ျပီးခဲ႔တဲ႔ရက္ က ကြ်ဲဆည္ကန္ကို သြားရင္းနဲ႔ အရင္က24နာရီ ဓါတ္ဆီဆုိင္နားမွာ ဆုိင္ကယ္ေတြအုပ္စုလုိ္္က္ၾကီး ဓါတ္ဆီတန္းစီေနတာကိုေတြ႔ေတာ႔ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ က အိမ္သုံးဘုိ႔အတြက္ ေရနံဆီတန္းစီခဲ႔ရတာကို သြားသတိရလုိက္ပါတယ။္
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ေရနံဆီမီးဖုိ အသုံးမ်ားၾကပါတယ္။ အခုေခတ္ဂက္စ္မီးဖုိကုိ အိမ္တုိင္းသုံးသလုိေပါ႔ေနာ္။
အခု26ဘီလမ္းမၾကီးနဲ႔ 78လမ္းဆုံတဲ႔ေဒါင္႔မွာ အရင္ကအစုိးရဓါတ္ဆီဆုိင္ေလးရွိပါတယ္။အဲဒီဆုိင္က အိ္မ္သုံးဘု႔ိအတြက္ လူတေယာက္ကုိ ေရနံဆီတစ္ဂါလံကို တစ္က်ပ္ျပားငါးဆယ္နဲ႔ေရာင္းေပးပါတယ္။က်ေနာ္တုိ႔ညီအကိုတစ္ေတြေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိရင္ အိမ္ကုိ ေရနံဆီတစ္ဂါလံစီ၀ယ္ေပးျပီးမွ ထြက္ကစားခြင္႔ပါမယ္ရပါတယ္။
အဲဒီေတာ႔ မနက္ (7)နာရီေလာက္ဆုိ အိပ္ယာထ တစ္ေယာက္ကို ေရနံဆီဂါလံသံပုံးေလးေတြကိုင္လု႔ိ သြားတန္းစီၾကပါတယ္။အဲဒီတုန္းကလည္း ၾကားျဖတ္တန္းစီတုိးတဲ႔သူေတြနဲ႔ရန္ျဖစ္ၾကရပါတယ္။တစ္ခါေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႔မွာ အစက တစ္ပုံးထဲရွိတာ။ က်ေနာ္တုိ႔ကပုံးကုိတန္းစီထားျပီးေဆာ႔ေနတုံးဒီျပင္လူေတြကခပ္တည္တည္နဲ႔
ပုံးေတြကုိၾကားျဖတ္စီသြားတာလဲေတြ႔ေရာ စိတ္တုိတုိနဲ႔ပုံးေတြကုိ ေျခေထာက္နဲ႔လုိက္ကန္တဲ႔ျပီး အတန္းေတြဖ်က္လုိက္ေတာ႔ ျပႆနာေတြတက္ကုန္တာ။
ကေလးျဖစ္ေနတာရယ္ အိမ္ကုိလဲသိေနတယ္ဆုိလုိ႔ သာ၀ိုင္း အရုိက္မခံရတာ အိမ္ေရာက္လဲေရာက္ေရာ ျပႆနာျဖစ္ခဲ႔တယ္ဆုိတာ အိမ္ကသိျပီးသားဆုိေတာ႔ အေဆာ္ခံရတာပါဘဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းပိတ္တဲ႔ေန႔မ်ားဆုိရင္ အိမ္ကခုိင္းတဲ႔အလုပ္ေတြျပီးမွ သာ ေဆာ႔ရပါတယ္။
အိမ္အတြက္သုံးေရေတြကုိ ၀င္းေရွ႔က ေနအိမ္က စဥ္႔အုိးေတြျပည္႔ေအာင္ျဖည္႔ေပးရတယ္။
သမ၀ါယမဆုိင္ကေပးတဲ႔ ဆန္ခြဲတမ္းကုိ သြားထုတ္ေပးရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကေတာ႔ လူသုံးကုန္ပစၥည္းက ရွားပါးပါတယ္။
အရင္ကေတာ႔ (ပပက)ေနာက္တာ႔ (သမ၀ါယမ)ဘယ္လုိနာမယ္ေျပာင္းေျပာင္းဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ဆုိေတာ႔ ဘာမဆုိခြဲတမ္းနဲ႔ပါဘဲ။
ေရာငး္မေကာင္းတဲ႔ အေရာင္းထုိင္းပစၥည္းကို ေရာင္းေကာင္းတဲ႔ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ႔ပစၥည္းနဲ႔တြဲ႔ေပးတာထုံးစံလုိျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ႔ ခြဲတမ္းရရင္ယူထား လုိတာကုိသုံးမလုိတာကိုေရာင္းစားလုိက္နဲ႔ေစ်းဘုိးထြက္လာေအာင္လုပ္ၾကရပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ကေတာ႔ ခြဲတမ္းရတယ္ဆုိတာထက္ ျပန္ေရာင္းစားလုိ႔ေစ်းေကာင္းရမယ္႔ဟာေလးမ်ားမဲေပါက္တယ္ဆုိရင္ အေတာ္ကုိ ၀မ္းသာရပါတယ္။
ဒီလုိရွားပါးေတာ႔လဲ ေမွာင္ခုိဆုိတာက ေခတ္စံနစ္ရဲ႕လုိအပ္ခ်က္အရေပၚေပါက္လာတဲ႔လူတန္းစားတစ္ရပ္ျဖစ္လာတယ္ဆုိတာလဲ မဆန္းပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္တုံးက အျငိမ္႔ေတြကလူရႊင္ေတာ္ရဲ႔ ျပက္လုံးထုတ္တဲ႔ပစ္မွတ္ေတြကေတာ႔ သမ၀ါယမလူၾကီးတုိ႔ ပပကလူၾကီးတုိ႔ကေတာ႔ ပစ္မလြဲဘူးလုိ႔ေျပာနုိင္ပါတယ္။
သူတုိ႔ကလဲ အခြင္႔အေရးယူၾကတာကိုးဗ်။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ ပိုက္ဆံရွိတယ္ဆုိရင္ လုိခ်င္တာအကုန္၀ယ္လုိ႔ရနုိင္တဲ႔ေခတ္ဆုိေတာ႔လဲ ေငြရွာနုိင္ေအာင္သာၾကဳိးစားဘုိ႔က ကိုယ္႔တာ၀န္ပါဘဲ။

ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က မန္းေလးမွာ ညပိုင္းဆုိရင္တရားပြဲေတြက်င္းပတတ္ပါတယ္။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ဓမၼကထိက ဆရာၾကီးဦးလွသိန္းရယ္ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕တရားပြဲေတြမ်ားပါတယ္။ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ နားလည္လို႔လဲမဟုတ္ပါဘူး။
အဖြားနဲ႔အေဖာ္လုိက္ရတာပါ။ဒါေပမယ္႔ တစ္လုံးစ ႏွစ္လုံးစေခါငး္ထဲေရာက္သြားေတာ႔ တရားဆုိတာကိုေရေရရာရာနားမလည္ေပမယ္႔လည္း နားေထာင္ရတာ မ်ားေတာ႔ နားရည္၀လာျပီးဘာသာတရားဆုိတာ ရွိရမယ္ လူၾကီးကိုရိုေသရမယ္ လိမၼာယဥ္ေက်းရမယ္ဆုိတာကေခါင္းထဲမွာအလုိလုိေရာက္သြားတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကေလးဆုိေတာ႔ ၾကာနီကန္တရားေဟာတာနာမိရင္ ရီစရာေတြကို ပုိမွတ္မိခဲ႔တာမ်ားပါတယ္။
အခုေခတ္မွာေတာ႔ ကေလးေတြကို ဘာသာေရးသင္တနး္ေတြေပးေနသလုိ တရားပြဲေတြလဲေနရာအႏွံ႔က်င္းပေနတာေတြ႔ရတာ ၀မး္သာစရာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြက ကိုယ္႔ျမဳိ႔နဲ႔ပါတ္သက္ရင္ အားလုံးဟာ ဂုဏ္ယူစရာ အမွတ္ရစရာေတြခ်ည္းဘဲလုိ႔ထင္တတ္ပါတယ္။
ျမဳိ႔ခ်စ္စိတ္လဲ ျပင္းထန္ၾကသလုိ သံေယာဇဥ္လဲအေတာ္ၾကီးၾကပါတယ္။
ကိုယ္႔ျမဳိ႔ကုိယ္ေဒသကိုယ္ ခ်စ္တတ္ၾကတာေတာ႔ လူတုိင္းလုိ႔ဘဲထင္ပါတယ္ေနာ္။
ဒါေပမယ္႔မန္းေလးက နည္းနည္းေလးေတာ႔ပိုတယ္လုိ႔ ေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေက်နပ္ေနပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ကုန္ေဘာင္မင္းဆက္ေနာက္ဆုံးစံျမန္းခဲ႔တဲ႔ ျမဳိ႔လဲျဖစ္တယ္၊ေရွးတုန္းကတည္ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ အေဆာက္အဦးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်န္ေနခဲ႔ေသးတယ္။
ပေဒသရာဇ္မင္းေတြစံျမန္းခဲ႔တဲ႔ နန္းျမဳိ႔ေတာ္က အဂၤါအျပည္႔အစုံက်န္ေနေသးတဲ႔ ျမဳိ႔ျဖစ္တယ္။
ျမန္မာျပည္မွာနာမယ္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔ ဆုိင္းဆရာ၊သီခ်ငး္ေရးဆရာ၊ဇာတ္မင္းသား၊ဇာတ္သဘင္ပညာရွင္၊စာေရးဆရာအစရွိတဲ႔ အႏုပညာသည္ေပါင္းမ်ားစြာလဲေပၚထြက္ခဲ႔ဘူးတယ္။ေဘာလုံး၊လက္ေ၀ွ႔။ေဘာ္လီေဘာ၊ဘတ္စကက္ေဘာ အားကစား သမားေကာငး္ေတြလဲထြက္တယ္။
ဒီအတြက္လဲ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ က်ိတ္ျပီးဂုဏ္ယူမိတာပါဘဲ။

အပြင္႔လငး္ဆုံးေျပာရရင္ က်ေနာ္ဇာတိေျမ မန္းေလးနဲ႔ ခြဲခြာသြားရင္ အၾကာဆုံးေလးငါးလပါဘဲ။
ဖုံထူ ပူအုိက္ျခင္ကိုက္ဆုိတဲ႔ လူေတြမလုိခ်င္တဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနေပမယ္႔ကုိယ္႔ဇာတိေျမမွာဘဲေနခ်င္ပါတယ္။
ဇာတိေျမနဲ႔ ခဏေလးေ၀းတယ္ဆုိတာနဲ႔ လြမ္းပါတယ္။
အေ၀းမသြားဘဲနဲ႔ေတာင္မွ ကိုယ္ျမိဳ႔အေၾကာင္းကုိယ္ျပန္စဥ္းစားရင္လြမ္းစရာေတြကေပၚေပၚလာပါတယ္။
မန္းေလးက ေဘာလုံးနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ အစြဲအလမ္းၾကီးတတ္ပါေသးတယ္။
မန္းေလးမွာက ေဘာလုံးကြင္းေကာင္းေကာင္းဆုိလုိ႔ ဗထူးကြင္းတစ္ကြင္းဘဲရွိပါတယ္။
မလြန္ကြင္းကေတာ႔ သိပ္မေကာင္းပါဘူး။အခုေတာ႔ ဒီမလြန္ကြင္းကလဲ ေရေပးေရးရုံးျဖစ္သြားပါျပီ။
ငယ္ငယ္တုးကဦးေလးေတြ ေဘာလုံးပြဲသြားရင္ က်ေနာ္အျမဲပါ ပါတယ္။
သူတုိ႔က ေဘာလုံးပြဲကိုအားေပးတာ က်ေနာ္က မုန္႔လုိက္စားတာ။ေဘာ႔လုံးကြင္းထဲေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ဆိတ္သားကင္ အရင္၀ယ္ခုိင္းပါတယ္။အဲဒီေခတ္က ဆိတ္သားကင္က အခုလုိကေလးကစားစရာေလာက္ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။တကယ္ကုိအၾကီးၾကီးပါ။ဆိတ္သားကင္ကို မဆလာေတြ ငရုတ္သီးေတြနဲ႔သုတ္ထားေပးျပီအသားကင္ရဲ႕ထိပ္ကအခြ်န္ေလးမွာ ၾကက္သြန္နီဥေလးတစ္လုံးကို ကိုက္စားဘုိ႔တပ္ထားလုိက္ပါေသးတယ္။
ေနာက္အဲဒီဆုိင္မွာ စမူစာသုပ္လဲရပါေသးတယ္။စမူဆာသုပ္ကေတာ႔ စမူဆာႏွစ္ခုေလာက္ကုိ အရင္ေျခလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီးမွ မဆလာတုိ႔ ပူစီနာတုိ႔ ေဂၚဖီထုပ္ေတြပါးပါးေလးလွီးထားတာကိုထည္႔ျပီးရင္အဲဒီထဲကိုအာလူးသီးကိုအရည္စပ္စပ္ေလးျဖစ္ေအာင္ခ်က္ထားတာကုိ ဆမ္းလုိက္ပါတယ္။စားလုိ႔သိပ္အရသာရွိပါတယ္။
ေဘာလုံးကြင္းထဲမွာထုိင္စရာေနရာေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ပြဲမစခင္ေလးမွာ ေတာ႔ အက်ီနီညဳိေရာင္နဲ႔ ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔ လယ္ပင္းမွာပုံးေလးကိုလြယ္တဲ႔ျပီး
(လာပါျပီခင္ဗ် သမၼာအာဇီ၀ ေအာင္ေဇာ္၀င္းဗီတာမင္ေျမပဲဆားေလွာ္)လုိ႔ေအာ္တဲ႔အသံၾကားရင္ ထုိင္ရာကမထဘဲလက္ခုပ္သာတီးလုိက္ ၀ွီးကနဲ႔အသံေလးနဲ႔အတူ ကိုယ္ထုိင္တဲ႔အနားေလးကို ရွည္ေမ်ာေမ်ာကန္႔ေတာ႔ခြ်န္ပုံေျမပဲဆားေလွာ္ထုပ္ကေလးေရာက္လာမွာပါ။
ေနာက္မွ သူပစ္ေပးထားတဲ႔သူေတြဆီကို ပိုက္ဆံလုိက္ေတာင္းပါတယ္။မွတ္မိတာမွ သူပစ္ေပးထားတဲ႔လူတစ္ေယာက္မက်န္ဆီက ပိုက္ဆံရေအာင္ေတာင္းနုိင္ပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလခပ္ေနာက္ေနာက္လူက ခပ္တည္တည္နဲ႔မေပးဘဲေနရင္ ေတာ႔ အသာအယာေတာင္းပါတယ္ မေပးဘူးဆုိရင္လဲ ျပႆနာမရွာပါဘူး။
ဒီဗထူးကြင္းမွာ ေဘာလုံးပြဲလာၾကည္႔သူေတြက ေဘာလုံး၀ါသနာပါသူလဲ ရွိသလို စိတ္ထဲကမေက်နပ္တာကို ေဖာက္ခြဲျပီးဆဲဘုိ႔လာသူေတြလဲရွိပါတယ္။
အမွတ္တရ ျပႆနာတက္တာကေတာ႔ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေဘာလုံးပြဲ ဖုိင္နယ္ပြဲစဥ္တစ္ခုပါ။
ျပဳိင္ဘက္ကေတာ႔ ထုံးစံအတုိငး္ရန္ကုန္နဲ႔မန္းေလးေပါ႔။
ပထမတစ္ခါ ကန္ရင္းျပႆနာတက္ေတာ႔ ဒုတိယအၾကိမ္မန္းေလးဗထူးကြင္းမွာျပန္ကန္ၾကရပါတယ္။
ပြဲကလည္႔ အက်ိတ္အနယ္ ပရိသတ္ကလဲ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အသဲအသန္အားေပးၾကပါတယ္။
အိမ္ရွင္မန္းေလးကေတာ႔ ထုံးစံအတုိငး္ပုိျပီးအားသာတာေပါ႔။
ပဲြျပီးခါနီးမွာ မန္းေလးဂုိးသမားက ေဘာလုံးခုန္ဖမ္းလုိုက္တာက ေျခေထာက္ေျမွာက္လိုက္တာကို ပင္နယ္တီေပးလုိက္တာကစလုိ႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီးကစားသမားအခ်င္းခ်င္းလဲရန္ေတြျဖစ္ ပရိသတ္ေတြကလဲ ကြင္းထဲကုိဆင္းလာျပီးေဆာ္ၾကႏွက္ၾကပါေတာ႔တယ္။
ေနာက္ပရိသတ္ေတြက ကြင္းထဲကခုံေတြကို မီးေတြလဲရွဳိ႔ေရာ လုံျခဳံေရးေတြဆင္းလာျပီး မ်က္ရည္ယုိဗုံးေတြေဖာက္ျပီးလူစုခြဲရပါေတာ႔တယ္။
ဒါကေတာ႔ ဗထူးကြင္းနဲ႔အမွတ္တရ။
အဲဒီပြဲလဲျပီးေရာ မနး္ေလးတုိင္းအသင္းသုံးႏွစ္အပယ္ခံလုိက္ရပါတယ္။
သုံးႏွစ္ျပည္႔လုိ႔ မန္းေလးတုိင္းအသင္းျပဳိင္ပြဲျပန္၀င္ရတဲ႔ႏွစ္မွာ ဆီမီးဖုိင္နယ္မွာ ရန္ကုန္နဲ႔ျပန္ေတြ႔ပါတယ္။
မန္းေလးအသင္းက ရန္ကုန္ကိုလဲနုိင္လုိက္ေရာ ေနာက္ေန႔ထုတ္မန္းေလးသတင္းစာမွာ
(တာ၀န္ေက်ပါတယ္မန္းတုိငး္ရယ္)ဆုိျပီး မန္းေလးတုိင္းအသင္းကို ဂုဏ္ျပဳတဲ႔စာေတြက သတင္းစာမွာ အျပည္႔ျဖစ္သြားပါတယ္။
အကဲဆုံးကေတာ႔ ေစ်းခ်ိဳေရႊဆုိင္တန္းက မမေတြပါ။
ဒုိင္းရျပီးမန္းေလးကုိျပန္ေရာက္ေတာ႔လဲ ၾကဳိလုိက္ၾကတာ ၀က္၀က္ကြဲ။
အဲဒီပြဲနဲ႔အတူမန္းေလးအတြက္ေပၚထြက္လာတဲ႔ ေဘာလုံးသူရဲေကာင္းကေတာ႔ “ေပါက္စီ “ပါဘဲ။
ေနာက္ေဘာ႔လုံးနဲ႔အမွတ္တစ္ရပြဲတစ္ပြဲကေတာ႔ ရန္ကုန္နဲ႔မန္းေလး ဖုိင္နယ္ကန္ရတဲ႔ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္ပြဲပါဘဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မန္းေလးမွာ တီဗြီရေနပါျပီ ပထမဆုံးေသာ တီဗြီကေန တုိက္ရုိက္ျပတဲ႔ပြဲလဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ မတုိင္ခင္ကတည္းက မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံးေဘာလုံးပြဲၾကည္႔ဘုိ႔ဘဲ စိတ္ထဲမွာ အစီအစဥ္ေတြဆြဲေနၾကပါတယ္။
ေဘာလုံးပြဲလဲကန္တဲ႔ေန႔ေရာက္ေရာ တစ္ျမဳိ႔လုံးဆုိင္ေတြပိတ္အလုပ္ေတြရပ္လုိ႔ တီဗြီေရွ႔ကိုတစ္ေယာက္မက်န္ေရာက္ကုန္ပါတယ္။
ေဘာလုံးပြဲကလဲ အက်ိတ္အနယ္ အျပင္ကၾကည္႔ရတဲ႔သူမ်ားမွာလဲ ဟင္ကနဲဟာကနဲ။
မန္းေလးျမဳိ႔သူျမိဳ႔သားေတြမွာလည္း အေ၀းမွာကန္တဲ႔ပြဲကို မ်က္ေစ႔နဲ႔ျမင္ရတာ ပထမဆုံး။
ဒါေပမယ္႔ပြဲျပီးခါနီး 5မိနစ္အလုိမွာ ဂုိးအသြင္းခံလုိ္က္ရလုိ႔ မန္းေလးရွဳံးပါတယ္။
ပြဲလဲျပီးေရာ မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုးံတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားလဲတာ အပ္က်သံေတာင္ၾကားရမတတ္။
မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံးတကယ္ကို အသဲကြဲခဲ႔တဲ႔ေန႔႔ပါဘဲ။
အမွတ္ရစရာဆုိတဲ႔ထဲမွာ မန္းေလး အေနာက္ဘက္က်ဳံးေဒါင္႔က ေရထဲမွာ အရင္ က ျမင္းစီးေနတဲ႔ေၾကးရုပ္ၾကီးစိုက္ထားပါတယ္။
ေနာက္ မနး္ေလးမွာေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္သူေတြ တစေခတ္ထခ်ိန္မွာ အဲဒီနားမွာ စင္ကေလးေဆာက္ျပီး ေရေပၚစားေသာက္ဆုိင္ေလးနဲ႔အတူ အခုေခတ္စင္တင္ေတးဂီတရဲ႕ေရွ႔ေျပး သီခ်ငး္အဆုိေတာ္မမေတြရဲ႔တစ္ေခတ္ျဖစ္ခဲ႔ဘူးတာလဲ အမွတ္တရပါ။
မန္းေလးမွာ တစ္ျမဳိ႔လုံးအုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္ခ႔ဲ႔ဘူးတဲ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။
တကယ္ေျပာရရင္ေတာ႔ ရင္နာစရာ အနိဌာရုံဇာတ္လမ္းေတြပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ လမ္းသူရဲသီခ်င္းေတြေခတ္စားစ ပေလးဘြိဳင္သန္းနုိင္တု႔ိနာမယ္ၾကီးတဲ႔အခ်ိန္။
မန္းေလးျမဳိ႔ ျမဳိမ်က္ႏွာဖုံးတစ္ေယာက္ရဲ႕သမီးက ေမြးေန႔ပြဲက်င္းပတဲ႔အခါ အဲဒီရန္ကုန္ကတီး၀ို္င္းကိုငွားပါတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူတုိ႔ကအိမ္ထဲမွာတင္ စင္ထုိးလုိ႔ ဆုိၾကတီးၾကလုပ္ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ၾကည္႔ခ်င္ေပမယ္႔ မၾကည္႔ရတဲ႔ အျပင္ဘက္က ပရိတ္သတ္ေတြက ခဲနဲ႔၀ိုင္းထုလုိ႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္သြားခဲ႔ဘူးပါတယ္၊
ေနာက္ မန္းေလး 34-35ၾကားမွာ မန္းက်ီးပင္ေတြရွိပါတယ္။
တစ္ရက္မွာ မနး္က်ီးပင္ၾကီးက အလုိလုိလွဴပ္ေနတယ္ လွဴပ္ျပပါလုိ႔ေအာ္ရင္လွဳပ္ျပတယ္ဆုိျပီး လူေတြ၀ိုင္းအုံလုိ႔ၾကည္႔ရပါတယ္။
တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္လူေတြမ်ားလာ ျပီးလမ္းေတြေတာင္ပိတ္ဆုိ႔ကုန္ပါတယ္။
လူေတြကလဲ ထင္ေၾကးအမ်ဳိးမိ်ဳးေပးၾကတာေပါ႔။
ေနာက္မွ သိၾကရတာက ေတာ႔ အဲဒီမန္းက်ီးပင္က ကိုင္းတစ္ကုိင္းက ဓါတ္ၾကဳိးနဲ႔ညိေနပါတယ္။
ဒီဓါတ္တုိင္နဲ႔ဆက္ေနတဲ႔ ဟုိဘက္လမ္းက ဆုိက္ကားဂိတ္က ဆုိက္ကားသမားေတြက ဓါတ္တုိင္နဲ႔ဆက္ထားတဲ႔သံၾကဳိးကုိ ၀ုိင္းလွဳပ္တဲ႔အခါ ဒီဘက္လမ္းက မန္းက်ီးပင္ကလွဳပ္လာတာ ကုိ သိသြားမွာ ကိစၥျပီးသြားပါတယ္။
အဲဒီလူေနာက္ေတြေခၚျပီးသတိေပးခံရတယ္လုိ႔သိရပါတယ္။
ေနာက္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ႔ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကြယ္လြန္သြားတာ သခ်ဳိင္းကိုေရာက္လုိ႔ေျမျမဳပ္ျပီးမွ သူတုိ႔အထဲကတစ္ေယာက္က အထဲကညည္းသံၾကားရတယ္လုိ႔ အခုိင္အမာေျပာလုိ႔ ျပန္ေဖာ္မယ္လုပ္ၾကတာနဲ႔ ရဲအေစာင္႔အေရွာက္နဲ႔ထားခဲ႔ရတာကလဲ မန္းေလးရဲ႕အထူးသတင္းထဲမွာပါဘူးပါတယ္။
က်ေနာ္တစ္သက္မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႔အသုဘထဲမွာ အစည္ကားဆုံးလူစိတ္အ၀င္စားဆုံးကေတာ႔ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကြယ္လြန္တုံးကပါ။
ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွာ ဇာတ္ကရင္းကြယ္လြန္သြားတဲ႔ေရႊမနး္တင္ေမာင္ ရဲ႕ရုပ္ကလပ္မန္းေလးျပန္ေရာက္တဲ႔အခါ ၾကည္႔ခ်င္ၾကတဲ႔သူမ်ားကုိ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္မျဖစ္ေအာင္ရဲမ်ားက အလွည္႔က်၀င္ျပီးၾကည္႔ရေအာင္စီစဥ္ေပးခဲ႔ရပါတယ္။
ေရႊမန္းတင္ေမာင္ ကုိ အုဌ္စက္သခ်ိဳင္းမွာသျဂၤဳိဟ္တဲ႔ရက္က ေန႔လည္မွ အသုဘခ်မွာကို မနက္8နာရီေလာက္ကတည္းက ၾကည္႔ဘုိ႔အသုဘခ်လာမယ္႔လမ္းမွာေစာင္႔ၾကပါတယ္။
နာမယ္ေက်ာ္ မင္းသားမငး္သမီးေတြ အႏုပညာရွင္ေတြက မွန္ေခါင္းနဲ႔ထဲ႔ထားတဲ႔ရုပ္ကလပ္ကုိ ၾကိဳးနဲ႔အလွည္႔က်ဆြဲလုိ႔ သခ်ၤဳိင္းကုိ ေရာက္ေအာင္ပုိ႔မယ္ဆုိေတာ႔ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကိုၾကည္႔ခ်င္တာေရာ အႏုပညာရွင္ေတြကိုျမင္ဘူးခ်င္တာေရာ ေရာျပီးလာၾကည္႔ၾကတာပါ။
က်ေနာ္႔တစ္သက္ အစည္ဆုံးအသုဘလုိ႔ထင္ပါတယ္ ရုပ္ကလပ္ကသခ်ၤဳိင္းေရာက္တာေတာင္ ကားတန္းက ျမဳိ႔ထဲမွာရွိေနေသးတာကိုေတာ႔ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
ေနာက္ မန္းေလးက ဘုရားဖူးရာက ျပန္လာတဲ႔ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ သူတုိ႔ကားအေပၚကို လမ္းေဘးက သင္းသတ္ထားတဲ႔သစ္ပင္လဲက်လာလုိ႔ သစ္ကိုင္းပိျပီးေသခဲ႔ဘူးတာ၊
တစ္ခုေသာ၀ါဆုိလျပည္႔ရက္မွာ ျပင္ဦးလြင္က အျပန္မွာ သစ္ကိုင္းက်ဳးိက်လုိ႔ မိသားတစ္စုကြယ္လြန္သြားတာ၊
စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ကေလးေတြ မုံရြာကုိသြားျပီးေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လုိ႔အျပန္မွာ သစ္ပင္ကုိ၀င္တုိက္လုိ႔ အစုလုိက္အျပဳံလုိက္ကြယ္လြန္သြားတာေတြက
မေမ႔နုိင္စရာ ရင္နာစရာဇာတ္လမ္းေတြပါ။
ျမန္မာျပည္နုိင္ငံေရး အထူးျခားဆုံးအေျပာင္းအလဲျဖစ္တဲ႔ 8888မွာ စစျခင္းေန႔မွာ ဆႏၵျပဘုိ႔ထြက္လာတဲ႔အဖြဲ႔ကို လူေတြက အံ႕ၾသတၾကီးနဲ႔ရပ္ၾကည္႔ၾက သြားေလရာကုိေဘးကေနလုိက္ၾကည္႔ၾကနဲ႔။
ေနာက္ေတာ႔ လုိက္ၾကည္တဲ႔သူေတြက ဆႏၵျပတဲ႔အတန္းထဲကိုစီးေမ်ာသြားေတာ႔ လုိက္ၾကည္႔သူမရိွသေလာက္ျဖစ္ျပီးကေလးလူၾကီးမက်န္ လူအုပ္စုလုိက္ၾကီးျဖစ္သြားတာေတြ၊
တကယ္႔ 8888ေန႔ေရာက္ေတာ႔ လမ္းေဘးဓါတ္တုိင္ေတြ မီးတုိင္ေတြကိုအေဆာက္အဦးေတြကို ခဲနဲ႔ထုဖ်က္ဆီးၾကတာ က တကယ္႔လမး္ေဘးက ကေလကေျခေတြျဖစ္ေနတာကို ျမင္ရေတာ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ႔ရတာ။
လမ္းမေပၚေတြမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကတာ။
ေနာက္သက္ဆုိင္ရာက မာရွယ္ေလာထုတ္လုိ႔ အေျခအေနတစ္ရပ္ကိုထိန္းသိ္မ္းလုိ္က္တဲ႔အခါ တစ္ျမဳိ႔လုံးတိတ္ဆိတ္သြား၊လမ္းေတြကို ေရေပးေရးအတြက္ခ်ထားတဲ႔ပိုက္လုံးေတြနဲ႔ပိ္တ္ၾကဆုိ႔ၾကနဲ႔ ျမဳိ႔ပ်က္ၾကီးလုိျဖစ္သြား၊ဆုိင္ေတြပိတ္။ေစ်းေတြပိတ္။လုပ္ငနး္ေတြအားလုံးရပ္၊
တေန႔လုပ္တေန႔စားသမားေလးေတြ ထမင္းစားဘုိ႔အခက္အခဲျဖစ္ကုန္တာ၊
ဒါေတြဟာ ျပန္ျပဳျပင္လုိ႔မရတဲ႔ တကယ္႔ သမုိင္းအစစ္အမွန္ေတြပါဘဲ။

မန္းေလးဟာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သမုိင္းေပါင္းမ်ားစြာ အျဖစ္အပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာ စနစ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လြမ္းေမာစရာ ရီေမာစရာ ငုိေၾကြးစရာ တသသလြမ္းခ်င္စရာ ျပန္မစဥ္းစားခ်င္ေလာက္ေအာင္ကုိေမ႔ထားခ်င္စရာ
ဆုိတဲ႔စရာေပါငး္မ်ားစြာကို ေပြ႔ပုိက္လုိ႔ျဖတ္သန္းလာခဲ႔တဲ႔ျမဳိ႕ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။

အခုက်ေနာ္ရဲ႕ မလြမ္းစေကာင္းဆုိတဲ႔မန္းေလးအေၾကာင္းက ျပည္႔စုံတယ္လုိ႔မဆုိနုိင္ပါဘူး။
က်ေနာ္ျဖတ္သန္းရသေလာက္ က်ေနာ္သိသေလာက္ က်ေနာ္လက္လွမ္းမီသေလာက္နဲ႔လြမ္းျပရတာပါ။
ရင္ထဲမွာထင္က်န္ေနတဲ႔ မန္းသၾကၤန္၊ေလးႏွစ္တာခုိနားခဲ႔ဘူးတဲ႔ မနး္တကၠသို္လ္၊
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားနဲ႔လြတ္လပ္ေပ႔ါပါး စြာျဖတ္သန္းခဲ႔ဘူးတဲ႔ မူလတန္း အလယ္တန္း အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မ်ားစြာက်န္ပါေသးတယ္။

ဂုဏ္ယူစရာေျပာရရင္ ျမန္မာသီခ်င္းမ်ားမွာ မန္းေလးအေၾကာင္းကို ေရးဖြဲ႕ၾကတဲ႔ သီခ်ငး္အေတာ္မ်ားပါတယ္။
ေရွးအက်ဆုံးသီခ်င္းေလးကေတာ႔

စိန္ပါတီရဲ႕ ျမနႏၵာ
မစိမ္းစိမး္ရဲ႕ေရႊမန္းဆီသုိ႔ ၊
မေအးျမင္႔ရဲ႕ မန္းရာျပည္႔
ရီရီသန္႔ရဲ႕ မန္းေလးကိုလုိက္ခဲ႔မလား အကိုုုုုု (သို္႔)စိမ္းေရာင္စုိ
သုေမာင္ရဲ႕ မႏၱေလးအလြမ္း
ခင္အုန္းျမင္႔ရဲ႔ ဖိတ္ေခၚသံ
၀င္းဦးရဲ႕နန္းျမဳိ႔ေတာ္
ျဖဴသီရဲ႕မႏၱၷေလးေရာက္ရင္၀င္ခဲ႔ပါ
ခင္ေမာင္ထူးရဲ႕ေရႊမနး္သူေလးကေတာ႔
က်ေနာ္ႏွစ္သက္တဲ႔သီခ်င္းေလးေတြပါ။
က်ေနာ္က်န္ေနခဲ႔တဲ႔အမွတ္ရစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေနအုံးမွာပါ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မန္းေလးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္။
၀မ္းလဲသာပါတယ္။
မန္းေလးကိုလဲ ခ်စ္ပါတယ္။
မန္းေလးသားမန္းေလးသူေတြလဲ က်ေနာ္နဲ႔ထပ္တူျဖစ္မယ္လုိ႔ …………………

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး