကာင္းေပမယ္႔ ေနရာအဆင္မေျပေတာ႔ ဟုိေျပာင္းဒီေျပာင္းနဲ႔ ခဏခဏေျပာင္းရပါတယ္။

မင္းမငး္ေက်ာ္ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူဆုိင္က အေဖ်ာ္ဆရာ ႏွစ္ေယာက္က ဆုိင္ခြဲပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ၾကားတာကေတာ႔ သူတုိ႔ ဆရာ မင္းတုိ႔ ၾကဳိက္တဲ႔ေနရာဖြင္႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ေတာ႔ လုပ္ၾကဆုိျပီး လုပ္ငန္းအတြက္လုိအပ္တာေတြကိုေတာင္ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ပါသတဲ႔
တစ္ဆုိင္ကေတာ႔ “နုိးတူး” ျဖစ္ျပီး တစ္ဆုိင္ကေတာ႔ “ေရႊအိမ္စည္”ျဖစ္ပါတယ္။
“ေရႊအိမ္စည္”က က်ေနာ္နဲ႔လမ္းသင္႔ေတာ႔ပုိထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီဆုိင္ေလးရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ႔ ဆုိင္မွာလာစားတဲ႔ေဖာက္သည္ေတြကို ခ်စ္စရာနယ္မယ္ေလးေတြေပးထားတာပါ။
ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္၀င္လာတာနဲ႔ သူတုိ႔ေပးထားတဲ႔ နာမယ္ေလးေတြကိုေအာ္တဲ႔ျပီး သူေသာက္ေနက်ပုံစံကုိ မွာစရာမလုိဘဲ ခုံမွာထုိင္လုိက္တာနဲ႔ အဆင္႔သင္႔ေရာက္လာေအာင္ ၀န္ေဆာင္မူ႔ကေကာင္းတာပါ။
အရင္ကမန္းေလးကလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ ျမန္မာဆုိင္မွန္ရင္ ပလာတာ ထတၱရာ နံျပားကလြဲရင္ က်န္တာမရတတ္ပါဘူး။
ဆုိင္ေတြကလည္း သူတုိ႔ မုန္႔ကိုမေရာင္းရမွာစုိးေတာ႔ ဒီျပင္စားစရာေသာက္စရာလာေရာင္းရင္လက္မခံပါဘူး။
“ေရႊအိမ္စည္”32လမ္း 81လမ္းေဒါင္႔ နားမွာဖြင္႔တုံးက သူ႕ဆုိင္ေရွ႔မွာ မုန္႔ပ်စ္စလက္သယ္ရယ္ စိန္ျမင္႔ျမီးရွည္ရယ္ကို လာဖြင္႔မယ္ဆုိတာ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။
ဆုိင္ဖြင္႔ခေတ႔ာေပးရတာေပါ႔ေနာ္ စီးပြားေရးကိုးဗ်။
အဲဒီစနစ္ေလးက အေတာ္ကုိေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ လူတုိင္းလူတုိင္းက အေျပာင္းအလဲေလးစားခ်င္တာကိုးဗ်။
အဲေတာ႔ မနက္ခင္းအလုပ္သြားရ ေစ်းသြားေက်ာင္းသြားဆုိေတာ႔ မုန္႔စားတာတစ္ဆုိင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္တာတစ္ဆုိင္လုပ္ရေတာ႔ အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္။
အခုလုိစားစရာစုံေတာ႔ အဆင္ေျပသြားတာေပါ။
ဒီဆုိင္ေလးက ေဖာက္သယ္ကို ခင္မင္မူ႔နဲ႔ ဆြဲေဆာင္သြားတာပါ။
“ေရႊအိမ္စည္”ကိုထုိင္ဘူးသူုတုိင္းအျပဳံးခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ေပးေနတဲ႔ “ေမာင္ေအး”ကို သတိရၾကမွာပါ။

သူ႔ေနာက္မွာေတာ႔ အခုလက္ရွိ ဆုိင္ခြဲေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနတဲ႔ မင္းသီဟလက္ဖက္ရည္ဆုိင္က
” စားပြဲထုိးမ်ား ဆက္ဆံေရးမေျပျပစ္ပါက ေကာင္တာသုိ႔ အေၾကာင္းၾကားပါ”ဆုိတဲ႔စာတန္းကပ္လုိ႔ ၀န္ေဆာင္မူ႔အျပည္႔နဲ႔ေပၚလာပါတယ္။
သူ႔ဆုိင္မွာ မုန္႔တီ မုန္႔ဟင္းငါး ရွမ္းေခါက္ဆြဲ စားခ်င္တာအကုန္ရနုိင္ေအာင္စီစဥ္လုိ႔ထားပါတယ္။
သူ႔ေနာက္မွာဆက္တုိက္ေပၚလာတာကေတာ႔ တကၠသိုလ္နားမွာ အစျပဳခဲ႔တဲ႔ ယူနီစန္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရယ္
တစ္ခုေသာ ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ 25လမ္း 80-81လမ္းၾကား က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ၾကီးျပင္းခဲ႔တဲ႔ သူေဌးတန္းရပ္မွာ စတင္ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔
“ေရႊျပည္မုိး”ပါဘဲ။ ဒီဆုိင္ဖြင္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က အိမ္ေထာင္က်လုိ႔ 19လမ္းမွာေနေတာ႔ က်ေနာ္အလုပ္နဲ႔နီးေတာ႔ ဒီဆုိင္ကိုဘဲထုိ္င္ျဖစ္ပါေတာ႔တယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ “ေရႊျပည္မုိး”ကလဲ ဆုိင္ခြဲေပါငး္မ်ားစြာနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေနဆဲပါ က်ေနာ္ကလည္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီ “ေရႊျပည္မုိး”တုိ႔ “မင္းသီဟ “ဆုိင္ေတြကိုဘဲ ေရြးထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ စနစ္တက်ေလ႔က်င္႔ထားတဲ႔စားပြဲထုိးမ်ားရွိတာေၾကာင္႔ပါ၊
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲကုိ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ထုိင္စရာေနရာရွာေပးတယ္။
ကိုယ္နဲ႔ အတူထုိင္ေနက်မိတ္ေဆြမ်ားရွိရင္ အဲဒီေနရာကိုျပေပးတယ္ ျပန္သြားျပီ မေရာက္လာေသးဘူး သတင္းေပးနုိင္ေအာင္ေလ႔လာထားတယ္။
ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ ေသာက္ေနက်အတုိင္းလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္က အဆင္သင္႔ေရာက္လာတယ္။
မွာစရာမလုိေအာင္ကို အလိုက္သိလုိ႔ လဲ ထုိင္ျဖစ္တယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ဘာသီခ်င္းမွ ဖြင္႔မထားေတာ႔ စကားေအးေအးေဆးေဆးေျပာလုိ႔ေကာင္းတယ္။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီဆုိင္အားလုံးက ညေန ငါးနာရီဆုိရင္ဆုိင္ပိတ္ေတာ႔ ညပုိငး္ထုိင္တဲ႔ဆုိင္ရွာရျပန္ပါတယ္။
အလုပ္ကျပန္အိမ္ေရာက္ ေရမုိးခ်ဳးိထမင္းစားျပီးတာနဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ေလကန္ဘုိ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေသးတာကိုးဗ်။
ညဆုိင္မွာေတာ႔ ကာရာအုိေကမယ္မ်ား သီခ်င္းဆုိရာက အျပန္မွာ လာစားတတ္တဲ႔ “သင္စားမေကာငး္ရင္က်ေနာ္႔ကိုေျပာပါ…………စားေကာင္းရင္………..”
ဆုိတဲ႔ေဆာင္ပုဒ္ေလးနဲ႔ တက္လာတဲ႔ ကီးမားတင္၀င္းပါဘဲ။
ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ေတာ႔ သူဆုိင္နားကို အရင္ 83လမ္း26ဘီလမ္းေဒါင္႔မွာဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ “ကရ၀ိက္” ေျပာင္းလာေတာ႔ ပိုစည္ကားသြားပါတယ္။
ကီးမားနာမယ္အၾကီးဆုံးဆုိင္ကေတာ႔ တင္၀င္းနဲ႔ ကရ၀ိက္ၾကားက က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက ရွိခဲ႔တဲ႔ ေစ်းလည္းၾကီးတယ္ေကာင္းလဲေကာင္းတယ္ဆုိတဲ႔ “ႏွင္းခ်ယ္ရီ”ပါ။
အခုအခ်ိန္မွေတာ႔ မန္းေလးမွာထုိင္စရာလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေနရာတုိင္းအရပ္တုိင္းမွာေပါမွေပါပါ။
တစ္ဆုိင္နဲ႔တစ္ဆုိင္ စားစရာ စုံသထက္စုံေအာင္ ေရာအရသာ ၀န္ေဆာင္မူ႔ ေစ်းႏုန္း သိပ္မကြာေအာင္ ၾကဳးိစားလုပ္ေဆာင္ၾကသလုိ
ဆုိင္ခြဲေတြ ကိုမန္းေလးျမဳိ႔အႏွံ သူ႔ထက္ငါ အျပဳိင္အဆုိင္ဖြင္႔ထားၾကတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ညပုိင္းလက္္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တဲ႔အေၾကာင္းေျပာေတာ႔ ဘုရားပြဲရွိတဲ႔အခါ ညပိုင္းမွသာရတဲ႔ မုန္႔ေလးကို သြားသတိရပါတယ္။
သူကေတာ႔ မုန႔္လင္မယားလုိ႔လဲေခၚ မုန္႔ေမာင္နွမ လုိ႔လဲေခၚတဲ႔ မုန္႔ေလးရယ္ ေဆာင္းတြင္းမွသာ ေရာင္းတတ္တဲ႔ မုန္႔႔ေပါင္းရယ္ ကို သြားသတိရလုိက္ပါတယ္၊
ကဲ ဒီတစ္ခါေတာ႔ေကာင္းခန္းမွာ မရပ္ဘူး ေနာက္တစ္ပုဒ္က်ရင္ ဘယ္လုိ လြြမ္းစရာေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းေရးရင္ေကာင္းမလဲ ကိုေပါက္ ကို ေအာက္လုိင္းေလး ေပးၾကပါအုံး………………………………………..

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး