တစ္ေန႔က ေကာ္မင္းေတြလို္က္ဖတ္ရင္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႔ရင္ ျမန္မာေတြဘယ္လုိနုတ္ဆက္ၾကသလဲလုိ႔ေမးတာေလး ဖတ္လုိ္က္ရပါတယ္။
အရင္ကေတာ႔ ျမန္မာျပည္ကလူေတြကေတာ႔ သိပ္အထူးတလည္ေျပာမေနပါဘူး။
“ေနေကာင္းလား”
“စားျပီး ျပီလား”
“ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ”
“ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ” ဆုိတာေတြ သိပ္အေရးမပါတဲ႔ မာေၾကာင္းသာေၾကာင္းေတြကိုေမးပါတယ္။
ေျဖတဲ႔သူကလဲ ဟုတ္ ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ပါးစပ္ထဲရွိတာကိုေျဖလုိက္တာပါဘဲ။
ေကာင္းပါ႔ တုိ႔ စားျပီးျပီ တုိ႔ ဟုိဘက္နားကတုိ႔နဲ႔ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေလးဘဲေျဖတတ္ပါတယ္။
သိပ္ျပီးေတာ႔အေလးအနက္ၾကီးေမးၾကေျဖၾကတာလဲမဟုတ္ပါဘူး။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆုိရုံေလာက္ပါဘဲ။
အဲဒါကေတာ႔ ေရွးျမန္မာမ်ား မန္းေလးသူမန္းေလးသားမ်ားရဲ႔ ဆုံေတြ႔တဲ႔အခါ ႏုက္ဆက္ခဲ႔ၾကတဲ႔ စကားေလးေတြပါ။

အခုေခတ္မွာေတာ႔ မနက္ေတြ႔ေတြ႔ ႏုတ္ဆက္ၾကတဲ႔ စကားေလးေတြကေျပာင္းသြားပါျပီ။
မနက္ေစာေစာမွာ ေယာက္်ားျခငး္ေတြ႔ရင္နုတ္ဆက္ပါတယ္။
“ညကေမာင္းေအာင္လား”တုိ႔။
“အကုန္လုံးျပီးျပီးသားဗ်ာ ေအာင္ျပီဆုိတြက္ထားတာ ဘာစီေလ တစ္ဂိုးဆုိရင္ျပီးေနတာ အလကားေနရင္း ႏွစ္လုံးထပ္ထဲ႔ေတာ႔ ေမာငး္က်ဳိးေရာဗ်ာ ”
“အစက ေအာက္ကေနမလုိ႔ စာေစာင္ကုိ သြားယုံလုိက္တာ သြားေရာ မန္ယူကလဲ တကယ္႔အေရးဆုိရင္ ဖြတ္”

ဒါေလးကေတာ႔ ေယာက်္ားဘသားမ်ားရဲ႕ နံနက္ခင္းနုတ္ခြန္းဆက္ေတးပါ။                                                                                                                                                    (ဒါကေတာ႔ ကုိကုိမ်ားအၾကဳိက္ တစ္လုံးပါ ေပ်ာ္မဆုံးေဘာလုံးကစားၾကသည္ပါဘဲ။)

ေစ်းထဲမွာ အိမ္ရွင္မနဲ႔ေစ်းသယ္ေတြ ေတြ႔ရင္ အားရ၀မ္းသာေမးပါတယ္။
“ဒီေန႔ ဘာေကာငး္လဲ”ေပါ႔။
အဲဒီကေနစလုိက္တာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျမင္ခ်င္းေတြဖလွယ္ၾက
“မေန႔ကအပုိင္ရရဲ႔သားနဲ႔ မေအာင္လုိက္တာ သူေပးတာ ၀မ္းခ်ိန္းဆုိတာကုိ ကုိယ္က ဒဲ႔ေဆာ္လုိက္မိတာ”တုိ႔
“ေပးေတာ႔ေပးတယ္ အပီဆုိျပီး မလွန္လုိက္မိတာ “တုိ႔
“အမေရ ညီအမခ်င္းမုိ႔ျပန္ေပးတာေနာ္ က်မကုိေပးတဲ႔သူက သူမ်ားျပန္ေပးရင္ ၾကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး သူေပးရင္ အျပီးေပါက္ဘဲ ဒီေန႔အဖုိ႔ ေတာ့ 4 တစ္လုံးကုိင္ရုံဘဲ”တုိ႔ဆုိတဲ႔ ႏုတ္ခြန္းဆက္စကားေတြနဲ႔
ႏွစ္လုံးဋီကာအရင္ဖြင္႔ၾကေတာ႔ ေစ်းသည္မမ ခင္ဗ်ာမွာလည္းေနာက္က ေရာက္ေနတဲ႔ ေစ်း၀ယ္ကိုေတာင္ဘာယူမွာလဲလုိ႔ မေမးနုိင္ဘဲ
သူနဲ႔အေသြးတူ အေမြးတူကုိ သာစကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေနပါတယ္။
အဲသူနဲ႔စကားေျပာေနတဲ႔ ေစ်း၀ယ္လာတဲ႔မမကလည္း ဒီေန႔ တစ္အိမ္လုံးစားးဘုိ႔ဘာဟင္းခ်က္မလဲဆုိတာထက္ ” ဘာတင္လုိက္ရ ရင္ေကာင္းမလဲ”ဆုိတာေလးဘဲေခါင္းထဲေရာက္လာပါေတာ႔ တယ္။

(ဒါကေတာ႔ ျမန္မာျပည္မွာအိမ္ရွင္မမ်ားအၾကိဳက္-2လုံးပါ။သူကေတာ႔ မလွန္ရင္ မျပန္ရင္ ခံသြားရတတ္ပါတယ္။)

“ေလး ထိပ္စီး ကိုးေနာက္ပိတ္ သုံးေရွာင္” “ညီအကို စုံကပ္”အပူး5ေနာက္ပိတ္”စ ုံမခြမယ္”ဆုိတာေတြကလဲ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ေစ်းထဲမွာ အရပ္ထဲမွာ က်ားခ်ဳိ္င္းဆင္ခ်ဳိင္းေမ်ာက္ခ်ဳိင္းေတြ ေပတံေတြေဘာင္ေတြခြင္ေတြကြ်မ္းက်င္သူေတြရဲ႔လက္သုံးစကားေတြပါဘဲ။ေနာက္ပြဲျပီးျပီဆုိမွ ေပါက္ေဖာ္ေတြကလဲ မစားရ၀ခမန္းပါဘဲ။အဲမေပါက္ဘူးဆုိရင္ေတာ႔ေပတံလဲက်ဳိးခြင္လဲပ်က္အဆင္းေတြလဲမမွန္ဘူးဆုိျပီး ခြင္အသစ္ေတြရွာၾကျပန္ပါတယ္။

(ဒါကေတာ႔ အားလုံးအၾကဳိက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတာေတာင္ မရုိးေသးတဲ႔ သုံးလုံးပါ။သူကေတာ႔ ဒဲ႔ဆုိရင္ မ်ားမ်ား တြတ္ဆုိရင္နည္းနည္းပါတဲ႔)

အခုလူေတြအခုစိတ္အ၀င္စားဆုံး ဆုိတာကိုစစ္တမ္းမ်ားေကာက္ရင္ ျမန္မာတစ္နုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာနဲ႔ေျပာရရင္
ႏွစ္လုံး တစ္လုံး သုံးလုံးက တန္းစီဇယားထိပ္ဆုံးမွာ အျမဲေရာက္ေနမွာကေတာ႔ အေသအခ်ာပါဘဲ။
ဒီလုိေလာင္းကစားေတြကုိဖန္တီးတဲ႔ေနရာမွာေတာ႔ ျမန္မာေတြ မညံ႔ပါဘူး။
တစ္နုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာနဲ႔ လူအမ်ားၾကီး တစ္ျပဳိင္ထည္းပါ၀င္နုိင္တဲ႔ေလာင္းကစားကုိေျပာတာပါ။
အခုလုိေလာင္းကစားဆုိတာဟုိေရွးကတည္းကရွိတာပါ။
အရင္က ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ေနာက္ဆုံးမ်ဳးိဆက္ေသြးေလး သီေပါမင္းလက္ထက္မွာ ” ေၾကြးတင္ရွင္ဘုရင္ဆပ္”ဆုိတဲ႔စကားပုံ
ေလာင္းကစားနဲ႔ဆက္စပ္ျပီးေပၚလာတဲ႔ စကားပုံေလးပါဘဲ။
က်ေနာ္တုိ႔မသိမမွီလုိက္တဲ႔အေၾကာငး္ကုိ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဘူးခဲ႔ရတဲ႔ အေၾကာင္းေလးကိုျပန္ေျပာျပေစခ်င္ပါေသးတယ္။
ဟုိေရွးေရွးက သီေပါမင္းလက္ထက္မွာ ထီဖြင္႔ပါသတဲ႔။
ဘယ္ႏွစ္ဆေပးသလဲဆုိတာေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္မွာျပည္သူျပည္သားမ်ားကအလုပ္မလုပ္ေတာ႔ ဘဲထီထုိးဘုိ႔ဘဲလုပ္ေနၾကပါသတဲ႔။
အဲဒီမွာ ဒီဘုရင္ဖြင္႔တဲ႔ထီေၾကာင္႔ စီးပြားေတြပ်က္ အေၾကြးေတြတင္ လူေတြေသ ဒုကၡေတြေရာက္ဆုိေတာ႔ ဘုရင္ေၾကာင့္ျဖစ္တာဆုိျပီး ထီဆိုင္ေတြကိုလည္းပိတ္ခုိင္းလိုက္ျပီး ဒီထီေလာင္းကစားလုိ႔ ျဖစ္တဲ႔ အေၾကြးကိုလဲ ဘုရင္႔ဘ႑ာတုိက္ကေနထုတ္လုိ႔ေပးေလွ်ာ္ေစပါသတဲ႔။
တယ္လဲသေဘာထားၾကီးတဲ႔ဘုရင္လုိ႔သတ္မွတ္လုိက္ပါတယ္။

ေနာက္သီေပါမင္းပါေတာ္မူျပီးသြားေတာ႔ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္သြားျပန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား သူတုိ႔ကိုေတာ္လွန္ဘုိ႔ေမ႔သြားေအာင္ 36ေကာင္ထီဆုိတာကိုတရား၀င္ဖြင္႔လုိက္ပါသတဲ႔။သူကလူပုံၾကီးအႏွံ႔မွာ အရုပ္ေတြနဲ႔သေကၤတေတြေပးထားပါသတဲ႔။(တိရိစၧာန္ကို အစြဲျပဳထားတဲ႔အေကာင္ေတြေပါ႔)။(ဖားတုိ႔ၾကက္တုိ႔၀က္တုိ႔ ေျမြတုိ႔ဆုိတာေတြေပါ႔)။သူကေတာ႔ မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔ အတိတ္စိ္မ္းဖြင္႔ေပးပါသတဲ႔။              အဲဒီအတိတ္စိမ္းကေတာ႔ (ရာမမင္းသမင္လုိက္ ၾကဳိက္ပါတဲ႔မယ္သီတာကတမ်ဳိးအသြားလွတဲ႔ ယုိးဒယားအက)ဆုိတာတုိ႔ (ေမာင္ရင္ဆုိင္းထမ္းလွမး္ရင္းေငးေတာ႔မန္းေလးေတာင္) ဆုိတာလုိ စိတ္ကူးေပါက္တာကုိေရးျပီးအတိတ္စိမ္းဆုိျပီးေပးလုိက္တာပါဘဲ။                                                    အဲဒါကုိဘဲ လူေတြက အနက္အမ်ဳိးအမ်ဳိးဖြင္႔ျပီး ေပါက္ေကာင္ရွာၾကတာပါဘဲ။မွန္တဲ႔အခါမွန္လြဲတဲ႔အခါလြဲ ။                                                                                             ထုိးလုိက္ၾကတာ တစ္နုိင္ငံလုံး၀က္၀က္ကြဲ။ဒါေပမယ္႔လည္း ထုိးသားေတြဘဲမြဲကုန္ေတာ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ တရား၀င္ပိတ္လုိ္က္ရပါတယ္။                                           ဒီၾကားထဲမွာ ျမင္းပြဲဆုိတဲ႔ေလာင္းကစားပြဲကုိ တရား၀င္လုပ္ေပးလုိက္ပါေသးတယ္။ဒီျမင္းပြဲဆုိတာကလဲ ျမန္မာျပည္မွာ အေတာ္ကို တြင္က်ယ္ခဲ႔ ေခတ္စားခဲ႔တာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။ဒီျမင္းျပိဳင္ပြဲနဲ႔ပါတ္သက္ျပီးေတာ ႔ လဲ ျမဳိ႔ေနလူတန္းစားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀ပ်က္ခဲ႔ရပါတယ္။ ျမင္းပြဲဆုိ္တာ ျမင္းျပဳိင္ကြင္းလုိတယ္ 36ေကာင္ကေတာ႔ အရုပ္ပုံကားခ်ပ္ၾကီးတစ္ခုရွိရင္လုပ္စားလုိ႔ရျပီ။အဲေတာ႔ ေတာေရာျမဳိ႔ပါ ဘ၀ပ်က္ကုန္တာပါဘဲ။အဲဒီ ျမင္းပြဲရယ္36ေကာင္ဆုိတဲ႔ေလာင္းကစားေတြကုိ ပိတ္လုိက္တဲ႔အခါမွာ လူအမ်ားၾကီးတစ္ျပဳိင္တည္း ေလာင္းကစားလုပ္နုိင္တာမ်ဳးိက ေပ်ာက္ေတာ႔သြားပါတယ္။     (ဒါကေတာ႔က်ေနာ္မသိမမီလုိက္တဲ႔ကာလကအေၾကာင္းေလးဆုိေတာ႔လဲစာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဘူးတာ လူၾကီးေတြေျပာျပဘူးတာေလးေတြကို သိသေလာက္ေလးျပန္ေျပာၾကည္႔တာပါ)

အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ တီဗြီဆုိတာေတာင္မေပၚေသးေတာ႔ ေလာင္းကစားလုပ္ဘုိ႔ ဆုိတာက ေရဒီယုိသတင္းဘဲနားေထာင္ခဲ႔ရပါသတဲ႔။တႏွစ္တၾကိမ္လာတဲ႔ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္ေဘာလုံးပြဲတုိ႔ ေလးႏွစ္တၾကိမ္မွာလာတဲ႔ ကမၻၻၻၻာဖလားေဘာပြဲတုိ႔ကိုသာ အနုိင္အရုုံးအေလာင္းအစားလုပ္ၾကရပါတယ္။ေျပာရရင္ အုံလုိက္က်င္းလုိက္ေလာင္းကစားလုပ္ရတာနည္းသြားတယ္လုိ႔ေတာ႔ေျပာနုိင္ပါတယ္။                                                                                                                                             1980ခုႏွစ္ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္ျဖစ္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္ ။ျမန္မာျပည္ဘက္ကလူေတြထုိင္းဘက္ကုိ အကူးအလူးရွိလာပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီဘက္မွေနတဲ႔လူအခ်ိဳ႔က ယုိးဒယားထီကုိ ၀င္ျပီး ကံစမ္းၾကပါသတဲ႔။ အဲဒါက လူနည္းစုပါ။အဲဒီတုံးက သုံးလုံးမျဖစ္ေသးပါဘူး။ေနာက္ေတာ႔ 15ရက္တစ္ၾကိမ္ဖြင္႔တဲ႔ ယုိးဒယားထီရဲ႕ေနာက္ဆုံးဂဏန္းသုံးလုံးကေန ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ တစ္လုံးႏွစ္လုံးစာစီကုံးဘုိ႔အတြက္အလုပ္ေပးလုိက္ပါေတာ႔တယ္။ဒီသုံးလုံးကလဲ တစ္နုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာနဲ႔ုကို ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ကြဲတဲ႔သူကြဲ မြဲတဲ႔သူမြဲေပါ၊ဒါေပမယ္႔ အဲဒီသုုံးလုံးေခတ္တုံးက ေယာက္်ားေတြသာ အထုိးမ်ားပါတယ္။သုံးလုံးထုိးတဲ႔ မိန္းမလဲရွိပါတယ္။သိပ္ေတာ႔ အေရအတြက္မမ်ားလွဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ဒီသုံးလုံးနဲ႔ခ်မ္းသာသြား သူေဌးဘဲြ႔ခံသြားသူမ်ားကေတာ႔ ဒုိင္ခံသူေတြပါဘဲ။                          ခံဘက္က ေတာ႔ ထုိးသားေတြပါ ေငြေပ်ာက္ အိမ္ေပ်ာက္ ဘ၀ေပ်ာက္သူေတြအမ်ားၾကီးပါ။မေပါက္တဲ႔ထုိးသား က အစားခံရပါတယ္။ေပါက္ေတာ႔ ဒုိင္ေျပးပါတယ္။ စကားပုံေလးအသစ္ေတာင္ ေပၚလုိက္ပါေသးတယ္ (တြတ္မေလ်ာ္ဒဲ႔ေျပး) ပါ။

ေနာက္ဒီသုံးလုံးက အဖမ္းအဆီးမ်ား စိတ္၀င္စားမူ႔ေလ်ာ႔က်သြားတဲ႔အခ်ိန္ေလာက္မွာ  တရား၀င္ဖြင္႔ထားတဲ႔ ျမန္မာထီကုိ တရားမ၀င္ေလာင္းကစားလုပ္ၾကပါေတာ႔တယ္။ေနာက္ေတာ႔ ဒီ ျမန္မာထီကုိ တစ္ရက္တည္းလည္းေျပာင္းဖြင္႔လုိက္ေရာ အင္မတန္မွကုိ အစြမ္းထက္ေသာ ဥာဏ္ေျပးေသာသူမ်ားက ယုိးဒယားနိင္ငံက ကုန္ပစၥည္းေစ်းကြက္အတြက္ဖြင္႔တဲ႔ ကိန္းဂဏန္းကို နွစ္လုံးေစ်းကြက္အျဖစ္ေျပာင္းလုိ္္က္ေတာ႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ ကစားစရာအသစ္ေလးရသြားပါသဗ်ာ။(2002ခုႏွစ္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။)

အစကေတာ႔ တစ္ပါတ္(5)ရက္ တစ္ရက္ေန႔လည္သုံးနာရီမွာထြက္တဲ႔ တစ္ၾကိမ္ဘဲကစားၾကပါတယ္။ေနာက္ေတာ႔ မနက္တစ္ၾကိမ္ညေနတစ္ၾကိမ္ကစားၾကပါေတာ႔တယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔ အိမ္ရွင္မမ်ားက လည္းေစ်းဘုိးေလးကာမိေအာင္ဆုိျပီး ရွာၾကပါေတာ႔တယ္။
ပါသြားတာမ်ားပါတယ္။
ဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ ဒုိင္ၾကီး ဒုိင္ေလး လက္ခြဲ ဆုိတဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္အဆင္႔ဆင္႔ေပၚလာပါေတာ႔တယ္။
ဒီလုိတရားမ၀င္တဲ႔လုပ္ငန္းကလည္း တရား၀င္လုပ္ငန္းသဖြယ္က်ယ္ျပန္႔လာတာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။
ဒီနွစ္လုံးေၾကာင္႔ ႏွလုံးေရာဂါရသြားသူ အိမ္ေထာင္ပ်က ္ဘ၀ပ်က္ အသက္ေသတဲ႔ထိျဖစ္သြားတယ္ ပုံျပင္မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူေတြပါ၀င္တင္ဆက္တဲ႔ဇာတ္လမ္းေတြက ေတာ႔ အမ်ားမွ အမ်ားၾကီးပါ။

ဒီလုိအမ်ားၾကီးေတြထဲက ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္ေတာ႔ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။

တစ္ခါက စည္းကမး္အလြန္ၾကီးတဲ႔ ေနရာတကာမွာ ေစ႔စပ္ေသခ်ာတဲ႔ အရာရွိမမၾကီးတစ္ေယာက္ရွိပါသတဲ႔။ေလာင္းကစားကုိလည္း မုန္းတီးပါသတဲ႔။သူကအပုိအလုပ္အျဖစ္ေငြတုိးေပးတဲ႔အလုပ္ကိုလည္း သူနံေဘးကပါတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကို ေပးပါတဲ႔။ေငြတုိးေပးရင္းေပးရင္းနဲ႔ သူဆီကေငြေခ်းသူေတြက ပစၥည္းအဆုံးခံသူေတြ ေရာ ျပန္မဆပ္နုိင္လုိ႔ ေတာင္းပန္ခယသူေတြေရာ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီး ျပန္မဆပ္ဘဲေနသူေတြတစ္စထက္တစ္မ်ားမ်ားလာပါသတဲ႔။                                                                                                             အဲဒါနဲ႔သူလက္ေအာက္ကေလးမေတြကိုေမးပါသတဲ႔။ဘာလုိ႔ဒီလုိျဖစ္ကုန္သလဲဆုိေတာ႔ ႏွစ္လုံးေၾကာင္႔လုိ႔အားလုံးကေျဖၾကပါသတဲ႔။ အဲဒီအခါမမၾကီးကေမးပါသတဲ႔ တစ္ရာဘုိးေပါက္ရင္ဘယ္ေလာက္ရသလဲေပါ႔။ တစ္ရာဘုိးေပါက္ရင္ 8000က်ပ္ရတယ္လဲေျပာေရာ မမၾကီးက ဒီေလာက္အဆမ်ားတာ ရွုံးစရာမရွိေပါင္ေအ ဥာဏ္မရွိလုိ႔ ရွုံးတာလုိ႔လဲေျပာေရာ သူ႔ကေလးမေေလးေတြက ဒါဆုိမမစမ္းၾကည္႔ပါလားဆုိျပီး မဲဆြယ္ပါသတဲ႔။(သူကတစ္ရာေပးမွေလးက်ပ္ဘဲရတဲ႔ေငြတုိးႏုန္းနဲ႔တြက္ေတာ႔ ႏွစ္လုံးေပါက္ရင္ရတဲ႔ေငြအဆက သိပ္မ်ားေနတာကုိး။)အဲဒီအခ်ိန္က စလုိ႔ မမၾကီးကလဲ ကံစမ္းပါသတဲ႔။
ထုံးစံအတုိင္းဘာမွ မတတ္ဘဲရမ္းသမ္းထုိးေတာ႔ 50ဘုိး100ဘုိး ေလာက္ကေတာ႔ မွန္မွန္ေပါက္ေနပါသတဲ႔ ဒါကစစျခင္းေပါ႔။
အဲလုိထုိုးေနရင္ မေပါက္တဲ႔ရက္ေတြရွိလာေတာ႔ ကေလးေတြက “မမၾကီးက ရမ္းထုိးတာကိုး တြက္ရတယ္” ဆိုျပီးနည္းေတြခြင္ေတြသင္ေပးပါသတဲ႔။ေနာက္ေတာ႔လဲတစ္ပါတ္တစ္ခါထြက္တဲ႔ စာေစာင္ေပါငး္စုံ ေရာ အရူးေပးတဲ႔ဂဏန္းေရာ အက်င္႔သီလမရွိတဲ႔ အေရျခဳံေတြေပးတဲ႔ ဂဏန္းေရာ တင္မလုံေလာက္ေတာ႔ဘဲ ကိုယ္တုိင္တကုပ္ကုပ္နဲ႔ သခ်ၤာဆရာမၾကီးျဖစ္သြားပါသတဲ႔။အရင္က အလုပ္ဆုိမွ အလုပ္ဆုိတဲ႔မမၾကီးက အားတာနဲ႔တပည္႔ေတြနဲ႔ ဂဏန္းအေၾကာင္းဘဲေဖာင္ဖြဲ႔ပါသတဲ႔။အရင္ကမတည္႔တဲ႔ကေလးေတြကလည္း အခုမွ အခ်စ္ပုိလုိ႔ မမ မမ နဲ႔တမတည္း မၾကပါသတဲ႔။ မ ဆုိေပါက္တယ္ရင္တစ္ရုံးလုံးကို မုန္႔ေတြ၀ယ္ေၾကြး ႏွစ္လုံးထုိးဘုိ႔မ်ား မရွိရင္ အတိုးမယူဘဲ ေပါက္မွေပး ဆုိတဲ႔ထိေအာင္သေဘာေကာင္းေနပါသတဲ႔။
အရင္က စည္းကမး္ေကာင္းတယ္ အလုပ္နဲ႔ပါတ္သက္ရင္ မ်က္ႏွာလႊဲရတယ္ စိတ္ခ်ရတယ္ဆုိတဲ႔ မမၾကီးဌာနတစ္ခုလုံးက စားပြဲမွာထုိင္စာရြက္ေတြခ် ဂဏန္းေတြတြက္ၾကပါသတဲ႔။
ဒါေပမယ္႔အထက္က ခုိင္းလုိက္တဲ႔အလုပ္ေတြက အရင္လုိမျပီးေတာ႔ လူၾကီးျငဳိျငင္တာကို ခံရပါသတဲ႔။
ေနာက္မမၾကီးက အပါတ္တုိင္းကုိ မေပါက္တဲ႔ရက္မရွိေအာင္ အျပည္႔ေပါက္ေတာ႔ သူကလဲ သူ႔ကိုယ္သူ ပုိျပီးယုံၾကည္လာပါသတဲ႔။
ငါတြက္တာေတြ ၀င္တယ္ေပါ႔။အဲဒီမွာ ေဘးက ကေလးမေတြက မမၾကီး ဒီေလာက္ေပါက္ေနတာ မ်ားမ်ား ထုိးသင္႔ေနျပီလို၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူကလဲ တကြက္ကုိေလးငါးရာဘုိးစျပီးတုိးတုးိျပီးထုိးသြားလုိက္ပါတယ္။
စစျခင္းေတာ႔ ေပါက္ေတာ႔ တျပဳံးျပဳံး တလုံးလုံး ေပါ.။
ေနာက္ေတာ႔ ကေလးမေလးေတြက မမၾကီးကို အလုံးအပိုင္ရရင္ အပီထုဖုိ႔ ထပ္ျပီး ယင္းသြင္းပါေတာ႔တယ္။
တစ္ခါသားမွာ ဆရာဘုရားေပးတဲ႔ အလုံးေလးကို မလွန္ဘဲထုလုိက္တာ တစ္ေသာငး္ခြဲဘုိးေတာင္ရလုိက္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႔အထူးအၾကံေပးေကာ္မန္ဒုိအဖြဲ႔ကို ပါတိတ္တစ္တည္စီလက္ေတာင္ေပးပါတယ္။
အဲဒီအခါမွ မမၾကီးလဲနညး္နည္းေတာ႔ ေသြးၾကီးသြားပါတယ္။
အဲဒီအခါကစလုိ႔ တြက္သီးေတြ ေပါက္သီးေတြ ေပးသီးေတြ ရင္းသီးေတြ ေမြးသီးနဲ႔အလုပ္ေတြရွုပ္ကုန္ပါေတာ႔တယ္။
အရင္လုိ တြက္တာတင္ေန႔စဥ္ထုိးတဲ႔အျပင္ေမြးဂဏန္းေတြကို ပါ မရမျခင္းလုိ္က္ပါေတာ႔တယ္။
အစကေတာ႔တစ္ေန႔ေပါက္တစ္ေန႔ရွင္းေပါ႔။
ေနာက္ေတာ႔ သူ႔အၾကံေပးေတြက မမၾကီးရယ္အလုပ္ရွုပ္ပါတယ္ အပါတ္ရွင္းသာထုိးပါ ဟုိကလဲ မမၾကီးကို စိတ္ခ်ျပီးသားလုိ႔ေျပာတာနဲ႔
တနလၤာေန႔ကစျပီး ေသာၾကာေန႔အတြင္း ဖုန္းနဲ႔ဘဲ ဂဏန္းေပး ထုိးတာ နဲ႔ေပါက္တာ စာရငး္လုပ္ထား စေနေန႔မွာ ရစရာေပးစရာရွင္းနဲ႔ အလုပ္ေတြျဖစ္ေနပါတယ္။
ေငြကလဲ ခ်ျပီးေန႔တုိငး္ရင္းစရာမလုိေတာ႔ တစ္ပါတ္တစ္ပါတ္အေလ်ာ္အစားက သိန္းဂဏန္းထိေရာက္လာပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ဘဲ တကမၻာလုံးက လပ္ကီးဂဏန္းလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတာေလးကို ေမြးလုိက္တာ ေလးငါးေျခာက္လၾကာေတာ႔ ထြက္မလာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးယုိင္ထြက္သြားပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာေငြေမ်ာေငြနဲ႔ုလိုက္ဆုိတဲ႔အတုိင္းဆက္လုိက္ျပီး ရွုံးမဲ မဲပါေတာ႔တယ္။
အဲဒီအခါမွာ သူမ်ားေကာငး္တယ္ဆုိတာနဲ႔တင္လုိက္ ကိုယ္ကလဲ ၾကဳိက္တာေလးေတြ ထုိးလုိက္ ေနာက္ ေမြးထားတာေလးေတြ ဆထုိးထည္႔ုလုိက္ဆုိေတာ႔ ထုိးေၾကးကုိတစ္ပါတ္နဲ႔တစ္ပါတ္အလ်ွင္မွီေအာင္မေပးနုိင္ေတာ႔ တဲ႔အျဖစ္ကိုေရာက္သြားပါတယ္။
ဒုိင္ကလဲ မရပ္ပါနဲ႔ ႏွေမ်ာစရာၾကီးလုိ႔ ေျပာရင္းဆက္လက္ခံေတာ႔ ထုိးလုိက္တာ ေနာက္ငါးလေလာက္အၾကာမွာ ေပးစရာအေၾကြးက
သိန္း ရာဂဏန္းကပ္လဲသြားေရာ ဒုိင္က ဆက္မေပးေတာ႔ ဘဲ အေၾကြးေတြဇြတ္ေတာင္းပါေတာ႔တယ္။
ပုိဆုိးတာက သူကေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ သူေပးစရာကုိ ေငြေခ်းထားတဲ႔ပုံစံနဲ႔လက္မွတ္ထုိးေပးထားေတာ႔ ပုိဆုိးသြားတာေပါ႔။
သူ႔ရဲ႔ဒီသတင္းေတြလဲၾကားေရာ သူ႔အထက္က အရာရွိက သူကိုေပးထားတဲ႔ေငြေၾကးနုဲ႔ဆုိင္တဲ႔ လုပ္ငန္းေတြကိုရုပ္သိ္မ္းလုိက္တဲ႔အခါ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ျပီး ပုံလဲမတတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
အရာရွိလဲျဖစ္ မိန္းမသားလဲျဖစ္ဆုိေတာ႔ အရွက္ကြဲမခံနုိင္ေတာ႔ ဒါနဲ႔ ဘဲ ပိုင္ဆုိင္တာေတြအားလုံးေရာင္း ျပီးအေၾကြးေတြထုိးဆပ္လိုက္ေတာ႔ ဘာမွမက်န္ ဟန္ဘဲက်န္ခဲ႔ပါသတဲ႔။
မယုံဘူးဆုိတဲ႔လူေတာင္ ဒီေလာက္ခံလုိ္က္ရတယ္ ယုံလုိ႔ ၾကဳိက္လုိ႔ လု္ိက္သူမ်ားကေတာ႔ မစဥ္းစားနုိင္ေအာင္ပါဘဲ။
ဒီလုိႏွစ္လုံးထုိးတဲ႔သူမ်ားမွာ ပုိျပီးနစ္သထက္နစ္ေအာင္လုပ္ေတာ႔ အပတ္ရွင္းပါဘဲ။
ဘာလုိလဲဆုိေတာ႔ တစ္ရက္ျခင္းရွင္းတယ္ဆုိတာက ကို္ယ္ပိုက္ဆံလက္ငင္းရတယ္ေပးတယ္ဆုိေတာ႔ ဘယ္ေလာက္ရတယ္ ဘယ္ေလာက္ပါသြားျပီဆုိတာကုိ ခ်က္ျခင္းသိနုိင္ပါတယ္။အပတ္ရွင္းဆုိျပန္ေတာ႔ တပါတ္မျပည္႔မခ်င္းကဘယ္ေလာက္ရျပီကုန္သြားျပီဆုိတာစာရြက္ေလးနဲ႔ဘဲဆုိေတာ႔ မသိသာပါဘူး
တစ္ခ်ဳိ႔ကဆုိတစ္ပါတ္မျပည္႔မခ်င္းဘာစာရင္းမွတက္မလာပါဘူး။
ဒီလုိထိေနတဲ႔သူေတြဆုိရင္ ဒုိင္ေတြက ညစ္တတ္ပါတယ္။
သူတိုိ႔ထုိးတဲ႔ဂဏန္းးကေပါက္တယ္ဆုိရင္ ေလွ်ာ႔ျပီးစာရငး္မွတ္ပါတယ္(တကယ္ထုိးတာက ငါးေထာင္ဘုိးေပါက္ရင္ ႏွစ္ေထာင္ဘုိးေလာက္ဘဲေပါက္တယ္စာရင္းျပတာပါ)
သူမထုိးတဲ႔ ဂဏန္းေတြကုိ မေပါက္တဲ႔စာရင္းထဲတည္႔ေပးပါတယ္။
ထုိးတဲ႔သူကလဲ ေပါက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ဒုိင္မပိတ္မခ်င္းစိတ္ကူးေပါက္သမ်ွ ဂဏန္းအားလုံးကိုထည္႔ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ဘဲ စာရင္းခ်ဳပ္လဲလာေရာ အႏုတ္လကၡဏာေတြျပေနေတာ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ျပီး ကိုယ္ထုိးထားတာဟုတ္မဟုတ္ ကိုယ္ဒီေလာက္ျပန္ေပးရမွာ မွန္မမွန္ေတာင္ျပန္မစစ္နုိင္ေတာ႔ပါဘူး။
မဟုတ္လုိ႔ျငင္းမယ္ဆုိရင္ေတာင္ သူတုိ႔ကျဖတ္ပိုင္းေတြနဲ႔လာတာ ကိုယ္က ပါးစပ္နဲ႔ဘဲျငင္းရတာဆုိေတာ႔
ခံေပးအုံးေတာ႔ပါဘဲ။
အမ်ားအားျဖင္႔ ဒီလုိ ၾကီးၾကီးမားမားဆုံးခံလုိက္ရတဲ႔သူေတြက စစျခင္းတာထြက္ေကာင္းလုိ႔ မ်ားမ်ားေပါက္မ်ားမ်ားရဘူးသူေတြရယ္ ေနာက္ျပီးေတာ႔ ကိုယ္နုိင္သေလာက္လက္ငင္းမထုိးဘဲ ေနာက္မွစုရွင္းဆုိျပီး တစ္ပါတ္တစ္ခါရွင္းသူေတြရယ္ပါဘဲ။
သိပ္မေပါက္ဘူးတဲ႔သူက သိပ္မပါဘူးလုိ႔ဘဲ ေျပာလုိ႔ေတာ႔ရနုိင္ျပန္ပါတယ္။
ေပါက္ဘူးတဲ႔လူက လက္ထဲမွာ ဒုတ္ရသြားေတာ႔ ရမး္ေတာ႔တာကုိး။
အဲဒီဒုတ္ကက်ဳးိသြားေတာ႔ ကိုယ္႔ျပန္မွန္ေတာ႔တာေပါ႔။
ဒီလုိဘ၀ပ်က္ၾကတဲ႔ ပုံျပင္ေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပါ။
တစ္ေယာက္ျခင္းစီအေၾကာင္းသာ တနး္စီေျပာမ္ယ္ဆုိရင္ေတာ႔ တစ္ေထာင္႔တစ္ည အီစြတ္ပုံျပင္မ်ားကုိ ခ်ဲထီပုံျပင္က သနားတယ္လို႔ေတာင္ေျပာနုိင္ပါတယ္။
ဒီႏွစ္လုံးထီကိုအထုိးအမ်ားဆုံးကေတာ႔ အိမ္မွာေနၾကတဲ႔ အိမ္ရွင္မမ်ားက အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။
ဒီႏွစ္လုံးထီက ဒီေနထုိးဒီေန႔ရ ခုထုိးခုေပါက္္ခုေလွ်ာ္ခုရ ဆုိေတာ႔ ကိုယ္မေပါက္ရင္ ပါနုိင္တာကိုေတာင္ သတိမရဘဲ ထုိးဘုိ႔႔သာ မဲတင္းၾကေတာ႔တာေပါ႔ေနာ္။
ေယာက္်ားေတြကေတာ႔ တစ္ေမာင္းထဲေမာင္းၾကပါေတာ႔တယ္။
အရင္က ေဘာလုံးေလာင္းတယ္ဆုိတာ အနုိင္အရုံး တစ္လုံးျပားသုံးဆယ္ တုိ႔ ႏွစ္လုံးသေရတုိ႔ သုံးလုံးတမတ္တုိ႔ ျပားေျခာက္ဆယ္တုိ႔နဲ႔ ကစားၾကတာပါ။
ေနာက္ပုိင္းေတာ႔ ေဘာ္ဒီေတြ ဖုိးကပ္ေတြတင္မကဘူး ပထမပုိငး္ တစ္ခါ ဒုတိယပုိင္းတစ္ခါ ႏွစ္ေၾကာ႔ေလာင္းၾကျပန္ပါတယ္။
ထပ္ထြင္လုိ္က္ျပန္တာကေတာ႔ေမာင္း ပါတဲ႔။
တစ္သက္နဲ႔တကုိယ္ၾကားေတာင္ မၾကားဘူးတဲ႔ေဘာလုံးသင္းနာမယ္ေတြကိုိ ဒိုင္ကထုတ္ေပးတဲ႔စာရြက္ေလးေပၚမွာ စိတ္ကူးတဲ႔ရာေလွ်ာက္ျခစ္ျပီးေပးလိုက္ပါတယ္။
ေလာင္းေကာင္းေအာင္ ထြက္သမွ်အားကစားဂ်ာနယ္မွန္သမွ်ကလဲ ထင္ေၾကးေတြထုတ္ေပးပါတယ္။
ထင္ရာျမင္ရာေရးတာကို ထင္ရာျမင္ရာေတြးလုိ႔ ေမာင္းထုၾကပါတယ္။
ေဘာပြဲရွိတဲ႔ေနာက္ေန႔မနက္ဆုိရင္ လမ္းေဒါင္႔မွာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ ဂိုုးစကိုုးဆုိတဲ႔ ေဘာပြဲအနုိင္အရွုံးကို ေျမျဖဴခဲေရာင္စုံေတြနဲ႔လွေနေအာင္ေရးျပီးေထာင္ထားလုိက္ပါတယ္။
ျဖတ္သြားသမွ်သူအေပါင္းကလဲ လမ္းေလွ်ာက္တာရပ္ စက္ဘီးရပ္ ဆုိင္ကယ္ရပ္ ကားရပ္ စကားေျပာတာရပ္ ရပ္ျခင္းၾကီးငါးပါးနဲ႔ရပ္ျပီးမွ တက္တစ္ေခါက္ေခါက္
နဲ႔ေမာင္းမေအာင္ရတဲ႔အေၾကာငး္ကုိ စားျမဳံ႔ျပန္ၾကပါေတာ႔တယ္။
ျမန္မာျပည္မွာက ေတာေရာျမဳိ႔ပါ အတူတူတုိးတက္ပါတယ္။
စေလာင္းရွိတယ္ အင္တာနက္ရွိတယ္ ကမၻာအေရွ႔အေနာက္ေတာင္ေျမာက္ ဘယ္ေနရာမွာဘဲ ေဘာပြဲက်င္းပ က်င္းပ ျမန္မာျပည္အႏွံအျပားေတာေရာျမဳိ႔ပါမက်န္တစ္ျပဳိင္နက္ထည္းေလာင္းနုိင္ပါတယ္။

လက္ကသာ မ်က္ေစ႔ေလးမွိတ္လုိ႔ စိတ္ပုတီးေလးတစ္ေျခာက္ေျခာက္လုပ္ေနတယ္ နားကေတာ႔ သုံးနာရီထုိးရင္ လမ္းမေပၚက ဘာေအာ္မလဲနားစြင္႔ေနတတ္ပါတယ္။
ပါးစပ္ကသာ ေစ်း၀ယ္ကို ဘာယူမွာလဲ ဒီဟာဘယ္ေစ်း ဟုိဟာဘယ္ေစ်းေျပာေနတယ္ နားကေတာ႔ ေဟးကနဲေအာ္မယ္႔အသံကိုစြင္႔ေနပါတယ္။
တယ္လီဖုနး္ကုိသာ နားေထာင္ေနျပီး ပါးစပ္ကအလုပ္ကိစၥေတြေျပာေနပါတယ္ မ်က္ေစ႔ကေတာ႔ ေရွ႔ကဖြင္႔ထားတဲ႔တီဗြီမွာ သတင္းေၾကျငာေနသူက ဘယ္အခ်ိန္လက္အုပ္ခ်ီမလဲကို ေငးေနပါတယ္။
ဒီလုိေလာင္းကစားေတြ ဘာလုိေခါင္းေထာင္ေနလဲလုိ႔ေမးရင္ လူအားလုံးက ေခတ္ၾကီးမေကာင္းလုိ႔ ပါလုိ႔ အလြယ္တကူပုံခ်လုိ္က္မွာပါဘဲ။
မတူညီေသာ အျမင္ေတြနဲ႔ မတူညီေသာ အေတြးေတြထြက္လာၾကအုံးမွာပါဘဲ။
ဒုိင္ရွိလုိ႔ထုိးတာ ထုိးသားရွိလုိ႔ဖြင္႔တာ ဆုိတဲ႔ ၀ိုင္းၾကီးပါတ္ပါတ္ဇာတ္လမ္းနဲ႔ဘဲ ဆုံးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီေလာင္းကစားကိုေရွာင္နုိင္သူထက္ မေရွာင္နုိင္ေသာ ဦးေရကပုိမ်ားေနေတာ႔ မထုိးတဲ႔သူကေတာင္ မွားေနသလုိပါဘဲ။
(1)လူေတြက စီးပြားေရးက်ပ္တည္းလုိ႔ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ရွာတာလား(ဒါဆုိရင္ ပုိက္ဆံခ်မ္းသာသူေတြက ဘာလုိ႔ကစားလဲ)
(2)လူေတြက နုိင္တယ္ေအာင္တယ္ဆုိတာလုိခ်င္လုိ႔လား(ဒါဆုိရင္ ကြဲတဲ႔ ဂြမ္းတဲ႔လူေတြမ်ားလာတာေတာင္ ဘာလုိ႔ထုိးေနေသးလဲ)
က်ေနာ္အျမင္ကေတာ႔ လူေတြကစီးပြားေရးက်ပ္တည္းတာကိုအေၾကာင္းျပ ေလာဘနဲ႔အလြယ္လမ္းလုိက္ရင္း ကိုယ္႔ထဲက ပါမွန္းမသိပါကုန္တယ္ထင္ပါတယ္။
လူရွိသမွ်ေလာဘရွိမယ္ေလာဘရွိသမွ်ေလာင္းကစားကေတာ႔ ရွိေနအုံးမွာပါဘဲ။
ေနာက္ထိန္းသိမ္းတားျမစ္ေပးရမယ္႔သူက အားေပးအားေျမာက္ျပဳေနမယ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမယ္ဆုိရင္ ပုိေခါငး္ေထာင္ေနအုံးမယ္ထင္ပါတယ္။
သီေပါမင္းလက္ထက္ကေတာ႔ ဘုရင္ကိုယ္တုိင္ ဥာဏ္မရွိေတာ႔ေလာင္းကစားကုိ လုပ္ေပးတယ္၊
သူမ်ားလက္ေအာင္ေရာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေအာင္ေလာင္းကစားနဲ႔ဆြဲေဆာင္ထားတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ ဥပေဒနဲ႔ တားျမစ္တယ္ ဖမ္းတယ္ အျပေပးတယ္ ဒါေတာင္ေခါငး္ေထာင္ထေနေတာ႔ မေသေဆးမ်ားစားထားသလားေတာင္ထင္မိပါရဲ႕။
တစ္ခုေတာ႔ ရွိျပန္ပါတယ္ ဒီခ်ဲထီရဲ႕ အားသာခ်က္ကေတာ႔ လူတုိင္းေပါက္နုိင္တဲ႔အခြင္႔အေရးရွိတာပါ။
တရား၀င္ဖြင္႔တယ္ဆုိတဲ႔ထီကေတာ႔ သိန္းတစ္ေထာင္ဆုဆုိတာ တစ္လမွ တစ္ေယာက္ သိနး္ငါးရာဆုကလည္း တစ္လမွာတစ္ေယာက္ဘဲကံထူးရွင္ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။
ဒီႏွစ္လုံးသုံးလုံးကေတာ႔ သူလဲေပါက္နုိင္တယ္ ငါလဲေပါက္နုိင္တယ္ တရပ္ကြက္လုံးလဲေပါက္နုိင္တယ္ တစ္ရြာလုံးလဲေပါက္နုိင္တယ္ တစ္ျမဳိ႔လုံးလဲ ေပါက္နုိင္တယ္
တစ္နုိင္ငံလုံးလဲ ေပါက္နုိင္တယ္ တကမၻာလုံးလဲေပါက္နုိင္တယ္ ခြင္မွန္ခဲ႔ရင္ေပ႔ါေလ။
အဲေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ဘ၀ေတြဘယ္လိုျပန္ဆယ္ၾကမလဲဆုိတာေလးကို ဆုိတာေလးကို ……………………………………………… ………………………………………………………………..

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး